1000 25 1 JULI OUl! een ongeluk. Juli we* of oog!' IjU ee/duim. luil Eerste Blad feuilleton EVENSSTORMEN. i. I»» Mo 153 xj oue «icrarsans 60e 3mir^aisg itgaveFirma F. VAN DE VELDE JrJalstraai 58, Vlissingen. Tel. Inferc. 10. Postrekening 6628T. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke Feestdagen. ÖEMEENTEBESTUUR TER MIDDAGHOOGTE. J Doe ge!n moeite, ik loop niet rraag gearni. Brieven uit de Hofstad BINNENLAND :e i® Ik iti ïr VL1SSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 2.20 per 3 maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België 4.15. Voor overige landen der Post-Unie 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent. ie abonné's in 't bezit eener olis, zijn GRATIS verze- erd tegen ongelukken voor: ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ1.10; voor iederen regel meer 26 ct. Familieberichten van 16 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs. Reclames 52 cent per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel gulden bij levens lange ongeschikt- I heid tot werken. ^ftft gulden bij dood ftftft gulden bij verlies 4 r*(T!j gulden bij ver"es4ftft I gulden bij verlies van een wijsvinger. gulden bij verlies van eiken anderen vinger. it nummer bestaat uit 2 bladen PERSONEELE BELASTING, kondiging van het kohier der personcele belasting no. 7, belastingjaar 1922. De Burgemeester van Vlissingen maakt >kend, dat op lieden bij hem ontvangen i aan den Rijksontvanger is gezonden het :ecutoir verklaarde kohier, wegens de per- ineele belasting 110. 7, belastingjaar 1922. e daarop voorkomende belastingschuldi- n worden uitgenoodigd om hunne aan- igen op den bepaalden tijd aan te zuive- n, ook ter voorkoming van vervolgingen, herinnert, dat de bezwaarschriften bin- m zes weken na heden behooren te wor- n ingediend, terwijl de aangiften ter be- >ming van ontheffing, ingeval van ver- tizing moeten worden gedaan bij den in- lecteur der directe belastingen, in wiens spectie de aanslag is vastgesteld, binnen s weken na het verlaten van het perceel. En is hiervan afkondiging geschied waar 1 behoort den len Juli 1922. De Burgemeester voornoemd, VAN WOELDEREN. Reeds heeft de zonnestand zijn groot- e hoogte bereikt. Hoog aan den mid- ighemel prijkt de glorierijke zomer- iii en werpt fiare stralen in nauwelijks rieer schuine stand naar het aardrijk Inlaag, en zoo het wolkentapijt het leliclit, niet onderbreekt, dan valt I felle warmte van omhoog neder, iel koesterend'meer"als in den voor- imer, ook niet mild nog gelijk in den izomer de zon over landen en steden, 'er velden! en wegen gloriënd kan hijnen, maar in schroeiende branding, laaiende sterkte van felle lichtbun- is, wordt over al wat leeft en niet eft uitgeworpen ihet licht, dat nu ter iddaghoogte is gerezen, en pralend ijkt in het eindejooze gewelf des he els. Ook in de natuur is het nu in den tijd r middaghoogte gekomen. Bosch en 'emd geurt thans van zomerzaligiheid, rijkste bloemenitooi versiert onze tui— n en velden, de dichtgebiaderde hoo- boomen rijken hun groene en bruine uinen hemelwaarts, en. alom .in de kken en de heesters dartelt en kivin- deert het vlug .gevogelte zijn zomer- ng. En de dieren des velds, als over- ook zij endergaan den invloed, op jZoo, koi u anij dan zien Mijn tomcelkijkerheeft de bijzon- tre eigenschap magnetisch aangetrok- n te wndan, als er iets heel liefs nnen .zijn bireile komt. Reeds voordat It gordijn omhoog ging, had ik u tdekt. Nu moe1! ik u zeker bedanken Dacht udan, dat ik een compli- :ntje wilde maken? 