stede
ddelburg,
i a's,
Tabak
op
Koffie
ULDERS
ÜDoor eigen kracht.
,V
iiisingsÉe Curaii
BIJVOEGSEL
Wam
Zaterdag 14 februari 1920.- Ho. 38.
Brieven uit de Hofstad
FEUILLETON
:en ieder
door een
de kwaal
dient tiie
ontstoken
nc!e siijm
baijsiroop
een uit-
Hen van
■nhalitigs-
Inffuenza,
inkhoest,
i30 pram
van pim.
ar Eisehi
eekening
0.65 bij de Heeren
5E, Vlissingen
ULMEESTER,
LOEO,
van de
van
Een meesterstuk Klagers
Wreed spel.
Een der aantrekkelijkheden van Den
Haag wordt gevormd door de musea.
In dat opzicht zijn wij niet misdeeld en
in de laatste jaren is er een zeer lof
waardig streven merkbaar om de musea
meer aan hun doel te doen beantwoor
den. En is een tijd geweest, dat men
zich inspande om zooveel mogelijk
kunstschatten bijeen te brengen. Echter
werd daarbij niet zooveel zorg besteed
aan de wijze waarop de schatten wer
den geëtaleerd, zoodat al spoedig de
musea het karakter van pakhuizen kre
gen, waarnaar niet werd omgekeken.
Heel sterk kwam dit o.a. uit in het Ge
meente-museum van de residentie, dat
zeer vele en zeer belangrijke stukken
bezit, maar waar het talent ontbrak
om deze aan het publiek ten toon te
stellen. Gelukkig is dat in het vorige
jaar veranderd en thans is het een lust
om dit museum te bezoeken. Wij hebben
er verleden week weer eens in rondge
dwaald, ditmaal echter me: een bepaald
doel, nl. het bezichtigen van de schil
derij van Rembrandt, die door Preyer
tijdelijk aan dit meseum in bruikleen is
afgestaan. Deze bizondere gelegenheid
om één der merkwaardigste stukken
van den grooten meester te bezichtigen,
wordt helaas niet zoo aangegrepen als
men wel wenschte. Wie echter deze be
devaart heeft ondernomen, zal zich ge
lukkig prijzen. Het is inderdaad een
kunststuk van buitengewone beteeke-
nis. Het stelt één der meest aangrijpen
de momenten voor uit de bijbelsche ver
halen Judas brengt de 30 zilverlingen
tc-rug waarvoor hij zijn lieer heeft ver
kocht. Op den voorgrond ligt de schul
dige, weeklagend in hevige gemoeds
beweging, trachtend het medelijden op
te wekken van de gestrenge heeren.
Prachtig van kleur zijn de kleeding-
stukken van deze, voortreffelijk is de
uitdrukking hunner gevoelens, terwijl
het geheel geweldig is zoowel van
mise-en-scène als van afwerking. Fel
valt het licljt op de gansche groep,
scherp weerkaatst het op een openge
slagen foliant. Het is alles ontroerend
van schoonheid. Wanneer wij weten,
tiat de schilder pas 23 jaar was, ver
baast liet werk in nog hooger inate. Er
ligt een schokkende emotie in de voor
stelling, de doodsangst van den schul
dige tegenover den ontzaglijken af
schuw van de rechters.
Met opzet weiden wij even uit, om
dat het hier een stuk van meer dan ge
wone beteekenis betreft, waarvoor alle
belangstelling dubbel verdiend is. Veel
te weinig wordt nog aan deze meester
werken aandacht geschonken en juist
door de nieuwere richting in'de schil
derkunst wordt deze eer af- dan aan
getrokken. De moderne kunst maakt
zich van vele groote moeilijkheden, die
bij de oude schilders in de eerste plaats
om oplossing vroegen, gemakkelijk af.
Van een passenden achtergrond, een
stemmig milieu trekt ntcn zich niet veel
aan. Het analyseerend werken bedoelt
de aandacht geheel op één punt te ves
tigen, terwijl Rembrandt in het schilder
stuk er op uit was om één moment in
Roman van H. ABT.
