Iriekeim
ZATERDAG 17 MEI
Eerste Blad
62e Jaargang
peiitjes.
I. Zij is aan-
Inshouwer f
Maatschappii
uivaart
Een kwart eeuw strijd
om Wereldvrede.
MissBlanche
vo"
FEUILLETON
VROUWENLIST
Brieven uit de Jiofstad
KASTJES.
duur
I zich heerlijk
In vereischte
like de zoo-
piheid geeft.
Jt uitermate
Asrozenzeep
|f umeer
fedig, reinigt
Éi door deze
1de zomer-
lemendheid.
TiarOm ook.
l^eksn^/
^ER"
jiElMANN
lEf
«t
iwagen.
lenlaan 35.
It centrum der stad
1 HUIS
le.n alle gemakken,
looi' pension, voor
Ibij Woning-Bureau
ÏWIJCK.
jigd een
(BANK.
„Vliss. Courant".
F.P1NGSHUIS,
Jëan alle gemakken
Ie bevragen.
JsTFPS
IaAISTERS en
ÉRKSTERS,
(worden op de mO-
■tolenwater 255/56,
Vien zich ten alien
ljf persoonlijk ana
len de stad worden
Itelijk vergoed.
|delb.-Rotterdam
.legen plaatsen.
passagiers
In en vee.
t. nu.
T.m. UB
8
f. ECtt.
1.0 5"
VUSS1NGSCHE COURANT
Pit nummer bestaat uit 2 bladen
ABONNEMENTS PRIJS
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren 2.20 per drie maanden. Franco
door het geheele rijk 2.50. Wefck-abon-
nemènten 17 cent, alles bij vooruitbetaling»
Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTÏE-PRUS
Van 14 regels 1.IÖvoor ijlere
regel meer 26 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames $2 'cent per «regel
Kleine Advertenties bétfë'ffende Buur en
Verhuur, Koop en Aterk'efop, Dienstaanbie
dingen en Dienstaunvragen, enz^ prijs, bij
vooruitbetaling van 1—5 regels ƒ0.75, elke
regel meer 15 Cörit.
Familieberichten van 16 regels ƒ1.70,
iedere regel meer '26 cent.
H'edes héritenkt ons. tand den dag,
vóór 25 aren, dat in Neerlands Resi
dentie, ale eeyste vredesconferentie, van
=18 Ma dot-29 juli, bijeenkwam, als
;gevo{g van de uitnpodiging door den
toenmalige? Keizer aller Russen, Nico-
laas ïj, .aan alle beschaafde volkeren
:gezaanden,tten einde zich gezamenlijk te
beraden wer de middelen, dienstig om
tot ieen ttlgemeene ontwapening te ge
raken. (Ontwapening, ontheffing bij
gevolg wan - de ontzaggelijk drukkende
lasten tg) è'Ber schouders gelegd, voort-
Xtoeierid uitude bekostiging der honder
den en honderden miilioenen verslin
dende staatsbegrootingen van oorlog
en vtattt. En: na ontwapening, na neder-
■leggiijg van alle strijdmiddelen, zou
.zidhralS'.vanzÈlf de wereldvrede aan den
horizsn vertoonen en zijn zegenende
vleugelen wan welvaart en geluk over
de volkeren, op den aardbol uitspreiden.
De Haagsche conferentie, gelijk zij ge
naamd .was, zou dan in waarheid een
Vredesconferentie worden. Is er ooit
schooner cttroom, ooit verheugender
vredesgpttaéhte, verrezen in het brein
van een etter machtigste potentaten de
zer wereld
Orok is 'het vehheven denkbeeld, het
welk aan deze vredesgedachte ten
grondslag lag, geenszins nieuw, noch
ook uitsluitend van deze tijden. Reeds
in de 'grijns .oudheid treffen we bij
Grieken .en TStomeinen de gedachte van
„vrede onder .tte volkeren" aan, ont
moeten wij iin de latere eeuwen het
verheven streven .naar „Het ééne We
reldrijk", gewaagt de historie der mid
deleeuwen van pogingen gedaan, maar
helaas onvoltooid gebleven, om tot een
internationaal verbond van volken te
INGEZONDEN MEttEDEELINGEN.