't Scheel me zoo toe. IDan verlst u zich, ik sprak slechts fr waarheid.tl zag er weer bekoorlijk It. ijHier is ie,n tramhalte. IDoe nu iet zoo dwaas, wij zouden (uiers te velt gaan, Maar ikga in de tram, als u niet houdit, omzï uit te kramen. Dan zal ik heel zoet zijn. Mag ik mijn arm aibiedein Zooals lu wilt, 't was trouwens prstandiger dijn voorstel aan te ne- I' en, men ffe dan beter, dat wij bij kaar behooSi. Het was tnl druk op straat, zooais Iveral in grqte steden op mooie zo- ieravonden ;ivie maar eenigszins kan aat voordatlij gaat slapen, nog een ichtje schep®. Toen zij de Gendar- einmailrt oirgestoken waren, ont- 'roetten zij en troepje jongelui, die ••'■'at al te vel hadden gedronken en üpgewonden vöolijk waren. Met eenig (edvermaak lemerkte Herbert, dat vee van het zich tusschen hem en liunne wijze, van den vollen zomer gloed. En de mensch Hoe ganscli veranderd ziet ge hem leven en bewegen, nu hij zichdoorademd kan gevoelen van de lang ontbeerde zomerlucht, nu hem de weelde mag ge schieden van het schoonste tafereel, dat de in haar grootsten tooi prijkende na tuur, het verlustigend oog des men- schen bieden kan, nu alles 0111 hem heen spreekt van liet eindelijk volmaakt be reiken, van het binnentreden in de tot vollen wasdom gerijpte schoonheid, al lerwegen. Want ja, van overal klinkt thans het blij bazuingeschal des vollen zomers hem in de ooren, van overal ko men zijn hart en oog de vreugde tege moet, die zij zoolang ontbeerden, de geneuchten waarnaar zijn ziel zoo haakte in den barren winter, in het sombere seizoen. En zoo groot, zoo veel omvattend is al dit genot, dat het soms lijkt, alsof het al te veel op eens is, alsof er bijkans geen eind aan ko men zal. Toch, ook eenmaal raakt ai deze rijke weeilde gedaan eenmaal komt, aan vankelijk schier merkbaar, maar daarna in des te snellere vaart, aan al dien rijkdom, al die vreugde, al die heerlijk heid van den nu nog overrijken Zomei- koning een einde, en gaat de heer schappij der gestadig wisselende getij den aan een andere over. Dan vliedt iiet sr.el bergafwaarts naar den doodsclien winter toe Zoo in de natuur, zoo insgelijks in liet leven der menschen. Ook daar wordt een middaghoogte beklommen en bereikt, die gansch het bestaan als het ware tot kioon komt strekken de mid daghoogte van het menschelijlce leven. Helaas niet allen, die haar bereiken nu.gen, maar voor die er komen, mag en lean dit een tijd van de grootste vol doening, van de grootste dankbaarheid ziji. Wij zien dan met rustigen blik den afselegden weg achter ons liggen, wij om'atten en begrijpen den aard van 'zijr wendingen, zijn dalingen en stij gingen in zijn richting naar het hoogte punt. Wel gelukkig zijn dezulken, die dit bereikte hoogtepunt dan met een beviedigd hart genieten mogen. Zij hebben niet tevergeefs geleefd en ook de verdere levensweg kan dan voor hen, en die hen dienbaar zijn, nog tot groot gel uk, tot'zege strekken, maar opwaarts gaat die weg niet meer -Mochten toch vooral de jongeren on der ons dit eene levendig voor oogen ihoujen, dat niet op eenmaal snel be reikt kan worden, wat slechts langs den Helni drongen een kleine les verdien de izij 'wel, vond hij. Plotseling voelde Helmi, dat iemand zijn arm in den haren legde. 't Is niet goed, dat de mensch alleen zij, mooi kind, hoorde zij stame len, neem mij tot metgezel Viór zij. nog tijd had den indringer af te weren, stond Herbert reeds naast •haai Lomperd, riep hij hem toe, hoe durf je 't wagen August', ezel, kom hier, zoo riepen de anderen en een stevige hand trok hem mee. Helmi was bleek van schrik, onwille- keurg nam zij Beliren's arm en drukte zich tegen hem aan. Een tevreden glimlachje gleed over diens gelaat. Ziet u nu wel. U vergeet nog tel kens, dat u niet meer in uw provincie- stade woont. U versmaadde mijn arm, maa' de gerechte straf voor de belee- digiig, die u mij wilde aandoen, is niet uitgtbieven. Ik wilde u in 't geheel niet belee- digen, ,zei Helmi zacht, want haar hart klopte nog heftig van den doorgestanen schrik. Zi,zag tot hem op, in de verwachting zijngewoon spottend glimlachje te zien, maar snel sloeg zij haar oogen neer, toen zij, zijn blik ontmoette. Het bloed steeg haar naar 't voorhoofd en de hand, die op Herbert's arm lag, trilde merkbaar. Hij nam het handje vast in zijne. Kleine, booze collega, smeekte hij met izachte stem, moet ge u dan altijd tegen mij verzetten Telkens probeer ik met u. in vrede te leven, maar ge verzet u er met handen en voeten tegen, langen