VLISSINGSCHE 50 100 25 De Vrouwe van Barracourt DINSDAG 14 SEPTEMBER «snn^-onn Ü920 ABONNEMENTSPRIJSVoor VHiiingen en de gemeenten op Walcheren ƒ2.20 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2.50. Voor België ƒ4.15. Voor overige landen der Po»t-Unie 4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent ililifi i Firni F. Hl OF ïilSE Ir., SiÉi Inkt 58, Vlissinp. Tiliioon IbIik. Ifi ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels ƒ1.10; voor iedere regel meer 26 ct. Familieberichten van 16 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs Reclames 52 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 13 ct. per regel Virssbijn! dagifijks. sitgszend^d sp Zsndsg en lip» srkende Chrislelijka ieestdipii De abonné's, in 't bezit eener a tol!», zijn GRATIS verze- I ;-»-d tegen ongelukken voor: I I gulden bil levens lange ongeschikt heid tot werken «JUU een ongeluk «/Uil gulden bij verlies van een hand, voet of oog gulden bij verlies van een duim gulden bij verlies van een wijsvinger gulden bij verlies van eiken anderen vinger Gemeentebestuur. BEKENDMAKING. Aangifte voor leerlingen voor de Herha lingscursussen voor jongens en voor meisjes. Burg. en Weth. van Vlissingen brengen Ier kennis van belanghebbenden, ouders of voogden, die hunne kinderen of pupillen wenschen toegelaten te zien tot een dei- beide h erh-a 1 ings-cursussln in deze ge meente dat tot het in ontvangst nemen van aan- giften van leerlingen voor die cursussen zitting zal worden gehouden Voor jongens: door het hoofd van den herhalingscursus voor jongens, den heer J. E. VAN DER SLIKKE op school F (Joost de Moorstraat) op Dinsdag 14, Woensdag 15, Donderdag Ut, Vrijdag 17 en Zaterdag 18 September a.s. van 7 tot 8 uren. Voor meisjes: door het hoofd van den herlialingscur- sus voor meisjes, mejuffrouw M. C. SCHUURKAMP te haren huize (St. Jacob- straat 21) op Dinsdag 14, Woensdag 15, Donderdag 16 en Vrijdag 17 September e.k., desj avonds van zeven tot acht uren en Zaterdagmiddag 18 September van drie tot vijf uren dat ingeschreven kunnen worden zij, die het gewoon lager onderwijs hebben geno ten en dat de cursussen zullen aanvangen resp. den len en 2en October a.s. Hef onderwijs zal worden gegeven a. aan den cursus voor jongens op Maandag, Dinsdag, Donderdag en Vrijdag, des avonds van 6 tot 8V2 uur in de vol gende vakken lezen, schrijven, Neder- landsch, rekenen, kennis der natuur, aard rijkskunde en vaderlandsche geschiedenis b. aan den cursus voor meisjes op Woensdag en Zaterdagmiddag van 2 tot 5 uur in de volgende vakken Nederlandsch, rekenen, kennis der natuur,, nuttige hand werken en koken. N.B. Zij, die in het bezit van een trouw boekje zijn, worden verzocht dit bij de aangifte mede te brengen. Vlissingen, 11 September 1920. Burg. en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN". De Secretaris, F. BISSCHOP. GEMEENTE-VERSLAG. Burg. en Weth. van Vlissingen maken beleend, dat het beredeneerd verslag van den toestand der gemeente over 1919 ver krijgbaar is gesteld tegen betaling der kosten, zijnde ƒ6 per exemplaar. Vlissingen, 13 September 1920. Burg. en Weth. voornoemd, VAN WOELDEREN. De Secretaris, F. BISSCHOP. BOUW- EN WOONVERORDENiNG. Burg. en Weth. van Vlissingen brengen ter openbare kennis, dat heden is afge kondigd de „Bouw- en Woonverordening voor de gemeente Vlissingen", gewijzigd vastgesteld 27 Augustus 1920, onder no. 31, welke verordening in werking treedt op 15 October 1920. Gedurende drie maanden wordt de ver ordening ter secretarie voor een ieder ter lezing nedergelegd en nader tegen beta ling der kosten verkrijgbaar gesteld. Vlissingen, 14 September 1920. Burg. en Weth. voornoemd, M. LAERNOES, L.B. De Secretaris, F. BISSCHOP. FEUILLETON door CHARLES GARVICE. Geautoriseerde vertaling van I. P. WESSEL1NKVAN ROSSUM. 