Een enkele proef zal U er van
overtuigen, waaro® steeds
méér Rookers huin ysrlangen
naar een goede sigaret voor
weinig geld, te kennen geven
met de woorden
Geef MIJ maar
8
ien wordt Woens-
Ig 's morgens ten
Idelburg gevaren.
te bekomen:
lïï»BOOBN,TeIlj>S
|ITB1SBEK.T«1- 101
Naar het Engelsch.
„Als u met mrs. Sands zoudt willen
spreken, dan zoudt u misschien van
idee veranderen", pleitte zij. „Breng
mij bij haar terug en neem de papieren
nee. Wanneer u dan
„Ik kan geen van beide doen", was
O'Reilly's antwoord. „Ik wil met u naar
kneden gaan en u in uw auto helpen,
als u er ecn bebt, oï in een taxi, als u
cr geen hebt. Maar
„U zult mij thuis moeten brengen",
eeide Clo. „Ik ga niet zonder u. ik heb
genoeg doorgemaakt. Ik zal mij laten
'rauw vallen. Ik heb beloofd dat niet te
wen, als u daar zelf niet de schuld van
Was. En dat bent u nu."
»U verdient uit het raam gegooid te
"orden."
"Dat is me al eens overkomen",
VlomPe'de. Oct bleeke meisje. „Het was
nKL. de yierde verdieping en al mijn
L en heb ik daarbij gebroken. Van-
liliÜÜV voor 0et eerst weer op. ik
In v' daf.''< dit wel doorstaan kon, als
I mJ,eonde'Ö" was- 'k 2011 f?raag v00r
doe nds sterven- E" als "r dat
"Houd u goed I" riep O'Reilly uit.
I Set h u- "IU1S brengen. Ik weet waar
l8eknmS 1,611 er vanmiddag langs
1 dat Er was een man, die maar
I aomt er niet op aan. Hebt u een
komen, onderworpen aan de bindende
uitspraak van een internationaal hof.
Edoch, Klj allen mislukten jammerlijk op
het ongebreidelde machts-egoïsme van
de grooten der aarde en hun raadge
vers. Verdwenen, zonder ooit iets tast
baars ten nutte der volkengemeenschap
te hebben nagelaten, zijn al die pogin
gen en van blijvende waarde voor het
menschdom was er geen enkele.
Eerst thans, eerst sedert nu een
kwart-eeuw mag met vreugde worden
gewaagd van een blijvend resultaat.
Immers, toen de oorspronkelijke bedoe
ling eener algemeene ontwapening niet
voor verwezenlijking vatbaar leek, is
ter eerste conferentie een Uitgebreid
ontwerp behandeld en afgenomen,
waarbij zeer waardevolle conventies
zijn vastgesteld omtrent de vreefizame
beslechting van internatiaeiale 'geschil
len., alsmede omtrent wetten eh -gebrui
ken in den oorlog- Uiteraard is deze
uitkomst tegenover de aanvankelijk zoo
hoog gespannen verwachtingen dier
„Vredesconferentie" «star vélen een te
leurstelling geworden, 'doch Tiiettemin is
het grooïe ideaal, daï aanvankelijk had
voorgezeten, er toch 'kradh'lig door be
vorderd gewonden, burners eerst lang
zaam, gestadig groéiendren met de ont
wikkeling van heel 'iietonaatschappelijk
leven samengaand, zal'tte waarachtige
vrettesgsedachie zich 'over alle volken
kunnen doen géiden, en eerst dan,
moge de tijd er spoedig rijp voor zijn,
zal niets meer 'het schwone ideaal van
zijn emdeljjke verwezenlijking kunnen
tegenhouden. Dat ideaal te bevorderen,
te blijven kweéken is ;tte ontegenzegge
lijk groote verdienste-dier eerste Haag-
sche conferentie geweest, waarvan het
machtige geduid overfgansch de wereld
heeft géktonben.
De tweede Vredesconferentie, die op
initiatief van den toenmaligen president
der Vereenigèe 'Staten van Noord-Ame-
rika, Roosevelt'op ïS IJuni 1907 bijeen
kwam had het machtige geluid der eer
ste geenszins, hoewdlatok zij waardevol
werk geleverd heeft amniet minder dan
dertien conventies aannam, welke alle
door de meeste Staten onderteekend
zijn. Zij ging -uiteen met den krachtig
uitgesproken wensch étoor het samen
roepen eener derde vredesconferentie,
het altijd nog voor ©ogen zwevend oor
spronkelijke ideaal, naderbij te komen.
