150 100 25 >Twink MAANDAG 13 FEBRUARI TWink is zoo 60e Jaargang! 1922-a 54) No.- 3? VLISS1NGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren f2.20 per drie maanden. Franco door het geheele rijk f2.50 Voor België f4.15. Voor overige landen der Post-Unie f 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent. üjtjsfi; Firma f. ¥$8 SI fllSI if, üiiiae M\ §8, yiissinaeR. Teisfoeo Inters. ADVERTENTIEPRIJS: Van 4 regels f 1.10voor iedere regel meer 28ct. Familieberichten van 1—6 regels f 1.70. Bij abonnement speciale prijs. Reclames 52 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel. kwijnt Mills. aitQOzondsrd op Zondag eo gipm grksndo 'OSirisiglijkg feestdagen. Oe abonné's, in 't bezit eener*f| |~g Polis, zijn QRATIS verze-11111 g g ierd tegen ongelukken voor- S V gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken. Kiifi8ow™»'fl™a 4lUy een ongeluk. gulden bij verlies van een hand, voet of oog. gulden bij verlies van een duim. gulden bij verlies van een wijsvinger. gulden bij verlies van eiken anderen vinger. GEMEENTEBESTUUR hinderwet. Kennisgeving. Burg en Weth. van Vlissingen, gezien de artikelen 6 en 7 der Hinderwet, geven bii deze kennis, dat bij hen is ingekomen een verzoek van de Stoombierbrouwenj en Mouterij „De Meiboom1' alhier, om ver dunning tot uitbreiding van hare inrichting (bouwen van een brouwhuis) waarin zullen worden geplaatst 3 electro-motoren van 11 P.K., 1 van 7.5 P.K., 1 van 5 P.K.. 2 van 3 PK., 1 van 11 P.K., 1 van 5.5 P.K., 2 van 3.44 P.K. en 1 van i.63 P.K., in het per ceel kadastraal bekend gemeente Vlissin- gen, sectie D nos. 1056 en 1057 aan de Hendrikstraatu» dat dit verzoek met de bijlagen, te be ginnen met Maandag den 1 vo?™31*1 1922 op de Gemeente-Secretarie (3e afdee- linc) ter visie zal gelegd worden en dat den veertienden dag na dien, zijnde den 97en Februari 1922 ten Raadhuize, des na middags ten 3 ure, gelegenheid zal gege ven worden om bezwaren tegen het uit breiden dier inrichting in te brengen, zul lende zij die niet overeenkomstig art. 7 der Hinderwet voor het gemeentebestuur of een of meer zijner leden zijn verschenen, ten einde hunne bezwaren mondeling tóe te lichten, niet tot beroep gerechtigd zijn, ter wijl gedurende drie dagen voor dat tijd stip, ter Gemeente-Secretarie (3e afdee- lingj van de ter zake ingekomen schrifturen kennis kan genomen worden. Vlissingen, 13 Februari 1922. Burg. en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN. De Secretaris, F. BISSCHOP. BINNENLAND Prof. G. J. P. j. Bolland, f Prof. G. J. P. J. Bolland is Zaterdag te Leiden overleden. Na een langdurig en smartelijk lijden, dat hij, geheel in overeenstemming met zijn karakter, in eenzaamheid en zonder op deelneming gesteld te zijn, heeft gedragen, is prof. Bolland op bijna 68-jarigen leeftijd overleden. De heer G. J. P. J. Bolland werd 9 Juni 1854 te Groningen geboren. Zijn vader overleed als rijksveldwachter te Assen, toen zijn zoon nog slechts negen jaar telde. Achtereenvolgens als leer ling bij een horlogemaker, als klerkje op een advocatenkantoor, als kweelte- ling op een lagere school geplaatst, eindigde hij voorioopig deze snelle wis seling van loopbaan met op veertienja rigen leeftijd naar Schoonhoven te wor den gezonden bij de instructie-compag nie van het 2e reg. vestingartillerie. Zijn temperament maakte hem echter voor een militaire carrière te eenenmale ongeschikt hetgeen vier jaar later bleek toen hij, driftig over het onrecht een ander aangedaan, een zijner superieu ren een klap in het gezicht gaf, een in subordinatie die gestrenge straf („krui- wagenstraf", later door het H. M. ge rechtshof in gevangenisstraf veran derd) na zich sleepte. In het militair detentiehuis te Leiden FEUILLETON Vreemd van de wereld Leontine maakte het afscheid kort. Zij voelde hare krachten