Miss Blanche
PHILIPS
VRIJDAG IS JANUARI
Eerste Blad
—No. 12
64e Jaargang
1926
BINNENLAND
FOQDBEZITTERS.
PHILIPS TRI PLO-LAMPEN.
BEZOEKT STAND NgfoP DE RAI WAAR
VV ONZE LAMPEN DEMONSTREEföEN.
Land= en Tuinbouw
VL1SSINGSCHE COURANT
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
ABONNEMENTS PRIJS
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren ƒ2.20 per drie maanden, Franco
door het geheele rijk 2-50. Week-abon-
nementen 717 cent, alles bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIE-PRIJS
Van j4 regels 1.10 voor iedere
regel meer 26 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel
Kleine Advertenties betreffende Huur en
Verhuur, Koop en Verkoop, Dienstaanbie
dingen en Dienstaanvragen, enz., prijs, bij
vooruitbetaling van 1—5 regels ƒ0.75, elke
regel meer 15 cent
Familieberichten van 16 regels ƒ1.70,
Iedere regel meer 26 cent.
De kabinetscrisis.
Naar de „Res.bode" verneemt, is, na de
gehouden besprekingen de kans van sla
gen van het compromisvoorstel van dr. De
Visser, dat door het demissionaire kabinet
aan de Katholieke fractie was toegezon
den, om de opinie daarover te vernemen,
zeer gering geworden. Met een nog zeer
langen duur van de crisis moet ernstig re
kening worden gehouden.
Geruchten gi-ngen, dat dr. De Visser
thans zoo spoedig mogelijk zijn opdracht
aan H. M. de Koningin zal teruggeven.
De „Tijd" schrijftBrengt men de aan
wijzingen, van verschillende zijden ver
strekt, met elkaar in verband, dan moet
men wel tot de conclusie komen, dat in de
eerste dagen de crisis nog niet zal worden
opgelost.
Uit anti-revolutionairen kring verneemt
men, dat aldaar het compromis-voorstel De
Visser uiterst koel is ontvangen. De chris-
telijk-historischen zouden er maar matig
mee zijn ingenomen, en zelfs met het plan
rondloopen van hun misnoegen ter gelege
ner tijd openlijk te doen blijken. Dat onder
die omstandigheden bij de katholieken niet
veel geestdrift bestaat, laat zich gemakke
lijk begrijpen. Het moet dan ook niet uitge
sloten worden geacht, dat weldra dr. De
Visser zijn pogingen zal opgeven.
De opdracht zou dan vermoedelijk aan
een ander worden gegeven. Verschillende
j'amen worden genoemd, o.a.mr. Van
Leeuwen, vice-piesident van den Raad van
State.
Zou ook dat niet lukken, dan pas zou,
haar de meening van sommigen, het mo
ment gekomen zijn voor de Koningin om
het ontslag te weigeren, en zou het kabi
netColijn terugkeeren, gelijk het kabinet-
Ruys na de Vlootwetcrisis. Alleen de ver
onderstelling, dat dit laatste zou kunnen
gebeuren, wijst er reeds op, in welke groo-
te moeilijkheden het gemengde votum van
11 November regeerin gen parlement heeft
gebracht.
Het zilveren huwelijksfeest van Koningin
en Prins.
Door de officieren der Kon. marine zai,
bij gelegenheid van het zilveren huwelijks
feest aan de Koningin en den Prins, het
zilveren bruidspaar, een schilderij worden
aangeboden betreffende een op de marine
betrekking hebbend onderwerp.
De instelling van e^n directorium.
In verband met het bericht in ons vorig
nummer, dat spoedig zal worden overge
gaan tot het instellen van een directorium
voor het P. T. en T.-bedrijf, verneemt de
parlementaire redacteur van „de Maasbo
de", dat al mocht in beginsel het plan
daartoe bestaan, de instelling ervan niet zal
geschieden zoolang het kabinet demission-
nair is.
Koloniehuizein.
De koloniehuizen van het Centraal Ge
nootschap, „Huis Heelsum" te Heelsum en
„Zwartendijk" te Egmond aan Zee, wor
den geopend respectievelijk 21 Januari en
5 Februari.
Comité's voor uitzending en ouders van
zwakke kinderen kunnen zich voor inlich
tingen wenden tot A. C. Bos te Egmond
aan Zee.
In het voor een half jaar geopende,
prachtig ingerichte Herstellingsoord te
Nunspeet zijn op het oogenblik bedden vrij.
BEETHOVENAVOND.
