VLISSINGSCHE COURANT
1000
cnr^-Qfin
150
100
25
Piano's en Orgels
BIJZONDERE AANBIEDING
HUUR-SYSTEE
3 NOVEMBER
Eerste Blad
NIEUWE MANNEN
FBRMA A. S. J. DEKKER
No260
Uitgavefirma F. VAN DE VELDE Irjalsiraat 58, Vlissingen. Tel. Interc. 10. Postrekening 6628T
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende
Feestdagen
UUU een ongeluk. UUU
FEUILLETCN
ZIJN PROEFJAAR.
Beursbeschouwingeri
ABONNEMENTSPRIJS Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20
per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België 4.15.
Voor overige landen der Post-Unie 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent.
ADVERTENTIEPRIJS: Van 1—4 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 ct
Familieberichten van 1—6 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs.
Reclames 52 cent per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel
De abonné's in 't bezit eener
Polis, zijn ORATIS verze-
W'rd tegen ongelukken voor:
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
gulden bij verlies
van een hand,
voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim.
gulden bij verlies
van een
wijsvinger.
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger.
Dit nummer bestaat uit 3 bladen
Voorzeker, het is geen gunstig tijd
stip, waarop ons land zich voor een re-
geeringscrisis geplaatst ziet, welker
oplossing nog gansch en al in het duis
ter, zij het ook het duister eener naaste
toekomst ligt. Het oude Europa ligt nog
te worstelen met zijn,oude en zijn nieu
we kwalen, misvormd nakroost van een
sloopendé wereldkrijg, waarop een niet
minder sloopend tijdperk van dusge-
noemden vrede is gevolgd de oude
werd met haar nieuwe weeën ontwaart
nog nergens eenig duurzaam licht aan
den donkeren horizon van economische
uitputting en politieke ontreddering,
ons werelddeel draagt nog al de lasten
van onrust en vertwijfeling, welke sinds
jaren aaneen zijn droevig deel geweest
zijn. Straks kloppen honger en wan
hoop aan onze Oostergrenzen om leni
ging en redding straks giert over de
landen van Midden-Europa de storm
wind van het ruwste geweld, onder zijn
bliksemende vaart alles en allen om
verwerpend, die hem den weg belemme
ren willen straks breekt onder de
millioenen kinderen van éénen stam de
bloedigste aller euvelen, de burgeroor
log, uit en woedt de haat het felst,
waar broederharten ophielden om el
kander te kloppen. Wie vermag het te
zeggen Wie het te loochenen
Geen gunstig tijdstip inderdaad om
de moeilijkheden waarmede, zij het ge
lukkig in mindere mate, ons eigen land
te kampen heeft, met nog eene te ver
meerderen. Blijkbaar echter heeft het
niet anders kunnen zijn en we moeten
dan ook de groote politieke moeilijk
heid, waarin we ons bevinden door den
val van het kabinet-Ruys, niet aan een
enkel man, niet aan een bepaalde groep,
maar louter aan de onafwendbare, al
tijd weer de zekerste verwachtingen te
niet doende, omstandigheden wijten.
Wij zullen hier niet de bijzonderheden
van den feilen strijd, waarmede op het
Haagsche Binnenhof gestreden werd
vóór of tegen de Vlootwet, uiteen te
zetten of te memoreeren het zij ge
noeg er op te wijzen, dat nimmer eenige
wet vruchtdragend en tot waarachtig
heil des volks dienstig zijn kan, wan
neer zij van stonde af, zoo hardnekkig,
zoo overtuigend, zoo fel en kundig be
streden wordt, door zulk een over
groot deel der natie. De mérites van
het nu afgedane wetsontwerp daaria-
44)
Graaf Klinter hielp Barbara uit den
wagen en ging met haar door het voor
gebouw en den daarachter gelegen tuin
naar het tweede groote gebouw, waarin
zich de ziekenkamers bevonden. De
portier riep een knecht en deze geleidde
hen naar de eerste verdieping, waar hij
den geheimraad riep, die in de kamer
van zijn zoon was.
