IfeMiëj:
ZATERDAG 26 JULI
Eerste Blad
Nol7«
62e Jaargang i
-
Krramakers
;ba Maatschappij na
Stoomvaart
Neerlands Mobilisatie.
I Wil schrijven einde Hooimaand van
het jaar 1914. In verbijsterende snelheid
In to de laatste dagen de meest on
rustbarende maren door de wereld ge
zonden. Als gevolg van den moord op
FEUILLETON
OE GROOTE ONDEUGD
Brieven uit de Hofstad
Beursbeschouwingen
boulevard. Conct
]apel Maandag- en Wo<J 1
L 8—11.30 uur. m'
2 uur Matinée.
fevard Evertsen. Djns<
Slag en Zondag Matinée
BO uur. c
[Donderdag en Zond,.
-11.30 uur. 5
Vrijdag en Zaterd,.
hte van 811.30 uur.
van 3.305.30 uur Tj^
Boulevard Evertsen.
sdag Soirée Dansante
SMAKELIJKHEDEN,
ichap". Variété Fave»
21 tot en met Zaterdag
Kievifs Specialiteiten.
Van Ataandag 21 tot e„
125 Juli.
Kee en Janus ra,,
;Adriënne Solser en Pj£t
Blonde Leen de J0r. I
R AUTO's
EN FIETSEN,
1 Juli
uur
I 26
9.30
27
9.29
28
9.27 1
|R TE VLISSINGEN.
v.m. n.m,
10.16 10.39
11.27 11.45
12.19 J2.41
:hts geldig tot i
31 -I li
Dessert kransjes
Nic-Nac-biscuits
Gember-bncuits
Social-bisouits
|Beste Chocolaadjes
Rocks Bonbons
Bitterkoekjes
Nice-biscmts
ns filiaal te Vlissingen
ERT IN DIT BLAD.
ior en Verhuur, Koop en Verkoop
ingea en Dlenstaanvragen, eni
rultbetallng, van 1—5 regeb
Ike regel meer 15 cent
ct1ef agent
richten agentschap Antf
Strijlkinrichting, Rielf
:venter.
leurs, wegers en
voor het aanstaand sp*
handig geschreven brie- F
en onder letters b. B. 0.,
ss. Courant".
zich aan <een net
meisje,
kunnende werken,
onder no. 455, bureau
rant".
nsioneerde vraagt
slaapkamer
en huiselijk verkeer, het
n weduwe, om later een
n te gaan.
iet prijsopgaaf onder no.
„Vliss. Courant".
•Middelb. - Rotterdam
engelegen plaatsen.
VAN PASSAGIERS
DEREN EN VEE.
LISSINGSCHE COURANT
pit nummer bestaat uit 2bladen
den aartshertog-troonopvolger ge
pleegd, eiseht Oostennjk-Honganje van
de Servische regeering bestraffing der
misdadigers en deelneming aan het on
derzoek. Een ultimatum geeft Servie
nauwelijks 48 uren tijd. Dan Servie
mobiliseert.Alle regeeringen zien nauw
lettend toe en bereiden zich voor. 2b
iuli begint Rusland te mobiiiseeren 27
Juli wordt door Duitschland en de
Donau-monarchie het bemiddelend En
gelsche voorstel niet aangenomen^; 28
Juli Belgrado beschoten; 29 Juli Frank
rijk mobiliseert, België mobiliseert tot
op 31 Juli een algemeene mobilisatie
van alle landen plaats grijpt. Ook Ne
derland gaat tot de mobilisatie over.
