MissBlanche DONDERD4G 26 «JUNI MoI4Q' 1924' Nieuwe Abonné's, GEMEENTEBESTUUR FEUILLETON VROUWENLIST BINNENLAND Stads= en Provincienieuws «M e «Baarg&ng SSINGSCHE COURANT ABONNEMENTS-PRIJS Voor Vlissingen en gemeenten op Wal cheren ƒ2.20 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Week-ahon- nementen 17 cer.t, alles bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTIE-PRIJS Van 14' regels 1.10 voof iedere regel meer 26 centbij abonnement spe ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel Kleine Advertenties betreffende Huur en Verhuur, Koop en Verkoop, Dienstaanbie dingen èn Dienstaanvragen, enz., prijs, bij vooruitbetaling van 15 regels J0.7o, elke regel meer 15 Cent. Familieberichten van 16 regels 1.70, iedere regel meer 26 cent. die zich op de „VLISSINGSCHE COU RANT" ingaande 1 Juli 1924 abonnee- ren, ontvangen de nog verschijnende nummers gratis. WAARSCHUWING. Burg. en Weth. van Vlissingen dringen er bij de ouders of verzorgers van kinderen ernstig op aan, dat zij hunne kinderen er voor waarschuwen zich aan beschadiging of vernieling van plantsoen schuldig te ma ken door de gemeente-politie. zal daarop streng worden gelet en bij het constatee- ren van overtredingen onmiddellijk proces verbaal worden opgemaakt. Verder worden.- de houders van los- loopende honden met nadruk er op gewe zen zorg te dragen, dat hunne honden eveneens de plantsoenen ftiet beschadigen of vernielen, daar de houders aansprakelijk zijn voor de door hunne honden aan ge meente-eigendom toegebrachte schade. Vlissingen, 25 Juni 1924. Burg. en Weth. van Vlissingen, M. LAERNOES, L.B. De Secretaris, F. BISSCHOP. DRANKWET. Burg. en Weth. van Vlissingen, gelet op antikei 37 der Drankwet, doen te weten, dat bij hen is ingekomen een verzoek van Abraham de Bruijne, wonende te Vlissin gen, om verlof tot den verkoop van alco- hoThoudenden drank anderen dan sterken drank, voor de beneden-voor locaüiteit van het perceel Droogdok no. 12 dat vanaf heden gedurende veertien da gen tegen het vérleërien van het gevraagde verlof schriftelijk bezwaren kunnen worden ingediend bij Burg. en Weth. voornoemd. Vlissingen, 26 Juni 1924. Burg. en Weth. voornoemd, M. LAERNOES, L.,B. De Secretaris, F. BISSCHOP. KAMER-OVERZICHT. Eerste Kamer. Zitting van Woensdag. Arbeidsbegrooting. De heer Wittert van Hoogland is voorzitter van den Raad van Arbeid te 's-Gravenhage en weet dus veel van de sociale verzekering. Dat was de re den dat hij de nieuwe plannen van mi nister Aalberse ten aanzien van de so- INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. 't Is de nooit dalende kwaliteit diê den Rooker steeds weer doet zeggen Geef MIJ maar Naar het Engelsch. 44, Het telegram werd dien avond in Park Avenue bezorgd, maar mr. en mrs. Sands waren met het geheele per soneel naar Newport vertrokken. Alleen een kamermeisje was achtergebleven. Zij, een Boheemsche van geboorte, had het land aan Léontine, die een Fran- (jaise was. Anna Schultz besloot het telegram voor Léontine te vergeten. Toen ,Clo het telegram verzonden had, gingen haar gedachten terug naar de parelen. Door geldgebrek zou zij spoedig genoodzaakt worden het huis te verlaten. Als zij zonder de parelen gaan moest, zou zij zich een mislukking voelen. Het net bleek taai te zijn voor de kleine tanden van een muis A-laar de muis zou alles eerder doen dan de zaak opgeven. Dien avond gaf Churn weer zijn plan te kennen om uit te gaan. Of hij moest, wist Clo niet, want zij had een gedeelte van het gesprek in de kamer ernaast gemist. Kit huilde en midden in haar zenuwachtig snikken sloeg de deur dicht. Churn was weg Kit bleef snikken. Clo voelde plotseling den moed in zich oplaaien. Nadat zij vlug een plan de campagne had opgemaakt, verliet zij haar kamer en klopte op Kit's deur. „Wie