WOENSDAG ÏO MAART.
3)oor eigen kracM.
1920
FEUILLETON
U No* 59
gevraagd voor ge
kir, d
ill!
30 gulden. Brieven
M B bur. „Vliss,
11 S C H E TRAM,
ngenMiddelburg,
lingen naar Mid-del-
j}0*A, 5.40*A. 5.45*A
|7.10, 7.500, 8.20'
110.30G, 11.10, 11.50G
1.10G, 1.50, 2.30G,
14.30, 5.10, 5.50, 6.30,
130. 9.10, 9.50, 10.30,
Iclburg naar Vlissin-
l0*A, 6.10*A, 6.13*A.
8.30G, 9.10, 9.50G
11.50 nni. 12.30G
2.30, 3.10G 3.50,
15.50, 6.30, 7.10, 7.50.
1.50, 10.30, 11,10C.
Idag tot en met Vrij-
I not. van de remise
Ikmanstram.
feijn wer-kmanstreinen
pen op werkdagen.
I en B vertrekken van
rijden niet verder
vervoeren goederen
Irkdagen.
fcemerkt met rijden
len feestdagen.
Imburg in de richting
plrn. 15 minuten later
|ngen. Vertrek Sou-
richting Vlissingen
linuten later als uit
iDuur van den rif on-
Inuten.
Irdag, Zon- en feest-
lentueele,drukte ver-
tatieve extra-treinen
li kan dus niet gere-
1) Van Vlissingen
J2.10, 2.50, 3.30, 4.10,
IlOC en 6.50C.
lelburg 1.30, 2.10,
10, 4.50. 5.30 en 6.10.
1 StadStation.
StadBellamypark
i.15, 6.50, 7.30, 8.25,
li 1.50R*, n.m. 12.10,
1.40, 3.20, 4.—, 4.50,
1.55, 7.50, 8.50, 9.40,
ationStationsplein:
f.25, 7.10, 7.50, 9.10,
n.m. 12.05*, 12.30,
3.40, 4.30, 5.10,
EO, 9,15; 10.15, 10.50,
let rijden niet op
pdagen.
et rijden alléén op
Itdagen.
et R rijden van de re-
fOMBOOTBlENST.
vanaf 25 Januari.
Ier k dagen,
pgcn naar Breskens
11.50, n.m. 1.43a,
ens naar Vlissingen
1.55, n.m. i2.20, 3.25,
o n d a g e n.
igen naar Breskens
30, n.m. 1.43a, 410.
ns naar Vlissingen
•■55, nm. 3.25, 4.40.
aging van trein 1.33
t naar Breskens 15
'htcn.
e 1 ij k s.
ingen naar Neuzen
ii. 1.43b.
n naar Vlissingen
n. 2.30.
aging van trein 1.33
naar Neuzen 30 mi-
n.
en leggen de booten
r een half uur na het
Vlissingen of van
uit Walcheren en ui'
id bewesten het ka-
via Viake-Hansweert
hereiken, wanneer zij
ken van den trein.
uit Vlissingen oit
ourg 9.05, Goes 9.42
de te Viake om 10.01
/a>n de treinen, ver
uit Vlissingen 4.20,
4.33, Goes 5.12 en
■te Vlake 5.31.
VLISSINGSCHE COURANT
he hhtschappij w
töomvsar!
eh, Middelburg
[otterdam.
1. üidil. ,r
>.8i. sin 'r
!2 Hit
1
i j_
12 sar
1-
-
FONDS VOOR HET GEMEENTE
ZIEKENHUIS.
Ontvangen b ij dragen:
Vorige opgaal ƒ11496.04
Oud-beambte ziekenhuis Mid
delburg 1
C. M. B„ alhier 7.50
Totaal ƒ11504.54
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Dinsdag.
Om haar werkzaamheden te regelen
had de Kamer een uur noodig. Het slot
was, dat het wetboek van strafvorde
ring en de Lager Onderwijswet op de
agenda werden geplaatst. Van de laat
ste komt vóór Pasclien natuurlijk niets,
hetgeen trouwens naar veler zin is. Na
eenig gekibbel over den dag waarop
de interpellatie-Marchant over de ha
ven-staking zal gehouden worden, werd
de beslissing daarover tot morgen aan
gehouden. Verworpen werd nog een
verzoek van den heer van Ravesteijn,
om zijn interpellatie over de herstelling
der verhouding met Rusland vóór Pa
sclien te behandelen.
