ZATERDAG 7 «JUNI
oopen
GEMEENTEBESTUUR
Met de a,s. Feestdagen is
JEversnapering
FEUILLETON
VROUWENLIST
Maandag 9 Juni, 2en Pinksterdag,
zal de „VLISSINGSCHE COURANT"
niet verschijnen.
Pit nummer bestaat uit 2 bladen
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
9.fur verraadt
de Hu/at/te/t uan fede! fabr/caat"
ie beoordeelen.
Het is zomermaand, de tijd waarin
het zonnelicht in zijn dagelijksche ba
nen langs den hemel door het zenith
gaat waarin de hoogste stand bereikt
wordt waarin het vonkelend vreugde
feest des lichts zijn hoogste triumfen
viert. De hoogtij van het jaar staat aan
te breken Gansch de natuur rept zich
in deze haar nog restende dagen van
voorbereiding, om haar kleurig ge
waad, haar kroon en statie te volma
ken, teneinde, wanneer straks volgens
het dichterwoord de „schoone koning
Zomer" zijn intree doet, de ontvangst
zoo luisterrijk mogelijk en zijner waar
dig moge zijn. Alom dan ligt de feest
tooi over het aardrijk gespreid, en het
is één jubelzang die over bosch en
beemde, over gouw en gaarde, over
veld en weg en wateren schalt. Hoe
gaat thans ook en oor aan kleur en
klank te gast, maar ook het harte mag
men vragen.
Het is Pinksterfeest ditmaal, in zo
mermaand, een dubbel feest voorzeker.
Nog altijd geldt wat voor meer dan
negentienhonderd jaren, gelijk ons het
Boek der boeken leert, aan enkelen
geopenbaard werd, onverminderd tot
op dezen dag in volle kracht. Immers,
zonder het heilig vuur der bezieling
laat zich geen ware menschheid den
ken. De bezieling was het, welke die
Enkelen zoozeer hun hart in vuur en
gloed deed zetten, dat gansch de Chris
tenheid zich daaraan te verwarmen en
te laven vermocht, al die eeuwen door.
Daarom scheppe ook ons hart onrechte
VreUgUC aaifc c,
Oprecht, maar nochtans geenszins
onvermengd, helaas. Wie onzer, die
slechts de blik om zich heen en door
de wereld richt, wordt niet getroffen
door het schril contrast, dat daar ligt
tusschen hetgeen der menschheid deel
had kunnen zijn, ware zij de ingeving
van den verheven drang der heilige
bezieling getrouw geweest, en hetgeen
de werkelijkheid aan het oog ontdeld
Ziet, het was zomermaand nu welhaast
tien jaren geleden, en onze gedachten
gaan onweerstaanbaar uit, naar wat in
die maand de verbijsterende aanleiding,
de ontstellende aaanloop werd, v"'
het werelddrama, dat nauwelijks enkele
weken na den vorstenmoord, over
Europa losbarstte en welks pijnen thans
nog schrijnen en doen weeklagen.
En ware het ondervonden wereldleed
nog maar de kostbare les geworden.
waardoor de natiën niet wederom in
zulk een afgrond van ellende en zelf-
vernieling storten zouden 1 Doch pijni-
over ryah en
rneelspyzen.doch voor<sI över~—~
AJ.P'i Puddirn
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Koffer gekropen zijn en naar haar japon
gekeken hebben om te zien of daar
geen bloedvlekken op zaten. Als zij een
donkere japon aan gehad had, zou zij
de risico hebben kunnen wagen. Clo
srelde zich voor hoe zij na het sluiten
van den koffer de vrouwen in de grijze
en bruine mantels zoo dicht mogelijk
gevolgd was stelde zich voor hoe zij
op den achtergrond bleef staan om te
zien, of die twee bij het bureau van het
gebeurde melding maken of met haar
geheim weggaan zouden stelde zich
haar gevoel van verlichting voor, toen
zij zwijgend verder liepen.
„Ik wed, dat tegen het oogenblik, dat
wij bij onze taxi waren, die vrouw uit
dit hotel was en zoo gauw mogelijk
beenen maakte. Zij zal geen rijtuig
genomen hebben uit vrees, dat men
haar dan beter na zou kunnen gaan",
eindigde Clo haar overpeinzingen. Zij
staarde naar den paral in haar hand.
„Het wordt een beroerde boei voor
mij, als Kit bij dien man komt, terwijl
haar dubbelgangster in het Westmor
land Hotel met hem praat", dacht zij
en zij vloog naar de telefoon.
„Ben je daar vroeg zij.
„Wat dacht je dan Heb je de pare
len gevonden
„Ik heb iets gevonden dat ik je
brengen moet. Waar is de veiligste
plaats
„Waarom niet hier
•JDat gaat niet met het oog op Pete."
„Nou, kom dan bij Churn. Hoe laat
ben je daar
Dat was een tegenvaller. Clo vischte
naar een adres met straat en nummer.
