hemd en rok.
ZATERDAG 26 APRIL,
perste Blad
No 99-
62e Jaargang:
FEUILLETON
VROUWENLIST
BINNENLAND
Beursbeschouwingen
SSINGSCHE COURANT
pit nummer bestaat uit 2 bladen
fj\en zal er ons moeilijk een verwijt
van kunnen maken( dat wij kooplustig
cn koopkrachtig Nederland niet genoeg
zaam hebben aangespoord, er toch
vooral op te letten niet ohnoodig buiten-
kandsch fabrikaat boven het inheemsche
jC voorkeur te geven. Meet dan eens
wezen wij reeds op het verkieselijke om,
wanneer niet in degelijker bewerking,
betere kwaliteit der waar of geschikter
vorm het uitheemsch product boven het
Nederlandsche uitmunt, dit laatste van
onze leveranciers te eischen. Een eisch,
die rechtstreeks voortvloeit uit een le
vendig, nationaal plichtsgevoel. Wij
zijn dan ook niet bevreesd, uitgemaakt
te worden al te veel protectionist te
zijn in den gebruikelijken zin van dat
woord, in een land, dat bij den vrijhan
del immer wèl voer en er de eeuwen
doorzijn welvaart aan te danken gehad
beeft, wanneer we nog een stap verder
gaan en het preferabel zouden vinden
ook dan aan Nederlandsch fabrikaat de
voorkeur te geven, wanneer het buiten-
landsch zelfs iets geringer in prijs
mocht uitkomen.
Immers de tijden, met hunne groote
gedruktheid in handel en industrie, zijn
er thans allerminst naar, om ten opzich
te van welke factor, hoe gering ook,
onverschillig te zijn, zoo deze iets kan
bijdragen om de vaderlandsche nijver
heid te helpen. Want elke bestelling,
j elke opdracht aan onze groot- of'klein-
industrie neemt een deeltje weg van de
heerschende werkloosheid, vermindert,
al is het nog zoo gering, den last aan
werkloozensteun, welke de gemeen
schap is opgelegd. En zoo ooit, dan
geldt hier het spreekwoord, hetwelk ons
leert, dat vele kleintjes een groot ma
ken,'en dat too maar algemeen meer
aan het eigen fabrikaat de voorkeur
werd geschonken, onze nijverheid zeer
zeker een aanmerkelijk deel harer be-
drijfsmogelijkheden zou voelen toene
men. Gunstiger bedrijfsuitkomsten be-
teekenen ook in miet geringe mate voor
deel voor de schatkist, vermindering
dus van de financieele moeilijkheden
waaronder 's lands financiën gebukt
gaan, en aldus ontheffing van een deel
van dien omvangrijken druk, waaronder
alle belastingbetalende burgers thans
moeten leven.
Niets is bovendien gevaarlijker uit
moreel oogpunt voor een volk dan de
gedwongen lediggang van duizenden
en duizenden voor geruimen tijd niets
is zoo heilzaam voor ons allen, dan een
rustige, gestadige arbeid, dan de zegen
van eiken dag zijn krachten te mogen
geven aan een taak, die op ons wacht,
en aldus het besef 'met zich te mogen
omdragen, mede te werken, in welk ge
ring onderdeel desnoods ook, aan het
reusachtig raderwerk, dat de samenle
ving op gang en in stand houdt. Dat
groote voorrecht wordt den gedwongen
werklooze onthouden, en bij het materi-
eele gemis, hetwelk hem zijns ondanks
Naar het Engelsch.
3)
./leeft niemand op een opvallende
wijze getracht kennis met u te maken
..De conducteur, de porter en een
Paar kellners zijn de eenige personen,
met wie ik een woord gewisseld heb
behalve dan iemand, dien ik opper
vlakkig ken een zekeren O'Reilly, een
'M van het Congres uit Californië. Maar
me zal u wel niet interesseeren 1"
..Geen enkele man interesseert me...
behalve degene, die mij het leven redt",
'uidde het verrassende antwoord. Ter
wijl zij het zeide, bedekte plotseling
een lichte blos haar gezicht en keek zij
™g een anderen kant uit. Roger voelde
bat de woorden haar ontsnapt waren,
bat zijzelf niet wist wat zij zeide vóór
"et te laat was. In plaats dat hij
baardoor minder sympathie voor haar
oelde, vond hij haar nog aardiger. Hij
'aaide de enveloppe uit zijn zak om
naar die te laten zien.