De stoomboot was nicer dan vol, 't
was een schuiven en dringen van be
lang. Ook dat was kostelijk want het
schip was vol menschen, wien de jeugd
en de pret van den Zondag uit de oogen
lachten.
Heel voor bij den boeg, waar de an
kertouwen lagen, hadden ze eindelijk
een piaatsje gevonden. Veel ruimte had
den ze niet als ze zich omdraaiden
raakten hun armen elkaar. Hij kneep
de oogen half dicht en keek haar van ter
zijde aan. Ze glimlachte stil en keek
naar de oevers, welke de stoomboot op
het kristalheldere water voorbijgleed,
zonder dat men bijna een beweging be
merkte.
Wat is dat heerlijk, zei ze zacht.
In Griinau zal het nog heerlijker
worden, daar nemen we een roeibootje,
zei hij, en weer raakte zijn arm den ha
re. Ze ging een beetje schuin zitten,
zoodat er voor bei'den wat meer ruimte
kwam, en zei, terwijl ze 't hoofd schud
de
Neen, bootjevaren niet, dat heb
ik moedertje op handsiag moeten belo
ven.
O stelde uw moeder zoo weinig
vertrouwen in uw beschermer
Ze stelde allereerst volledig ver
trouwen in haar dochter, antwoordde
KSthe lachend.
Dat was zonder eenige bedoeling ge
het leven van tal van personen tot uit
drukking te brengen te midden van de
betrokkenen zelf.
Wanneer nten ntaar even een andere
zaal van dit museum binnenstapt, ziet
men de tegenstelling. Daar hangen por
tretten van bekende tijdgenooten van
ons. Ze zeggen niets zij gelijken maar
weinig en in de expressie vindt" men
niets of weinig van hun ziel weer. Het is
misschien mooi „af" werk, maar het is
dood als een pier en laat niet zien welke
impressie de schilder heeft gehad en
heeft getracht weer te geven. De tech
niek is alles geworden en niettegen
staande dat, blijft Rembrandt ook in
technisch opzicht van alle de meerdere.
Nu had Rembrandt natuurlijk een
groote voorsprong hij heeft geen les
gehad en hij kon het gevaar niet loopen
van op een academie terecht te komen,
waar leiding werd gegeven
Van de artisten naar de ambtenaren
is een heele sprong. Deze laatste loopen
al eenige dagen te brommen over het
nieuwe bezoldigingsbesluit, waarvan zij
nog meer hadden verwacht. De regee
ring zet zich echter schrap en voors
hands zal ze geen wijziging brengen in
de bepalingen. Naluurlijk kunnen wij
niet beoordeelen of de salarissen van
die heeren voldoende zijn. Wel weten
wij, dat de heeren over het algemeen
een te korten arbeidstijd hebben (spe
ciaal de departements-ambtenaren), dat
hun arbeidsintensiteit over het alge
meen niet bijster groot is en in de derde
plaats, dat zij de groote voorrechten
van bestaanszekerheid, pensioen en der
gelijke veel te laag aanslaan. Wanneer
de heeren eens wisten welk een groot
voordeel zij daarin reeds hebben, zou
den zij misschien iets gematigder in hun
oordeel zijn, al weten wij zoo zoetjes
aan wel, dat zij opzettelijk ongematigd
zijn.
Van de ambtenaren naar het beesten
spel is ook een heele sprong. Hagen
beek doet Den Haag wel de twijfelachti
ge eer van een bezoek aan. Natuurlijk
is het twijfelachtige in die eer een per
soonlijke appreciatie van de genoegens,
die een honden- en apen-theater ons
geeft, mede in verband met de waardee
ring die wij hebben (liever gezegd het
gemis aan waardeering) voor het talent
van dresseur, is nu werkelijk een der
gelijk vermaak niet uit den tijd Wordt
het nu niet tijd, dat autoriteiten niet
langer deze kwelling van dieren toela
ten We hebben hier vermaken ge
noeg en dus kan er niets tegen zijn dat
dit door velen afgekeurde vermaak niet
langer wordt toegelaten. Het feit, dat
dit circus avond aan avond stampvol
zit, bewijst natuurlijk niet, dat het ver
zet tegen een dergelijk vermaak niet
heel groot is. Van oudsher heeft een
beestenspel iets aantrekkelijks gehad
voor de menschheid. Misschien zit er
meer Ieefijks in dat genot om naar die
totaal gedegeneerde dieren te kijken,
dan oppervlakkig wel wordt ingezien.
