Miss Blanche
MAANDAG 16 JUNI
-—No 140'
62e Jaargang
1924»
JOENEN.
Religioso"
Iiirtiitiii
In raalte, Boule-
vraagt een
STBODE
Lisjes.
Maatschappij na
omvaart
BINNENLAND
FEUILLETON
VROUWENLIST
Stads= en Provincienieuws
A J Pi
|ig-
en hof,
iwendijk 35
■bij Boekhandel
(DSMAN
of Piano door
Prijs f 0.60.
|erJinur, Koop en Verkoop
kn Dlenstaanvragen, enz.
letallng, van 1-5 regels
fcgel meer 15 cent
POREN
lpenhouder.
[ugbezorging Boekli.
te Souburg.
loren
ICHE, gaande van
par Bouwen Ewout-
I belooning terug te
fen Ewoutstraat 47.
bvraagd nette
cherij, Van DiS'
fLUGGE, Souburg",
ni een flink
IMEISJE,
In. Liefst niet bene-'
ENSTBODE
aankomend meisje;
„Vfiss. Courant".
et centrum der statf
(SLAAPKAMER
bension. Brieven oit-
buTeau „Vfiss. Crt.'T
ddelb. - Rotterdam
elegen plaatsen.
VN~ PASSAGIER?
EN EN VEE.
I. HU
T r it
r.8
r.a. iir
8
8
'en wordt Woens-
ag 's morgens ten
ddelburg gevaren,
iet t« bekomen:
7. Transport- Exp
Cr ven G. VOS,
EENHOORN, T«1165
3BXERH0ÜT, Til. tf'
PITBNHEK, TA 101
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTS PRIJS
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren ƒ2.20 per drie maanden. Franco
door het geheele rijk 2.50. Week-ahon-
nementen 17 cent, alles bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 14 regels 1.10 voor iedere
regel meer 26 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel
Kleine Advertenties betreffende Huur en
Verhuur, Koop en Verkoop, Dienstaanbie
dingen en Dienstaanvragen, er.2., prijs, bij
vooruitbetaling van 1—5 regels ƒ0.75, elke
regel meer 15 Cent.
Familieberichten van 16 regels 1.70,
iedere regel meer 26 cent.
Begrafenis jhr. mr. A, F. de Savornin
Lohman.
Onder groote blijken van belangstel
ling is Zaterdagochtend te 's-Graven-
hage ter aarde besteld het stoffelijk
overschot van den minister van Staat
jhr. mr. A. F. de Savornin Lohman,
oud-minister van binnenlandsche za
ken, oud-lid der Tweede Kamer.
In het sterfhuis aan de Trompstraat
werd te voren door dr. van Gheel Gii-
demeester een korte lijkdienst geleid.
Deze dienst werd namens de Koningin
bijgewoond door Prins Hendrik, terwijl
als vertegenwoordiger van de Konin
gin-Moeder aanwezig was de groot
officier jhr. mr. A. Schimmelpenninck.
In verband met een uitdrukkelijk ver
zoek van den ontslapene was de lijk
baar, die precies te half twaalf het
sterfhuis werd uitgedragen, niet bedekt
met bloemstukken. Een uitzondering
werd echter gemaakt voor een krans
van de Koningin-Moeder.
Direct na de lijkkoets volgde een
galahofrijtuig, waarin de Prins had
plaats genomen en hierachter één met
den vertegenwoordiger van de Konin
gin-Moeder. Een groot aantal rijtuigen
met familieleden sloot den stoet.
Naast den lijkwagen liepen aan
weerskanten twee boden van de Tweede
Kamer.
Onder de autoriteiten, die op den
doodenakker den rouwstoet opwacht
ten, om den doode een laatsten groet
te brengen, werden, opgemerkt alle mi
nisters, tal van oud-ministers, veJe.Ka
merleden en oud-Kamerleden benevens
een zeer groot aantal andere autoritei
ten.
Toen de kist, bedekt met den krans
van de Koningin-Moeder en geflan
keerd door vier boden van de Tweede
Kamer, grafwaarts werd gedragen en
de honderden belangstellenden zich in
een dichte haag om de groeve hadden
geschaard, sprak jhr. mr. W. H. de Sa
vornin Lohman, president van den Hoo-
gen Raad, oudste zoon van den. over
ledene, ongeveer als volgt
Het was de uitdrukkelijke wensch
■van onzen vader, dat aan zijn graf
■geen woord zou worden gespróken,
maar-dat verhindert ons, kinderen, niet,
om uiting te geven aan onze dankbaar
heid bij dit laatste afscheid, die m de
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Al komen .er dagelijks nieuwe
merken op de markt, de leus
van den Rooker blijft immer
Geef MI] maar
Naar hef Engelsch.
