DRAGON'
riten
ano5s
DINSDAG 8 MEI
NolOS
RK
i biedingen
aanvragen
mt-Miei.
IaT passagiers
ren en vee.
BINNENLAND
FEUILLETON
Door Duisternis tot licht
INGEZONDEN STUKKEN
JJ
i 11.75.
gevraagd flinke
Ie getuigen onnoo-
le melden.
|u „Vliss. Courant"
[koop van Choco-
lile-Iis, tegen vas
«revisie bij j. W
«DE, Walstraat 98
lapark 129.
MfWlt
Iddeib.-Rotterdam
gelegen plaatsen.
/let
r. MM.
iB. Ill
I. KOtt
Tl. IB
9
fiies U bekomen
|F y. Tranap. en Eïïp
pirven V03, 'a*L
I EENHOORN, Tel. 163
OOSTEEHODT,Tel. 8»
t, pTTTTKNHEK Tel. 101
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTS PRIJS
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren ƒ2.20 per drie maanden. Franco
door het geheele rijk ƒ2.50. Week-abon-
nementen 17 cent. alles bij vooruitbetaling.
Afzonderlijk^ nummers 5 cent
ADVERTENTIE-PRIJS.
Van 14 regels: ƒ1.10; voor iedere
regel meer 26 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 52 cent per regel
Dienstaanbiedingen en dienstaanvragen
van 15 regels 65 centiedere regel meer
IC cent, bij contante betaling.
Familieberichten van 16 regels 1.70,
iedere regel meer 26 cent.
Koning Haakon te Amsterdam.
Den 5en Juni a.s. wordt door H. M.
de Koningin het officieel bezoek tege
moet gezien van Z. M. den Koning van
Noorwegen. De koning, die voornemens
is, de reis per oorlogsschip te doen. zal
dien dag te Amsterdam aankomen en
den 7en Juni weder vertrekken.
De bioscoopwet.
Blijkens het voorloopig verslag van
de afdeelingen der Tweede Kamer over
het wetsontwerp tof bestrijding van de
zedelijke en maatschappelijke gevaren
van de bioscoop, wend van verschillen
de zijden critiek geoefend op de hou
ding in deze aangelegenheid door de
regeering aangenomen. 'Toen over het
oorspronkelijk ontwerp beraadslaagd
■werd, heeft de regeering hare houding
tegenover de ingediende amendementen
bepaald, Daarbij bleek zij haar eigen
voorstel als het eenig juiste te be
schouwen. Toch is zij thans gekomen
met een nieuw voorstel, waardoor ach
teraf de eerst teleurgestelde voorstellers
van amendementen worden bevredigd.
De leden, die dezen gang van zaken in
herinnering brachten, stelden bij de be
oordeeling daarvan op den voorgrond,
dat het niet aannemelijk is, dat de aan
vankelijke houding van de regeering
gebaseerd zou zijn op een kansbereke
ning betreffende 'net oordeel der Kamer.
Verscheidene leden, die zich 'bij de
behandeling van het oorspronkelijke
ontwerp hadden uitgesproken tegen
keuring van films, bestemd voor vol
wassenen, verklaarden hunne opvat
ting te dezen aanzien te handhaven en
het zeer te betreuren, dat de rëgeering
in het tegenwoordige ontwerp deze
keuring wederom heeft opgenomen.
In afwijking van het algemeen gel
dende, in de verordeningen op de open
bare vermakelijkheden in overeenstem
ming met artikel 188 van de Gemeente
wet neergelegde beginsel, dat de uit
voering van die verordeningen is opge
dragen aan den burgemeester, wordt in
het wetsontwerp de uitvoering van de
bepalingen over het verleenen enz. van
bioscoopsvergunningen opgedragen aan
burgemeester en wethouders. Hierdoor
wordt een tweeslachtige toestand ge
schapen, welke slechts verwarring zou
kunnen stichten. Ditzelfde is, naar werd
opgemerkt, het geval ten aanzien van
het ontworpen rechtvar hooger beroep.
In het ontwerp mist men een definitie
van het begrip „film" en van het begrip
..bioscoop-voorstelling", terwijl ook
omtrent „wetenschap" en „openbaar"
niets naders is bepaald. Voor een juiste
toepassing der wet, achtte men een om
schrijving van deze begrippen ten zeer
ste gewenscht.
Verscheidene leden waren van oor
deel, dat de gemeenteraden reeds thans
de bevoegdheid bezitten het geven van
bioscoopvoorstellingen te verbieden.