..Ik heb ze den heelen nacht onder
'in hoofdkussen gehad", zeide hij.
u j weet beusch niet, wat ik zonder
ad moeten beginnen", antwoordde
hliü1 »«een bijna deemoedige dankbaar-
hii R°ger zeide tot zichzelf, dat
nLten..zekere leegte voelen zou, wan-
er7z'l weg zou zijn.
OD ri»'k 11 m'sschien in Chicago nog
een of andere wijze van dienst
treft, mag men ook de onstoffelijke, de
moreele bevrediging, welke hem wordt
ontzegd, niet 'gering aanslaan. Indien
één maatschappelijk euvel, dan is het
wel dat der werkloosheid, dat gelijk een
scherp zwaard, aan beide kanten snijdt
en wondt. Daarvan overtuigd te zijn,
mag men voorzeker van ale weldenken-
den onder ons veronderstellen en ook,
dat zij daarnaar zullen handelen.
Des te meer bevreemdend is het, te
moeten ontwaren, dat er in ons land
nog tal van autoriteiten zijn, die den
eenvoudigen stelregel, dat eigen boven
vreemd behoort te gaan, niet voldoende
kennen, die de simpele waarheid, dat
het hemd ons nader dan de rok is, maar
al te zeer voorbijzien. Dat is nog niet
zoo lang geleden gebleken door de pu
blicatie van een aanschrijving van on
zen minister van bfnnenlandsche zaken
aan de hoofden van alle Nederlandsche
gemeenten. Daarin toch acht de pre
mier zich genoodzaakt er nadrukkelijk
op te wijzen, van hoe groot belang het
is, dat zopwel rijks-, provinciale- en
gemeentelijke organen, als niet minder
de particlier, al het mogelijke zullen
doen, om hun benoodigdheden van de
vaderlandsche nijverheid te betrekken.
De minister roept ten zeerste aller me
dewerking in voor het bevorderen van
het koopen van Nederlandsch fabrikaat.
Ons dunkt, die medewerking zal en
mag niet uitblijven het is toch onver
dedigbaar wanneer, zonder dwingende
redenen, onze eigen nijverheid voorbij
gegaan wordt, met al de bovengeschet
ste nadeelen voor allen. Dat mogen
gewestelijke en gemeentelijke besturen
in den lande, terwille van het groote
belang waar het om gaat, goed voor
oogen houden. De minister dringt er met
klem bij hen op aan, het koopen van
eigen voortbrengselen te bevorderen,
niet alleen voor zoover dit bij particu
lieren mogelijk is, maar ook en vooral
bij instellingen en vereenigingen, die
aan deze besturen „rekenplichtig zijn
of van hen steun ontvangen".
Een woord van aansporing, waar
mede we volkomen kunnen instemmen
een woord, dat duidelijk de juiste waar
de teekent, welke een gezonde opvat
ting medebrengt van het nu eenmaal
noodzakelijke onderscheid tusschen
„hemd" en „rok".
Nooduitkeering aan de gemeenten.
In de memorie van antwoord op het
voortoopig verslag van de afdeelingen
der Eerste Kamer over hoofdstuk finan
ciën der Staatsbegrooting voor 1924
wordt het volgende gezegd
De voorstelling, als zou de regeering
een belofte hebben afgelegd tot het
toekennen van een nooduitkeering aan
de gemeenten, waaraan zij ook thans
nog zou zijn gebonden, is in meer dan
één opzicht onjuist vooreerst, omdat
geen minister aan de gemeenten te de
zer zake iets te beloven heeft en mits
dien, gesteld een minister had zich in
dezen vorm uitgelaten, dan toch een
gemeente daaraan slechts de beteekenis
zou kunnen toekennen van een toezeg
ging om een wetsontwerp in te dienen.
