[leading,
9 FEBRUARI
Eerste Blad
nen
Jaargang
Stoomvaart
nFMFENTEBESTUUR
FEUILLETON
>000.
voort
Vla-
kzee.
PARKERS RUST.
WERELDRAMPEN.
Brieven uit de Hofstad
Kweitonde pijnen in kiezen
rlinzilveren TASCfj
10.
lijn MANTEL, die
pop en prachtlaken.
ENJAS,
jiooie JURK cadeau.
10 tot 12 en van
JE LAATSTE DAG
1924»
COURANT
Dit nummer bestaat uit 2 bladen
litrek billijk te koon
lis KLEINE AUTO
ook genegen in te
notorrijwiei.
|tters D. K., bureau I
nt".
levraagd te Vlissingen J
Tt een
KAMER
flegenheid of kleine
Itters P. B., buret-
Vit".
-2.50
-2.50
-2.50
-0.75
-050
fE KOOP
gen 7.50 een Kinder-
v) 32.50 een Brand-
een Gaskacheltje
h een Kantoorkacheltje
Hobbelpaard 3.— er
J kachelpijp en bochten,
feau „Viiss. Courant".
fiddelb. - Rotterdam
Ingelegen plaatsen.
VAN PASSAOIERS
EREN EN VEE.
Iruari
t. 1(44.
I.E. uur
8
r. Bon
r.m HIT
8
_,atiee te bekomen:
N.V. Transport- en Ext
Erven G. VOS, Tel,
I B. EENHOORN, Tel.153
OOSTERHOUT, Tel. 292
BUTTE^HEK T#>1.101
het geluk
l trekkings-
bnaal Sport-
obligaties.
bekendmaking.
Hh« en Weth. van Vlissingen maken
üVenl dat bjj Kojninklijk Beslait van 5
f„Mr, 1924. No. 23 is goedgekeurd de bu
•Seïiuit van S7 April 1923, No. 14
Vastgestelde Verordening tot heffing van
•turnen voor het keuren van vee en rleesch-
waren in het gebied van den Vee- en
Vleeschkeuringsdienst Vlissingen^
Aan keurloon is voor iedere keuring
verschuldigd door dln houder van
een rund ot paard -
een paard beneden den leeftijd
Wan eeu jaar
een varken -----
een graskalf of een vet kalf -
een nuchter kalf of een schaap
een bok of geit
Voor bet keuren van vleeschwaren is
een keurloon verschuldigd van JO-p1 P0"
BC.G. door dengene van wien vleeschwaren
■worden gekeurd.
Vlissingen, 31 Januan 1924.
Burg en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
TARIEVEN
NOORDER BEGRAAFPLAATS.
Burg. en Weth. van Vlissingen maken
^dat"1 de Verordening, regelende de
.'heffing van begrafenisrechten, d.d. 6
Augustus 1923, bij Koninklijk besluit van
den 29 December 1923, No. 50 is goedge-
'keurd*;
dat de datum van hare m werkingtre-
Iding bepaald is op 1 Februari 1924
W dat van genoemden datum af ingetrok-
jfken is de vroegere verordening op de hef-
fing van begrafenisrechten
dat ingevolge de nieuwe verordening,
van 1 Februari 1924 af onder andere de na-
volgende tarieven en bepalingen zullen
gelden
Voor een eigen graf, gekocht voor den
tijd van 15 jaren is verschuldigd 30.
f onverminderd de begrafenisrechten.
Voor een eigen graf, gekocht voor on-
bepaalden tijd, is -verschuldigd ƒ45.on-
i verminderd de begrafenisrechten,
j In deze graven "kunnen ten hoogste drie
lijken boven elkaar worden begraven.
Voor het inschrijven en overboeken van
[■eigen graven zaFvóof ieder graf f3.—
worden betaald.
Voor begrafenisrechten, zoowel voor de
eigen- als voor de huurgraven, zal moeten
|J3 betaald worden
a. voor een kind beneden het jaar 2.
b. voor een kind van 1 tot 12 jaar ƒ4.
c. voor een persoon van 12 'aar en daar-
■T boven ƒ8.
Onvermogenden zijn vrij van het betalen
van begrafenisrechten.
Van de wachtkamer in het dienstgebouw
op de begraafplaats kan bij gelegenheid
van een begraving kosteloos gebruik wor-
den gemaakt.