-Waarschijnlijk is de interpellatie van
mr. Marchant reeds Donderdag.
De interpellatie-Koltiiek, .over de
gestie van liet vet-bureau, was een her
haling van het rapport der crisis-en
quête-commissie. Een knoeiboel en een
janboel is liet aan dit bureau geweest
en liet -heeft duizenden en duizenden
guldens gekost. Het gaat echter weer
grootendeels buiten dezen minister om:
hij heeft slechts de liquidatie geregeld.
Overigens vergoelijkte hij veel, zelfs het
willekeurig afboeken van tekorten, al
wist men dat dit foutief was. De minis
ter vond dit geen halsmisdaad. Het ont
slag aan de drie personen, Ross, Ebell
en van der Hoeven, waarover ook zoo
veel te doen is geweest, was verleend
op grond van het feit, dat deze lieeren
dienst geweigerd hadden.
De heer Kolthek diende twee moties
in, één om afkeuring uit te spreken over
de zwakke houding van de regeering
en waarin straf voor de schuldigen
werd gevraagd en één om het ontslag
aan de drie personen in te trekken, door
hun drie maanden salaris uit te keeren.
Verschillende leden waren van Oor
deel, dat de minister de zaken te veel
vergoelijkte en dat werd hem o.a. door
den lieer van Ravesteijn kwalijk geno
men. Deze becijferde, dat wij steeds 20
cent per kilo vet te veel hebbeirbetaald,
alleen als O.W. voor de vet-smelters.
De lieer Kleerekoper vroeg, wat de mi
nister nu gaat doen, nu hij het rapport
heeft van de enquête-commissie. De
ontslagen ambtenaren kunnen niet ach
terhaald worden. Het eenlge wat de mi
nister kan doen, Is herstel van onrecht
voor hen, die benadeeld zijn. Hij ver
klaarde zich bereid, op verzoek van den
lieer Dresselhuijs, liet geval van de drie
ontslagen ambtenaren nogeens te on
derzoeken.
Dit voorstel werd aangenomen, zffo-
dat de zaak blijft Slangen.
BINNENLAND
De uitlevering van den ex-keizer.
De Parijsehe correspondent van bet
„Hbld." seint
Ik meen te weten, dat de Conferentie
-op de tweede nota van Nederland in de
uitleveringskwesitie za! antwoorden met
een nieuwe nota, waarin met klem zal
worden aangedrongen dat Wilhelm niet
zal toegestaan worden zoo dicht bij
de Duitsche grens te blijven wonen,
maar dat de ex-keizer zal moeten wor
den overgebracht naar een der Neder-
landsche koloniën. De tekst dezer nota,
die weldra zal kunnen verzonden wor
den, wordt gereedgemaakt.
Eevenals den vorigen keer heeft ook
nu Engeland de leiding bij dit ant
woord.
De correspondent van de Matin" te
's-Gravenhage verneemt uit.goede bron
dat het antwoord van Nederland op de
tweede nota der geallieerden inzake den
ex-keizer een document is. dat eerst na
een gewijzigde formuleering verzonden
is. De oorspronkelijke tekst was veel
meer afgemeten en beslister van toon.
Hij is later gewijzigd door een officiee-
len stap, door de vertegenwoordigers
der Entente-regeeringen bij de regee
ring in Den Haag en van den anderen
kant door tusschenkomst van politieke
mannen als mgr. Nolens, den leider van
de Katholieke partij, die door de Ne-
derlandsche regeering werd geraad
pleegd, alvorens het antwoord verzon
den werd.
De „Petit Parisien" meent te weten,
dat het zeer waarschijnlijk is, dat de
geallieerden geen geschreven antwoord
meer op de Nederlandsche nota zullen
zenden.
Duu rtebestrijding.
De regeering heeft een erediet van
5 millioen gulden ter beschikking ge
steld van de Coöperatieve Groothan-
delsvefeeniging „De Handeiskamer" te
Rotterdam met de bedoeling de duurte
te bestrijden.