Het inrichten van de gemeentebegroo-
ting op het verkrijgen van die uitkee-
ring was dus zelfs in dat geval, in zoo
kunnen zijn vroeg hij.
„O, ik hoop, dat ik daar afgehaald
zal worden door een vriend. Misschien
zal ik u nooit meer zien maar ik zal
u nooit vergeten."
Roger Sands voelde zich doortrild
door een onaangename emotie. Hij haat
te den „vriend", die de zorg voor het
jonge meisje van hem afnemen zou.
„Maar Chicago is nog ver", zeide zij,
toen hij bleef zwijgen. „Het zal u wel
een ongelooflijke geschiedenis toelijken,
maar het gevaar waarin ik verkeer...
het gevaar, waarin deze enveloppe ver
keert... is niet voorbij voordat u mij
veilig overgegeven hebt in de handen
van mijn vriend. Wilt u dat doen Wilt
u mij tot het laatste oogenblik helpen
„Zeker", antwoordde hij.
„En komt u nu en dan eens een tijdje
met mij praten in het compartiment, als
u het tenminste niet vervelend vindt
Roger glimlachte. Een zilveren rand
begon door de wolk te schijnen.
Gelukkig kende hij niemand in den
trein behalve O'Reilly, die in een ander
compartiment zat. en hij hoopte, dat
weinigen hem zouden kennen. Hij kon
haar verzoek niet afslaan en ging nu en
dan een half uurtje met zijn „zieke
nicht" praten. En toen Roger door den
sluier van schoonheid ook iets als
karakter begon te zien, voelde hij, dat
het mysterie steeds grooter werd.
Maar het onvermijdelijke oogenblik
kwam. De porter borstelde hoeden en
jassen af. Koffers werden gesloten. De
Limited stoomde, zijn vaart verminde
rend, het groote station binnen. Toen,
verre voorbarig, dat daarmede op de
beslissing van den wetgever werd voor
uitgelopen.
In de tweede plaats echter wekt het
spreken van een bindende belofte aan
de gemeenten een gansch verkeerden
indruk omdat de ambtsvoorganger van
den minister niet meer heeft gedaan dan
zijn voornemen mededeelen om een des
betreffend wetsontwerp in te dienen.
De minister blijft dan ook van mee
ning dat er geen enkele reden bestaat
zijn standpunt in deze te herzien.
Uitvoering vleeschkeuringswet.
Naar de „Vee- en Vleeschhandel"
meldt, heeft de directie van de vereeni-
ging van Nederlandsche gemeenten ter
kennis van-haar leden gebracht, dat het
voorschrift betreffende de onbruikbaar-
making van vleesch door behandeling
in een destructor reeds geruimen tijd
haar aandacht heeft. Zij herinnert er
aan, dat voor ten hoogste vijf jaren na
het in werking treden van het Kon. be
sluit van 5 Juni 1920 ontheffing kan
worden verleend en dat wanneer deze
termijn verstreken is, alle gemeenten in
de noodzakelijkheid zullen verkeeren
om ten behoeve van de bedoelde on-
bruikbaarmaking de beschikking te
hebben over een destructor.
Teneinde de uitgaven voor de aan
schaffing van een destructor te bespa
ren en ook om een meer economische
verwerking van afgekeurd vleesch mo
gelijk te maken, hebben reeds enkele
gemeentebesturen de mogelijkheid over
wogen om het onbruikbaar te maken
vleesch te doen verwerken door een
fabriek van vleesch- en beendermeel.
De directie deelt thans mede, dat
plannen om voor het geheele land een
regeling te treffen zoodanig, dat vrijwel
alle gemeenten in de gelegenheid wor
den gesteld om haar afgekeurd vleesch
in een fabriek als bovenbedoeld te laten
verwerken, in een vergevorderd stadi
um van voorbereiding verkeeren. Vol
gens deze plannen zal het land verdeeld
worden in 7 districten en in elk daarvan
zal een fabriek worden opgericht om
het afgekeurde vleesch uit dat district
te verwerken. Door het sluiten van een
contract met de vennootschap die deze
fabriek exploiteert, zouden de gemeen
ten niet alleen worden ontjieven van de
verplichting om zelfs een destructor ter
beschikking te hebben, dsch zouden zij
zelfs voor het verwerkte vleesch nog
een vergoeding ontvangen.
