1923 MAANDAG 29 OCTOBER NIEUWS Brieven uit de Hofstad FEUILLETON ZIJN PROEFJAAR. BINNENLAND flen Holl. Stoomboot van een scherpere |Noordtzee de ietwat welke thans in het /orden voorts vrijwel van het seizoen ge- mdsen warein iets loorten werden lager men hadden te lijden Ir nieuwe moeil-ijkhe- Jet de uitvoering van ,wdlte op 1 Januari :t treden. Geld op |3 11 o ra o b i e I e n i r de gezond- |s dikwijls heeft men met het vraagstuk, die de automobie- Jlig zijn voor de ge- die veel van deze en, b.v. de werklui in [tsen en in de gara- lansche physiologen ?ard hebben over dit rijke onderzoekingen ftlijkt, dat de nadee- lieid veel grooter zijn had verondersteld. Ilden voor alle groo- look voor de zaken- lelmatige steden (in lie de automobiel af- Xnoxyde het gevaar- los en hef kan ergens [Ier dat eenige damp bur verraadt, dat de Irdt door een slecht pt. Men weet nu, dat pr de gezondheid is. die men gedurende langen tijd inademt, 10.000 deelen kool- enkele deelen- van jde gassen, die ont- Iranding van andere Jdie men daar voor |bruikt,behalve koot- i gifti'gen damp van Jtoffen. Ift men, onderzoekin- lit bleek, dat het in ft verkeer zeer druk Ikomt, dat de lucht |n .koolmonoxydt ko- koolmonoxyde ko en voor. Zelfs heeft Bat In sommige ge- Jdurende korte tijden loolmonoxyde bevat, |erdaad mogelijk is, chronische gasver- niet alleen in ge- |r ook op plaatsen in I.v. daar, waar ver- llangen tijd op post ^;n Hagard zijn van estand aanmerkelijk nneer men verticale automobielen aan- T giftige gassen naar |n niet in de straten og wel eenigen tijd letere vei'brandings- pmobielen gevonden nemen wij over lilt Amer. Medic. As- de moeite waard hergelijke onderzoe- fE VLISSINOEN. v.m. n.m 3.09 3.15 3.37 3.48 )R AUTO EN |SEN. ber uur 5.11 5.09 den dag nog door Ir beweging te kun- was doodmoe. Ze Jachtkamer en nu en (p haar te overman- 1 menschen als door In-gaan. Doch toen hooge gestalte :van J binnentrad, her- Jen ze zag duidelijk Inderd de oude heer hij zich altijd hoog lecht gehouden, nu lofd gebogen en hij Itrotsche den wiens Dora ook en kwam een telegram ont- on zwaar ziek lag oonde het telegram pi had gemeld. Ook Kersten zeer te Jt over zich verkrij- len man ook nog te T- het bericht, dat er I gevonden tusschen I zoon en dat beiden ■en. 1 kwam nu terug en J even weg ging om Ir zijn bagage, kon Iwend zeggen I van het duel 1 De II gebroken. Hij zal loeg ervaren, als hij lalding gevallen en |heb ik hem al ver- Vordt vervolgd.) SSINGSCHE COURANT ABONNEMENTS PRIJS Voor Vlissingen en gemeenten op Wal cheren 2.20 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Week-abon- nementen 17 cent, alles bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent. ADVERTENTIE-PRIJS. Van 1—4 regels: ƒ1.10; voor iedere regel meer 26 centbij abonnement spe ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel Dienstaanb!edinge.n en dienstaanvragen van 15 regels 65 centiedere regel meei *3 cent, bij contante betaling. Familieberichten van 16 regels 1.70, iedere regel meer 26 cent. Emants. Tentoonstellingen. Het is in de eerste plaats de taak van den kroniekschrijver, dat hij de mannen ■herdenkt die een sieraad zijn geweest voor hun stad en wij zouden onzen plicht tekort schieten ais wij niet even een woord wijdden aan de nagedachte nis van één onzer beste Haagsche lit teraturen, Marcel-lus Emants. Hij was echt-Haagsch in den goeden zin van het woord. Niet het mondaine was zijn genre, hij vertegenwoordigde een groo- tcndeels voorbijgegaan fase in de ont wikkeling van de residentie. Hij had nog het ingetogen-voorname, het