öörom
ZATERDAG 5 JULI
Frambozen IJsco-Wafel
Eerst© Blad
e-NO 1ST'
62e Jaargang i
^EMEENTEBÜTÜÜR
Een sympathiek denkbeeld
FEUILLETON
VfüÖSJ WEU LIST
51)
Brieven uit de Hofstad
IfBUCHTEftS WAFELS
VL1SSINGSCHE COURAINT
DU nummer bestaat uit 2 bladen
WAARSCHUWING.
Burg. en Weth. van Vlissingen dringen er
bij de ouders of verzorgers van kinderen
ernstig op aan, dat zij hunne kinderen er
voor waarschuwen zich aan beschadiging
of vernieling van plantsoen schuldig te ma
ken door de gemeente-politie zal daarop
streng worden gelet en bij het constatee-
ren van overtredingen onmiddellijk proces
verbaal worden opgemaakt.
Verder worden de houders van Ios-
loopende honden met nadruk er op gewe
zen zorg te dragen, dat hunne honden
eveneens de plantsoenen niet beschadigen
of vernielen, daar de houders aansprakelijk
zijn voor de door hunne honden aan ge
meente-eigendom toegebrachte schade.
Vlissingen, 25 Juni 1924.
Burg. en Weth. van Vlissingen,
M. LAERNOES, L.B.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
Wie ons móóie Nederland, wie mooi
Zeeland op hun schoonst wil zien en
leeren waardeeren, wie genieten wil en
zijn hart en geest tot boordenvol de
-vreugd wil schenken, gelijk alleen de
vrije natuur in haar pralend zomerkleed
vermag, die verlate thans een wijle huis
en stad, en trekke naar buiten. Dui
zendwerf zal de moeite haar loon vin
den in een keur van weelderige zomer-
kl'euren en tinten, in schoone vergezich
ten, in het oog verlustigende natuur-
tafereelen alom. Dat weten duizenden
en duizenden) en zoo de omstandig
heden hun maar even gunstig zijn, ha
len zij desnoods in enkele dagen hun
schade van heel een jaar opsluitens te
midden van allerlei dagelijksche be
slommeringen en stage plichten, in. Zoo
zijn en doen er gelukkig velen.
Maar er zijn ook talrijken, o, te tal
rijken helaas, die daar niet of nooit toe
kunnen komen voor wie de wisseling
der seizoenen geen wisseling in hun
eentonig bestaan brengt, voor wie de
dagen en de weken, voor wie de
maanden en de jaren'komen en gaan en
zich rijen tot een eindelooze reeks van
eentonigheden zonder hun ooit eenig
genot te schenken, als waarvan wij
hierboven gewagen. 'Dat zijn de mis-
deeiden onder ons. En niet alleen de
misdeelden van geld en goed, maar de
misdeelden van -erger dan beide van
gezondheid en het heerlijke gebruik
hunner ledematen gebrekkige kinde
ren, ongelukkige stumpers, door rheu-
matiek geplaagde oudjes, en de velen
die onder de kwelling en den last -ge
bukt gaan van verstijfde ledematen.
Wiie kent ze niet onder zijn verwanten,
kennissen of buren Hoe wordt hun
gebrek, hun kwaal, hun plaag thans
dubbel zwaar gevoeld, als de anderen
zich het genot en de weldaad gezond
te zijn, thans zoo ruimschoots zien toe
gemeten
Daarom is het zulk een'heerlijke,
dankbare gedachte geweest, die reeds
eenigen tijd geleden bij enkele welden
kende en daarbij welgestelde onzer
Naar het Engelsch.
HOOFDSTUK XXXVli.
Roger Sands had zichzelf de laatste
dagen niet gekend. Zijn vrouw had
goed in hem gelezen. Soms was hij met
opzet wreed. Soms wilde hij zien hoe-
vel zij verduren kon zonder te breken.