Voor de afdeeling Vlissingen van het
Instituut voor Arbeidersontwikkeling werd
gisterenavond in de geheel bezette kleine
zaal van het Concertgebouw door den heer
Jan Kuiler te Middelburg een lezing gehou
den over Beethoven.
't Was zeker een groote teleurstelling,
dat mevr. KuilerNonhebei door ziekte
verhinderd was dezen avond met haar zang
te ïllustreeren. In de plaats daarvan wer
den nu door den heer Westenburg te Mid
delburg een tweetal Adagio's van Beetho
ven als viool-solo's ten beste gegeven,
waarbij de heer Kuiler hem op den vleugel
begeleidde.
Beiden brachten deze .nummers op ge
voelvolle wijze ten gehoore. De violist gaf
keurig spelvooral de eenvoud, waarmee
hij voordroeg, maakte het tot een genot.
En op den vleugel bleek duidelijk het talent
vaa den heer Kuiler. De verheffende in-
Bedank pertinent voor alle andere
aanbiedingen en blijf erbij te zeg
gen
Geef MIJ maar
JJaakt eens kennis met
Mtss Blanche „Royal".
(Ingez. Mededeeling.)
vloed, die van Beethoven's muziek uit
gaat, wist hij tot uiting te brengen. In het
tweede ensemble werd vooral een indruk
gegeven van de verwonderlijke gaven,
waarover deze reus op muzikaal gebied te
beschikken had.
Beethoven's toonscheppingen grijpen
zoo diep aan, omdat hij daarin een tref
fende uitdrukking geeft van zijn innerlijk,
hartstochtelijk bewogen leven. Wat hij
dacht, wat hij voelde en leed, wat zijn hart
van vreugde deed trillen, wist deze laatste
uitstekende vertegenwoordiger van het
classieke tijdperk der Duitsche muziek op
zulle een volkomen wijze in zijn werken te
openbaren, dat ze niet slechts onze liefde
en bewondering gaande maken, maar
dat we daarin ons eigen hart voelen klop
pen, een deel van ons eigen, innerlijk leven
tintelen.
De heer Kuiler noemde Beethoven dan
ook den meest vereerden en meest popu-
lairen componist, die ooit geleefd heeft of
ooit leven zal. Om echter dezen groote, en
lederen anderen componist naar waarde te
kunnen schatten, is het noodig, dat men
allereerst goed versta, wat muziek eigenlijk
is, en voorts, dat men een blik heeft ge
slagen in het leven en werken van hem, die
men wil beoordeelen.
Maar al te spoedig heeft men z'n oor
deel, en dikwijls een hard oordeel gereed,
terwijl menigmaal na korten of langen tijd
dat oordeel totaal verandert. Intusschen is
een groot onrecht begaan. Immers, de pu
blieke opinie is het, die den componist tot
grootheid brengt, waarbij ook weer dikwijls
een ziekelijke overdrijving valt waar te
nemen.
Daarom betreurt spreker het ten zeerste,
dat hier in Zeeland niet meer lezingen en
concerten worden gegeven, die tot meer
dere ontwikkeling op dit gebied zouden
kunnen bijdragen. Voor de verheffing van
een volk is dit onontbeerlijk. Is het niet een
feit, dat juist de grootste kunstenaars als
Bach, Beethoven, Handel, Schubert, Vondel
en Rembrandt uit de meest gewone kringen
zijn voortgekomen Het uitblinken boven
anderen stempelde hen tot groote kunste
naars. Doch daarom ook dient men te
weten, hoe en waarom zij zich boven an
deren konden verheffen.
Op muzikaal gebied is hiervoor noodig,
dat men een juist antwoord weet te geven,
op de vraag, wat goede muziek is. Te veel
worden alle soorten muzfek over één kam
geschoren, en persoonlijke smaak speelt
hier een groote rol. Helaas, de tegen
woordige smaak wordt gruwelijk bedorven
door de zoogen. amusementsmuziek, die
dikwijls als onmuzikale bombast is te be
schouwen. Op een feestje moge zulk een
„strijkje" op zijn plaats zijn, toch staat de
dansmuziek der oude volken en ook uit on
zen eigen vroegeren tijd oneindig veel hoo-
ger. En waar die ontaarding overgaat in
den door Jazz-band-muziek geschapen hek
senketel met motor en hysterisch gillende
fluiten, daar houdt alle beschaving op, daar
wordt alle goede kunst gedood en 't min
derwaardige in den mensch opgewekt.
