[leading, 9 FEBRUARI Eerste Blad nen Jaargang Stoomvaart nFMFENTEBESTUUR FEUILLETON >000. voort Vla- kzee. PARKERS RUST. WERELDRAMPEN. Brieven uit de Hofstad Kweitonde pijnen in kiezen rlinzilveren TASCfj 10. lijn MANTEL, die pop en prachtlaken. ENJAS, jiooie JURK cadeau. 10 tot 12 en van JE LAATSTE DAG 1924» COURANT Dit nummer bestaat uit 2 bladen litrek billijk te koon lis KLEINE AUTO ook genegen in te notorrijwiei. |tters D. K., bureau I nt". levraagd te Vlissingen J Tt een KAMER flegenheid of kleine Itters P. B., buret- Vit". -2.50 -2.50 -2.50 -0.75 -050 fE KOOP gen 7.50 een Kinder- v) 32.50 een Brand- een Gaskacheltje h een Kantoorkacheltje Hobbelpaard 3.— er J kachelpijp en bochten, feau „Viiss. Courant". fiddelb. - Rotterdam Ingelegen plaatsen. VAN PASSAOIERS EREN EN VEE. Iruari t. 1(44. I.E. uur 8 r. Bon r.m HIT 8 _,atiee te bekomen: N.V. Transport- en Ext Erven G. VOS, Tel, I B. EENHOORN, Tel.153 OOSTERHOUT, Tel. 292 BUTTE^HEK T#>1.101 het geluk l trekkings- bnaal Sport- obligaties. bekendmaking. Hh« en Weth. van Vlissingen maken üVenl dat bjj Kojninklijk Beslait van 5 f„Mr, 1924. No. 23 is goedgekeurd de bu •Seïiuit van S7 April 1923, No. 14 Vastgestelde Verordening tot heffing van •turnen voor het keuren van vee en rleesch- waren in het gebied van den Vee- en Vleeschkeuringsdienst Vlissingen^ Aan keurloon is voor iedere keuring verschuldigd door dln houder van een rund ot paard - een paard beneden den leeftijd Wan eeu jaar een varken ----- een graskalf of een vet kalf - een nuchter kalf of een schaap een bok of geit Voor bet keuren van vleeschwaren is een keurloon verschuldigd van JO-p1 P0" BC.G. door dengene van wien vleeschwaren ■worden gekeurd. Vlissingen, 31 Januan 1924. Burg en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN. De Secretaris, F. BISSCHOP. TARIEVEN NOORDER BEGRAAFPLAATS. Burg. en Weth. van Vlissingen maken ^dat"1 de Verordening, regelende de .'heffing van begrafenisrechten, d.d. 6 Augustus 1923, bij Koninklijk besluit van den 29 December 1923, No. 50 is goedge- 'keurd*; dat de datum van hare m werkingtre- Iding bepaald is op 1 Februari 1924 W dat van genoemden datum af ingetrok- jfken is de vroegere verordening op de hef- fing van begrafenisrechten dat ingevolge de nieuwe verordening, van 1 Februari 1924 af onder andere de na- volgende tarieven en bepalingen zullen gelden Voor een eigen graf, gekocht voor den tijd van 15 jaren is verschuldigd 30. f onverminderd de begrafenisrechten. Voor een eigen graf, gekocht voor on- bepaalden tijd, is -verschuldigd ƒ45.on- i verminderd de begrafenisrechten, j In deze graven "kunnen ten hoogste drie lijken boven elkaar worden begraven. Voor het inschrijven en overboeken van [■eigen graven zaFvóof ieder graf f3.— worden betaald. Voor begrafenisrechten, zoowel voor de eigen- als voor de huurgraven, zal moeten |J3 betaald worden a. voor een kind beneden het jaar 2. b. voor een kind van 1 tot 12 jaar ƒ4. c. voor een persoon van 12 'aar en daar- ■T boven ƒ8. Onvermogenden zijn vrij van het betalen van begrafenisrechten. Van de wachtkamer in het dienstgebouw op de begraafplaats kan bij gelegenheid van een begraving kosteloos gebruik wor- den gemaakt. Voor het begraven buiten de bij veror- dening bepaalde uren (van 9 uur v.m. tot 3 uur n.m.) zal 10.