Dit heeft, helaas, niet mogen zijn.
Wei werd intusschen een schoon ge
bouw, het Vredespaleis, ingewijd, doch
de groote wereldoorlog, maar vooral
reeds de jarenlange voorbereidingen
daartoe, hebben niet alleen hel bijeen
roepen eener nieuwe conferentie ver
ijdeld, maar bovendien gedurende een
reeks van de bloedigste, meesS ont-
eerendste jaren, die de wereldgeschie
denis ooit te boekstaven gehad heelt,
weer veel moeitevollen arbeid onge
daan gemaakt.
Niet, het zij aanstonds en dankbaar
erkend, niet geheel en niet voor altijd.
Want het nimmer geheel verloren ge-
gane ideaal van een Wereldvrede, van
een Verbond van Volken is, na dien
ontzettenden krijg, opnieuw op den
voorgrond getreden en belichaamd ge
worden. In januari 1919, toen de con
ferentie voor den vrede der Geallieer-
auto beneden
Clo was bijna over het stadium van
antwoorden heen bijna, maar niet
heelemaai. Doch zwakheid was haar
„wachtwoord". Nu zij een aansporing
had om in zwijm te vallen liever dan
„zich goed te houden", zooals O'Reilly
wilde, vond zij het beter zich flauw te
laten vallen. Toch was er iets in haar
op zijn hoede en wist, dat er goed op
O'Reilly gelet moest worden.
'Hij vloog naar de telefoon en bestel
de een taxi. Dan ging hij terug naar
het meisje in den stoei. Haar oogen
waren half dicht, een kleine streep wit
was slechts tusschen haar wimpers
zichtbaar. Hij moest het vreemde ver
haal over den val en de gebroken rib
ben en dat dit de eerste dag was, dat
zij weer op was, wel gelooven. Dat zou
haar magerheid en haar bleekheid ver
klaren. Hij raakte haar hand, die over
den arm van den stoel hing, aan. Zij
had geen handschoenen aan en de ma
gere hand was ijskoud.
„Zij is flauw gevallen" prevelde hij.
Clo hoorde de woorden dof, als had zij
watten in haar ooren. Het was haar
plicht den man te bedriegen, maar zij
verfoeide dien plicht.
O'Reilly legde het kleine handje, dat
hij in de zijne genomen had, weer zacht
neer. Het was slap als de hand van een
dood meisje. Clo zou minder wroeging
gevoeld hebben, wanneer hij haar hand
ruw had laten vallen. Hij deed vlug een
paar stappen, alsof hij tof een besluit
gekomen was. Zij dwong zich uit haar
bewusteloosheid terug om te beseffen,
den te Parijs bijeenkwam, is het presi
dent Wilson geweest, die het voorstel
deed en krachtig verdedigde om een
der sub-commissies dier conferentie
met het samenstellen van een ontwerp
voor het statuut van een Volkenbond
te belasten. En inderdaad is, zij het ook
met groote afwijkingen van het oor
spronkelijk plan, dat Statuut tot stand
gekomen. Ook deze totstandkoming
heeft nog niet gebracht, wat de ideale
initiatief-ontwerper, en met hem ont
zaggelijk velen, er zich van hadden
voorgesteld. Rechtens toch sluit het
Parijsche VcJkenbondverdrag den oor
log niet uit wapengeweld zal dus ook
voortaan, helaas, niet tot de onmoge
lijkheden Ibehooren. Maai «r is niette
min grooï gewin. Immers, ondanks veel
tegenkanting van allerlei aard is de
wereld ïhans het Internationale Hof van
Justitie van den Volkenbond rijk en het
is voor dit Hof, dat tallooze geschillen
kunnen, ja moeten .worden gebracht,
die ware het er niet, ongetwijfeld het
oorlogsgevaar, waaraan de wereld nog
steeds niet geheel ontkomen is, zouden
aanwakkeren. Zoo .dit Hof in die ge
denkwaardige Junï-maand van 1914, na
den moord te Serajewo reeds bestaan
tod, deze euveldaad zou zeer zeker
.andere gevolgen hébben gehad, dan de
verschrikkelijke, -welke thans onont
koombaar, niet meer tegen ie houden
zijn geweest. Hét instituut van den
Woltonbond, te Oenève zetelend, doet
zegenrijk werk, ©ok al blijkt dit niet
,-a'Mijd zoo openlijk -en klaar als wellicht
wenschelijk is. Voor alles heeft de
Bond den moreelien steun van alle vol
ken noodig, wil hq metterdaad de we
reld een betere toekomst brengen. Ook
'tte 'Volkenbond vermag niet, evenmin
•als de eerste Vredesconferentie dit ver
mocht, aan de wereld aanstonds den
algéheelen vrede te waarborgen. Maar
-vaaftgekomen uit -dezelfde oorspronke
lijke gedachte, merel, ook hij naar het-
ze'IKie ideaal uitgaan en den weg vin
den. ®it hangt niet tauter van den Bond
en zijn organen af, maar voor alles van
tte vnjjsheid der volken zelf en van het
inzieitt hunner regeerongen, alsmede
van de toenemericte macht van betere
begrippen omtrent de internationale
sameniaxing.