De oorlog is begonnen, het korte voor
spel van het grootste werelddrama, dat
de menschheid ooit heeft gekend is af-
geloopen hei afgrijselijke gebeuren
staat een aanvang te nemen en weinig
dagen later staat het oude Europa, dra
de wereld aan alle uithoeken, in vuur
en vlam 1
Het uur voor ons land om naar de
wapenen te grijpen is daar 1 O, zeker,
wij zullen hen niet gebruiken, zoo onze
nationale eer niet bedreigd, ons grond
gebied niet geschonden, onze rechten
niet vertreden worden. Wij mobilisee-
ren om paraat te zijn vredelievend
van ganscher harte, trilt er in datzeifde
hart een toon van ernstige geestdrift,
van kalme beradenheid, van diepe va-
I derlandsliefde. In den aanblik van het
gevaar, dat van allerwege ons kleine
land komt bedreigen, valt voor alles te
rekenen op den vasten steun van het
Nederlandsche volk, waar het geldt on
ze onzijdigheid te verdedigen. Dat
maakt voor de mannen in die uren des
gevaars geroepen aan de gebeurtenis
sen richting te geven de moeilijke taak,
zoo niet gemakkelijk, ten minste moge
lijk dat doet het gansche gemeene-
best, met wegvallen van alle onder
scheid in rang en stand en politieke
overtuiging zich scharen rondom den
troon van Haar, geroepen tot een ar
beid in 's lands belang, welhaast te
zwaar voor vrouwelijke krachten. Maar
Liefde en Plicht verrichten wonderen,
op de hoogste trede zoo goed als op de
laagste sport van de maatschappelijke
ladder de liefde voor den geboorte
grond, voor de vrijheid, voor het recht,
de plicht jegens het vaderland, jegens
elkander, kinderen toch van één volk,
jegens ons zeiven en die ons het dier
baarst zijn.
Aan den oproep, om het beste en het
edelste wat land en volk heeft aan te
wijzen, te beschermen en te bewaren,
hebben allen, daartoe aangewezen, vol
daan zooveel tranen konden er uit
vrouwenoogen niet worden geschreid,
zooveel vastp banden weerhielden niet
Juli
1, Ml
LB. MT
t. sen.
T.B Hl
9
26
28
29
30 8
matiw t« btkomin:
N.V. Transport- «n
Errm 3. VOS, M-
B. EENHOORN, T«U®
T. 008TEBH0UT,Tol-
b. BUITEN HEK, T«L 101'
Vertaald door Mevrouw
I. P. WESSELINK—VAN ROSSUAA.
."Mag ik u voorstelen juffrouw De-
Iaire, mevrouw Fortescue juffrouw
Gilchirst, mevrouw Fortescue" zeide
Lang.
Bij het hooren van Nalda's naam trok
de andere vrouw even de wenkbrauwen
samen, een oogenblik werd haar gelaat
hard, om dadelijk over te gaan tot een
glimlach.
.,Ik heb eens een Gilchirst gekend.
Het is geen algemeene naam. Hij
woonde op een plaats, Whiteways ge
naamd", zei mevrouw Fortescue vrien
delijk.
,,Dat moet mijn vader geweest zijn".
De oogen van mevrouw Fortescue
rustten scherp onderzoekend op haar
„Dus bent u de dochter van Tommy
Gilchrist mompelde zij, waarop Nalda
in lachen uitbarstte.
„Wat is daar voor grappigs aan
„'riet klinkt zoo zonderling mijn va-
aer Tommy te hooren noemen. Hij was
ue laatste man. om een bijnaam te °"e-
)'e"> y,anf hij was altijd stil en terug
getrokken."