Vanzelf wordt .nu gevoeld, wat goede
muziek is het is die, waarvan een be
schavende invloed uitgaat, en die van
meet af aan in betere omgeving brengt.
Het is niet noodig, dat goede muziek
ook juist ingewikkeld is. Dan denken we
aan de vele eenvoudige en toch goede
volksliederen van vroegeren en tegenwoor-
digen tijd, die maar al te weinig worden
gezongen.
Wel blijkt doorgaans opleving van 't
geheele volk in een tijdperk van bloei en
welvaart onze 17e eeuw is er het bewijs
van gepaard te gaan met bloei op kunst
gebied. Daarom vooral moet de kunst in
dienst worden gesteld van het volk.
Dat was ook het streven van Ludwig von
Beethoven, die welhaast het hoogste gege
ven heeft, wat een mensch kan presteeren.
Hij werd 16 December 1770 te Bonn ge
boren, uit een geslacht van Nederlandsch
Vlaamsche afkomst. Zijn jeugd was diep
tragisch. Hij was het tweede kind van Jo-
hann von Beethoven (het eerste stierf
reeds 6 dagen na de geboorte) en Maria
Lain. Zijn vader, die erfelijk belast was
van moeders zijde, raakte aan den drank
verslaafd en werd een formeele dronkaard.
De talenten, die Ludwig reeds als jong
kind vertoonde, werden door zijn hardvoch-
tigen vader op ruwe, onartistieke wijs
geleid en de muzieklessen, die hem aan
vankelijk door zijn vader zelf werden ge
geven (deze was niet geheel zonder talen
ten), ontaardden meestal in afrossingen.
Op z'n achtste jaar kreeg hij les van Van
den Eeden, die niet bepaald een musicus
kan worden genoemd daarna van Tobias
Pfeiffer, die wel meer geniaal was, doch
ook van zwieren hield, en bij zijn lessen
den knuppel hanteerde. Toen Ludwig ech
ter onder leiding kwam van den hooger
staanden Christiaan Neefe, maakte hij
zulke vorderingen, dat hij dezen reeds als
hoforganist van Keurvorst Max. Frans II
te Bonn verving. Zelfs verscheen reeds in
1782 zijn eerste gedrukte compositie, uit
dankbaarheid door hem opgedragen aan
den Keurvorst van Keulen.
Thuis kon hij het echter niet uithouden,
en hij kwam er niet meer dan noodig was.
Z'n vader ontliep hij, en altijd js hem het
in dien tijd aangewende schuwen bijge
bleven.
'n Tweede tehuis vond hij evenwel bij de
familie Von Bruining. Hier leerde hij ken
nen de werken van Bach en Handel en al
lerlei litteratuur, waarvan hij een groot
liefhebber was. Uit dezen tijd dateeren ook
zijn 3 Ouvertures „Leonore", door hem op
gedragen aan Leonore v. Buining, aan wie
hij blijkbaar meer dan gewone toegenegen
heid bewees. In dezen beschaafden kring
veranderde Ludwig geheel.
Reeds op 15-jarigen leeftijd werd hij in
Neefe's plaats hoforganist, terwijl hij twee
jaar later door den keurvorst naar Weenen
werd gezonden, om daar 't onderricht van
Mozart te genieten. Deze voorspelde reeds
van de groote talenten, die in Beethoven
schuilden. Zij.n verblijf te Weenen was
echter van korten duur zijn moeder was
ernstig ziek geworden,- en stierf.
Dit was voor Ludwig een groot verlies,
dat hij niet spoedig te boven kwam zij
was altijd z'n troost geweest
In 1792 ging hij opnieuw naar Weenen,
waar hij zijn studie voortzette onder lei
ding van Jos. Haydn (Mozart was intus
schen gestorven).
Nu waren z'n werken meer af en hadden
dieper inhoud. Als Opus I verschenen van
hem 3 trio's voor 3 violen, uit dankbaar
heid opgedragen aan Haydn.
Toch schijnt de laatste de grootheid van
zijn leerling niet te hebben ingezien, en de
waarde van zijn composities niet te hebben
begrepen. Althans, de ontmoeting van een
oud vriend had tot gevolg, dat hij z'n les
sen bij dezen laatste, Schenk geheeten, ging
vervolgen.
Al spoedig maakte Beethoven nu naam.
De hooge adel interesseerde zich voor hem,
en terwijl hij met hen- omging als met
zijn gelijken, behandelde men ook hem niet
als een van lageren rang. Ergerden de ho
velingen zich aan zijn optreden, Hertog Ru-
dolf van Oostenrijk liet hem volkomen vrij
in het al of niet nakomen der hoofsche
manieren. Men overlaadde hem met bewij
zen van waardeering en vriendschap.