-— extra moeten wor den betaald. Voor het opgraven en overbrengen van een lijk naar een ander graf zal moeten betaald worden op dezelfde begraafplaats 20. van de eene begraafplaats naar de an dere ƒ30. Voor het recht tot het plaatsen van een grafgedenkteeken op een eigen graf zal moeten worden betaald 15.op een huurgraf ƒ7.50. De gedenkteekens op de eigen graven zullen, ongeacht de hoogte, een oppervlakte van hoogstens 2.60 X 1.30 M. mogen I hebben. De gedenkteekens op de huurgraven Roman van FRIEDRICH JACOBSEN. 19, Hij voegde er bij Als men zoo in de wereld rondfuft als jullie, is hef na tuurlijk onmogelijk te weten, wanneer je aankomt. Ik ben in den tijd, dat je weg was, zoo ongerust geweest men krant Z00vee' van ongelukken in de Edith was van haar opgewekten va der zoo n uitdrukking van zorg niet gewend, maar toen ze hem scherper in het gezicht keek, ontdekte ze een paar rimpels, die er vroeger niet geweest ware"> ze streek hem liefkoozend met de hand over het voorhoofd. We zijn immers veilig weer thuis, vadertje. Overigens moet ik u mededee- uul we ons ^uis een anderen naam nebben gegeven, het zal nu „Parker's Kust heeten. Dat klinkt beter, hé Stellig, mijn kind. Dus dat was een gedachte van jou, hm... en wat ?egt je man daarvan vertrouwen heeft hij er niet m. Hij denkt, dat de menschen zich toch aan den ouden naam zullen houden, maaz >k zet liet door. De nieuwe naam wordt met groote letters op het huis geschilderd, dan.zal het volk er wel aan wennen. Dus kun je je zin doorzetten Dat is tenminste een goed begin. Hoezoo, papa zullen hoogstens 1 M. boven den beganen grond mogen uitsteken en een oppervlakte van hoogstens 0.75 X 1 M. mogen hebben. Het in onderhoud geven der graven kan alleen geschieden aan de gemeente en minstens voor een tijdvak van 5 jaren tegen een jaarljjkscbe vergoeding van, wat de beplanting betreft op de eigen graven f 3.op de huurgraven 1.50 en wat de ?edenkteekens betreft op de eigen graven 8.op de huurgraven f4. Tot 1 Februari 1927 zullen de eigenaars van nog niet gebruikte eigen graven op de begraafplaats „Vredehof, eigen graven op de Noorderbegraafplaats kunnen bekomen, te»en bijbetaling van het verschil in tarief, ad f 15.per graf. Eveneens kan het doen overbrengen naar de Noorderbegraafplaats van lijken uit eigen graven op „Vredehof' door de eige naars der in de vorige zinsnede bedoelde graven tot 1 Februari 1927 nog kunnen ge schieden tegen een tarief van 15:per lijk. Desgewenscbt worden nadere inlichtin gen op de 5de Afldeeling ter Secretarie ver strekt. Vlissingen, 30 Januari 1924. Burg. en Weth. voornoemd. VAN WOELDEREN. De Secretaris, F. BISSCHOP. Indien men, buiten en behalve het geen de menschen, de wolken, elkander aan leed aandoen, wil nagaan wat de wereld aan groote ongelukken, aan he vige rampen te lijden heeft, dan valt het, zoo we alleen maar het laatste halfjaar beschouwen, niet te ontkennen, dat de natuurrampen otwel een machtig onge lukkig toeval, de menschheid duchtig teisteren kunnen. Rampen, waaraan duizenden ten offer vallen, waarbij ter waarde van millioenen aan have en goed verloren gaan, ze schijnen als het ware op gezette tijden telkens terug te keeren en de nietigheid van het men- schelijk vermogen tegenover de ontzag gelijke natuurmachten opzettelijk te doen uitkomen. Overstroomingen,waar mede vaak de bevolking eener welva rende streek tot den bedelstaf gebracht wordt, noodlottige branden van opslag plaatsen van stoffen met groote ontplof baarheid, aardbevingen die een geheel land kunnen teisteren, getuige de ont zettende aardbeving die nog slechts weinige maanden geleden Japan in rouw dompelde, kortom van die alle zou een verbijsterende lijst zijn op te maken. Maar bij al deze rampen, die van