ioza riep -N [Door eigen kracht. BSïDMlËBIl E S M ID 0 L iESDI PiNCSHUIS meisje Zaterdag 13 Maart 1920. - Mo. 62. Brieven uit de Hofstad Land= en Tuinbouw Nieuws. lik hier egen als rin tabletten, doos 50 cent ontsmet ten de zen van mond waarlar gs waar de besmetting iaats vindt. nen reeds ziek is, me inen als ie in table tt' n. koker 75 een'. men spoedia het n gevoel van on- jn weg, alsmede ~n en pijnen in en gewrichten, r bij Apoth en Jrogis en 4 MIJNHARDT\ Fabriek Zeist Terstond te betrek- billijk Storting bij - of meer, het res'ant staan Te bevragen; SE, Hnbeinstraat 79. gevraagd een net ïaal.-traat A 58, Oost- ISCHE TRAM ngenMiddelburg. ingen naar Middef- 40*A, 5.40*A. 5.45* A, 7.10, 7.50G, 8.20, 10.30G, 11.10, 11.500 I.1 OG, 1.50. 2.30G, 4.30, 5.10, 5.50, 6.30, 30, 9.10, 9.50, 10.30, eliburg naar Vlissin- I0*A, 6.10*A, 6.13*A, C, 8.30G, 9.10, 9.50G, i, 11.50 nm. 12.30G, 2.30, 3.10G 3.50, 5.50, 6.30, 7.10, 7.50, J.50, 10.30, 11.10C. ïdag tot en met Vrij- nra. van de remise rkmanstram. zijn werkmanstreinen een op werkdagen, en B vertrekken var C rijden niet verder :e. vervoeren goederen jrkdagen. gemerkt met rijden en feestdagen juburg in de richting plm. 15 minuten later ingen. Vertrek Sou- richting Vlissingen linuten later als uil Duur van den rit oir inuten. 'rdag, Zon- en feest- 'entueele drukte ver- iltatieve extra-treinen ip kan dus niet gere- i) Van 'Vlissingen 2.10, 2.50, 3.30, 4.10, 10C en 6.50C. lelburg 1.30, 2.10, 10. 4.50. 5.30 en 6.10. t StadStation. StadBellamypark S.15, 6.50, 7.3Ö, 8.25, II.50R*, n.m. 12.10, .40, 3.20, 4.—, 4.50, 5.55, 7.50, 8.50, 9.40, (ationStationsplein; 6.25, 7.10, 7.50, 9,10, n.m. 12.05*, 12.30, i.3.40, 4.30, 5.10 20, 9.15, 10.15, 10.50, net rijden niet op stdagen. net rijden alléén op stdagen. iet R rijden van de re- cht itoomvaart en. Middelburg Rotterdam larl Diss KiM m IJl. I" 1 12 uur 7 12 mi 1 ,«i' 7 Een goede beslissing Ah. de Geer Een blijspel. Eenigen tijd geleden wijdden wij een brief aan de bespreking van den post cheque- en girodienst, waarvan hier ter stede het hoofdbureau gevestigd is en dat wij dus iets meer van nabij kennen. Op grond van verschillende overwegin gen kwamen wij tot de conclusie, dat de voorgestelde reorganisatie van dezen tak van dienst niet moest worden toe gestaan gelijk de directie deze had i v00rgesteld. Het deed ons genoegen, dat wij naar aanleiding van die uileen- I rt/fing eenige brieven ontvingen, waar- I onder van lien, die een functie vervullen (tij dezen diensttak, brieven, die volko- fijen onze opvatting steunden en het [doet ons nu natuurlijk genoegen, dat I de Tweede Kamer het onderhavige [wetsontwerp heeft verworpen. Eén van de voornaamste onderdeeien van die 1 reorganisatie was de overbrenging van liet dienstvak van liet departement van waterstaat naar dat van financiën. Men moet bekend zijn in de geheimenissen van de departementen, 0111 goed te kun- 1 nen begrijpen, welke diepe beteekenis I deze overbrenging wel had. Het is niet onaardig dit, ter illustratie van de 1 eigenaardige toestanden die in de I broeinesten der bureaucratie bestaan, eens te releveeren. De directeur van den postclièque- en girodienst was jaren I lang administrateur aan het hoofdbe- 1 stuur van de posterijen dat is zoo on- 1 geveer onder-directeur-generaal. Tot ïreemaal toe werd hij bij een vacature 1 ran directeur-generaal gepasseerd. I Waarom, doet minder ter zaice. Toen I nu de postcheque kwam, werd deze zelfde man tot directeur van dien dienst benoemd. Hij was dus van het hoofd bestuur vandaan. Na dien is er geen I administrateur meer aangesteld. De postclièque is een afzonderlijke dienst, echter