VLISSINGSCHE
50
100
25
De Vrouwe van Barracourt
DINSDAG
14 SEPTEMBER
«snn^-onn
Ü920
ABONNEMENTSPRIJSVoor VHiiingen en de gemeenten op Walcheren ƒ2.20
per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België ƒ4.15.
Voor overige landen der Po»t-Unie 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent
ililifi i Firni F. Hl OF ïilSE Ir., SiÉi Inkt 58, Vlissinp. Tiliioon IbIik. Ifi
ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels ƒ1.10; voor iedere regel meer 26 ct.
Familieberichten van 16 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 52 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel
Virssbijn! dagifijks. sitgszend^d sp Zsndsg en lip» srkende Chrislelijka ieestdipii
De abonné's, in 't bezit eener a
tol!», zijn GRATIS verze- I
;-»-d tegen ongelukken voor: I
I gulden bil levens
lange ongeschikt
heid tot werken
«JUU een ongeluk «/Uil
gulden bij verlies
van een hand,
voet of oog
gulden bij verlies
van
een duim
gulden bij verlies
van een
wijsvinger
gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
Gemeentebestuur.
BEKENDMAKING.
Aangifte voor leerlingen voor de Herha
lingscursussen voor jongens en voor
meisjes.
Burg. en Weth. van Vlissingen brengen
Ier kennis van belanghebbenden, ouders of
voogden, die hunne kinderen of pupillen
wenschen toegelaten te zien tot een dei-
beide h erh-a 1 ings-cursussln in deze ge
meente
dat tot het in ontvangst nemen van aan-
giften van leerlingen voor die cursussen
zitting zal worden gehouden
Voor jongens:
door het hoofd van den herhalingscursus
voor jongens, den heer J. E. VAN DER
SLIKKE op school F (Joost de Moorstraat)
op Dinsdag 14, Woensdag 15, Donderdag
Ut, Vrijdag 17 en Zaterdag 18 September
a.s. van 7 tot 8 uren.
Voor meisjes:
door het hoofd van den herlialingscur-
sus voor meisjes, mejuffrouw M. C.
SCHUURKAMP te haren huize (St. Jacob-
straat 21) op Dinsdag 14, Woensdag 15,
Donderdag 16 en Vrijdag 17 September
e.k., desj avonds van zeven tot acht uren
en Zaterdagmiddag 18 September van drie
tot vijf uren
dat ingeschreven kunnen worden zij, die
het gewoon lager onderwijs hebben geno
ten
en dat de cursussen zullen aanvangen
resp. den len en 2en October a.s.
Hef onderwijs zal worden gegeven
a. aan den cursus voor jongens op
Maandag, Dinsdag, Donderdag en Vrijdag,
des avonds van 6 tot 8V2 uur in de vol
gende vakken lezen, schrijven, Neder-
landsch, rekenen, kennis der natuur, aard
rijkskunde en vaderlandsche geschiedenis
b. aan den cursus voor meisjes op
Woensdag en Zaterdagmiddag van 2 tot 5
uur in de volgende vakken Nederlandsch,
rekenen, kennis der natuur,, nuttige hand
werken en koken.
N.B. Zij, die in het bezit van een trouw
boekje zijn, worden verzocht dit bij de
aangifte mede te brengen.
Vlissingen, 11 September 1920.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN".
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
GEMEENTE-VERSLAG.
Burg. en Weth. van Vlissingen maken
beleend, dat het beredeneerd verslag van
den toestand der gemeente over 1919 ver
krijgbaar is gesteld tegen betaling der
kosten, zijnde ƒ6 per exemplaar.
Vlissingen, 13 September 1920.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
BOUW- EN WOONVERORDENiNG.
Burg. en Weth. van Vlissingen brengen
ter openbare kennis, dat heden is afge
kondigd de „Bouw- en Woonverordening
voor de gemeente Vlissingen", gewijzigd
vastgesteld 27 Augustus 1920, onder no.
31, welke verordening in werking treedt
op 15 October 1920.