stijve- deftige, dat eigenlijk meer past bij de feestelijke residante dan het wufte. Op ende op was hij een gentleman en wie zich het mieuwerwetsche uiterlijk van z.g. artiesten voorstelt, zal allerminst zich Emants kunnen voorstellen. Zijn uiterlijk had niets opvallends, niet iets zwiei'igs, iets afzonderlijks integen deel. hij deed, eer aan een ouderwetsche regenten-type denken dan aan een nieuwlichter op litterair gebied, boven dien was hij luchtig of quasi-joviaal. vrijmoedig of luidruchtig, gelijk helaas zoo vaak he't optreden van de artiesten kenmerkt. Voorkomend, welwillend, gereserveerd, maar vóór alles hoffelijk en 'bescheiden was zijn ievensverschij- ninp. Hij was daardoor een bizondere figuur in Den Haag -en zijn vertrek daaruit naar Zwitserland, waar 'hij de laatste jaren van zijn leven doorbracht, was al een verlies voor de residentie. Als Emants bijvoorbeeld in den schouw burg verscheen, dan ging het van mond tot mond zie, daar is Marcellus Emants eri zijn naam werd met ontzag genoemd. Men gevoelde het als een eer, dat hij ook aanwezig was. Ongetwijfeld behoorde hij-, tot degenen, die van ons tooneefl1 het best op de hoogte zijn en er de meeste liefde voor koesteren. Hij heeft zich veel arbeidskracht ten bate 'daarvan getroost, maar hij heeft alleen het Hollandsche tooneel niet vermogen op te bouwen. Zelf gevoelde hij zich stellig acteur in vroeger jaren betrad hij zelf de planken om met een kleine maar uitgelezen schare dilettanten zich met liefde aan de tooneelspeélkunst fe wijden. Nimmer heeft Den Haag een tooneelclubje amateurs gehad dat zóó hoog stond als het clubje van Emants. Menige heusche acteur Had er een voor beeld aan kunnen nemen. Vooral ken merkte liet zich dóo.r die verzorgde voornaamheid, die bijna aangeboren is en die helaas op ons tooneel zoo zeer kan ontbreken. Het genre litteratuur dat Emants ver tegenwoordigt is niet van veler gading. De grondtoon van zijn levensopvatting is somber en pessimistisch, maar hii heeft in zijn figuren typen gefeekend 40) „Ja, ja", antwoordde haar tante, „men moet hem ontzien, hij zal het nog tijdig genoeg hooren. Ongelukstijdingen komen nooit te laat, wie weet, wat we hooren zullen, als we thuis zijn." in haar binnenste echter vond ze het vreeselijk, dat ze het geheim van het duel niet aan den man, in dit geval den geheimraad kon 'brengen en ze hoopte vurig, dat zich onderweg nog een ge legenheid zou voordoen, om hem de jobstijding mee te kunnen deelen. De tocht werd verder aanvaard over Stuttgart naar Karslruhe. Dora en haar tante wilden daar overnachten de geheimraad wilde doorreizen, om zoo dug mogelijk in Dasburg te arriveeren. Ais Dora gehandeld had-, zooals haar onrustig gemoed haar ingaf, was ze stellig met hem meegereisd. Maar juist nu de geheimraad weer naar Dasburg ging, om de leiding op zich te nemen, was er voor Dora geen enkele reden, zoo haastig door te reizen, geen reden althans tegenover de wereld. Weer zaten ze met hun drieën zon der medereizigers in een compartiment en eerst na ongeveer een uur begon de geheimraad te praten en te klagen. Het oogenblik scheen gekomen, dat hij zich moest uiten. „We hebben vreeselijke dingen door gemaakt", zeide hij tegen Dora, die te- zooals wij alien er kennen en hij heeft hun karakter scherp ontleed. Vandaar dat zijn werk, al zal het genre niet al tijd geliefd zijn, 'litterair en 'psychologi sche waarde zal houden. Emants heeft in zijn lange leven be trekkelijk niet veel geleverd, maar juist daarom zal iziin werk te meer waardee rt ne blijven vinden. Zijn