ten nauwste verbonden aan den postdienst en tevens ressorteerende on der het departement van waterstaat. I In zijn functie van directeur van den Ipostchèque en giro bleef hij dus altijd leen bijwagentje van de post, indirect 1 us ondergeschikt aan den directeur- Igeneraal. Om daaraan nu eindelijk een le'md te maken en eindelijk eens een ge- \w\V.evan dezen te zijn, werd liet smoesje lverzonnen, dat de postcheque- en giro- Idiensf eigenlijk onder financiën thuis Ibehoorde. Ware dit gelukt, dan had Ideze directeur als chef alleen den minis- Iter van financiën. Alle verband met den Ipostdienst ging via dezen minister naar I het departement van waterstaat. Dc Ipostcheque-directeur was dan de des- I kundige aan financiën, gelijk de direc- nir-generaal van de posterijen dit aan Iwaterstaat is. Als wij onze rekenkun- I dige kennis nog eens ophalen, zouden wij deze evenredigheid kunnen opzetten; 1 directeur postcheque staat tot minister Ivan financiën is gelijk directeur-gene- 1 raai posterijen staat tot minister van lsaterstaat. Aangezien dc twee volgende llcrmen gelijk zijn, moeten ook de twee Ieerste gelijk zijn. Ergo directeur post- I cheque is gelijk directeur-generaal 1 posterijen. Ziedaar, langs mather.iati- 1 sctat weg aangetoond, wat het doel I was van de overplaatsing naar het de- I parlement van financiën Het opzetje I begon al zoo aardig er zouden vijf en Itwintig agentschappen komen. De nieu- Iwe directeur-generaal ging dus een Roman van H. ABT. In te bekomen m N V Tran-po'1 en lern.v.h EfvenG VOol urgB EENHOORN: VAN OOS TERHOUT vil Gebrs BUITEN |6) 1 Wel gevoelde de generaalsw'eduwe pt verwijt, dat voor haar zelf in deze fardé 11 lag, maar ze hoorde er ook Wvertroostends in, en luid begon ze 't snikken. Jammer -- ja, jammer als om ISen tweede. En ik zou met onuitput- 'Hijke dankbaarheid de hand kussen v<tn den man, die hem hielp. En waar [J in de plaats van uw neef op mijn "fief bent gekomen ze hield even 'jP en luisterde was daar niet de deur van den corridor dichtgeslagen was Army teruggekomen In de gang bjeef alles stil en vol haast, onwillekeu- ri8 het geluid van haar stem dempend, sPrai( ze verder Laat mij nu ook ■bet hetzelfde vertrouwen tot u spreken hal mij aan uw neef deed schrijven, Pezen jongen man, die mij van den aan- y?ng af zoo sympathiek was weer Weid ze op, verlegen geworden door en blik, waarmee Jobst Müllenhof aar aanzag, maar weldra deed de agst haar toch weer spreken; Maar is haast bij, groote haast Ik heb 'in zoon gisteren een belofte afge- ongen op mijn knieën dwong ik n f 2e dat hij zou wachten tot rgennamitldag, het oogenblik, waar eigen 'bedrijfje opzetten cn had alvast 25 kantoren onder zijn ressort. Geluk kig heeft de Kamer tijdig voor dit spel letje een stokje gestoken. Nu zal het onvermijdelijk zijn om tot vergrooting der postkantoren te komen, nadat de postchèque-dienst zoo vereenvoudigd is ils mogelijk is. Den Haag verliest een zeer geziene figuur, al was liet er niet ééq die op.den voorgrond stond, hoezeer zijn plaats in het eerste gelid behoorde te zijn. Jhr. mr. de Geer, het lid van Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland cn lid van de Tweede Kamer gaat zijn functies ver wisselen voor die van het burgemeester schap van Arnhem. Voor de Kamer is dit vertrek een verlies. De heer de Geer, was daar niet alleen zeer gezien maar men schatte zijn oordeel hoog. Als hij het woord nam, kwamen aanstonds alle aanwezigen om Item heen staan, omdat ieder wist, dat de heer de Geer alleen sprak als hij iets te zeggen had en wat hij dan zeidc, was altijd belangrijk. Hij nam heel dikwijls een zeer onafhanke lijke positie in, zich daarbij niet zelden losmakend van zijn gansche groep. Eén der nog seeds hangende minister crisissen is voor een groot deel het ge volg van zijn houding. Ongetwijfeld be hoorde de heer de Geer tot het goede soort politici, die in staat zouden zijn aan de politiek weer een goede repu tatie te bezorgen. Aan den heer de Sa- vornin Lohman en hem is het te danken, dat de christ.