lao"1?'6',' *oen 'k ^em den eersten keer
leerde kennen", zei mevrouw Fortes-
e droogjes. „Is hij niet ongeveer een
jaar geleden gestorven Ik herinner
duizenden en duizenden, zooveel zorg
en angst voor de hunnen beklemden de
mannen van '14 niet, of zij wisten het
hoogste recht te doen wedervaren, en
wat het zwaarste was het zwaarste te
doen wegen, hoe vaak de schouders
ook bnder dien last trillen mochten. En
niet voor korten duur, neen jaren lang
heeft, al is het ook gaandeweg in min
dere 'mate geweest, de last dier mobili
satie op een groot deel onzer manne
lijke bevolking gedrukt. Dat feit te
herdenken, met ernst en dankbaarheid,
is, dunkt ons, nationale plicht. En een
voorrecht tevens, nu bij die herdenking
getuigd mag worden, hoe Nederland
onverlet zijn rechten, eer en vrijheid
heeft mogen behouden en handhaven
in dien baaierd van weedom en ver
schrikking, die al die oorlogsjaren door,
de wereld geteisterd en rampzalig ge
maakt heeft. Laat daarvan elk vader-
landsch hart in de aanstaande week
met oprechten ernst en dank getuigen
Want ons kleine vaderland is zulk
een kostbaar kleinood, omringd als wij
het wisten ai die jaren en nog weten
door gevaren, die even plotseling en
verbijsterend, als groot en ontzettend
kunnen zijn. Wij, Vlissingers, kunnen
daarvan wel zeer gewagen, als we de
oogen naar haar richten, die, o zeker,
Holland en Zeeland's glorie en welvaart
beduidt, reeds eeuwen lang, maar die
ook de argeloozen soms bespringt en
leven en geluk belaagt, als onze ergste
vijandin de zee. In deze ernstige her
denkingsdagen is er in onze harten nog
een bijzondere ernst en een rouw te
meer. De zee, zij toch eischte nieuwe
slachtoffers, maakte velen tot weduwen
en weezen in deze gemeente. En al mag
het verlichting brengen te ervaren, dat
nu Vorstelijk voorbeeld, nog een deel
der smarten, met stoffelijke middelen
gelenigd kan worden, het is maar zoo'n
luttel deel van al het leed, dat over
zoovele vrouwen en onmondigen ge
komen is. Want het weduwkleed is
lang, helaas, en het weeskind derft
voorgoed zijn hechfsten steun in het
leven, moge Nederland, ook na het
geen reeds tot hulp in den nood geof
ferd werd en met erkentelijkheid aan
vaard werd, dat in deze dagen nog
eens bedenken 1
Huizen-bouw.
Wij hebben in onze brieven meerma
len gewezen op den gebrekkigen bouw
der nieuwe woningen wat betreft de in
wendige verdeeling. Onlangs bij gele
genheid van het stedebouwkundig con
gres spraken wij den wensch uit dat
men zich eens wat meer bezig hield mét
het vraagstuk der praktische bruik
baarheid der woningen in plaats van
met de aesthetische afwerking der ge
vels.
Het doet ons genoegen dat wij in een
dezer dagen nieuw-verschenen tijd
schrift „Het Bouwbedrijf" een artikel
aantroffen van de hand van den bin
nenhuis-architect Cornelis van der
Sluijs, die hetzelfde onderwerp behan
delt en ook zijn ontevredenheid uit
over de verwaarloozing der inwendige
verdeeling van de woningen.
Wat mij, aldus schrijft Corn. v. d.
Sluijs, zoo dikwijls, opvalt, is het abso-
mij er iets van in de courant te hebben
gelezen. Ik hoop, dat hij u goed ver
zorgd achter liet.
„ja, dat geloof ik wel. Ik heb er
werkelijk nooft over nagedacht."
„Vreemd meisje", zei mevrouw For
tescue met een toegeeflijk lachje en zij
trachtte zich verder zoo aangenaam
mogelijk te maken.
Nalda was verrukt over haar nieuwe
kennis en zij voelde zich dadelijk tot
■haar aangetrokken.
„Heeft u mijn moeder gekend
vroeg zij plotseling.
„Ja, heel goed," antwoordde de an
dere, „wij waren zeer intieme vrien
dinnen."
„Heeft u haar ook den laatsten tijd
nog gezien
„Ja, kort geleden nog."
„U moet wij 'bij haar brengen
dadelijk."
„iDaar zou uw moeder mogelijk niet
op gesteld zijn. In sommige opzichten
is zij een zonderlinge vrouw. Ik kan u
alleen beloven, dat ik haar vertellen
zal, dat u er naar verlangt haar te
zien."
„■Graag en groet haar als het u be
lieft hartelijk", zei Nalda levendig.