is dat klonk de bitse vraag. „Ik maar. Het kleine meisje van hier naast", antwoordde Clo met een kin- ciale verzekering besprak. Hij geeft de voorkeur aan de wetten van Talma en gevoelt niets voor de eenheidsrente. Veel hulde bracht hij aan de Raden van Arbeid, die 'best werk verrichten en niet gereorganiseerd moeten worden. Dat was geen spreken voor eigen parochie, beweerde hij, maar uiting van zijn groote ervaring, 't Was niet bijster in teressant want het ging zeer veel van den hak op den tak maar de Minister vindt er allicht iets in om ter harte te nemen. Veel verandering wil de heer Wittert niet en bezuiniging is niet te wachten, hoogstens verplaatsing van de kosten. Het moet dus z.i. maar blijven gelijk het alles is en de iRaden van Arbeid zul len het zaakje wel redderen. iDe heer Stenhuis heeft behalve korte opmerkingen over detailpunten zich bepaald tot bespreking van het vraag stuk der bedrijfsorganisatie en mede zeggenschap, dat z.i. de schakel is tus- schen het huidige productiestelsel en de socialisatie. Als inleiding diende een veroordeeling van de kapitalisten die alles hadden doen fiasco lijden. Deze menschen brachten er niets van terecht en dus moest nu de arbeidersbeweging het heft in handen nemen. Daarin ligt de aanleiding voor den eisch voor de medezeggenschap in de bedrijfsleiding. Dit alles werd breedvoerig nader om schreven zonder verdere uiteenzetting van de technische regeling waarop het ten slotte aankomt. Van revolutionairen gang van zaken wilde deze afgevaar digde niets weten langs den weg van overleg moet alles bereikt worden en dan zal ten slotte de productié er door worden bevorderd. Uitvoerig behandelde hij nog de overbodigheid van overwerkvergunnin- gen omdat er voldoende productiemid del en productiekracht in Nederland is. Met een paar kleine redevoeringen was de niet belangrijke dag weer vol. De Wester Schelde. De correspondent van de „N. R. Ct." te Brussel meldt - Uit nieuwe peilingen, in de vaargeul bij Bath gedaan, blijkt, dat trots aldaar uitgevoerde baggerwerken de toestand niet veel verbeterd is. Anders is het gesteld met het vaarwater van Rilland en de vaargeul bij Valkenisse. In deze laatste zijn thans nagenoeg alle drem pels, welke diepten van 8 meter bij laag tij van elkander scheidden, verdwenen op sommige plaatsen bedraagt de diep te zelfs iets meer dan 8 meter. Ver wacht wordt, dat, dank zij de aan het werk zijnde baggermachines en de wisseling van ebbe en vloed, binnen kort in deze vaargeul over een breedte van 250 meter de diepte overal 8 meter en meer zal bedragen en over een breedte van 300 meter 7 meter bij laag water, zoodat de „Beigenland" van de Red Star Line dan ook weer ongehin derd door de geul zal kunnen varen. Diensttijd van telegraaf- en telefoon kantoren bij rampen. De directeur-generaal der posterijen en telegrafie maakt bekend, dat door hem aan de Commissarissen der Konin gin. de burgemeesters, de waterschaps- en polderbesturen én de voorzitters daarvan machtiging is verleend, bij al- gemeene rampen of onheilen, zooals overstrooming, hoog water, ijsgang, brand, oproer en dergelijke, tijdelijk deriijk stemmetje. Haar haar hing over haar schouders, en zij had een dooi Violet gekozen, goedkoopen, blauw mousselinen peignoir aan. Kit gooide de deur zoo plotseling open en tuurde zoo vurig door de halve duisternis, dat Clo wat achteruitsprong. „Wat moet je snauwde „mrs. Stahl". „O, misschien had ik beter gedaan niet te komen" excuseerde Clo zich. „Ik hoorde u huilen En ik voelde me zelf ook zoo eenzaam en ellendig. Wees niet boos Kit opende de deur verder. Haar ver kleurd geel haar hing verwaïd om haar gezicht. „Ik wist niet, dat ik zoo hard huilde. Zeg, kan je mij en mijn man hooren praten Ik hoop, dat we je 's nachts niet wakker houden