Miss Blanche MAANDAG 16 JUNI -—No 140' 62e Jaargang 1924» JOENEN. Religioso" Iiirtiitiii In raalte, Boule- vraagt een STBODE Lisjes. Maatschappij na omvaart BINNENLAND FEUILLETON VROUWENLIST Stads= en Provincienieuws A J Pi |ig- en hof, iwendijk 35 ■bij Boekhandel (DSMAN of Piano door Prijs f 0.60. |erJinur, Koop en Verkoop kn Dlenstaanvragen, enz. letallng, van 1-5 regels fcgel meer 15 cent POREN lpenhouder. [ugbezorging Boekli. te Souburg. loren ICHE, gaande van par Bouwen Ewout- I belooning terug te fen Ewoutstraat 47. bvraagd nette cherij, Van DiS' fLUGGE, Souburg", ni een flink IMEISJE, In. Liefst niet bene-' ENSTBODE aankomend meisje; „Vfiss. Courant". et centrum der statf (SLAAPKAMER bension. Brieven oit- buTeau „Vfiss. Crt.'T ddelb. - Rotterdam elegen plaatsen. VN~ PASSAGIER? EN EN VEE. I. HU T r it r.8 r.a. iir 8 8 'en wordt Woens- ag 's morgens ten ddelburg gevaren, iet t« bekomen: 7. Transport- Exp Cr ven G. VOS, EENHOORN, T«1165 3BXERH0ÜT, Til. tf' PITBNHEK, TA 101 VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTS PRIJS Voor Vlissingen en gemeenten op Wal cheren ƒ2.20 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Week-ahon- nementen 17 cent, alles bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTIE-PRIJS Van 14 regels 1.10 voor iedere regel meer 26 centbij abonnement spe ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel Kleine Advertenties betreffende Huur en Verhuur, Koop en Verkoop, Dienstaanbie dingen en Dienstaanvragen, er.2., prijs, bij vooruitbetaling van 1—5 regels ƒ0.75, elke regel meer 15 Cent. Familieberichten van 16 regels 1.70, iedere regel meer 26 cent. Begrafenis jhr. mr. A, F. de Savornin Lohman. Onder groote blijken van belangstel ling is Zaterdagochtend te 's-Graven- hage ter aarde besteld het stoffelijk overschot van den minister van Staat jhr. mr. A. F. de Savornin Lohman, oud-minister van binnenlandsche za ken, oud-lid der Tweede Kamer. In het sterfhuis aan de Trompstraat werd te voren door dr. van Gheel Gii- demeester een korte lijkdienst geleid. Deze dienst werd namens de Koningin bijgewoond door Prins Hendrik, terwijl als vertegenwoordiger van de Konin gin-Moeder aanwezig was de groot officier jhr. mr. A. Schimmelpenninck. In verband met een uitdrukkelijk ver zoek van den ontslapene was de lijk baar, die precies te half twaalf het sterfhuis werd uitgedragen, niet bedekt met bloemstukken. Een uitzondering werd echter gemaakt voor een krans van de Koningin-Moeder. Direct na de lijkkoets volgde een galahofrijtuig, waarin de Prins had plaats genomen en hierachter één met den vertegenwoordiger van de Konin gin-Moeder. Een groot aantal rijtuigen met familieleden sloot den stoet. Naast den lijkwagen liepen aan weerskanten twee boden van de Tweede Kamer. Onder de autoriteiten, die op den doodenakker den rouwstoet opwacht ten, om den doode een laatsten groet te brengen, werden, opgemerkt alle mi nisters, tal van oud-ministers, veJe.Ka merleden en oud-Kamerleden benevens een zeer groot aantal andere autoritei ten. Toen de kist, bedekt met den krans van de Koningin-Moeder en geflan keerd door vier boden van de Tweede Kamer, grafwaarts werd gedragen en de honderden belangstellenden zich in een dichte haag om de groeve hadden geschaard, sprak jhr. mr. W. H. de Sa vornin Lohman, president van den Hoo- gen Raad, oudste zoon van den. over ledene, ongeveer als volgt Het was de uitdrukkelijke wensch ■van onzen vader, dat aan zijn graf ■geen woord zou worden gespróken, maar-dat verhindert ons, kinderen, niet, om uiting te geven aan onze dankbaar heid bij dit laatste afscheid, die m de INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. Al komen .er dagelijks nieuwe merken op de markt, de leus van den Rooker blijft immer Geef MI] maar Naar hef Engelsch. 