VLISSINGSCHE COURANT 1000 cnr^-Qfin 150 100 25 Piano's en Orgels BIJZONDERE AANBIEDING HUUR-SYSTEE 3 NOVEMBER Eerste Blad NIEUWE MANNEN FBRMA A. S. J. DEKKER No260 Uitgavefirma F. VAN DE VELDE Irjalsiraat 58, Vlissingen. Tel. Interc. 10. Postrekening 6628T Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Feestdagen UUU een ongeluk. UUU FEUILLETCN ZIJN PROEFJAAR. Beursbeschouwingeri ABONNEMENTSPRIJS Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België 4.15. Voor overige landen der Post-Unie 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTIEPRIJS: Van 1—4 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 ct Familieberichten van 1—6 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs. Reclames 52 cent per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel De abonné's in 't bezit eener Polis, zijn ORATIS verze- W'rd tegen ongelukken voor: gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. gulden bij verlies van een hand, voet of oog. gulden bij verlies van een duim. gulden bij verlies van een wijsvinger. gulden bij verlies van eiken anderen vinger. Dit nummer bestaat uit 3 bladen Voorzeker, het is geen gunstig tijd stip, waarop ons land zich voor een re- geeringscrisis geplaatst ziet, welker oplossing nog gansch en al in het duis ter, zij het ook het duister eener naaste toekomst ligt. Het oude Europa ligt nog te worstelen met zijn,oude en zijn nieu we kwalen, misvormd nakroost van een sloopendé wereldkrijg, waarop een niet minder sloopend tijdperk van dusge- noemden vrede is gevolgd de oude werd met haar nieuwe weeën ontwaart nog nergens eenig duurzaam licht aan den donkeren horizon van economische uitputting en politieke ontreddering, ons werelddeel draagt nog al de lasten van onrust en vertwijfeling, welke sinds jaren aaneen zijn droevig deel geweest zijn. Straks kloppen honger en wan hoop aan onze Oostergrenzen om leni ging en redding straks giert over de landen van Midden-Europa de storm wind van het ruwste geweld, onder zijn bliksemende vaart alles en allen om verwerpend, die hem den weg belemme ren willen straks breekt onder de millioenen kinderen van éénen stam de bloedigste aller euvelen, de burgeroor log, uit en woedt de haat het felst, waar broederharten ophielden om el kander te kloppen. Wie vermag het te zeggen Wie het te loochenen Geen gunstig tijdstip inderdaad om de moeilijkheden waarmede, zij het ge lukkig in mindere mate, ons eigen land te kampen heeft, met nog eene te ver meerderen. Blijkbaar echter heeft het niet anders kunnen zijn en we moeten dan ook de groote politieke moeilijk heid, waarin we ons bevinden door den val van het kabinet-Ruys, niet aan een enkel man, niet aan een bepaalde groep, maar louter aan de onafwendbare, al tijd weer de zekerste verwachtingen te niet doende, omstandigheden wijten. Wij zullen hier niet de bijzonderheden van den feilen strijd, waarmede op het Haagsche Binnenhof gestreden werd vóór of tegen de Vlootwet, uiteen te zetten of te memoreeren het zij ge noeg er op te wijzen, dat nimmer eenige wet vruchtdragend en tot waarachtig heil des volks dienstig zijn kan, wan neer zij van stonde af, zoo hardnekkig, zoo overtuigend, zoo fel en kundig be streden wordt, door zulk een over groot deel der natie. De mérites van het nu afgedane wetsontwerp daaria- 44) Graaf Klinter hielp Barbara uit den wagen en ging met haar door het voor gebouw en den daarachter gelegen tuin naar het tweede groote gebouw, waarin zich de ziekenkamers bevonden. De portier riep een knecht en deze geleidde hen naar de eerste verdieping, waar hij den geheimraad riep, die in de kamer van zijn zoon was. Mevrouw Barbara schrok, toen ze den ouden geheimraad zag. Hij was in eenige weken jaren verouderd. Maar een vreugdevol lachje gleed over zijn gezicht, toen hij Barbara zag. „Ik dank u duizendmaal", riep hij uit, „duizendmaal, mevrouw, dat u geko men bent. Mijn zoon noemt voortdurend uw naam en ik ben bang, dat hij niet genezen zal voordat hij u gezien heeft". De-oude man-scheen nog iéts te wil len zeggen, doch hij vond er de woor den niet toe. Maar zijn oogen bleven met een bijna smeekenden blik op Bar bara rusten. „Mag uw zoon bezoek ontvangen „De dokter heeft reeds eenige korte bedoeken toegestaan. Maar uw bezoek zal