150
100
25
>Twink
MAANDAG
13 FEBRUARI
TWink is zoo
60e Jaargang!
1922-a
54)
No.- 3?
VLISS1NGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren f2.20
per drie maanden. Franco door het geheele rijk f2.50 Voor België f4.15.
Voor overige landen der Post-Unie f 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent.
üjtjsfi; Firma f. ¥$8 SI fllSI if, üiiiae M\ §8, yiissinaeR. Teisfoeo Inters.
ADVERTENTIEPRIJS: Van 4 regels f 1.10voor iedere regel meer 28ct.
Familieberichten van 1—6 regels f 1.70. Bij abonnement speciale prijs.
Reclames 52 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel.
kwijnt Mills. aitQOzondsrd op Zondag eo gipm grksndo 'OSirisiglijkg feestdagen.
Oe abonné's, in 't bezit eener*f| |~g
Polis, zijn QRATIS verze-11111 g g
ierd tegen ongelukken voor- S V
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken.
Kiifi8ow™»'fl™a
4lUy een ongeluk.
gulden bij verlies
van een hand,
voet of oog.
gulden bij verlies
van
een duim.
gulden bij verlies
van een
wijsvinger.
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger.
GEMEENTEBESTUUR
hinderwet.
Kennisgeving.
Burg en Weth. van Vlissingen, gezien
de artikelen 6 en 7 der Hinderwet, geven
bii deze kennis, dat bij hen is ingekomen
een verzoek van de Stoombierbrouwenj en
Mouterij „De Meiboom1' alhier, om ver
dunning tot uitbreiding van hare inrichting
(bouwen van een brouwhuis) waarin zullen
worden geplaatst 3 electro-motoren van 11
P.K., 1 van 7.5 P.K., 1 van 5 P.K.. 2 van 3
PK., 1 van 11 P.K., 1 van 5.5 P.K., 2 van
3.44 P.K. en 1 van i.63 P.K., in het per
ceel kadastraal bekend gemeente Vlissin-
gen, sectie D nos. 1056 en 1057 aan de
Hendrikstraatu»
dat dit verzoek met de bijlagen, te be
ginnen met Maandag den 1 vo?™31*1
1922 op de Gemeente-Secretarie (3e afdee-
linc) ter visie zal gelegd worden en dat
den veertienden dag na dien, zijnde den
97en Februari 1922 ten Raadhuize, des na
middags ten 3 ure, gelegenheid zal gege
ven worden om bezwaren tegen het uit
breiden dier inrichting in te brengen, zul
lende zij die niet overeenkomstig art. 7 der
Hinderwet voor het gemeentebestuur of een
of meer zijner leden zijn verschenen, ten
einde hunne bezwaren mondeling tóe te
lichten, niet tot beroep gerechtigd zijn, ter
wijl gedurende drie dagen voor dat tijd
stip, ter Gemeente-Secretarie (3e afdee-
lingj van de ter zake ingekomen schrifturen
kennis kan genomen worden.
Vlissingen, 13 Februari 1922.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
BINNENLAND
Prof. G. J. P. j. Bolland, f
Prof. G. J. P. J. Bolland is Zaterdag
te Leiden overleden. Na een langdurig
en smartelijk lijden, dat hij, geheel in
overeenstemming met zijn karakter, in
eenzaamheid en zonder op deelneming
gesteld te zijn, heeft gedragen, is prof.
Bolland op bijna 68-jarigen leeftijd
overleden.
De heer G. J. P. J. Bolland werd 9
Juni 1854 te Groningen geboren. Zijn
vader overleed als rijksveldwachter te
Assen, toen zijn zoon nog slechts negen
jaar telde. Achtereenvolgens als leer
ling bij een horlogemaker, als klerkje
op een advocatenkantoor, als kweelte-
ling op een lagere school geplaatst,
eindigde hij voorioopig deze snelle wis
seling van loopbaan met op veertienja
rigen leeftijd naar Schoonhoven te wor
den gezonden bij de instructie-compag
nie van het 2e reg. vestingartillerie.
Zijn temperament maakte hem echter
voor een militaire carrière te eenenmale
ongeschikt hetgeen vier jaar later bleek
toen hij, driftig over het onrecht een
ander aangedaan, een zijner superieu
ren een klap in het gezicht gaf, een in
subordinatie die gestrenge straf („krui-
wagenstraf", later door het H. M. ge
rechtshof in gevangenisstraf veran
derd) na zich sleepte.
In het militair detentiehuis te Leiden
FEUILLETON
Vreemd van de wereld
Leontine maakte het afscheid kort.