Men overwege inderdaad eens ernstig i
of het niet gewenscht is dit „spel", dat
een zeer wreed en weinig eervol spel is,
af te schaffen. EIBER.
JAARVERSLAG „MERCURIUS".
Aan het jaarverslag over 1919 van de
afdeeling Vlissingen van den Nationa-
len Bond van Handels- en Kantoorbe
dienden „Mercurius", is het volgende
ontleend
De oorlog is ten einde. Dat was de
vreugdekreet, waarmede wij allen het
jaar 3919 zijn ingegaan. Ja, wel was
de oorlog ten einde, aan de gruwelijke
menschensiachting was eert-einde ge
komen en ailen hoopten wij, dat de vu
rig verlangde vrede ons verluchting
zou brengen en voor ons betere toe
standen in het leven zou roepen. He
zegd, alleen in betrekking tot de be-
iefte, welke ze haar moeder had ge
daan, maar hem klonk het ais een ant
woord op het onbehaaglijk gevoel, dat
hij in weerwil van alle blijdschap had
gehad, toen hij haar komen zag. Och ja,
had hij toen gedacht, natuurlijk komt
ze, zooais ieder andere gekomen was.
Neen, niet als ieder ander Wat had
Heinrich Brömmelmann ook gezgd
Ja, op u kan men zich tenminste
verlaten
- Jawel, riep Rudi en knikte her
haaldelijk met het hoofd. En dat is het,
wat ik in u zoo bewonder.
Begreep ze, hoe hij liet bedoelde Er
kwam een vluchtige blos op haar gelaat
en ze keek hem flink aan.
Ik weet het, eigenlijk verwondert
het u, dat ik gekomen ben. Maar de trek
werd ten slotte te sterk Ik heb zoo zel
den gelegenheid oin eens een uifjtapje-
te maken. En dan wilde ik u ook zoo
gaarne nog vragen, w at u eigenlijk be
wogen heeft, zoo spoedig weer ontslag
té vragen.
Neen, dat had ze hem niet willen vra
gen ze had zich juist het tegendeel
voorgenomen, maar nu was ze toch
blij, dat de vraag was gedaan, en in
spanning keek ze hem aan. Hij ant
woordde niet dadelijk, trok de schou
ders op en zei ontwijkend
Dat, ja, dat kwam zoo heel plotse
ling familieomstandigheden om zoo
te zeggen
Och zoo, riep ze verlicht uit en het
was haar alsof ze plotseiing den sleutel
had gevonden voor allerlei, wat ze in
item nooit recht had begrepen. Hij had
werkelijk niet voor zijn betrekking ge
past, had eigenlijk niets van een onder
geschikte aan zich, maar leek veel
laas, hoe bedrogen zijn onze verwach
tingen uitgekomen, in plaats van de
verwachte daling van den levens
standaard, bleef deze nog steeds stij
gen. Handel en welvaart mochten nog
niet die vlucht van vóór den oorlog
herkrijgen en nog steeds constateeren
wij een stijging van de prijzen der eer
ste levensbehoeften. De toestand is nog
allesbehalve rooskleurig, zoodat wij,
handels- en kantoorbedienden, nog
steeds geblikt gaan onder de meest
kommervolle omstandigheden. En toch,
wanneer wij dit zoo nagaan, hoe geheei
anders zou deze toestand kunnen zijn.