5) (Nadruk verboden.) Een oogenblik daarna voelde zij zich beschaamd bij die gedachte keerde zich van het venster al, ging snel de kamer door en belde. „Ik heb alles wat ik kan verlangen", Sluisterde zij met een lachje van erger nis, ,,en evenals een kind, dat te veel speelgoed heeft, wil ik de maan heb ben. Wat zon Marie riu tevreden en gelukkig zijn1, wanneer zij in mijn plaats was Terwijl ik maar naar wat ver lang ik dan toch Zij strekte dc armen int en lachte opnieuw. Susie kwam op het bellen binnen, zij had, als iets dat vanzelf sprak, op de trap gewacht en begon als een meisje, dat plezier in haar werk heeft, de kle dingstukken uit te pakken, die onder leidmg van mevrouw Dalton te Parijs waren gekocht. Terwijl zij bezig was zich te kleeden, werd Lucille opgeschrikt door een zwaar bel-gelui en enkele oogenbiikken deur"3 p,e Marie Verner aan de „Dat is de bel voor het diner, Lucil- "Ben )c klaar O, lieve, wat staat die mousseline ie goed Haar BINNENLAND Nationale betooging ter eere van de Koningin. Het aantal vereenigingen. zoowel in als buiten Den Haag, dat zich aanmeldt voor de nationale betooging met bloe menhulde ter eere van de Koningin op 21 September a.s., wordt met den dag grooter. Bepaald is, dat de vereenigin gen om 2 uur 's middags aantreden in de Maliebaan, vanwaar zij langs de boschwachterswoning door het Bezui- denhout naar „liet Huis ten Bosch" trekken. De aanbieding der bloemen hulde zal te ongeveer kwart over drie plaats Imöben. De terugweg'is nog niet vMstgeste'il. Nederland en België. De correspondent van het „Hbld." te Parijs seint In politieke kringen verzekert men, dat Millera'nd en Delacroix ook de Hol- landsch-Belgische kwestie besproken hebben. In officieele Belgische kringen is men er weinig voor te vinden, de kwestie-Wielingen aan een commissie, bestaande uit vertegenwoordigers van Holland, België, Frankrijk en Engeland voor te leggen, omdat België in zijn1 onderhandelingen met Holland nooit vee! steun van de geallieerden onder vonden heeft D« Wielingen-kwestie. De Brussclsche correspondent van de Temps" meldt, dat Delacroix, de Bel gische minister-president, hem in een onderhoud verklaarde, dat dc regee ring de Belgisch-Nederlandsche kwes tie opnieuw zou bestudeeren en tot een overeenstemming hoopte te konten. De weeldebelasting. -AUif--hebben-tot- nog toe nitshifterrd vernomen van krachtige bestrijding van het wetsvoorstel betreffende liet in voeren van een weeldebelasting. Thans heeft het voorstel evenwel een verdedi ger gevonden. Het is ntr. P. H. W. G. van de Helm, die in „Bergopwaarts", ethisch weekblad voor Christendom en Cultuur, het voor het wetsontwerp op neemt, omdat hij oordeelt, dat daar mede gebroken wordt met liet stelsel van directe belastingen en dat van hef fing naar draagkracht zooals dat wordt toegepast. Hij zet dit uitvoerig uiteen en vervolgt dan Het ware te wenschen, dat dit de eerste stap is in de richting van de af schaffing van alle directe belastingen cn de invoering eener uitgebreide ver teringsbelasting. Bij