37)
Niet alleen had hij een goede stem,
maar hij was ook knap om te zien,
donker en vrij „zwierig", „bijna een
fweede-hands-gentleman", zooals Clo
tot zl.chzelf zeide. Zijn lied viel erg in
den smaak van het publiek, dat hard
applaudisseerde en een bisnummer
wilde hebben. Maar de jonge man
glimlachte, haalde zijn schouders op,
wees op zijn keel en ging met een bui
ging het tooncel af. Inmiddels had dc
jonge vrouw In het rose een flesch wijn
besteld, die, te oordeelen naar de lief
derijke zorg, waarmede de kellner haar
behandelde, goed en duur moest zijn.
De zanger ging me.t zijn rug naar Clo
z'itten en het jonge meisje naast hem,
zoodat zij praten konden zonder dat zij
bang behoefden te zijn, dat anderen het
zouden hooren.
„Groote hemel, Churn, ik dacht, dat
ik je niet vinden zou", waren de eerste
woorden, die Clo opving. Terwijl de
jonge vrouw het zeide, wierp zij een
vluggen blik op haar kleine buurvrouw
aan het tafeltje er naast, tnaar Clo had
er nog nooit zoo kinderlijk uitgezien.
„Ik ben naar Riche gegaan en je was
weg", ging Kit voort. „Naar het Wes
tern te laat. Lieve hemel, wat ben ik
hierheen gevlogen Ik weet niet wat
ik gedaan bad als ik je verloren had
eerste plaats uitgaat naar het Konink
lijk Huis, onze geëerbiedigde Vorstin,
die zich door u, Koninklijke Hoogheid,
aan dit graf doet vertegenwoordigen,
en naar u zelf voor uwe tegenwoordig
heid, en naar H. M. de Koningin-Moe
der voor de eer, ons aangedaan, door
zich hier te doen representeeren.
Onze dank is te inniger, nu wij zoo
vele bewijzen van deelneming hebben
ontvangen gedurende de laatste maan
den, toen voor den thans overledene
het leven werd tot een lijden. In dat lij
den zijn die vele bewijzen van deelne
ming geweest als een. zonnestraal. Onze
dank breidt zich uit tot allen, die hier
tegenwoordig zijn, die den overledene
hebben gekend, zooals hij voortdurend
met land en volk meeleefde en die
daarin een reden vonden om zich rond
deze groeve te scharen. Ik dank hier
ook voor de belangstelling en de liefde
getoond gedurende de vele maanden
voor het overlijden. Thans zal ik daar
bij echter niet langer stil staan. De
overledene toch heeft gewenscht, dat
hier niet zou worden gesproken, maar
wel dat er aan het graf zou worden ge
beden. Ik zal daarom ds. van Gheel
Gildemeester straks verzoeken ons in
gebed voor te gaan.
Toch heb ik nog behoefte om u me-
dedeeling te doen van de laatste woor
den van onzen vader, die geschreven
zijn als waren zij tot u allen gericht, en
die blijkbaar kort voor zijn overlijden
op schrift zijn gesteld. Men zou ze een
geioofsbelijdenis kunnen noemen. Zij
eigenen zich niet om in zijn geheel te
worden voorgelezen. De laatste woor
den sluiten zich geheel aan bij wat voor
den overledene in zijn leven het be-
heerschende centrum was.
Naast en boven vele andere vraag
stukken stelde hij belang in de centrale
problemen van het Christendom, die
echter zijn geloof onaangetast lieten,
omdat zijn geloof voor hem geen vraag
stuk, maar eenvoudig een daad was
vertrouwen in en overgave aan God.
In dien geest is dit stuk geschreven,
dat voor de kinderen onvergetelijk zal
blijven. Het besluit aldus „Ik weet
dus, dat mijn ziel is gered. Ik verlang
Hem te zien, Die dat gedaan heeft.
