Iriekeim ZATERDAG 17 MEI Eerste Blad 62e Jaargang peiitjes. I. Zij is aan- Inshouwer f Maatschappii uivaart Een kwart eeuw strijd om Wereldvrede. MissBlanche vo" FEUILLETON VROUWENLIST Brieven uit de Jiofstad KASTJES. duur I zich heerlijk In vereischte like de zoo- piheid geeft. Jt uitermate Asrozenzeep |f umeer fedig, reinigt Éi door deze 1de zomer- lemendheid. TiarOm ook. l^eksn^/ ^ER" jiElMANN lEf «t iwagen. lenlaan 35. It centrum der stad 1 HUIS le.n alle gemakken, looi' pension, voor Ibij Woning-Bureau ÏWIJCK. jigd een (BANK. „Vliss. Courant". F.P1NGSHUIS, Jëan alle gemakken Ie bevragen. JsTFPS IaAISTERS en ÉRKSTERS, (worden op de mO- ■tolenwater 255/56, Vien zich ten alien ljf persoonlijk ana len de stad worden Itelijk vergoed. |delb.-Rotterdam .legen plaatsen. passagiers In en vee. t. nu. T.m. UB 8 f. ECtt. 1.0 5" VUSS1NGSCHE COURANT Pit nummer bestaat uit 2 bladen ABONNEMENTS PRIJS Voor Vlissingen en gemeenten op Wal cheren 2.20 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Wefck-abon- nemènten 17 cent, alles bij vooruitbetaling» Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTÏE-PRUS Van 14 regels 1.IÖvoor ijlere regel meer 26 centbij abonnement spe ciale prijzen. Reclames $2 'cent per «regel Kleine Advertenties bétfë'ffende Buur en Verhuur, Koop en Aterk'efop, Dienstaanbie dingen en Dienstaunvragen, enz^ prijs, bij vooruitbetaling van 1—5 regels ƒ0.75, elke regel meer 15 Cörit. Familieberichten van 16 regels ƒ1.70, iedere regel meer '26 cent. H'edes héritenkt ons. tand den dag, vóór 25 aren, dat in Neerlands Resi dentie, ale eeyste vredesconferentie, van =18 Ma dot-29 juli, bijeenkwam, als ;gevo{g van de uitnpodiging door den toenmalige? Keizer aller Russen, Nico- laas ïj, .aan alle beschaafde volkeren :gezaanden,tten einde zich gezamenlijk te beraden wer de middelen, dienstig om tot ieen ttlgemeene ontwapening te ge raken. (Ontwapening, ontheffing bij gevolg wan - de ontzaggelijk drukkende lasten tg) è'Ber schouders gelegd, voort- Xtoeierid uitude bekostiging der honder den en honderden miilioenen verslin dende staatsbegrootingen van oorlog en vtattt. En: na ontwapening, na neder- ■leggiijg van alle strijdmiddelen, zou .zidhralS'.vanzÈlf de wereldvrede aan den horizsn vertoonen en zijn zegenende vleugelen wan welvaart en geluk over de volkeren, op den aardbol uitspreiden. De Haagsche conferentie, gelijk zij ge naamd .was, zou dan in waarheid een Vredesconferentie worden. Is er ooit schooner cttroom, ooit verheugender vredesgpttaéhte, verrezen in het brein van een etter machtigste potentaten de zer wereld Orok is 'het vehheven denkbeeld, het welk aan deze vredesgedachte ten grondslag lag, geenszins nieuw, noch ook uitsluitend van deze tijden. Reeds in de 'grijns .oudheid treffen we bij Grieken .en TStomeinen de gedachte van „vrede onder .tte volkeren" aan, ont moeten wij iin de latere eeuwen het verheven streven .naar „Het ééne We reldrijk", gewaagt de historie der mid deleeuwen van pogingen gedaan, maar helaas onvoltooid gebleven, om tot een internationaal verbond van volken te INGEZONDEN MEttEDEELINGEN. Een enkele proef zal U er van overtuigen, waaro® steeds méér Rookers huin ysrlangen naar een goede sigaret voor weinig geld, te kennen geven met de woorden Geef MIJ maar 8 ien wordt Woens- Ig 's morgens ten Idelburg gevaren. te bekomen: lïï»BOOBN,TeIlj>S |ITB1SBEK.T«1- 101 Naar het Engelsch. „Als u met mrs. Sands zoudt willen spreken, dan zoudt u misschien van idee veranderen", pleitte zij. „Breng mij bij haar terug en neem de papieren