En toch voelde hij, dat, als zij gebroken
was, hij geen weerstand zou kunnen
bieden aan zijn verlangen om haar in
zijn armen te nemen en haar vergiffenis
te schenken.
Toen hij zich dien avond voor het
diner kleedde, hoopte hij, dat zij hem
zou laten halen of bij hem komen zou,
om hem te bekennen, dat de parelen
weg waren, dat zij ze gegeven had aan
O'Reilly, dien zij vroeger liefgehad had,
doch thans niet meer.
Maar zij liet hem niet roepen en zij
kwam niet. Zij bleef brutaal tot het
laatste oogenblik. Hij had kunnen we
ten, -dat zij dat doen zou, ofschoon hij
haar naar haar kamer gebracht had,
om haar nog een gelegenheid meer te
geven. Om half acht was hij klaar,
maar hij wachtte kalm tien minuten.
Dan liep hij naar zijn deur met het plan
om een eind te maken aan de zaak.
Maar met zijn hand reeds aan de deur
knop bleef hij staan. 'Hij dacht, dat hij
een vrouwenstem hoorde zeggen
„Mag ik binnen komen Het was in
landgenooten, is opgekomen, om te
trachten ook die misdeelden wat te
schenken van den overvloed hun door
het aardsche lot zoo rijkelijk in den
schoot geworpen. Eerst waren het en
kele, later meerdere gelukkige bezitters
van auto's, die het denkbeeld hebben
geopperd om, wanneer zij door uitste-
digheid of anderszins hun voertuigen
niet gebruikten, deze met een bekwaam
bestuurder nu en dan eens ter beschik
king te stellen van hen, die daar anders
nooit van zouden kunnen genieten, om
eens een dagje ver van huis rond te
toeren en al het mooie in eigen omge
ving en in eigen land eens naar harte
lust te kunnen bewonderen. Dat kost
den eigenaars heusch geen schatten
integendeel zij reiken er schatten aan
genot door uit en oogsten schatten aan
welgemeende dankbaarheid er voor te
rug. Dankbaarheid, we herinneren
ons nimmer die zoo volop en uit het
hart geweld, te hebben zien toonen, als
toen we op een nationalen feestdag in
een onzer groote steden, een van die
reusachtige auto's, met plaats voor
tientallen passagiers, vol oude vrouw
tjes uit een der gestichten, zagen rond
rijden, die aldus door weldadige tus-
schenkomst in staat gesteld werden, de
versieringen en al het moois van die
groote stad te aanschouwen. Men
spreekt wel eens wan „onvergetelijke"
dagen nu, voor die allen is die rit er
een van „onvergetelijke" uren geweest.
Waarom zou, wat ginds in het groot
geschiedde, elders niet in het klein
plaats kunnen vinden. Waarom zou het
modernste en volmaakste aller voertui
gen met wat goeden wil en inschikke
lijkheid niet dienstbaar gemaakt kunnen
worden aan het schenken van eenig
genot aan zoovele-misdeelden Ons
dunkt, het denkbeeld behoeft slechts
nog wat door te dringen tot die kringen
die de middelen en de macht bezitten,
om de zooveel ontberenden eens eenige
uren recht gelukkig te maken, ten einde
hun hart te laten spreken en hun goe
den wil te toonen. De fiscus leert ons
hoe ontzaggelijk groot, voor een klein
land als het onze, het aantal auto-be
zitters is, hij leert ons ook hoevele mil-
lioenen deze eigenaren daarvoor over
hebben aan belastingen, aankoop en
onderhoud laten velen diergenen op
hun beurt nu hem eens leeren, dat de
dure cijns aan de schatkist opgebracht
hen niet weerhoudt, hun geriefelijk, ge-
noegelijk en heilzaam bezit, eigener be
weging, nu en dan eens cijnsbaar te
stellen aan de ingeving van hun hart,
om de misdeeldsten onder ons een paar
„onvergetelijke" uren te schenken. Met
een beetje goeden wil is, dunkt ons,
ook wel een practische, schappelijke
weg te vinden voor de verwezenlijking
van een, zoo bij uitstek smpathiek,
menschlievend denkbeeld.