Daarom verlaat ik rustig deze wereld,
al scheid ik met weemoed van zoovelen,
die mij hun liefde hebben gegeven,
maar ik verwacht hen allen terug te
ziend'
Dr. van Gheel Gildemeester sprak
daarna een .gebed uit. Hij dankte voor
den zegen dien het Koninklijk Huis,
land en volk, volksvertegenwoordiging
en. speciaal zijn naaste omgeving in de
groote figuur van mr. Lohman hadden
ontvangen, en eindigde met het uit
spreken van een zegenbede.
Diep onder den. indruk verlieten de
aanwezigen, waaronder tal van dames,
den doodenakker.
Het tekort op de spoorwegen.
Het nadeelig saldo der Nederlandsche
spoorwegen over ,1923 bedraagt bijna
21 millioen gulden, terwijl het nadeelig
saldo over 1922 ongeveer 28 millioen
bedroeg.
Hoewel het tekort dus aanzienlijk is
verminderd, zullen de spoorwegen nog
heel wat moeten bezuinigen of anders
trachten haar inkomsten belangrijk te
doen vermeerderen.
De Eerste Kamer en de begrooting
van oorlog.
Aan de memorie van antwoord op
het voorloopig verslag van de afdee-
„Wat is er aan het 'handje vroeg
Churn vroolijk met een vrij aangenaam
klinkend, Vreemd accent. Hij schonk
zich een tumbler van den donkerrooden
wijn in en dronk dien leeg alsof het
water was.
„Zeg,'Churn, er is iets buitengewoons
gebeurd. Ik kan het je hier niet ver
tellen."
„Wil ik met je mee gaan naar het
hotel
„Neen. Daar ga ik nooit meer naar
terug. En ik kan evenmin naar mijn
eigen kamer gaan. Ik zal het je dadelijk
wel uitleggen. Kan je me niet meene
men naar jouw huis
„Neen, want Jake komt."
„Laten we dan naar Chuff gaan. Wij
moeten toch ergens naar toe Ik heb
je iets te laten zien, Churn. Als er
twee kamers in dat huis vrij zijn, zullen
we die nemen of neen, liever een. Je
zult wel begrijpen, waarom we samen
moeten zijn, ais je alles gehoord hebt.
Hier heb je geld om den wijn te beta
len het staat beter dat jij dat doet
dan ik. En dan gaan we."
Clo keek naar de deur. Nog steeds
geen O'Reilly maar als dat paar weg
ging, moest zij ook gaan. Zij durfde ze
niet uit het oog te verliezen.
Churn riep den kellner met een tien
dollarbiljet, dat Kit hem in zijn hand
gestopt had. De kellner kwam maar
hij moest gaan wisselen. In Clo's schoot
lag onder haar hand de tasch, die zij
in Kit's kamer gevonden had. Tersluiks
maakte zij die open en haalde er een
potloodje uit, dat zij erin had zien lig
lingen der Eerste Kamer over de be
grooting van oorlog, is het volgende
ontleend
Nog steeds wordt gewacht op het
overtuigend betoog, dat Nederland in
zoodanige positie verkeert, dat het zon
der gevaar voor zijn levensbelangen
weerloos zou kunnen zijn in het midden
van een gewapende wereld evenzeer
op, het overtuigend betoog, „dat hoe
minder wij ons wapenen, des te langer
wij eventueel buiten den oorlog zullen
blijven."
Dat „ons land geen rol meer speelt in
de buiteniandsche politiek, zoodat we
ons zonder bezwaar afzijdig kunnen
houden", is een stelling, die aanstonds
vraagt om bewijs, maar al ware zij
juist, dan zou de buiteniandsche poli
tiek zeker niet nalaten zich met een
weerloos Nederland te bemoeien, waar
die weerloosheid een gevaar zou betee-
kenen voor de rust in Europa.
De meening, dat de bewapening in
strijd zou zijn met het Christelijk begin
sel, miskent roeping en taak van de
overheid, haar van Godswege opgelegd
om te waken voor ons onafhankelijk
volksbestaan en onze hoogste nationale
goederen te verdedigen.
De afwijzende houd .hg van den mi
nister in de Tweede Kamer tegenover
de amendementen welke in het bijzon
der ten doel hadden onze weermacht
haar karakter van oorlogsmacht te ont
nemen en haar het karakter van een
politieleger te geven, mogen deze leden
met groot leedwezen hebben gezien, ze
is niettemin volkomen logisch. Dat deze
amendementen destructief bedoeld wa
ren en destructief zouden werken in het
oog van hen, die de weermacht als
oorlogsmacht wenschen te handhaven,
behoeft geen nadere verklaring. Maar
ook zij, die in een politieleger tevens
zouden wenschen te zien een Volken
bondscontingent, kunnen niet ontko
men aan de erkenning, dat de in de
amendementen voorgestelde maatregel
dat contingent grootendeels voor het
doel onbruikbaar zouden maken.