nee. Wanneer u dan „Ik kan geen van beide doen", was O'Reilly's antwoord. „Ik wil met u naar kneden gaan en u in uw auto helpen, als u er ecn bebt, oï in een taxi, als u cr geen hebt. Maar „U zult mij thuis moeten brengen", eeide Clo. „Ik ga niet zonder u. ik heb genoeg doorgemaakt. Ik zal mij laten 'rauw vallen. Ik heb beloofd dat niet te wen, als u daar zelf niet de schuld van Was. En dat bent u nu." »U verdient uit het raam gegooid te "orden." "Dat is me al eens overkomen", VlomPe'de. Oct bleeke meisje. „Het was nKL. de yierde verdieping en al mijn L en heb ik daarbij gebroken. Van- liliÜÜV voor 0et eerst weer op. ik In v' daf.''< dit wel doorstaan kon, als I mJ,eonde'Ö" was- 'k 2011 f?raag v00r doe nds sterven- E" als "r dat "Houd u goed I" riep O'Reilly uit. I Set h u- "IU1S brengen. Ik weet waar l8eknmS 1,611 er vanmiddag langs 1 dat Er was een man, die maar I aomt er niet op aan. Hebt u een komen, onderworpen aan de bindende uitspraak van een internationaal hof. Edoch, Klj allen mislukten jammerlijk op het ongebreidelde machts-egoïsme van de grooten der aarde en hun raadge vers. Verdwenen, zonder ooit iets tast baars ten nutte der volkengemeenschap te hebben nagelaten, zijn al die pogin gen en van blijvende waarde voor het menschdom was er geen enkele. Eerst thans, eerst sedert nu een kwart-eeuw mag met vreugde worden gewaagd van een blijvend resultaat. Immers, toen de oorspronkelijke bedoe ling eener algemeene ontwapening niet voor verwezenlijking vatbaar leek, is ter eerste conferentie een Uitgebreid ontwerp behandeld en afgenomen, waarbij zeer waardevolle conventies zijn vastgesteld omtrent de vreefizame beslechting van internatiaeiale 'geschil len., alsmede omtrent wetten eh -gebrui ken in den oorlog- Uiteraard is deze uitkomst tegenover de aanvankelijk zoo hoog gespannen verwachtingen dier „Vredesconferentie" «star vélen een te leurstelling geworden, 'doch Tiiettemin is het grooïe ideaal, daï aanvankelijk had voorgezeten, er toch 'kradh'lig door be vorderd gewonden, burners eerst lang zaam, gestadig groéiendren met de ont wikkeling van heel 'iietonaatschappelijk leven samengaand, zal'tte waarachtige vrettesgsedachie zich 'over alle volken kunnen doen géiden, en eerst dan, moge de tijd er spoedig rijp voor zijn, zal niets meer 'het schwone ideaal van zijn emdeljjke verwezenlijking kunnen tegenhouden. Dat ideaal te bevorderen, te blijven kweéken is ;tte ontegenzegge lijk groote verdienste-dier eerste Haag- sche conferentie geweest, waarvan het machtige geduid overfgansch de wereld heeft géktonben. De tweede Vredesconferentie, die op initiatief van den toenmaligen president der Vereenigèe 'Staten van Noord-Ame- rika, Roosevelt'op ïS IJuni 1907 bijeen kwam had het machtige geluid der eer ste geenszins, hoewdlatok zij waardevol werk geleverd heeft amniet minder dan dertien conventies aannam, welke alle door de meeste Staten onderteekend zijn. Zij ging -uiteen met den krachtig uitgesproken wensch étoor het samen roepen eener derde vredesconferentie, het altijd nog voor ©ogen zwevend oor spronkelijke ideaal, naderbij te komen. Dit heeft, helaas, niet mogen zijn. Wei werd intusschen een schoon ge bouw, het Vredespaleis, ingewijd, doch de groote wereldoorlog, maar vooral reeds de jarenlange voorbereidingen daartoe, hebben niet alleen hel bijeen roepen eener nieuwe conferentie ver ijdeld, maar bovendien gedurende een reeks van de bloedigste, meesS ont- eerendste jaren, die de wereldgeschie denis ooit te boekstaven gehad heelt, weer veel moeitevollen arbeid onge daan