1000
25
1 JULI
OUl! een ongeluk. Juli we* of oog!' IjU ee/duim. luil
Eerste
Blad
feuilleton
EVENSSTORMEN.
i.
I»» Mo 153 xj oue «icrarsans
60e 3mir^aisg
itgaveFirma F. VAN DE VELDE JrJalstraai 58, Vlissingen. Tel. Inferc. 10. Postrekening 6628T.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke Feestdagen.
ÖEMEENTEBESTUUR
TER MIDDAGHOOGTE.
J Doe ge!n moeite, ik loop niet
rraag gearni.
Brieven uit de Hofstad
BINNENLAND
:e
i® Ik
iti
ïr
VL1SSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20
per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België 4.15.
Voor overige landen der Post-Unie 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent.
ie abonné's in 't bezit eener
olis, zijn GRATIS verze-
erd tegen ongelukken voor:
ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 ct.
Familieberichten van 16 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs.
Reclames 52 cent per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel
gulden bij levens
lange ongeschikt- I
heid tot werken.
^ftft gulden bij dood ftftft gulden bij verlies 4 r*(T!j gulden bij ver"es4ftft
I gulden bij verlies
van een
wijsvinger.
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger.
it nummer bestaat uit 2 bladen
PERSONEELE BELASTING,
kondiging van het kohier der personcele
belasting no. 7, belastingjaar 1922.
De Burgemeester van Vlissingen maakt
>kend, dat op lieden bij hem ontvangen
i aan den Rijksontvanger is gezonden het
:ecutoir verklaarde kohier, wegens de per-
ineele belasting 110. 7, belastingjaar 1922.
e daarop voorkomende belastingschuldi-
n worden uitgenoodigd om hunne aan-
igen op den bepaalden tijd aan te zuive-
n, ook ter voorkoming van vervolgingen,
herinnert, dat de bezwaarschriften bin-
m zes weken na heden behooren te wor-
n ingediend, terwijl de aangiften ter be-
>ming van ontheffing, ingeval van ver-
tizing moeten worden gedaan bij den in-
lecteur der directe belastingen, in wiens
spectie de aanslag is vastgesteld, binnen
s weken na het verlaten van het perceel.
En is hiervan afkondiging geschied waar
1 behoort den len Juli 1922.
De Burgemeester voornoemd,
VAN WOELDEREN.
Reeds heeft de zonnestand zijn groot-
e hoogte bereikt. Hoog aan den mid-
ighemel prijkt de glorierijke zomer-
iii en werpt fiare stralen in nauwelijks
rieer schuine stand naar het aardrijk
Inlaag, en zoo het wolkentapijt het
leliclit, niet onderbreekt, dan valt
I felle warmte van omhoog neder,
iel koesterend'meer"als in den voor-
imer, ook niet mild nog gelijk in den
izomer de zon over landen en steden,
'er velden! en wegen gloriënd kan
hijnen, maar in schroeiende branding,
laaiende sterkte van felle lichtbun-
is, wordt over al wat leeft en niet
eft uitgeworpen ihet licht, dat nu ter
iddaghoogte is gerezen, en pralend
ijkt in het eindejooze gewelf des he
els.
Ook in de natuur is het nu in den tijd
r middaghoogte gekomen. Bosch en
'emd geurt thans van zomerzaligiheid,
rijkste bloemenitooi versiert onze tui—
n en velden, de dichtgebiaderde hoo-
boomen rijken hun groene en bruine
uinen hemelwaarts, en. alom .in de
kken en de heesters dartelt en kivin-
deert het vlug .gevogelte zijn zomer-
ng. En de dieren des velds, als over-
ook zij endergaan den invloed, op
jZoo, koi u anij dan zien
Mijn tomcelkijkerheeft de bijzon-
tre eigenschap magnetisch aangetrok-
n te wndan, als er iets heel liefs
nnen .zijn bireile komt. Reeds voordat
It gordijn omhoog ging, had ik u
tdekt.
Nu moe1! ik u zeker bedanken
Dacht udan, dat ik een compli-
:ntje wilde maken?
