150r™100 mao DINSDAG ill»Fm F lil i '®1 k Ife M\ 51, lisiap. ïita Eofais. 17 AUGUSTUS. firsshijnt dasslijks, oitgiznidin! op Min iIjimm irMs inslik isestdsgen smr^^nn Verwarring. FEUILLETON De Diamanten van Ladv Vaiworth. BINNENLAND No. 193 VL1SSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJSVoor Vliasingen en Clc gemeenten op Walcheren 2.20 oer drie maanden. Franco door het geheele rljlc 2.50. Voor België ƒ4.15. Voor overige landen der Poet-Unie ƒ4.70. Afzonderlijke nummers 5 cent ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels ƒ1.10; voor Iedere regel meer 26 ct. Familieberichten van 1—6 regels ƒ1.70. Bij abonnement speciale prijs Reclames 52 ct. per regel. Dienstaanbiedingenen -aanvragen 13 ct. per regel Oe abonnê's, in 't bezit eener JA AA ïfl GRATIS verze- 111| IBI ^rd tegen ongelukken voorIUU1J gulden bij levens- lange ongeschikt heid tot werken Cl UP een ongeluk UUU gulden bij verlies van een hand, voet of oog gulden bij verlies van een wijsvinger gulden bQ verlies van eiken anderen vinger Hoe 'n langen tijd van vrede „genie ten" we nu reeds We zouden het moe ten uitrekenen 'want wat men is over eengekomen den vrede te noemen, is eigenlijk heel ongelijk, bij stukjes en beetjes tot stand gebracht. De voor naamste van al die „vreden" was eigen lijk die met Duitschland doch het tijd stip van den wapenstilstand eerst, van den vrede later, heeft geen zoo grooten, alles-overheerschenden indruk op de menschheid gemaakt, dat er velen zijn, die zich die data nu nog zouden herin neren. Het is daarvoor al te stil in zijn werk gegaan het leek of de menschen al van te voren gevoelden, dat met den vrede op papier, de vrede in werkelijk heid maar weinig zou gemeen hebben. Het heeft dan ook veel weg gehad van een bloote formaliteit want te ontken nen valt het allerminst, dat aan den vredestoestand, dien de wereld dan thans heet te genieten, die twee groote bestanddeelen, zonder welke geen vrede denkbaar is, ten eenenmale mist, n.l. de orde en de rust. Men hc-eft er de couranten-berichten van één enkelen dag maar op na te lezen, om te ervaren, dat het met die vreedzame toestanden in de wereld en vooral in de oude wereld, in Europa, nog niet heel ver gekomen is. Overal botsen de meest tegenstrijdige belan gen. in groepen, partijen, Volken ver- eenigd, op elkander in hier blijft het bij dreigementen, ginds komt het tot daadwerkelijkheden, en schier in alle streken, inzonderheid in Oost-Europa, waart nog het bloedig zwaard rond, grimmen de kanonnen en vuurmonden, en staat de mensch zijn evenmensch naar het leven. Russen en Polen, Tur ken en Grieken, het brandt of smeult nog in hooge mate. De Entente weet geen raad om de verwarring te doen beëindigen en volgt een politiek, vooral tegenover Rusland, die ten zeerste de onrust en groote onzekerheid in de handwerkt. De Entente, zoo zij dan den oorlog gewonnen heeft, blijkt maar al ie schromelijk den vrede te hebben ver loren. En allerminst heeft zij verhinderd of voorkomen, dat het Bolsjewistische gevaar werd ingedamd, laat staan ver nietigd. Thans grimt en dreigt het reeds meer en meer en nadert het het overige Europa. Ontreddering en verwarring vindt men inderdaad allerwege helaas, niet alleen in de internationaal politieke verhoudingen. Want, is er ooit een tijd geweest, waarin ook het economisch leven der volkeren aan zulk een diep-gaande ver warring is ten prooi geweest, als nu, in alle landen, waaronder ook het onze te «*ar het Engelsch van Mrs. HUNGERFflPm Vertaald door 1. P. WESSELINK VAN ROSSUM. 