Voor het begraven buiten de bij veror-
dening bepaalde uren (van 9 uur v.m. tot
3 uur n.m.) zal 10.-— extra moeten wor
den betaald.
Voor het opgraven en overbrengen van
een lijk naar een ander graf zal moeten
betaald worden
op dezelfde begraafplaats 20.
van de eene begraafplaats naar de an
dere ƒ30.
Voor het recht tot het plaatsen van een
grafgedenkteeken op een eigen graf zal
moeten worden betaald 15.op een
huurgraf ƒ7.50.
De gedenkteekens op de eigen graven
zullen, ongeacht de hoogte, een oppervlakte
van hoogstens 2.60 X 1.30 M. mogen
I hebben.
De gedenkteekens op de huurgraven
Roman van FRIEDRICH JACOBSEN.
19,
Hij voegde er bij Als men zoo in
de wereld rondfuft als jullie, is hef na
tuurlijk onmogelijk te weten, wanneer
je aankomt. Ik ben in den tijd, dat je
weg was, zoo ongerust geweest men
krant Z00vee' van ongelukken in de
Edith was van haar opgewekten va
der zoo n uitdrukking van zorg niet
gewend, maar toen ze hem scherper in
het gezicht keek, ontdekte ze een paar
rimpels, die er vroeger niet geweest
ware"> ze streek hem liefkoozend
met de hand over het voorhoofd.
We zijn immers veilig weer thuis,
vadertje. Overigens moet ik u mededee-
uul we ons ^uis een anderen naam
nebben gegeven, het zal nu „Parker's
Kust heeten. Dat klinkt beter, hé
Stellig, mijn kind. Dus dat was
een gedachte van jou, hm... en wat
?egt je man daarvan
vertrouwen heeft hij er niet
m. Hij denkt, dat de menschen zich toch
aan den ouden naam zullen houden,
maaz >k zet liet door. De nieuwe naam
wordt met groote letters op het huis
geschilderd, dan.zal het volk er wel
aan wennen.
Dus kun je je zin doorzetten Dat
is tenminste een goed begin.
Hoezoo, papa
zullen hoogstens 1 M. boven den beganen
grond mogen uitsteken en een oppervlakte
van hoogstens 0.75 X 1 M. mogen hebben.
Het in onderhoud geven der graven kan
alleen geschieden aan de gemeente en
minstens voor een tijdvak van 5 jaren tegen
een jaarljjkscbe vergoeding van, wat de
beplanting betreft op de eigen graven
f 3.op de huurgraven 1.50 en wat de
?edenkteekens betreft op de eigen graven
8.op de huurgraven f4.
Tot 1 Februari 1927 zullen de eigenaars
van nog niet gebruikte eigen graven op de
begraafplaats „Vredehof, eigen graven op
de Noorderbegraafplaats kunnen bekomen,
te»en bijbetaling van het verschil in tarief,
ad f 15.per graf.
Eveneens kan het doen overbrengen naar
de Noorderbegraafplaats van lijken uit
eigen graven op „Vredehof' door de eige
naars der in de vorige zinsnede bedoelde
graven tot 1 Februari 1927 nog kunnen ge
schieden tegen een tarief van 15:per
lijk.
Desgewenscbt worden nadere inlichtin
gen op de 5de Afldeeling ter Secretarie ver
strekt.
Vlissingen, 30 Januari 1924.
Burg. en Weth. voornoemd.
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
Indien men, buiten en behalve het
geen de menschen, de wolken, elkander
aan leed aandoen, wil nagaan wat de
wereld aan groote ongelukken, aan he
vige rampen te lijden heeft, dan valt het,
zoo we alleen maar het laatste halfjaar
beschouwen, niet te ontkennen, dat de
natuurrampen otwel een machtig onge
lukkig toeval, de menschheid duchtig
teisteren kunnen. Rampen, waaraan
duizenden ten offer vallen, waarbij ter
waarde van millioenen aan have en
goed verloren gaan, ze schijnen als het
ware op gezette tijden telkens terug te
keeren en de nietigheid van het men-
schelijk vermogen tegenover de ontzag
gelijke natuurmachten opzettelijk te
doen uitkomen. Overstroomingen,waar
mede vaak de bevolking eener welva
rende streek tot den bedelstaf gebracht
wordt, noodlottige branden van opslag
plaatsen van stoffen met groote ontplof
baarheid, aardbevingen die een geheel
land kunnen teisteren, getuige de ont
zettende aardbeving die nog slechts
weinige maanden geleden Japan in
rouw dompelde, kortom van die alle zou
een verbijsterende lijst zijn op te maken.