Het autobus-vraagstuk.
De Kamer van Koophandel eni Fa
brieken voor Oostelijk Noord-Brabant
te Eindhoven heeft zich tot de gemeen
tebesturen- in haar gebied gewend,
waarin zij de aandacht vraagt, voor het
autobus-vraagstuk.
In afwachting van een wettelijke re
geling is het, naar het oordeel der Ka
mer, noodig en zeer gewenscht, dat ter
bescherming der publieke veiligheid,
niet langer worde gewacht -met een re
geling, zij het dan van tijdelijken aard,
tot tijd en wijle de wet hierin voorziet.
Naar het inzicht der Kamer dient het
autobusverkeer te worden gereglemen
teerd, omdat, waar het duidelijk geble
ken is -dat dit verkeer in een behoefte
vqorziet, dit verkeer zoodanig moet
worden geregeld, dat het algemeen be
lang daardoor op de best mogelijke
wijze wordt gediend. In verband daar
mede zouden aan het verkeer eenige
voorwaarden dienen te worden gesteld,
waaronder prima materiaal dat perio
diek vanwege de gemeente zal moeten
wo-rden gekeurd, ook ten aanzien van
maar geen oogenblik eerder, liet miss
White zich aan de deur van comparti
ment A zien. Sands, die haar was ko
men zeggen, dat het tijd werd naar
buiten te komen, wachtte om haar voor
de laatste maal te helpen. Geen van
beiden hadden zij veel te zeggen. De
hoop in veilige haven te komen had de
stemming van het jonge meisje niet op
gewekter gemaakt. Toen Sands haar
een hand gaf om haar te helpen uitstap
pen, zag hij O'Reilly reeds op het perron
staan met een air alsof hij iemand ver
wachtte. O'Reilly nam zijn hoed af met
een onnoodig hartelijken glimlach voor
Sands. In hun hart waren zij vijanden.
Roger hield den glimlach voor een tee-
ken van „Schadenfreude" bij het zien
van zijn reisgenoote. En dat hinderde
hem. Miss White keek recht voor zich
uit een hoogroode kleur bedekte haar
anders zoo bleeke wangen.
Haar vriend en zij, zoo had zij hem
verteld, zouden elkaar bij een couranten
kiosk vinden. „Daar", zeide zij, „moet
hij staan. Maar het is zoo vol dat ik hem
nog niet zie".
Zij kwamen dichter bij de kiosk en
daar „Miss White" groot was en boven
de andere dames uitstak, verwachtte
Roger ieder oogenblik een man naar hen
te zien toesnellen. Maar geen man uit
de wachtende menigte kwam. Zij begon
angstig om zich heen te kijken de
kleur was weer van haar wangen ver
dwenen. „Waar kan hij zijn zeide
zij. Er moet iets gebeurd zijn."
„Zijn taxi heeft misschien een onge
luk gekregen", trachtte hij haar te
welstandseischen, garantie van aan
sprakelijkheid tegenover derden, en
goed geschoold en -gekeurd personeel.
Hoezeer de Kamer de voohkeur geeft
aan een provinciale regeling, acht zij
het gewenscht dat, voorloopig althans,
een uniforme regeling worde getroffen
door de 'gemeentebesturen in haar ge
bied en geeft zij in welwillende over
weging om zich onderling in deze ma
terie te verstaan.
Bedrijfsorganisatie.
In het „Katholiek Sociaal Weekblad"
vestigt prof. J. D. J. Aengenent de aan
dacht op de rede, die de heer Van der
Waerden op 3 April in de Tweede Ka
mer heeft gehouden over bedrijfsorgani
satie en medezeggenschap. Dat de tijd
daarvoor zou gekomen zijn betwist de
heer Aengenent, die doet uitkomen, dat
er ten aanzien van dit vraagstuk geen
gemeenschappelijke basis is voor het
roomsche en het roode stelsel van be
drijfsorganisatie.