Naar de directie van de „Handels-
kamer" mededeelde, moet men dit
erediet beschouwen ais een voorschot,
dat de „Handelskamer" in staat zai stel
len zich op een gebied te bewegen, dat
nog niet door deze vereeniging betre
den was. Behalve consumptie-artikelen
zal men thans ook niet alleen ten be
hoeve der leden, maar voor alle gega
digden kieeren, manufacturen en schoe
nen importeeren tegen de laagst moge
lijke prijzen.
Men hoopt, uat onder den invloed
dezer lagere prijzen de winkeliers met
een lagere winstmarge genoegen zullen
nemen, ten einde met de „Handeiska
mer" te concurreeren.
De „Handelskamer" moet aan een
groote reeks verplichtingen vo.'doen,
ten einde het erediet te ontvangen.
Tegen een tabaksbelasting.
Door de Rotterdamsche Kamer van
Arbeid is een adres aan den minister
van financiën gericht, waarin de te
leurstelling wordt uitgesproken, dat
noch zij, noch eenige andere Kamer van
Arbeid in Nederland, waaronder de
tabaksindustrie ressorteert, werd ge
kend of advies gevraagd inzake de
-plannen tot heffing van belasting op
tabak. Nu dit niet is geschied, sluit de
Kamer zich geheel aan bij liet rapport
uitgebracht door de minderheid der
staatscommissie te dezer zake en be
tuigt haar volle adhaesie aan het daar
over aan den minister gezonden schrij
ven van de Kamer van Arbeid voor de
Tabaksindustrie te Kampen, alzoo het
standpunt innemend, dat zij eiken vorm
van belasting -op tabak onder den hui-
digen toestand in de tabaskindustrie
verwerpelijk .ariht en siechts in de
uiterste noodzakelijkheid het heffen
van invoerrechten op tabak en sigaren
uitvoerbaar zou denken, als het minst
n te bekomen:
tN V Transpori en
rn.v.h.Ervenó VOS;
rg: B EFNHOORN,
i'ANOnsrERHOUT;
t: Gebrs. BUITEN-
Romas van 0. ABT.
Ook nu liep ze niet haastig, maar het
was den achterblijvende, Alsof zich met
eiken stap, dien zc- deed, werelddeelen
tussehen hem en K&fhe Ei-tert schoven.
Welnu dat had hij immers ook
gewild..
.Hij keerde zich om en riep een ledige
auto aan, die hem tegemoet kwam. Zoo
snel mogelijk eerst nog naar Schóne-
berg terug om den ontbrekenden hoo-
gen hoed te halen.
Er is een stadsbrief gekomen, toen
meneer nog maar pas weg was, zei de
oude huishoudster, toen hij de deur in
kwam.
Hij knikte, trad de kamer binnen, zag
den bedoelden brief op de tafel liggen,
en toen hij een blik op het adres wierp,
deinsde hij even achteruit 't was van
de hand van mevrouw von Röirritz:
Wilde men hem nogmaals aan het
gezellig theeuurtje herinneren, of had
nten na rijpelijke overweging besloten
hem maar af-te zeggen? Een glimlach
Vertrok zijn gezicht en er kwam een
hoosaardige glans in zijn oogen.
Hij het zich niet meer afzeggen.
hans, nu hij den prijs ervoor had be
taald, stond hij op zijn recht.
Hij scheurde het couvert stuk, begon
lezen, maakte een beweging van ver
'bazing, las verder en lachte eensklaps
inide ets schril.
Neen.-.men schroef niet, dat men riem
niet kon verwachten, integendeel Er
kwam sier hts nog e<en kleinigheidje bij
Koe h'ait oom jobst jnet zijn groote
menschenkt nnis vroeger ook eens ge
zegd Waar ze jttuwsgeüjken hoog
stens voor vio! aanzien, als 't op
geldiassien aankomt.
Nu, tmevroitw von Röhritz zag hem
voor vetijian om haar twaalf duizend
mark te betalen binnen vierentwintig
uur na heden. :Dnt was de prijs, waar
voor freule Army te krijgen was. Mocht
die nu eigenlijk laag heeten, of was de
koopwaat het niet waard
Hij nam den brief, dien hij op de
tafel had geslingerd, weer ter hand.
Bijzonder lang was hij niet. Wat ze te
zeggen had, was kort en bondig ge
zegd.