tijd tot tijd de wereld komen ontstellen, mag niet voorbij gezien worden, dat juist dan, meer dan ooit, telkens blijkt, hoe ten slotte bij alle onderling verschil toch een en hetzelfde menschelijke gevoel, het gevoel van medeleven, van medelij den met de ongelukkige getroffenen weerklank vindt in de harten van alle weidenkenden, ongeacht tot welke natie of tot welken godsdienst zij behooren. Dan gaat de offervaardigheid spreken, dan wordt door het opbrengen van geld en goederen getracht de gevolgen van de ramp nog zooveel mogelijk te leni gen. En het zijn zeker de schoonste bladzijden in het historieboek der be schaving, waar men die daden van offervaardigheid vindt opgeteekend. Nochtans, gelijk zooveel wat goed be doeld is, kleeft ook aan dit liefdewerk veel onvolkomens. Vooreerst mag nief Och, zoo maar. Hoe is je man overigens Jullie kenden elkaar immers bijna nief. Men leert elkaar pas in het huwe lijk kennen. Frank is heel goed voor me, ik mag niet klagen, maar zijn humeur is zoo verschillend, ik geloof, dat die Amerikaansche zwerftochten zijn zenu wen waf in de war gebracht hebben. Als 't anders niet is, dat zal wel in orde komen. Overigens krijg ik tegen woordig genoeg over zenuwen te hoo- ren ik ben lid van de club geworden en schaak nu tweemaal in de week met dr. Runge. Edith kleurde. Ze had haar vader niets verteld van wat er tusschen dr, Runge en haar was voorgevallen hij mocht dat natuurlijk niet weten. Toch interesseerde het haar wat naders over haar vereerder te hooren en ze ging recht op haar doel af. Dr. Runge gaat geheel in zijn be roep op en heeft nergens anders be langstelling voor. Of heeft hij nog over ons gesproken Och neen. Na een poosje nam Edith afscheid. Toen ze weer thuis kwam, vond ze haar man in zijn werkkamer. De lamp brandde op de groote schrijftafel hij had eenige papieren voor zich liggen en rekende, naar 't scheen. De vrouw ging in een clubfauteuil zitten. Papa Iaat je groeten, Frank. Dank je. Hoe gaat het hem Me dunkt, dat hij ouder gewor den is. Dat worden we allemaal, kindje... steeds op zulk een algemeene hulp en steun worden staat gemaakt als noodig is. Daar mogen duizenden en duizenden de hand in den buidel steken, om op het altaar van het algemeen menscheiijk hulpbetoon hun penning te offeren, er zijn helaas zoovelen die nimmer daar toe bereid te vinden zijn. De gelden blijven dan ook vrijwel steeds beneden bet hoognoodig vereischte, doch boven dien gaat met de inzamelingen, met de geheele organisatie van het omvangrijk werk zooveel tijd, en wél een zeer kost bare tijd verloren, «Jat ie ramp in zijn gevolgen een veel grooteren omvang erlangt, dan bij spoedige hulp bet geval zou geweest zijn. We weten allen im mers, hoe spoedig géven, dubbel geven wordt. En vandaar, -dat alom in de we reld naar een betere, meer afdoende regeling halsreikend uitgezien werd. Aan dit verlangen heeft het bekende Italiaansche Roode Kruis nu tegemoet gekomen en een, ons inziens ongetwij feld betere regeling aan de hand ge daan. Het heeft zich namelijk onlangs tot den Volkenbond gewend en het voorstel gedaan een groot onderling fonds te stichten, waaruit bij voorko mende wereldrampen de noodige gelden ter leniging van de nooden, aanstonds, bekostigd kunnen worden. Terwijl er nu zooveel allerkostbare tijd met inzame ling verloren gaat, zou met zulk een fonds door tusschenkomst van den Vol kenbond rechtstreeks en zoo goed ais automatisch afdoende hulp en steun verleend kunnen worden. Dit voorstel nu is door het bureau van