I" ,,U hebt me nog geen één keer wak ker gehouden", verzekerde Clo haar naar waarheid. „Huilen is veel makke lijker te hooren dan praten. U moet weten, dat ik erg in de narigheid zit." „Dat kan ik van mezelf niet zeggen. Ik en mijn man hebben" wei eens ruzie, zooals alle getrouwde menschen, en ik ben dwaas genoeg om dan te gaan grienen. Hij is nu uit. Zou je het prettig vinden, als ik een beetje bij je kwam praten ..O ia, heel graag zeide Clo. Zij had liever een invitatie gehad om in Kit's kamer te komen, maar zij hoopte, dat die later wel volgen zou. Kit sloot zorgvuldig haar deur en liet den sleutel achter in haar blouse glijden. Zij ging op aanraden van Cio op het bed zitten, Ingezon <1 e r» M ededeelingen Doorzitten bij wielrijders - Stukioopen - Schrijnen en Smetten der Huid - Zonne brand - Doorgeloopen Branderige Voeten verzacht en geneest men met FUROL verandering in den diensttijd van rijks telegraaf-, rijkstelefoon- en hulp-tele- graaf en hulptelefoonkantoren, alsmede van. telefoonstations te brengen. Reizen van militairen in een hoogere klasse. Door de Nederlandsche Spoorwegen is bepaald, dat militairen die op ver- voerbewijs reizen, desverlangd tegen bijbetaling in een hoögere klasse mogen plaats nemen dan waarvoor hun ver- voerbewijs geldt. Zij, die daarvan gebruik willen ma ken, moeten voor het taject, dat zij in een hoogere klasse willen afleggen, aan het plaatskaartenbureau een enkele reis 2e of 3e klasse bijkoopen, naar mate zij één of twee klassen „hoogerop" willen. Ook kan de betrokken militair den conducteur vooraf waarschuwen en de verschuldigde verhooging aan dezen bijbetalen. De staking bij Werkspoor. Naar het „Hbld." verneemt, is in de jongste conferentie tusschen vertegen woordigers van den Metaalbond en dc leiding van de stakers van Werkspoor een voorstel gedaan, om de aangebo den loonsverlaging in dier voege te aanvaarden, dat de tweede verlaging van 5 van het uurloon als een nieuwe verlaging zal worden beschouwd,waar over nieuwe onderhandelingen zouden wórden gevoerd. De stakers hebben dit voorstel afgewezen, zoodat het conflict onveranderd voortduurt. VLISSINGEN, 26 JUNI. Onze haven. (Vervolg en slot verslag Eerste Kamer) De heer Smeenge Ik moet met een en kel woord antwoorden op hetgeen de mi nister gezegd heeft. ■Laat iik dan beginnen met dit op te mer ken. De minister is begonnen met te zeg gen ik zal eerst mijn eigen standpunt ge ven, en heeft toen uiteengezet hoe hij over de haven te Vlissingen dacht en nog denkt niet gunstig. Ik zou alleen naar aanleiding daarvan deze vraag willen doen Excellen tie, ware het niet goed geweest dat u reeds eerder dit standpunt had uiteengezet Zoo als u het nu «heeft gedaan, is dit door u in de andere Kamer in het geheel niet ge schied. Het is ons nu veel duidelijker ge worden, waarom het verloop dezer zaak zoo treurig is, en ware dit vroeger bekend geweest, dan 2t»u, naar mijn overtuiging, de heer De Veer onlangs aan ihet slot van zijn rede niet gesproken hebben zooals hij deed. Handelen als nu, zoo drukte hij zich uit, zou, als het een andere zaak betrof, doen denken aan sabotage. Wanneer in deze twee dagen hier iets gezegd is, dat voor den minister onaangenaam was, dan het moet mij eerlijk van het hart heeft Zijn Excellentie daar zelf aanleiding toe gege ven. Ik ten minste meende niet anders of de minister was voorstander, in elk geval iemand die deze haven een goed hart toe droeg, zooals ik het Dinsdag iheb gezegd, en daarom begreep ik, in verband met het feit, dat wij hier te doen hebben met de uitvoering van een wet, de houding niet. De uiteenzetting immers is zoo duidelijk, dat een kind begrijpen kan, waarom het zoo is geloopen. De minister was geen- dat veel gemakkelijker was dan de eenige stoel met den gebroken rug. Zij