Maar bij al deze rampen, die van tijd
tot tijd de wereld komen ontstellen, mag
niet voorbij gezien worden, dat juist
dan, meer dan ooit, telkens blijkt, hoe
ten slotte bij alle onderling verschil toch
een en hetzelfde menschelijke gevoel,
het gevoel van medeleven, van medelij
den met de ongelukkige getroffenen
weerklank vindt in de harten van alle
weidenkenden, ongeacht tot welke natie
of tot welken godsdienst zij behooren.
Dan gaat de offervaardigheid spreken,
dan wordt door het opbrengen van geld
en goederen getracht de gevolgen van
de ramp nog zooveel mogelijk te leni
gen. En het zijn zeker de schoonste
bladzijden in het historieboek der be
schaving, waar men die daden van
offervaardigheid vindt opgeteekend.
Nochtans, gelijk zooveel wat goed be
doeld is, kleeft ook aan dit liefdewerk
veel onvolkomens. Vooreerst mag nief
Och, zoo maar. Hoe is je man
overigens Jullie kenden elkaar immers
bijna nief.
Men leert elkaar pas in het huwe
lijk kennen. Frank is heel goed voor me,
ik mag niet klagen, maar zijn humeur
is zoo verschillend, ik geloof, dat die
Amerikaansche zwerftochten zijn zenu
wen waf in de war gebracht hebben.
Als 't anders niet is, dat zal wel in
orde komen. Overigens krijg ik tegen
woordig genoeg over zenuwen te hoo-
ren ik ben lid van de club geworden
en schaak nu tweemaal in de week met
dr. Runge.
Edith kleurde. Ze had haar vader
niets verteld van wat er tusschen dr,
Runge en haar was voorgevallen hij
mocht dat natuurlijk niet weten. Toch
interesseerde het haar wat naders over
haar vereerder te hooren en ze ging
recht op haar doel af.
Dr. Runge gaat geheel in zijn be
roep op en heeft nergens anders be
langstelling voor. Of heeft hij nog over
ons gesproken
Och neen.
Na een poosje nam Edith afscheid.
Toen ze weer thuis kwam, vond ze
haar man in zijn werkkamer. De lamp
brandde op de groote schrijftafel hij
had eenige papieren voor zich liggen en
rekende, naar 't scheen. De vrouw ging
in een clubfauteuil zitten.
Papa Iaat je groeten, Frank.
Dank je. Hoe gaat het hem
Me dunkt, dat hij ouder gewor
den is.
Dat worden we allemaal, kindje...
steeds op zulk een algemeene hulp en
steun worden staat gemaakt als noodig
is. Daar mogen duizenden en duizenden
de hand in den buidel steken, om op
het altaar van het algemeen menscheiijk
hulpbetoon hun penning te offeren, er
zijn helaas zoovelen die nimmer daar
toe bereid te vinden zijn. De gelden
blijven dan ook vrijwel steeds beneden
bet hoognoodig vereischte, doch boven
dien gaat met de inzamelingen, met de
geheele organisatie van het omvangrijk
werk zooveel tijd, en wél een zeer kost
bare tijd verloren, «Jat ie ramp in zijn
gevolgen een veel grooteren omvang
erlangt, dan bij spoedige hulp bet geval
zou geweest zijn. We weten allen im
mers, hoe spoedig géven, dubbel geven
wordt. En vandaar, -dat alom in de we
reld naar een betere, meer afdoende
regeling halsreikend uitgezien werd.