't Scheel me zoo toe.
IDan verlst u zich, ik sprak slechts
fr waarheid.tl zag er weer bekoorlijk
It.
ijHier is ie,n tramhalte.
IDoe nu iet zoo dwaas, wij zouden
(uiers te velt gaan,
Maar ikga in de tram, als u niet
houdit, omzï uit te kramen.
Dan zal ik heel zoet zijn. Mag ik
mijn arm aibiedein
Zooals lu wilt, 't was trouwens
prstandiger dijn voorstel aan te ne-
I' en, men ffe dan beter, dat wij bij
kaar behooSi.
Het was tnl druk op straat, zooais
Iveral in grqte steden op mooie zo-
ieravonden ;ivie maar eenigszins kan
aat voordatlij gaat slapen, nog een
ichtje schep®. Toen zij de Gendar-
einmailrt oirgestoken waren, ont-
'roetten zij en troepje jongelui, die
••'■'at al te vel hadden gedronken en
üpgewonden vöolijk waren. Met eenig
(edvermaak lemerkte Herbert, dat
vee van het zich tusschen hem en
liunne wijze, van den vollen zomer
gloed. En de mensch
Hoe ganscli veranderd ziet ge hem
leven en bewegen, nu hij zichdoorademd
kan gevoelen van de lang ontbeerde
zomerlucht, nu hem de weelde mag ge
schieden van het schoonste tafereel, dat
de in haar grootsten tooi prijkende na
tuur, het verlustigend oog des men-
schen bieden kan, nu alles 0111 hem heen
spreekt van liet eindelijk volmaakt be
reiken, van het binnentreden in de tot
vollen wasdom gerijpte schoonheid, al
lerwegen. Want ja, van overal klinkt
thans het blij bazuingeschal des vollen
zomers hem in de ooren, van overal ko
men zijn hart en oog de vreugde tege
moet, die zij zoolang ontbeerden, de
geneuchten waarnaar zijn ziel zoo
haakte in den barren winter, in het
sombere seizoen. En zoo groot, zoo
veel omvattend is al dit genot, dat het
soms lijkt, alsof het al te veel op eens
is, alsof er bijkans geen eind aan ko
men zal.
Toch, ook eenmaal raakt ai deze rijke
weeilde gedaan eenmaal komt, aan
vankelijk schier merkbaar, maar daarna
in des te snellere vaart, aan al dien
rijkdom, al die vreugde, al die heerlijk
heid van den nu nog overrijken Zomei-
koning een einde, en gaat de heer
schappij der gestadig wisselende getij
den aan een andere over. Dan vliedt iiet
sr.el bergafwaarts naar den doodsclien
winter toe
Zoo in de natuur, zoo insgelijks in
liet leven der menschen. Ook daar
wordt een middaghoogte beklommen en
bereikt, die gansch het bestaan als het
ware tot kioon komt strekken de mid
daghoogte van het menschelijlce leven.
Helaas niet allen, die haar bereiken
nu.gen, maar voor die er komen, mag
en lean dit een tijd van de grootste vol
doening, van de grootste dankbaarheid
ziji. Wij zien dan met rustigen blik den
afselegden weg achter ons liggen, wij
om'atten en begrijpen den aard van
'zijr wendingen, zijn dalingen en stij
gingen in zijn richting naar het hoogte
punt. Wel gelukkig zijn dezulken, die
dit bereikte hoogtepunt dan met een
beviedigd hart genieten mogen. Zij
hebben niet tevergeefs geleefd en ook
de verdere levensweg kan dan voor hen,
en die hen dienbaar zijn, nog tot groot
gel uk, tot'zege strekken, maar opwaarts
gaat die weg niet meer
-Mochten toch vooral de jongeren on
der ons dit eene levendig voor oogen
ihoujen, dat niet op eenmaal snel be
reikt kan worden, wat slechts langs den
Helni drongen een kleine les verdien
de izij 'wel, vond hij.
Plotseling voelde Helmi, dat iemand
zijn arm in den haren legde.