Door in artikel 4 te bepalen, dat in
{emeenten beneden de 20.000 zielen, de
bewerkt door Mevrouw
J. P. WESSEUNK—VAN ROSSUM.
6)
De eerste luitenant haalde onverschil
lig de schouders op Wij zullen zien 1
Het is toch ieders persoonlijke zaak,
wie hij trouwt, en waarom de kamera
den er zich' zoo druk over maken, dat
de majoraatsheer den Süderloher op de
been heeft geholpen, zie ik niet in. Als
een onzer vol schulden zit en de toe
komstige schoonvader ruimf ze uit den
weg, vindt ieder dat vanzelf sprekend."
„Omgekeerd zou het nu plotseling
een akelige geschiedenis zijn."
„Nu neen, zoo 'bedoel ik hef niet
"laar de doodzieke man
„Wil haar, die hij liefheeft voor zijn
heengaan geborgen weten, dat is al
les
•Ja, maar de beide neven
„Ach, laat er ons over zwijgen. Je
"ebt gelijk, beste Pratorius, wij zullen
wel zien Ik heb een geduchten dorst,
'aten wij dien in het Kasino gaan weg
spoelen 1"
Wussow von Biotistedf bewoonde
sehuin tegenover de kazerne een kleine
villa.
Toornig wierp hij in zijn werkkamer
If ,en ?.at>el op de chaise longue, slin-
Wae zijn karwarts in een hoek en liep
gemeenteraden onder goedkeuring van
<ie Kroon kunnen bepalen, dat geen ver
gunningen tot het geven van bioscoop
voorstellingen zullen worden verleend,
wordt naar de meening dezer leden een
ernstige inbreuk gemaakt op de autono
mie der gemeenten, wordt deze name
lijk voor zoover het de regeling van het
bioscoopwezen betreft voor gemeenten
boven de 20.000 inwoners geheel opge
heven, terwijl zij voor gemeenten, welke
beneden het genoemd aantal inwoners
blijven, door het vereischte van goed
keuringdoor de Kroon aanzienlijk is in
geperkt. De hier aan het woord zijnde
leden verklaren op grond van het door
hen aangevoerde, hun stem niet aan dit
artike! te kunnen geven.
Andere leden voerden hier tegenover
aan, dat, nu de regeering het bioscoop
vraagstuk eenmaal heeft getrokken bin
nen den kring van het algemeen belang
kwalijk meer van beperking van de
autonomie der gemeenten, kan worden
gesproken.
Eenige leden vonden in de 'boven
weer gegeven beschouwing aanleiding
tot het stellen van de vraag of ook de
regeering op het standpunt staat, dat
de gemeenteraden reeds thans de be
voegdheid hebben het geven van bios
coopvoorstellingen geheel te verbieden.
En zoo de regeering, zich niet op dit
standpunt stelt, is het dan haar bedoe
ling, door de opneming van dit artikel
in deze wet een nieuw beginsel in ons
staatsrecht te introduceeren De leden
hier aan het woord, meenden zich' hun
stem over dit artikel te moeten voorbe
houden. totdat zij van het antwoord der
regeering op deze vragen zouden heb
ben kennis genomen.
Verscheidene andere leden wezen er
op, dat weliswaar volgens de tegen
woordige jurisprudentie van den Hoo-
gen Raad de bevoegdheid van de ge
meenteraden zeer ver gaat, doch dat
he- toch nog dubieus is, of een alge
meen verbod van bioscoopvoorstellin
gen door den gemeenteraad geoorloofd
is. Daarom wenschten zij ook aan de op
neming van het onderhavige artikel in
de bioscoopwet hunne medewerking te
verleenen. Intusschen zouden deze leden
gaarne de grens van 20.000 zielen en de
goedkeuring door de Kroon uit dit arti
kel zien geschrapt.
Een nieuwe Indische leening.
Bij, de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp tot het aangaan van
een nieuwe Indische leening van 400
millioen ter dekking van vlottende
schuld van 315 millioen en een ver
moedelijk tekort over den geheeien In-
dischen dienst i924 van 85 millioen.
De bedoeling is naar gelang der om
standigheden, hetzij in Nederland en
Ned.-indië, hetzij in het buitenland dan
wel in beide, successievelijk tot plaat
sing van gedeelten van het geheele be
drag wordt overgegaan.
Gerechtvaardigde ontstemming.