Wartnger wij dit allts overzien en
nagaan, wanneer wij de -wyf-en-twintig
jaren van tontwikkeling der groote vre
desgedachte overdenken, welke in de
bijeenraepmg der eerste Vredesconfe
rentie tot tfïfing kwam, en in het be
staan van den Volkerenbond thans be
lichaamd wordt, dan is er ondanks al
les, wat men -gaarne spoediger, vol
maakter en zegenrijker tot stand had
zien komen, -reilen tot groote ver
heuging, en een eerbiedige, plechtige
herdenking van den achttienden Mei
1899, zal een behoefte zijn van alle
weidenkenden, zoo binnen als buiten
onze grenzen.
Eert strop. T.ooneel.
Vrijheid.
De groote zucht naar alles wat uit
het buitenland komt en de zonderlinge
gewoonte om dit bij voorbaat als beter
dat hij naar de deur ging niet de
buitendeur, waardoor zij binnengeko
men was, maar-een andere. Hij deed
die open en Clo zag, dat aan de andere
zijde van de deur een slaapkamer was.
Vlug liep hij naar een tafeltje, waarop
een groote glazen karaf stond met fijn
gestampt ijs en water. Hij stond met
zijn rug naar het meisje toe, toen hij
den inhoud van de karaf in een tumbler
begon te schenken, maar plotseling
keerde hij zich, als door een sterken
impuls gedreven, om. Clo trilde zelfs
niets, iets zeide haar, dat het ding,
waarom zij gebeden had, op het punt
stond te gebeuren,
HOOFDSTUK XI.
O'Reilly's eerste blik in de zitkamer
gold niet het meisje. Onwillekeurig,
naar het scheen, wierp hij een vluggen
bilk naar links, naar dien kant der ka
mer, welke het verst verwijderd was
van den grooten stoel, waarin zij zat.
Clo's radelooze wil om te weten wat
hij dacht, begiftigde haar met iets als
helderdziendheid. Het bewustzijn ver
lichtte nogmaals haar brein. Zij was er
zeker van, dat zij zijn gedachten had
gelezen. Hij was bang, dat zij hem per
slot van rekening toch voor den gek
hield. Hij zeide tot zichzelf „Als het
haar bedoeling eens was. dat ik dit
water ga halen om haar in de gelegen
heid te stellen te zoeken naar datgene
wat zij wil vinden
Thans had Clo niet alleen de zeker
heid, dat hij de papieren had, maar ook
dat zij hier in deze kamer waren ergens
en knapper dan het „inlandsche" te
aanvaarden, heeft aan vele duizenden
in ons geliefd vaderland een aardige
strop bezorgd. Het Russische ballet,
dat met een ophef was aangekondigd
alsof er nu iets alles-overtrelfend in
schoonheid en artisticiteit zou gaan ge
beuren, is een tegenvaller geworden,
even groot, misschien grooter dan de
schrik dien velen om het hart sloeg toen
zij de entrée-prijzen vernamen.
Men heeft de Hollanders aardig bij
den neus genomen. Lang van te voren
is de komst aangekondigd, bazuinge
schal, fanfares, foto's gingen vooraf. In
de groote- steden werden aanstonds
twee voorstellingen tegelijk aangekon
digd en in een ommezien waren ze alle
uitverkocht, nog lang voordat één op
voering was gegeven. Waren de avon
den stuk voor stuk gearrangeerd, zoo
dat men omtrent den eersten was inge
licht vóórdat de tweede werd bespro
ken, dan was het voor de directie een
even groote strop geworden als het
thans een succes is geweest. Twee gul
den zeventig voor een plaatsje in den
engelenbak. Kan er waarlijk bij door
Menigeen wenscht nu wel dat hij zijn
geld maar liever aan petits-fours had
opgesnoept dan weggegooid aan dit
kijkspel.