verminderen, toen het jonge meisje met een droevig lachje van uit de coupé steeds weer een afscheidsgroet wuifde. Een onuitspre kelijke angst snoerdejiaar de keel toe, toen zij den trein zag voorbijsnellen en nu, voor het eerst in haar leven, zonder een welkom van hare zuster te 'kunnen verwachten, na wekenlange afwezig heid haar tehuis ging opzoeken. Zij zou haar echtgenoot daar vinden den bemindenzij kwam in het eigen mooie rijk terug, en toch liep het haar ijskoud over de leden, toen zij over den drempel trad, waar haar echtgenoot, het mooie gelaat van vreugde stralend, haar met wijdgeopen de armen tegemoet trad. Zij vlijde zich, een weinig aarzelend, tegen: hem aan, maar toen hij feeder en zacht vroeg Leontine, mag ik nog op jc liefde en op je vergiffenis hopen mag ik gelooven, wat mijn hart mij' verkon digt toen was zij weer de hartstoch telijk minnende vrouw, toen verdween, ols door een tooverwoord al het be angstigende gevoel. Haar gloeiend ge- iaat tegen zijn schouder leunend, fluis terde zij hem toe Verheug je met mij, Guido wij ontdekten de regenten, w.o. prof. dr. De Gooye en notaris Coebergh, zijn bui tengewonen aanleg en zorgden voor zijn opleiding tot onderwijzer. Te Gro ningen werd hij later als onderwijzer aangesteld. Met kracht legde hij zich op de studie der moderne en klassieke talen toe, waartoe na zijn vertrek naar Katwijk, Leiden hem een goede gelegen heid bood. Familie van zijn a.s. vrouw (hij was gehuwd met mej. C. H. Bakker) stelde hem in staat om gedurende veertien maanden zich te Londen voor het exa men Engelsch M. O. te bekwamen en na terugkeer in het vaderland legde hij dit ze- glansrijk af, dat wetenschappelijke belangstellenden (Cosijn, Kern e.a.) te zijnen behoeve gelden verzamelden om de voortzetting zijner studiën aan een Duitsche Universiteit mogelijk te ma ken. Wijlen prins Frederik der Neder landen droeg daartoe ook met vorstelij ke mildheid bij. Na in 1881 met mej. Bakker gehuwd te zijn vertrok hii echter in 1882 naar .Batavia, waar hij tot 1894 onafgebro ken aan het Gymnasium Willem 11 is werkzaam geweest. In 1894 ging Bolland met een jaar verlof naar het vaderland, waarna hij in 1896 onder het ministerie-Van Hou ten werd benoemd tot hoogleeraar aan de Leidsche Universiteit als opvolger van prof. Land, een benoeming welke vooral in katholieke kringen nogal op schudding verwekte, vooral ook omdat Bolland, van huis uit katholiek, de ka tholieken meermalen fel had bestreden. Het hoogleeraarsambi aanvaardde hij met een rede getiteld „Verandering en Tijd", waarmede hij reeds dadelijk van zich deed spreken. Juist vóór zijn ziekte, waarvan 'lij niet weer is opgestaan, lieert hij nog eens op zijn wijze getuigd tegen veie der nieuwe maatschappelijke cn geeste lijke stroomingen van onzen tijd. Hij heeft de laatste reeks zijner voorgeno men bijzondere college's, welke zoo veel opspraak hebben verwekt, niet kunnen beëindigen. De wreedc kwaal waarvoor de wetenschap nog geen mil- del weet (kanker, die hein toen reeds had gegrepen) maakte het hem onmo gelijk en nu ligt zijn vruchtbare pen voor altijd stil. Hoe men over dezen self-made-man moge denken, ieder onbevooroordeelde zal moeten erkennen, dat het een groots geest is geweest. Het stoffelijk overschot van prof. Bolland, zal Woensdagmiddag half 2 op de begraafplaats der Ned. Hsrv. ge meente Rhijnhof te Oegstgeest ter aar de worden besteld. Hulpverleening aan Rusland. Het dagelijksch bestuur van den „Bond van Comité's voor Hulpverlee ning aan de noodlijdenden in Rusland" hetwelk gevormd wordt door liet dage lijksch bestuur van het Nederlandsche Roode Kruis, ontving van het bij den Bond aangesloten „Algemeene Comité zullen niet altoos alleen zijn. Mijn vrouw, mijn lieve, dierbare vrouw ..Er lag een juichtoon in zijn stem, zijn oogen schitterden. Nooit