Het hoofdbestuur der Nederlandsche
Vereeniging van Spoor- en Tramweg
personeel meldt ons
Onder het personeel der Intercommu
nale Tramwegen heerscht groote ont
stemming over de wijze waarop door
het departement van waterstaat met zijn
belangen wordt omgesprongen.
Sinds einde 1917 is de gewijzigde
Tramwet van kracht, welke Tram wet
der regeering den plicht oplegt om de
arbeidsvoorwaarden voor dit personeel
vast te stellen.
Sedert ae aanneming dezer wet heeft
de organisatie voortdurend er voor ge
ijverd om de arbeidsvoorwaarden gere
geld te krijgen. Onder verwijzing naar
deze wet weigerden de patroons de
driftig rondom de talei. Hij ergerde zich
over zijn zenuwen. Waar kwamen die
opeens vandaan Was hij dan -een
zwakkeling .geworden Het was toch
te ,gek, te laten merken dat hij met den
gang van .zaken nog niet verzoend was.
De menschen zouden denken, dat het
Joachim om een erfgenaam te doen was
■om hem in de kou te laten staan.
Nu, oo,k dat was ten slotte wel te
boven te komen. Morgen zou de verlo
ving publiek worden en nu riepen de
musschen het reeds van alle daken
Hij moest nu eindelijk ook zijn gelnk-
wensch aanbieden en dat was een dui
vels moeilijk stuk werk Zoo heel on
berispelijk vond hij zich opeens niet
meer. Maar langer té aarzelen zou laf
zijn geweest en dat zou slechts water
op den molen voor de babbelzuchtige
vrienden en 'buren geweest zijn.
Dus vlug ontbijten, een bad' genomen
en dan naar Siiderlohe gereden 1 Daar
•was Joachim zoolang de zon aan den
hemel stond. En over zes weken vierden
de twee een vroolijke bruiloft.
Een huivering ging hem over den rug.
En nu zat hij' ermee. Wat voor gevolg
trekking de wereld' daaruit zou maken,
als hij met alle energie zich tegen het
noodlot verzette, moest hem in een
jammerlijk licht stellen, maar aan den
anderen kant zich met slijk te laten
werpen, zonder zich schoon te kunnen
wasschen.... Nu, dan klemt een man
van eer de tanden liever op elkaar en
haalt de schouders op.
arbeidsvoorwaarden zelfstandig te re
gelen, terwijl de regeering voortdurend
de uitvoering opschortte. Wel werd
door de regeering met nadruk- ver
klaard, o.a. op 2 April 1919 in de Twee
de Kamer, dat do arbeidsvoorwaarden
zouden worden vastgesteld zooals de
regeerinig deze billijk achtte en dat
daarbij, de financieele uitkomsten van
de bedrijven niet als maatstaf zouden
worden genomen. Verklaard werd ook,
dat geen regelingen, 4e arbeidsvoor
waarden betreffende, zouden worden
goedgekeurd, alvorens .de Vakbonden
waren gehoord. Dit laatste is door den
tegeflwoordigen zoowel als door den
vorigen minister blijkbaar vergeten,
niettegenstaande de belofte bij herha
ling is gegeven.
De arbeidstijd, nïer een minimum
werktijd' van 54 uren per week, werd
vastgesteld zonder de organisaties te
hooren. Een verlenging van den arbeids
tijd tot een minimum van 57 uren per
week werd door den minister ingevoerd
na breedvoerige bespreking met de
werkgevers, wederom zonder de orga
nisaties te hooren, een adres der Neder
landsche Vereeniging met betrekking
tot dit punt, voor 2 jaar geleden inge
zonden, bleef onbeantwoord.
Ook heeft de minister bij een tram
weg-maatschappij een Iconsverlaging
goedgekeurd waarbij, het loon met
een gemiddeld 60-urige arbeidsweek op
een maximum van pim. 16.80 per
week klwam zonder de vakvereeni-
ging tie hooren. Toen door een Kamer
lid den minister een schriftelijke vraag
daarover werd gesteld, werd deze
vraag niet beantwoord, maar werd door
den minister om de kwestie heenge-
draaid'.
Erger wordt het nog, nu bekend is
geworden dat de minister na voor 2
jaren aan de persorieelvertegenwoordi-
gers te hebben bekend gemaakt hetgeen
z.i. als arbeidsvoorwaarden moet fiel
den nu er toe is overgegaan de tram
wegen te berichten., zonder van te voren
hieromtrent overleg te plegen met be
trokkenen, dat een veel verslechterd
Reglement Dienstvoorwaarden zijn
goedkeuring zal krijgen, terwijl tevens
aan de tramweg-maatschappijen is me
degedeeld, dat geen toonregeling door
hem zal worden .goedgekeurd welke
niet is gebaseerd op den' financieelen
toestand: der bedrijven.