Zeer geëerde heer Mullenhof
Een opeenhooping van ongelukkige
omstandigheden dwingt mij tot 'n stap,
die mij zeer moeilijk valt en mij bijna
onzinnig schijnt en waarin ik tóch'de
i eenige kans zie om het vreeselijke af
te wenden, dat anders niet kan uitblij
ven.
ik heb binnen vierentwintig uur na
heden twaalf duizend mark noodig. Ik
moet ze hebben, ik heb ze noodig, zoo
als de niensch lucht noodig heeft om
adem te halen, ik kan thans niet dui
delijker worden, maar dat zou immers
ook geen doel hebben. Natuurlijk heb
ik wel bloedverwanten en goede vrien
den, die gemakkelijk in. staat zouden
beiemmerend voor de industrie en
praetisch het meest economisch voor de
sehatkist.
De Vredeszegel.
De minister van waterstaat heeft,
zooals men weet, goedgevonden, dat
tussehen 10 en 23 Maart aan de post
kantoren de Vredeszegei wordt ver
kocht (die echter niet de plaats van den
gewonen frankeerzegel mag innemen)
en waarvan de opbrengst zai dienen om
de kathedraal van Reims te doen restau-
reeren. Hij herinnerde er aan, dat het
initiatief van dit plan is uitgegaan van
prinses Marguerite van Denemarken, en
het eere-comité voor Nederland bestaat
uit de heeren van de Wetering, aarts
bisschop van Utrecht, Charles Benoist,
gezant van Frankrijk in Nederland, en
O. Krag, gezant van Denemarken in
Nederland, en dat het secretariaat
wordt waargenomen door den heer H.
de Sauvage Nolting, te Dordrecht.
Waar onze belastingpenningen blijven.
Naar aanleiding van wat het „Han
delsblad" mededeelde omtrent het ge-
val-Rink te Tiel, merkt men aan het
blad van deskundige zijde op, dat se
dert 1916, op aar.dfang van het mini
sterie van financiën, als regel gesteld
is, dat aankoopen van onroerende goe
deren voor de verschillende departe
menten geschieden door de ontvangers
van de registratie, althans dat het ad
vies dezer ambtenaren wordt ingewon
nen. Wat is eigenlijk logischer, dan dat
het rijk gebruik maakt voor dergelijke
transacties van zijn eigen deskundige
dienaren, die bovendien over een schat
van gegevens beschikken, zooals geen
enkele makelaar of huizen-speculant
bezit. Immers, de archieven dezef ont
vangers kunnen inlichtingen verschaf
fen omtrent alle overdrachten van on
roerend goed, alle taxaties bij succes
sie enz., van 1812 af. De betrouwbaar
heid dezer archieven is, gezien het recht
den ontvangers gegeven, om in geval
ze een opgave wantrouwen, zich door
eigen taxateurs een nieuwe schatting
te laten voorleggen, boven allen twij
fel verheven.
Hoe het rijk in 1916 tot het stellen
van dezen regel kwam, is ons niet be
kend. Misschien, dat men toen in Den
Haag begon in te zien, dat het tijd werd
paal en perk te stellen, aan de .roeke
loosheid der crisisbureaux. Een'feit is
het echter, dat men de geldverspilling
dezer kantoren goeddeels toeschrijft
aan het verzuim om de ontvangers der
registratie voorlichting te vragen bij 't
aankoopen van de gebouwen, waarin
ze zich vestigden.
Als men in de residentie eenmaal
zoo'n lofwaardigen maatregel heeft ge
nomen, schijnt men echter het maken
van uitzonderingen niet te kunnen na
laten. „Arbeid" of liever het onder
dat departement ressorteerende bedrijf
der Invaliditeitsverzekering trekt er
zich niets van aan. Het geval Rink is
ten minste in dit opzicht, dat het rijk
zijn deskundige ambtenaren er buiten
laat niet eenig in zijn soort. We ver
nemen bijvoorbeeld, dat het gebouw,
dat het vorig jaar door den Raad van
Arbeid te Rotterdam in huur werd ge
nomen. en -dat gelegen is aan de
Boompjes 44, ook laten we maar
zeggen achter den rug van de ontvan
gers van registratie om rijkseigen
dom, of liever eigendom van 't „staats
bedrijf" der invaliditeitsverzekering is
geworden. In hoeverre hier met de gel
den van hen, die de verzekeringspre-
miën betalen van „belastingpennin-
zijn mij te 'helpen en dat ook gaarne
zouden doen, maar het ongeluk wil, dat
geen hunner voor mij zoo spoedig te
bereiken valt sis noodzakelijk is. Mijn
totale onervarenheid in zaken doen
maakt, dat ik niet weei, hoe ik het zou
moeten aanleggen om elders stappen te
doen. die tot het doei konden leiden.