Een droeve gewaarwording was het voor
Beethoven, toen in 1802 zijn gehoor sporen
van verval begon te vertoonen. Reeds in
1803, juist in den tijd, toen zijn grootste
kracht begon te ontplooien, was hij vol
slagen 'doof en werd door zijn moeilijk hu-
meuï omgang met hem haast ondoenlijk.
Hoezeer hij z'n kwaal ook trachtte te ver
bergen, de tijd kwam, dat hij z'n lessen
moest opgeven, 'n Jaarlijksche toelage van
4000 Oosten rij ksche guldens, die hij ver
kreeg door tusschenkomst van Graaf Ester-
hazy en.andere kunstvrienden, voorkwam
dat hij Weenen verliet, om elders een be
noeming als Hofkapelmeester te aanvaar
den. Zélf genieten was voor hem echter uit
gesloten toen zijn bekende 9e Symphonie
iti 1824 te Weenen voor 't eerst werd op
gevoerd, brak er een storm van applaus
los, maar Beethovenhoorde niets
En toch zijn schoonste werken heeft
hij vervaardigd, nadat hij doof was gewor
den. De negen Symphonieën dagteekenen
uit het eerste vierde gedeelte der eeuw.
Vooral de laatste ervan legt een getuigenis
af van zijn enorm kunnen en is onovertrof
fen in vorm en schoonheid. Machtig is de
uitwerking ervan, en niettegenstaande dat,
is ze zoo eenvoudig van vorm en gedachte.
Ook zijn Sonaten voor klavier zijn diep
van inhoud en onder z'n kwartetten komen
bijzonder mooie voor.
Beethoven was volbloed republikein,
maar vond discipline en orde noodzakelijk.
Verbroedering der menschheid door zijn
kunst, was het ideattl, dat hij heel z'n leven
heeft nagestreefd. Een koor als „Ode an
die Freude" uit z'n 9e Symphonie toont
dat duidelijk aan. Als vurig Napoleon-ver
eerder componeerde hij de Symphonie
„Bonaparte". Toen Napoleon echter zich
zelf keizer had gemaakt, schold hij hem
voor onmensch en egoïst, en trachtte de
compositie te vernietigen.
Dit werd echter belet, en bedoelde Sym
phonie is in haar tegenwoordigen vorm nog
bekend als de 3e, met den toenaam
Heroïca. Ook nimmer heeft Beethoven z'n
kunst gebruikt uit materialistisch oogpunt.
En vooral zijn muziek wilde hij een taal
doen zijn, die sprak tot anderen.
Zijn wankele gezondheid en de moeilijk
heden waarin zijn beide broers Johann en
Karl, die een slecht leven leidden, hem
brachten, maakten zijn leven tot een kwel
ling. Nadat hij eenige weken op Johann's
landgoed natfij Weenen had doorgebracht,
begeerde hij naar zijn woonplaats terug te
gaan. Johann wilde hem slechts een open
koets ter beschikking stellen, waardoor het
einde van zijn reeds zieken broeder door
longontsteking nog verhaast werd. Den 26
Maart 1827 overleed hij op 57-jarigen
leeftijd.
CHRISTENDOM EN VOLKENBOND.
Gisterenavond trad in de Nieuwe Mid-
delkerk alhier voor het Christ. Comité voor
Winterlezingen met bovenstaand onder
werp als spreker op de heer mr. H. Bijle -
veld, lid der Tweede Kamer. Voor deze
vergadering was, zeker tengevolge van het
zeer ongunstige weer, maar weinig belang
stelling.
Na opening op de gebruikelijke wijze
wees de heer Bijle veld allereerst op de ban
ge sprake die tol ons volk uitgaat, nu het
God beliefd heeft het water te doen opko
men over gansche streken van ons vader
land, waartegen het menschelijk vernuft
zoo weinig vermocht. Er zijn nu vele twist
vragen over de oorzaak van deze ramp,
maar dit is zeker, als het water m zijn
begrensd gebied is teruggekeerd, zal al liet
mogelijke gedaan worden om te trachten
in de toekomst zulke rampen te verhoeden.