naam zal een afzonderlijke plaats innemen gelijk zijn persoon dit in Den Haag jaren lang heeft gedaan. Er zijn van dergelijke figuren niet vele meer til Den Haag. Wij zouden er op litterair gebied slechts een heel en kele kunnen noemen. Tijdens de ten toonstelling voor letterkunde, had één der boekhandels op eigen gelegenheid een expositie samengesteld van Haag sche schrijvers, die in de eerste plaats door fraaie portretten, waren vertegen woordigd. Vele van hen behoorden tot onbekende grootheden en dat 'is maar gelukkig, want wij zouden allicht gaan 'lijden aan een overvloed van litteraire sterren alls ze alle tot de eerste orde behoorden. We hebben het nu toch over tentoon stellingen en dan is het gemakkelijk naar een ander onderwerp over te gaan. Er wordt nogal veel „getentoonsteld" in Den Haag en het geleek wel dat de tentoonstellingen een beter karakter krijgen. Vroeger had het er allen schijn van of men op een tentoonstelling vooral heel veel cn zoo mogelijk alles van een bepaald gebied moest iaten zien. Daardoor zag men ten slotte eigenlijk heel weinig. Nu wordt dat an ders. Er zit weer organisatie in en meer een bepaalde tendenz. Zoo hebben nu in Den Haag de kruideniers een tentoonstelling georga niseerd die zij den naam geven van beurs. Tot °P zekere hoogte is die naam ook juister. Het doel is de leve ranciers en de detailverkoopers met elkander in contact te brengen en dich ter bij elkaar te doen zijn. Het publiek mag daarbij ook komen kijken want dit heeft er ten slofte alle belang bij om in letterlijken zin van het woord te we ten wat er in de wereld te koop is. Wie niet tot den winkeldrijvenden stand behoort heeft maar al te dikwijls een gansch verkeerden kijk op het werk van dien stand. Men ziet dan in den winke lier den man, die goedkoop inkoopt en met een zoete winst verkoopt, een am bacht, dat iedereen morgen aan den dag kan gaan uitoefenen. Zóó eenvou dig is echter dat vak niet en wie de thans geopende kruideniersbeurs eens bezocht, begrijpt wel dat er nog iets anders aan een nuttige uitoefening van dit vak vastzit. Wei merkwaardig is het dat deze nieuwe strooming in de win kel-wereld ontstaat. Vroeger waren de winkeliers elkaar's geslagen vijanden en thans hebben zij een gemeenschap pelijke vereeniging waarin zij broeder lijk naast elkaar zitten. Als het publiek van die eendracht maar niet de dupe wordt, aldus zucht misschien deze of gene huismoeder die maar al te dikwijls profiteerde van de concurrentiezucht tusschen haar leve ranciers. Natuurlijk zuilen de excessen in den coneurrentie-strijd op deze wijze verdwijnen maar ten slotte blijft cr in iederen winkel nog een belangrijk indi vidueel element van den winkelier, nl. de wijze waarop de klanten bediend worden. Daarin kunnen de collega's nog in vrijheid concurreeren en mis schien dat hier degene die het beste, het vlugste en het accuraatste handelt nog heel wat naam verwerven. Er zijn nog maar al te veel winkeliers die het genover hem zat. „De eerste dagen in Meran ging het nog daarna kreeg de koorts Lothar te pakken en heb ik ge loofd, dat het uit was met hem. Ook de doctoren schudden het hoofd en sche nen weinig hoop te hebben. Ze zeiden, dat zijn hart zeer was aangedaan en het twijfelachtig was, of het wei de zware koortsaanvallen zou kunnen doorstaan. Doch het verschrikkelijkste voor mij was, hetgeen ik uit de koorts- fantasiën vgn hem hoorde. Wat heeft hij geleden,'de arme jongen, want er liggen vmeeselijke jaren achter hem Er .gleden tranen langs de wangen van den ouden heer en het duurde eenigen