stelde de eene vraag na de andere en haar gastvrouw had al haar fantasie noodig 'om antwoorden te verzinnen. Toch had Clo heelemaal geen spijt van haar truc. Kit zeide, dat zij, wanneer Churn lang uitbleef of weer uit moest, terug zou komen om de verveling te verdrijven. Het was elf uur voor Clo de twee stemmen weer hoorde. Uit hun gesprek maakte zij op, dat zij Chuff niet terug wachtten voor over twee dagen. „Overmorgen dus zeide Kit. „Dan moeten we Isaacs morgen hier hebben." „'Dat had ik ook zoo gedacht" zeide Churn, „en daarom ben ik, nadat ik bij Jake geweest was, naar Isaacs gegaan. Hij is voor zaken naar Chicago en komt niet eerder terug dan Chuff, overmor gen dus." Clo dronk als het ware ieder woord in en concentreerde haar hersenen op de beteekenis daarvan. Morgen of over morgen zou zij haar slag moeten slaan; dan of nooit. HOOFDSTUK XXXIII. Den ochtend na zijn eerste afwezig heid ging Churn weer uit. Tegen twaalf uur klopte Kit in een wandelpakje op Clo's deur. „Je wilt zeker wel een paar bonbons hebben zeide zij. „Mag ik binnen komen Clo was hartelijk en trachtte onder houdend te zijn. „Als ik maak, dat zij sympathie voor mij krijgt, zal zij mis schien met Churn beneden gaan eten en mij de wacht laten houden", dacht zij. voorstander en is het nog niet. Het ver wondert mij alleen, dat Zijn Excellentie uit spraken heeft gedaan, die daarmee min of meer in strijd zijn. Dit geeft aanleiding om te vragen Sedert wanneer is dit het stand punt van den minister Ik zal dat niet doen, omdat de minister heeft gezegd, dat hij aan de overzijde van het Binnenhof nooit de gedachte kan hebben gewektdat h" voorstander was. Zooals ik zei, was mij dat niet bekend, en ik las het ook niet in het blauwe boekje. De minister heeft mij niet in een aardig daglicht gesteld, toen hij mij aanwees als den deskundige op scheepvaartgebied. Ik denk, dat 85 pet. van mijn medeleden dat niet zullen erkennen, al weten ze, dat ik voor de scheepvaart sterk voel. Hoe ihet zij, de minister zeide de 'heer Smeenge heeft met veel ophef gesproken over een inter nationale verplichting, die wij zouden heb ben, en dat wij ook daarom den kaaimuur moeten daarstellen, maar hij moet toch weten, dat de meeste schepen daar niet op stroom blijven liggen om hoog water af te wachten zij gaan verder op, waar zij veiliger zijn, en blijven niet op de reede te Vlissingen. Nu meen ik te mogen zeggen, dat de minister geen deskundige is op het febied van het varen. Handelen, zooals de minister zegt, kan alleen gebeuren bij mooi weer en dan hebben de schepen geen haven noodig. Maar wel is noodig een haven, een noodhaven, het woord duidt het aan, in tijden van nood, dat is als het drie, vier dagen mist is, of als er plotseling stormen opsteken of loeien, die de vaart onmogelijk maken, of .zoo dat de grootste voorzichtig heid is geboden. Het is voor die gevallen, dat ik meen, dat onze internationale plicht ons voorschrijft, indien even mogelijk, wer ken, als hier bedoeld, aan te leggen. Ik zei, 's ministers uitspraken deden aan een ander gevoelen denken, dat hij nu uit sprak. Volgens pag. 30 van het blauwe boekje hechtte de minister inderdaad aan de meening in het buitenland groote waarde. Immers, ik lees daar, dat de minister in de Tweede Kamer zeide op 1 December 1922 „Men moet het dus niet voorstellen alsof in Vlissingen niets zal kunnen gebeuren. En zal het nu zoo een slechten indruk ma ken in het buitenland, wanneer het bouwen van den kaaimuur nog eenigen tijd wordt uitgesteld Wanneer dit bestek wordt aan besteed, zal men in het buitenland zien. dat het ons ernst is met de haven van Vlis singen." Ik meen dus, dat de minister toen wel degelijk waarde hechtte 'aan hetgeen wij wilden doen en de meening daarover in het buitenland lr' wilde daar