30) (Nadruk verboden.) „Daar 'ben ik heel blij om", zei Na- dine, met haar duidelijke, koele, kin derlijke stem, die zoo geheel ontbloot was van werkelijke belangstelling. „Die promotie zal mij in staat stel len te trouwen", vervolgde hij en sloeg naar nauwkeurig gade. Zij was zich heimelijk van dat onderzoek bewust, want'haar gezicht bleef onbewegelijk, zelfs terwijl zij haar vingers ineenkneep met zulk een kracht, dat haar knokkels wit werden. In antwoord op zijn mede- deeling knikte zij zacht met haar hoofd, daar zij zichzelf niet in staat achtte te spreken. (»>n'^a?rJk ,?a' aaardoor de stad moe- iPtV6, Ki-> nam 3,aar n°8 nauw- ettend op maar ditmaal slaagde zij er ute on,moeten. Wanneer het inderdaad haar lot was, dezen man te bi? r,Ten met hem te Saan waarheen vi„ !i i 2011 slechts vriendelijk sb.rn tum ziin' llaar naar buiten te turen, ver van het groote Londen, zj; v0 meni .iedereen ontmoet, en waar sonic ZIJ 'e£enwoordig kende, bh ziöïT verscnrikkelijke gedachte .1 zich zou moeten ontvangen. noemen is, het geval moet heeten Heeft men ooit van zoovele en zich op zoo velerlei gebied uitstrekkende sta kingen gehoord, van zoovele nooit ein digende werkgevers- en werknemers- conflicten, van zoovele boycotten en uitsluitingen? Neen, niet waar? Want ook al die maatschappelijke kwalen zijn, direct en indirect een gevolg van de groote algemeene ontreddering, die eerst in en door den oorlog, daarna in en doör den dusgenaamden vrede ont staan, bestendigd en gevoed worden. Allerwege zien wij het vertrouwen, de zekerheid, de orde bedreigd en ver stoord worden, zien wij haat en twee dracht, wantrouwen en ophitsing hoog tijd vieren, waar juist orde, rust en veiligheid de allereerste voorwaarden moeten heeten, om de wereld uit dien chaos van rampzaligheid, zelf-vernie- tiging en eindelooze verwarring te voe ren. Zoo goed als in de groote politiek, schijnt het in het dagelijksch leven der volken aan de zoo hoog noodige be kwame, vaste leidershand te ontbreken. Er zijn, o zoovele kleine heerschers en strevers, die meer of minder bekwaam, toch alle tezamen onmogelijk in staat zijn, d,e wereld weder uit die nood lottige verwarring, waarin zij thans is vastgeraakt, naar de rechte banen van orde, rust en welvaart te voeren. Doch veel langer kan het zóó onmogelijk meer duren. Staan we inderdaad op een keerpunt in de politiek-economische wereldgeschiedenis Is de maat van wanorde en verwarring, van verblin ding en zelfbedrog, ten voile ons thans toegemeten Zal voor de wereld, om de maatschappelijke samenleving het woord nu gelden gaan Tot hiertoe en niet verder Wie onzer, die het wel meenen met hun evenmenschen, zou zulks niet vurig wenschen. Want reikhalzend zien de goede elementen onder alle volken uit naar het einde van een voor ons allen noodlottiger wordende verwarring. Het kan dan ook niet anders, of alle wei denkenden zullen zich moeten vereeni gen gaan en raadschaffen om, door voorbeeld en daad, de wereld te redden uit haar ontreddering. De Wielingen-kwestie. Indien de berichten in sommige bui- ten!and$che bladen juist zijn, dan zul len dé'" Fransche en Belgische regeerin gen. zoodra het Fransch-Belgische mi litaire verdrag is bekrachtigd, een po ging doen om de Wielingen-kwestie ten gunste van België op te lossen. Het antwoord door ohze regeering „Welnu zei zij. „Ik zal naar het buitenland moeten gaan. De kwestie is", vervoigde hij snel de rest van zijn mededeeling, „er is mij een post, een post van vertrou wen in Amerika aangeboden." „Ga je daarheen om den man te zoe ken, die de smaragden heeft gestolen zeide zij snel. „Achtervolg je bent is dit je post van vertrouwen Ben je een een detective .Er kwam een vaag glimtachje over zjjn gezjcht, toen hij bemerkte hoe bang Zll voor hem was. „Niet precies." Zijn toon was zeer a.eneimzinnig. „Wanneer een detective zoo iets verschrikkelijks voor je is, wees dan maar blij, dat jk niets met hen taemeen heb, en dat ik ze inder- 7e.nzeer verafschuw als jij zelf. een, ik hoop daar de detectives voor- ui i te zijn. Ben je geneigd om met mij mee te gaan J „Zal het 'spoedig moeten?" „Jij zult hei misschien spoedig Vinden. Vandaag over een maand on geveer. Het is nu einde Juli. Maar het kan wezen, dat ik eerder moet vertrek ken. Wil je vertrek Hij was heel bleek bij het steiien van die vraag. Wanneer zij weigerde zelfs wanneer zij ook maar een lance ren tijd bedong, zou het moeilijkheden veroorzaken. Maar zij weigerde niet Een diepe zucht ontsnapte haar, ntaar zij antwoordde „Ja, ik wil", zeide zij met zachte stem, maar die vrij van tril ling was. Wanneer