weg van werken en willen, van worstelen en kunnen te bereiken valt dat alleen jaren van moeizame voorbe reiding, van vaak harde lessen der er varing en beproeving, ons opwaarts te leiden vermogen, naar een voor ons zeiven, onze betrekkingen en ons diei- baar land, zegenrijke middaghoogte des levens. De conferentie. De vacantie. ZooaHs thans Den Haag de volledige aandacht van de gansche wereld heeft, heeft het slechts gehad in de dagen der vredesconferentie, toen men werkelijk geloofde, dat thans de wereldvrede on middellijk op de komst was. Hoe geheel anders is thans de situatie. Toenmaals was het de oproep van den Czaar alier Russen, die de landen bijten bracht, thans is het een zekere meneer uit Rus land, die als een monster aangegaapt hierhent komt om met veel drukte en geen geld te trachten indruk te maken. Het air van vredesapostel heeft de af vaardiging, maar met dat air houdt liet ook op. Enlin we zullen ons niet in de politiek verdiepen, maar rustig afwachten wat het resultaat zal zijn van de onderhan delingen1. Men zal het ons wel vergeven, dat we de inleiding voor dezen brief al weer aan de conferentie wijden. Wie dag-hi dag-uit daarmede heeft te ma ken en steeds weer in de sfeer daarvan leeft, knoopt ten slotte ailes daaraan vast. Gelukkig brengt de conferentie ook genoegens met zich mede, die een wel kome afleiding zijn te midden van het geroezemoes. Tot hïf roe hebben de vreemdelingen zeker niet te klagen over gemis aan gezelligheid in de residentie. Integendeel, het eene uitstapje is nog niet goed en wel achter den' rug of het volgende wordt alweer ontworpen. Men moet hierbij bedenken, dat tot nu toe Zaterdag, Zondag en Maandag vrije dagen zijn geweest en dat zoowel de gedelegeerden als de journalisten die dagen hebbeni besteed om Holland eens naderbij te beschouwen. Nu daarvan zullen zij ongetwijfeld een goeden in druk krijgen. Het gemeentebestuur van Den Haag is ditmaal eens afgeweken van de traditie om een feestavond te organiseeren, maar lliet heeft nu een uit gangsdagje op touw gezet tegen 1 Juli. Het zal een boottocht zijn van Leiden via Alplien, Woubrugge, de Brasemer- Kagermeren naar Warmond. Waarlijk dit belooft een schitterende tocht te zijn, die op de deelnemers een goeden in druk moet maken. Maar nu weer ge,'ecg van de confe dezen. namiddag vroeg ik u al, waar door ik het bij u bedorven heb, maar u gaf mij geen voldoend antwoord. Zeg het mij. nu, wat voor kwaad deed ik u Hij trok haar arm stevig tegen zich aan, hij voelde, hoe snel haar hart klopte, hoe haar vingers beefden en over hem kwam een heerlijk warm, bij na feeder gevoel. Hij betrapte zich weer op een gedachte, welke hij meende voor altijd te hebben verbannen, Nil had hij toch een vrouw ontmoet, die al zijn vroegere ervaringen te schande maakte, en juist ZÜ was het, die ailes in hem wakker geschud had, wat ihij verloren had gewaand. Geeste lijk aan hem gelijk, lichamelijk toege rust met schoonheid en lieftalligheid trotsch, zelfbewust, was zij gelijk aan .de levensgezellin, waarvan hij in vroe gere dagen ,had gedroomd wat verhinderde hem, haar nog hedein, in ■dit uur tot de zijne te maken Hij boog zich vertrouwelijk tot haar eft drukte haar hand nog vaster. Nu, juffrouw Helmi, heeft de schrik u stom gemaakt Nog kreeg ik geen antwoord. Wat deed ik u Nielts, in t geheel niets, gaf zij .bijna ruw ten antwoord, terwijl zij vlug hqar hand losrukte. Wat u, mij hebt beloofd, heeft u gedaan, zelfs meer, dan ik mocht lerwachten. Wat wij voor .elkaar waren, toen ik hier kwam, zijn ■wij nog voor elkaar, namelijk goede vrienden, die streven naar 't zelfde doel. Ik ben me niet bewust, dat u me eenig onrecht aandeedt. waarover ik ,boos zou kunnen zijn. U verbeeldt zich slechts dat 'ik anders geworden ben. Zij zag heel bleek, om haar mond lag de energieke trek, die haar zooveel ouder deed sdhijnen. rentie. Er is ook nog wel wat anders dan dat in Den Haag. Even moeten we liet succes consta- teeren van de Br-ba-bo-tentoonstelling, waarover we een