Zij voelde hare krachten verminderen,
toen het jonge meisje met een droevig
lachje van uit de coupé steeds weer een
afscheidsgroet wuifde. Een onuitspre
kelijke angst snoerdejiaar de keel toe,
toen zij den trein zag voorbijsnellen en
nu, voor het eerst in haar leven, zonder
een welkom van hare zuster te 'kunnen
verwachten, na wekenlange afwezig
heid haar tehuis ging opzoeken. Zij
zou haar echtgenoot daar vinden
den bemindenzij kwam in het
eigen mooie rijk terug, en toch liep het
haar ijskoud over de leden, toen zij
over den drempel trad, waar haar
echtgenoot, het mooie gelaat van
vreugde stralend, haar met wijdgeopen
de armen tegemoet trad.
Zij vlijde zich, een weinig aarzelend,
tegen: hem aan, maar toen hij feeder
en zacht vroeg
Leontine, mag ik nog op jc liefde
en op je vergiffenis hopen mag ik
gelooven, wat mijn hart mij' verkon
digt toen was zij weer de hartstoch
telijk minnende vrouw, toen verdween,
ols door een tooverwoord al het be
angstigende gevoel. Haar gloeiend ge-
iaat tegen zijn schouder leunend, fluis
terde zij hem toe
Verheug je met mij, Guido wij
ontdekten de regenten, w.o. prof. dr.
De Gooye en notaris Coebergh, zijn bui
tengewonen aanleg en zorgden voor
zijn opleiding tot onderwijzer. Te Gro
ningen werd hij later als onderwijzer
aangesteld. Met kracht legde hij zich
op de studie der moderne en klassieke
talen toe, waartoe na zijn vertrek naar
Katwijk, Leiden hem een goede gelegen
heid bood.
Familie van zijn a.s. vrouw (hij was
gehuwd met mej. C. H. Bakker) stelde
hem in staat om gedurende veertien
maanden zich te Londen voor het exa
men Engelsch M. O. te bekwamen en na
terugkeer in het vaderland legde hij dit
ze- glansrijk af, dat wetenschappelijke
belangstellenden (Cosijn, Kern e.a.) te
zijnen behoeve gelden verzamelden om
de voortzetting zijner studiën aan een
Duitsche Universiteit mogelijk te ma
ken. Wijlen prins Frederik der Neder
landen droeg daartoe ook met vorstelij
ke mildheid bij.
Na in 1881 met mej. Bakker gehuwd
te zijn vertrok hii echter in 1882 naar
.Batavia, waar hij tot 1894 onafgebro
ken aan het Gymnasium Willem 11 is
werkzaam geweest.
In 1894 ging Bolland met een jaar
verlof naar het vaderland, waarna hij
in 1896 onder het ministerie-Van Hou
ten werd benoemd tot hoogleeraar aan
de Leidsche Universiteit als opvolger
van prof. Land, een benoeming welke
vooral in katholieke kringen nogal op
schudding verwekte, vooral ook omdat
Bolland, van huis uit katholiek, de ka
tholieken meermalen fel had bestreden.
Het hoogleeraarsambi aanvaardde hij
met een rede getiteld „Verandering
en Tijd", waarmede hij reeds dadelijk
van zich deed spreken.
Juist vóór zijn ziekte, waarvan 'lij
niet weer is opgestaan, lieert hij nog
eens op zijn wijze getuigd tegen veie
der nieuwe maatschappelijke cn geeste
lijke stroomingen van onzen tijd. Hij
heeft de laatste reeks zijner voorgeno
men bijzondere college's, welke zoo
veel opspraak hebben verwekt, niet
kunnen beëindigen. De wreedc kwaal
waarvoor de wetenschap nog geen mil-
del weet (kanker, die hein toen reeds
had gegrepen) maakte het hem onmo
gelijk en nu ligt zijn vruchtbare pen
voor altijd stil.
Hoe men over dezen self-made-man
moge denken, ieder onbevooroordeelde
zal moeten erkennen, dat het een groots
geest is geweest.
Het stoffelijk overschot van prof.
Bolland, zal Woensdagmiddag half 2
op de begraafplaats der Ned. Hsrv. ge
meente Rhijnhof te Oegstgeest ter aar
de worden besteld.
Hulpverleening aan Rusland.
Het dagelijksch bestuur van den
„Bond van Comité's voor Hulpverlee
ning aan de noodlijdenden in Rusland"
hetwelk gevormd wordt door liet dage
lijksch bestuur van het Nederlandsche
Roode Kruis, ontving van het bij den
Bond aangesloten „Algemeene Comité
zullen niet altoos alleen zijn.