37) Niet alleen had hij een goede stem, maar hij was ook knap om te zien, donker en vrij „zwierig", „bijna een fweede-hands-gentleman", zooals Clo tot zl.chzelf zeide. Zijn lied viel erg in den smaak van het publiek, dat hard applaudisseerde en een bisnummer wilde hebben. Maar de jonge man glimlachte, haalde zijn schouders op, wees op zijn keel en ging met een bui ging het tooncel af. Inmiddels had dc jonge vrouw In het rose een flesch wijn besteld, die, te oordeelen naar de lief derijke zorg, waarmede de kellner haar behandelde, goed en duur moest zijn. De zanger ging me.t zijn rug naar Clo z'itten en het jonge meisje naast hem, zoodat zij praten konden zonder dat zij bang behoefden te zijn, dat anderen het zouden hooren. „Groote hemel, Churn, ik dacht, dat ik je niet vinden zou", waren de eerste woorden, die Clo opving. Terwijl de jonge vrouw het zeide, wierp zij een vluggen blik op haar kleine buurvrouw aan het tafeltje er naast, tnaar Clo had er nog nooit zoo kinderlijk uitgezien. „Ik ben naar Riche gegaan en je was weg", ging Kit voort. „Naar het Wes tern te laat. Lieve hemel, wat ben ik hierheen gevlogen Ik weet niet wat ik gedaan bad als ik je verloren had eerste plaats uitgaat naar het Konink lijk Huis, onze geëerbiedigde Vorstin, die zich door u, Koninklijke Hoogheid, aan dit graf doet vertegenwoordigen, en naar u zelf voor uwe tegenwoordig heid, en naar H. M. de Koningin-Moe der voor de eer, ons aangedaan, door zich hier te doen representeeren. Onze dank is te inniger, nu wij zoo vele bewijzen van deelneming hebben ontvangen gedurende de laatste maan den, toen voor den thans overledene het leven werd tot een lijden. In dat lij den zijn die vele bewijzen van deelne ming geweest als een. zonnestraal. Onze dank breidt zich uit tot allen, die hier tegenwoordig zijn, die den overledene hebben gekend, zooals hij voortdurend met land en volk meeleefde en die daarin een reden vonden om zich rond deze groeve te scharen. Ik dank hier ook voor de belangstelling en de liefde getoond gedurende de vele maanden voor het overlijden. Thans zal ik daar bij echter niet langer stil staan. De overledene toch heeft gewenscht, dat hier niet zou worden gesproken, maar wel dat er aan het graf zou worden ge beden. Ik zal daarom ds. van Gheel Gildemeester straks verzoeken ons in gebed voor te gaan. Toch heb ik nog behoefte om u me- dedeeling te doen van de laatste woor den van onzen vader, die geschreven zijn als waren zij tot u allen gericht, en die blijkbaar kort voor zijn overlijden op schrift zijn gesteld. Men zou ze een geioofsbelijdenis kunnen noemen. Zij eigenen zich niet om in zijn geheel te worden voorgelezen. De laatste woor den sluiten zich geheel aan bij wat voor den overledene in zijn leven het be- heerschende centrum was. Naast en boven vele andere vraag stukken stelde hij belang in de centrale problemen van het Christendom, die echter zijn geloof onaangetast lieten, omdat zijn geloof voor hem geen vraag stuk, maar eenvoudig een daad was vertrouwen in en overgave aan God. In dien geest is dit stuk geschreven, dat voor de kinderen onvergetelijk zal blijven. Het besluit aldus „Ik weet dus, dat mijn ziel is gered. Ik verlang Hem te zien, Die dat gedaan heeft. Daarom verlaat ik rustig deze wereld, al scheid ik met weemoed van zoovelen, die mij hun liefde hebben gegeven, maar ik verwacht hen allen terug te ziend' Dr. van Gheel Gildemeester sprak daarna een .gebed uit. Hij dankte voor den zegen dien het Koninklijk Huis, land en volk, volksvertegenwoordiging en. speciaal