Aan dit verlangen heeft het bekende
Italiaansche Roode Kruis nu tegemoet
gekomen en een, ons inziens ongetwij
feld betere regeling aan de hand ge
daan. Het heeft zich namelijk onlangs
tot den Volkenbond gewend en het
voorstel gedaan een groot onderling
fonds te stichten, waaruit bij voorko
mende wereldrampen de noodige gelden
ter leniging van de nooden, aanstonds,
bekostigd kunnen worden. Terwijl er nu
zooveel allerkostbare tijd met inzame
ling verloren gaat, zou met zulk een
fonds door tusschenkomst van den Vol
kenbond rechtstreeks en zoo goed ais
automatisch afdoende hulp en steun
verleend kunnen worden. Dit voorstel
nu is door het bureau van den Volken-,
bond onlangs goedgekeurd en binnen
kort zullen aan alle aangesloten regee
ringen uitnoodigingen toekomen voor
een conferentie, waarin over de uitwer
king van het voorstel onderhandeld zal
worden. Het lijdt weinig twijfel, of over
een zoo menschlievend karakter dra
gend voorstel, zal men het eens móéten
worden en zal eerlang aan de verschil
lende regeeringen het verzoek gericht
worden, om naar gelang de grootte en
financieeie draagkracht hunner onder
scheidene landen, het bedrag te bepa
len, waaruit het fonds voor wereldhulp-
betoon zal geformeénf 'worden.
Komt dat alles inderdaad tot stand,
dan mag met blijdschap geconstateerd
worden, dat de algemeene menschiie-
vendheid weder een stap in de richting
van het tot elkander brengen van alle
volken gedaan heeft. Daarbij komt nog
echter dit, dat het aanzien van den
Volkenbond er ongetwijfeld zeer door
stijgen moet. Tot dusverre staat een
groot deel der menschen maar heel
sceptisch tegenover dit, in wezen en be
doeling toch waarlijk hoogstaand inter
nationaal instituut, omtrent hetwelk de
verwachtingen echter zooveel hooger
gespannen zijn geweest, dan de uit
komst ons heeft geleerd. Minder even
wel dient dit op rekening van de oor
spronkelijk grootsch opgevatte instel
ling te worden gesteld, dan aan de
belemmeringen door verschillende om
standigheden haar in den weg gelegd,
en waaraan de bond in zijn aanvanke-
lijken opzet part noch deel heeft gehad.
Wanneer nu de Volkenbond, in plaats
van slechts internationaal scheidsrech
ter en politiemacht te zijn, zich in waar-
jonge vrouwen natuurlijk uitgezonderd.
'Hij kon toch heel aardig zijn en
Edith keek met lachende oog en naar
hem op.
-Wat voer je toch uit, lieveling
Ik bereken de uitgaven van onze
reis.
Hoeveel hebben we vertuft
Ongeveer dertig duizend mark.
Is dat heel veel
Voor ons niet, Edith, wij kunnen
gelukkig Amerikaansch rekenen.
Gelukkig, antwoordde ze hierop
schertsend, ik was al bang, dat je nu
direct weer aan een roman moest be
ginnen. Dat kan dus tot morgen
wachten.
Ze zag er zóó bekoorlijk uit, dat
Frank op dezen toon inging, hoewel
een lichte scherts in 't geheel niet bij
hem paste meestal was hij of heel
kahn of plotseling hartstochtelijk.
Ook tot overmorgen, lieveling.
Maar dan moet ik toch heusch lang
zamerhand weer aan het werk.
Natuurlijk, voegde zij er ijverig
aan toe. En dan heb ik meteen een
verzoek.
Wel
Ze ging achter hem staan en legde
haar kleine handen op zijn schouders.
Je moet nief boos zijn, Frank. Kijk,
je eerste boek Vergift, was een beken
tenis. Dat is nu afgeloopen, en nu moet
je niet meer over zulke dingen schrijven,
die er zoo, ik weet niet, hoe ik 't zeggen
zal, zoo pathologisch uitzien.
Het was er uit en hij wendde het
hoofd om.
beid wederom tot vredestichter en ver
zoener, tot verzachter en heeler van
veel wereldleed weet op te werken, dan
dunkt ons, dat de bovenvermelde stap
in die richting er een is, die aller toe
juiching, aller instemming en hartelijke
waardeering waard mag heeten.
Dilettanten,
Verkeerswegen..
Den Haag is een bij uitstek muzikale
stad en liet aantal dat zelf muziek
maakt is onder de jongelui zeer groot.
Er zijn zeer vele liefhebberij-clubjes,
(Se het muziekvennaatt zoeken en som
mige daarvan komen boven bet peil van
middelmatig dilettantisme een heel
eind uit. Voor dergelijke clubjes is het
natuurlijk heel aardig om zich nu en
dan te laten hooren.