Toen dacht ik in,den angst mijns harten
aan u, geachte meneer Mtillenhof. Of
schoon onze kennismaking nog van zoo
jongen dptum is, dat ik den -naam
vriendschap daarvupr nauwelijks .durf
gebruiken, geeft mij uw ridderlijke ge
zindheid, welke mij dadelijk zoo sym
pathiek was, mij den moed om thar.-s
van u een vriendschapsdienst te vragen,
dien ik nooit, nooit zou vergeten en
waarvoor ik gaarne tot eiken weder
dienst bereid zou zijn, welken ik bij
machte was te bewijzen. Natuurlijk be
treft het hier slechts een tijdelijke hulp
en even natuurlijk zou ik met alles, wat
ik bezit, borg Staan voor de terugbeta
ling, Mag ik mij in mijn wanhopige
positie vast klemmen aan de hoop, dat
ik niet tevergeefs bij u aanklop Mag
ik het?
En ik voeg er nog een ander verzoek
aan toe, dat u u wel zult kunnen ver
klaren. Mijn dochter, die in blijde
stemming het met u afgesproken be
zoek tegemoet ziet, heeft er geen flauw
vermoeden van, in welk een ernstige
zaak ik mij tot u gewend heb, en hoe
uw besluit ook moge uitvallen, ze mag
in geen geval ooit vernemen, wat ik
deed. Laat mij mij echter aan het ver
troostend denkbeeld mogen vastklem-
gen" spreken is in dit verband minder
juist gespeeld is, welen we niet.
Maar als het zoo ware, zou het een
wonder zijn Wie anders dan het rijk
zou op den inval komen het knopen van
groote voor kantoren geschikte panden
in een groote stad, en dat in een tijd
voor speculatie zoo gunstig als deze,
op te dragen aan een oud-zeeofficier
Dat „Arbeid" maling er aan heeft om
zich aan den logisehen regel te houden,
behoeft alweer niet te verbazen. Finan
ciën zelf doet het ook. We weten bijv.
positief, dat in een onzer groote steden
nog maar kort geleden een complex is
verkocht aan den dienst der belastingen
zonder dat de minister van financiën
zijn eigen daarvoor aangewezen ambte
naren raadpleegde, waaraan men den
speculant-eigenaar, die het nog maar
kort in handen had, op een bedrag van
nog geen ton, maar even 40.000 gulden
liet verdienen.
Als verontschuldiging gold, dat er
zoo'n haast bij was. Men mocht den
koop maar twee dagen in beraad hou
den. En in die .twee dagen kon het ad
vies van den Getrokken ontvanger niet
worden ingewonnen. Alsof er geen te
lefoon en geen regeeringsgesprekkerr
bestaan
Wat nu den verkoop van het huis van
mr. Rink aangaat, welk feit sedert
Augustus in heel Tiel bekend is, de
schatting moet daar gemaakt zijn door
taxateurs die uit een groote stad kwa
men en die, zeer wel mogelijk, geheel
te goedej trouw kunnen zijn geweest.
Bedoeld huis toch heeft een buitenge
wone frontbreedte, het telt links en
rechts van den ingang niet minder dan
vier en zes ramen. Waarschijnlijk heeft
dat de schatters tot het noemen van het
hooge bedrag, althans van een groote
som bewogen. Ze hebben dan echter
over het hoofd gezien, dat het maar
één kamer diep is
DE „ZEELAND".
De belangwekkende beschouwingen,
welke mr. E. Fokker in het „Hbld."
heeft geplaatst, teneinde de noodzake
lijkheid van het behoud der „Zeeland"
voor Vlissingen te bepleiten, hebben 't
„Hbld." aanleiding gegeven, enkele
voorname punten naar voren te bren
gen, waaromtrent het blad een afwij
kende meening heeft en het Amster-
damscfie blad acht het goed ook daar
aan uiting te geven.