hem onder alle omstandigheden aangenaam zijn." Kersten liep naar de deur, om deze voor Barbara te openen, doch Klinter hield hem bij de mouw van zijn jas terug en zei halfluid tegen hem tend, kan het niet anders of zijn ver werping heeft althans dit groote voor deel met zich gebracht, dat de kans om, niet ten koste van eenzijdig drukkende bezuinigingen, maar op normale wijze 's lands kas weer in het evenwicht van ontvangsten en uitgaven te brengen, er aanmerkelijk mede is vergroot. In hoe verre met die gunstige mogelijkheid de mannen van morgen, de nieuwe man nen aan het bewind, rekening zullen houden, dient afgewacht. Maar dat we, met goeden wille althans der macht hebbers, voor de eerstvolgende jaren een meer sluitende begrooting zullen kunnen krijgen, dan zich tot nog kort geleden liet aanzien, is zeker. En over zulk een sluitende begrooting, denke men niet gering. Want wat het gevolg er van kan zijn, wanneer eenmaal het hellend vlak der staatsuitgiften van papiergeld, zonder eenige dekking, be treden wordt en dat zou het worden, wanneer de uitgaven de inkomsten blij ven overschrijden zien we aan de noodtoestanden, waartoe Duitschland, aan de groote duurte, waartoe andere landen vervallen zijn. Natuurlijk zijn ginds en elders nog andere factoren werkzaam geweest, om het zoover te doen komen. Maar de meest eenvoudige economische logica leert, dat wanneer de Staat overgaat tot aanmaak van geld, dat door geen enkel fiduciair on derpand gedekt is, de kosten, noodig voor het levensonderhoud der burgers, in nog hoogere mate stijgen, dan de gelduitgiften plaats hebben. Tot welk een ramp zulk een wedstrijd leidt, leert ons de fabelachtige schijn-rijkdom van den Duitscheo staat, die in één etmaal honderdduizenden milliardèn 'TÓövërt uit zijn billetten-drukpersen, en de die pe, ongekende armoede van het Duit- sche volk. Deze tijd stelt ons allen nieuwe pro blemen de economisten, zoo goed als de politici staan voor vraagstukken, waaromtrent geenerlei ervaring van vroeger hen ten dienste is. Zij moeten de middelen tot behoud van wat nog niét verloren ging, tot herstel van wat nog te redden is en weer op te bouwen zal blijken, grootendeels, zoo niet ge heel uit eigen kracht, eigen inzicht, eigen toetsing en scherpzinnigheid, moeten halen. Hun karakter zal vast heid aan doorzicht, kalm overleg aan voortvarendheid moeten paren zij zul len boven eigen belang, het belang hunner partijen, boven deze het belang van het algemeen, onvoorwaardelijk moeten stellen van hun inzicht en doortastendheid, van hun kennis en kunde zal het afhangen of ons land in de eerstvolgende jaren, in de naaste „Laat mevrouw alleen naar binnen gaan. Ik moet u nog spreken ik moet u nog vertellen, wat er eigenlijk in uw afwezigheid is voorgevallen." Daarna sloot Klinter de deur, waar door Barbara in de ziekenkamer was getreden en ging met den geheimraad de gang op en neer. Lothar Kersten zat in een leunstoel dicht bij het venster. Het donkere civiel dat hij droeg, deed zijn gelaat nog blee- ker schijnen dan het was. Barbara drukte haar zakdoek tegen haar oogen en schreed zoo zacht moge lijk naar den stoel van den zieke. Zij zag slechts de oogen in dat bleeke ge laat, die met een onbeschrijfelijken blik van hoop en vrees al maar door op haar gericht waren. Ze stond naast zijn stoel en vatte zijn hand. „Hoe gaat het vroeg ze zacht. Een lichte blos .kwam op zijn bleeke wangen. „Dank je, dat je gekomen bent", antwoordde hij met matte stem. Barbara wist, dat ze nu niet schreien mocht. Ze beheerschte zich zooveel ze kon. Ze legde haar linkerhand op zijn voorhoofd. „Ik ben erg ziek geweest", zei Lothar. „Dat weet ik, maar je zult weer be ter worden en zelf dezen naren tijd vergeten." Weer voelde Barbara zijn blik op zich rusten, dezen blik vol twijfel en hoop. „Ik schreef je een brief", fluisterde Lothar en keek naar den grond. „Ik toekomst, zijn in zooveel opzichten be voorrechte plaats temidden van de on stuimige wateren der wereld-ontredde- ring, zal vermogen te handhaven en te versterken. Nieuwe vraagstukken, nieuwe moei lijkheden, zij eischen nieuwe krachten, nieuwe mannen. Ons land telt dezul ken zij dragen namen in staatkunde en wetenschap, bekend en gezien. Der Ko ningin de keure, de moeilijke keuze