Mijn vrouw, mijn lieve, dierbare
vrouw
..Er lag een juichtoon in zijn stem,
zijn oogen schitterden. Nooit was hij
haar schooner verschenen, nooit had zij
hem inniger bemind, dan in dit oogen-
blik, waarin zij zich voornam, hem ter
wille van zijn liefde alles te vergeven.
Weken volgden op weken, maanden
na maanden.
Irene was op verzoek van Eva van
Mariënbad, waar zij lichamelijk aange
sterkt was, mee naar Norderney gegaan
en zou van daar uit, zonder eerst naar
Heimthal terug te keeren, met do
Grünnings en Wulfners naar Berlijn
gaan, waar ook de Faikenau's zouden
komen.
De arts verlangde., dat de barones,
die zich wat lijdend gevoelde, in de
residentie een beroemd arts zou raad
plegen en daar de gewichtige gebeurte
nis zou afwachten.
Zij was immers ook haar echtgenoot
nog een vergoeding voor de opgegeven
reis schuldig en achtte ook voor hem
wat afwisseling noodzakelijk. Zij moest
verklaren, dat hij zijn best deed, zich
geheel naar haar verlangens te voegen,
dat hij al zijn kracht inspande, om ein
delijk te worden, wat zij zoo gaarne
in hem wilde zien, eem flink, werkzaam
man, die zijn plicht naar vermogen
wenschtè te .vervullen. Sedert zij hem
deelgenoot maakte van haar zoet ge
heim, scheen hij geheel veranderd en
zij gaf zich aan de stoutste verwach
tot steun aan de hongerenden in sovjet
Rusland" het onderstaand rapport
Het Algemeen Comité tot steun aan
de hongerenden in sovjet-Rusland heeft
tot op jieden ca. 160.000 verzameld.
Van dit bedrag is reeds ca. 145.000
in den vorm van levensmiddelen naar
Rusland verzonden, lit totaal werd ca.
1 millioen K.G. roggemeel, 20.000 K.G.
vetten met de stoomschepen „Frisch",
„Venus", „Hector" en „Kressmann" via
Stettin naar Rusland verscheept.
Verder is door het Algemeen Comité
in samenwerking met de Duitsche
vrouwenbeweging een kindertehuis in
Samara opgericht, waarvoor een vol
ledige levensmiddelen-inventaris voor
den tijd van drie maanden in Holland
werd gekocht.
Hiervoor werden verscheept 150.000
K.G. witmeel, circa 8000 K.G. levens
middelen, van verschillende soorten.
Door middel van (ie vrouwen-sub-
comité's werd voor dit kindertehuis 600
volledig ste! kinderkieeding vervaar
digd, en werd er voor 3000 K. G. ge
dragen en nieuwe kleeding ingezameld
en netjes versteld naar Rusland verzon
den. Honderden vrouwen hebben voor
deze zaak eenige maanden met grooten
ijv^r gewerkt. De inzameling van le
vensmiddelen, in hoofdzaak kinder
meel. bij de verschillende winkeliers
bracht ongeveer 1000 K.G. op.
Hof van internationale Justitie.
De Nederlandsche groep van de In
terparlementaire Unie heeft den vol
genden brief gericht tot het Hof van
Internationale Justitie
De Nederlandsche groep van de In
terparlementaire Unie acht zich bijzon
der gelukkig hulde te brengen aan het
Permanent Hof van Internationale Ju
stitie, het verheven lichaam, dat een
gedachte verwezenlijkt, welke sedert
vele jaren een voorwerp van studie en
verlangend streven van de Unie uit
maakt.
Zij uit haar beste wenschen. voor het
welslagen van den arbeid van het Hof,
welke moge strekken tot de vestiging
en de versterking van de goede ver
standhouding tusschen de volken.
De „Nieuwe Courant".
Wij herhalen hier wat ons werd me
degedeeld door het Haagsche Corres
pondentiebureau, dat „binnenkort aan
aandeelhouders van de N. V. „de Nieu
we Courant" het voorstel zal worden
gedaan, een regeling goed te keuren,
waardoor het voortbestaan van het
dagblad „de Nieuwe Courant" is ver
zekerd en in verband waarmede tot
ontbinding der naamlooze vennoot
schap kan. worden overgegaan".
De „N. R. Ct." schrijft nu
„Dit communiqué (zie hierboven)
was reeds voorafgegaan door enkele
geruchten in sommige bladen, waarin
o.m. gezegd werd dat „de Nieuwe Cou
rant" eerlang uit de Nederlandsche
journalistiek, waarin zij een voorname
plaats had ingenomen, zou verdwijnen.