Wij zullen de beschouwing van het
„Hbld." in-haar geheel overnemen. Het
schrijft
Dat het behoud van de tegenwoordige
,,Zeeiand"-route voor Vlissingen en geheel
Zeeland, Noord-Brabant en Limburg een
belang is, staat wel vast in het bijzonder
voor Walcheren en Zuid-Beveland. En als
daarvoor dan een offer gebracht moet
worden, dan staat het aan de regeering uit
te maken of het belang groot genoeg is om
dat offer te wettigen en of alleen het rijk,
dan wel ook de betrokken gewesten, zoo
als gewoonlijk gebruikelijk is, aan de kos
ten van den verkeersweg moeten bijbetalen.
Maar dan moet de zaak zóó ook vierkant
en duidelijk gesteld worden. Er is geen en
kele aanleiding van bijkans noodlijdende
spoorwegmaatschappijen, die voortdurend
van het publiek hoogere vervoert;:rieven
eischen, te vragen een bedekt subsidie aan
de „Zeeland"-route te geven, door haar
spoorwegnet niet zoo economisch mogelijk
te exploiteeren en haar te dwingen oru, ten
behoeve van de „Zeeland"-lijn alleen, snel
treinverbindingen te onderhouden, die, uit
een economisch en spoorwegverkeersoog-
punt beschouwd, geen bestaansrecht heb
ben. Ook die kosten moeten dan duidelijk
blijken, opdat goed overwogen worde, welk
offer aan het goede doel van een Vlissin-
men, dat ik mij in 't vervolg mag noe
men
U altijd dankbare en u hoog
achtende
Franziska, barones Röhritz.
Met den brief in de handr dien hij nu
nogmaals langzaam, woord voor woord
had gelezen, stond Rudolf Müllenhof
daar en op zijn gelaat lag een uitdruk
king, die zoo ongeveer te kennen gaf
't Komt niet in mijn hoofd op
En plotseling klonk weer zijn spot
tende lach zijn ridderlijke gezind
heid en dat tol eiken wederdienst
bereid dat was het spek, waarmee
hij gelokt zou worden, zooals mevrouw
Röhritz vol vertrouwen aannam. Maar
ze had hem verkeerd beoordeeld. In die
val kwam hij niet.
Hij liep een paar maai in de kamer
op en neer daarna bleef hij weer
staan.
'Wat nu te doen Want nu maar zoo
eenvoudig weg zeggen, dat het hem erg
speet, dat ging niet. Niet om de hoog
achting van de generaalsweduwe
om zichzelven kon hij het niet doen.
Zou ze ook wel de Waarheid geschre
ven hebben en vermoedde haar dochter
niemendal van dit verzoek om geld
Ja, op dit punt geloofde hij haar, en
zoover meende hij Armgard von Rühritz
toch wel te kennen, dat ze zich met
zoo'n onverbloemden ruilhandel niet
zou inlaten, hoe dringend de aanleiding
er toe ook mocht zijn.
En dringend scheen de zaak wel te
wezen, want mevrouw, die altijd voor
naam gereserveerd placht te zijn, hacl
genLonden stoombootdienst gebracht
wordt.
De zaak wordt verward, door te zeggen
dat wij het passagiersvervoer uit een na
tionaal oogpunt over ons land moeten trek
ken. Ons land heeft van die vreemdelingen,
die in sneltreinen des nachts door ons land
heenstormen, geen ander dan een geldelijk
voordeel. En als dat voordeel niet bestaat
als de spoorwegmaatschappij meer aan
de menschen verliest dan de stoomboot er
aan verdient is er geen landsbelang aan
het doortrekken van die vreemdelingen ver
bonden.
Nog een opmerking over de oplossing,
door den heer Fokker gewenschtgeen
snelverbindingen des nachts over den Hoek
van Holland (dat het monopolie voor een
namiddag-verbinding met middernachtelijke
aankomst in Londen krijgt), maar een mo
nopolie voor de nachtverbinding met Lon
den over Vlissingen. Daartegen moeten
wij ernstig bezwaar maken. Zooals de heer
Fokker terecht opmerkt, geeft van de
Nederlanders de voorkeur aan de Harwich-
route. Inderdaad is de lange reis over Roo
sendaal naar Vlissingen voor de bewoners
van Holland en Utrecht een zéér overwe
gend bezwaar tegen die route. Maar nu
wil de heer Fokker die reizigers een ver
kapt subsidie aan Walcheren en Zuid-Be-
veiand laten geven. Ten einde de verbin
ding tussehen Vlissingen en Londen te
handhaven zouden de Nederlanders ge
dwongen worden een duurdere, een lang
duriger en onaangenamer reis te maken.