Watersport. Giro.
Het is goed als men eens nu en dan
in de gelegenheid is de genoegens van
andere steden te leeren kennen. Iedere
stad heeft de hare en de residentie heeft
er zeer vele. Een genoegen echter mis
sen wij hier en dat is te vinden in an
werkelijkheid de stem van miss Black-
burne. Zijn geprevelde commentaar op
een van zijn en Beverley's gasten, die
hij verdacht -de indringster te zijn, was
verre van vleiend. Misschien zou het
echter beter zijn zijn vrouw niet alleen
te vinden. Hij zou Beverley nog een
paar minuten geven om zeker te zijn,
dat zij haar japon aan had, vóór hij het
koor van wederkeerige bewondering
ging verstoren, maar de tegenwoordig
heid van niemand, wie dan ook, zou
hem beletten de vraag te stellen die hij
van plan was te stellen Waar zijn de
parelen
Precies om acht minuten voor achten
hield hij op met het heen en weer loo-
pen door zijn kamer en bleef hij weer
voor de deur staan. Vóór hij die echter
openen kon werd er op de deur getikt
een tikken als van Beverley in ge
lukkiger dagen. „Zou zij toch van plan
zijn mij ten slotte de waarheid te zeg
gen vroeg hij zich af en hij hoorde
zich werktuigelijk zeggen „Binnen
Beverley kwam binnen. Roger's ka
mer was vol licht en toen zijn vrouw
binnentrad, knipoogde zij even. Zij
glinsterde van het hoofd tot -de voeten
als een ijsfee onder een brandende zon.
Zij droeg een diadeem van diamanten
rozen, om haar middel een met diaman
ten bezaaid ceintuur, op haar schoenen
diamanten gespen en om haar blooten
blanken hals en op haar jongen met
gaas omsluierden boezem het parelen-
snoer der Koningin.
„Ik dacht, dat je naar mij zou komen
kijken", zeide zij kalm. „Was je het
Ingezonden Mededeoljngen
De meest gevoelige huid laat zich volstrekt Pijnloos Scheren, door de baard-
oppervlakte vóór het inzeepen éérst in te wrijven met een weinig PUROL.
dere steden. We bedoelen de water
sport. Al liggen- de Kager en Brasemer
meren betrekkelijk dichtbij, een feit is
het, dat Den Haag zelf geen gelegen
heid biedt voor zeilen, roeien en varen.
Dat is natuurlijk jammer, maar het is
niet anders. Deze sport behoort tot de
beste en de gezondste en de stad die
de gelegenheid er voor heeft telt ge
woonlijk ook haar beoefenaren en aan
bidders bij drommen.
Leiden is in dit opzicht bevoorrecht,
maar de gelukkigste is wel de oude
veste Dordrecht. Men vergeve ons, dat
wij ditmaal de grenzen der residentie
overschrijden, maar het watertochtje,
dat wij jl. Zaterdag op de breede wa
teren om Dordt hebben meegemaakt,
ligt ons nog zoo versch in het geheu
gen-, dan dat wij voor het oogenblik
oor en oog hebben voor de residentieele
aangelegenheden. Het gemeentebestuur
van Dordrecht had een twintigtal 'jour
nalisten uitgenoodigd om eens van de
watersport in de omgeving dier stad
te komen genieten, opdat zij in hun
bladen eens de aandacht op dit ver
maak konden vestigen. Nu wij het voor
recht hadden dezen tocht te genieten
bekruipt ons de lust om de geneugten
daarvan te schilderen en het verlangen
om hetzelfde te ervaren op te wekken.