Dat de minister zelf destructief zou
optreden door nu niet alle machtsmid
delen aan te vragen, die in een toekom-
stigen oorlog een belangrijke rol zullen
spelen, en in 't bijzonder „de moderne
strijdmiddelen te weten giftgassen en
microben" te verwaarlqozen is niet ge
heel duidelijk. Eenerzjjds toch wordt
niet ingezien hoe -heft-kicn den naam
„destructief" kan worden bestempeld,
als iets nog niet wordt aangevraagd
anderzijds worde opgemerkt, dat de
thans voor chemische strijdmiddelen
aangevraagde gelden in het bijzonder
ten doel hebben naast het herstellen
en verbeteren van gasmaskers de
studie van de samenstelling der chemi
sche strijdmiddelen en van de afweer
middelen daartegen mogelijk te maken
en de noodige voorbereidingen voor
den aanmaak te kunnen treffen, zooals
zulks ook reeds gedurende het mobiti-
satietijdperk geschiedde. Ook de moge
lijkheid van het gebruik van nieuwe
physische weermiddelen wordt niet uit
het oog verloren.
De Westerschelde.
De correspondent van de „N. R. Ct."
te Brussel meldt
De Antwerpsche Scheepvaartvereeni-
ging, de reedersvereeniging, heeft aan
den betrokken minister haar instem
ming te kennen gegeven met de in den
oppersten raad van het zeewezen geuite
wenschen, waarvan we dezer dagen
melding hebben gemaakt. Tevens heeft
de vereeniging erop aangedrongen dat
er met de onderhoudswerken in de
gen. Op de tafel lag een programma
van dien avond. Noch zij, noch O'Reilly
hadden er naar gekeken, maar nu zag
het jonge meisje het nieuwsgierig in.
Onder de namen kwam die van „Lorenz
Czerny, Tenor" voor en Clo onder
streepte dien met haar potlood. Daar
naast krabbelde zij aan Ben rand
„Kit is gekomen en heeft met hem ge
praat. Zij gaan weg. Ik moet hen vol
gen. Ik laat alle bewijsstukken voor
het onderzoek hier achter. Behalve de
parel. Die houd ik zelf. Maak u niet
ongerust over mij. Ik kan voor mijzelf
zorgen."
Clo had voldoende geld bij zich,
waarom zij in het oog vallend een vijf-
dollarbiljet op de kruimels van het ge
bak legde.
Kit en Churn waren opgestaan. De
kellner had hun klein geld gegeven en
Churn telde het na. Beiden stonden
met hun rug naar Clo. Clo liet het pro
gramma in de kralen tasch glijden en
de kralen tasch in een zak van Bever
ley's bruinen automantel, waarop zij
gezeten had. .Dan legde zij het opge
vouwen kleedingstuk van haar stoel op
dien van O'Reilly en bedekte het met
haar servet.
„De hemel geve, dat ik hem op de
trap tegenkom", dacht zij, „of anders
voor ik boven uit het restaurant ga. Ik
durf den mantel niet medenemen want
zij zou dien kunnen herkennen. Boven
dien moet hij het taschje en de aantee-
keningen hebben."
Churn gaf den kellner vijftig cents en
volgde Kit, die weggegaan was. Geen
Schelde zooveel mogelijk spoed wordt
gemaakt,
Faillissementen in Nederland.
Volgens mededeeling van het han
delsinformatiebureau van Van der
Graaf en Co's bureaux voor den handel
zijn over de afgeloopen week, eindigen
de 13 Juni in Nederland uitgesproken
58 faillissementen tegen 85 in dezelfde
week van het vorige jaar.
Van 1 Januari tot en met 13 Juni
2092 faillissementen tegenover 1821
over hetzefde tijdperk van het vorige
jaar.
De Rotterdamsche scheepsbouw.