Ten slotte nteenen wij, dat het bestaan
van de havenwerken te Vlissingen geen
gewicht in de schaal mag werpen. De ha
venwerken zijn er om de stoombooten
de stoombooten zijn er niet om de haven
werken. Als die havenwerken geen reden
van bestaan hebben, krijgen zij die reden
niet door er een stoomvaartlijn te doen
blijven, die beter op een andere haven zou
varen. Wij zeggen niet, dat de „Zeeland"-
lijn beter op een andere haven zou varen.
Wij meenen alleen, dat zij niet in Vlissingen
moet blijven, omdat de havenwerken er
zijn.
Indien er een offer noodig is om de
„Zeeland" voor Vlissingen te behouden,
moet juist en duidelijk worden uitgemaakt
hoe groot dat offer moet zijn, opdat men
na kan gaan of men het brengen kan en wie
het 'qjengen moet.
Het „Hbld." bekijkt deze belangrijke
kwestie voornamelijk van het zuiver
egoïstisch standpunt van het spoorweg-
beiang en als men dezen bril opzet, dan
heeft, oppervlakkig beschouwd, het
blad volkomen gelijk.
Er is echter nog een heel ander be
lang aan deze zaak verbonden en wel
dit dat de spoorwegen zoo maar niet
'willekeurig de welvaart van een gehee-
le streek aan haar belangen mogen op
offeren. De maatschappij „Zeeland"
vervoerde voor den oorlog de laatste
jaren ongeveer 200.000 passagiers per
jaar en nu kan voorloopig dit aantal
natuurlijk niet bereikt worden. Echter
is het zeer goed mogelijk dat ten
minste als er behoorlijke verbindingen
bestaan het normale verkeer zich
geleidelijk weer zal gaan herstellen en
nu weten wij heel goed, dat dit geleide
lijk in deze beteekenis moet worden
genomen, dat hiervoor vijf, misschien
wel tien jaren moeten gerekend wor
den. Is het verkeer eenmaal hersteld,
dan kan, zooals vroeger het geval was,
de „Zeeland" blijven bestaan naast den
Hoek-var,-Holland-dienst.
Dat de spoorwegmaatschappijen tij
delijk nadeel zullen ondervinden, geven
wij gaarne toe, doch dit nadeel weegt
ruimschoots op tegen het blijvend
voordeel voor een geheele streek. Even
goed als een tram-maatschappij c.p be
paalde trajecten geld toelegt, moet een
spoorweg-maatschappij zich dit ge
troosten, als er groote, algemeene be
langen mede op het spei staan.
anders niet de gewoonte, om zulke
overdreven uitdrukkingen te gebruiken.
En niet anders dan overdreven vond hij
in haar brief de verzekering, dat ze het
geld maar voor heel korten tijd noodig
had. Hij ging naar 't venster en trom
melde op de ruiten, draaide zich weer
om en keek op zijn horloge.
Al over zessen 1 Nu zon'men aan (ie
Prager Platz beginnen met te luisteren,
of hij niet haast aan de bel trok. Wat
toch te doen Alleen vond hij geen weg
en hij kon ook niemand om raad vra
gen. Kon hij dat werkelijk niet
Haastig was hij van 'f venster weer
naar de tafel gevlogen hij nam den
brief, stopte dien in zijn zak, nam zijn
hoed, zette dien op -- het was weer de
stijve vilten en niet de glimmende
hooge vloog het huis uit, sprong in
de auto, die voor het.hek wachtte, en
stond twintig minuten later voor oom
Jobst.
Ben jrjhet Jou had ik niet zoo
spoedig verwacht weer te zien, zei dé
ze en stond langzaam uit zijn stoel op.
Dat fteet ik, antwoordde zijn neef.
ik weet trouwens nu zoo veel, wat mij
gisteren bij uw vertrek nog niet zoo
duidelijk was, maar daarom gaat het
op 't oogenbiik eerst in de tweede
plaats. Ik ben hij u gekomen, omdat ik
raad noodig heb, dezen keer werke
lijk en in allen ernst een raad want
met deze zaak kom ik alleen niet klaar.
(Wordt vervolgd.)