Het gevolg is, dat bij allerlei uitvoe
ringen en voorstellingen deze clubjes
optreden. Zij worden op het program
ma genoemd, zij deelen in de ieest-
vreugde en hebben allerlei geneugten,
waartegenover zij als contraprestatie
muziek gratis leveren.
Maarook deze vriendelijke op
offerende gezindheid heeft een scha
duwzijde en het is met den omvang van
deze liefhebberijen al zoover, dat de
beroepsmusici er schade van gaan on
dervinden. De strijkjes, die vroeger
werden geëngageerd op allerlei bijeen
komsten, zijn verdrongen deor de jasz-
bands, de muz-iekclubs enz. Een nood
kreet klonk reeds in de bladen tegen
deze concurrenten. Wij begrijpen de
noodkreet volkomen en we moeten wel
erkennen dat hier iets heel erg onbil
lijks geschiedt. Maar het is het gevolg
van de algemeene bezuiniging ook ge
deeltelijk.
We hebben eens geïnformeerd, wat
tegenwoordig de honoraria zijn voor de
strijkjes en dat valt niet mee, gezien
van het standpunt van degenen die be
talen moeten. Voor een avond gere
kend van 812 uur vragen een pia
nist en een violist samen 20 gulden. Na
twaalf uur fper uur samen zes gulden.
Wanneer dus een feestavondje tot twee
uur duurt, kost alleen de muziek 32
gulden, waarbij altijd nog wat voor
consumptie voor die heeren komt. Dat
is waarlijk een be<frag dat niet gering
is. Toegegeven dat het een zwaar werk
is en dat de tijd ongunstig is, maar .het
is aan den anderen kant te begrijpen,
dat degenen, die gratis muziek aange
boden krijgen, moeilijk de verleiding
kunnen weerstaan om deze aan. te ne
men. Het zijn dan meest aardige clubjes
jongelui, zes of acht, die piano, viool,
mandoline, cello enz. spelen en die el
kaar bovendien kunnen aflossen. Nu
eens dansen zij mede, dan weer maken
zij de muziek. Op die wijze heeft men
èn aardige muziek èn aardige danseurs.
Wat te doen aan dit voor de be
roepsmusici onaangename feit We
weten, het niet. Zij zelf hebben al hun
best gedaan om de muziek te popula-
riseeren. Men struikelt over de .muziek-
ieeraren en leeraressen. en het is dus
geen wonder dat er honderdtallen jon
gelui zijn die volkomen in staat zijn
dansmuziek te spelen en zelfs nicer dan
dat.
Trouwens in alles waarin gelief
hebberd wordt, schuilt een nadeel en
een gevaar voor de vaklieden. Onlangs
zaten wij aan een diner aan, waar alle
menus waren ontworpen en uitgevoerd
Die uitdrukking is niet van je
zelf, Edith.
Neen, eigenlijk niet. Maar de
menschen zeggen het. Vader vertelde
het mij.
En wat zeg jij ervan, Edith
Och, ik weet immers alles. Maar
ik wil niet, dat de menschen over ons
praten. Zie, Frank, een schrijver kan
ook niet alles, evenmin als een ander.
Jouw aanleg wijst naar het geheimzin
nige, als ik jou was, zou ik detective
romans schrijven.
Zoo. En waar moet ik de stof
vandaan halen Ik ben toch geen jurist.
Wel, antwoordde ze onschuldig,
in je verleden ligt genoeg, ie bent met
zooveel verschillende menschen in aan
raking gekomen.
Ze was weer in de groote fauteuil
gaan zitten, die haar heele figuur haast
verborg in het volgend oogenblik
gleed een trek van angst over haar
gezicht. Frank's trekken waren somber
geworden, hij zat te spelen met een
ivoren vouwbeen, waar hij erg op
gesteld was. Mij boog het heen en weer,
krak, het was gebroken. Dat was geen
toeval, maar de uiting van zijn onge
noegen. Edith was verstandig genoeg,
om haar schrik niet te laten merken. Ze
had naar het scheen een pijnlijke snaar
getroffen, een waarschuwing voor de
toekomst. Ze profiteerde nu van de om
standigheden en zei eenvoudig
Wat jammer, Frank. Het moet toch
ergens gescheurd geweest zijn, nu
weet ik tenminste een cadeautje voor je
met Kerstmis.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
tanden en aangezicht, verdrijft men
door Sanaparin-Tabletten (Mijnhardt).