was hij haar schooner verschenen, nooit had zij hem inniger bemind, dan in dit oogen- blik, waarin zij zich voornam, hem ter wille van zijn liefde alles te vergeven. Weken volgden op weken, maanden na maanden. Irene was op verzoek van Eva van Mariënbad, waar zij lichamelijk aange sterkt was, mee naar Norderney gegaan en zou van daar uit, zonder eerst naar Heimthal terug te keeren, met do Grünnings en Wulfners naar Berlijn gaan, waar ook de Faikenau's zouden komen. De arts verlangde., dat de barones, die zich wat lijdend gevoelde, in de residentie een beroemd arts zou raad plegen en daar de gewichtige gebeurte nis zou afwachten. Zij was immers ook haar echtgenoot nog een vergoeding voor de opgegeven reis schuldig en achtte ook voor hem wat afwisseling noodzakelijk. Zij moest verklaren, dat hij zijn best deed, zich geheel naar haar verlangens te voegen, dat hij al zijn kracht inspande, om ein delijk te worden, wat zij zoo gaarne in hem wilde zien, eem flink, werkzaam man, die zijn plicht naar vermogen wenschtè te .vervullen. Sedert zij hem deelgenoot maakte van haar zoet ge heim, scheen hij geheel veranderd en zij gaf zich aan de stoutste verwach tot steun aan de hongerenden in sovjet Rusland" het onderstaand rapport Het Algemeen Comité tot steun aan de hongerenden in sovjet-Rusland heeft tot op jieden ca. 160.000 verzameld. Van dit bedrag is reeds ca. 145.000 in den vorm van levensmiddelen naar Rusland verzonden, lit totaal werd ca. 1 millioen K.G. roggemeel, 20.000 K.G. vetten met de stoomschepen „Frisch", „Venus", „Hector" en „Kressmann" via Stettin naar Rusland verscheept. Verder is door het Algemeen Comité in samenwerking met de Duitsche vrouwenbeweging een kindertehuis in Samara opgericht, waarvoor een vol ledige levensmiddelen-inventaris voor den tijd van drie maanden in Holland werd gekocht. Hiervoor werden verscheept 150.000 K.G. witmeel, circa 8000 K.G. levens middelen, van verschillende soorten. Door middel van (ie vrouwen-sub- comité's werd voor dit kindertehuis 600 volledig ste! kinderkieeding vervaar digd, en werd er voor 3000 K. G. ge dragen en nieuwe kleeding ingezameld en netjes versteld naar Rusland verzon den. Honderden vrouwen hebben voor deze zaak eenige maanden met grooten ijv^r gewerkt. De inzameling van le vensmiddelen, in hoofdzaak kinder meel. bij de verschillende winkeliers bracht ongeveer 1000 K.G. op. Hof van internationale Justitie. De Nederlandsche groep van de In terparlementaire Unie heeft den vol genden brief gericht tot het Hof van Internationale Justitie De Nederlandsche groep van de In terparlementaire Unie acht zich bijzon der gelukkig hulde te brengen aan het Permanent Hof van Internationale Ju stitie, het verheven lichaam, dat een gedachte verwezenlijkt, welke sedert vele jaren een voorwerp van studie en verlangend streven van de Unie uit maakt. Zij uit haar beste wenschen. voor het welslagen van den arbeid van het Hof, welke moge strekken tot de vestiging en de versterking van de goede ver standhouding tusschen de volken. De „Nieuwe Courant". Wij herhalen hier wat ons werd me degedeeld door het Haagsche Corres pondentiebureau, dat „binnenkort aan aandeelhouders van de N. V. „de Nieu we Courant" het voorstel zal worden gedaan, een regeling goed te keuren, waardoor het voortbestaan van het dagblad „de Nieuwe Courant" is ver zekerd en in verband waarmede tot ontbinding der naamlooze vennoot schap kan. worden overgegaan". De „N. R. Ct." schrijft nu „Dit communiqué (zie hierboven) was reeds voorafgegaan door enkele geruchten in sommige bladen, waarin o.m. gezegd werd dat „de Nieuwe Cou rant" eerlang uit de Nederlandsche journalistiek, waarin zij een voorname plaats had ingenomen, zou verdwijnen. Wij mogen er daarom hier ter plaatse nog eens nadruk op leggen, dat tot tingent voor de toekomst