-historische groep, hoe klein ook, altijd een flink gezag in de Kamer had. In mr. de Geer schuilt on getwijfeld een uitstekend minister. Men zegt. dat hij echter reeds meermalen voor een portefeuille heeft bedankt. Met liet vertrek van mr. Loeff en mr, de Geer is het algemecne peil van de Kamer weer een eindje gedaald. Waar om trekken zulke figuren zich uit de Kamer terug, de plaats latend aan tweede tot tiende rangs-politici In het Verkade-theater wordt thans een blijspellctje opgevoerd, dat wel ty pisch Haagsch mag heeten. Het speelt in Den Haag en zelfs in het aloude Zorgvliet. Een jong meisje wordt per vliegmachine geschaakt. Werkelijk, als dat nu niet up-to-date is, wat is het dan wel. De machine daalt op het deftige Sweelinckplein neer, het meisje komt zelf aansnellen en voor de oogen van den verbaasden papa verdwijnt dochter lief in de wolken. Natuurlijk vergast deze excentrieke juffer het publiek op vele.hypermoderne ideëen een pikant sausje is over het geheel heen gegoten cn aldus wordt het met smaak door liet Haagsche publiek gesavoureerd. Van een hoog-ontwikkelden kunstzin geeft echter liet stuk geen blijk en gelukkig telt Den Haag nog vele duizenden bur gers, die de theoriëen in dit onbenullig stukje verkondigd, niet accepteeren. Mocht het stukje buiten Den Haag wor den opgevoerd, dan zouden wij bij voor baat reeds willen waarschuwen tegen verkeerde conclusiën ten opzichte van Den Haag en zijn bewoners. „Angèle", zoo heet het blijspelletje, moge Haagsch er uit zien, het is opzettelijk overdre ven en frivool, hetgeen niet pleit voor den goeden smaak van den acteur, wien liet succes te goedkoop schijnt te zijn. Jammer dat de tooneelspeelkunst al tijd zulken onzin noodig heeft om te trekken. EIBER. Pacht- en Jachttoestanden. „Het socialisme wordt ook onder de boeren gevoed", schrijft iemand uit de buurt van Eindhoven aan het „Week blad van den Noordbr. Chr. Boeren bond". E11 hij vertelt dan van grondbe zitters, die hun pachters uitzuigen. De schrijver wil ze niet alleen over één kam scheren, echter kent hij maar weinig goede. Hij verhaalt als voorbeeld een grondeigenaar komt zijn pachter mee- deelen, dat hij de plaats wil verkoo- op de eereschuid betaald moet worden. En terwijl ze plotseling de hand van Jobst Müllenhof omklemde, scheen het, of ze voor hem op de knieën wilde val len. Weet 11 wat voor een officier een eereschuld beteekent Hij trok zijn hand uit de hare. - Ik weet, wat voor een man de eer beteekent. Laten wc niet langer over woorden twisten, mevrouw, ik ver plicht mij tot niets, maar ik stel u voor mij liet adres van uw zoon te geven. Persoonlijk wilt u Het klonk als. een jubelkreet, maar Jobst Müllen hof ging verder, alsof ze hem niet in de rede was gevallen. Het is met eer lijken arbeid verdiend geld, het mijne zoowel als dat van mijn broer en het is niet verworven om verkwist te wor den. Mevrouw von Röhritz scheen nauwe lijks meer te hooren, wat hij zei ze was naar de schrijftafel gesneld en schreef in vliegende haast eenige woor den op. een stuk papier, dat ze nu aan Jobst Müllenhof overhandigde. Een menschenleven hangt er van af. Zonder een blik er op te werpen, nam hij het papier, vouwde het samen en stak het in zijn binnenzak. Daarna wendde hij zich naar de deur. We hebben elkaar voor 't oogenblik, meen ik, niets meer te vertellen. 