zij hem moest trou wen en dus afstand doen van al het in dit geval te geven, kan niet moeilijk zijn, zegt de „Tijd". Er zijn vergevorderde onderhande lingen tusschen België en Nederland geweest betreffende de herziening der verdragen van 1839. Wil België het stadium der onderhandelingen, die niet door Nederland werden afgebroken, eindelijk op de basis der tot dusver ver kregen resultaten tot een goed einde brengen, ons Wel. Een verzoek aan of steun van Frankrijk is daartoe overbo dig, want Brussel weet, dat het in Den Haag geen onwelwillende gezindheden vindt, indien het daar met bedoelingen van goede buurschap aanklopt Zelfs ten aanzien eener bevredigende oplos sing in de Wielingen-kwestie, waaraan voor Nederland niet weinig haken en oogen zitten, heeft onze regeering meer dan voldoende deze welwillende ge zindheid getoond. Er kan echter niet van voren af op nieuw begönnen worden. Wat in maan denlange, moeizame onderhandelingen bereikt werd, behoort eerst zijn beslag te krijgen. Bij Scheltema en Holkema's Boek handel te Amsterdam is een brochure over de Wielingen verschenen van de hand van prof. dr. H. Brugmans, hoog leeraar aan de universiteit te Amster dam. Prof. Brugmans toont op historische gronden aan, welke onze rechten op de Wielingen zijn, het eenige van de tlrie zeegaten der Schelde, dat voor het groote scheepvaartverkeer naar ons Schcldegebied en tot de haven van Vlissingen geschikt is. Een factor bij de beoordeeling van de kwestie acht hij ook, dat door de handhaving van die rechten geen enkel groot Belgisch belang wordt getroffen of geschaad. Vosr Nederland echter heeft wat het daar historisch bezit nog steeds groote waarde. Wel erkent de schrijver het belong van België, dat verbonden is aan den toestand, dat zijn nieuwe haven Zeebrugge alleen door Nederlandsch watergebied kan worden bereikt, maar uit dat belang mag in het geheel niets worden afgeleid ten opzich te van de souvereine rechten op de Wielingen, die voor Nederland voort vloeien uit die over de Schelde, voor zoover die rivier door Nederlandsch gebied stroomt. De Belgische belangen in de Wielingen hebben wij nooit ver kort nooit zijn er feitelijk moeilijkhe den van beteekenis geweest. Ook het verloop van de Parijsche conferentie wordt in dit geschrift uitvoerig geme moreerd. Het slotwoord richt zich tot regeering en volk „Laat de regeering rustig afwachten. Zij kan dat, omdat zij geen het minste belang, heeft bij een wijziging van den toestand. En Iaat zij als eenmaal de onderhandelingen weer worden aange knoopt, sterk zijn in haar recht. Ten slotte, laat ons volk begrijpen, dat het hier gaat om een groot nationaal be lang, dat moet worden gehandhnafiirie- gen argwaan en kwaden wil. De Wie- goede, dat de wereld haar bieden kon, maakte het weinig verschil, of zij 'hier met hem samenleefde of in dat verafge legen land, dat hij genoemd had. Toen kwam er plotseling een gedachte bij haar boven, zij keek hem scherp aan. „En mijn moeder?" zei zij. „Die gaat natuurlijk met ons mee." ..Moet jij er lang blijven „Dat weet ik volstrekt niet zeker eenige jaren wat daarna gebeurt is nog onbeslist." ...Alles wat na jaren kan gebeuren, is onbeslist" zij zuchtte opnieuw. „Je gaat morgen op reis, is het niet „Ja, voor een week of fwee, mis schien drie. Maar ik zal bijtijds terug zijn voor ons trouwen." Hij trachtte opgewekt te spreken, maar de droevige trek op het gelaat van het meisje hield hem daarvan te rug. Hij was echter te trotsch op de reeds behaalde overwinning, om eenige vrees voor de toekomst te koesteren. Zonder twijfel drukte haar de gedachte het ouderlijke huis te moeten verlaten, maar eens met hem getrouwd, zouden de kracht en de volharding van zijn liefde alle zorgen overwinnen. Zoo dacht hij en zoo geloofde hij dwa- zeiijk. „Kijk niet zoo bedroefd, mijn lieve ling", fluisterde hij feeder, terwijl hij haar hand in beide de zijne nam. „Denk aan de lange en gelukkige toekomst die voor ons ligt, waarin ik altijd je slaaf zal zijn. De tijd zal komen, Nadine, dat je niets zult geven om eenigen band dan