niet ontstemmen. Verder heeft de minister gezegd ja, men wil in Zeeland nog zooveel meer, men wil er trams, men wil er wegen, er zijn zooveel wenschen En is het dan wel verstandig voor deze haven weer het geld uit te ge ven. Ilc heb. ,eergisteren ook tal van wen schen uitgesproken, maar er bij gevoegd, dat ik begreep, dat er onder deze omstan digheden weinig toezeggingen konden wor den gedaan. Inderdaad heeft de minister ook niets toegezegd en zoo zal ook ten aanzien van bedoelde wenschen van Zee land later overwogen moeten worden, of die werken voor uitvoering of steun in aan merking komen. Maar daarmee hebben wij nu niets te maken. De minister zou op die wijze den indruk vestigen, alsof het hier slechts gold een wensch naar iets nieuws. Dat is niet zoo, men is met dit werk immers al lang begonnen. Of is het niet waar, dat eureeds een beschoeiing is gemaakt, dat de omleg van het voorhoofd is tot stand ge bracht Waarvoor zijn anders de aange vraagde gelden gebruikt Voor onteige ning èn uitvoering van de werken zijn ze toegestaan en gebruikt. Wij hebben hier niet te doen met een nieuw werk, maar met een werk, dat reeds in uitvoering was, Mrs. Stahl wilde niet lang bij haar nieuwe vriendin blijven, bang als zij was, dat haar man thuis zou komen, terwijl zij een buurpraatje hield. Zij liep van de eene kamer in de andere heen en weer en was op haar eigen kamer, om haar man 's middags te ontvangen. Den volgenden ochtend hoorde Clo' Churn zeggen, dat hij Isaacs van den Grand Central zou halen de oude vrouw had hem het uur van aankomst opgegeven. Kit verzette er zich tegen. „Je kan hem misloopen. Het is veel beter in zijn huis te wachten", ant woordde zij. Maar Churn was niet te overtuigen. Hij had Jake weer gespro ken en die beweerde, dat Chuff niet voor laat in den middag komen zou. Zij hadden den heclen ochtend om mei Isaacs te onderhandelen, maar het zou tijdverspill'ng zijn om Isaacs eerst naar huis te lat'jii gaan. Churn zou Isaacs aan het station opr-iLkcn en dan dade lijk met hem'Vi.mi Ivri Komen. Zij moest ia dien tuss: ur.tijd dc kamer mar op ruimen en i-vge ih: alles ov\.» icn uur klaar was. Doch K-t werd, toen Jrj op zijn stuk bleef sra'an, hoe U igei hoe woedender. ..Ik weot wel, wjoiii je er zoo georaad -n bent naar den Grand Central te gaan", snauwde zij tegen hem. „Dacht je soms. dat ik dien naam op het ooosje bonbons niet heb gelezen Ik ben niet gek. Je hebt ge zegd, dat je er genoeg van had met mij opgesloten te zitten. Dd heeft mij op het spoor gebracht." Churn bezwoer zijn onschuld en ging opgewekt weg, maar Clo wachtte den maar waarvan de uitvoering is stopgezet. De minister zeide, dat hij tal van advie zen had.gevraagd en gekregen, zoo ook van de commissie voor werkverruiming. Deze zou hebben gezegd, dat uitvoering van dit werk in het belang der werkloos heidsbestrijding niet noodig was. Dat be grijp ik niet Al het graafwerk, dat daar noodig lis, is dat geen werk voor de bestrij ding van de werkloosheid, en kan het ma ken van den kaaimuur ook niet aan zeer velen, die nu werkloos rondloopen, gere- gelden arbeid verschaffen Ik heb de overtuiging, dat die heeren niet goed zijn ingelicht of het «medegedeel de niet juist hebben begrepen. Werk zoe ken voor werkloozen was hier niet noodig, het was er en daarom vind ik het vragen van advies overbodig. Er is door den minister in twijfel getrok ken, of die haven wel zou zijn in het alge meen belang. Op denzelfden dag, waarvan ■ik sprak, heeft de minister in de Tweede Kamer gezegd „Nu hebben de heeren mooie betoogen gehouden om aan te toonen de belangrijk heid van de haven van Vlissingen en dat deze zoo goed en zoo gunstig gelegen en de scheepvaart veilig is. Dat weet ik allemaal. Vlissingen ligt gunstig en men kan er een schitterende -haven