Het Engelsche weekblad op scheep
vaartgebied „Fairplay" deelt mede dat
de Rotterdamsche Scheepsbouw Maat
schappij „de Nieuwe Waterweg" de op
dracht gekregen heeft, verschillende
schepen voor Engelsche rekening op
stapel te zetten. Zoo is o.a. order ge
geven voor den bouw van vier stoom
schepen van 3200 ton d.w., voor ree-
ders te Newcastle, verder voor vier
stoomschepen voor een bedrijf te Glas
gow en bovendien voor een stoomschip
voor rekening van een der voornaamste
Britsche lijnen.
VLISSINGEN, 16 JUNI
Juliette Petty.
Zaterdagavond gaf de Russische so
praan-zangeres Juliette Pelty in het
Grand Hotel Britannia een concert zij
werd op den vleugel begeleid door den
heer Jan Kuiler.
De meeningen over de capaciteiten
van een zangeres als deze loopen uit
een. Door het heftig vibreeren, het vol
sentiment zingen, zou men zeggen, dat
de zuiverheid te wenschen overlaat. En
werkelijk wordt er menigmaal tegen
aan of even boven gezongen, doch wij
vinden dit zoo alleszins te vergeven, ja,
zouden dat in den hartstochtelijken
zang van een opera-zangeres niet gaar
ne missen, dat wij deze soliste in haar
genre van Debussy en Korsakow uit
muntend en uitblinkend vinden. En de
omgeving en de omstandigheden werk
ten ook mee. Zij zou niet passen voor
klassieke passions-muziek en zou in
een klelnsteedsché concertzaal mis
plaatst zijn.
Een vlug afgewerkte liederenavond
in de moderne concertzaal van „Britan
nia", waar vreemdelingen zijn, waar
straks andere dingen wachten, waar
men muziek hoort, die ver weg voert
van de oude paden, het waren (actoren
die gunstig disponeerden om naar deze
wondere stem, naar dit bizonder orgaan
te luisteren. Dat zij „Les Cloches" twee
maal verkeerd inzette was, particuliere
omstandigheden in aanmerking nemen
de, zeer zeker te verontschuldigen.
De heer Jan Kuiler speelde de zware
piano-partij „comme toujours". Hij had
geen enkel zwak moment en trad niet
op den voorgrond.
Het weinige publiek bestond bijna
uit meer Middelburgers dan Vlissingers
en onder het binnendruppelen van de
menschen kon men, in afwachting van
de dingen die komen zouden, niet beter
gedaan hebben, dan elkaar een beetje
zitten aankijken. Si La.
Strand-notities.
Eindelijk gisteren een heerlijke zo
merdag, waarvan tal van menschen
hebben genoten door een wandeling
naar de „duinen". Wel was er nog wat
van beiden keken zij om Clo wenkte
den kellner. „Ik heb een afspraak", zei
zij, „en ik kan niet langer wachten op
den heer, met wien ik gekomen ben.
Hij is boven aan het telefoneeren. Zeg
hem, dat ik betaald heb. Neen, laaf
maar, het is goed zoo. Ik laat mijn
mantel hier, dan kan mijnheer dien
mee naar huis nemen. Kan ik er op
rekenen, dat je hem dien geeft
„U kunt er op rekenen, miss", zeide
de man. „Ik zal er zelf voor zorgen".
Hij zag er betrouwbaar en dankbaar
uit. Kit en Churn baanden zich een weg
tusschen de tafeltjes. Clo volgde hen.
O'Reilly was niet op de trap en evenmin
was hij te zien in het sombere restau
rant boven. Hij had de gewichtige
enveloppe weliswaar en zij kon niet
raden wie hem die op zoo'n manier
teruggestuurd had, dat hij vermoedde,
dat zij van haar kwam, maar O'Reilly
was een fatsoenlijk man en hij had
beloofd aan mrs. Sands' zijde te staan.
Zij zag slechts één weg en dien sloeg
zij, hoewel tegen haar zin, ja zelfs
angstig, in. Toen Churn en Kit de
straat opliepen, volgde zij hen op en
kele passen.
Clo was vier minuten weg, toen
O'Reilly naar beneden vloog, brandend
van verlangen om zich te verontschul
digen. Mrs. Denham had gezegd, dat
haar man uit was, maar zij wist waar
zij hem vinden kon en zou telefoneeren.
Als hij O'Reilly even wilde wach
ten, zou zij hem onmiddellijk berichten.