een dergelijken radicalen maatregel behoeft men wer- kelijk niet bang te zijn, dat de officieele „rijken" luin aandeel niet zullen op brengen, daar hij, die veel verteert, o jl< veel zal moeten betalen, maar aan den anderen kant zuilen ook de honderd duizenden, die in dezen tijd, waarin eenvoud en spaarzin moesten regeeren, hun onverwachte millioert gyldens scherp oog gleed over Lucille's rank figuurtje. „Ik dacht, dat ik er tamelijk goed uitzag, maar jij Lucille glimlachte. „Ik heb ook een goede kamenier gekregen", zei ze. Susie bloosde van genoegen, en maakte een buiging. „O, miss I" sta melde zij, „het is omdat u zelf zoo mooi bent, liet ligt niet aan uw japon". „Zie zoo", riep Marie Verner uit, „dat is nu nog eens een eenvoudig compli ment, eenig hoor Zij gingen naar beneden, waar mijn heer Head in den hall op haar stond te wachten. Hij bood Lucille den arm en geleidde haar in de eetzaal. Hef was een groote kamer en het licht, dat van een woud van kaarsen scheen te komen, maar in werkelijkheid electrisch was, weerkaatste in 'het ge beeldhouwde eikenhout, de Venetiaan- sehe spiegels, en fonkelde op de tafel in een deel van het beroemde Darra- court-zilver, geplaatst tusschen een overvloed van1 bloemen. Het was Lucille of zij droomde. Was deze prachtige kamer, die massa gou den en zilveren schalen, waren die be dienden werkelijk van haar, of zouden zij aanstonds weer verdwijnen om plaats te maken voor de kale school kamer met haar eenvoudige meubels en bemorst tafelkleed De stemmen van1 de anderen schenen van uit de verte te komen en even on werkelijk als al het overige eerst toen de butler de kamer had verlaten en mijnheer Head haar naam noemde, werd zij met een schok bewust, dat al- verspillen aan vei.strooiing en genot een grooter aandeel te. betalen hebben dan nu het geval is. Een groote aantrekkelijkheid (voor oover een belasting aantrekkelijk kan zijn) van een- aigemeene verteringsbe lasting, die dc noodzakelijke levensbe hoeften onbelast laat, is verder, dat cc menschen het zelf in de hand hebben hoeveel belasting zij zullen betalen.Ter wijl iemand met b.v. f 5000 inkomen Ihans onherrdep»!ijk vastzit aan ecu zeker belastingpercentage, onverschillig wat hij verteert, onder het régime van ren verteringsbelasting, die stugt met liet weeldekaiïik'.ïr der belaste artike len, kan hij doür sobere levenswijze z :u last verminderen zooveel hij wil. Er rest nog dc vraag, of de in het wetsontwerp .opgesomde artikelen tot de weelde behêoren en of anderzijds de lijst wel volledig is. Het antwoord zou even moeilijk- als omvangrijk zijn. Ik beperk mij daarom tot de opmerking dat ik met genoegen heb gezien, dat de be zoekers van hotels, café's, banketwin kels en bioscopen den beiastinggreep miet zullen ontkomen. De financiën onzer gemeenten. in „Humfekfs Financier" komt een artikel voor over de financiën onzer ge meenten. De schrijver wijst op den penibelen toestand onzer nationale gemeente- financiën, die reeds heel wat pennen in beroering bracht en ook heel wat ge dachten naar vbren gebracht heeft, al le ten doel hebbend aan dien noodtoe stand een einde te maken. De Nederlandsche Bank beperkt en bemoeilijkt de mogelijkheid om geld op te nemen. Enjwanneer haar de aan vraag ook maai iets dubieus voorkomt, snijdt zij die mógelijkheid zelfs af. Het pubjjeld heeft genoeg van ge- hfeëlffc-'öBligatïen. 