gemaakt. Niet, het zij aanstonds en dankbaar erkend, niet geheel en niet voor altijd. Want het nimmer geheel verloren ge- gane ideaal van een Wereldvrede, van een Verbond van Volken is, na dien ontzettenden krijg, opnieuw op den voorgrond getreden en belichaamd ge worden. In januari 1919, toen de con ferentie voor den vrede der Geallieer- auto beneden Clo was bijna over het stadium van antwoorden heen bijna, maar niet heelemaai. Doch zwakheid was haar „wachtwoord". Nu zij een aansporing had om in zwijm te vallen liever dan „zich goed te houden", zooals O'Reilly wilde, vond zij het beter zich flauw te laten vallen. Toch was er iets in haar op zijn hoede en wist, dat er goed op O'Reilly gelet moest worden. 'Hij vloog naar de telefoon en bestel de een taxi. Dan ging hij terug naar het meisje in den stoei. Haar oogen waren half dicht, een kleine streep wit was slechts tusschen haar wimpers zichtbaar. Hij moest het vreemde ver haal over den val en de gebroken rib ben en dat dit de eerste dag was, dat zij weer op was, wel gelooven. Dat zou haar magerheid en haar bleekheid ver klaren. Hij raakte haar hand, die over den arm van den stoel hing, aan. Zij had geen handschoenen aan en de ma gere hand was ijskoud. „Zij is flauw gevallen" prevelde hij. Clo hoorde de woorden dof, als had zij watten in haar ooren. Het was haar plicht den man te bedriegen, maar zij verfoeide dien plicht. O'Reilly legde het kleine handje, dat hij in de zijne genomen had, weer zacht neer. Het was slap als de hand van een dood meisje. Clo zou minder wroeging gevoeld hebben, wanneer hij haar hand ruw had laten vallen. Hij deed vlug een paar stappen, alsof hij tof een besluit gekomen was. Zij dwong zich uit haar bewusteloosheid terug om te beseffen, den te Parijs bijeenkwam, is het presi dent Wilson geweest, die het voorstel deed en krachtig verdedigde om een der sub-commissies dier conferentie met het samenstellen van een ontwerp voor het statuut van een Volkenbond te belasten. En inderdaad is, zij het ook met groote afwijkingen van het oor spronkelijk plan, dat Statuut tot stand gekomen. Ook deze totstandkoming heeft nog niet gebracht, wat de ideale initiatief-ontwerper, en met hem ont zaggelijk velen, er zich van hadden voorgesteld. Rechtens toch sluit het Parijsche VcJkenbondverdrag den oor log niet uit wapengeweld zal dus ook voortaan, helaas, niet tot de onmoge lijkheden Ibehooren. Maai «r is niette min grooï gewin. Immers, ondanks veel tegenkanting van allerlei aard is de wereld ïhans het Internationale Hof van Justitie van den Volkenbond rijk en het is voor dit Hof, dat tallooze geschillen kunnen, ja moeten .worden gebracht, die ware het er niet, ongetwijfeld het oorlogsgevaar, waaraan de wereld nog steeds niet geheel ontkomen is, zouden aanwakkeren. Zoo .dit Hof in die ge denkwaardige Junï-maand van 1914, na den moord te Serajewo reeds bestaan tod, deze euveldaad zou zeer zeker .andere gevolgen hébben gehad, dan de verschrikkelijke, -welke thans onont koombaar, niet meer tegen ie houden zijn geweest. Hét instituut van den Woltonbond, te Oenève zetelend, doet zegenrijk werk, ©ok al blijkt dit niet ,-a'Mijd zoo openlijk -en klaar als wellicht wenschelijk is. Voor alles heeft de Bond den moreelien steun van alle vol ken noodig, wil hq metterdaad de we reld een betere toekomst brengen. Ook 'tte 'Volkenbond vermag niet, evenmin •als de eerste Vredesconferentie dit ver mocht, aan de wereld aanstonds den algéheelen vrede te waarborgen. Maar -vaaftgekomen uit -dezelfde oorspronke lijke gedachte, merel, ook