't Is niet goed, dat de mensch
alleen zij, mooi kind, hoorde zij stame
len, neem mij tot metgezel
Viór zij. nog tijd had den indringer
af te weren, stond Herbert reeds naast
•haai
Lomperd, riep hij hem toe, hoe
durf je 't wagen
August', ezel, kom hier, zoo riepen
de anderen en een stevige hand trok
hem mee.
Helmi was bleek van schrik, onwille-
keurg nam zij Beliren's arm en drukte
zich tegen hem aan.
Een tevreden glimlachje gleed over
diens gelaat.
Ziet u nu wel. U vergeet nog tel
kens, dat u niet meer in uw provincie-
stade woont. U versmaadde mijn arm,
maa' de gerechte straf voor de belee-
digiig, die u mij wilde aandoen, is niet
uitgtbieven.
Ik wilde u in 't geheel niet belee-
digen, ,zei Helmi zacht, want haar hart
klopte nog heftig van den doorgestanen
schrik.
Zi,zag tot hem op, in de verwachting
zijngewoon spottend glimlachje te zien,
maar snel sloeg zij haar oogen neer,
toen zij, zijn blik ontmoette. Het bloed
steeg haar naar 't voorhoofd en de
hand, die op Herbert's arm lag, trilde
merkbaar. Hij nam het handje vast in
zijne.
Kleine, booze collega, smeekte hij
met izachte stem, moet ge u dan altijd
tegen mij verzetten Telkens probeer
ik met u. in vrede te leven, maar ge
verzet u er met handen en voeten tegen,
langen weg van werken en willen, van
worstelen en kunnen te bereiken valt
dat alleen jaren van moeizame voorbe
reiding, van vaak harde lessen der er
varing en beproeving, ons opwaarts te
leiden vermogen, naar een voor ons
zeiven, onze betrekkingen en ons diei-
baar land, zegenrijke middaghoogte des
levens.
De conferentie. De vacantie.
ZooaHs thans Den Haag de volledige
aandacht van de gansche wereld heeft,
heeft het slechts gehad in de dagen der
vredesconferentie, toen men werkelijk
geloofde, dat thans de wereldvrede on
middellijk op de komst was. Hoe geheel
anders is thans de situatie. Toenmaals
was het de oproep van den Czaar alier
Russen, die de landen bijten bracht,
thans is het een zekere meneer uit Rus
land, die als een monster aangegaapt
hierhent komt om met veel drukte en
geen geld te trachten indruk te maken.
Het air van vredesapostel heeft de af
vaardiging, maar met dat air houdt liet
ook op.
Enlin we zullen ons niet in de politiek
verdiepen, maar rustig afwachten wat
het resultaat zal zijn van de onderhan
delingen1. Men zal het ons wel vergeven,
dat we de inleiding voor dezen brief al
weer aan de conferentie wijden. Wie
dag-hi dag-uit daarmede heeft te ma
ken en steeds weer in de sfeer daarvan
leeft, knoopt ten slotte ailes daaraan
vast.
Gelukkig brengt de conferentie ook
genoegens met zich mede, die een wel
kome afleiding zijn te midden van het
geroezemoes. Tot hïf roe hebben de
vreemdelingen zeker niet te klagen over
gemis aan gezelligheid in de residentie.
Integendeel, het eene uitstapje is nog
niet goed en wel achter den' rug of het
volgende wordt alweer ontworpen. Men
moet hierbij bedenken, dat tot nu toe
Zaterdag, Zondag en Maandag vrije
dagen zijn geweest en dat zoowel de
gedelegeerden als de journalisten die
dagen hebbeni besteed om Holland eens
naderbij te beschouwen. Nu daarvan
zullen zij ongetwijfeld een goeden in
druk krijgen. Het gemeentebestuur van
Den Haag is ditmaal eens afgeweken
van de traditie om een feestavond te
organiseeren, maar lliet heeft nu een uit
gangsdagje op touw gezet tegen 1 Juli.
Het zal een boottocht zijn van Leiden
via Alplien, Woubrugge, de Brasemer-
Kagermeren naar Warmond. Waarlijk
dit belooft een schitterende tocht te zijn,
die op de deelnemers een goeden in
druk moet maken.