Nog een andere sprake gaat uit tot ons
volk en tot de geheele wereld Wij hebben
allen den grooten wereldoorlog medege
maakt, die de gedaante der maatschappij
heeft veranderd. De oorlog heeft ons de
overtuiging geschonken, dat de hand aan
den ploeg moet geslagen om dammen en
dijken op te werpen om zoo mogelijk in
bet vervolg de ellende en jammer van den
oorlog te keeren.
In een dezer dijken zien velen thans den
Volkenbond, die nu een feit is geworden.
Ook de Christen wordt geplaatst voor de
groote vraagstukken in het nationale en
internationale leven en nu is het opmerke-
VOLKSGEZONDHEIDS.
EN VEILIGHEIDSHOEKJE
Eiken dag worden gevallen van GAS-
VERST1KKING gemeld. Weest op uw
hoede Let op het goed gesloten zijn
van uw kraantjes en pas er op, dat de
gasslang niet van de gaspijp glijden kan.
ENKELE GULDENS en ÊNKIELE M INUTEN
kosten u de aanschaffing en montage v«.n
Deze laatste vinding op het gebied der
autoverl fchtfng geeft u:
|e prachtig ver—schynend licht
op den weg,
2e NIET VERBLINDEND-en lock vol
licht hVhet_ passeeren en voor
het r^den m de slad.
3eeenzuih(<5 brandend stads
licht by' net stflstaan.
gOOO. ARBEIDERS.
EINDHOVEN.
(Ingez. Mededeeling.)
lijk, dat in zoo menig Christenhart een te
genzin en schroom ontwaakt als er gespro
ken wordt over den Volkenbond en de po
gingen om de oorlogen te keeren.
Spreker acht deze houding alleszins ver
klaarbaar, doch hij is ervan overtuigd dat
dit toch anders moet worden.
Spreker zette uitvoerig uiteen, dat de
Volkenbondsgedachte geen idee is van den
modernen tijd zij is al eeuwen en eeuwen
oud. In het oude Grieksche en Romeinsche
rijk vindt men er reeds de sporen van. In
de Middeleeuwen vooral werd veel ge
sproken en geschreven over het nut en de
noodzakelijkheid van een vereeniging der
Christenvolken in een Statenbond, waarbij
in hoofdzaak de bedoeling voorzat het
Heilige Land aan de Turken te ontrukken.
A' die plannen leidden echter niet tot een
practisch resultaat.
Ook in de 17e en 18e eeuw trachtte men
telkens de Staten tot een bond te vereeni
gen, om zoodoende den oorlog te voorko
men.
Vooral door den grooten wereldoorlog
van 1914—1918 is de gedachte aan een
Volkenbond weer meer op den voorgrond
getreden en president Wilson gaf hieraan
een meer concreten vorm.
In zijn beroemde 14 punten en bij de
vredesonderhandelingen drong deze er met
klem op aan, dat het principe van een Sta
tenbond in het vredestractaat zou worden
opgenomen, waarvoor Amerika den oorjog
was ingegaan.
Het bleek echter, dat de Europeesche
machthebbers voor deze grootsche gedach
te nog niet rijp waren, en alleen aan de
onverzettelijkheid van Wilson is het te
danken dat ten slotte in het vredesverdrag
het beginsel van den Volkenbond werd
vastgelegd.
En juist hieruit verklaart spreker den
tegenzin bij een groote groep van Neder
landers tegen de Volkenbonds-idee, omdat
die vastgekoppeld was aan het zooveel be-
critiseerde verdrag van Versailles,waardoor
de oorlog slechts in naam werd beëindigd.
Uit het verdrag van Versailles klonk ons
tegen een zelfoverschatting en eigenwaan
der overwinnende landen, welke velen te
gen de borst stuitte.
En toch, bij aandachtige lezing van het
Volkenbondspact klinken ons enkele groote
hoofdgedachten tegen, welke ieder en voor
namelijk den Christen sympathiek daarte
genover moet doen staan'.
Deze hoofdbeginselen van den Volken
bond werden vervolgens door den heer
Bijleveld breedvoerig uiteengezet.
De gedachte, dat een Staat zich aan niets
en niemand heeft te storen en geheel vrij
is te doen naar zijn believen ook tegenover
andere Staten, en niet gebonden is aan
hooger recht, is in strijd met den wil van
God en zuiver heidensch.
Hoewel misschien niet bij allen bewust,
hebben de vertegenwoordigende Staten in
den Volkenbond allen medegewerkt om
dit Christelijk beginsel in het pact vast te
leggen en daarvoor mogen wij God dank
baar zijn. De Volkenbond neemt als uit
gangspunt dat er bestaat een hooger recht
waaraan -ook de Staten gebonden en on
derworpen zijn. Niets wordt op opgeofferd
van de nationaliteit en zelfstandigheid der
Staten, doch stelling genomen tegen
machtswaanzin, en daarom is het plicht
van elk Christen den Volkenbond in zijn
streven te steunen.