hij naar het- ze'IKie ideaal uitgaan en den weg vin den. ®it hangt niet tauter van den Bond en zijn organen af, maar voor alles van tte vnjjsheid der volken zelf en van het inzieitt hunner regeerongen, alsmede van de toenemericte macht van betere begrippen omtrent de internationale sameniaxing. Wartnger wij dit allts overzien en nagaan, wanneer wij de -wyf-en-twintig jaren van tontwikkeling der groote vre desgedachte overdenken, welke in de bijeenraepmg der eerste Vredesconfe rentie tot tfïfing kwam, en in het be staan van den Volkerenbond thans be lichaamd wordt, dan is er ondanks al les, wat men -gaarne spoediger, vol maakter en zegenrijker tot stand had zien komen, -reilen tot groote ver heuging, en een eerbiedige, plechtige herdenking van den achttienden Mei 1899, zal een behoefte zijn van alle weidenkenden, zoo binnen als buiten onze grenzen. Eert strop. T.ooneel. Vrijheid. De groote zucht naar alles wat uit het buitenland komt en de zonderlinge gewoonte om dit bij voorbaat als beter dat hij naar de deur ging niet de buitendeur, waardoor zij binnengeko men was, maar-een andere. Hij deed die open en Clo zag, dat aan de andere zijde van de deur een slaapkamer was. Vlug liep hij naar een tafeltje, waarop een groote glazen karaf stond met fijn gestampt ijs en water. Hij stond met zijn rug naar het meisje toe, toen hij den inhoud van de karaf in een tumbler begon te schenken, maar plotseling keerde hij zich, als door een sterken impuls gedreven, om. Clo trilde zelfs niets, iets zeide haar, dat het ding, waarom zij gebeden had, op het punt stond te gebeuren, HOOFDSTUK XI. O'Reilly's eerste blik in de zitkamer gold niet het meisje. Onwillekeurig, naar het scheen, wierp hij een vluggen bilk naar links, naar dien kant der ka mer, welke het verst verwijderd was van den grooten stoel, waarin zij zat. Clo's radelooze wil om te weten wat hij dacht, begiftigde haar met iets als helderdziendheid. Het bewustzijn ver lichtte nogmaals haar brein. Zij was er zeker van, dat zij zijn gedachten had gelezen. Hij was bang, dat zij hem per slot van rekening toch voor den gek hield. Hij zeide tot zichzelf „Als het haar bedoeling eens was. dat ik dit water ga halen om haar in de gelegen heid te stellen te zoeken naar datgene wat zij wil vinden Thans had Clo niet alleen de zeker heid, dat hij de papieren had, maar ook dat zij hier in deze kamer waren ergens en knapper dan het „inlandsche" te aanvaarden, heeft aan vele duizenden in ons geliefd vaderland een aardige strop bezorgd. Het Russische ballet, dat met een ophef was aangekondigd alsof er nu iets alles-overtrelfend in schoonheid en artisticiteit zou gaan ge beuren, is een tegenvaller geworden, even groot, misschien grooter dan de schrik dien velen om het hart sloeg toen zij de entrée-prijzen vernamen. Men heeft de Hollanders aardig bij den neus genomen. Lang van te voren is de komst aangekondigd, bazuinge schal, fanfares, foto's gingen vooraf. In de groote- steden werden aanstonds twee voorstellingen tegelijk aangekon digd en in een ommezien waren ze alle uitverkocht, nog lang voordat één op voering was gegeven. Waren de avon den stuk voor stuk gearrangeerd, zoo dat men omtrent den eersten was inge licht vóórdat de tweede werd bespro ken, dan was het voor de directie een even groote strop geworden als het thans een succes is geweest. Twee gul den zeventig voor een plaatsje in den engelenbak. Kan er waarlijk bij door Menigeen wenscht nu wel dat hij zijn geld maar liever aan petits-fours had opgesnoept dan weggegooid aan dit