Bovendien doet hij uitkomen „zoo
lang dus de wetgever niet ziet. dat de
klassenstrijd-idee bij de groote massa is
verdwenen, zal hij wettelijke regeling
van medezeggenschap onmogelijk kun
nen bevorderen."
Aan de slotsom van prof. Aengenent
ontleenen wij nog deze passage
„Daar wordt somtijds, vooral in de
laatste weken, ook onder de katholieke
arbeiders, de idee gepropageerd dat de
tijd wél rijp is om te komen tot wette
lijke regeling van medezeggenschap en
bedrijfsorganisatie en dat daarom de
inzet van de stembusactie in 1925 de
leuze moet zijn wettelijke regeling dier
beide instituten. Zelfs wordt er niet on
duidelijk op gezinspeeld dat daarvoor
desnoods de coalitie der christelijke
partijen moet worden verbroken en dat
de katholieken aansluiting moeten zoe
ken bij de sociaal-democraten. Immers
dezen hebben zich onlangs op hun con
gres ook verklaard voor medezeggen
schap en de socialisatiegedachte op den
achtergrond geschoven. Men stelt het
zelfs voor, dat zij -de socialisatie-idee
hebben prijs gegeven voor de ideeën
van het bekende Paasch-manifest der
katholieken.
Afgezien nog van het groote gevaar,
dat gelegen is in het loslaten der coali
tie, voor de rustige doorwerking der
christelijke beginselen in de wetgeving
en het bestuur van ons vaderland, afge
zien dus van de noodzakelijkheid om
met de christelijke partijen te blijven
samenwerken, willen wij ten minste,
om slechts een paar concrete punten te
noemen, èn op het gebied van het on
derwijs in al zijn vertakkingen èn op
het gebied van huwelijkswetgeving on
ze christelijke beginselen blijven hand
haven zou dit streven nog des te
meer onverantwoordelijk moeten wor
den genoemd, omdat het zou geschieden
ter wille van een hersenschim. Want de
twee boven aangehaalde redenen maken
het absoluut onmogelijk, dat de wetge
ver de wettelijke regeling der genoem
de materie zou kunnen ter hand nemen.
Chr. Onderofficierenvereeniging.
Onder voorzitterschap van den heer
A. T. van Oosterom is Donderdag tè
Utrecht de algemeene jaarvergadering
gehouden van de „Nat. Christen Onder
officierenvereeniging".
De minister van oorlog en verschil
lende Christelijke organisaties waren
vertegenwoordigd.
Een voorstel van de afdeeling Ede,
cm zich niet meer te doen vertegen
woordigen in het Christelijk Militair
Verbond werd verworpen, nadat het
troosten.
„O, als het maar niets ergers is 1 Ik
moet wachten. Maar u mr. Sands, ik
mag niet vragen..."
„Dat is niet noodig", viel Roger haar
in de rede. „Ik zal u niet in den steek
laten."
„•Dat wist ik wel. Hij zal niet lang
wegblijven 1"
„Maar de enveloppe Wilt u die nu
hebben vroeg Roger. Zij had hem
verzocht die te bewaren tot zij uit den
trein waren.
„Nog niet. Ik durf niet. Weet u ze
ker, dat zij niet gestolen is... Voel
eens 1"
Hij stak zijn hand in zijn binnenzak
en voelde de enveloppe, die daar na
tuurlijk veilig was. „Ja, zij zit hier nog."
„Goddank 1" fluisterde zij.
Minuten verliepen vijftien, twintig,
dertig. Het jonge meisje zag nu doods
bleek en donkere kringen lagen onder
haar oogen. „Alle hoop is voorbij 1"
zeide zij, toen Sands na drie kwartier
wachtens op zijn horloge keek.
„Er moet iets vreeselijks gebeurd zijn
dat hij mij niet is komen halen. Ik weet
werkelijk niet wat er nu van mij wor
den moet."
HOOFDSTUK II.
„Hadt u geen plan voor u zelf ge
maakt wat u doen zoudt, als uw vriend
niet kwam vroeg Roger. „Hebt u nog
andere vrienden in Chicago
„Geen enkele".