Gedurende drie maanden wordt de ver
ordening ter secretarie voor een ieder ter
lezing nedergelegd en nader tegen beta
ling der kosten verkrijgbaar gesteld.
Vlissingen, 14 September 1920.
Burg. en Weth. voornoemd,
M. LAERNOES, L.B.
De Secretaris,
F. BISSCHOP.
FEUILLETON
door
CHARLES GARVICE.
Geautoriseerde vertaling van
I. P. WESSEL1NKVAN ROSSUM.
5) (Nadruk verboden.)
Een oogenblik daarna voelde zij zich
beschaamd bij die gedachte keerde
zich van het venster al, ging snel de
kamer door en belde.
„Ik heb alles wat ik kan verlangen",
Sluisterde zij met een lachje van erger
nis, ,,en evenals een kind, dat te veel
speelgoed heeft, wil ik de maan heb
ben. Wat zon Marie riu tevreden en
gelukkig zijn1, wanneer zij in mijn plaats
was Terwijl ik maar naar wat ver
lang ik dan toch Zij strekte dc armen
int en lachte opnieuw.
Susie kwam op het bellen binnen, zij
had, als iets dat vanzelf sprak, op de
trap gewacht en begon als een meisje,
dat plezier in haar werk heeft, de kle
dingstukken uit te pakken, die onder
leidmg van mevrouw Dalton te Parijs
waren gekocht.
Terwijl zij bezig was zich te kleeden,
werd Lucille opgeschrikt door een
zwaar bel-gelui en enkele oogenbiikken
deur"3 p,e Marie Verner aan de
„Dat is de bel voor het diner, Lucil-
"Ben )c klaar O, lieve, wat
staat die mousseline ie goed Haar
BINNENLAND
Nationale betooging ter eere van de
Koningin.
Het aantal vereenigingen. zoowel in
als buiten Den Haag, dat zich aanmeldt
voor de nationale betooging met bloe
menhulde ter eere van de Koningin op
21 September a.s., wordt met den dag
grooter. Bepaald is, dat de vereenigin
gen om 2 uur 's middags aantreden in
de Maliebaan, vanwaar zij langs de
boschwachterswoning door het Bezui-
denhout naar „liet Huis ten Bosch"
trekken. De aanbieding der bloemen
hulde zal te ongeveer kwart over drie
plaats Imöben. De terugweg'is nog niet
vMstgeste'il.
Nederland en België.
De correspondent van het „Hbld." te
Parijs seint
In politieke kringen verzekert men,
dat Millera'nd en Delacroix ook de Hol-
landsch-Belgische kwestie besproken
hebben. In officieele Belgische kringen
is men er weinig voor te vinden, de
kwestie-Wielingen aan een commissie,
bestaande uit vertegenwoordigers van
Holland, België, Frankrijk en Engeland
voor te leggen, omdat België in zijn1
onderhandelingen met Holland nooit
vee! steun van de geallieerden onder
vonden heeft
D« Wielingen-kwestie.
De Brussclsche correspondent van de
Temps" meldt, dat Delacroix, de Bel
gische minister-president, hem in een
onderhoud verklaarde, dat dc regee
ring de Belgisch-Nederlandsche kwes
tie opnieuw zou bestudeeren en tot een
overeenstemming hoopte te konten.
De weeldebelasting.
-AUif--hebben-tot- nog toe nitshifterrd
vernomen van krachtige bestrijding van
het wetsvoorstel betreffende liet in
voeren van een weeldebelasting. Thans
heeft het voorstel evenwel een verdedi
ger gevonden. Het is ntr. P. H. W. G.