Maar nu weer ge,'ecg van de confe
dezen. namiddag vroeg ik u al, waar
door ik het bij u bedorven heb, maar u
gaf mij geen voldoend antwoord. Zeg
het mij. nu, wat voor kwaad deed ik u
Hij trok haar arm stevig tegen zich
aan, hij voelde, hoe snel haar hart
klopte, hoe haar vingers beefden en
over hem kwam een heerlijk warm, bij
na feeder gevoel. Hij betrapte zich weer
op een gedachte, welke hij meende voor
altijd te hebben verbannen,
Nil had hij toch een vrouw ontmoet,
die al zijn vroegere ervaringen te
schande maakte, en juist ZÜ was het,
die ailes in hem wakker geschud had,
wat ihij verloren had gewaand. Geeste
lijk aan hem gelijk, lichamelijk toege
rust met schoonheid en lieftalligheid
trotsch, zelfbewust, was zij gelijk aan
.de levensgezellin, waarvan hij in vroe
gere dagen ,had gedroomd wat
verhinderde hem, haar nog hedein, in
■dit uur tot de zijne te maken
Hij boog zich vertrouwelijk tot haar
eft drukte haar hand nog vaster.
Nu, juffrouw Helmi, heeft de
schrik u stom gemaakt Nog kreeg ik
geen antwoord. Wat deed ik u
Nielts, in t geheel niets, gaf zij
.bijna ruw ten antwoord, terwijl zij vlug
hqar hand losrukte. Wat u, mij hebt
beloofd, heeft u gedaan, zelfs meer, dan
ik mocht lerwachten. Wat wij voor
.elkaar waren, toen ik hier kwam, zijn
■wij nog voor elkaar, namelijk goede
vrienden, die streven naar 't zelfde doel.
Ik ben me niet bewust, dat u me
eenig onrecht aandeedt. waarover ik
,boos zou kunnen zijn. U verbeeldt zich
slechts dat 'ik anders geworden ben.
Zij zag heel bleek, om haar mond lag
de energieke trek, die haar zooveel
ouder deed sdhijnen.
rentie. Er is ook nog wel wat anders
dan dat in Den Haag.
Even moeten we liet succes consta-
teeren van de Br-ba-bo-tentoonstelling,
waarover we een vorige maal het een
en ander vertelden. Het blijkt, dat deze
onder zeer goede leiding staat en dus
goede zaken maakt. Het is er nu en dan
zóó voi, dat er geen doorkomen aan is.
Alleen met de oud-Hollandsche gemoe
delijkheid was liet dan mogelijk om
toch zijn plan, om de tentoonstelling te
bezichtigen, door te zetten. Er wordt
ook heel wat verkocht en dit is geen
wonder, want liet publiek, dat door Je
winkeliers altijd zoo geïnviteerd wordt
tot koopen, is nimnnr in de gelegenheid
zoo op zijn gemax de "luikeen te be
schouwen als dit thans op deze tentoon
stelling liet geval is. Het is wgl opmer
kelijk dat deze tentoonstelling geheel
en al het karakter van liet Warenhuis
heeft, waartegenover de winkeliers ge
woonlijk niet sympathiek piegen te
staan, maar dat zij nu aanvaarden als
een prachtmiddel voor reclame.
Op gemeentelijk gebied stippen we
oven aan, dat thans ook vooi de gym
nasia de herfstvacantie is ingevoerd.