't Was, of er op de gang voefge- schuifel hoorbaar was. De generaals- weduwe lette er niet verder maar wilde Jobst Müllenhof uitgeleide doen. Hij weerde haar echter af. Doe geen pen de pachter geniet evenwel de voorkeur. Deze gaat noodgedwongen tot koop over. 't Resultaat is, dat hij in 't vervolg in plaats van j 400 als tot dusver, minstens het dubbele moet Op brengen. De eigenaar is hem in zoover ter wille, dat hij de helft van de koop som er in houdt als hypotheek. De boer wenschle drie vierde der koopsom als hypotheek, dan kan hij zich denkelijk redden, terwijl hij anders geld moet opnemen. Maar hiervan wilde de eige naar niets weten, hij mocht later eens geen voldoende waarborg hebben. Hij waagt dus geen halven cent, de boer, die aan handen en voeten gebonden is, moet heel zijn have en goed maar wa gen. Na dit verhaal gaat de schrijver op bitteren toon verder, en betoogt, dat aldus zich wrok vastzet tegen de uit zuigers, en men oordeelt dan al gauw laat de boel dan maar omver gaan, dan zullen ze de woekeraars ook wel krij gen. Inderdaad zoo'n stemming is be grijpelijk. Doch preeken en vermanen zal hier niet baten. Aan het egoïsme der woekeraars kan alleen paal en perk gesteld worden door een goede, rechtvaardige pachtwet. De redactie van genoemd blad zegt vele brieven te krijgen met klachten over jacht en pacilt zij staat verstomd over de kort zichtigheid van heeren, die om klein genot en gering gewin of kinderachtig machtsgevoel, met zoo gevaarlijk vuur spelen in deze tijden. En dan bezweert zij met nadruk iederen jacht- en pacht heer, iederen autoriteit" of ambtenaar, af te laten van alles wat de boeren kne velt, schaadt, kwelt of ergert buiten noodzaak. „Laat ons hopen", schrijft zij „dat zij hier niet met bitter berouw over moeten treuren op het graf van hun genot, hun aanzien en gezag." Dat klinkt als een sombere, grimmige waarschuwing. Welke evenmin baten zal, vreezen we als vriendelijke smeek- beden. Maar als dan straks de revolu tionaire besmetting ook den vrede'op het platte land verstoort, aan wie dan de schuld Aan de opstandige boeren, of aan de pachtwoekeraars en wiidfok- kers Wie zijn dan eigenlijk de revo lutiekweekers Het kwaad schuilt in eigen kring, vlak nabij. Hier houdt mqn zich echter doof voor alle vermaan. Dient dan de regeering niet in te grijpen krachtig en snel Alieen door een gezonde wetgeving, weike tege moet komt aan redelijke grieven inzake pacht en jacht, waterlast en bedrijfs- belentmering, belastingdruk, enz. kan het gevaar voor het platteland bezwo ren worden. Een Landbouw Ongevallenwet. Binnenkort zal een ontwerp Land bouw Ongevallenwet het departement verlaten. Aldus hebben we laatst kun nen lezen. Nu dat is niet voor den tijd. 1 oen de bestaande Ongevallenwet kwam, was de landbouw daarbij uit geschakeld. Dat is nu een 20 jaar ge leden en nog zijn we wachtende. In dien tijd meende men vrij algemeen, dat een wettelijke regeling voor den landbouw niet noodig was, omdat er zoo weinig ongevallen in den landbouw zouden voorkomen. Oppervlakkig zou men dit ook nieenen. Maar de ervaring elders, bijv. in België, had toen ook al wat anders geleerd. En sedert hebben we in ons eigen land ook de ondervin ding opgedaan, dat het landbouwbe drijf allerminst zonder gevaren is en een wettelijke ongevallen-verzekering vair den landbouw allerminst iets overbodigs. We zijn tot die wetenschap gekomen door de Landbouw Onderlin ge, die aan de landbouwers de gele genheid heeft geboden om hun arbei ders (weduwen en weezen) te verze keren tegen de geldelijke gevolgen van een ongeval. Niet alle landbouwers hebben van die gelegenheid gebruik gemaakt, maar toch verscheidene dui zenden. Bij de inwerkingtreding op 1 Januari 1910 telde de L.