Natuurlijk zullen velen moeite hebben
om het te bekennen dat zij bekocht zijn
maar dat het overgroote deel der be
zoekers met dit gevoel naar huis zijn
gegaan is wel zeker.
Wel verre van iets nieuws, iets fijns,
iets bizonders was het oud, grof en
dikwijls het ordinaire nabij. Wij behoo-
ren niet tot de gebenedijden, die dwe
pen met muziek, maar wij hebben hier
Chopin hooren mishandelen dat het op
draaiorgel-muziek ging gelijken. Slag
akkoorden werden aangedikt met ge
kletter op het bekken om op die wijze
een jazz-band-achtig rythme-getrom-
mel te krijgen. Ouderwetsch was het nu
en dan al heel treffend. In den ouden
tijd was er in de Fransche Opera een
ballet dat in den volksmond den bij
naam had van den „pieren-pot". Her
haaldelijk leek dat Russische ballet
daarop.
Enfin, wij hebben er ors deels in
verkneuterd dat het publiek dezen strop
heeft gehaald en weer eens heeft onder
vonden dat alles wat je vér haalt nog
niet steeds lekker is en niet steeds
beter dan hetgeen in eigen omgeving is
te krijgen.
Wie het zaakje voor Nederland heeft
voorbereid en uitgevoerd, heeft eer er
van, want hij heeft succes. De aartsva
derlijke gewoonte om eerst eens de kat
uit den boom te kijken, is overwonnen
men beeft zich blindelings gegeven na
de fraaie, opzienbarende aankondigin
gen en de Russen lachen in hun vuistje.
In dezelfde week waarin ettelijke dui
zenden guldens aan deze buitenlanders
worden gegeven, is het Prinsesse-Too-
neei van Cor Ruys op de flesch gegaan.
Misschien was slechts 'n klein gedeelte
van het thans afgevloeide geld voor het
Russisch ballet noodig geweest om dit
gezelschap dat waarlijk veel goeds
heeft tot stand gebracht op de been te
houden. Men heeft het gezelschap
Ruys stil laten sterven.
Óp zich zelf hebben wij tegen inkrim
ping van het aantal tooneelgezelschap-
pen geen bezwaar, maar dat men op
een dergelijke wijze Ruys heeft doen
omvallen, doet ons toch leed. Hij had
beter verdiend.
We gaan nu een nieuwe fase in de
tooneel-historie in de drie groote ste
den hebben de handen ineen geslagen
en het zal nu moeten blijken welk ef-
aan den linkerkant. Het was moeilijk
voor haar zich stil te houden en zelfs
niet met haar oogen te knippen maar
zij geloofde, toen O'Reilly naar haar
terugkwam, dat zij de proef doorstaan
had. Hij maakte zijn zakdoek nat en
bette handig het voorhoofd van het
meisje. Het was een verlichting voor
haar „bij te komen" en diep adem te
kunnen halen.
„Zoo Nu voelt u u zeker wel wat
beter, hè vroeg hij.
„Ja", zeide zij, met moeite nog. „Ik
zou graag naar huis gaan, maar ik ben
bang
.Dat behoeft u niet te zijn. Ik ga met
u mee. Er staat een taxi op ons te
wachten. Denkt u, dat u zal kunnen
loopen, als ik u een arm geef
„Ik zal het probeeren", antwoordde
Clo dankbaar.
Zwakheid huichelen was niet noodig.
Zij voelde zich doodop. O'Reilly nam
haar bij haar hand en hielp haar met
zijn arm om haar slanke taille opstaan.
Toen zij eenmaal stond, waggelde zij,
alsof zij vallen zou, maar hij hield haar
stevig vast. „Leun maar op mij", zeide
hij op vriendelijken toon.
Nooit nog was zij zoo dicht bij een
man geweest. „U bent heel goed voor
mij", zeide zij. „Vergeet nooit, dat ik u
dankbaar ben."