Weer kwam de harde uitdrukking op
het gelaat van mevrouw Fortescue, en
er lag afkeer in den snellen blik, dien
zij op het jonge meisje richtte.
„Wat doet u vanmiddag vroeg zij.
„Ik ga met juffrouw Delaire naar
naar
„Je behoeft niet bang te zijn, je zult
De meest gevoelige huid laat zich volstrekt Pijnloos Scheren, door de baard-
oppervlakte vóór het inzeepen éérst in te wrijven met een weinig PUROL.
(Ingez. Mededeeling.)
solute gebrek aan praktische bruik
baarheid. Er zijn groote kamers waarin
geen meubel tegen den wand kan
staan, eenvoudig omdat de ramen, deu
ren en schoorsteen zoodanig geplaatst
zijn dat er geen ruimte overblijft.
In dit verband vertelt hij van een
eetkamer die 5 X 5 M. was, maar die
zooveel deuren en ramen bevatte dat er
geen plaats was voor een behoorlijk
buffet.
Men voelt dan, zoo schrijft hij ver
der, dat er onder de vele bouwende
lieden, architecten en eigenbouwers
menschen zijn die misschien wel ver
stand hebben van steen en hout en deze
materialen wel zoodanig weten bijeen
te brengen, dat het resultaat van hun
arbeid ons het noodige dak boven het
hoofd brengt, maar onder die bouwers
treffen wij nog zoo heel weinig een
kunstenaar aan. Ik bedoe! dan men
schen die begrijpen dat het mooie van
een kamer reeds is bereikt wanneer de
ze ruimte is opgelost als een mooi ver-
verhoudingsjuist geheel, waarin de ra
men zóó zijn geplaatst en als verhou
ding berekend, dat zij die onzegbare
fijnheid van licht naar binnen geven
die wij niet kunnen verklaren maar die
ons het gevoel van iets heel aange
naams geeft.
Zoo hoog-idyllisch behoeft men zijn
eischen niet te stellen om ze nog op
geen stukken na verwezenlijkt te zien.
Wanneer men alleen als wensch stelt
dat de meest gewone en gangbare meu
belen in een kamer geplaatst kunnen
worden, loopt het in vele nieuwe wo
ningen al mis. Wij vertelden onlangs
van een kamer die op den plattegrond
als slaapkamer stond aangeduid, maar
die onmogelijk een tweetal ledikanten
kon bevatten omdat zij óf voor het
raam, öf voor den schoorsteen, öf voor
de kastdeur moesten staan óf zóó
stonden dat de deur van den gang niet
open kon. Een waardig pendant dus
van de eetkamer van Corn, van der
Siuijs in zijn artikel aangeduid.
Ik ben nu bezig, zegt Van der Sluijs,
in een huis gebouwd door een niet on
bekend architect, zelfs iemand die bij
velen een goeden naam heeft. Dit huis
is in alle opzichten vee' slechter voor
bewoning dan het doorsnee eigenbou-
wershuis, omdat het gebouwd is met
de pretentie van den „artist" en niet
met de liefde en toewijding van den
ervaren vakman. Ik heb geen reden om
den eigenbouwer in bescherming te
nemen, integendeel. Maar deze koop
man doet tenminste uit eigenbelang zijn
best het huis zoo goed mogelijk be
woonbaar te maken omdat hij er anders
een „strop" aan heeft.
Maar wel heb ik reden sommige ar
chitecten niet in bescherming te nemen,
te bekampen zelfs omdat hun arbeid de
dagelijksche ergernis is voor hen, wien
wordt opgedragen deze bouwwerken
tot een aangename en goede bewoning
te maken.
Wij zijn het met deze redeneeriug
volmaakt eens en het deed ons genoe
gen ze eens te vernemen uit den mond
van een man, die meer dan iemand an
ders in de gelegenheid is het kwaad te
aanschouwen. Daarbij komt nog dat
Corn, van der Sluijs niet in gewone
burgermanswoningen komt doch wel in
die der goed -gezeten menschen. Als het
in die duurdere huizen al zóó min is als
hij schrijft hoe zal het dan wel zijn in
de goedkoopere huizen, waar in maar
luk raak wordt gedaan. Wat hebben
er waarschijnlijk mevrouw Fortescue
zien. We gaan met den heer Lang
naar een nieuwe speelgelegenheid", zei
Olive kalm.