-O. 370Ö leden, op 31 Dec. 1918 14.714. 't Getal had moeite, mevrouw, 'ik vind mijn weg alleen. Ook het dienstmeisje, dat voor hem de lift in beweging wilde brengen, be duidde hij, dat hij geen hulp noodig had, en begon de trap af te gaan. Het slanke meisje, dat met den rug tegen den muur geleund op het eerste bordes op hem wachtte, had zich dat precies zoo voorgesteld. Bij het eerste geluid der langzame voetstappen op den plu chen looper der trap, drukte ze zich nog stijver tegen den muur, die gemar merd was, maar weldra trad Armgard von Röhritz in stijve houding den ver- trekkenden bezoeker tegemoet en zei na een vluchtigen groet Meneer Müllenhof, ik weet niet, of het u voldoende duidelijk is geworden, dat wij voor hetgeen mama van uw neef voor mijn broer vroeg tot eiken wederdienst bereid zijn tot eiken. Ook ik verplicht mij voor mij zeiven daartoe. Zwijgend keek Jqbst Müllenhof het voor hem staande meisje aan. Haar ge zicht was bleek, alleen de smalle lippen gloeiden, haar fijne neusvleugels tril den en toen hij haar zoo stijf aankeek, deed de hoogmoed, die uit haar geheele houding sprak, haar het hoofd des te fierder oprichten. Haar blik echter dwaalde naar den gouden knop van den stok, dien hij in de hand hield, en een akelig glimlachje opende voor een oogenblik haar lippen. jobst Müllenhof bemerkte het en ter wijl hij zijn stok met beide handen op- veel, veei grooter kunnen zijn, maar er was veel vooroordeel, zelfs bij de land arbeiders, te overwinnen. Dat dit ge heel overwonnen is, zouden we niet durven beweren, maar over 't geheel staat het platteland tegenover de idee anders dan voor 20 jaar. De heer Jac. Welleman te Krabbendijke schrijft in verschillende bladen „De wetgever staat voor een gansch andere materie dan voor twintig jaar. Toen moest nog een wereld van vooroordeelen worden overwonnen, toen moest de weg nog worden gebaand, waardoor elke rege ling noodwendig van bovenaf nioest worden opgelegd, thans heeft de wet gever niets anders te doen dan vast te ieggen, wat reeds in hoofd en hart der landbouwende bevolking leeft." 't Wil ons voorkomen dat de heer Welleman den toestand wel wat al te mooi ziet. Maar hij krijgt straks gelijk, als de wet komt, dan zullen we ons daarover ver heugen. In ieder geval onderschrijven we gaarne zijn bewering, dat de Land bouw Onderlinge haar taak altijd ruim en breed heeft opgevat, en dat in elke toekomstige landbouw ongevallenwet plaats moet blijven voor deze instelling welke haar sporen langs allen kant heeft verdiend. C. B. INGEZONDEN MEDEDEELÏNGEN. Roofmoord in F r a 11 s c h - Vlaanderen. De vorige week zijn te Grevelingen, in Fransch-VIaanderen, twee oude boerenmenschen het slachtoffer geworden van drie jeugdige bandieten, 17, 19 en 20 jaar oud, die inmiddels door de politie achter slot en grendel zijn gezet. Het „Laatste Nieuws" geeft van hun mis daad het volgende verhaal 't Was acht uur in den avond. De écht- genooten Hondscboote en de 15-jarige dienstmaagd zaten aan het avondeten, toen et geklopt werd. Het meisje vr<«eg v.ie daar was. 