over, daar ook de zorg over Irene verminderde. Falkenau was een even handig too- neelspeler, ais hij een voortreffelijk speler was op het schaakbord, dat le ven heet. Hij deed geen zet voor niets, en het uur was niet ver meer, waarin hij .schaak de koningin" zou roepen. Met de geboorte van een kind had hij ge wonnen spel. Dan was hét ook de moeite waard een beetje aan zich zelf te werken. Tegen Berlijn had hij velerlei beden kingen, maar hij vond er ook veel ver- lokkends in. Daar, waar hij met zijn omstandigheden altoos verstoppertje had moeten spelen, zijn vroegere schuldeischers te ontmoeten, zoo on verwacht als grand seigneur te kunnen optreden, zoo al niet van alle schuld, dan toch vani alle schulden vrij dat was niet onaardig. In den voornamen, aan hem verwan ten kring, als echtgenoot van een in elk opzicht onbesproken, hoogaanzienlijke dame, had hij stellig hef verleden niet meer te vreezen. De oude, onaangename histories waren reeds lang uitverteld, dood, in het graf der vergetelheid verzonken. Nu behoefde hij de menschcn geen raadsel meer op te geven van den vroegeren, in. de betere kringen ietwat verdachten baron von Falkenau was slechts zijn boeiende verschijning, zijn spreekwoordelijke beminnelijkheid en zijn oud-adelijke naam overgebleven uitvoering van deze plannen alleen kan worden, overgegaan, omdat het voort bestaan van het blad is verzekerd. Het ligt óan ook geenszins in de bedoeling, het blad te doen verdwijnen integen deel wordt verwacht, dat aan „de Nieu we Courant" nog een lange, eervolle levensperiode zal beschoren zijn, waar in het eigen karakter van het blad zal worden behouden". Generaal Booth In ons land. Zaterdagmiddag is generaal Bram- well Booth te Utrecht door een reus achtige menigte op enthousiaste wijze ontvangen. Te ongeveer 2 uur kwam de trein, waarmede de generaal uit Frankrijk kwam, te Utrecht aan. Hij werd in de fraai versierde wachtkamer door tal van genoodigden ontvangen, waaronder, behalve tal van Heilsleger- officiereni, burgemeester Fockema An- dreae, wethouder Kettlitz, verschillende raadsleden, kolonel Bueno de Mesquit- ta, commandant der genie, de predi kanten Couvee en Koning van de stads- zending, dr. Adrian! van den Armen raad, de hoofdcommissaris van politie, enz. Nadat de aanwezigen door officier Peeterman aan. den generaal waren voorgesteld, sprak de burgemeester een hartelijk welkomstwoord. Hij uitte den wensch, dat de tocht van generaal Booth door Nederland goed zou slagen. Generaal Booth dankte voor de hartelijke ontvangst en wees op het karakter van het Leger des Heils, dat allereerst God wit dienen, doch zich tevens in dienst van. de gemeenschap stelt. Ten slotte sprak hij de beste wen schen uit voor den burgemeester, de stad Utrecht en den gemeenteraad. Vervolgens werd generaal Booth op het bordes van het station ontvangen door de Heilsoldaten en een kinder koor, dat hem, begeleid door het mu ziekkorps, een welkomstlied toezong. De generaal sprak vervolgens de kinderen toe, waarna hij zich richtte tot de groote menschenmassa op liet Stati onsplein. Hij wees er op dat vele menschen hun leven gebruiken als een ladder om naar de diepte af te dalen. In geestelij ken zin leven zij in het donker, doch hij waarschuwde ieder daarvóór men moet trachten omhoog te klimmen om het leven te kunnen vereenigen met God. Het publiek juichte generaal Booth hartelijk toe. Vervolgens werd in. eenige auto's gereden naar de woning van den Commissaris der Koningin, graaf van Lynden van Sandenburg, waar de thee gebruikt werd. („Tel.") De actie in het drukkersbedrijf. De afdeeling Amersfoort van den .41- gem. Ned. Typ. Bond heeft in haar vergadering een motie aangenomen, naar aanleiding van de door het hoofd bestuur der Boekdrukkerijbonden voor gestelde verslechteringen van arbeids voorwaarden, in