vorige maal het een en ander vertelden. Het blijkt, dat deze onder zeer goede leiding staat en dus goede zaken maakt. Het is er nu en dan zóó voi, dat er geen doorkomen aan is. Alleen met de oud-Hollandsche gemoe delijkheid was liet dan mogelijk om toch zijn plan, om de tentoonstelling te bezichtigen, door te zetten. Er wordt ook heel wat verkocht en dit is geen wonder, want liet publiek, dat door Je winkeliers altijd zoo geïnviteerd wordt tot koopen, is nimnnr in de gelegenheid zoo op zijn gemax de "luikeen te be schouwen als dit thans op deze tentoon stelling liet geval is. Het is wgl opmer kelijk dat deze tentoonstelling geheel en al het karakter van liet Warenhuis heeft, waartegenover de winkeliers ge woonlijk niet sympathiek piegen te staan, maar dat zij nu aanvaarden als een prachtmiddel voor reclame. Op gemeentelijk gebied stippen we oven aan, dat thans ook vooi de gym nasia de herfstvacantie is ingevoerd. Vroeger hebben we daarover over het instituut in het algemeen al eens gesproken. Nog steeds heet het, dat de invoering een proef is, maar er is wel niemand, die er aan twijfelt of deze proef is blijvend. Voor de gewone la gere scholen is de groote zomer-va- cantie nu weer van vier op vijf weken gebracht. Alles te samen Wordt dus op de lagere scholen twee maanden, op de middelbare scholen en gymnasia bijna drie maanden per jaar vacantie gege ven. Het aantal lesuren d.w.z. volle uren van zestig minuten is op de beide laatste soorten van scholen nu reeds gedaald tot onder de negenhon derd per jaar, gemiddeld dus nog geen drie uur per werkdag. Vijftien jaar ge leden bedroeg .dit aantal ongeveer 1200 per jaar, zoodat het getal in dien tijd met 25 is gedaald. Bij deze dal'ing is het zeker gewenscht, dat eens gelet wordt op het geringe rendement der ■peper-dure gebouwen. Het is lang niet onmogelijk, dat ihet dubbele nut daaruit getrokken kan worden en liet zal met het oog op bezuiniging gewenscht zijn, na te gaan of niet twee scholen in één gebouw gehuisvest kunnien worden, zoodat dat dubbel dienst doet. Als dit geschiedt zal dit nog maar zes uur per werkdag in dienst zijn, hetgeen waar lijk geen bezwaar is. fn de dagbladen heeft reeds het bericht gestaan, dat mi nister De Visser dit denkbeeld over weegt, om tot aanzienlijke bezuiniging der uitgaven voor het onderwijs te ge raken. Wanneer de ééne schooltijd is van half negen tot twaalf en de andere van één tot half vijf en de vacancies tot Ze is weerspannig, dacht Herbert, nu opgepast en geen domheden begaan. Nu, antwoordde hij op zijn gewone onverschillige manier, 't zou mij ook erg gespeten hebben, als ik door u, juist door u, niet werd begrepen. Ik wilde u. zoo graag de overtuiging schenken, dat mij aan uw goede mee ning zeer vee.l gelegen is, werkelijk meer, dan aan die van anderen. U bent heusch grappig. Vindt li En de inspanning, om mij tegenover u steeds in een goed licht te plaatsen, maakt mij lomp en onhan dig. U moest liever medelijden met mij hebben en mij eindelijk eens een vriendelijk woordje toevoegen. En.'wat zou ik dan moeten zeggen, arme, miskende stumper U spot er mee, laten wij er dan niet meer over spreken. Maar u ziet toch wel, dat ik zoo ernstig ben, als "t maar mogelijk is. Zegt u dan Beste .mijnheer Beh- rens, ik ben inwendig lang zoo boos niet op u als ik uiterlijk lijk te zijn, ]j integendeel Hij hieid op en keek haar van terzijde j onderzoekend aan. J Nu en hoe verder? Integendeel., j- Het vervolg laat ik aan u ove:J> daarop komt liet juist aan. Ah zoo. Dus Beste mijnlie fr Behrens, ik ben noch inwendig boos <PP u, noch doe ik uiterlijk zoo, alsof ik ive* was. Integendeel, ik ben u zeer dank baar, zooals ik mijn werkgever behoor te zijn, vooral daar hij tevens de bre der vati mijn 'beste vriendin en wen vriend mijner pleegzuster is. Is u nu 'e" vreden Bedoelde ai het zoo 'f Volmaakt tevreden, al vie! het/00* aniders uit dar» ik hoopte. Maar ik vijf weken per jaar in totaal worden ingekort, haalt men. meer dan het thans gestelde