tijd, eer hij kon voortgaan. „Waarom stellen kinderen toch geen vertrouwen in hun ouders Waarom heeft mijn zoon mij toch nooit gezegd, wat hem drukte Uit wanhoop is hij naar de koloniën gegaan, in jammer en nood heeft hij daar gezeten omdat hij van een vrouw hield, die onbereikbaar voor hem was. En misschien was dat nog dwaas van hem ook, misschien zou hij nog gelukkig hebben kunnen wor den, want die vrouw was vrij daarna, was weduwe geworden. Zes jaar lang heeft de arme jongen zichzelf gemar teld en met zichzelf gevochten.. Ja, hij is moedig, dapper en sterk doch wat zijn gemoed bezwaarde, werd tenslotte toch sterker dan hij. Daarom kwam hij eindelijk naar zijn vaderland terug." Kersten droogde weer zijn tranen en keek een tijdlang hardnekkig het coupé-venster uit. Na een lange pauze, die Dora niet waagde te onderbreken, belang van dit element in lum zaak niet inzien en misschien zulten zij het gaan begrijpen zoodra zij zich niet meer heb ben te spitsen op .kleine handigheidjes tegenover hun concurrenten. Op deze tentoonstelling exposeeren verschillende groote en gros-handelaren en producenten, zoodat het publiek ook eens kennis maakt met de oorspronke lijke leveranciers. Misschien dat het daardoor ook wijzer wordt. We worden imme.rs altijd wijzer door het onderzoeken van alle dingen EIBER. De minister-crisis. H. M. de Koningin heeft in overwe ging genomen de op 27 October 1923 ingediende aanvrage om ontheffing uit hun ambt van de ministers en hun ver zocht zich onmiddels te willen blijven belasten met de behandeling en afdoe ning zoo mogelijk van de loopende zaken. De verwerping van de Vlootwet, Aan de beschouwingen van de partij bladen zuilen wij nog het een en ander ontieenen, omdat het wel gewenscht is dat men een indruk krijgt van het ge voelen der verschillende partijen over de verwerping van de Vlootwet. De „Standaard" constateert, dat door de verwerping der wet aan het zittend Kabinet de bestaansgrond ont viel en door de wijze van verwerping, door de groepeering der stemmen, ook de vorming van eenig ander rechtsch Kabinet ondenkbaar wordt. Bij de beantwoording der vraag, wat thans behoort te geschieden, is er niet veel keus. Op een der gewichtigste punten van staatsbeleid de zorg voor de veilig heid van het land is er in de drie rechtsche groepen geen meerderheid mê-er. De leiding op dat punt is over gegaan naar de linkerzijde, versterkt met 10 R. Kath. dissidenten. Parlementair gezien, staat het o. i. buiten twijfel, dat nu ook de zorg voor 's lands bestuur door de aaneengeslo ten oppositie behoort te worden over genomen en rest alleen de vraag, aan wten de leiding in oe nieuwe parlemen taire meerderheid toekomt, 'Het antwoord daarop lijkt het blad niet twijfelachtig. Het gaat na hoe Troelstra de leiding had bij den aanval op -het Kabinet en hii was de over winnaar. De eenig houdbare conclusie uit het gebeurde te trekken, is o.i. dan ook, dat mm. Troelstra de aangewezen man is om een nieuw parlementair Kabinet saam te stellen. Voor wat onze .groep in het parle ment .betreft, schijnt de zaak vrij een voudig. Wij hebben opgehouden re,gee- rinigspartij te zijn en staan in onze volle vrijheid. Men zal ons niet kunnen be schuldigen, dat wij niet tot den einde toe trouw achter het Kabinet hebben gestaan. Toen het in Juli kraakte is onzerzijds het standpunt ingenomen samen uit, samen thuis Al waren we niet zonder bezwaren, we hadden in 1922 onzen steun toegezegd en we hebben dien verleend tot het laatste oogenblik. Zelfs heeft de leider der partij in het landsbelang niet geaarzeld