We hebben op dezen tocht eens iets
nieuws gezien, iets wat wij ons geheel
anders hadden gedacht, nl. de Bies-
bosch. Uit onze jeugdjaren herinneren
we ons de tragische geschiedenis van
den St. Elisabethvloed, waarbij een
groot aantal dorpen werden verzwol
gen. Het is eigenlijk nooit tot ons door
gedrongen, wat er verder van dat ver
dronken land is geworden. We hebben
het nu gezien en het moge vreemd klin
ken maar het lijkt ons één van de
schilderachtigste oorden in ons vader
land. Een droomerig landschap van
water, groen en prachtige luchten. Het
is niet gemakkelijk in het binnenste ge
deelte van dit onherbergzame oord te
komen. Er is veel, ontzaglijk veel water,
maar het is vol riet, dat men tot vlak
aan de oppervlakte van het water ziet.
Zelfs zeer hoog liggende booten kun
nen er niet varen, omdat het gevaar
voor onklaar worden van de schroef
zeer groot is. Wij zijn er doorgetrokken
op een boot, die daar geregeld vaart en
de suikerbieten vervoert, die er op de
weinige landerijen worden geteeld.
Waarschijnlijk is het mechanisme er
bizonder voor geconstrueerd. Hoe het
zij, wij zijn er zonder eenige stagnatie,
dank zij het schipperstalent van den
stuurman, veilig en wel doorgekomen
en wij hebben de gelegenheid gehad
vol-op te genieten van het schoone
plekje. Vooral wanneer de zon even
schuil ging en een grijz^hemel zwaar-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
IJSCO „WALCHER1A" I
ZONDAG a.s.
5 en 10 cent.
IETS NIEUWS *9§
vergeten
Tot antwoord staarde hij haar aan.
Hij liep in de kamer terug en liet Bever
ley de -deur dicht doen. Zij stond glim
lachend voor hem, maar als hij haar
glimlach geanalyseerd had, zou hij ge
zegd hebben, dat die droefgeestig was.
„iHoe vindt je, dat ik er uit zie vroeg
zij, toen hij niets zeide. „Je bent toch
niet teleurgesteld
„je hebt die parelen na laten maken",
snauwde hij haar toe.
Beverley kreeg een vuurroode kleur.
Zij begreep onmiddellijk wat hij bedoel
de, maar zij had niet zooveel martelin
gen doorgemaakt, om zich nu te laten
neerslaan.
„Wat bedoel je vroeg zij, haar
blikken strak op hem gericht en met
opgeheven hoofd.
„Dacht je soms, dat ik het niet wist
Ik heb het van het eerste oogenblik af
geweten. Ik heb het bij toeval ontdekt.
Ik heb altijd gehoopt, dat je me de
waarheid zeggen zou. Wat je nu ge
daan hebt is een lafheid.''
-Beverley werd thans doodsbleek.
„Kan je -parelen beoordeelen vroeg
zij ijskoud.
„Ja", antwoordde hij.
Zij deed het parelensnoer af en wierp
het in zijn handen. „Kijk dan of dit de
parelen zijn, die je me gegeven hebt
of een imitatie
Nauwelijks wetend wat hij deed, liep
hij naar een tafel, waarop een groote
electrische lamp stond, die schitterend
licht gaf. Beverley sloeg hem gade. Ei
was geen enkele emotie op zijn gelaat
m - Om da I deze tabak
-Screeds meer dan 30 jaren
wordt erkerid II!
moedig drukte, was er een ongekende
stemming in dit zonderlinge oord van
veel water, veel groen en weinig land.
Eén van de oude schilders, aan wien
wij onlangs een woord gewijd hebben
toen hij zijn tachtigsten verjaardag
vierde, we bedoelen den grijzen Roer-
meester, zou hier zijn hart hebben op
gehaald. Het eeuwig-door wuivende
riet. het onafgebroken levende water,
die wegvloeit in- die kaden van biezen,
het is een bizonder beeld van schoon
heid van het Hollandsche land.