dien, welke ons verbindt. Familie- lingen moeten open blijven voor onze handelsvloot, gelijk zij het waren voor die van De Ruyter." Défilé voor H. M. de Koningin en Prinses Juliana. Gisterenmorgen 10 uur heeft de 2e compagnie van het He bataljon van het 3e reg. vestingartillerie, onder bevel van kapitein Butner. die op den marsch van Breda naar de legerplaats Olde- broek gisterennacht in Apeldoorn inge kwartierd is geweest, voor H. M. de Koningin en de Prinses op Het Loo gedefileerd met een halve batterij zwa re houwitsers met muildieren bespan ning. Te paard gezeten lieten de Konin gin en de Prinses de beide stukken en munitiewagens aan zich voorbijtrekken. De weeldebelasting. „Het Volk" moet ernstig bezwaar maken tegen de wijze, waarop het denkbeeld van de weeldebelasting in het voorloopige onderwerp in eenige onderdeelen uitgewerkt is en die, zoo schrijft het sociaal-democratische or gaan, op de meest hatelijke manier het partijkarakter der huidige regeering demonstreert. „In de eerste plaats wordt in het al gemeen voorgesteld om de belasting niet te heffen „wegens goederen, be stemd voor den kerkedienst". Terwijl men dus alle weelde wil treffen, wordt uitdrukkelijk de kerk in de meest uit bundige weelde vrijgelaten. Stond men nu nog aan alle vereenigingen met een geestelijk, ethisch doel dezen belasting vrijdom toe, aan vrijdenkers-genoot schappen en buiten-kerkelijke religi euze gezelschappen zoo goed als aan de kerken, dan was dat nog toelaatbaar te achten. Maar thans maakt de regee ring van hare meerderheid van de helft plus één in volksvertegenwoordiging en bevolking het grofst denkbare misbruik door alleen aan de kerken een voor recht te verzekeren, elke andere gees tesrichting t'e belasten, de'kerken niet. Dit is het brutaalst klerikale partij bewind dat men zich denken kan. In de lijst van belastbare voorwerpen treedt hetzelfde streven nog eens aan den dag, waar voorgesteld wordt met 20 te belasten „muziek-instrumen- ten, zoo mechanische als andere, met hun onderdeelen en toebehoooren, met uitzondering van orgels." Een piano wordt dus belast, een huis-orgel niet. Psalmmuziek mag in de kerkelijke ge zinnen onbelast bespeeld worden, an dere muziek niet. De broeders blijven belastingvrij, de wereldlingen niet. Alle muziek is weelde, echter de kerkelijke niet. Maar wat is blijkens de lijst ai niet wéeide In de eerste plaats aüe kunst. Een zuiver Calvinistische gedachte. Eerr waardige tegenhanger van de Zon dagswet. Als weelde beschouwt minister de Vries verder men leze en sta ver stomd van verbazing o.a. badgey- sers, badkuipen, beddespreien, hand schoenen (zonder onderscheid, dus ook banden zullen daartegenover er geheel bij wegvallen. Hoewel je mij nu je hart misschien onwillig schenkt, dan zal je evenveel van mij houden als ik van jou. O, waarom is dat gezegend uur niet reeds thans aangebroken I" in verrukking drukte hij zijn lippen op het handje, dat hij nog steeds vast hield. Zijn geheele gelaat werd verhel derd door de liefde, die hem verteerde. Toen kwam dat eene woord, dat hij zoo juist gebezigd had, met onaange name kracht weer bij hem boven. „On willig", vervolgde hij peinzend, zijn voorhoofd fronsend. „Ja, je bent on willig om mij je hart te geven." „O, neen zei zij vriendelijk maar onzeker, „ik ben niet onwililg, je begrijpt mij niet verkeerd. Met mijn geheele ziel wilde ik, dat ik je zoo kon liefhebben ais jij dat verlangt, en wer kelijk, misschien, na verloop van tijd..." Zij aarzelde, als verloren in een dool hof van pijnlijke gedachten. „Neen, ik ■ben niet onwillig," herhaalde zij op nieuw, en voelde hoe heerlijk het zou zijn, wanneer zij het te gelukkig verle den uit haar gedachten zou kunnen verbannen, om zich geheet aan dezen man te geven. „Je spreekt alsof ik op zettelijk iets achterhoud alsof je denkt, dat je mijn hart. waarop je zoo gesteld bent, geroofd hebt. Maar het is niet zoo. Wat je overigens ook mag gestolen hebben niet mijn liefde. Die kan je niet stelen, die zal ik je mis schien te eeni'ger tijd geven." Hoezeer zij ook vervuld was