Als vanzelf voortvloeiende uit dit groote
beginsel volgt een tweede, nl. het aan
banden leggen van het onbeperkte recht
van oorlogsverklaring. Geheel af te
keuren is de meening, vooral door Hegel
gepropageerd, dat een Staat onbeperkte
macht bezit en dus ook het recht heeft
ten allen tijde den oorlog te verklaren.
Hiertegen neemt de Volkenbond stelling en
vastgelegd is een grondslag om den oorlog
tusschen de Staten onderling zooveel mo
gelijk te verhinderen, den aanvalsoorlog af
te weren en de beperking der bewapening
te bevorderen.
Al belijdt de Christen volgens Gods
Woord dat oorlogen nooit geheel zullen
verdwijnen, zoo moet toch ieder die werke
lijk ernst maakt met zijn beginsel, het werk
van den Volkenbond met alle kracht en
hem ten dienste staande middelen steunen.
Al erkennen wij dat de Volkenbond zijn
gebreken heeft, doch zien wij onder Gods
bestel duidelijk, dat er veel goeds uit kan
geboren worden.
Spreker eindigde zijn met aandacht aan
gehoorde rede met als zijn overtuiging uit
te spreken dat de Volkenbond een werk
van gerechtigheid wrocht en dat de Vol
kenbond is een gave Gods, waaraan wij als
Christenen ons niet mogen onttrekken.
Nadat gezongen was Psalm 43 3 ein
digde de heer Bijleveld met dankzegging.
Abnormaal laag vetgehalte der melk.
De rijkszuivelconsulent te Middelburg,
de heer Zwagerman, deed gepasseerden
herfst bij een aantal koeien een ervaring
op, welke vermelding verdient. In enkele
weken constateerde hij nl. een zeer belang
rijke vermindering van het vetgehalte der
melk. Bij 7 koeien was dit op 7 Septem
ber: 3,45—4,15—2,65—2,95—3,60—2.75 en
2.90 Op 19 October waren deze cijfers
1,60—3.80—3—1,75—1,75—1.30 en 1,90
Abnormaal lage cijfers dus, welke het ver
moeden wettigden, dat er iets bijzonders
in 't spel was. Men dacht aan de voedering
met suikerbietenkoppen, waarmee ongeveer
23 September was begonnen enkele die
ren hadden zich overvreten. Dit kwam
echter spoedig weer in orde. Ook het bij
voeder Gekookte buitenlandsche boonen,
zgn. Rangoonboonen, kon de oorzaak zijn.
Hierbij traden verschijnselen van diarrhee
op. Na een week verving men dit bijvoer
door lijnschilfers plus havermeel, en toen
men eenige dagen later de melk weer on
derzocht, bleek bij de meeste koeien het
vetgehalte, alsook de hoeveelheid der
melk, weer wat naar boven te zijn gegaan.
Hoewel niet met zekerheid durvende spre
ken, acht de heer Zwagerman het niet on
waarschijnlijk, dat de oorzaak van het
verschijnsel gelegen was in de buitenland
sche boonen. 't Is bekend, dat binnenland-
sche witte en bruine boonen, gekookt ge
voederd, gunstig werken op'de melkaf
scheiding. Verschillende buitenlandsche
soorten echter, vooral die uit warme stre
ken, kunnen een min of meer giftigen in
vloed oefenen ze bevatten soms een stof,
welke in de ingewanden kan worden om
gezet in het zeer giftige blauwzuur. Men
zij derhalve met zulke boonen voorzichtig.
Wie ze gebruikt, kan het gevaar waar
schijnlijk iets verminderen door de boo
nen in veel water te koken, ze eenigen tijd
te laten staan, en dan al het kookwater
weg te gieten.
Laat de melk uwer koeien controleeren
Melkgift en vetgehalte is een erfelijke
eigenschap, dat wil zeggen onze koeien
hebben dit van vaders- en van moeders
zijde meegekregen. Die erfelijke eigen
schap is nooit hooger dan het gemiddelde
der ouders. Heeft de moederkoe van een
kalf bijv. 3 vet en de moederkoe van
den stier ook 3 vet, dan kan het kalf
later daar nooit boven gaan. En het zal dit
cijfer eerst kunnen halen bij goede