't Is o een inlichting te vragen, klonk het terug' Wat dan Den weg naar Grevelingen. De hoer be val Bertha de deur te openen en drie ke rels, het gelaat met roef en groene verf besmeurd, sprongen eensklaps binnen, e'k gewapend met een revolver van 't Bel gisch leger, zooals men er nu veei in Fransch-VIaanderen ziet onder de burgerij. Twee der booswichten hielden de boerin en de dienstmaagd in bedwang, terwijl de derde zijn wapen op den landbouwer richtte en uitriep Uw geld of uw leven 1 - Gij krijgt niets antwoordde Hond- schoote. En aanstonds schoot de ellendeling den ouden man neer. De kogel trof den onge lukkige in het hoofd. Zijn vrouw wilde hem bijstaan, maar werd nu ook vermoord. Bertha wilde wegloopen, maar voelde eensklaps een stekende pijn in den arm. Blijf hier, zei een der bandieten gij moet niet bang zijn, want ge behoort ook maar tot den arbeidersstand zooals wij. Het meisje moest toen uit dc zakken van haar meesteres de sleutels halen. De roovers vonden niet genoeg naar hun zin en één zei tot haar Gij weet waar het geld is, zeg het ons, of ge gaat er ook aan. Bertha bracht hen toen bij de geldkast. Men hoorde stappen. 't Is Ovide, de jonge knecht, zei de dienstbode. Doe hem toch geen kwaad, hij is ook maar een werkman. Zij opende de deur en sprak Ovide, kom maar binnen, die heeren zullen u geen kwaad doen. Maar de roo vers duwden hem toch hun wapen onder den neus en gelastten hem toen gereed schappen te halen, om de brandkast te openen. Verschrikt gehoorzaamde hij en ging onder geleide naar een stal om een bijl, een houweel en een hamer. Na ingespannen arbeid braken de kerels de kast open de bijl werd daarbij verbrij zeld. Ze namen goud, papieren en stukken van vijf frank. Na de twee jongelieden ge- Oorzaken en behandeling van eczeem. Eczeem is dikwijls te wijten aan bloedarmoede, lichamelijke of geestelij ke inspanning. Ook kan het een gevolg zijn van besmetting, het voortdurend omgaan met natte of droge waren in winkel of werkplaats, of overgevoelig heid voor buitengewone warmte of kou. De behandeling eischt veel zorg en zindelijkheid. De lijder dient eenvoudi ge, voedzame spijzen te gebruiken en vooral zwaar voedsel en alcohol te ver mijden. Geregelde stoelgang is nood zakelijk verstopping verergert de kwaal. Tot beteugeling der ontsteking en om de last van eczeem te doen verdwijnen, bestaat niets beters dan Foster's Zalf. Deze verdrijft de prikkeling en de ge- -.cirrdheid om de aangedane plaatsen t krabben. Foster's Zalf heeft een antiseptische, verzachtende en heelende werking, droogt niet te spoedig op, laat zich niet te gemakkelijk afvegen en dringt tot op iedere aangedane plek door. Deze zalf is zeer succesvol bij alle jeukende huidkwalen en heeft tal van hardnekkige en langdurige gevallen" genezen. Zij is ook een uitstekend ge neesmiddel voor aambeien. Foster's Zalf (let op den juisten naam) is te Vlissingen verkrijgbaar bij A. C. Beniest, Lepelstraat 13, a ƒ1.75 per doos. 36 last te hebben minstens een kwartier in huis te blijven, namen zij de vlucht. Op den vloer lagen de lijken van hét onge- lukkige echtpaar. De knecht en de meid riepen om hulp. De rijkswacht stelde een onderzoek in en legde de hand op de da- I ders. Een vermetele proefneming op avia- tisch gebied werd genomen door mr. Joseph Barcroft, verbonden aan de Universiteit van Cambridge. Teneinde dit expirement uit te voeren, werd hij gedurende zes da gen opgesloten in een glazen huisje. De kwestie, waarom het ging, was, of iemand kon berekenen de hoeveelheid zuurstof welke vliegeniers noodig hebben op groo te hoogten. Het huisje, waarin Barcroft werd opgesloten, was speciaal gebouwd in een stille kamer van het physiologisch laboratorium en was zeven voet hoog en tien voet breed. Vloer, muren en dak, ge maakt van glas, waren hermetisch afge sloten en verdeeld in twee appartementen, in een daarvan bevond zich een luierstoel en een t^fel. in het andere stond een bed. Men sloeg hem dag en nacht gade, teneinde zich van zijn persoonlijke veiligheid te overtuigen. Ofschoon voortdurend stikstof