Wij mogen er daarom hier ter plaatse
nog eens nadruk op leggen, dat tot
tingent voor de toekomst over, daar ook
de zorg over Irene verminderde.
Falkenau was een even handig too-
neelspeler, ais hij een voortreffelijk
speler was op het schaakbord, dat le
ven heet.
Hij deed geen zet voor niets, en het
uur was niet ver meer, waarin hij
.schaak de koningin" zou roepen. Met
de geboorte van een kind had hij ge
wonnen spel.
Dan was hét ook de moeite waard
een beetje aan zich zelf te werken.
Tegen Berlijn had hij velerlei beden
kingen, maar hij vond er ook veel ver-
lokkends in. Daar, waar hij met zijn
omstandigheden altoos verstoppertje
had moeten spelen, zijn vroegere
schuldeischers te ontmoeten, zoo on
verwacht als grand seigneur te kunnen
optreden, zoo al niet van alle schuld,
dan toch vani alle schulden vrij dat
was niet onaardig.
In den voornamen, aan hem verwan
ten kring, als echtgenoot van een in elk
opzicht onbesproken, hoogaanzienlijke
dame, had hij stellig hef verleden niet
meer te vreezen.
De oude, onaangename histories
waren reeds lang uitverteld, dood, in
het graf der vergetelheid verzonken.
Nu behoefde hij de menschcn geen
raadsel meer op te geven van den
vroegeren, in. de betere kringen ietwat
verdachten baron von Falkenau was
slechts zijn boeiende verschijning, zijn
spreekwoordelijke beminnelijkheid en
zijn oud-adelijke naam overgebleven
uitvoering van deze plannen alleen kan
worden, overgegaan, omdat het voort
bestaan van het blad is verzekerd. Het
ligt óan ook geenszins in de bedoeling,
het blad te doen verdwijnen integen
deel wordt verwacht, dat aan „de Nieu
we Courant" nog een lange, eervolle
levensperiode zal beschoren zijn, waar
in het eigen karakter van het blad zal
worden behouden".
Generaal Booth In ons land.
Zaterdagmiddag is generaal Bram-
well Booth te Utrecht door een reus
achtige menigte op enthousiaste wijze
ontvangen. Te ongeveer 2 uur kwam
de trein, waarmede de generaal uit
Frankrijk kwam, te Utrecht aan. Hij
werd in de fraai versierde wachtkamer
door tal van genoodigden ontvangen,
waaronder, behalve tal van Heilsleger-
officiereni, burgemeester Fockema An-
dreae, wethouder Kettlitz, verschillende
raadsleden, kolonel Bueno de Mesquit-
ta, commandant der genie, de predi
kanten Couvee en Koning van de stads-
zending, dr. Adrian! van den Armen
raad, de hoofdcommissaris van politie,
enz. Nadat de aanwezigen door officier
Peeterman aan. den generaal waren
voorgesteld, sprak de burgemeester een
hartelijk welkomstwoord. Hij uitte den
wensch, dat de tocht van generaal
Booth door Nederland goed zou slagen.
Generaal Booth dankte voor de
hartelijke ontvangst en wees op het
karakter van het Leger des Heils, dat
allereerst God wit dienen, doch zich
tevens in dienst van. de gemeenschap
stelt.
Ten slotte sprak hij de beste wen
schen uit voor den burgemeester, de
stad Utrecht en den gemeenteraad.
Vervolgens werd generaal Booth op
het bordes van het station ontvangen
door de Heilsoldaten en een kinder
koor, dat hem, begeleid door het mu
ziekkorps, een welkomstlied toezong.
De generaal sprak vervolgens de
kinderen toe, waarna hij zich richtte tot
de groote menschenmassa op liet Stati
onsplein.
Hij wees er op dat vele menschen
hun leven gebruiken als een ladder om
naar de diepte af te dalen. In geestelij
ken zin leven zij in het donker, doch hij
waarschuwde ieder daarvóór men
moet trachten omhoog te klimmen om
het leven te kunnen vereenigen met
God.
Het publiek juichte generaal Booth
hartelijk toe. Vervolgens werd in. eenige
auto's gereden naar de woning van den
Commissaris der Koningin, graaf van
Lynden van Sandenburg, waar de thee
gebruikt werd. („Tel.")
De actie in het drukkersbedrijf.