van de Helm, die in „Bergopwaarts",
ethisch weekblad voor Christendom en
Cultuur, het voor het wetsontwerp op
neemt, omdat hij oordeelt, dat daar
mede gebroken wordt met liet stelsel
van directe belastingen en dat van hef
fing naar draagkracht zooals dat wordt
toegepast. Hij zet dit uitvoerig uiteen
en vervolgt dan
Het ware te wenschen, dat dit de
eerste stap is in de richting van de af
schaffing van alle directe belastingen
cn de invoering eener uitgebreide ver
teringsbelasting. Bij een dergelijken
radicalen maatregel behoeft men wer-
kelijk niet bang te zijn, dat de officieele
„rijken" luin aandeel niet zullen op
brengen, daar hij, die veel verteert, o jl<
veel zal moeten betalen, maar aan den
anderen kant zuilen ook de honderd
duizenden, die in dezen tijd, waarin
eenvoud en spaarzin moesten regeeren,
hun onverwachte millioert gyldens
scherp oog gleed over Lucille's rank
figuurtje. „Ik dacht, dat ik er tamelijk
goed uitzag, maar jij
Lucille glimlachte. „Ik heb ook een
goede kamenier gekregen", zei ze.
Susie bloosde van genoegen, en
maakte een buiging. „O, miss I" sta
melde zij, „het is omdat u zelf zoo
mooi bent, liet ligt niet aan uw japon".
„Zie zoo", riep Marie Verner uit, „dat
is nu nog eens een eenvoudig compli
ment, eenig hoor
Zij gingen naar beneden, waar mijn
heer Head in den hall op haar stond te
wachten. Hij bood Lucille den arm en
geleidde haar in de eetzaal.
Hef was een groote kamer en het
licht, dat van een woud van kaarsen
scheen te komen, maar in werkelijkheid
electrisch was, weerkaatste in 'het ge
beeldhouwde eikenhout, de Venetiaan-
sehe spiegels, en fonkelde op de tafel
in een deel van het beroemde Darra-
court-zilver, geplaatst tusschen een
overvloed van1 bloemen.
Het was Lucille of zij droomde. Was
deze prachtige kamer, die massa gou
den en zilveren schalen, waren die be
dienden werkelijk van haar, of zouden
zij aanstonds weer verdwijnen om
plaats te maken voor de kale school
kamer met haar eenvoudige meubels en
bemorst tafelkleed
De stemmen van1 de anderen schenen
van uit de verte te komen en even on
werkelijk als al het overige eerst toen
de butler de kamer had verlaten en
mijnheer Head haar naam noemde,
werd zij met een schok bewust, dat al-
verspillen aan vei.strooiing en genot een
grooter aandeel te. betalen hebben dan
nu het geval is.
Een groote aantrekkelijkheid (voor
oover een belasting aantrekkelijk kan
zijn) van een- aigemeene verteringsbe
lasting, die dc noodzakelijke levensbe
hoeften onbelast laat, is verder, dat cc
menschen het zelf in de hand hebben
hoeveel belasting zij zullen betalen.Ter
wijl iemand met b.v. f 5000 inkomen
Ihans onherrdep»!ijk vastzit aan ecu
zeker belastingpercentage, onverschillig
wat hij verteert, onder het régime van
ren verteringsbelasting, die stugt met
liet weeldekaiïik'.ïr der belaste artike
len, kan hij doür sobere levenswijze z :u
last verminderen zooveel hij wil.
Er rest nog dc vraag, of de in het
wetsontwerp .opgesomde artikelen tot
de weelde behêoren en of anderzijds de
lijst wel volledig is. Het antwoord zou
even moeilijk- als omvangrijk zijn. Ik
beperk mij daarom tot de opmerking dat
ik met genoegen heb gezien, dat de be
zoekers van hotels, café's, banketwin
kels en bioscopen den beiastinggreep
miet zullen ontkomen.
De financiën onzer gemeenten.
in „Humfekfs Financier" komt een
artikel voor over de financiën onzer ge
meenten.
De schrijver wijst op den penibelen
toestand onzer nationale gemeente-
financiën, die reeds heel wat pennen in
beroering bracht en ook heel wat ge
dachten naar vbren gebracht heeft, al
le ten doel hebbend aan dien noodtoe
stand een einde te maken.
De Nederlandsche Bank beperkt en
bemoeilijkt de mogelijkheid om geld op
te nemen. Enjwanneer haar de aan
vraag ook maai iets dubieus voorkomt,
snijdt zij die mógelijkheid zelfs af.
Het pubjjeld heeft genoeg van ge-
hfeëlffc-'öBligatïen. 'F Doet dit duidelijk
blijken in zijn onthouding bij gemeente-
leening-emissies.
