stede ddelburg, i a's, Tabak op Koffie ULDERS ÜDoor eigen kracht. ,V iiisingsÉe Curaii BIJVOEGSEL Wam Zaterdag 14 februari 1920.- Ho. 38. Brieven uit de Hofstad FEUILLETON :en ieder door een de kwaal dient tiie ontstoken nc!e siijm baijsiroop een uit- Hen van ■nhalitigs- Inffuenza, inkhoest, i30 pram van pim. ar Eisehi eekening 0.65 bij de Heeren 5E, Vlissingen ULMEESTER, LOEO, van de van Een meesterstuk Klagers Wreed spel. Een der aantrekkelijkheden van Den Haag wordt gevormd door de musea. In dat opzicht zijn wij niet misdeeld en in de laatste jaren is er een zeer lof waardig streven merkbaar om de musea meer aan hun doel te doen beantwoor den. En is een tijd geweest, dat men zich inspande om zooveel mogelijk kunstschatten bijeen te brengen. Echter werd daarbij niet zooveel zorg besteed aan de wijze waarop de schatten wer den geëtaleerd, zoodat al spoedig de musea het karakter van pakhuizen kre gen, waarnaar niet werd omgekeken. Heel sterk kwam dit o.a. uit in het Ge meente-museum van de residentie, dat zeer vele en zeer belangrijke stukken bezit, maar waar het talent ontbrak om deze aan het publiek ten toon te stellen. Gelukkig is dat in het vorige jaar veranderd en thans is het een lust om dit museum te bezoeken. Wij hebben er verleden week weer eens in rondge dwaald, ditmaal echter me: een bepaald doel, nl. het bezichtigen van de schil derij van Rembrandt, die door Preyer tijdelijk aan dit meseum in bruikleen is afgestaan. Deze bizondere gelegenheid om één der merkwaardigste stukken van den grooten meester te bezichtigen, wordt helaas niet zoo aangegrepen als men wel wenschte. Wie echter deze be devaart heeft ondernomen, zal zich ge lukkig prijzen. Het is inderdaad een kunststuk van buitengewone beteeke- nis. Het stelt één der meest aangrijpen de momenten voor uit de bijbelsche ver halen Judas brengt de 30 zilverlingen tc-rug waarvoor hij zijn lieer heeft ver kocht. Op den voorgrond ligt de schul dige, weeklagend in hevige gemoeds beweging, trachtend het medelijden op te wekken van de gestrenge heeren. Prachtig van kleur zijn de kleeding- stukken van deze, voortreffelijk is de uitdrukking hunner gevoelens, terwijl het geheel geweldig is zoowel van mise-en-scène als van afwerking. Fel valt het licljt op de gansche groep, scherp weerkaatst het op een openge slagen foliant. Het is alles ontroerend van schoonheid. Wanneer wij weten, tiat de schilder pas 23 jaar was, ver baast liet werk in nog hooger inate. Er ligt een schokkende emotie in de voor stelling, de doodsangst van den schul dige tegenover den ontzaglijken af schuw van de rechters. Met opzet weiden wij even uit, om dat het hier een stuk van meer dan ge wone beteekenis betreft, waarvoor alle belangstelling dubbel verdiend is. Veel te weinig wordt nog aan deze meester werken aandacht geschonken en juist door de nieuwere richting in'de schil derkunst wordt deze eer af- dan aan getrokken. De moderne kunst maakt zich van vele groote moeilijkheden, die bij de oude schilders in de eerste plaats om oplossing vroegen, gemakkelijk af. Van een passenden achtergrond, een stemmig milieu trekt ntcn zich niet veel aan. Het analyseerend werken bedoelt de aandacht geheel op één punt te ves tigen, terwijl Rembrandt in het schilder stuk er op uit was om één moment in Roman van H. ABT. De stoomboot was nicer dan vol, 't was een schuiven en dringen van be lang. Ook dat was kostelijk want het schip was vol menschen, wien de jeugd en de pret van den Zondag uit de oogen lachten. Heel voor bij den boeg, waar de an kertouwen lagen, hadden ze eindelijk een piaatsje gevonden. Veel ruimte had den ze niet als ze zich omdraaiden raakten hun armen elkaar. Hij kneep de oogen