Waarlijk, Dordrecht is gelukkig te
prijzen dat het dit alles in zijn nabijheid
heeft. De Kager-plassen zijn ook bui
tengewoon fraai, maar de omgeving
van het water-veld is in Dordrecht zeer
veel artistieker en veel meer ongerept
dan op de Kaag" en de Brasemermeren.
Het was een ongekend mooie tocht
en stellig zullen- velen, die van- dit na
tuurschoon houden, hier zeer veel vin
den dat zij nog nergens in hun land
aantroffen.
Niet zonder eenige afgunst hebben
wij uiting gegeven aan onze bewonde
ring voor deze schitterende gelegen
heid voor water-sport. Het is haast on
begrijpelijk dat deze sport in ons va
derland niet veel meer beoefend wordt.
Nog onbegrijpelijker is het dat in ons
land de fiscus zijn vurige nagels naar
deze sport heeft uitgeslagen om er een
bron van inkomsten uit te halen. Wat
is'de fiscus toch het onwaardigste in
dividu dat wij kennen Wanneer de
Staat deze sport aanmoedigde en er
geld voor uitgaf om ze te bevorderen,
dan zou men dat haast doodgewoon
vinden. Perst men in Zwitserland de
gidsen uit, die de toeristen de gelegen
heid geven het schoone berg-landschap
te bewonderen Men kan toch niet van
de watersport genieten zonder dat men
een boot bezit. En waarom dat bezit
nu belast moest worden is één van die
ondoorgrondelijke domheden die het
specifiek bezit van den fiscus zijn. En
fin daaraan schijnt nu eenmaal niets te
doen te zijn. We gaan waarschijnlijk
dezen verkeerden weg nog verder op in
plaats dat van terugkeer sprake is.
Nu wij toch van de watersport afge
dwaald zijn er weer in de residentie
vertoeven, moeten wij even een opmer
king maken over... den girodienst. Het
is eenige maanden geleden dat wij
,schreven dat deze dienst niet vóór 1
September zou worden geopend. Het
bericht is thans gelanceerd, dat het
waarschijnlijk op den len of 15en
Augustus zou gebeuren. Wij zijn dus
wel zeer goed op de hoogte geweest.
Thans kunnen wij ook nog verzekeren,
te zien. Eindelijk sprak hij. „Dit zijn
echte parelen", zeide hij na een druk
kende stilte. ,,Er. uit enkele kenteekenen
maak ik op, dat het de parelen zijn, die
ik voor je gekocht heb, de parelen der
koningin. Als je me je woord geeft, dat
je ze, nadat je ze van mij gekregen
hebt, niet aan Justin -O'Reilly hebt ge
geven, zooals ik geloofd heb, dan zal
ik je op mijn knieën om vergiffenis
smeeken, dan zal ik
„Stil Er wordt geklopt viel Be
verley hem in de rede.
Het was Léontine zij bleef op den
drempel staan. „Zou madame zoo goed
willen zijn om in den gang te komen
vroeg zij. Toen Beverley naar de deur
kwam, liep zij terug en eerst toen zij
op eenigen afstand van de deur bleven
staan, zeide de Frangaise
„Ik hoop, dat madame het niet kwa
lijk neemt, dat ik haar stoor", excu
seerde zij zich, „maar ik durfde het niet
uitstellen. De dame, miss Blackburne
heet zij, geloof ik, wilde weer naar de
stad teruggaan, toen zij zich plotseling
herinnerde, dat zij eeri telegram voor
mij meegebracht had. Ik maakte het
open, maar ik begrijp er absoluut niets
van. Ik ken geen Stephen, maar
„Stephen Beverley hijgde den
naam uit en rukte het open telegram uit
de hand der kamenier. Zij las het en
kreeg dan een flauwte. Met een gil
.trachtte Léontine het waggelende
lichaam te grijpen, maar het eenige
wat zij kon doen, was den val breken.