zijn naaste omgeving in de groote figuur van mr. Lohman hadden ontvangen, en eindigde met het uit spreken van een zegenbede. Diep onder den. indruk verlieten de aanwezigen, waaronder tal van dames, den doodenakker. Het tekort op de spoorwegen. Het nadeelig saldo der Nederlandsche spoorwegen over ,1923 bedraagt bijna 21 millioen gulden, terwijl het nadeelig saldo over 1922 ongeveer 28 millioen bedroeg. Hoewel het tekort dus aanzienlijk is verminderd, zullen de spoorwegen nog heel wat moeten bezuinigen of anders trachten haar inkomsten belangrijk te doen vermeerderen. De Eerste Kamer en de begrooting van oorlog. Aan de memorie van antwoord op het voorloopig verslag van de afdee- „Wat is er aan het 'handje vroeg Churn vroolijk met een vrij aangenaam klinkend, Vreemd accent. Hij schonk zich een tumbler van den donkerrooden wijn in en dronk dien leeg alsof het water was. „Zeg,'Churn, er is iets buitengewoons gebeurd. Ik kan het je hier niet ver tellen." „Wil ik met je mee gaan naar het hotel „Neen. Daar ga ik nooit meer naar terug. En ik kan evenmin naar mijn eigen kamer gaan. Ik zal het je dadelijk wel uitleggen. Kan je me niet meene men naar jouw huis „Neen, want Jake komt." „Laten we dan naar Chuff gaan. Wij moeten toch ergens naar toe Ik heb je iets te laten zien, Churn. Als er twee kamers in dat huis vrij zijn, zullen we die nemen of neen, liever een. Je zult wel begrijpen, waarom we samen moeten zijn, ais je alles gehoord hebt. Hier heb je geld om den wijn te beta len het staat beter dat jij dat doet dan ik. En dan gaan we." Clo keek naar de deur. Nog steeds geen O'Reilly maar als dat paar weg ging, moest zij ook gaan. Zij durfde ze niet uit het oog te verliezen. Churn riep den kellner met een tien dollarbiljet, dat Kit hem in zijn hand gestopt had. De kellner kwam maar hij moest gaan wisselen. In Clo's schoot lag onder haar hand de tasch, die zij in Kit's kamer gevonden had. Tersluiks maakte zij die open en haalde er een potloodje uit, dat zij erin had zien lig lingen der Eerste Kamer over de be grooting van oorlog, is het volgende ontleend Nog steeds wordt gewacht op het overtuigend betoog, dat Nederland in zoodanige positie verkeert, dat het zon der gevaar voor zijn levensbelangen weerloos zou kunnen zijn in het midden van een gewapende wereld evenzeer op, het overtuigend betoog, „dat hoe minder wij ons wapenen, des te langer wij eventueel buiten den oorlog zullen blijven." Dat „ons land geen rol meer speelt in de buiteniandsche politiek, zoodat we ons zonder bezwaar afzijdig kunnen houden", is een stelling, die aanstonds vraagt om bewijs, maar al ware zij juist, dan zou de buiteniandsche poli tiek zeker niet nalaten zich met een weerloos Nederland te bemoeien, waar die weerloosheid een gevaar zou betee- kenen voor de rust in Europa. De meening, dat de bewapening in strijd zou zijn met het Christelijk begin sel, miskent roeping en taak van de overheid, haar van Godswege opgelegd om te waken voor ons onafhankelijk volksbestaan en onze hoogste nationale goederen te verdedigen. De afwijzende houd .hg van den mi nister in de Tweede Kamer tegenover de amendementen welke in het bijzon der ten doel hadden onze weermacht haar karakter van oorlogsmacht te ont nemen en haar het karakter van een politieleger te geven, mogen deze leden met groot leedwezen hebben gezien, ze is niettemin volkomen logisch. Dat deze amendementen destructief bedoeld wa ren en destructief zouden werken in het oog van hen, die de weermacht als oorlogsmacht wenschen te handhaven, behoeft geen nadere verklaring. Maar ook zij, die in een politieleger tevens zouden wenschen te zien een Volken bondscontingent, kunnen