kijkspel. Natuurlijk zullen velen moeite hebben om het te bekennen dat zij bekocht zijn maar dat het overgroote deel der be zoekers met dit gevoel naar huis zijn gegaan is wel zeker. Wel verre van iets nieuws, iets fijns, iets bizonders was het oud, grof en dikwijls het ordinaire nabij. Wij behoo- ren niet tot de gebenedijden, die dwe pen met muziek, maar wij hebben hier Chopin hooren mishandelen dat het op draaiorgel-muziek ging gelijken. Slag akkoorden werden aangedikt met ge kletter op het bekken om op die wijze een jazz-band-achtig rythme-getrom- mel te krijgen. Ouderwetsch was het nu en dan al heel treffend. In den ouden tijd was er in de Fransche Opera een ballet dat in den volksmond den bij naam had van den „pieren-pot". Her haaldelijk leek dat Russische ballet daarop. Enfin, wij hebben er ors deels in verkneuterd dat het publiek dezen strop heeft gehaald en weer eens heeft onder vonden dat alles wat je vér haalt nog niet steeds lekker is en niet steeds beter dan hetgeen in eigen omgeving is te krijgen. Wie het zaakje voor Nederland heeft voorbereid en uitgevoerd, heeft eer er van, want hij heeft succes. De aartsva derlijke gewoonte om eerst eens de kat uit den boom te kijken, is overwonnen men beeft zich blindelings gegeven na de fraaie, opzienbarende aankondigin gen en de Russen lachen in hun vuistje. In dezelfde week waarin ettelijke dui zenden guldens aan deze buitenlanders worden gegeven, is het Prinsesse-Too- neei van Cor Ruys op de flesch gegaan. Misschien was slechts 'n klein gedeelte van het thans afgevloeide geld voor het Russisch ballet noodig geweest om dit gezelschap dat waarlijk veel goeds heeft tot stand gebracht op de been te houden. Men heeft het gezelschap Ruys stil laten sterven. Óp zich zelf hebben wij tegen inkrim ping van het aantal tooneelgezelschap- pen geen bezwaar, maar dat men op een dergelijke wijze Ruys heeft doen omvallen, doet ons toch leed. Hij had beter verdiend. We gaan nu een nieuwe fase in de tooneel-historie in de drie groote ste den hebben de handen ineen geslagen en het zal nu moeten blijken welk ef- aan den linkerkant. Het was moeilijk voor haar zich stil te houden en zelfs niet met haar oogen te knippen maar zij geloofde, toen O'Reilly naar haar terugkwam, dat zij de proef doorstaan had. Hij maakte zijn zakdoek nat en bette handig het voorhoofd van het meisje. Het was een verlichting voor haar „bij te komen" en diep adem te kunnen halen. „Zoo Nu voelt u u zeker wel wat beter, hè vroeg hij. „Ja", zeide zij, met moeite nog. „Ik zou graag naar huis gaan, maar ik ben bang .Dat behoeft u niet te zijn. Ik ga met u mee. Er staat een taxi op ons te wachten. Denkt u, dat u zal kunnen loopen, als ik u een arm geef „Ik zal het probeeren", antwoordde Clo dankbaar. Zwakheid huichelen was niet noodig. Zij voelde zich doodop. O'Reilly nam haar bij haar hand en hielp haar met zijn arm om haar slanke taille opstaan. Toen zij eenmaal stond, waggelde zij, alsof zij vallen zou, maar hij hield haar stevig vast. „Leun maar op mij", zeide hij op vriendelijken toon. Nooit nog was zij zoo dicht bij een man geweest. „U bent heel goed voor mij", zeide zij. „Vergeet nooit, dat ik u dankbaar ben." „Het spijt me, dat ik gezegd heb, dat u verdient uit het raam geworpen te worden", excuseerde hij zich. „Wat u verder ook zijn mag, in ieder geval bent u een dapper ding. En nu zijn we bij de deur. Denkt u, dat u naar de lift INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. PIJNLOOS SCHEREN met behulp van Puroi Een uitkomst voor hen die last hebben van