afwijking van het be staande collectieve arbeidscontract. Zij besluit dezen aanval op het levenspeil eigenschappen, die eerst thans tot hunne volle beteekenis zouden komen, indien hij de kracht bezat, over zijne neigingen te zegevieren en niet opnieuw onder te duiken in het al te verleidelijke meer van Woest genot. Misschien gewende hij zich zoo lang zaam aan een solied, deugdzaam hui selijk leven. Nog viel het hem buitengewoon zwaar, maar het moest nu eenmaal we zen. Later, later had hij immers tijd, zich voor het ontzaglijke offer dat hij bracht, door zieh met fatsoen ie verve len, schadeloos te stellen. Irene zou gedurende het verblijf in Berlijn bij de Grönnings wonen. Dat had Eva zoo bepaald. In het dagelijk- sche verkeer met Irene had de jonge gravin gedeeltelijk het geheim van de vriendin doorgrond en daaruit volko men juiste gevolgtrekkingen gemaakt. Falkenau was ondanks zijn thans zoo duidelijk blijkende „braafheid" niet geschikt om in zulke nauwe betrekking tot een jong, mooi meisje, dat hem bo vendien liefhad, te staan, zonder daar van te willen profiteeren. Eva, die in de groote wereld geleefd had, die niet zoo wereldvreemd was gebleven als de twee zusters, begreep het gevaar en wilde het van Irene's hoofd afwenden. De veel kleinere stadswoning, die Falkenau voor den tijd van een paar maanden had gehuurd, liet niet, als het heerenhuis van Haimthal, gelegenheid om zich af te zonderen. INGEZONDEN MEDEDEELSNGEN. TWink, L,aar Li ruefc meer- afschnikksn,de kleun van Uw kleenen te veranderdende behartdeUntj met eenvoudió rnoQelvk en levert en vaste kleuren, welke no£i herhaaldelyk met LüX c^ewasscKen kunnen -wondert. REIMSGT m EM.VERFT jjrTECELyKERTyp De Lever's Zeep VEaards'n^en rai>rikanlert Varv. LUX van de arbeiders in de grafische vakken, te verwerpen en geen medewerking te verleenen aan een arbeidsovereenkomst met slechtere arbeidsvoorwaarden dan in de thans bestaande. Wormerveer in staat van faillissement Door het advocatenkantoor Modder man te Amsterdam is aan- de gemeente Wormerveer dringend verzocht de ach terstallige aflossingen bij den bankier S. te Wormerveer te voldoen, daar er anders zal worden, overgegaan tot de faillissementsaanvrage der gemeente. In de laatste raadszitting werd de zaak druk besproken, waar men geen, kans zag om direct aan contanten te komen daar alle leeningen mislukten en kas gelden niet meer te krijgen zijn. Scheepvaartbeweging. Gedurende de afgeloopen week zijn den Nieuwen Waterweg binnengeko men 135 schepen. Hiervan, waren be- Hier stond Irene veel meer bloot aan den verieidelijken invloed van haar zwager, en dus was het voor alle par tijen beter, dat zij de uitnoodiging van gravin Grönning aannam eni niet bij hare zuster inwoonde. Willeen, die ook op Norderney was geweest en veel met de Wulfners om ging, was ook in Berlijn, een gaarne geziene gast in het paieis Wulfner en ging met Irene om als met een goede oude bekende, die zij ook zoo gaarne in hem wilde zien. Voor het uiterlijk had zij hare kalmte herwonnen. Dat zij desondanks met zekere ongerustheid het weerzien met Falkenau tegemoet zag en nog altoos niet volkomen meester over hare ge voelens was geworden, wilde zij zich niet bekennen eni toch gevoelde zij het als een geluk, dat zij niet met hein samen zou wonen, niet gedwongen was, zich onophoudelijk tegen zijn, in vloed te verweren, die hij op haar uit oefende. En toen zij hem had weergezien, toen hij, haar diep in het verbleekende ge laat ziende, met zijn voilé, zachte stem zei Eindelijk Heb je dan heele- maal geen, verlangen naar Leontine, naar mij gehad, dat je zoo lang kondet wegblijven? Toen was het met ver dubbelde macht over haar gekomen, hoezeer zij hem liefhad en hoe zij hem daarom moest ontwijken. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1922 | | pagina 1