Mevrouw Barbara schrok, toen ze
den ouden geheimraad zag. Hij was in
eenige weken jaren verouderd. Maar
een vreugdevol lachje gleed over zijn
gezicht, toen hij Barbara zag.
„Ik dank u duizendmaal", riep hij uit,
„duizendmaal, mevrouw, dat u geko
men bent. Mijn zoon noemt voortdurend
uw naam en ik ben bang, dat hij niet
genezen zal voordat hij u gezien heeft".
De-oude man-scheen nog iéts te wil
len zeggen, doch hij vond er de woor
den niet toe. Maar zijn oogen bleven
met een bijna smeekenden blik op Bar
bara rusten.
„Mag uw zoon bezoek ontvangen
„De dokter heeft reeds eenige korte
bedoeken toegestaan. Maar uw bezoek
zal hem onder alle omstandigheden
aangenaam zijn."
Kersten liep naar de deur, om deze
voor Barbara te openen, doch Klinter
hield hem bij de mouw van zijn jas
terug en zei halfluid tegen hem
tend, kan het niet anders of zijn ver
werping heeft althans dit groote voor
deel met zich gebracht, dat de kans om,
niet ten koste van eenzijdig drukkende
bezuinigingen, maar op normale wijze
's lands kas weer in het evenwicht van
ontvangsten en uitgaven te brengen, er
aanmerkelijk mede is vergroot. In hoe
verre met die gunstige mogelijkheid de
mannen van morgen, de nieuwe man
nen aan het bewind, rekening zullen
houden, dient afgewacht. Maar dat we,
met goeden wille althans der macht
hebbers, voor de eerstvolgende jaren
een meer sluitende begrooting zullen
kunnen krijgen, dan zich tot nog kort
geleden liet aanzien, is zeker. En over
zulk een sluitende begrooting, denke
men niet gering. Want wat het gevolg
er van kan zijn, wanneer eenmaal het
hellend vlak der staatsuitgiften van
papiergeld, zonder eenige dekking, be
treden wordt en dat zou het worden,
wanneer de uitgaven de inkomsten blij
ven overschrijden zien we aan de
noodtoestanden, waartoe Duitschland,
aan de groote duurte, waartoe andere
landen vervallen zijn. Natuurlijk zijn
ginds en elders nog andere factoren
werkzaam geweest, om het zoover te
doen komen. Maar de meest eenvoudige
economische logica leert, dat wanneer
de Staat overgaat tot aanmaak van
geld, dat door geen enkel fiduciair on
derpand gedekt is, de kosten, noodig
voor het levensonderhoud der burgers,
in nog hoogere mate stijgen, dan de
gelduitgiften plaats hebben. Tot welk
een ramp zulk een wedstrijd leidt, leert
ons de fabelachtige schijn-rijkdom van
den Duitscheo staat, die in één etmaal
honderdduizenden milliardèn 'TÓövërt
uit zijn billetten-drukpersen, en de die
pe, ongekende armoede van het Duit-
sche volk.
Deze tijd stelt ons allen nieuwe pro
blemen de economisten, zoo goed als
de politici staan voor vraagstukken,
waaromtrent geenerlei ervaring van
vroeger hen ten dienste is. Zij moeten
de middelen tot behoud van wat nog
niét verloren ging, tot herstel van wat
nog te redden is en weer op te bouwen
zal blijken, grootendeels, zoo niet ge
heel uit eigen kracht, eigen inzicht,
eigen toetsing en scherpzinnigheid,
moeten halen. Hun karakter zal vast
heid aan doorzicht, kalm overleg aan
voortvarendheid moeten paren zij zul
len boven eigen belang, het belang
hunner partijen, boven deze het belang
van het algemeen, onvoorwaardelijk
moeten stellen van hun inzicht en
doortastendheid, van hun kennis en
kunde zal het afhangen of ons land in
de eerstvolgende jaren, in de naaste
„Laat mevrouw alleen naar binnen
gaan. Ik moet u nog spreken ik moet
u nog vertellen, wat er eigenlijk in uw
afwezigheid is voorgevallen."