De ontstemming onder iet personeel
vindt zijn oorzaak eensdeels natuur
lijk in de materieele schade welke
het hierdoor wordt berokkend, maar
bovenal in de wijze, waarop de regee
ring meent het eens gegeven woord te
moeten „handhaven".
Het personeel is algemeen van mee
ning, dat het door de regeering is mis
leid geworden en aan de hand der dos
siers is ons hoofdbestuur niet in staat
deze meening tegen te spreken.
Wjj hopen, dat ten slotte zal blijken
dat hej personeel de zaak te zwart
inziet.
Wanneer deze meening echter juist is
dan zal de Volksvertegenwoordiging
hebben in te grijpen en den minister
moeten toonen dat deze handeling'van
een bewindsman niet gedoogd kan
worden.
Want dan is deze zaak geen zaak
meer van arbeidsvoorwaarden van ner-
soneei, maar een zaak van publieke
moraliteit geworden.
HoldertBroekhuys.
Naar aanleiding van het Zaterdag
opgenomen communiqué omtrent on
derhandelingen over verkoop van „de
Telegraaf" aan den heer Broekhuys.
ontvingen wij 't volgende communiqué
Deze verklaring is geheel bezijden de
waarheid.
Maar ontzaglijk moeilijk was het toch
te zwijgen, en bij alles een vriendelijk
gezicht te zetten, moeilijk was dat voor
Wussow Jacobus vrijheer von Blott
stedt, die door de geheele wereld de
wilde Wussow werd genoemd.
Met de zich, steeds gelijkblijvende,
vriendelijkheid werd Joachim von Blott
stedt door zijn verloofde ontvangen, en
al sloeg zijn hart vaak sneller, hij be-
heerschte zich steeds. Nauwelijks een
keer had hij .gevraagd, of zij een of an
der te wenschen had betreffende de
nieuwe inrichting en veranderingen in
het slof Blottstedt.
Daarmede had men ook nog tijd. Da
delijk na de bruiloft zouden zij op reis
gaan. Dezen keer had hij een ander
doel gekozen. Hij wilde niet met kennis
sen samen .komen, die jaar in iaar uit
in dezelfde hotels te Algiers, Caïro of
San Berno kwamen. De reis zou naar
Madeira zijn en wel van Hamburg uit.
Met een stil lachje had Grete hem
bedankt. Veel woorden waren tusschen
hen niet noodig, zij begrepen elkaar.
Maar des te meer had de majoor last
van zijn zenuwen.
IHij maakte zich verwijten en hij
schaamde zich voor de menschen. De
dingen die te zijnen gunste spraken,
kon hij toch niet gaan rondbazuinen
Maar hij, zou den hemel danken, als
die twee maar eenmaal w©g waren
Nu ei! dan kreeg hij bepaald een aan
val van woede op zijn oudsten jongen.
„Kom maar eens, kom maar eens
In opdracht van den heer Holdert
heb ik mij, omstreeks 20 Januari, naar
Zwitserland: begeven, waar de heer
Broekhuys vertoefde ten einde dezen te
bewegen „de Telegraaf' en „de Cou
rant" van den heer Holdert te koopen.
Den 25en Januari had te Parijs in mijn
tegenwoordigheid tusschen beide hee-
ven een bespreking plaats, die tof geen
resultaat leidde. Zoo is de gang van za
ken geweest en niet anders.
J. C SCHRöDER.
Intusschen handhaaft de directie van
„de Telegraaf" en ,,de Courant" haar
verklaring
Buiten verantwoordelijkheid der redactie
De copie wordt niet teruggegeven
Mijnheer de Redacteur,
Mag ik nog eens u-we welwillendheid
inroepen voor het geven van een ant
woord aan X.
Ik ben blij, heusch blij, dat X. mij
waardig heeft bevonden om verder te
polemiseeren. De Hondt heeft het ver
bruid. Zonder eenige toestemming mag
hii een candidatuur aanvaarden van de
politieke weerhanen omdat... hij een
candidaat voor de ITweede Kamer is
geweest voor de Vrijdenkers, en nu
raadscandidaat voor de S. P. Die aar
digheid is goedkoop.