niet ontko men aan de erkenning, dat de in de amendementen voorgestelde maatregel dat contingent grootendeels voor het doel onbruikbaar zouden maken. Dat de minister zelf destructief zou optreden door nu niet alle machtsmid delen aan te vragen, die in een toekom- stigen oorlog een belangrijke rol zullen spelen, en in 't bijzonder „de moderne strijdmiddelen te weten giftgassen en microben" te verwaarlqozen is niet ge heel duidelijk. Eenerzjjds toch wordt niet ingezien hoe -heft-kicn den naam „destructief" kan worden bestempeld, als iets nog niet wordt aangevraagd anderzijds worde opgemerkt, dat de thans voor chemische strijdmiddelen aangevraagde gelden in het bijzonder ten doel hebben naast het herstellen en verbeteren van gasmaskers de studie van de samenstelling der chemi sche strijdmiddelen en van de afweer middelen daartegen mogelijk te maken en de noodige voorbereidingen voor den aanmaak te kunnen treffen, zooals zulks ook reeds gedurende het mobiti- satietijdperk geschiedde. Ook de moge lijkheid van het gebruik van nieuwe physische weermiddelen wordt niet uit het oog verloren. De Westerschelde. De correspondent van de „N. R. Ct." te Brussel meldt De Antwerpsche Scheepvaartvereeni- ging, de reedersvereeniging, heeft aan den betrokken minister haar instem ming te kennen gegeven met de in den oppersten raad van het zeewezen geuite wenschen, waarvan we dezer dagen melding hebben gemaakt. Tevens heeft de vereeniging erop aangedrongen dat er met de onderhoudswerken in de gen. Op de tafel lag een programma van dien avond. Noch zij, noch O'Reilly hadden er naar gekeken, maar nu zag het jonge meisje het nieuwsgierig in. Onder de namen kwam die van „Lorenz Czerny, Tenor" voor en Clo onder streepte dien met haar potlood. Daar naast krabbelde zij aan Ben rand „Kit is gekomen en heeft met hem ge praat. Zij gaan weg. Ik moet hen vol gen. Ik laat alle bewijsstukken voor het onderzoek hier achter. Behalve de parel. Die houd ik zelf. Maak u niet ongerust over mij. Ik kan voor mijzelf zorgen." Clo had voldoende geld bij zich, waarom zij in het oog vallend een vijf- dollarbiljet op de kruimels van het ge bak legde. Kit en Churn waren opgestaan. De kellner had hun klein geld gegeven en Churn telde het na. Beiden stonden met hun rug naar Clo. Clo liet het pro gramma in de kralen tasch glijden en de kralen tasch in een zak van Bever ley's bruinen automantel, waarop zij gezeten had. .Dan legde zij het opge vouwen kleedingstuk van haar stoel op dien van O'Reilly en bedekte het met haar servet. „De hemel geve, dat ik hem op de trap tegenkom", dacht zij, „of anders voor ik boven uit het restaurant ga. Ik durf den mantel niet medenemen want zij zou dien kunnen herkennen. Boven dien moet hij het taschje en de aantee- keningen hebben." Churn gaf den kellner vijftig cents en volgde Kit, die weggegaan was. Geen Schelde zooveel mogelijk spoed wordt gemaakt, Faillissementen in Nederland. Volgens mededeeling van het han delsinformatiebureau van Van der Graaf en Co's bureaux voor den handel zijn over de afgeloopen week, eindigen de 13 Juni in Nederland uitgesproken 58 faillissementen tegen 85 in dezelfde week van het vorige jaar. Van 1 Januari tot en met 13 Juni 2092 faillissementen tegenover 1821 over hetzefde tijdperk van het vorige jaar. De Rotterdamsche scheepsbouw. Het Engelsche weekblad op scheep vaartgebied „Fairplay" deelt mede dat de Rotterdamsche Scheepsbouw Maat schappij „de Nieuwe Waterweg" de op dracht gekregen heeft, verschillende schepen voor Engelsche rekening op stapel te zetten. Zoo is o.a. order ge geven voor den bouw van vier stoom schepen van 3200 ton d.w., voor ree- ders te