De afdeeling Amersfoort van den .41-
gem. Ned. Typ. Bond heeft in haar
vergadering een motie aangenomen,
naar aanleiding van de door het hoofd
bestuur der Boekdrukkerijbonden voor
gestelde verslechteringen van arbeids
voorwaarden, in afwijking van het be
staande collectieve arbeidscontract. Zij
besluit dezen aanval op het levenspeil
eigenschappen, die eerst thans tot
hunne volle beteekenis zouden komen,
indien hij de kracht bezat, over zijne
neigingen te zegevieren en niet opnieuw
onder te duiken in het al te verleidelijke
meer van Woest genot.
Misschien gewende hij zich zoo lang
zaam aan een solied, deugdzaam hui
selijk leven.
Nog viel het hem buitengewoon
zwaar, maar het moest nu eenmaal we
zen. Later, later had hij immers tijd,
zich voor het ontzaglijke offer dat hij
bracht, door zieh met fatsoen ie verve
len, schadeloos te stellen.
Irene zou gedurende het verblijf in
Berlijn bij de Grönnings wonen. Dat
had Eva zoo bepaald. In het dagelijk-
sche verkeer met Irene had de jonge
gravin gedeeltelijk het geheim van de
vriendin doorgrond en daaruit volko
men juiste gevolgtrekkingen gemaakt.
Falkenau was ondanks zijn thans zoo
duidelijk blijkende „braafheid" niet
geschikt om in zulke nauwe betrekking
tot een jong, mooi meisje, dat hem bo
vendien liefhad, te staan, zonder daar
van te willen profiteeren.
Eva, die in de groote wereld geleefd
had, die niet zoo wereldvreemd was
gebleven als de twee zusters, begreep
het gevaar en wilde het van Irene's
hoofd afwenden.
De veel kleinere stadswoning, die
Falkenau voor den tijd van een paar
maanden had gehuurd, liet niet, als het
heerenhuis van Haimthal, gelegenheid
om zich af te zonderen.
INGEZONDEN MEDEDEELSNGEN.
TWink,
L,aar Li ruefc meer-
afschnikksn,de kleun
van Uw kleenen te
veranderdende
behartdeUntj met
eenvoudió rnoQelvk
en levert
en vaste kleuren,
welke no£i herhaaldelyk
met LüX c^ewasscKen
kunnen -wondert.
REIMSGT
m EM.VERFT
jjrTECELyKERTyp
De Lever's Zeep
VEaards'n^en
rai>rikanlert Varv. LUX
van de arbeiders in de grafische vakken,
te verwerpen en geen medewerking te
verleenen aan een arbeidsovereenkomst
met slechtere arbeidsvoorwaarden dan
in de thans bestaande.
Wormerveer in staat van faillissement
Door het advocatenkantoor Modder
man te Amsterdam is aan- de gemeente
Wormerveer dringend verzocht de ach
terstallige aflossingen bij den bankier S.
te Wormerveer te voldoen, daar er
anders zal worden, overgegaan tot de
faillissementsaanvrage der gemeente. In
de laatste raadszitting werd de zaak
druk besproken, waar men geen, kans
zag om direct aan contanten te komen
daar alle leeningen mislukten en kas
gelden niet meer te krijgen zijn.
Scheepvaartbeweging.
Gedurende de afgeloopen week zijn
den Nieuwen Waterweg binnengeko
men 135 schepen. Hiervan, waren be-
Hier stond Irene veel meer bloot aan
den verieidelijken invloed van haar
zwager, en dus was het voor alle par
tijen beter, dat zij de uitnoodiging van
gravin Grönning aannam eni niet bij
hare zuster inwoonde.
Willeen, die ook op Norderney was
geweest en veel met de Wulfners om
ging, was ook in Berlijn, een gaarne
geziene gast in het paieis Wulfner en
ging met Irene om als met een goede
oude bekende, die zij ook zoo gaarne
in hem wilde zien.
Voor het uiterlijk had zij hare kalmte
herwonnen. Dat zij desondanks met
zekere ongerustheid het weerzien met
Falkenau tegemoet zag en nog altoos
niet volkomen meester over hare ge
voelens was geworden, wilde zij zich
niet bekennen eni toch gevoelde zij
het als een geluk, dat zij niet met hein
samen zou wonen, niet gedwongen
was, zich onophoudelijk tegen zijn, in
vloed te verweren, die hij op haar uit
oefende.
En toen zij hem had weergezien, toen
hij, haar diep in het verbleekende ge
laat ziende, met zijn voilé, zachte stem
zei Eindelijk Heb je dan heele-
maal geen, verlangen naar Leontine,
naar mij gehad, dat je zoo lang kondet
wegblijven? Toen was het met ver
dubbelde macht over haar gekomen,
hoezeer zij hem liefhad en hoe zij hem
daarom moest ontwijken.
(Wordt vervolgd.)