maken. Maar dat neemt niet weg, nu wij zoo krap in ons geld zitten en nu er een gelegenheid is. om een gedeelte van het werk uit te stellen, zonder dat wii naar buiten den indruk ma ken, dat wij er niet ernstig mede willen doorgaan, dat ik niet inzie, waarom we dat niet zouden doen." Als iemand zoo spreekt, kan men daaruit afleiden, dat het werk niet nuttig zou zijn. Ik meen te hebben gerechtvaardigd het geen ik gisteren heb gezegd omtrent de noodzakelijkheid van de uitvoering van de wet van 1919. De minister heeft gezegd, dat hij bij de begrooting voor 1925 een volledig exposé over deze quaestie zal geven, en er aan toegevoegd gij krijgt dat niet van den minister van waterstaat, omdat hij daar zoo prijs op stelt, maar omdat de regeering het wil, om haar daad, het geld voor dit werk te onthouden, te rechtvaardigen. Als men er zoo over denkt, wat had men dan moeten doen Wel, voorstellen, de wet in te trekken. Maar. dat zou groote bezwaren opleveren en zonde zijn, omdat men al is begopnen. Gaat men door, zooals men nu doet, dan zal het dit werk gaan als met de drooglegging der Zuiderzee dat het veel langer duurt en het werk daardoor veel duur wordt. Ik geloof^ dat wij er nu hier niet meer aan imoeten doen dan ons leedwezen uit spreken over den loop der zaak en de door de regeering aangenomen houding. Aan de overzijde van het Binnenhof zal men ook wel boos zijn. Men zal zeggen had ons dat alles eerder verteld, dan zouden wij misschien de motie niet hebben voorgesteld of aangenomen. Ik meen, dat gerust ten opzichte van deze haven mag worden ge zegd het is niet alles zooals het behoort. Aan de andere zijde komt men in de ge legenheid, dat ook uit te spreken, of zal men de gelegenheid er wel voor zoeken. De heer WibautIk zal mij stipt houden aan uw verzoek en zeer kort zijn. Ik sluit mii aan bij het meeste, wat door den heer Smeenge is gezegd. De minister heeft toe gezegd, dat de regeering haar standpunt zal uiteenzetten bij de begrooting voor 1925. die wij dus omstreeks Juni 1925 hier in behandeling hopen te nemen. Ik ben echter over die uiteenzetting zeer ongerust, gehoord hebbende de inzichten, die de «mi nister heeft ten opzichte van de productivi teit van waterstaatswerken. De minister heeft zeer schertsend ge sproken over de mededeelingen, die ik had van een aantal groote scheepvaartmaat schappijen. Dat waren mooie «brieven, zei verderen loop der dingen af. „Kit houdt zich koest, om Churn op een dwaal spoor te brengen", dacht zij. „Maar zij is van plan hem na te gaan. Zij heeft geen nieuwe tasch gekocht. Zij kan de parelen niet meenemen." Het jonge meisje had in de courant een artikeltje gelezen over mr. en mrs. Sands. Het zinspeelde over het „inwij dingsfeest", dat zij geven zouden op hun onlangs gekocht landgoed in New port. Blijkbaar was er in een vorig nummer reeds melding van gemaakt, maar Clo had dat bericht over het hoofd gezien. De toespeling op her inwijdingsfeest met diner en bal bracht Clo bijna tot wanhoop. Beverley's man zou natuurlijk verwachten, dat zijn vrouw dien avond de parelen der Ko ningin droeg. Wanneer hij al iets van het geheim vermoed had, dan zou dit een plan kunnen zijn om zijn vrouw te dwingen open kaart te spelen. Beverley was bang voor hem. Clo had dat heel goed gemerkt. Engel moest de parelen vóór morgenavond hebben. En zij moesten geregen zijn ook, klaar om te dragen, anders zouden zij nutteloos voor hdar zijn. Zonder die twist in de kamer ernaast zou het jonge meisje radeloos geweest zijn. Als Kit Churn eens naging De deur viel achter mr. Stahl dicht. Een seconde later klopte zijn vrouw aan en riep haar nieuwe vriendin bij haar nieuwen bijnaam „Kippetje kippetje, laat mij eens gauw binnen (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1924 | | pagina 1