Toen Roger bij de deur kwam, zag
hij Beverley op den grond liggen en de
WA RMi DAGËNJ
DE LINDEBOOM
(WED. B. VAN DOESBURG)
EIJS^tfJ&FÊfLS (in 4 natuurlijke vruch-
tensraaken.) Zéér verfrisschend
M&NDARBBBO-
wafels (gevuld met de natuurlijke
mandarijnvrucht, geen essence.)
Bijzonder lekker als het heet is.
VOOR DE LUNCH
een paar pakjes ESPERANTO-
WAFELS (voedzaam, croquant,
edel van smaak. Hyg. verpakt.)
BIJ DE AARDBEIEN
smaakt verrukkelijk
DE ORIGINEELE FROU-FROU
(met den Lindeboom)
gevuld met slagroom.
MOCCA-TRIC-TRAC,
pikante koffiesmaak-wafel, juist
geschikt voor 't warme seizoen.
dat het allerminst al vaststaat dat op
dien datum de verroeste machine weer
op gang zal gaan. Evenmin bestaat er
eenige zekerheid dat de zaken goed
zullen ioopen als men eenmaal weer be
gint. Integendeel, er is zeer weinig
zekerheid en men zal goed doen nog
een zeer gereserveerde houding aan- te
nemen tegenover dit bedrijf. Het zal
voor het bedrijf zelf ook beter zijn dat
het op zeer kleine schaal zal beginnen.
Misschien dat het dan gelukt de amb
tenaren „in te rijden" gelijk men dat
-noemt.
De schade, die door de ""-'reddering
geleden zal zijn als 1 September de
dienst weer begint, wordt op vijf mil-
lioen gulden geschatAangezien in het
gunstigste, geval op een bezuiniging
van één miliioen 's.iaars was berekend
als de centralisatie doorging is de te
genvaller wel heel groot. De wijze;
waarop getracht is dien giro-wagen uit
het moeras te halen is het allermerk
waardigste staaltje van gemis aan ken
nis van zaken geweest. Het is acht
maanden lang de grootste janboel op
dit bureau -geweest en pas in de laatstf
twee maanden is er eenige verbetering
ingetreden.
Alles te samen, zij onze waarschu
wing deze, dat men voorshands dezen
dienst in zijn troebel sopje nog laat
kamenier geknield naast haar. Hij
lichtte zijn vrouw op, droeg haar in zijn
kamer en legde haar op het bed.
„Laat aan iedereen medeaee1en, dat
het diner 'n half uur uitgesteld w.ordt",
zeide hij en'deed dan de deW voor
Léonfine's neus dicht.
Zij raapte het gevallen telegram o-ji
en ging weg om de orders van Rogei
uit te voeren.
HOOFDSTUK XXXVIII.
Terwijl Roger op Beverley neer stond
te kijken, sloeg zij haar oogen op.
„Stephen is dood 1" prevelde zij.
„Stephen is dood."
„Wie is Stephen vroeg Roger
kortaf.
„O Roger smeekte zij hem, in
snikken uitbarstend. „Mijn arme Ste
phen Ik zal hem nooit meer zien. Al
mijn opofferingen vergeefsch
„Wie is Stephen herhaalde Roger.
Zij stak haar armen naar hem uit,
zonder zijn vragen te beantwoorden.
„Roger troost mij 1" smeekte zij.
In zijn geheele leven, hoe lang dat
ook mag duren, zal Roger blij zijn, dat
hij op dat oogenblik Beverley niet van
zich stiet.
Zonder verder een woord te zeggen,
drukte hij haar in zijn armen, terwijl zij
tegen zijn wang huilde. Zij dachten er
geen van beiden meer aan,'dat zij gast
heer en gastvrouw waren, dat dit de
„groote avond" was, waarover de cou
ranten schreven, dat het diner reeds een
half uur verzet was, dat het bal om half
elf beginnen moest, dat de vier beroem-