'F Doet dit duidelijk blijken in zijn onthouding bij gemeente- leening-emissies. De Gemeenten komen daardoor hoe langer hoe meer in het gedrang groo- tere, steeds stijgende uitgaven aan den eenen kant, aan den anderen kant bur gers die steeds harder mopperen ovei de hooge belastingen en een geldbeleg- gend publiek dat voor driekwart zijn interesse in gemeente obligation verlo ren heeft. Een dilemma. Deze toestand heeft den heer Veenstra, gemeente-secretaris van Amersfoort, er toe gebracht een middel aan de hand te doen om de gemeenten uit hare impasse te redden. In „Eeon en Stat. Berichten" propageert hij het denkbeeld van de op richting eener Bank, waarbij indien het plan gelukt alle gemeenten aan gesloten zullen zijn. Deze bank zal cre- diet aan de gemeenten verleenen, toe zicht op de gemeente-financiën uitoefe nen, en mede daartoe in haar commis sarissen-college een plaats voor den Staat, en voor de Nederlandsche Bank reserveeren. De bank zal de benoodigde gelden erlangen o.m. door den Rijks- les wat zij zag, werkelijkheid en geen verbeelding was. „Lucille", zei Marie Verner, „mijn heer Head heeft je tot driemaal toe aan gesproken. Keer eens uit je droomen- land tot ons terug al was het maar voor een paar minuten." „Neem me niet kwalijk", zei Lucille blozend. Mijnheer Head boog eerbiedig het hoofd. „Ik hoop niet, dat ik u stoor", zei hij, „maar mejuffrouw Verner vroeg mij u een stukje familiegeschiedenis te ver tellen." „Neen, o neen", riep Marie, „begin als het ti belieft niet op die manier, dan vallen wij al in slaap bij het begin I Laat mij het miss Darracourt vertellen, en verbetert u mij wanneer ik afdwaal". „U zult het beter kunnen vertellen dan ik", zei mijnheer Head met een lichte buiging. „Ik zal in alle geval niet spreken van „voornoemden", zooals u zeker zoudt doen", antwoordde zij. „Lucille, wij spreken over lord Merle. Herinner jij je, dat ik je verteld heb, dat Darracourt vroeger aan de Merle's heeft behoord?" „Ja", zei Lucille. „Nu, het schijnt, dat wijlen de mar kies, de vader van dezen een van die heeren was, wiens lust het is geld uit te geven, en dat hij, evenals de meeste menschen, die deze eigenschap hebben, veel te veel geld uitgaf. Daar om verkocht hij Darracourt aan je oom, verkocht 'het met al het zilver, de meu bels en al het „voornoemde". Nu, mijn- girodienst, door dc uitkeeringen van den Staat, waarop de gemeenten recht hebben door de uitgifte van obligaties met korten en langen looptijd, bij het publiek onder te brengen. Zooals het plan daar ligt, schijnt het veel aantrekkelijks te hebben. Schijnt, zeggen wij, aldus de schrijver in het bo vengenoemd financieel economisch or gaan, want in werkelijkheid blijft daar van niet veel over. Immers dit plan tast 'liet euvel in zijn grond niet aan. Het euvel is, dat de gemeenten te veel uit geven. Dat zij smijten met 't geld der belastingbetalers. Door hare onver standige loonpolitiek, van vaste loons- verhoogingen in stee van tijdelijke duurtetoeslagen, die in overeenstem ming waren met den nood der tijden, is zij voorgegaan 0111 den loonstandaard over de geheele arbeiderslinie te ont wrichten, in die mate dat een terug- keeren tot normalere verhoudingen zeer wordt bemoeilijkt. Bij dit alles komt nog hare weelderige werkloozen-onder- sfeuning, haar dure administratie. Dit alles heeft bij liet geldbeleggend publiek de overtuiging vastgezet van onverantwoordelijk gemeentelijk finan cieel beheer. Daaruit is te verklaren, dat bij