„Hebt u hier ooit gewoond of gelo
geerd
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
hoofdbestuur er zich ten sterkste tegen
verklaard had. Evenwel werd op voor
stel van het bestuur een wijziging ge
bracht fn het reglement voor samenwer
king met die organisatie.
De heeren Kamper, Reus en De Rid
der werden als leden van het hoofdbe
stuur herkozen. In de Ondersteunings
commissie werd in de vacature-Leven
gekozen de heer Veen te Ede.
Aan den voorzitter werd ter gelegen
heid van zijn tienjarige leiding der ver-
eeniging een blijk van sympathie ge
schonken.
Het herstel van Ponden en
Francs. Overeenkomstige stij
ging van Engelsche fondsen aan
onze beurs. De versterkte po
sitie van Engeland als kdpitaals-
cpntrum. Amerika's isolee-
rings politiek. Het herstel der
Europeesche wisselkoersen een
bemoedigend verschijnsel.
Lichte verbetering op de effec
tenbeurs. Een verkoop-orga-
niscttie voor rubber. De. ma
laise in de scheepvaart. Onzè
beleggingsmarkt. Fransche
koppigheid inzake Eulgaa'rsche
coupons.
Toen wij een paar weken geleden in
een beschouwing over de financiën van
Nederland en de positie onzer beleg
gingsmarkt het pleit voerden voor den
aankoop van Engelsche fondsen en. de
verwisseling van dollarwaarden in
pondenwaarden als de meest voordee-
lige maatregel ter voorkoming van
eventueele inflatieverliezen op effec
ten, hadden we niet kunnen vermoeden
dat de loop der wisselkoersen ons bin
nen zoo 'korten, tijd in het gelijk zou
stellen. Men herinnert dat wij in ver
band met de pogingen tot normalisee
ring der wisselkoersen wezen op het
verlies dat bij het welslagen daarvan
op doUarfondsen zou worden geleden
en op het voordeel hetwelk in dat ge
val van de pondenleeningen zou wor
den verkregen, omdat de dollar boven,
het pondsterling beneden pari noteert
ten opzichte van den Nederlandschen
gulden. Sindsdien, heeft het pondster-
ling een krachtig avans kunnen beha
len, van. 11.60 tot 11.83, terwijl de
dollar is teruiggeloopem van 2.69J4 tot
J2.67'/2 a ƒ2.68. Dienovereenkomstig
zijn de Engelsche leeningen aan onze
beurs gemonteerd, 'b.v. de 5 leening
„Neen."
Als hij thans in staat geweest was
haar te verdenken, zouden al zijn eerste
vermoedens omtrent miss Beverley
White zich in zijn geest geordend heb
ben. Gedurende de geheele reis was er
niets gebeurd om haar fantastisch ver
haal over mysterieus gevaar te recht
vaardigen. En wat die wonderbaarlijke
enveloppe betreft, wie kon hem verze
keren, dat zij geen blanco papier be
vatte Maar Sands was reeds lang
over het stadium van verdenking heen.
Wanneer hij een dwaas was, wilde hij
een zoo groot mogelijke dwaas zijn.
„Is die vriend van u meer dan een
vriend
„Neen, slechts iemand, dien ik om
redenen, welke ik niet zeggen kan, ver
trouwde."
,jDat begrijp ik. En nu hij u niet is
komen halen, weet u niet wat er van u
worden moet en bent u als het ware
verdwaald in een vreemde stad
„Ik weet 't niet. Ik voel mij versuft
alsof het er niet op aan komt."
„Maar voor een meisje, dat alleen
achterblijft in een grbote stad, die u
totaal vreemd is, komt het er wel op
aan. Hebt u geld
„Ik had genoeg en meer dan genoeg
om u alles wat u voor mij gedaan hebt,
terug te betalen. Ik verwachtte meer
geld te krijgen en dat er hier in Chicago
voor mij gezorgd zou worden. Mis
schien kan ik werk vinden."
„Maar dacht u nu heusch, dat ik u,
na al wat er gebeurd is. zoo maar al
leen in Chicago zou laten Het klinkt