Newcastle, verder voor vier stoomschepen voor een bedrijf te Glas gow en bovendien voor een stoomschip voor rekening van een der voornaamste Britsche lijnen. VLISSINGEN, 16 JUNI Juliette Petty. Zaterdagavond gaf de Russische so praan-zangeres Juliette Pelty in het Grand Hotel Britannia een concert zij werd op den vleugel begeleid door den heer Jan Kuiler. De meeningen over de capaciteiten van een zangeres als deze loopen uit een. Door het heftig vibreeren, het vol sentiment zingen, zou men zeggen, dat de zuiverheid te wenschen overlaat. En werkelijk wordt er menigmaal tegen aan of even boven gezongen, doch wij vinden dit zoo alleszins te vergeven, ja, zouden dat in den hartstochtelijken zang van een opera-zangeres niet gaar ne missen, dat wij deze soliste in haar genre van Debussy en Korsakow uit muntend en uitblinkend vinden. En de omgeving en de omstandigheden werk ten ook mee. Zij zou niet passen voor klassieke passions-muziek en zou in een klelnsteedsché concertzaal mis plaatst zijn. Een vlug afgewerkte liederenavond in de moderne concertzaal van „Britan nia", waar vreemdelingen zijn, waar straks andere dingen wachten, waar men muziek hoort, die ver weg voert van de oude paden, het waren (actoren die gunstig disponeerden om naar deze wondere stem, naar dit bizonder orgaan te luisteren. Dat zij „Les Cloches" twee maal verkeerd inzette was, particuliere omstandigheden in aanmerking nemen de, zeer zeker te verontschuldigen. De heer Jan Kuiler speelde de zware piano-partij „comme toujours". Hij had geen enkel zwak moment en trad niet op den voorgrond. Het weinige publiek bestond bijna uit meer Middelburgers dan Vlissingers en onder het binnendruppelen van de menschen kon men, in afwachting van de dingen die komen zouden, niet beter gedaan hebben, dan elkaar een beetje zitten aankijken. Si La. Strand-notities. Eindelijk gisteren een heerlijke zo merdag, waarvan tal van menschen hebben genoten door een wandeling naar de „duinen". Wel was er nog wat van beiden keken zij om Clo wenkte den kellner. „Ik heb een afspraak", zei zij, „en ik kan niet langer wachten op den heer, met wien ik gekomen ben. Hij is boven aan het telefoneeren. Zeg hem, dat ik betaald heb. Neen, laaf maar, het is goed zoo. Ik laat mijn mantel hier, dan kan mijnheer dien mee naar huis nemen. Kan ik er op rekenen, dat je hem dien geeft „U kunt er op rekenen, miss", zeide de man. „Ik zal er zelf voor zorgen". Hij zag er betrouwbaar en dankbaar uit. Kit en Churn baanden zich een weg tusschen de tafeltjes. Clo volgde hen. O'Reilly was niet op de trap en evenmin was hij te zien in het sombere restau rant boven. Hij had de gewichtige enveloppe weliswaar en zij kon niet raden wie hem die op zoo'n manier teruggestuurd had, dat hij vermoedde, dat zij van haar kwam, maar O'Reilly was een fatsoenlijk man en hij had beloofd aan mrs. Sands' zijde te staan. Zij zag slechts één weg en dien sloeg zij, hoewel tegen haar zin, ja zelfs angstig, in. Toen Churn en Kit de straat opliepen, volgde zij hen op en kele passen. Clo was vier minuten weg, toen O'Reilly naar beneden vloog, brandend van verlangen om zich te verontschul digen. Mrs. Denham had gezegd, dat haar man uit was, maar zij wist waar zij hem vinden kon en zou telefoneeren. Als hij O'Reilly even wilde wach ten, zou zij hem onmiddellijk berichten. Daarna was zijn wachten beloond door Denham te „krijgen", die, toen hij INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. MIJNHAROT's ^Staal-Tabletten 90 Maag-Tabletten. .75* Zenuw-Tabletten .75* Laxeer-Tabletten .60* Hoofdpijn-Tabletten 60* Bij Apoth. en Drogisten. wind maar die hinderde niet voor de veel wandelaars, die zich op