persoonlijk den moeilijk stén post in het kabinet voor zijn rekening te nemen. Maar nu zijn we dan weer vrij. Geheel v,rij. Nu komt de verantwoordelijkheid: ging hij voort „Juist toen we dachten, dat het was gedaan met Lothar, daalde de koorts. Hij herstelde verrassend gauw, doch de behandelende geneeesheer dacht dat het nog niet de laatste aanval was ge weest. Lothar .ging echter reeds uit, meermalen maakte hij vrij groote wan delingen met mij. Op een morgen was hij verdwenen, afgereisd met den nachttrein. Hij liet een brief voor mij achter hij moest weg, het leven had geen waarde voor hem, indien hij geen zekerheid had. Hij vroeg me dringend vergeving en ik moest me niet onge rust maken binnen 48 uur zou ik be richt van hem hebben. Hij kwam in elk geval weer terug. Ik wist niet, wat ik doen moest, maar er bleef me niets an ders over, dan af fe wachten. De acht en veertig uren verliepen en e.r kwam .geen bericht. Daar kwam gisteren op eens een telegram van mijn huishoud ster in Dasburg met de mededeeling, dat mijn zoon daar zwaar ziek was ge worden en naar een Sanatorium ver voerd! ■Het zai natuurlijk een nieuwe koorts aanval zijn, zooals de dokter in Meran dat ook voorspeld heeft. Lothar moet weer opnieuw hevige zielsaandoeningen hebben ondergaan en misschien is de aanval dan nog heviger dan die in Meran. Wie weet, wat ik thuis vind Daarna kwam er weer een lange pauze in het gesprek. Kersten en tante Schottelius begaven zich naar den res tauratiewagen, om iets te eten. Dora bleef alleen- en haar ui ook voor het herstel van het budgetair evenwicht op anderen te rusten. De „Nederlander", het hoofdorgaan der christ.-historisehen, schrijft onder het opschrift „Een noodlottige beslis sing" o.m, „Het is een ervaring zóó pijnlijk en een beslissing zóó noodlot tig, als in vele jaren het Nederlandsche volk ni-et heeft getroffen. De welvaart van het Nederlandsche volk, zijn waardevolle internationale positie, zij hangen onverbrekelijk samen met de veiligheid van de koloniale be zittingen. Maar dit bezit is niet te hand haven ais Nederland nalaat, datgene te doen, wat noodig is om bij komende botsing in de Stille Zuidzee de onzij digheid van een gebied te verzekeren. Dan moet de vreemde meester komen, die in ons rijk het werk zal doen, dat wij nalieten. En eenmaal gekomen, zal hij niet meer gaan Het .is vreeselijk voor een volk, deze ervaring te moeten doormaken. Wij stonden niet gaarne in de plaats van hen, die om politieke redenen, dat is om het zittend kabinet te treffen, tot dezen maafregei medewerkten. Hoe mannen als Dresselhuys, Ger.ritzen, Van Gijn, die toch weten wat op het spel staat, tot deze beslissing konden medewer ken, is ons een zielkundig raadsel, welks oplossing wij niet kunnen geven. Wij 'mogen niet wanhopen. Wij moeten weer aan het werk. Niet één kostbaar goed is met deze stemming getroffen. Neen, drie waarden zijn prijsgegeven. De sterkte en zelfstandig heid van'onze positie als koloniale mo gendheid leed bijna onherstelbare scha de. Het parlefhentatre stelsel kreeg een nieuwen geduchten knak, want een stel. sel, dat bij zoodanige anti-nationale beslissingen mogelijk is, verliest zijn grondslag. Daarbij het kabinet, dat ons bedrijfsleven verloste van den onna- tuurlijken plooi, dien de oorlog daarin gebracht had, en dat nu zich op maakt tot behoud van ons evenwichtig economisch bestaan het kabinet, dat wilde blijven bouwen op den christe- lijken grondslag, waarop ons volksleven is opgebouwd, dit kabinet, dat de moed had zijn leven aan een daad van nati onale waarde