„Het spijt me, dat ik gezegd heb, dat
u verdient uit het raam geworpen te
worden", excuseerde hij zich. „Wat u
verder ook zijn mag, in ieder geval
bent u een dapper ding. En nu zijn we
bij de deur. Denkt u, dat u naar de lift
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
PIJNLOOS SCHEREN
met behulp van Puroi
Een uitkomst voor hen die last hebben
van schrijnen en stukgaan der huid
Handleiding gratis verkrijgbaar bij
Heeren Apothekers en Drogisten.
fect dit heeft. Eén ding is wel zeker
nieuwe gezelschappen zullen niet licht
weer verrijzen.
Dat we Verkade hier eens een poosje
kwijt raken, vinden we niet jammer.
We hebben van dit genre ons bekomst
maar wij vreezen alleen dat het in
Amsterdam nog spoediger zal zijn uit
gespeeld dan in Den Haag. Dit moet
echter de ervaring nog leeren.
Rooyaards zit op den schopstoel, een
niet benijdenswaardige plaats maar ook
Rooyaards is niet precies het type voor
Den Haag. Van der Lugt Melsert heeft
het tot nu toe aardig weten klaar te
spelen om de residentie te bevredigen.
Op den duur is dit echter niet gemak
kelijk en wij wenschen hem gaarne
succes toe.
Het heeft in breede kringen in de
residentie en ook wei daarbuiten
een onaangenamen indruk gemaakt dat
de burgemeester de bijeenkomsten der
„Nieuwe Gedachte" op Zondagmorgen
heeft verboden. Het is onbegrijpelijk,
hoe de burgemeester daartoe kon ko
men en het pleit wel zeer voor de bi-
zondere bekrompenheid onzer wetten,
dat zij de gelegenheid voor een derge
lijk verbod bieden. Wordt het niet eens
tijd dat er in onze wetgeving schoon
maak wordt gehouden Wanneer Zon
dagsmorgens een groepje menschen bij
een wil komen voor het houden van
lezingen en voordrachten met een spe-
cifiek-ethische strekking dan is het
toch alleszins gewenscht dat daaraan
geen bezwaren in den weg worden ge
legd al zou het alleen reeds wezen om
het negatieve argument dat het altijd
beter is menschen voor een nuttige
„bezigheid" bijeen te brengen dan ze
doelloos te laten rondloopen.
Kleinzielig is ook de wijze geweest,
waarop men deze vereeniging heeft
„gezocht" om haar het bestaan onmo
gelijk te maken. Gelukkig zal dit gan-
sche geva! een nasleep hebben cc zal
de burgemeester in den gemeenteraad
nadere mededcelingen moeten doen
omtrent de motieven die voor zijn be
slissing hebben gegolden. Nederland
heet altijd het land der vrijheid. Mis
schien is er een tijd geweest dat dit zoo
was, maar in de laatste kwart-eeuw is
er van die hooggeroemde vrijheid niet
kan loopen Leun maar goed op mijn
arm
Zij deed het.
Zij kwamen bij de lift, die hen binnen
enkele oogenblikken beneden bracht.
Clodach hield zich flink, tot zij in den
taxi zat, en zou zich ook zonder te veel
inspanning want haar flauwte had
het jonge meisje goed gedaan tot
het einde van den rit flink hebben kun
nen houden. Het was echter haar
métier niet om „zich flink te hou
den." Haar taak was slechts half vol
bracht. Het moeilijkste gedeelte moest
nog komen.
Zij wist of dacht, dat zij wist
dat O'Reilly de papieren had dat zij
in New-York waren niet alleen in
New-York, maar in zijn zitkamer in het
Dietz Hotel. Zij lagen daar op een ge
heime plek en een oogenblik was hij
bang geweest, dat zij die plek wist. Hij
had gedacht, dat zij, terwijl hij met zijn
rug naar haar toe stond, probeeren zou
de papieren te stelen. En Clo's vlugge
geest, die dit alles afleidde uit wat er
gebeurd was, leidde er ook nog iets
anders uit af. (Hij zou niet bang zijn
geweest, indien het geheim onmogelijk
door een buitenstaander gevonden zou
kunnen worden. Het kon niet onmoge
lijk zijn. Het kon zelfs niet moeilijk zijn,
wanneer zij het raadsel zou hebben
kunnen oplossen in het korte oogen
blik, dat hij met zijn rug naar haar toe
stond. Voor haar was O'Reilly's onge
rustheid een hoopvol feeken.
Ergens aan den raamkant van zijn
zitkamer van het Dietz Hotel waren de