Clo herinnerde zich hoe zij en Bever
ley langzaam van de liftgang naar Pe-
tei son's gang geloopen en naar de num
mers boven de deuren gekeken hadden
cn zii herinnerde zich ook hoe zij tegen
Engel gezegd had „Dat moet de
goede gang zijn om in te slaan."
Daarna waren zij zelfs nog een
oogenblik blijven staan om Beverley in
de gelegenheid te stellen haar moed te
verzamelen en als Kit toen bezig was
geweest den koffer open te maken, had
zij zich daar makkelijk in kunnen ver
stoppen, vóór Beverley en zij, wier
stemmen zij gehoord had, den hoek om
waren. Ze zou leelijk geschrokken zijn
iocn iemand met een plof op het deksel
ging zitten. Geen wonder, dat de koffer
geschud had
Wat Kit daarna gedaan had kon ge
makkelijk verklaard worden. Zij had
moeten raden, dat een der twee vrou
wen, die zij had hooren spreken (of
misschien gezien had, wanneer zij erin
geslaagd was uit den koffer te kijken,
toen zij met haar rug naar haar toe
stonden), in Peterson's kamer geweest
was. Wat zou het haar gespeten heb
ben, dat zij zich geen tijd gegund had
om zijn deur van den buitenkant te
sluiten. Zooals de omstandigheden nu
waren, kon zij er niet zeker van zijn,
ciat er beneden geen alarm geslagen
zou worden. Haar eenige gedachte
moest geweest zijn zoo 'gauw mogelijk
weg te komen en Clo betwijfelde het
o( zij, wanneer zij haar sleutel in Pe
terson's kamer had laten liggen, den
moed gehad zou hebben terug te gaan,
cm dezen te halen. Neen, zij zou uit den
Naar het Fngelseh.
plotseling een schitterend denkbeeld in.
„Kit", de vrouw, wier rol zij speelde,
de vrouw, die blijkbaar Peterson na
moest gaan, had het zaakje met de
parelen gemerkt. Of zij had hem voor
een verrader van den „troep" aange
zien óf zij had de parelen voor zichzelf
willen hebben In ieder geval had zij
hem vermoord, om in het bezit ervan
te komen en één parel was haar ont
gaan om het lot der andere te verraden.
Ja, „Kit" had de parelen. Maar waar
v aren zij en waar was zij De vrouw
was niet in haar kamer, anders zou zij
zeker door de telefoon geantwoord
hebben. Als zij na het plegen van den
moord eens niet naar haar kamer terug
had kunnen gaan Kit zou haar deur
wel afgesloten hebben, toen zij met
Peterson een praatje ging houden.
Waarschijnlijk had zij wel dingen,
dit zij liever niet aan een kamermeisje
liet zien 1 Misschien had zij Peterson
naar de parelen zien kijken. Misschien
had hij, toen zij klopte, het gebroken
snoer met de losse parels in zijn zak
gestopt. Misschien had Kit hem door
allerlei praatjes doen geiooven, dat zij
niets wist, terwijl hij pakte. Maar neen,
dat kon niet, want zij had hem onver
wachts vermoord, terwijl hij zat zooals
hij nu zat. Clo vermoedde, dat zij hem
aangeboden had hem met pakken te
helpen. Hij had het zich makkelijk ge
maakt in zijn fauteuil, terwijl zij werk
te. ,Dan was zij zacht achter hem geslo
per en had hem met de kolf van zijn
eigen pistool den vreeselijken slag toe
gebracht. Een sterke, vastberaden
vi ouw. die Kit
dame van haar man cadeau gekregen
heeft
„Welke parelen
„Ik kan je de heele geschiedenis niet
vertellen, maar misschien zou Pete het
wel kunnen, als hij wou."
„Waarom zeg je dat Ben je achter
een complot gekomen of belazer je
me
„Iemand heeft de dame van die pa
relen bevrijd. Daardoor heeft zij haar
handen zoo vol gehad. En dat verklaart
tevens, dat de documenten laat zijn."
„Wat vertel je me daar nu Heeft
Pete op zijn eigen houtje gehandeld
Parelen in plaats van papieren
„Blijf nog even aan de telefoon, dan
zal ik zijn spullen doorzoeken."
„Prachtig. Maar kijk goed."
Clo liet den hoorn lós hangen en
ging voor de derde maal op haar
knieën voor de tafel liggen. Haar arm
onder het ouderwetsehe meubelstuk
stekend, voelde zij met haar hand over
den grond. Tegen den muur, in een
hoek, lag iets rond en hards, dat de
giootte van een kleine hazelnoot scheen
te hebben. Het jonge meisje haalde het
er tusschen duim en vinger uit, 'veegde
het stof er af en zag een grooten parel.
„Dat beslist alles 1" zeide zij tot
zichzelf. Peterson was de dief. Maar
had hij de enveloppe even goed gesto
len als de parelen O, als zij den
doode maar tot spreken galvaniseeren
kon 1 Maar het zou het beste zijn weer
te telefoneeren. De waarheid zou stukje
voor stukje uit die richting kunnen
komen.
Toen Clo weer opstond, viel haar