Daarna sloot Klinter de deur, waar
door Barbara in de ziekenkamer was
getreden en ging met den geheimraad
de gang op en neer.
Lothar Kersten zat in een leunstoel
dicht bij het venster. Het donkere civiel
dat hij droeg, deed zijn gelaat nog blee-
ker schijnen dan het was.
Barbara drukte haar zakdoek tegen
haar oogen en schreed zoo zacht moge
lijk naar den stoel van den zieke. Zij
zag slechts de oogen in dat bleeke ge
laat, die met een onbeschrijfelijken blik
van hoop en vrees al maar door op
haar gericht waren.
Ze stond naast zijn stoel en vatte
zijn hand. „Hoe gaat het vroeg ze
zacht.
Een lichte blos .kwam op zijn bleeke
wangen.
„Dank je, dat je gekomen bent",
antwoordde hij met matte stem.
Barbara wist, dat ze nu niet schreien
mocht. Ze beheerschte zich zooveel ze
kon. Ze legde haar linkerhand op zijn
voorhoofd.
„Ik ben erg ziek geweest", zei Lothar.
„Dat weet ik, maar je zult weer be
ter worden en zelf dezen naren tijd
vergeten."
Weer voelde Barbara zijn blik op
zich rusten, dezen blik vol twijfel en
hoop.
„Ik schreef je een brief", fluisterde
Lothar en keek naar den grond. „Ik
toekomst, zijn in zooveel opzichten be
voorrechte plaats temidden van de on
stuimige wateren der wereld-ontredde-
ring, zal vermogen te handhaven en te
versterken.
Nieuwe vraagstukken, nieuwe moei
lijkheden, zij eischen nieuwe krachten,
nieuwe mannen. Ons land telt dezul
ken zij dragen namen in staatkunde en
wetenschap, bekend en gezien. Der Ko
ningin de keure, de moeilijke keuze
een taak, zwaarder dan óp deze konink
lijke schouders ooit werd gelegd Ma-
ge Wijslieid Haar Leidsvrouw zijn
De invloed van de verwerping
der Vlootwet. De toestand in
Duitschland. De protectionis
tische strooming in Engeland.
De vooruitzichten der Neder-
landsche industrie. Koninklij
ke Petr. aanmerkelijk hooger.
Productievermindering en prijs
stijging in olie. Andere locale
waarden weinig veranderd.
De willige Amerikaansche markt.
Het extra-dividend der Steel
Corporation.
De verwerping der Vlootwet en het
als gevolg daarvan heengaan van den
„anti-inflatie-minister" heeft tot veler
verwondering op de Amsterdamsche ef
fectenbeurs geen noemenswaardigen
invloed gehad. Wel zijn de keursen der
Nederlandsche Staatsfondsen in de vo
rige week voor enkele soorten een paar
procent gedaald, dit was reeds ge
schied vóór het afstemmen der Vloot
wet en hield vermoedelijk meer verband
met den ongedecideerden toestand in
Duitschland, waarvan 'meïi óók" Voor
ons land de gevolgen duchtte. Na Vrij
dag zijn de Staatsfondsen niet meer
gedaald, integendeel, gedurende de
laatste dagen viel er een betere tendenz
voor waar te nemen. Klaarblijkelijk
wordt er op de beurs geoordeeld dat,
hoe ook het verloop der crisis moge
zijn, de groote meerderheid der bevol
king ten slotte toch om een bezuini
gingsdictator zal roepen en dat die al
leen in den persoon van den heer Co-
lijn te vinden is. Alleen door het vast
koppelen van de Vlootwet aan zijn be
zuinigingsplannen is de minister van
financiën gevallen en thans nog meer
dan vóór zijn aftreden wordt de heer
Colijn in de organen van alle partijen
behalve de soc.-democraten, de man
genoemd, die in staat is de bureaucra
tische barrière tegen de inkrimping der
staatsuitgaven te verbreken. Men zal
het, met alle respect voor de beginse
len der soc.-democratie, de geld- en ef
fectenbeurs niet euvel duiden, dat zij
zich onder de hoede van een „kapita
listisch" ministerie veiliger gevoelt dan
onder de rood gegarneerde zweep van
schreef een brief in koortstoestand.