Indien alle kantoorbedienden eens door
drongen waren van het feit, dat plieen
door eendrachtig santen te werken ver
betering in onze arbeidsvoorwaarden is
te verkrijgen. Gaan wij na, wat de
handarbeiders tot stand hebben ge
bracht, hoe zij door te santen georga
niseerd op te trekken verbetering in
hun arbeidsvoorwaarden hebben ge
bracht, dan, ja dan moeten wij hoofd
arbeiders en tegelijkertijd ook handar
beiders, ja wij, die toch ook tot den ar
beidersstand behooren, ons schamen,
dat tot het meerendeel van ons, die dan
toch als inteilectueelen te boek staan,
nog niet het besef is doorgedrongen,
dat alleen door gezamenlijk te werken
verbetering van onzen toestand is te
krijgen. Wij, de inteilectueelen, kunnen
dan toch niet langer het intellect ont
zeggen aan menschen, die inzagen
langs welke wegen en door welke mid
delen hun stoffelijke vooruitgang moest
komen, die inzagen, dat door de orga
nisatie een weg tot welvaart wordt ge
schapen. Ook wij hebben meermalen
onze collega's toegeroepen „Sluit u
aan" - „organiseert u" „Suft niet
langer," ziet wat anderen door orga
nisatie hebben tot stand gebracht en
blijft niet langer als een droomer aan
den weg staan, parasiteer! niet langer
op het werken van anderen, laat ande
ren niet steeds voor u werken, doch
helpt medewerken aan ons groot schoon
doel, het tot stand brengen van een
verbetering, een goede verbetering in
onze arbeidsvoorwaarden.
Doch gelukkig valt hierin den laat-
sten tijd een verbetering te constatee
ren. Velen onder ons, die vroeger om
de een of andere reden niet tot de vak-
vereeniging wilden toetreden, zijn tot
inkeer gekomen. Zij hebben gezien wat
door de vakvereeniging is tot stand
gebracht en dat alleen door organisa
tie datgene te verkrijgen is, wat men
ais enkeling nooit tot stand kan bren
gen.
En toch aan de andere zijde moeten
wij ook hier weer op een donkere vlek
wijzen. Hoewel tal van kantoorbedien
den tot onze afdeeling toetraden, ont
vielen ons aan de andere zijde een 14-
tal leden, hetgeen op een ledental van
125 te hoog is.
Hoewel gelukkig van conflicten geen
sprake is, werd toch op verschillende
kantoren hier ter stede, in samenwer
king met het bondsbestuur, actie tot
verbetering der arbeidsvoorwaarden
gevoerd en kunnen wij op tastbare re
sultaten wijzen.
Naar aanleiding van een door het
personeel der Electrische Tramweg-
Maatschappij VlissingenMiddelburg
aan het afdelingsbestuur gedaan ver
zoek werd de directie dier maatschappij
in Maart door het bondsbestuur aange
schreven de bestaande salarissen niet
onbelangrijk te verhoogen. Na herhaal
de aanschrijving werd daarop in Juli
1919 een onderhoud toegestaan, met
resultaat, dat de salarissen met resp.
32, 50, 104 en 246 werden verhoogd.
Bij de stoomvaart-maatschappij
„Zeeland" werd eveneens een belang
rijke actie gevoerd, met resultaat, dat
over 19i 9 de salarissen met 60, 70, 80
en 90 en voor enkelen met 100 wer
den verhoogd terwijl bij deze maat
schappij nog steeds een actie gaande is
om met ingang van Januari 1920 een
nieuwe salarisregeling met belangrijke
verbeteringen in te voeren.
Zoo ook werd bij de maatschappij
„de Schelde" een actie tot verbetering
der salarissen gevoerd en werden, indi
rect door het werken der organisatie,
bij die maatschappij de salarissen niet
onbelangrijk verhoogd.
Mede is bij deze maatschappij een
actie aanhangig in samenwerking met
de Technische Vereeniging, de Christe
lijke Bond van Opzichters en de Chris
telijke Bond van Handels- en Kantoor
bedienden, om het bestaande verplichte
spaarsysteem op te heffen en hiervoor
in de plaats te stellen een premievrij
pensioen.