Vroeger hebben we daarover over
het instituut in het algemeen al eens
gesproken. Nog steeds heet het, dat de
invoering een proef is, maar er is wel
niemand, die er aan twijfelt of deze
proef is blijvend. Voor de gewone la
gere scholen is de groote zomer-va-
cantie nu weer van vier op vijf weken
gebracht. Alles te samen Wordt dus op
de lagere scholen twee maanden, op de
middelbare scholen en gymnasia bijna
drie maanden per jaar vacantie gege
ven. Het aantal lesuren d.w.z. volle
uren van zestig minuten is op de
beide laatste soorten van scholen nu
reeds gedaald tot onder de negenhon
derd per jaar, gemiddeld dus nog geen
drie uur per werkdag. Vijftien jaar ge
leden bedroeg .dit aantal ongeveer 1200
per jaar, zoodat het getal in dien tijd
met 25 is gedaald. Bij deze dal'ing is
het zeker gewenscht, dat eens gelet
wordt op het geringe rendement der
■peper-dure gebouwen. Het is lang niet
onmogelijk, dat ihet dubbele nut daaruit
getrokken kan worden en liet zal met
het oog op bezuiniging gewenscht zijn,
na te gaan of niet twee scholen in één
gebouw gehuisvest kunnien worden,
zoodat dat dubbel dienst doet. Als dit
geschiedt zal dit nog maar zes uur per
werkdag in dienst zijn, hetgeen waar
lijk geen bezwaar is. fn de dagbladen
heeft reeds het bericht gestaan, dat mi
nister De Visser dit denkbeeld over
weegt, om tot aanzienlijke bezuiniging
der uitgaven voor het onderwijs te ge
raken. Wanneer de ééne schooltijd is
van half negen tot twaalf en de andere
van één tot half vijf en de vacancies tot
Ze is weerspannig, dacht Herbert,
nu opgepast en geen domheden begaan.
Nu, antwoordde hij op zijn gewone
onverschillige manier, 't zou mij ook
erg gespeten hebben, als ik door u,
juist door u, niet werd begrepen. Ik
wilde u. zoo graag de overtuiging
schenken, dat mij aan uw goede mee
ning zeer vee.l gelegen is, werkelijk
meer, dan aan die van anderen.
U bent heusch grappig.
Vindt li En de inspanning, om
mij tegenover u steeds in een goed licht
te plaatsen, maakt mij lomp en onhan
dig. U moest liever medelijden met mij
hebben en mij eindelijk eens een
vriendelijk woordje toevoegen.
En.'wat zou ik dan moeten zeggen,
arme, miskende stumper
U spot er mee, laten wij er dan
niet meer over spreken.
Maar u ziet toch wel, dat ik zoo
ernstig ben, als "t maar mogelijk is.
Zegt u dan Beste .mijnheer Beh-
rens, ik ben inwendig lang zoo boos
niet op u als ik uiterlijk lijk te zijn, ]j
integendeel
Hij hieid op en keek haar van terzijde j
onderzoekend aan. J
Nu en hoe verder? Integendeel., j-
Het vervolg laat ik aan u ove:J>
daarop komt liet juist aan.
Ah zoo. Dus Beste mijnlie fr
Behrens, ik ben noch inwendig boos <PP
u, noch doe ik uiterlijk zoo, alsof ik ive*
was. Integendeel, ik ben u zeer dank
baar, zooals ik mijn werkgever behoor
te zijn, vooral daar hij tevens de bre
der vati mijn 'beste vriendin en wen
vriend mijner pleegzuster is. Is u nu 'e"
vreden Bedoelde ai het zoo 'f
Volmaakt tevreden, al vie! het/00*
aniders uit dar» ik hoopte. Maar ik
vijf weken per jaar in totaal worden
ingekort, haalt men. meer dan het thans
gestelde jaarcijfer. Door de voortdu
rende uitbreiding der vacanties en de
inkrimping van liet aantal les-uren is
men thans tot de mogelijkheid der dub
bele benutting der gebouwen genaderd.
De H. B. S. van één. millioen, die thans
in ontwerp is, kon dan meteen verval
len.
Totslot even een herinnering aan de
oude kwestie van de Gevangenpoort,
d'ie door een nieuw ontwerp van één
der gemeentelijke architecten weer in
een nieuw stadium is gekomen. Het
ware wel te wenschen, dat ze nu eens
in het stadium van daadwerkelijke ver
andering kwam. Met al het gefilosofeer
over het stedenschoon, loopen. duizen
den iederen dag in het modderpoeltje
onder deze poort en daarbij in liet ge
vaar van aan- of overreden te worden.