„U houdt dus van kaarten vroeg
mevrouw Fortescue aan Nalda.
„Ja, ik houd van de opwinding",
antwoordde het meisje. „U niet
Ik zou niet zonder kunnen leven. Wie
is die man die zoo kwaad deze richting
uitkijkt
Nalda keek om en zag dat het Lind
say was, die langzaam op hun tafel
toeliep. Hij boog voor Olive en knikte
'Lang toe daarna trok hij een stoei
naar de tafel.
jHeb je mijn telegram ontvangen
vroeg Nalda.
„Ja, ik zal om zeven uur komen.
Indien je mij gezegd had, dat je hier
zoudtlunchen
„Ik wist het niet. Mijnheer Lang
kwam Olive opzoeken en toen maakten
wij dit plan."
„Wat ga je vanmiddag doen
„Mijnheer Lindsay, kent u mevrouw
Fortescue viel nu Olive in.
„Mijnheer Mark Lindsay vroeg
deze en Mark boog even.
„Dan zult u ons misschien vanmid
dag gezelschap houden vervolgde
mevrouw Fortescue.
„Ik geloof niet, dat het kiezen van
een uitzet veel aantrekkelijks voor een
man heeft", vie! Olive snel in. „Boven
dien past het ook eigenlijk niet. Wist u
niet, dat juffrouw Gilchrist en de heer
Lindsay binnenkort in het huwelijk zul-
we aan een bouw-politie die er op let
of de treden van de trap wel precies
breed genoeg zijn, maar er niet naar
omkijken of de indeeling der kamers
eenigszins bruikbaar is.
Telkens duikt er een nieuw systeem
van bouw op en steeds weer zitten er
kapitale fouten aan, omdat men maar
kopieert zonder na te denken. We heb
ben het gezien dat oude teekeningen
werden gebruikt en de huizen een mmi-
tieuse copie waren van die reeds elders
gebouwd waren. Tof op zekere hoogte
is die uniformiteit ook de schuld van
het georganiseerde toezicht van ge
meentewege, dat alle nieuwigheden tot
afwijst öf zoolang op goedkeuring laat
wachten dat een architect er niet op
wachten kan. Men dient dus maar liever
ontwerpen in waarvan vaststaat dat ze
goedgekeurd worden. Een winkelier die
zijn winkelpui eens op bijzondere wijze
wilde verbouwen, diende driemaal èen
ontwerp in doch zag na twee jaar ge
wacht te hebben maar van het plan af.
Het type huis dat men in Den Haag
noodig heeft is dat van drie flinke ka
mers, een keuken en een badkamer. Het
lijkt ons niet zoo'n reuzen-toer om
daarvoor een ontwerp te maken dat
acceptabel is.
Maar de huizen worden te veel „van
buiten naar binnen" gebouwd, gelijk
Van der Sluijs terecht opmerkt. Men
begint met een geveltje en dan moet
het inwendige zich daarbij maar aan
passen. In hetzelfde tijdschrift lezen wij
eenige mededeelingen over een rij hui
zen die in Den Haag zijn gebouwd
langs het sportterrein Houtrust. De
plattegronden zijn daarbij niet van den
zelfden ontwerper ais de gevel. Eerst is
de plattegrond gemaakt en daarna is
de twee architect aan den gevel gaan
werken. Het is gelukt op die wijze iets
goeds tot stand te brengen. Misschien
is dit een goed systeem dat tot een op
lossing kan brengen het vraagstuk van
een betere uitvoering der bouw-plan-
nen. In elk geval zal er door voorko
men worden dat allerlei ongerief ont
staat omdat het uiterlijk wordt begun
stigd ten nadeele van het innerlijke.