Maar wat in dien brief stond, was de
waarheid."
„Ik weet het, dat je mij de waarheid
schreef", antwoordde Barbara, en haar
stem klonk erg onzeker.
„Krijg ik een antwoord op mijn
brief vroeg Lothar.
Barbara boog zich over hem heen
en haar lippen beroerden zijn voor
hoofd.
„Je zult antwoord hebben. Word
maar heel gauw gezond".
„En als ik beter ben vroeg Lothar
verder en hij vatte met beide handen
Barbara's hand en drukte deze aan
zijn hart.
Barbara boog zich nog dieper over
hem en fluisterde hem in 't oor
„Dan zullen we den trouwdag vast
stellen."
Zoo zwak hij was, trok hij haar toch
naar zich toe en ze kuste hem onder
tranen. Dan zette ze zich naast hem en
hield zijn handen vast en tusschen hen
was het heilige zwijgen, dat door geen
woorden verbroken mag worden,
Het duurde wel een half uur, vóór de
geheimraad en Klinter binnentraden.
Zoo lange hadden de uiteenzettingen in
de gang geduurd, zoo lang had het ge
duurd, eer graaf Klinter den ouden
heer aan het verstand had gebracht,
hoe het duel mogelijk geweest was en
hoe alles zich in dien tusschentijd had
toegedragen.
De oude geheimraad was buiten zich
zelf, dat Werner mede in de zaak was
betrokken geworden en dat zijn zoon
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
van onze voorraden
400 stuks direct te leveren
Als bijzonderheid zullen wij deze instru
menten ook verkoopen volgens ons bijzonder
MfT* Vraagt onzen fraaien catalogus met conditiën.
GOES
UTRECHT
nir. Troelstra en dat de beurs voor
Staatsfondsen niet verflauwd is, mag
dan ook als een aanwijzing word.en be
schouwd dat men een ultra-linksch mi
nisterie niet waarschijnlijk acht.
Ook de buiteniandsche politiek heeft
de beurs in de afgeloopen week niet
beheerscht. Er is zelfs eenig optimisme
gewekt door de geslaagde voorberei
ding van een intergeallïeerde conferen
tie op initiatief van Washington, of-
schóón' "alras" uit de verklaringen van
den Franschen premier bleek dat de
wereld van die samenspreking vermoe
delijk weinig te wachten heeft. Er
schijnt voor Duitschland geen herstel
mogelijk dan door de diepte der maat
schappelijke ellende heen, waarbij ech
ter de kans steeds grooter wordt, dat
het zijn staatkundige eenheid zal ver
liezen. De financieele reorganisatie
heeft nog altijd niet haar beslag gekre
gen, weliswaar worden reeds kleine
coupures van de goudleening als be
taalmiddel uitgegeven, daarnevens ech
ter braakt de bankbiljettenpers eiken
dag nog haar milliardèn papiermarken
uit en zal zij dit waarschijnlijk nog wel
geruimen tijd moeten blijven doen, om
dat anders de waarde der uit te geven
„rente-marken" in een te snel tempo
zou deprecieeren. Het dient niet te wor
den vergeten dat het nieuwe „waarde
vaste" papiergeld niet zonder meer
onder de bevolking wordt gedistri
bueerd, zoodat elkeen daarvan een be
hoorlijke portie ontvangt, maar dat te
gen ontvangst van goud- of rentemar
ken iets gelijkwaardigs moet worden
hem haast het leven benomen had.
„Wij hadden allemaal onze zinnen
niet bij elkaar"-, zei Klinter. „Tot laat
in den middag van den dag van het
duel was ik bij den zwaargewonde.
Daarna reed ik naar Ivershofen, om
mevrouw Glover de treurige tijding mee
te deelen en vond ze daar niet meer.