een taak, zwaarder dan óp deze konink lijke schouders ooit werd gelegd Ma- ge Wijslieid Haar Leidsvrouw zijn De invloed van de verwerping der Vlootwet. De toestand in Duitschland. De protectionis tische strooming in Engeland. De vooruitzichten der Neder- landsche industrie. Koninklij ke Petr. aanmerkelijk hooger. Productievermindering en prijs stijging in olie. Andere locale waarden weinig veranderd. De willige Amerikaansche markt. Het extra-dividend der Steel Corporation. De verwerping der Vlootwet en het als gevolg daarvan heengaan van den „anti-inflatie-minister" heeft tot veler verwondering op de Amsterdamsche ef fectenbeurs geen noemenswaardigen invloed gehad. Wel zijn de keursen der Nederlandsche Staatsfondsen in de vo rige week voor enkele soorten een paar procent gedaald, dit was reeds ge schied vóór het afstemmen der Vloot wet en hield vermoedelijk meer verband met den ongedecideerden toestand in Duitschland, waarvan 'meïi óók" Voor ons land de gevolgen duchtte. Na Vrij dag zijn de Staatsfondsen niet meer gedaald, integendeel, gedurende de laatste dagen viel er een betere tendenz voor waar te nemen. Klaarblijkelijk wordt er op de beurs geoordeeld dat, hoe ook het verloop der crisis moge zijn, de groote meerderheid der bevol king ten slotte toch om een bezuini gingsdictator zal roepen en dat die al leen in den persoon van den heer Co- lijn te vinden is. Alleen door het vast koppelen van de Vlootwet aan zijn be zuinigingsplannen is de minister van financiën gevallen en thans nog meer dan vóór zijn aftreden wordt de heer Colijn in de organen van alle partijen behalve de soc.-democraten, de man genoemd, die in staat is de bureaucra tische barrière tegen de inkrimping der staatsuitgaven te verbreken. Men zal het, met alle respect voor de beginse len der soc.-democratie, de geld- en ef fectenbeurs niet euvel duiden, dat zij zich onder de hoede van een „kapita listisch" ministerie veiliger gevoelt dan onder de rood gegarneerde zweep van schreef een brief in koortstoestand. Maar wat in dien brief stond, was de waarheid." „Ik weet het, dat je mij de waarheid schreef", antwoordde Barbara, en haar stem klonk erg onzeker. „Krijg ik een antwoord op mijn brief vroeg Lothar. Barbara boog zich over hem heen en haar lippen beroerden zijn voor hoofd. „Je zult antwoord hebben. Word maar heel gauw gezond". „En als ik beter ben vroeg Lothar verder en hij vatte met beide handen Barbara's hand en drukte deze aan zijn hart. Barbara boog zich nog dieper over hem en fluisterde hem in 't oor „Dan zullen we den trouwdag vast stellen." Zoo zwak hij was, trok hij haar toch naar zich toe en ze kuste hem onder tranen. Dan zette ze zich naast hem en hield zijn handen vast en tusschen hen was het heilige zwijgen, dat door geen woorden verbroken mag worden, Het duurde wel een half uur, vóór de geheimraad en Klinter binnentraden. Zoo lange hadden de uiteenzettingen in de gang geduurd, zoo lang had het ge duurd, eer graaf Klinter den ouden heer aan het verstand had gebracht, hoe het duel mogelijk geweest was en hoe alles zich in dien tusschentijd had toegedragen. De oude geheimraad was buiten zich zelf, dat Werner mede in de zaak was betrokken geworden en dat zijn zoon INGEZONDEN MEDEDEELINGEN van onze voorraden 400 stuks direct te leveren Als bijzonderheid zullen wij deze instru menten ook verkoopen volgens ons bijzonder MfT* Vraagt onzen fraaien catalogus met conditiën. GOES UTRECHT nir. Troelstra en dat de beurs voor Staatsfondsen niet verflauwd is, mag dan ook als een aanwijzing word.en be schouwd dat men een ultra-linksch mi nisterie niet waarschijnlijk acht. Ook de buiteniandsche politiek heeft de beurs in de afgeloopen week niet beheerscht. Er is zelfs eenig optimisme gewekt door de geslaagde voorberei ding van een intergeallïeerde conferen tie op initiatief van Washington, of- schóón' "alras" uit de verklaringen van den Franschen premier bleek dat de wereld van die samenspreking vermoe delijk weinig te wachten heeft. Er schijnt voor Duitschland geen herstel mogelijk dan door de diepte der maat schappelijke ellende heen, waarbij ech ter de kans steeds grooter wordt, dat het zijn staatkundige eenheid zal ver liezen. De financieele reorganisatie heeft nog altijd niet haar beslag