Gaarne hopen wij dat het artikel van
Corn, van der Sluijs een goede uitwer
king zal hebben en dat men het groote
probleem van den woningbouw eens
op 'nieuw zal gaan overwegen. Het ge
wicht daarvan behoeft wel niet meer te
worden bewezen. EIBER.
De Londensche conferentie en
de beurs. De beweging der
wisselkoersen. Buitenlcmdsclie
handel van Frankrijk, Duitsch
land, Amerika en ons land.
Nederland's handelspositie be
duidend verbeterd. De emis
sie der H. V. A. Overigens
ter beurze'weinig affaire.
Het spreekt wel van zelf dat de ef
fectenbeurzen thans onder den invloed
staan van de Londensche conferentie,
die naar de uitspraak van een der ge
delegeerden over één der grootste pro
blemen der wereldgeschiedenis zal
moeten beslissen, het is echter moeilijk
uit te maken in welke richting die in
vloed werkt. Men is geneigd te consta-
teeren dat die invloed dusver meest tot
terughoudendheid heeft geleid, wijl men
algemeen over den afloop in het onze-
len treden vroeg zij aan mevrouw
Fortescue.
„Ik wensch hen van harte geluk", zei
deze kalm. Zij was vlug van begrip en
vatte dadelijk den wenk, die haar was
gegeven.
Nalda had met een gevoel van het
grootste onbehagen geluisterd. Zij had
een afkeer van de manier, waarop zij
Mark misleidden, maar toch, indien zij
de waarheid zei, dan zou zij haar
vriendin verraden daarom zweeg zij.
Na een poosje stond Lindsay op en
Lang deed eveneens.
„Ik heb een afspraak in de club", zei
de laatste.
„Dan ga ik zoo ver met je mee.
Goeden morgen", zei Lindsay, waarna
de beide mannen vertrokken.
„Olive, waarom heb je dat tegen
Mark gezegd Ik zou hem veel liever
gezegd hebben, waar wij heengaan",
zei Nalda ernstig.
„Zonder eenigen twijfel had uw
vriendin een zeer goede reden", viel
mevrouw Fortescue in. „Is mijnheer
Lindsay tegen spelen
„Neen, hij weet dat ik bridge speel".
„Maar baccarat chemin de fer
„Ik heb het hem nooit verteld. Ik heb
het spel pas heel kort geleden geleerd.
Olive, ik heb een gevoel, of ik diep ge
zonken ben, nu ik hem misleid heb."
„Waarom ga je dan je boodschappen
niet doen vroeg Olive onverschillig.
„Ik denk ook, dat ik dat doen zal."
„Dan doen wij het best te gaan."
„Je gaat met mij mee vroeg Nalda
kere verkeert en men daarom ook wat
de effectenzaken betreft, de kat uit den
boom wil kijken. Wanneer dat zoo is,
is het waarlijk te hopen dat hij er dit
maal uit zal komen, want met den
beurshandel is 't nog altijd droevig ge
steld. De beursbelastihg, d.w.z. het
nota-zegel, heeft over de maand Juni
nog iets minder opgeleverd dan in de
maand Mei, nl. 225.923 tegen 227.504
en blijft slechts even boven de laagste
maandopbrengst van het eerste half
jaar (ƒ216.436) en de vacantiegeest
begint meer en meer rond te waren,
zoodat soms in belangrijke hoeken, als
die der Geconsolideerde, slechts enkele
aandeelen van eigenaar verwisselen.