Koker 75 ct. Bij apofh. en drogisten.
falLEN ZIJN HET EENJf
door eenige dilettant-teekenaars, waar
zelfs alle programma's waren getee-
kend. Het is hier nu maar een kleinig
heid va-n drukwerk dat aan de vak
lieden is onthouden, maar het is ten
slotte hetzelfde ais bij de muziek.
Weldadigheidsfeesten zijn, heel mooi
en. het doel is lofwaardig, .maar zij heb
ben toch hun schaduwzijde. Voortdu
rend wordt daarbij een beroep gedaan
op medewerking van allerlei personen
en men tracht alles óf voor niets óf
voor zeer verminderden prijs te krijgen.
Dat drukt de vak-menschen, die niet
cadeau kunnen geven, of zij -geven het
uit hun zak.
Ook de journalisten h»bben het wel
eens aan den lijve te gevoelen. Er wordt
■bijvoorbeeld een gedenkboek' uitgege
ven. Allerchamantst wordt een beroep
gedaan om een gratis artikeltje voor
het boek, wordt aan den -drukker ge
vraagd zijn prijzen te reduceeren enz.
Aan wien komt dat ten goede Aan
degenen die het boek ten slotte koopen
óf de welwillende medewerkers leveren
'de winst, door een deel of alles van hun
honorarium af te staan.
Het is te begrijpen, dat er al zeer
velen zijn die het „pas d'argent, pas de
Suisses" zijn gaan huldigen en die vast
weigeren iets van hun arbeid te leveren
tegen een gereduceerd honorarium.
Men kan hun, geen ongelijk geven en
misschien zal o.p den. duur die houding
de beste blijken te zijn.
Maar dan de amateurs, zult ige vra
gen, zullen die dan niet de plaatsen
gaan innemen gelijk dit bij de strijkjes
het geval is geworden? Het zij dan
maar zoo. Als het ten slotte mogelijk
is dat amateurs en dilettanten het even
goed of voldoende kennen ats de -be-
roepsmenschen, .welnu, dan is het be
roep ten slotte ook veroordeeld. We
zullen daarin moeten berusten, liever
dan in een voortdurend zich laten pluk
ken en plunderen.
We stappen even. van dit onderwerp
waarover nog -heel wat te zeggen zou
zijn en dat voor honderden Hagenaren
van belang is, af. We willen in dezen
brief even gewag maken van het inge
diende wetsontwerp voor den aanleg
van een verkeersweg Den Haa.g.Rot
terdam. Het oude plan is dus weer op-
Hij knikte en was weer geheel kalm
geworden van zijn romanplannen
werd voorioopig niet meer gesproken.
De volgende dagen gingen voor
Edith voorbij in een prettige drukte, nu
moest het huis namelijk met allerlei
kleinigheden gezellig gemaakt worden.
De stoffeerder had aiieen in 't algemeen
iets kunnen doen, haar eigen smaak
moest de rest, het belangrijkste, in orde
maken.
De indeeling van de kamers bleef,
zooals ze was omdat Frank er niet
meer op terug kwam, sprak Edith ook
niet meer over de slaapkamer.
Ze was echter ijverig in de weer, de
naamsverandering van de villa in orde
te maken. Grete moest een schilder
halen.
Overal moet de nieuwe naam te
zien zijn, zei ze tegen dezen. Ik weet
wei, dat het niet gemakkelijk zijn zal
den ouden naam te doen verdwijnen je
moet een mooie goudverf nemen, Wolf,
en als de zon er dan op schijnt, zullen
de menschen er wel aan wennen.
De oude schudde hef hoofd.
i— Zooals u wilt, mevrouw, hoe is de
nieuwe naam
Parkers Rust.
Zoo... hm. Nu, dat kan ik er wel
op zetten.
Bevalt het je niet
Och, ik dacht aan wat anders.
Laatst heb ik op den grafkelder van de
familie Weber, u kent ze wel, moeten
schilderen Rustplaats van de familie
Weber. Als de menschen hier ook maar
nief zooiets van maken
(Wordt vervolgd.)