Daarna was zijn wachten beloond door
Denham te „krijgen", die, toen hij
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
MIJNHAROT's
^Staal-Tabletten 90
Maag-Tabletten. .75*
Zenuw-Tabletten .75*
Laxeer-Tabletten .60*
Hoofdpijn-Tabletten 60*
Bij Apoth. en Drogisten.
wind maar die hinderde niet voor de
veel wandelaars, die zich op den
Strandboulevard bewogen en nog min
der voor degenen, die een strandstoel
veroverd hadden. Veroverd, want nau
welijks had iemand zijn heerlijk zitje
verlaten of er waren vijf, zes gegadig
den voor. Waren dus alle stoelen bezet,
ook de tafeltjes van de strandgalerij
stonden er niet voor niets, want talrijk
was het aantal liefhebbers voor de
heerlijke, croquante wafels, die anders
niet dan op de kermis verkrijgbaar zijn
ot voor het portietje ijs, dat ook al een
fabrikaat is van den heer Van der Lin
den of van een friseh glaasje, in 't ijs
goed koel gehouden bier, dat in de
cabine van den heer Van Krieken wordt
geschonken.
Nu we toch in de galerij zijn. mogen
we ook we! even vermelden, dat daar
een publieke telefoon is geplaatst,
waardoor bij mogelijke ongevallen, de
gemeenschap met de stad in een oogen
blik verkregen kan worden.
En wie in de stoelen of aan de tafel
tjes in de cabine geen plaats kon vin
den, moest zich vergenoegen en dat
waren er talloos velen met een zit-
plaatsje op het zand, dat we om zijn
zuiverheid juist gister hoorden roemen.
Aan de badplaats kwamen we in den
middag ook tal van personen tegen, die,
blijkens de bekende ronde kaart in het
knoopsgat of op de borst, behoorden
tot een gezelschap uit Antwerpen, dat,
ondanks den lagen stand van den Bel
gischen franc, een pleizierreisje hadden
gemaakt naar onze stad om ook eens
van het gezellige strand te genieten.
Zagen we verleden jaar het kan
dit seizoen ook nog komen want we
zijn pas in het begin een rondtrek-
kenden fotograaf, nu merkten we daar
iets op wat we op andere badplaatsen,
ook gezien hebben. Er was n i. op den
strandboulevard een verrekijker opge
steld en aan het zich steeds daarom,
verdringende publiek en de er van ge
bruik makende menschen. zouden we
zoo zeggen, dat de poging om daar
mee een duitje te verdienen, geen ver-
geefsche moeite is geweest.
Gisterenavond gaf de Postfantare,
onder leiding van den heer H. B. Wol
tering, haar eerste concert in dit seizoen
in de tent op den boulevard Evertsen.
Er bestond groote belangstelling
voor dit concert en gedurende de uit
voering van de verschillende nummers
stond een breede strook toehoorders
rond de tent, die rustig konden genieten
van de uitvoering van het met zorg ge
kozen programma.
hoorde, dat zijn aanwezigheid dringend
noodig was, beloofde het werk. waar
aan hij bezig was, in den steek te laten
en met een taxi naar Krantz te komen.
Dat was goed nieuws en O'Reilly wist
zeker, dat Clo zou vinden, dat het de
moeite waard geweest was daarop fe
wachten. Hij kon zijn oogen niet geloo-
ven toen hij het tafeltje leeg zag. Er
was geen kwestie van, dat zij hem een
poets gebakken had.
Hij bleef een oogenblik de zaal rond
staan kijken. Terwijl hij vergeefs rond
keek, kwam de kellner, die hem be
diend had, vlug naar hem toe.
„De jonge dame is weggegaan, sir.
Zij moest weg het speet haar erg.
Zij heett dit achtergelaten om u te ge
ven als u terugkwam. Zij heeft betaald
sir, maar ik heb het tafeltje voor u vrij
gehouden. U hebt uw souper nog niet
op."
O'Reilly voelde een oogenblik een
heftigen wrok tegen Clo. Maar onmid
dellijk was die weer voorbij. De fee
was een vreemde fee, vermetel en zon
der gewetensbezwaren in haar loyali
teit voor mrs. Sands maar zij'kon
hem haar geschiedenis niet op zoo'n
manier verteld hebben, dat hij den in
druk van waarheid kreeg, als zij gelo
gen had.
„Heeft de jonge dame je geen andere
boodschap gegeven vroeg hij.
„Neen, sir. Zij had erge haast. Maar
ik heb haar op een stukje papier zien
schrijven", antwoordde de kellner.
„Misschien was het een briefje voor u".
(Wordt vervolgd.)