Het is mogelijk dat die beurssfilte aan
de conferentie te wijten is er zijn opti
misten die zeggen dat deze conferentie
slagen moet omdat ze niet mislukken
mag, er zijn pessimisten die beweren
dat ze mislukken zal omdat ze niet
slagen kan en tusschen die twee uiter
sten zijn er heel wat nuances, maar
niemand die meer kan doen dan zijn
meening uitspreken. Natuurlijk doet
men ook pogingen om uit den loop der
wisselkoersen een aanwijzing te distil-
leeren en zag men in den aanvankelijk
flauwen frankenkoers een ongunstig
voorteeken, -terwijl later de vastere
Pondenkoers als een bemoedigend
symptoom werd beschouwd. Uitgeslo
ten is het niet dat de hoopvolle opvat
tingen de noteeringen van Ponden en
Francs eenigermafe stimuleeren, wat
Ponden aangaat heeft men er ook mee
te rekenen dat thans in Engeland een
sterke strooming bestaat in de richting
van het herstellen der goudpariteit voor
het pondsterling, ten behoeve waarvan
ook een discontoverhooging bepleit
wordt, daar men van oordeel is dat
hierdoor vraag naar Engelsche valuta
zal ontstaan. Niet onmogelijk is, dat dit
streven reeds in anticipatie op den wis
selkoers van invloed geweest is, want
hoewel sommige financiers tegen een
kunstmatige stijging van den sterling-
koers gekant zijn. ziet men toch alge
meen de wenscheliikheid van het herstel
der goudpariteit in. Te New-York is
het Pondsterling tot 4.41.50 gestegen,
waarop echter weer een terugslag ge
volgd is. De Frankenkoers is per slot
van rekening niet veel veranderd en
profiteert ook niet in die mate van het
optimisme over de conferentie, aange
zien velen in Frankrijk de aanvaarding
van het Dawes-plan in het nadeel des
lands achten. De basis van de Fransche
valuta is veel minder sterk dan die der
Engelsche, ondanks de oogenschijnlijk
veel gunstiger handelscijfers van de re
publiek, welke over het afgeloopen
halfjaar een exporttoename van frs. 7
milliard aanwijzen tegenover een \m-
porttoename van frs. 5.2 milliard. De
sterke uitvoer is echter voor een goed
deel aan de inflatie van de franc te dan
ken evenals in België en de financiën,
van den staat baren nog altijd de
grootste zorg. Alen herinnert zich dat
Duitschland ook dien tijd van groote
exporten gehad heeft, nu de inflatie
daar beëindigd is toont de handelsba
lans echter een groot deficit. Terwijl in
het geheele jaar 1913 het invoerover-
schot van. Duitschland circa Mk. 600
millioen bedroeg, heeft 1924 alleen
over het eerste kwartaal dit tekort op
de handelsbalans gelaten, en terwijl
verbaasd.
„Neen. ik wi) wat geld verdienen. Ik
voel, dat ik dezen middag geluk zal
hebben. Ik ga met mevrouw Fortescue
mee", antwoordde Olive en terwijl zij
het zei, keek zij Nalda scherp aan.
„De heer Lindsay is een financier,
niet waar Ik ben er zeker van, dat
zoo'n man niets tegen een spelletje
kaart kan 'hebben. Baccarat is niet er
ger dan spelen op de effectenbeurs.
Werkelijk, juffrouw Gilchrist, ik vind,
dat u veel te nauwgezet van geweten
is. Maar natuurlijk, u moet doen, wat
u zelf wilt", zei mevrouw Fortescue
zalvend.
iDiep in haar hart voelde Nalda, dat
zij niet met haar mee moest gaan, in
dien zij Mark trouw wenschte te blijven.
Maar haar verlangen was zoo groot,
dat zij aarzelde en zwichtte.
„Ik ga met u mee", zeide zij met ge
drukte stem-
„Goed dan moesten wij dadelijk
gaan", zei Olive onmiddellijk en zoo
verlieten zij het restaurant.
iDe auto van mevrouw Fortescue
wachtte haar. Zij reden naar een huis
in een aanzienlijke straat, die in Bond-
Street uitliep, en waar een livreiknecht
de deur voor haar opende. Nadat zij
binnen waren gegaan, bracht een
dienstmeisje haar naar een kleedkamer
waarin een tafel stond, die bedekt was
met een aantal mantels, hoeden en an
dere deelen van schitterende toiletten.
„Is men ai'met spelen begonnen
vroeg mevrorlw Fortescue.