Ze was op reis gegaan. Eerst acht da
gen later kreeg ik een brief van haar
uit Parijs en toen pas kon ik haar mee-
deelen, wat er gebeurd was. Telegra
fisch heb ik daarna mevrouw Glover op
de hoogte gehouden van den toestand
der beide zieken. We hebben zware da
gen doorgemaakt, geheimraad, maar nu
is alles voorbij. Laten we het beste ho
pen, en uw zoon geneest. Mevrouw Glo
ver heeft me niet gezegd, hoe ze er voor
staat, maar uit de weinige woorden,
die ze in de laatste dagen daarover met
me gësproken heeft, vermoed ik wel,
dat daarbinnen twee harten elkander
gevonden hebben. Het geluk zal uw
zoon weer gezond maken."
Voorzichtig opende Klinter de deur
en wenkte den geheimraad, naderbij te
treden. Deze zag zijn zoon en Barbara
hand in hand zitten en wist toen ge
noeg. Hij voelde, dat van nu af zijn
zoon zou genezen.
DERTIENDE HOOFDSTUK.
Toen Dora den volgenden dag haar
kamer in het directiekantoor binnen
trad, lagen er op haar schrijftafel een
aantal brieven en bovenop lag er een
met het handschrift van Werner, ge
adresseerd aan het directie-kantoor
overgesteld, hetzij goud of handelswis
sels, hetzij gepresteerde arbeid. Door
dien er thans overvloed van arbeids
krachten in Duitschland is worden die
natuurlijk karig betaald en blijft er een
groot deel werkeloos en overgeleverd
aan den steun der regeering en de par
ticuliere liefdadigheid. De diepere oor
zaak der financieele verwarring in
Duitschland is de verbreking van het
evenwicht tusschen de productie en de
gecreëerde kapitaalsbewijzen, welke
recht geven op een deel dier productie,
waaruit de depreciatie dier kapitaals-
bewijzen is voortgevloeid. De produc
tie van_ Duitschland is thans weinig
meer dan de helft van den omvang
dien ze vóór den oorlog had, o.m. ook
als gevolg van de verminderde arbeids
prestatie der arbeiders, welke vermin
dering in vergelijking met 1914 niet
minder dan 65 bedraagt, en door
den Berlijnschen briefschrijver aan het
het luidde
jHierbij bericht ik de ontvangst van
de mededeeling, dat mejuffrouw Dora
Buchwald mijn diensten vanaf 31 Maart
van 't volgend jaar niet meer behoeft."
Een gerucht in de kamer naast haar
deed Dora opschrikken.
Ze stond op en opende de deur. Ge
heimraad Kersten zat aan de schrijfta
fel op de plaats, die hij vroeger ook
ingenomen had. Toen hij Dora zag,
sprong hij met bijna jeugdige veer
kracht op.
Dora zag, hoe Kersten in den laat-
sten tijd geleden had en een diep me
delijden kwam over haar.
„Goeden dag, kindlief", sprak Ker
sten met eigenaardig weeke stem.
„Goeden dag Daar ben ik weer en
naar ik hoop zal er nu niets meer tus-
schenbeide komen. Kan ik je een
oogenblik spreken
(Natuurlijk, beste oom Kersten",
antwoordde Dora en trad haar kamer
binnen, terwijl Kersten volgde.
Kersten ging zitten op den stoel naast
haar schrijftafel en begon
„Alles zal nu wel in orde komen,
kind. Na regen volgt zonneschijn. Jij
behoort tot de familie, ik houd van je
als van een dochter daarom zal ik je
nu ook vertellen, hoe alles nu een ge
lukkige wending heeft genomen. Je
bent discreet en zult er niet over spre
ken. Gisteren heeft die lieve, goede Bar
bara Glover haar hand geschonken aan
Lothar. Ze zijn verlooid. i -i.
de verloving nog niet worden, want
eerst wil Lothar zijn ontslag uit den
dienst nemen." (Wordt vervolgd.)