den Volken-, bond onlangs goedgekeurd en binnen kort zullen aan alle aangesloten regee ringen uitnoodigingen toekomen voor een conferentie, waarin over de uitwer king van het voorstel onderhandeld zal worden. Het lijdt weinig twijfel, of over een zoo menschlievend karakter dra gend voorstel, zal men het eens móéten worden en zal eerlang aan de verschil lende regeeringen het verzoek gericht worden, om naar gelang de grootte en financieeie draagkracht hunner onder scheidene landen, het bedrag te bepa len, waaruit het fonds voor wereldhulp- betoon zal geformeénf 'worden. Komt dat alles inderdaad tot stand, dan mag met blijdschap geconstateerd worden, dat de algemeene menschiie- vendheid weder een stap in de richting van het tot elkander brengen van alle volken gedaan heeft. Daarbij komt nog echter dit, dat het aanzien van den Volkenbond er ongetwijfeld zeer door stijgen moet. Tot dusverre staat een groot deel der menschen maar heel sceptisch tegenover dit, in wezen en be doeling toch waarlijk hoogstaand inter nationaal instituut, omtrent hetwelk de verwachtingen echter zooveel hooger gespannen zijn geweest, dan de uit komst ons heeft geleerd. Minder even wel dient dit op rekening van de oor spronkelijk grootsch opgevatte instel ling te worden gesteld, dan aan de belemmeringen door verschillende om standigheden haar in den weg gelegd, en waaraan de bond in zijn aanvanke- lijken opzet part noch deel heeft gehad. Wanneer nu de Volkenbond, in plaats van slechts internationaal scheidsrech ter en politiemacht te zijn, zich in waar- jonge vrouwen natuurlijk uitgezonderd. 'Hij kon toch heel aardig zijn en Edith keek met lachende oog en naar hem op. -Wat voer je toch uit, lieveling Ik bereken de uitgaven van onze reis. Hoeveel hebben we vertuft Ongeveer dertig duizend mark. Is dat heel veel Voor ons niet, Edith, wij kunnen gelukkig Amerikaansch rekenen. Gelukkig, antwoordde ze hierop schertsend, ik was al bang, dat je nu direct weer aan een roman moest be ginnen. Dat kan dus tot morgen wachten. Ze zag er zóó bekoorlijk uit, dat Frank op dezen toon inging, hoewel een lichte scherts in 't geheel niet bij hem paste meestal was hij of heel kahn of plotseling hartstochtelijk. Ook tot overmorgen, lieveling. Maar dan moet ik toch heusch lang zamerhand weer aan het werk. Natuurlijk, voegde zij er ijverig aan toe. En dan heb ik meteen een verzoek. Wel Ze ging achter hem staan en legde haar kleine handen op zijn schouders. Je moet nief boos zijn, Frank. Kijk, je eerste boek Vergift, was een beken tenis. Dat is nu afgeloopen, en nu moet je niet meer over zulke dingen schrijven, die er zoo, ik weet niet, hoe ik 't zeggen zal, zoo pathologisch uitzien. Het was er uit en hij wendde het hoofd om. beid wederom tot vredestichter en ver zoener, tot verzachter en heeler van veel wereldleed weet op te werken, dan dunkt ons, dat de bovenvermelde stap in die richting er een is, die aller toe juiching, aller instemming en hartelijke waardeering waard mag heeten. Dilettanten, Verkeerswegen.. Den Haag is een bij uitstek muzikale stad en liet aantal dat zelf muziek maakt is onder de jongelui zeer groot. Er zijn zeer vele liefhebberij-clubjes, (Se het muziekvennaatt zoeken en som mige daarvan komen boven bet peil van middelmatig dilettantisme een heel eind uit. Voor dergelijke clubjes is het natuurlijk heel aardig om zich nu en dan te laten hooren. Het gevolg is, dat bij allerlei uitvoe ringen en voorstellingen deze clubjes optreden. Zij worden op het program ma genoemd, zij