Deze acties zijn energiek gevoerd en
de resuttaten zijn over het algemeen
goed geweest, terwijl de nog Ioopende
acties krachtig onafgebroken plaats
hebben.
.Mochten al onze eischen nog niet
direct zijn ingevoeru, dan kunn n wij
toch constateeren, dat het slechts een
kwestie van tijd zal z m ons ideaal te
bereiken.
Tevens werd in den loop van 1919
het plaatselijk comité van actie op
initiatief van de hoofdbesturen der 4
landelijke bonden samengesteld, door
welk comité in overleg met het lande
lijk comité bij de verschillende patroons
hier ter stede wordt opgetreden. Mogen
wij tot op heden nog op geen tastbare
resultaten kunnen wijzen, tocii vertrou
wen wij, dat het hier slechts een kwes
tie van het ledental zal zijn om onze
eischen doorge-'oerd te krijg.n.
Uit de ziekteverzekering werd in 1919
aan 3 onzer leden resp. 6.50, i en
ƒ21.50 of in totaal ƒ39 uitgekeerd, ter
wijl de werkloosheidsfondsen aan geen
onzer steun behoefden ie \erleenen,
zoodat met genoegen kan worden ge
constateerd, dat geen onzer werkloos
was.
Wij wenschen nog een ernstig beroep
te doen op alle leden onzer afdeeiing.
Helpt medestrijden tot bereiking van
het groote doel, hetwelk wij ons voor
oogen stellen verbetering onzer
rechtspositie, verbetering onzer arbeids
voorwaarden, doorvoering en handha
ving van de door de vakvereenigingen
vastgestelde salarisminima. Eerst dan
zullen wij niet achterblijven in den wed
loop naar verbeteringen, zullen wij ons
zeiven niet nteer blind behoeven te sta
ren op hetgeen andere vakvereenigin
gen tot stand hebben gebracht.
En gij, ongeorganiseerden, neemt gij
een voorbeeld aan hetgeen reeds door
„Mercurius" en andere vakorganisaties
tot stand is gebracht en bedenkt, dat
het mede door uw schuld is, dat wij,
handels- en kantoorbedienden, nog
zoover in onze saiariecring bij de hand
arbeiders ien achter staan. Bedenkt, dat
.het brooze scheepje, waarmede wij eens
in zee zijn gestoken, reeds een krachtig
schip is geworden, doch het moet een
torsch gebouwde dreadnought word en
met een sterke kloeke bemanning, een
bemanning, die te vuur en te zwaard
ons schip „Mercurius" door de bran
ding heen zal helpen naar een veilige
haven, waar ons een goede rechtspositie
met gunstige arbeidsvoorwaarden
wacht.
meer op iemand, die zelf gewoon is te
bevelen. Familieomstandigheden dat
beteekent menigmaai met name in
koopmanskringen dat iemand tegen
spoed gc-had heeft, verliezen heeft ge
leden dat kan geheel buiten eigen
schuld zijn die iemand dan plotse
iing noodzaken in een geheel anderen
maatschappelijken kring Ie verkeeren.
En dan was 'i maar goed, dat zoo ie
mand optimistisch was en het leven niet
van den zwartsten kant beschouwde.
.Neen, dat deed de mooie Rudi niet.
Hij lachte plotseling- luidkeels, alsof hij
ried, wat daar achter het blanke meis
jesvoorhoofd omging, en waarom hem
die bruine oogen op eens met zoo'n
welwiilenden blik aanzagen.
Waarom iacht u toch zoo, vroeg
ze getroffen.
Och, ik mij schoot daar zoo op
eens iets le binnen ik dacht aan
mijn oom jobst dachl ik.
Ze was op eenmaal Vuur en vlam.
Uw oom Jobst zeg, dien stel ik
me altijd voor als een buitengewoon
aardig man. U moest me eens wat van
hem vertellen.
Vertellen -■ ja Rudi draaide
zijn knevel op wat moet ik u eigen
lijk wel verfeilen.
Zijn voornaamste gezelschap is de
gouden os.
De gouden os Ze zette groote
Oogen op.
Dat begrijp ik niet.