de geldbeleggende klasse de sympathie voor gemeente-obligaties tot op vries punt gedaald is. Nu wil de heer Veenstra dit laatste euvel verhelpen, doch niet door de oor zaak weg te nemen, maar door een (laad van technischen aard, waardoor èoor het publiek de noodstand minder duidelijk naar voren treedt. Een lap middel dus. Hoogstens gewettigd voor zoover het betreft tijdelijke kasbehoef- ten, op korten termijn, die uit de belas tingen in hetzelfde budgetjaar Weer worden afgelost. Dit lapmiddel zal bovendien slechts van lijdelijken 'aard "zijn. Want wanneer men op het verkeerde pad blijft voort hollen, zal, door alle gemeenten in de combinatie te brengen, slechts dit re sultaat worden bereikt, dat het kwaad iets langer blijft voortwoekeren voor dat de bom barst. Doch dan is de toe stand nog erger. Want wat dan los komt, is de opsomming van al die man- ko's, tijdelijk nog gerekt door kunst- en vliegwerk van opnamen bij giro-dienst of emissies van obligaties, welke met handigheid in elkaar gezet nog wel slagen konden. 't Is waar, en 't moet erkend, de ge achte secretaris van Amersfoort, be doelt niet zoo iets ernstigs en is geheel te goeder trouw. Hij pleit dan ook voor toezicht op de gemeente-financiën van de zijde der op te richten bank. En hij stelt zelfs voor, dat er een tweeledige directie zal noodig zijn een voor de bankzaken, en een voor toezicht op de gemeenten. Doch wie, buiten het ge meente-beheer staande, gelooft, dat dit voldoende rem zal zijn om aan de ge meentelijke toeren op het slappe koord- voor goed een einde te maken Gemeentelijke nood bestaat er op hel heer Head, ik heb er een wetsterm in- gelascht, begt u nu tevreden Was het niet een afschuwelijke opoffering Stel je voor afstand te doen van deze prach tige plaats I Geen wonder, dat de te genwoordige markies er zoo neerslach tig uitziet „Ik meende dat zulke goederen steeds erfelijk waren", richtte mevrouw Dalton zich tot mijnheer Head, „en dat zij niet verkocht mochten worden". „Niet dan met toestemming van den oudsten zoon", verklaarde de rechts geleerde. „Wijlen de markies moest de toestemming van zijn zoon hebben, voordat hij het kon verkoopen. Maar daar er geen andere keus was dan ver koopen of geruineerd zijn, stemde hij natuurlijk toe, vooral omdat een ge deelte van het geld werd gebruikt tot aankoop van „dc Hall", waar de te genwoordige markies nu woont." „En is de tegenwoordige markies de eenige zoon vroeg mevrouw Dalton. Mijnheer Head bracht op dat oogen blik zijn wijnglas aan de lippen, en wachtte een seconde voor hij ant woordde, terwijl zijn voorhoofd zich even rimpelde. „De tegenwoordige markies was de naast aangewezen erfgenaam", zei hij langzaam en met zekeren ernst. Lucille, die oplettend geluisterd had, ontging de aarzeling in den toon, waar op het antwoord gegeven werd, niet, en Marie Verner's scherp oog keek met ongewone belangstelling naar het ge laat van den geleerde. „Daar steeks iets achter. Vertel ons gebied van dc financiën. Die nooit dient gelenigd. Ook daarover zijn wij het eens. Maar die leniging moet aldus plaats vinden, dat de gemeente-finan ciën blijvend op hechtere basis komen. Dat kan enkel komen door bezuini ging. Bezuiniging op gebied van den amb tenaren-rompslomp, door vereenvoudi ging der belastingen enz. Bezuiniging d" r gemeentebedrijven in particuliere exploitatie te geven met winstaandeel voor de gemeente. Bezuiniging op het gebied der