schrijnen en stukgaan der huid Handleiding gratis verkrijgbaar bij Heeren Apothekers en Drogisten. fect dit heeft. Eén ding is wel zeker nieuwe gezelschappen zullen niet licht weer verrijzen. Dat we Verkade hier eens een poosje kwijt raken, vinden we niet jammer. We hebben van dit genre ons bekomst maar wij vreezen alleen dat het in Amsterdam nog spoediger zal zijn uit gespeeld dan in Den Haag. Dit moet echter de ervaring nog leeren. Rooyaards zit op den schopstoel, een niet benijdenswaardige plaats maar ook Rooyaards is niet precies het type voor Den Haag. Van der Lugt Melsert heeft het tot nu toe aardig weten klaar te spelen om de residentie te bevredigen. Op den duur is dit echter niet gemak kelijk en wij wenschen hem gaarne succes toe. Het heeft in breede kringen in de residentie en ook wei daarbuiten een onaangenamen indruk gemaakt dat de burgemeester de bijeenkomsten der „Nieuwe Gedachte" op Zondagmorgen heeft verboden. Het is onbegrijpelijk, hoe de burgemeester daartoe kon ko men en het pleit wel zeer voor de bi- zondere bekrompenheid onzer wetten, dat zij de gelegenheid voor een derge lijk verbod bieden. Wordt het niet eens tijd dat er in onze wetgeving schoon maak wordt gehouden Wanneer Zon dagsmorgens een groepje menschen bij een wil komen voor het houden van lezingen en voordrachten met een spe- cifiek-ethische strekking dan is het toch alleszins gewenscht dat daaraan geen bezwaren in den weg worden ge legd al zou het alleen reeds wezen om het negatieve argument dat het altijd beter is menschen voor een nuttige „bezigheid" bijeen te brengen dan ze doelloos te laten rondloopen. Kleinzielig is ook de wijze geweest, waarop men deze vereeniging heeft „gezocht" om haar het bestaan onmo gelijk te maken. Gelukkig zal dit gan- sche geva! een nasleep hebben cc zal de burgemeester in den gemeenteraad nadere mededcelingen moeten doen omtrent de motieven die voor zijn be slissing hebben gegolden. Nederland heet altijd het land der vrijheid. Mis schien is er een tijd geweest dat dit zoo was, maar in de laatste kwart-eeuw is er van die hooggeroemde vrijheid niet kan loopen Leun maar goed op mijn arm Zij deed het. Zij kwamen bij de lift, die hen binnen enkele oogenblikken beneden bracht. Clodach hield zich flink, tot zij in den taxi zat, en zou zich ook zonder te veel inspanning want haar flauwte had het jonge meisje goed gedaan tot het einde van den rit flink hebben kun nen houden. Het was echter haar métier niet om „zich flink te hou den." Haar taak was slechts half vol bracht. Het moeilijkste gedeelte moest nog komen. Zij wist of dacht, dat zij wist dat O'Reilly de papieren had dat zij in New-York waren niet alleen in New-York, maar in zijn zitkamer in het Dietz Hotel. Zij lagen daar op een ge heime plek en een oogenblik was hij bang geweest, dat zij die plek wist. Hij had gedacht, dat zij, terwijl hij met zijn rug naar haar toe stond, probeeren zou de papieren te stelen. En Clo's vlugge geest, die dit alles afleidde uit wat er gebeurd was, leidde er ook nog iets anders uit af. (Hij zou niet bang zijn geweest, indien het geheim onmogelijk door een buitenstaander gevonden zou kunnen worden. Het kon niet onmoge lijk zijn. Het kon zelfs niet moeilijk zijn, wanneer zij het raadsel zou hebben kunnen oplossen in het korte oogen blik, dat hij met zijn rug naar haar toe stond. Voor haar was O'Reilly's onge rustheid een hoopvol feeken. Ergens aan den raamkant van zijn zitkamer van het Dietz Hotel waren de

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1924 | | pagina 1