Dat is ook zoo maar niet te be
grijpen, omdat het ook mee tenmin
ste zoo, eenigermate tot de familie-
omstandigneden behoort.
Weer lachte hij met een guitig ge
zicht.
Zij echter zweeg en keek hem wan
De dikste jongen ter
wereld. Dezer dagen is te Londen
de dikste jongen ter wereld, 16 jaar
oud, overleden. Als baby was Lenny
Masson een normaal kind, maar na zijn
eerste jaar begon hij geweldig te groei-
trouwend aan. Hield hij haar voor den
gek Nu boog hij zich naar haar toe
en wees met de hand naar 't midden van
het schip, waar een troepje jongeman
nen begon te zingen. Helder en krachtig
klonken de jeugdige stemmen
Wat de wereld morgen brengt.
Of zij ons zorgen brengt,
Geluk of vreugde,
Kome, wat er komen mag,
/Morgen is ook een dag,
Heden is heden
Rudoiff Müiienhoi's oogen glinster
den en met zijn onweerstaanbarën glim
lach keek hij Kathe Eiiert aan.
Hoort u liet Heden is lieden Dat
is het eenige ware, de alpha en de ome
ga van alle levenswijsheid.
Of van alle lichtzinnigheid, zei ze,
maar ook in haar oogen kwam een stiiie
glans en bij zijn lachen verdween bij
j iiaar het onbehaaglijke gevoel, dat hij
niet eerlijk tegenover haar was.
Hij knikte licht bij haar woorden.
ja, de lichtzinnigheid Daarin ligt im
mers de gulden wijsheid van de
jeugd notabene. Ja, en jong bent u toch
zeker
f— Jong ze wiegde het hoofd
heen en weer o niet meer zoo hee!
jong reeds drie en twintig
Hij sloeg de handen in elkaar.
Reeds drie en twiniig lieve hemel, een
echte grootmoeder.
Ze knikte en lachte. Ja, dat was
mijn bijnaam op school grootmoe
dertje anders noemde men mij nooit.
Grootmoedertje als een vleien
de, kleine jongen zei hij het haar na en
zag haar smeekend aan. Ik zou u ook
zoo gfaag zoo willen noemen mag
ik?
Ze zette een waardig gezieht. Ik
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Neem geen proeven.
Met een nierkwaal moogt gij niets wagen.
Ais gij zenuwachtig, prikkelbaar,
bleek, loom en bloedarm zijt gij on
derhevig zijt aan duizeligheid en hart
kloppingen gij van uw slaap beroofd
wordt door urinestoornissen, zenuwpij
nen en rugpijn, neem dan geen proeven.
Er bestaat maar al te zeer reden om
verstandig en onmiddellijk te'handelen.
Bovenstaande reeks verschijnselen
toont nieraandoening aan, die ais zij
verkeerd behandeld wordt of verergert
door verwaarioozing of verkeerde ge
woonten, mettertijd tot niergruis, blaas
ontsteking, rheumatiek, ischias, nier
steen, nier-waterzucht en urinezuur-
vergiftiging leidt.
Laat deze ernstige verschijnselen niet
de bovenhand krijgen wijdt spoedig
aandacht aan de nieren. Laat overwer
king, te iaat naar bed gaan, een ver
keerd dieet of onnoodige prikkels na
en neem integendeel een eenvoudige,
goed verzorgde leefwijze aan. Dit zal
de in het lichaam gevormde vergiften
verminderen, die de téere nierfilters
overspannen hebben.
Neem om de verzwakte nieren te
herstellen een speciaal niergeneesmid
del. Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn
als zoodanig erkend. Zij genezen niet
alles, maar worden aanbevolen ais
succesvol geneesmiddel voor nier- en
blaaskwaien. Foster's Pillen zijn uit
sluitend voor dit soort ziekten zij
werken niet op de maag, lever of inge
wanden.
Het gedeponeerde handelsmerk de
man met zijn handen in de lendenen
komt voor op elke echte doos. Foster's
Rugpijn Nieren Pillen zijn te Vlissingen
verkrijgbaar bij A. C. Beniest, Lepelstr.