j in de kamer werd gebracht, werd de lucht langzamerhand armer aan zuurstof, totdat I ze bij benadering op een peil was gebracht j van 16.000 voet hoogte. Barcroft werd nu ziekelijk en leed aan slapeloosheid en was 1 niet in staat voedsel te gebruiken. Toen de proef was afgeloopen tapte men Barcroft bloed af, waaruit de zuurstof werd ge scheiden. Alles voldeed aan de verwach tingen van de proefneming. De Chineezen zijn, zooals bekend is, een conservatief volk, hetwelk zich angstvallig vastklemt aan zijne voor vaderlijke tradities, hoe averrechtsch deze van uit Europeesch standpunt be zien ook mogen zijn. Een echte Chinees nuttigt geen melk bijvoorbeeld, omdat.... het zonde zou zijn de melk aan de koe te ontnemen, daar deze den mensch zulke groote diensten als trekdier be wijst. Een Chinees mag de melk alleen als medicijn gebruiken. In weerwil van het feit, dat gedurende de laatste tientallen van jaren Europa veel meer invloed op China heeft uitgeoefend dan voorheen, hebben de Chineezen hun afkeer om melk te drinken en zuivelproducten te eten nog niet overwonnen, althans niet over het ai gemeen genomen. sE venwel hief, knikte hij en zei Ja, ja, freule von Röhritz, het is om te lachen, en toch knielt ieder er, zooals reeds in Mozes tijd, in aanbidding voor neer, vooral wanneer 't niet een gouden kalf, maar een volgroeide os is. Haar bleek gelaat werd plotseling als met bloed overgoten en haar oogen fonkelden hem uitdagend tegen. U bent in uw recht, meneer Müllenhof, de bezitter is altijd in zijn recht. Nu kwam er een bijna goedige glim lach op zijn gelaat. U moest maar boven naar uw moeder gaan, freule von Röhritz. Wat zoo op de trap verhan deld wordt, heeft bij een wèloverwogen zaak niet veel meer te beteekenen. Hij knikte haar foe en ging langzaam de trap verder af. Ze staarde hem na en haar gezicht brandde als vuur. En daarna liep ze, alsof ze achtervolgd werd, de trap op en de kamer binnen, waarin haai* moe der zich bevond.. Een enkele blik in het gelaat van haar dochter verried me vrouw von Röhritz, dat deze alles wist, wat tusschen haar en Jobst Müllenhof besproken was, en ook uit den brief, welken haar moeder had geschreven, alle consequenties trok, welke daarvan voor haar het gevolg konden zijn. Schuldbewust en toch met een uit drukking, alsof de omstandigheden haar.gelijk gaven, mompelde de gene- raalsweduwe nu Je zoudt er niets van vernemen, maar wat moest ik doen, nu alle andere pogingen mislukt waren Zeg zelf, Army, wat bleef mij anders over Och. ja, mama. En ik verzet er mij immers ook niet tegen. De koop was immers toch reeds zoo goed als gesloten. Maar ik wensehte, dat Egon gisteren den haan van de revolver had overgehaald, eer u bij hem in de kamer kwam dan had tenminste een van ons zijn eer gered. Army kreet mevrouw von Röh ritz. Dat zeg je tegen mij Dat kan een dochter legen haar moeder zeggen! Met een strakken blik, de handen achter 't hoofd gekruist, bleef Arm gard von Röhritz staani. Mama, ik weet niet eens meer, of ik wel werkelijk uw dochter ben, zoo als ik tot dusver mij altijd heb inge beeld. Reeds herhaalde m.alen en telkens luider had de oppasser aan de deur geklojrt, eer er „binnen" werd geroe pen en hij nu binnentrad met de bood schap Luitenant, een man ik wil zeggen een meneer is daar buiten hij zegt, dat hij van mevrouw von Röhritz komt. In den uitersten hoek der kamer, waar het kleine gasvlammetje geen licht meer kon brengen, stond de jonge officier van de chaise-longue op, waar op hij met het gezicht in de handen begraven had gezeten. Arme mama 1 mompelde hij. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1920 | | pagina 5