De Gemeenten komen daardoor hoe
langer hoe meer in het gedrang groo-
tere, steeds stijgende uitgaven aan den
eenen kant, aan den anderen kant bur
gers die steeds harder mopperen ovei
de hooge belastingen en een geldbeleg-
gend publiek dat voor driekwart zijn
interesse in gemeente obligation verlo
ren heeft.
Een dilemma.
Deze toestand heeft den heer Veenstra,
gemeente-secretaris van Amersfoort, er
toe gebracht een middel aan de hand te
doen om de gemeenten uit hare impasse
te redden. In „Eeon en Stat. Berichten"
propageert hij het denkbeeld van de op
richting eener Bank, waarbij indien
het plan gelukt alle gemeenten aan
gesloten zullen zijn. Deze bank zal cre-
diet aan de gemeenten verleenen, toe
zicht op de gemeente-financiën uitoefe
nen, en mede daartoe in haar commis
sarissen-college een plaats voor den
Staat, en voor de Nederlandsche Bank
reserveeren. De bank zal de benoodigde
gelden erlangen o.m. door den Rijks-
les wat zij zag, werkelijkheid en geen
verbeelding was.
„Lucille", zei Marie Verner, „mijn
heer Head heeft je tot driemaal toe aan
gesproken. Keer eens uit je droomen-
land tot ons terug al was het maar
voor een paar minuten."
„Neem me niet kwalijk", zei Lucille
blozend.
Mijnheer Head boog eerbiedig het
hoofd.
„Ik hoop niet, dat ik u stoor", zei hij,
„maar mejuffrouw Verner vroeg mij u
een stukje familiegeschiedenis te ver
tellen."
„Neen, o neen", riep Marie, „begin
als het ti belieft niet op die manier, dan
vallen wij al in slaap bij het begin I
Laat mij het miss Darracourt vertellen,
en verbetert u mij wanneer ik afdwaal".
„U zult het beter kunnen vertellen
dan ik", zei mijnheer Head met een
lichte buiging.
„Ik zal in alle geval niet spreken van
„voornoemden", zooals u zeker zoudt
doen", antwoordde zij. „Lucille, wij
spreken over lord Merle. Herinner jij je,
dat ik je verteld heb, dat Darracourt
vroeger aan de Merle's heeft behoord?"
„Ja", zei Lucille.
„Nu, het schijnt, dat wijlen de mar
kies, de vader van dezen een van
die heeren was, wiens lust het is geld
uit te geven, en dat hij, evenals de
meeste menschen, die deze eigenschap
hebben, veel te veel geld uitgaf. Daar
om verkocht hij Darracourt aan je oom,
verkocht 'het met al het zilver, de meu
bels en al het „voornoemde". Nu, mijn-
girodienst, door dc uitkeeringen van
den Staat, waarop de gemeenten recht
hebben door de uitgifte van obligaties
met korten en langen looptijd, bij het
publiek onder te brengen.
Zooals het plan daar ligt, schijnt het
veel aantrekkelijks te hebben. Schijnt,
zeggen wij, aldus de schrijver in het bo
vengenoemd financieel economisch or
gaan, want in werkelijkheid blijft daar
van niet veel over. Immers dit plan tast
'liet euvel in zijn grond niet aan. Het
euvel is, dat de gemeenten te veel uit
geven. Dat zij smijten met 't geld der
belastingbetalers. Door hare onver
standige loonpolitiek, van vaste loons-
verhoogingen in stee van tijdelijke
duurtetoeslagen, die in overeenstem
ming waren met den nood der tijden, is
zij voorgegaan 0111 den loonstandaard
over de geheele arbeiderslinie te ont
wrichten, in die mate dat een terug-
keeren tot normalere verhoudingen zeer
wordt bemoeilijkt. Bij dit alles komt
nog hare weelderige werkloozen-onder-
sfeuning, haar dure administratie.
Dit alles heeft bij liet geldbeleggend
publiek de overtuiging vastgezet van
onverantwoordelijk gemeentelijk finan
cieel beheer.