deelen in de ieest- vreugde en hebben allerlei geneugten, waartegenover zij als contraprestatie muziek gratis leveren. Maarook deze vriendelijke op offerende gezindheid heeft een scha duwzijde en het is met den omvang van deze liefhebberijen al zoover, dat de beroepsmusici er schade van gaan on dervinden. De strijkjes, die vroeger werden geëngageerd op allerlei bijeen komsten, zijn verdrongen deor de jasz- bands, de muz-iekclubs enz. Een nood kreet klonk reeds in de bladen tegen deze concurrenten. Wij begrijpen de noodkreet volkomen en we moeten wel erkennen dat hier iets heel erg onbil lijks geschiedt. Maar het is het gevolg van de algemeene bezuiniging ook ge deeltelijk. We hebben eens geïnformeerd, wat tegenwoordig de honoraria zijn voor de strijkjes en dat valt niet mee, gezien van het standpunt van degenen die be talen moeten. Voor een avond gere kend van 812 uur vragen een pia nist en een violist samen 20 gulden. Na twaalf uur fper uur samen zes gulden. Wanneer dus een feestavondje tot twee uur duurt, kost alleen de muziek 32 gulden, waarbij altijd nog wat voor consumptie voor die heeren komt. Dat is waarlijk een be<frag dat niet gering is. Toegegeven dat het een zwaar werk is en dat de tijd ongunstig is, maar .het is aan den anderen kant te begrijpen, dat degenen, die gratis muziek aange boden krijgen, moeilijk de verleiding kunnen weerstaan om deze aan. te ne men. Het zijn dan meest aardige clubjes jongelui, zes of acht, die piano, viool, mandoline, cello enz. spelen en die el kaar bovendien kunnen aflossen. Nu eens dansen zij mede, dan weer maken zij de muziek. Op die wijze heeft men èn aardige muziek èn aardige danseurs. Wat te doen aan dit voor de be roepsmusici onaangename feit We weten, het niet. Zij zelf hebben al hun best gedaan om de muziek te popula- riseeren. Men struikelt over de .muziek- ieeraren en leeraressen. en het is dus geen wonder dat er honderdtallen jon gelui zijn die volkomen in staat zijn dansmuziek te spelen en zelfs nicer dan dat. Trouwens in alles waarin gelief hebberd wordt, schuilt een nadeel en een gevaar voor de vaklieden. Onlangs zaten wij aan een diner aan, waar alle menus waren ontworpen en uitgevoerd Die uitdrukking is niet van je zelf, Edith. Neen, eigenlijk niet. Maar de menschen zeggen het. Vader vertelde het mij. En wat zeg jij ervan, Edith Och, ik weet immers alles. Maar ik wil niet, dat de menschen over ons praten. Zie, Frank, een schrijver kan ook niet alles, evenmin als een ander. Jouw aanleg wijst naar het geheimzin nige, als ik jou was, zou ik detective romans schrijven. Zoo. En waar moet ik de stof vandaan halen Ik ben toch geen jurist. Wel, antwoordde ze onschuldig, in je verleden ligt genoeg, ie bent met zooveel verschillende menschen in aan raking gekomen. Ze was weer in de groote fauteuil gaan zitten, die haar heele figuur haast verborg in het volgend oogenblik gleed een trek van angst over haar gezicht. Frank's trekken waren somber geworden, hij zat te spelen met een ivoren vouwbeen, waar hij erg op gesteld was. Mij boog het heen en weer, krak, het was gebroken. Dat was geen toeval, maar de uiting van zijn onge noegen. Edith was verstandig genoeg, om haar schrik niet te laten merken. Ze had naar het scheen een pijnlijke snaar getroffen, een waarschuwing voor de toekomst. Ze profiteerde nu van de om standigheden en zei eenvoudig Wat jammer, Frank. Het moet toch ergens gescheurd geweest zijn, nu weet ik tenminste een cadeautje voor je met Kerstmis. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. tanden en aangezicht, verdrijft men door Sanaparin-Tabletten (Mijnhardt). Koker 75 ct. Bij apofh. en drogisten. falLEN ZIJN HET EENJf door eenige dilettant-teekenaars, waar zelfs alle programma's waren getee- kend. Het is hier nu maar een kleinig heid va-n drukwerk dat aan de vak lieden is onthouden, maar het is ten slotte hetzelfde ais bij de muziek. Weldadigheidsfeesten zijn, heel mooi en. het doel is lofwaardig, .maar zij heb ben toch hun schaduwzijde. Voortdu rend wordt daarbij een beroep gedaan op medewerking van allerlei personen en men tracht alles óf voor niets óf voor zeer verminderden prijs te krijgen. Dat drukt de vak-menschen, die niet cadeau kunnen geven, of zij -geven het uit hun zak. Ook de journalisten h»bben het wel eens aan den lijve te gevoelen. Er wordt ■bijvoorbeeld een gedenkboek' uitgege ven. Allerchamantst wordt een beroep gedaan om een gratis artikeltje voor het boek, wordt aan den -drukker ge vraagd zijn prijzen te reduceeren enz. Aan wien komt dat ten goede Aan degenen die het boek ten slotte koopen óf de welwillende medewerkers leveren 'de winst, door een deel of alles van hun honorarium af te staan. Het is te begrijpen, dat er al zeer velen zijn die het „pas d'argent, pas de Suisses" zijn gaan huldigen en die vast weigeren iets van hun arbeid te leveren tegen een gereduceerd honorarium. Men kan hun, geen ongelijk geven en misschien zal o.p den. duur die houding de beste blijken te zijn. Maar dan de amateurs, zult ige vra gen, zullen die dan niet de plaatsen gaan innemen gelijk dit bij de strijkjes het geval is geworden? Het zij dan maar zoo. Als het ten slotte mogelijk is dat amateurs en dilettanten het even goed of voldoende kennen ats de -be- roepsmenschen, .welnu, dan is het be roep ten slotte ook veroordeeld. We zullen daarin moeten berusten, liever dan in een voortdurend zich laten pluk ken en plunderen. We stappen even. van dit onderwerp waarover nog -heel wat te zeggen zou zijn en dat voor honderden Hagenaren van belang is, af. We willen in dezen brief even gewag maken van het inge diende wetsontwerp voor den aanleg van een verkeersweg Den Haa.g.Rot terdam. Het oude plan is dus weer op- Hij knikte en was weer geheel kalm geworden van zijn romanplannen werd voorioopig niet meer gesproken. De volgende dagen gingen voor Edith voorbij in een prettige drukte, nu moest het huis namelijk met allerlei kleinigheden gezellig gemaakt worden. De stoffeerder had aiieen in 't algemeen iets kunnen doen, haar eigen smaak moest de rest, het belangrijkste, in orde maken. De indeeling van de kamers bleef, zooals ze was omdat Frank er niet meer op terug kwam, sprak Edith ook niet meer over de slaapkamer. Ze was echter ijverig in de weer, de naamsverandering van de villa in orde te maken. Grete moest een schilder halen. Overal moet de nieuwe naam te zien zijn, zei ze tegen dezen. Ik weet wei, dat het niet gemakkelijk zijn zal den ouden naam te doen verdwijnen je moet een mooie goudverf nemen, Wolf, en als de zon er dan op schijnt, zullen de menschen er wel aan wennen. De oude schudde hef hoofd. i— Zooals u wilt, mevrouw, hoe is de nieuwe naam Parkers Rust. Zoo... hm. Nu, dat kan ik er wel op zetten. Bevalt het je niet Och, ik dacht aan wat anders. Laatst heb ik op den grafkelder van de familie Weber, u kent ze wel, moeten schilderen Rustplaats van de familie Weber. Als de menschen hier ook maar nief zooiets van maken (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1924 | | pagina 1