jaarcijfer. Door de voortdu rende uitbreiding der vacanties en de inkrimping van liet aantal les-uren is men thans tot de mogelijkheid der dub bele benutting der gebouwen genaderd. De H. B. S. van één. millioen, die thans in ontwerp is, kon dan meteen verval len. Totslot even een herinnering aan de oude kwestie van de Gevangenpoort, d'ie door een nieuw ontwerp van één der gemeentelijke architecten weer in een nieuw stadium is gekomen. Het ware wel te wenschen, dat ze nu eens in het stadium van daadwerkelijke ver andering kwam. Met al het gefilosofeer over het stedenschoon, loopen. duizen den iederen dag in het modderpoeltje onder deze poort en daarbij in liet ge vaar van aan- of overreden te worden. Het lijkt ons, dat het vraagstuk van de aestlietica hier wel wat heel lang ge duld vraagt van liet praetische verkeer langs dezen1 weg. Een nieuw gezichts- nunt levert het nieuwe plan niet op het houdt alleen de uitvoering van welk plan ook zeer tegen en dit is al een ("root nadeel. Men zegt. dat spoedig nu de beslis sing zal vallen, maar ook dat is niet voldoende. Het begin van uitvoering moei er zijn, eer gelooft niemand aan een werkelijke verbetering. Nogmaals, ■liet is onbegrijpelijk ihoe een groote stad zoolang een dergeliiken wantoestand verdraagt, terwijl men voor allerlei piet luttigheden een ijver tentoon spreidt, die een betere zaak waardig is. EIBER. De hooge spoortarieveti. Het bestuur van .het Algemeen Neder- landsch Vakverbond heeft aan de direc tie der Nederlandsehe spoorwegen een adres gericht, waarin het zegt dat het beschikbaar stellen van vacantiekaarten met ingang van 1 Juli a.s. in een bree- den kring van leden, toehoorende tot de bij het Vakverbond aangesloten orga nisaties, voldoening heeft gewekt. Ech ter is door het wederinvoeren dezer va cantiekaarten slechts ten deele tege moet gekomen aan liet verlangen om gebruik te kunnen maken van 't spoor wegvervoer. De mogelijkheid om te rei zen, zooals men voorheen had. toen door het beschikbaar stellen van buurt- verkeertkaarten, de prijs daartoe niet altijd een beletsel was, is nog niet te- ruggkeerd. Adressante acht dit een zeer groot algemeen nadeel, omdat door het uitsluiten van een groot gedeelte der bevolking van het spoorwegverkeer, wegens te hooge prijzen, de algemeene ontwikkeling wordt belemmerd. Adr. u vriendelijk voor uw koud stortbad 't zal me goed doen ik was toch wat geëchauffeerd. Hij begon vlugger te loopen en sprak niet meer. Onder de Linden was het nog vol wandelaars eerst nadat Helmi en Her- bert de Brandenburger Poort achtrt-'r zidh hadden en in den Tiergarten kv.'Va- men, werd het stiller om hen heen Waf is het hier heerlijk rustL g, zoo verbrak zii het onaangename zf wijgen. Hier .mag u niet meer boos zijn,u denkt altijd, dat ik het er op tqJeleg, u te ergeren. Boos, Mc? In 't geKieel niet, ant woordde Herbert koel, '.k moet u eerder dankbaar zijn, 'dat i; c mij zoo duidelijk heeft gezegd, v«aar 't op staat. Ik be grijp nog niet,, dat ik zoo vermetel durfde ziw"- Helmiii's hand trilde op zijn arm zij wa/S zeer verontwaardigd. Wat wilde hViij toch van haar Misschien, uit haar mond Ihooren Je deed me pijn, omdat je mijn hart ontnam en imij er niets voor terug gaf, omidat je mijn zielsrust ver stoorde omdat je mij plaagt met je gekluisterde woorden en toch niet kunt verbergen, dat liet niets als spel voor je is. Je deed mij pijn, omdat ik me zóó ver vergat, dat ik tranen om je stortte, die je niet verdiende omdat ik steeds zonder liefde moet leven daar ik je nimmer kan vergeten, al weet ik ook, dat je mij onwaardig bent. Ja, als zij hem dat alles vertelde, dan zou hij wel weer een hooge borst opzetten en vol eigenwaan zeggen Ik wist wel, hoe het met je gesteld is ik wou je alleen maar dwingen, het te bekennen. Neen, dat nooit. Liever onwaarheid spreken dan hem haar geheim toe te vertrou- .lOccrcjic- zWiracrcrag; 12,20 it ek - 3l- de s- st e ht jd X i- iS i. 11.45 12.50

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1922 | | pagina 1