Daaruit is te verklaren, dat bij de
geldbeleggende klasse de sympathie
voor gemeente-obligaties tot op vries
punt gedaald is.
Nu wil de heer Veenstra dit laatste
euvel verhelpen, doch niet door de oor
zaak weg te nemen, maar door een
(laad van technischen aard, waardoor
èoor het publiek de noodstand minder
duidelijk naar voren treedt. Een lap
middel dus. Hoogstens gewettigd voor
zoover het betreft tijdelijke kasbehoef-
ten, op korten termijn, die uit de belas
tingen in hetzelfde budgetjaar Weer
worden afgelost.
Dit lapmiddel zal bovendien slechts
van lijdelijken 'aard "zijn. Want wanneer
men op het verkeerde pad blijft voort
hollen, zal, door alle gemeenten in de
combinatie te brengen, slechts dit re
sultaat worden bereikt, dat het kwaad
iets langer blijft voortwoekeren voor
dat de bom barst. Doch dan is de toe
stand nog erger. Want wat dan los
komt, is de opsomming van al die man-
ko's, tijdelijk nog gerekt door kunst- en
vliegwerk van opnamen bij giro-dienst
of emissies van obligaties, welke met
handigheid in elkaar gezet nog wel
slagen konden.
't Is waar, en 't moet erkend, de ge
achte secretaris van Amersfoort, be
doelt niet zoo iets ernstigs en is geheel
te goeder trouw. Hij pleit dan ook voor
toezicht op de gemeente-financiën van
de zijde der op te richten bank. En hij
stelt zelfs voor, dat er een tweeledige
directie zal noodig zijn een voor de
bankzaken, en een voor toezicht op de
gemeenten. Doch wie, buiten het ge
meente-beheer staande, gelooft, dat dit
voldoende rem zal zijn om aan de ge
meentelijke toeren op het slappe koord-
voor goed een einde te maken
Gemeentelijke nood bestaat er op hel
heer Head, ik heb er een wetsterm in-
gelascht, begt u nu tevreden Was het
niet een afschuwelijke opoffering Stel
je voor afstand te doen van deze prach
tige plaats I Geen wonder, dat de te
genwoordige markies er zoo neerslach
tig uitziet
„Ik meende dat zulke goederen steeds
erfelijk waren", richtte mevrouw Dalton
zich tot mijnheer Head, „en dat zij niet
verkocht mochten worden".
„Niet dan met toestemming van den
oudsten zoon", verklaarde de rechts
geleerde. „Wijlen de markies moest de
toestemming van zijn zoon hebben,
voordat hij het kon verkoopen. Maar
daar er geen andere keus was dan ver
koopen of geruineerd zijn, stemde hij
natuurlijk toe, vooral omdat een ge
deelte van het geld werd gebruikt tot
aankoop van „dc Hall", waar de te
genwoordige markies nu woont."
„En is de tegenwoordige markies de
eenige zoon vroeg mevrouw Dalton.
Mijnheer Head bracht op dat oogen
blik zijn wijnglas aan de lippen, en
wachtte een seconde voor hij ant
woordde, terwijl zijn voorhoofd zich
even rimpelde.
„De tegenwoordige markies was de
naast aangewezen erfgenaam", zei hij
langzaam en met zekeren ernst.
Lucille, die oplettend geluisterd had,
ontging de aarzeling in den toon, waar
op het antwoord gegeven werd, niet,
en Marie Verner's scherp oog keek met
ongewone belangstelling naar het ge
laat van den geleerde.
„Daar steeks iets achter. Vertel ons
gebied van dc financiën. Die nooit
dient gelenigd. Ook daarover zijn wij
het eens. Maar die leniging moet aldus
plaats vinden, dat de gemeente-finan
ciën blijvend op hechtere basis komen.
Dat kan enkel komen door bezuini
ging.