èdftj verband is tusschen Socialisme
en Vrije Gedachte weet X. natuurlijk-
niet, want „Godsdienst is privaatzaak",
en als dogmatisch S. D. A. P.-er Jjeb je
toch rekening te houden met steï^nen
van Christelijke arbeiders nietwrair
Ter zake.
Gebleken is nu wel, dat er een prin
cipieel verschil is tusschen X. en mij.
Over. wat X. schreef constateer ik, dat
hij langs de kwestie heen redeneert. Ik'
meert aangetoond te hebben dat
le. de werkeloosheid een gevolg is
van het huidige productiestelsel
2e. dat dg arbeider dus staat buiten
de schuldvraag
3e. dat de kapitalistische maatschap
pij verantwoordelijk moet worden ge
steld voor den chaos waar wij momen
teel in verkeeren
4e. dat niettemin wij uit practische
overwegingen, de wefkeloozenkassen
hebben aanvaard.
5e. dat wij Intusschen moeten strijden
voor een premievrije werkeloozenver-
zekering
6e. dat vooral den Federatieven, vak
organisaties door den Minister van Ar
beid zulke zware eische.i worden ge
steld, dat de werkeloozenkas op den
duur niet te handhaven is.
Wat doet X. nu:? Hij begint met te
vertellen, dat wii toch ook wel p-rac-
tisch uit noodwendigheid de werkeloo
zenkas aanvaarden. Maar uit boven
staande conclusies, die ik in 't kort sa
menvatte over wat ik geschreven heb,
blijkt dit toch overduidelijk.
Weer spreekt X. over een goeden uit
bouw der werkeloosheidverzekering en
negeert eenvoudig het feit, dat er in
plaats van uitbouw, afbraak is te con-
stateeren.
Een enkel, voorbeeld uit vele moge
mijn bewering bevestigen.
Toen de dienst der werkdoosheidver-
zekering een aanvang nam bedroeg
voor de Fed. van Bouwvakarbeiders de
bijdrage 10 cent per lid. Men wa® als
werkeloos bouwvakarbeider 78 dagen
trekkend, en ontving dan f18.per
week.
Ieder jaar werd die organisatie voor
het feit geplaatst de bijdrage harer le
den te verhoogen, zoodat een bouwvak-
kifatste hij tusschen de tanden.
Sedert gisteren spraken de verloofden
elkaar met „je" aan, en de oude Dan-
kersbach zat in zijn werkkamer en
schreef eigenhandig de adressen der
kennisgevingen. Joachim had er zijn
secretaris voor willen laten zorgen,
maar dat was bij den ouden man in
verkeerde aarde gevallen. „Neen. mijn
jongen, de teerling is geworpen, dat is
mijn werk En als de menschen zien.
dat ik zelf de adressen schrijf, zullen zij
wel overtuigd worden, dat alles tus
schen ons in de beste orde is."
Het was scherp gezegd en Joachim
had slechts de schouders opgehaald
hij ging zijn schoonvader zooveel moge
lijk uit den weg en dat vond de oude
heel goed.
Langzaam gingen de verloofden in
den tuin op en neer. Joachim schilderde
Grete in mooie woorden de heerlijkhe
den van een zeereis, toen zij schreden
achter .zich hoorden. Zij keerden zich
om en zagen Wussow met rood hoofd
voor zich staan. Grete kromp ineen, ziin
komst was te onverwacht.
Joachim had dadelijk een vriendelijk
woord Maar. „Mijn wilde ritmeester,
hartelijk welkom 1"
Wussow boog zich reeds over de
hand' van Grete, drukte er een kus op
en zag haar recht in de oogen.
„Wat een oud vriend u goeds toe
.kan wenschen, freule, idat doe ik hier
bij". Joachim klopte hem op den schou
der „Beste Wussow, dat weten wij
ingezonden mededeelingen.
Goede eetlust, goede spijsvertering,
goed bloed en een goed humeur wor
den verkregen door Foster's Maagpillen
te gebruiken. Deze pilletjes helpen de
lever, maag en ingewanden door de
vloeiing dér gal te regelen. Zij wer
ken zeer zacht en hebben geen nadee-
lige reactie. Prijs per flacon van vijftig
versuikerde pillen 0.65 in apotheken
en drogistzaken. 10
arbeider in Vlissingen 'het vorig jaar 72
cent per week moest gaan betalen.