te verbinden, het werd tot aftreden genoopt zonder dat iemand in staat is een oplossing van de gerezen crisis aan te wijzen. Over de beteekenis van deze moei lijkheid te spreken, daartoe zal gelegen heid te over zijn. Heden grijpt ons het meest aan de slag, die aan de toekomst van ons volk is toegebracht." Aan een opdracht tot kabinetsforma tie aan oud-minister De Geer kan „de Maasbode" ('R. K.) niet gelooven. Het blad zegt In de eerste plaats toch is het een groote vraag of men grond heeft voor de bewering, dat de heer De Geer door deze stemming .in het gelijk is gesteld. De oud-minister van financiën is voor stander van de Vlootwet als zoodanig en verzette zich alleen tegen de invoe ling hic et nunc uit fi-nancieele overwe gingen. Hoeveei van de tegenstemmers zullen zich ten dezen aan de zijde van den oud-minister scharen Wij geloo ven eerlijk 'gezegd niet één. En telt men voorts afgezien van deze overweging de stemmen samen van hen, die met den heer De Geer de Vlootwet-behandeling niet urgent acht ten, dan is er allerminst een working majority bijeen te brengen. A fortiori moet op een nog grooter stemmen-tekort de combinatie De Geer Van Schaick die ook genoemd wordt afspringen. groot, dat zij door het regelmatige stooten der wagens en de schommelen de beweging langzamerhand in slaap gewiegd werd. Ze moest urenlang ge slapen hebben, eer ze haar oogen weer opende. 's Avonds kwamen ze in Karlsruhe aan en Dora nam afscheid van Kersten, die verder reisde. Ze wenschte hem van ganscher harte toe, dat hij goede be richten in Dasburg moch-t vinden. Zij wenschte dat niet alleen voor hem, maar ook voor zichzelf, doch zei hem dit natuurlijk niet. Ze wist het, de ge heimraad zou een ellendigen nacht hebben en vol zorg en onrust zijn. En zoo'n zelfde nacht dreigde haar en eerst den volgenden morgen zou zij in zorgvolle afwachting de reis aanvaar den, die de geheimraad nu al begon. TWAALFDE HOOFDSTUK. Waar geen klager is, is ook geen rechter. Niemand kwam op de gedachte de beide duellanten rekenschap te vra gen. In een groot industriedistrict doen zich gansch andere verhoudingen voor dan in andere gedeelten van Duitsch- land. Alles is er afhanklijk van de in dustrie daar heeft alles rekening mede te houden en iedereen hoedt er zich voor, in conflict te komen met de toon aangevende persoonlijkheden. De plaatselijke overheid werd wet telijk door de industrie onderhouden. De villa, waarin Spalding woonde, en het berkenbosch behoorden tot de af- deel-ing van den gerechtsambtenaar Van den anderen kant gelooven wij ook niet, dat de tien dissidente Katho lieken zich er voor zouden iaten vinden, met de linkerzijde naar een accoord te trachten. De „Nieuwe Rott. Ct." zegt n0S 'n een beschouwing over den politieken toestand, dat inkrimping van het .getal departementen de samenstelling van het komende kabinet zai vergemakkelijken. Hoe kleiner de kring is, hoe eerder men slagen zai, de personen te vinden, die de moeilijke taak op zich kunnen en willen nemen. Op partijkleur behoeft niet te worden gelet. Ons althans zal de kleur om het even zijn. Bij wijze van zeggen wil men een kabinet van enkel Roomschen vormen, het zal door ons welkom worden geheeten, indien het voor zijn taak berekend lijkt. Wii men een kabinet uit enkel rechter mannen samenstellen, het is ons juist zoo goed, mits maar op de mannen zal kunnen worden .gebouwd. Al wat geëischt wordt is slechts, dat bij het zoeken naar die mannen geen partijoverwegingen gelden. Voor bezui niging vindt elk kabinet, dat inderdaad bezuiniging doorzet, in de