Bezuiniging op gebied van den amb
tenaren-rompslomp, door vereenvoudi
ging der belastingen enz. Bezuiniging
d" r gemeentebedrijven in particuliere
exploitatie te geven met winstaandeel
voor de gemeente. Bezuiniging op het
gebied der philantropie, waaraan de
gemeenten tonnen spendeeren. Bezuini
ging door verhooging van de arbeids
prestatie der gemeentewerklieden.Laat
nier. dezen hun hooge" toonen laten be
houden, maar Iangeren werktijd eisclien.
Wij weten wel, dat dit alles mee
brengt een tornen aan den achturigen
arbeidsdag en aan de vijf-en-veertig-
urige arbeidsweek, doch daar zal het
toch ffre moeten komen, minister Aal-
berse ten spijt.
Bezuiniging en hoogere arbeidspres
tatie, daarmee verbonden, daar moet
het heen. Dan zullen de belastingen van
zelf verminderen en een klasse van
menschen niet langer op een anderen
groep parasiteeren dan zal het even
wicht in de gemeente-financiën vanzelf
worden hersteld, en daarmede haar cre-
diet.
Tot zoover het artikel in „Humfeld'S
Financier".
Dc schrijver vergeet evenwel te mel
den dat dé ongunstige financieele toe
stand van bijna alle gemeenten is toe
te schrijven aan het feit, dat de ge
meenten tal van uitgaven moeten doen,
welke eigenlijk door het rijk moesten
worden betaald.
A'fen neme bijv. maar eens de politie.
Welke kosten worden hiervoor niet van
de gemeente gevorderd
Óp de gemeente-biirealix zitten vele
ambtenaren, welke door het gemeente
bestuur moeten worden betaald en die
voor een zeer groot gedeelte met werk
zaamheden zijn belast, welke uitslui
tend het rijksbelang gelden.
Wij houden het er voor dat als de
gemeenten uitsluitend de uitgaven had
den te betalen, welke Alleen het ge
meentebelang raken, de financieele toe
stand heel wat zou verbeteren.
Dat het vertrouwen in het gemeente-
crediet is geschokt is zeker waar, doch,
het mag gevraagd worden of de geld
beleggers nu werkelijk meenen dat de
gemeentebesturen hun verplichtingen
tegenover hun geldschieters niet zullen
nakomen.
Deze vrees is, gelooven wij onge
grond. Als het zoover mocht komen, dat
bepaalde gemeenten insolvent mochten
worden, dan Hebben wij vertrouwen ge
noeg dat daarvan ten slotte de geld
schieters niet de dupe zullen worden.
Rechtzinnige Christen-socialisten.
Te Amsterdam is een vergadering
gehouden, waarop in beginsel besloten
de geheele geschiedenis, mijnheer
Head."
Hij zag Lucille aan.
„Daar steekt werkelijk iets achter",
zei hij ernstig, „een sombere schaduw,
die rust op bet huis van Merle. Op een
ander oogenblik zult u dat hooien."
„Nu, daar het boven de macht gaat
van een sterfelijk man, om niet te spre
ken van drie arme vrouwen, om een
rechtsgeleerde ooit te kunnen dwingen,
blijft ons niets over dan onze zielen in
lijdzaamheid te bezitten", zei Marie
Verner luchtig. „Maar u is er wel in
geslaagd een nog romantischer glans
aan den belangwekkendcn markies te
verleenen, mijnheer Head. Ik heb het
erger dan ooit te pakken
„Ik geloof, dat wij goed doen, mijn
heer Head het genot van zijn wijn Ie
gunnen," zei mevrouw Dalton stijfjes,
en Lucille stond op, en ging naar de
ontvangkamer. Marie Verner-liep op de
piano tóe en sloeg een accooru aan....
„Heb je er op tegen, dat ik speel
zei ze. „Muziek is de eenige veilig
heidsklep voor al deze spannende
emoties. Deze heerlijke plaats, die
donkere en sombere markies, met de
schaduw die over zijn huis hangt, de
opwinding en het muziekkorps hebben
mijn hoofd op hol gebracht. En jij", zij
wees naar Lucille, die als een lieflijk
standbeeld in het midden van de prach
tige kamer stond, „jij kunt kalm zijn en
peinzen. Dat gaat mijn verstand te
boven
(Wordt vervolgd.)