13 a 1.75 p. doos of ƒ10 per zes
doozen. 45
en. Hij werd zoo dik, dat hij spoedig
een bezienswaardigheid was, en toen
een impresario van abnormaliteiten
hem zag, werd hij tegen hoog loon ge-
engageerd om zich te laten kijken, al
dus het verhaal, dat we in het „Hbld."
lazen. Op wereldtentoonstellingen, in
circussen en variété's kon men hem aan
schouwen, terwijl hij rustig een boek
zat te lezen en deed of hij niemand zag.
Ziehier een opgave van de afmetin
gen van dit wonder en monster van
dikte lang 1.60 M. borstwijdte 1.69
M. ntidde! 1.75 M. omvang van den
arm 57cM. omvang van de dij 97'/2
cM. omvang van de kuit 60 cM.
Uit New-York worden bijzonder
heden gemeld over den vreeselijken
sneeuwstorm welke sinds Woensdag
aan de Atlantische kust woedt. New-
i York en Boston zijn van hun voorsteden
i afgesneden. De staat Nieuw Engeland
heeft zijn spoorwegverkeer gedeeltelijk
moeten stopzetten. Men verwacht een
1 nog lagere temperatuur. Coney island
j aan de Manhattanbaai moet een ruïne
zijn. Het tij heeft 20 zomerhotels letter
lijk in zee meegesleept en het eiland
staat zoowat heeiemaa! onderwater.
- De Russische barones Meyendorff
is aan boord van een Fransch hospi
taalschip, dat van Sebastopol naar
Marseille ging, in hechtenis genomen,
omdat zij bolsjewistische propaganda
en geheime plannen voor invoering van
de sovjetrepubliek in Frankrijk bij zich
droeg. De barones was 23 Januari op
het schip opgenomen. Zij droeg de
Heeding van het Roode Kruis en haar
linkerarm in een verband onder voor
geven, dat haar hand door een granaat
weggeschoten was. De dokter wenschte
den verwonden arm te zien en toen liet
verband weggenomen was, vond men
een doos, waarin de verschillende stuk
ken geborgen waren.
weet het nog niet dan zou u eerst
heel, hee! Hef moeten zijn.
Nog liever riep hij ontzet uit.
Maar ik ben in mijn heele leven nog
niet zoo lief geweest als vandaag. Ais
het mij maar goed bekomt.
Ze kon niet anders, ze moest luidkeels
lachen hij lachte mee er. onder on-
schuldigen kont en plagerij verliep de
tijd en de boot legde aan bij den stei
ger te Griinau.
Wat zou u er van zeggen, als we
hier eerst eens een kopje koffie gingen
drinken? vroeg hij.
Vroolijk gaf ze haar toestemming en
teen ze nu in een van de buiteneafé's
hadden plaats genomen, maakte Kathe
met vlugge vingers het touwtje los van
het pakie, dat ze in de hand had gedra-
gen.
Nu wordt ik ook van den last ont
slagen, welke tante Rieckchen mij opge
legd heeft. Hij snoof begeerig op.
Waar het naar gebak ruikt, moet
ook gebak zijn, en van tante Rieck
chen kan niets dan goeds komen. Fa
meus prees hij, terwijl hij.in een stuk
van de door tante Rieckchen gebakken
taart beet. Sedert we de kerstkoeken
van moeder aten, heeit geen gebak mij
ooit weer zoo lekker gesmaakt.
Kathe Eiiert keek over haar koffie
kopje heen naar hem. Zijn moeder
zou die nog leven Naar zijn woorden
te oordeelen scheen dit niet het geval
te zijn en op zijn gelaat lag een uitdruk
king, alsof hij zich plotseling iets uit het
verleden herinnerde. Zoo iets droome-
rigs, hartelijks, als ze al eens eerder bij
hem had opgemerkt, dien keer dat
hij sprak van de kleine vriendin uit zijn
jeugd, die ook Kathe heette.
(Wordt vervolgd.)