■Maar bovendien werd de uitkeerngs-
duur teruggebracht op 48 werkdagen,
en als ik goed ben ingelicht is die uit-
keeringsduur op 't oogenblik nog min
der geworden. Nu spreek ik nog niet
van technische wijzigingen, zooals klas-
seindeeiing, de tijd dat men weer wer
ken moet eer men weer uitkeering krijgt
enz. Stel U nu voor hoe hoog de con
tributie moet worden voor je vakver-
eeniging, want bij die 72 cent moet de
afdracht aan het H. B„ en voor plaat
selijke actie moet men toch ook geld
hebben. Bovendien schept de werkeloo-
zenverzekering een ambtenarendom
(omdat de administratie zoo uitgebreid
en omvangrijk is), die toch ook u.f de
contributiecenten betaald moet wor
den. Alles bij elkaar genomen, dan con
stateer ik, dat de contributie te zwaar
wordt. ƒ1.201.50 contributie is
geen kleinigheid.
Wii zullen elkaar met overtuigen
schrijft X., en dat ben ik met' hem eens,
doch als X. het gegeven voorbeeld
plaatst in het verband zooals hierboven
uiteengezet, zal hii toch moeten toege
ven, dat de uitbouw der werkeloosheid
verzekering nog wei wat op zich zal la
ten wachten. X. stelt de werkeloosheid-
verzekering als doel, ik als middel, dat
is het verschil. Door echter dit als doel
te stellen X, worden de maatschappelij
ke verhoudingen geconsolideerd.
Nu heb ik nergens beweerd, dat de
arbeider, die zich'in zijn vakbond tegen
werkeloosheid verzekert, onverstandig
zou zijn. De kwestie verstandig of on
verstandig heb ik niet op het tapijt ge
bracht. Dat deed X. En mii wat in de
schoenen te schuiven wat ik n'iet heb,
geschreven is niet netjes. !k heb ge
tracht principieel en zakelijk te zijn.
Ook de moderne vakorganisatie is.
niet ontkomen aan de zwaarder ge
stelde eischen. en de tijd zal leeren dat
ook de moderne vakorganisatie de wer-
keloosheidverzekèring in andere banen
zal hebben te leiden. Werkeloosheid is
niet een toevallig iets. Dat zit als een
noodwendigheid vast aan 'her stelsel
van voortbrenging. Dat vraagstuk is
niet op te lossen door verzekering. En
hier hoop ik dar X. het weer met m'i
eens zal zijn bij een goed geordend
stelsel van voortbrenging in het alge
meen belang, is werkeloosheid buiten
gesloten. Daar moeten wij heen. Dan
schragen wij de maatschappij niet, dan
beginnen we af te breken. Wij aan
vaarden dus de werkeloosheidverzeke
ring als een noodzakelijk kwaad. Even
min nu als een citaat van Multatuli „uit
de bazuin te stooten" den muur van Je
richo in elkander zullen doen storten,
zal dat gebeuren: door de trompet van
de werkloosheidverzekering te blazen.
Maar dit bedoelde ik niet met dat ei-
En wij hopen dat je, als wij terug zijn.
niet minder dan vroeger te Blottstedt
zult komen 1 Nietwaar.lieve Grete
Haar knieën knikten, toen zij tot
Wussow zeide „Ja, mijnheer von
Blottstedt, dat hopen wij 1"
Zij gingen op de zonnige veranda zit
ten babbelen Joachim zette zijn reis
plan verder uiteen, de twee anderen
luisterden.
Spoedig kwam de majoor er bij. Hij
groette Wussow zeer koel, dronk veel
koffie en schoof toen zijn stoel met een
ruk terug.
„Neem mij niet kwalijk, maar ik heb
de handen nog vol."
De drie waren blij, toen de oude ver
trokken was.
Wussow begon een gesprek, en ver
dreef den tijd', door het spreken over
allerlei onderwerpen, die op neutraal
gebied lagen en toen voor Joachim het
uur van naar huis gaan sloeg, liet Wus
sow zijn dog,kart ook voor komen.
„Rijd toch' mede naar Blottstedt".
„Op een anderen keer graag Van
daag zou ik over Struszmin willen rij
den, want de houtvester heeft mij on
langs gezegd, dat daar op de weide in
het bosch nu een dan een pracht van
een hert komt. Dat zou ik graag zien
Bij het afscheid kwam de majoor
weer te voorschijn. Een korte handdruk
en de beide neven reden in hun rijtuig
de koetspoort uit.
Vader en dochter teken hen na.
Wordt vervolgd.)