van droeve gedachten en pijnijlke herinne- wollen en garen), alle mandewerk, alle meubelgordijnen en vitrage, alle rijwie len die niet voor goederenvervoer zijn ingericht, alle spiegels, alle vloerklee- den, alle koek-, biscuit- en banketbak- kerswerk en chocolade, met leer be- kleede stoelen, prentbriefkaarten enz. Het duidelijke' doel is, elke, ook de geringste levensveraangenaming uit de arbeiderswoning te bannen. Na de in voering van den achturendag moet de arbeidersklasse d^n- vrijen tijd slechts psalmzingend doorbrengen. Al het an dere is weelde, waarvan de „productie tegengehouden" moet worden. Dit jammerlijk uitdenksel van den 'minister van financiën onthult zoo scherp mogelijk den geest van heersch- zuehtig en elk levensgenot doodend clerikaiisme, waarmee wij thans als re- geerend beginsel zijn opgescheept." Suikerkaart. De minister van landbouw, nijver heid en handel maakt bekend, dat in het tijdvak van Maandag 16 Augustus tot én met Zondag 22 Augustus e.k., geldig zullen zijn de bons no. 45 en 46 van de rijkssuikerkaart. Maatregelen tegen de veepest. De minister van landbouw, nijver heid en handel heeft met ingang van heden als streek, waarbinnen het ver boden is rundvee, schapen of -geiten te vervoeren of te doen vervoeren, aange wezen een streek in de provincies Zee land, Noord-Brabant en Limburg langs de Nederlandsehe-Belgische grens ter breedte van een kilometer. De eerste katholieke internationale. Op het gisteren gehouden internatio nale katholiek Esperantocongres te 's- Gravenhage is de eerste katholieke in ternationale gesticht, welke als doel heeft de oplossing van de internatio nale conflicten langs vredelievenden weg, beperking en bewapening der in ternationale sociale wetgeving ge grondvest op christelijke naastenliefde. Alle groote katholieke organisaties zijn uitgenoodigd toe te treden. Esperanto zal als interationale taal gebruikt worden. De hoofdzetel is voorloopig in Graz, Oostenrijk. De drooglegging van de Zuiderzee. Zaterdag zijn te Amsterdam bijeen gekomen afgevaardigden van plaatse lijke afdeeiingen van het Centraal Co mité van belanghebbenden bij de Zui- derzee-drooglegging. Het bleek, o.m., dat de materieele schade, die de bij het comité aangesloten bedrijven en parti culieren door de drooglegging zullen lijden, in totaal ruim 1,100,000 zal be dragen, en de totale bedrijfs- en loon schade ruim 1,000,000. Bij de bepa ling van de materieele schade heeft men de bepaling van de toekomstige waarde van de bezittingen in mindering, gebracht van de tegenwoordige waar de. Men was van oordeel dat de staats commissie voor de schadevergoeding is ringen aan het verleden, werd zij toch tot het heden teruggebracht door den vreemden blik en den schrik, die haar woorden teweegbrachten. Beide waren echter even spoedig onderdrukt als zij te voorschijn kwamen en Annerley zag haar opnieuw aan met dienzelfden vu- rigen liefdeblik als te voren. Maar toch kon Nadine ze niet vergeten. Zou hij iets van Mr. Duran hebben gehoord Was Nadine's bekendheid met hem hem ter oore gekomen I? Zou hij Duran verdenken de dief te zijn, die hem haar liefde had ontstolen Zij huiverde en wachtte met eenigen angst op zijn vol gende woorden. Die stélden haar ech ter gerust. „Je geeft mij een nieuw leven", zeide hij. „Werkelijk zal de liefde, waarom ik je smeek, te eeniger tijd mijn deel zijn. En nu", hij keek op zijn horloge, „vrees ik, dat ons laatste oogerfblik van sa menzijn gekomen is. ik moet je vaarwel zeggen tot het gelukkige oogenblik, dat ik zal terugkomen en ons huwelijk bin nen enkele uren zal worden gesloten. Vaarwel, mijn lieveling, mijn schat Er was geen levend wezen te zien. Dicht in zijn armen gesloten, drukte hij haar tegen zich aan, alsof hij haar nooit meer zou willen laten gaan. Zij voelde op dit oogenblik meer dan ooit te voren de oprechtheid, den diepen ernst van zijn liefde. Onder den indruk daarvan werd zij week gestemd en be antwoordde zijn omhelzing vriendelijk. Toen liet zij hem los. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1920 | | pagina 1