gekre gen, weliswaar worden reeds kleine coupures van de goudleening als be taalmiddel uitgegeven, daarnevens ech ter braakt de bankbiljettenpers eiken dag nog haar milliardèn papiermarken uit en zal zij dit waarschijnlijk nog wel geruimen tijd moeten blijven doen, om dat anders de waarde der uit te geven „rente-marken" in een te snel tempo zou deprecieeren. Het dient niet te wor den vergeten dat het nieuwe „waarde vaste" papiergeld niet zonder meer onder de bevolking wordt gedistri bueerd, zoodat elkeen daarvan een be hoorlijke portie ontvangt, maar dat te gen ontvangst van goud- of rentemar ken iets gelijkwaardigs moet worden hem haast het leven benomen had. „Wij hadden allemaal onze zinnen niet bij elkaar"-, zei Klinter. „Tot laat in den middag van den dag van het duel was ik bij den zwaargewonde. Daarna reed ik naar Ivershofen, om mevrouw Glover de treurige tijding mee te deelen en vond ze daar niet meer. Ze was op reis gegaan. Eerst acht da gen later kreeg ik een brief van haar uit Parijs en toen pas kon ik haar mee- deelen, wat er gebeurd was. Telegra fisch heb ik daarna mevrouw Glover op de hoogte gehouden van den toestand der beide zieken. We hebben zware da gen doorgemaakt, geheimraad, maar nu is alles voorbij. Laten we het beste ho pen, en uw zoon geneest. Mevrouw Glo ver heeft me niet gezegd, hoe ze er voor staat, maar uit de weinige woorden, die ze in de laatste dagen daarover met me gësproken heeft, vermoed ik wel, dat daarbinnen twee harten elkander gevonden hebben. Het geluk zal uw zoon weer gezond maken." Voorzichtig opende Klinter de deur en wenkte den geheimraad, naderbij te treden. Deze zag zijn zoon en Barbara hand in hand zitten en wist toen ge noeg. Hij voelde, dat van nu af zijn zoon zou genezen. DERTIENDE HOOFDSTUK. Toen Dora den volgenden dag haar kamer in het directiekantoor binnen trad, lagen er op haar schrijftafel een aantal brieven en bovenop lag er een met het handschrift van Werner, ge adresseerd aan het directie-kantoor overgesteld, hetzij goud of handelswis sels, hetzij gepresteerde arbeid. Door dien er thans overvloed van arbeids krachten in Duitschland is worden die natuurlijk karig betaald en blijft er een groot deel werkeloos en overgeleverd aan den steun der regeering en de par ticuliere liefdadigheid. De diepere oor zaak der financieele verwarring in Duitschland is de verbreking van het evenwicht tusschen de productie en de gecreëerde kapitaalsbewijzen, welke recht geven op een deel dier productie, waaruit de depreciatie dier kapitaals- bewijzen is voortgevloeid. De produc tie van_ Duitschland is thans weinig meer dan de helft van den omvang dien ze vóór den oorlog had, o.m. ook als gevolg van de verminderde arbeids prestatie der arbeiders, welke vermin dering in vergelijking met 1914 niet minder dan 65 bedraagt, en door den Berlijnschen briefschrijver aan het het luidde jHierbij bericht ik de ontvangst van de mededeeling, dat mejuffrouw Dora Buchwald mijn diensten vanaf 31 Maart van 't volgend jaar niet meer behoeft." Een gerucht in de kamer naast haar deed Dora opschrikken. Ze stond op en opende de deur. Ge heimraad Kersten zat aan de schrijfta fel op de plaats, die hij vroeger ook ingenomen had. Toen hij Dora zag, sprong hij met bijna jeugdige veer kracht op. Dora zag, hoe Kersten in den laat- sten tijd geleden had en een diep me delijden kwam over haar. „Goeden dag, kindlief", sprak Ker sten met eigenaardig weeke stem. „Goeden dag Daar ben ik weer en naar ik hoop zal er nu niets meer tus- schenbeide komen. Kan ik je een oogenblik spreken (Natuurlijk, beste oom Kersten", antwoordde Dora en trad haar kamer binnen, terwijl Kersten volgde. Kersten ging zitten op den stoel naast haar schrijftafel en begon „Alles zal nu wel in orde komen, kind. Na regen volgt zonneschijn. Jij behoort tot de familie, ik houd van je als van een dochter daarom zal ik je nu ook vertellen, hoe alles nu een ge lukkige wending heeft genomen. Je bent discreet en zult er niet over spre ken. Gisteren heeft die lieve, goede Bar bara Glover haar hand geschonken aan Lothar. Ze zijn verlooid. i -i. de verloving nog niet worden, want eerst wil Lothar zijn ontslag uit den dienst nemen." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1923 | | pagina 1