Het lijkt ons, dat het vraagstuk van de
aestlietica hier wel wat heel lang ge
duld vraagt van liet praetische verkeer
langs dezen1 weg. Een nieuw gezichts-
nunt levert het nieuwe plan niet op
het houdt alleen de uitvoering van welk
plan ook zeer tegen en dit is al een
("root nadeel.
Men zegt. dat spoedig nu de beslis
sing zal vallen, maar ook dat is niet
voldoende. Het begin van uitvoering
moei er zijn, eer gelooft niemand aan
een werkelijke verbetering. Nogmaals,
■liet is onbegrijpelijk ihoe een groote stad
zoolang een dergeliiken wantoestand
verdraagt, terwijl men voor allerlei piet
luttigheden een ijver tentoon spreidt,
die een betere zaak waardig is.
EIBER.
De hooge spoortarieveti.
Het bestuur van .het Algemeen Neder-
landsch Vakverbond heeft aan de direc
tie der Nederlandsehe spoorwegen een
adres gericht, waarin het zegt dat het
beschikbaar stellen van vacantiekaarten
met ingang van 1 Juli a.s. in een bree-
den kring van leden, toehoorende tot de
bij het Vakverbond aangesloten orga
nisaties, voldoening heeft gewekt. Ech
ter is door het wederinvoeren dezer va
cantiekaarten slechts ten deele tege
moet gekomen aan liet verlangen om
gebruik te kunnen maken van 't spoor
wegvervoer. De mogelijkheid om te rei
zen, zooals men voorheen had. toen
door het beschikbaar stellen van buurt-
verkeertkaarten, de prijs daartoe niet
altijd een beletsel was, is nog niet te-
ruggkeerd. Adressante acht dit een zeer
groot algemeen nadeel, omdat door het
uitsluiten van een groot gedeelte der
bevolking van het spoorwegverkeer,
wegens te hooge prijzen, de algemeene
ontwikkeling wordt belemmerd. Adr.
u vriendelijk voor uw koud stortbad
't zal me goed doen ik was toch wat
geëchauffeerd.
Hij begon vlugger te loopen en sprak
niet meer.
Onder de Linden was het nog vol
wandelaars eerst nadat Helmi en Her-
bert de Brandenburger Poort achtrt-'r
zidh hadden en in den Tiergarten kv.'Va-
men, werd het stiller om hen heen
Waf is het hier heerlijk rustL g, zoo
verbrak zii het onaangename zf wijgen.
Hier .mag u niet meer boos zijn,u denkt
altijd, dat ik het er op tqJeleg, u te
ergeren.
Boos, Mc? In 't geKieel niet, ant
woordde Herbert koel, '.k moet u eerder
dankbaar zijn, 'dat i; c mij zoo duidelijk
heeft gezegd, v«aar 't op staat. Ik be
grijp nog niet,, dat ik zoo vermetel
durfde ziw"-
Helmiii's hand trilde op zijn arm zij
wa/S zeer verontwaardigd. Wat wilde
hViij toch van haar Misschien, uit haar
mond Ihooren Je deed me pijn, omdat
je mijn hart ontnam en imij er niets voor
terug gaf, omidat je mijn zielsrust ver
stoorde omdat je mij plaagt met je
gekluisterde woorden en toch niet kunt
verbergen, dat liet niets als spel voor je
is. Je deed mij pijn, omdat ik me zóó
ver vergat, dat ik tranen om je stortte,
die je niet verdiende omdat ik steeds
zonder liefde moet leven daar ik je
nimmer kan vergeten, al weet ik ook,
dat je mij onwaardig bent. Ja, als zij
hem dat alles vertelde, dan zou hij wel
weer een hooge borst opzetten en vol
eigenwaan zeggen Ik wist wel, hoe
het met je gesteld is ik wou je alleen
maar dwingen, het te bekennen. Neen,
dat nooit. Liever onwaarheid spreken
dan hem haar geheim toe te vertrou-
.lOccrcjic- zWiracrcrag; 12,20
it
ek
- 3l-
de
s-
st e
ht
jd X
i-
iS
i.
11.45
12.50