den Strandboulevard bewogen en nog min der voor degenen, die een strandstoel veroverd hadden. Veroverd, want nau welijks had iemand zijn heerlijk zitje verlaten of er waren vijf, zes gegadig den voor. Waren dus alle stoelen bezet, ook de tafeltjes van de strandgalerij stonden er niet voor niets, want talrijk was het aantal liefhebbers voor de heerlijke, croquante wafels, die anders niet dan op de kermis verkrijgbaar zijn ot voor het portietje ijs, dat ook al een fabrikaat is van den heer Van der Lin den of van een friseh glaasje, in 't ijs goed koel gehouden bier, dat in de cabine van den heer Van Krieken wordt geschonken. Nu we toch in de galerij zijn. mogen we ook we! even vermelden, dat daar een publieke telefoon is geplaatst, waardoor bij mogelijke ongevallen, de gemeenschap met de stad in een oogen blik verkregen kan worden. En wie in de stoelen of aan de tafel tjes in de cabine geen plaats kon vin den, moest zich vergenoegen en dat waren er talloos velen met een zit- plaatsje op het zand, dat we om zijn zuiverheid juist gister hoorden roemen. Aan de badplaats kwamen we in den middag ook tal van personen tegen, die, blijkens de bekende ronde kaart in het knoopsgat of op de borst, behoorden tot een gezelschap uit Antwerpen, dat, ondanks den lagen stand van den Bel gischen franc, een pleizierreisje hadden gemaakt naar onze stad om ook eens van het gezellige strand te genieten. Zagen we verleden jaar het kan dit seizoen ook nog komen want we zijn pas in het begin een rondtrek- kenden fotograaf, nu merkten we daar iets op wat we op andere badplaatsen, ook gezien hebben. Er was n i. op den strandboulevard een verrekijker opge steld en aan het zich steeds daarom, verdringende publiek en de er van ge bruik makende menschen. zouden we zoo zeggen, dat de poging om daar mee een duitje te verdienen, geen ver- geefsche moeite is geweest. Gisterenavond gaf de Postfantare, onder leiding van den heer H. B. Wol tering, haar eerste concert in dit seizoen in de tent op den boulevard Evertsen. Er bestond groote belangstelling voor dit concert en gedurende de uit voering van de verschillende nummers stond een breede strook toehoorders rond de tent, die rustig konden genieten van de uitvoering van het met zorg ge kozen programma. hoorde, dat zijn aanwezigheid dringend noodig was, beloofde het werk. waar aan hij bezig was, in den steek te laten en met een taxi naar Krantz te komen. Dat was goed nieuws en O'Reilly wist zeker, dat Clo zou vinden, dat het de moeite waard geweest was daarop fe wachten. Hij kon zijn oogen niet geloo- ven toen hij het tafeltje leeg zag. Er was geen kwestie van, dat zij hem een poets gebakken had. Hij bleef een oogenblik de zaal rond staan kijken. Terwijl hij vergeefs rond keek, kwam de kellner, die hem be diend had, vlug naar hem toe. „De jonge dame is weggegaan, sir. Zij moest weg het speet haar erg. Zij heett dit achtergelaten om u te ge ven als u terugkwam. Zij heeft betaald sir, maar ik heb het tafeltje voor u vrij gehouden. U hebt uw souper nog niet op." O'Reilly voelde een oogenblik een heftigen wrok tegen Clo. Maar onmid dellijk was die weer voorbij. De fee was een vreemde fee, vermetel en zon der gewetensbezwaren in haar loyali teit voor mrs. Sands maar zij'kon hem haar geschiedenis niet op zoo'n manier verteld hebben, dat hij den in druk van waarheid kreeg, als zij gelo gen had. „Heeft de jonge dame je geen andere boodschap gegeven vroeg hij. „Neen, sir. Zij had erge haast. Maar ik heb haar op een stukje papier zien schrijven", antwoordde de kellner. „Misschien was het een briefje voor u". (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1924 | | pagina 1