Kamer een meerderheid, die het zal steunen. is de politieke richting van het nieu we kabinet onder de tegenwoordige omstandigheden volmaakt onverschillig, de kabinetsformatie blijft, juist om de zware eischen, waaraan ten opzichte van <le persoonlijke eigenschappen der ministers moet worden vastgehouden, zeer moeilijk. Er zullen er in den lande niet veel zijn, die het gezag hebben en de suggestieve kracht, om een kring van medewerkers om zich te vereenigen, die bereid en in de gelegenheid zijn, hun persoonlijke belangen weg te cijfe ren, en zich bij hunne beslissing te laten leiden door hun gemeenschapszin, O, Zimmerman, besluit het blad, waarom hebt gij ons verlaten 'De „Rotterdammer" (a.r.) meent te mogen conclu-deeren, dat van de vijftig tegenstemmers mr. Troelstra de leider was. Voor hem is dus, zegt het blad, ook de verantwoordelijkheid. Elke andere opvatting zou het parlementaire stelsel geweld aandoen. Het is niet de vraag, wat A of B wenschf, maar uitsluitend, welke oplossing door de omstandighe den der crisis wordt vereischt. Welnu dan. is de allereerst aangewezene de man, die ais de ziel van de nieuwe meerderheid der Kamer is te beschou wen. Wij wenschen geen kabinet T.roelstra. Wij verfoeien zelfs de ge dachte eraan, Maar de sfap, dien de Kamer deed, voert noodzakelijk daar heen. Waarom het kabinet zoo nadrukke lijk zijn positie verbond aan het tot stand komen dezer Vlootwet- en haar invoering op korten termijn, .is ons niet volkomen duidelijk geworden1, zegt het „Centrum". Maar het heeft weinig zin daarover- thans te gaan napleiten. Het liefst zouden wij zien een recon structie -van het kabinet met behoud van zijn meest naar voren tredende figuren. En welbeschouwd zou een der gelijke oplossing o-ok het meest in over eenstemming zijn met de werkelijke partijverhoudingen. Want het kabinet heeft wel geen meerderheid voor zijn Vlootwet kunnen krijgen, maar dit be- teekent geenszins, dat de meerderheid der Kamer het in 't algemeen zijn ver trouwen heeft opgezegd. De tien katho lieke afgevaardigden, die hun stem aan het ontwerp onthielden, stemden tegen de Vlootwet, maar niet tegen het ka binet als zoodanig. Hieraan valt geen oogenblik te twijfelen, men'leze slechts, wat de heer Van Sohaick Vrij de Theresia-werken was. Lenske zou zeer verbaasd zijn ge weest,. als men hem er opmerkzaam op had gemaakt, dat hij zijn chef, berg- raad Spalding wegens dueileeren zou moeten -dagvaarden. Lenske wist er -ook niets zekers van. Alen fluisterde, dat er een duel was geweest tusschen Spalding en kapitein Kersten, den zoon van den ouden ge heimraad en men vertelde elkaar even geheimzinnig dat beiden zwaar waren gewond. In werkelijkheid had Lothar hevige koorts, maar dat geloofde niemand natuurlijk. De „ingewijden" haalden de schouders -op en zeiden dat hij evenmin de koorts had-, als .bergraad Spalding van zijn paard gevallen was. Ze waren allebei gewond en verkeerden in levens gevaar. Ook de oorzaak van het duel wist men. Juffrouw Wolf was natuurlijk niet zoo discreet geweest om te zwij gen hetgeen ze wist. Zoo kwam men dus te weten, dat mevrouw Glover, die in dien tijd afgereisd was, waarschijn lijk om alle onaangenaamheden uit den weg te gaan, de oorzaak van den twist was geweest. Beide mannen hadden haar bemind, en zij stonden elkaar naar het leven. Met het duel is het net zoo gesteld als met smokkelen ieder weet, dat het smokkelen onrechtvaardig is, doch ieder doet het op zijn beurt en vindt er niets oneervols, dn.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1923 | | pagina 1