philantropie, waaraan de gemeenten tonnen spendeeren. Bezuini ging door verhooging van de arbeids prestatie der gemeentewerklieden.Laat nier. dezen hun hooge" toonen laten be houden, maar Iangeren werktijd eisclien. Wij weten wel, dat dit alles mee brengt een tornen aan den achturigen arbeidsdag en aan de vijf-en-veertig- urige arbeidsweek, doch daar zal het toch ffre moeten komen, minister Aal- berse ten spijt. Bezuiniging en hoogere arbeidspres tatie, daarmee verbonden, daar moet het heen. Dan zullen de belastingen van zelf verminderen en een klasse van menschen niet langer op een anderen groep parasiteeren dan zal het even wicht in de gemeente-financiën vanzelf worden hersteld, en daarmede haar cre- diet. Tot zoover het artikel in „Humfeld'S Financier". Dc schrijver vergeet evenwel te mel den dat dé ongunstige financieele toe stand van bijna alle gemeenten is toe te schrijven aan het feit, dat de ge meenten tal van uitgaven moeten doen, welke eigenlijk door het rijk moesten worden betaald. A'fen neme bijv. maar eens de politie. Welke kosten worden hiervoor niet van de gemeente gevorderd Óp de gemeente-biirealix zitten vele ambtenaren, welke door het gemeente bestuur moeten worden betaald en die voor een zeer groot gedeelte met werk zaamheden zijn belast, welke uitslui tend het rijksbelang gelden. Wij houden het er voor dat als de gemeenten uitsluitend de uitgaven had den te betalen, welke Alleen het ge meentebelang raken, de financieele toe stand heel wat zou verbeteren. Dat het vertrouwen in het gemeente- crediet is geschokt is zeker waar, doch, het mag gevraagd worden of de geld beleggers nu werkelijk meenen dat de gemeentebesturen hun verplichtingen tegenover hun geldschieters niet zullen nakomen. Deze vrees is, gelooven wij onge grond. Als het zoover mocht komen, dat bepaalde gemeenten insolvent mochten worden, dan Hebben wij vertrouwen ge noeg dat daarvan ten slotte de geld schieters niet de dupe zullen worden. Rechtzinnige Christen-socialisten. Te Amsterdam is een vergadering gehouden, waarop in beginsel besloten de geheele geschiedenis, mijnheer Head." Hij zag Lucille aan. „Daar steekt werkelijk iets achter", zei hij ernstig, „een sombere schaduw, die rust op bet huis van Merle. Op een ander oogenblik zult u dat hooien." „Nu, daar het boven de macht gaat van een sterfelijk man, om niet te spre ken van drie arme vrouwen, om een rechtsgeleerde ooit te kunnen dwingen, blijft ons niets over dan onze zielen in lijdzaamheid te bezitten", zei Marie Verner luchtig. „Maar u is er wel in geslaagd een nog romantischer glans aan den belangwekkendcn markies te verleenen, mijnheer Head. Ik heb het erger dan ooit te pakken „Ik geloof, dat wij goed doen, mijn heer Head het genot van zijn wijn Ie gunnen," zei mevrouw Dalton stijfjes, en Lucille stond op, en ging naar de ontvangkamer. Marie Verner-liep op de piano tóe en sloeg een accooru aan.... „Heb je er op tegen, dat ik speel zei ze. „Muziek is de eenige veilig heidsklep voor al deze spannende emoties. Deze heerlijke plaats, die donkere en sombere markies, met de schaduw die over zijn huis hangt, de opwinding en het muziekkorps hebben mijn hoofd op hol gebracht. En jij", zij wees naar Lucille, die als een lieflijk standbeeld in het midden van de prach tige kamer stond, „jij kunt kalm zijn en peinzen. Dat gaat mijn verstand te boven (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1920 | | pagina 1