half dicht en keek haar van ter zijde aan. Ze glimlachte stil en keek naar de oevers, welke de stoomboot op het kristalheldere water voorbijgleed, zonder dat men bijna een beweging be merkte. Wat is dat heerlijk, zei ze zacht. In Griinau zal het nog heerlijker worden, daar nemen we een roeibootje, zei hij, en weer raakte zijn arm den ha re. Ze ging een beetje schuin zitten, zoodat er voor bei'den wat meer ruimte kwam, en zei, terwijl ze 't hoofd schud de Neen, bootjevaren niet, dat heb ik moedertje op handsiag moeten belo ven. O stelde uw moeder zoo weinig vertrouwen in uw beschermer Ze stelde allereerst volledig ver trouwen in haar dochter, antwoordde KSthe lachend. Dat was zonder eenige bedoeling ge het leven van tal van personen tot uit drukking te brengen te midden van de betrokkenen zelf. Wanneer nten ntaar even een andere zaal van dit museum binnenstapt, ziet men de tegenstelling. Daar hangen por tretten van bekende tijdgenooten van ons. Ze zeggen niets zij gelijken maar weinig en in de expressie vindt" men niets of weinig van hun ziel weer. Het is misschien mooi „af" werk, maar het is dood als een pier en laat niet zien welke impressie de schilder heeft gehad en heeft getracht weer te geven. De tech niek is alles geworden en niettegen staande dat, blijft Rembrandt ook in technisch opzicht van alle de meerdere. Nu had Rembrandt natuurlijk een groote voorsprong hij heeft geen les gehad en hij kon het gevaar niet loopen van op een academie terecht te komen, waar leiding werd gegeven Van de artisten naar de ambtenaren is een heele sprong. Deze laatste loopen al eenige dagen te brommen over het nieuwe bezoldigingsbesluit, waarvan zij nog meer hadden verwacht. De regee ring zet zich echter schrap en voors hands zal ze geen wijziging brengen in de bepalingen. Naluurlijk kunnen wij niet beoordeelen of de salarissen van die heeren voldoende zijn. Wel weten wij, dat de heeren over het algemeen een te korten arbeidstijd hebben (spe ciaal de departements-ambtenaren), dat hun arbeidsintensiteit over het alge meen niet bijster groot is en in de derde plaats, dat zij de groote voorrechten van bestaanszekerheid, pensioen en der gelijke veel te laag aanslaan. Wanneer de heeren eens wisten welk een groot voordeel zij daarin reeds hebben, zou den zij misschien iets gematigder in hun oordeel zijn, al weten wij zoo zoetjes aan wel, dat zij opzettelijk ongematigd zijn. Van de ambtenaren naar het beesten spel is ook een heele sprong. Hagen beek doet Den Haag wel de twijfelachti ge eer van een bezoek aan. Natuurlijk is het twijfelachtige in die eer een per soonlijke appreciatie van de genoegens, die een honden- en apen-theater ons geeft, mede in verband met de waardee ring die wij hebben (liever gezegd het gemis aan waardeering) voor het talent van dresseur, is nu werkelijk een der gelijk vermaak niet uit den tijd Wordt het nu niet tijd, dat autoriteiten niet langer deze kwelling van dieren toela ten We hebben hier vermaken ge noeg en dus kan er niets tegen zijn dat dit door velen afgekeurde vermaak niet langer wordt toegelaten. Het feit, dat dit circus avond aan avond stampvol zit, bewijst natuurlijk niet, dat het ver zet tegen een dergelijk vermaak niet heel groot is. Van oudsher heeft een beestenspel iets aantrekkelijks gehad voor de menschheid. Misschien zit er meer Ieefijks in dat genot om naar die totaal gedegeneerde dieren te kijken, dan oppervlakkig wel wordt ingezien. Men overwege inderdaad eens ernstig i of het niet gewenscht is dit „spel", dat een zeer wreed en weinig eervol spel is, af te schaffen. EIBER. JAARVERSLAG „MERCURIUS". Aan het jaarverslag over 1919 van de afdeeling Vlissingen van den Nationa- len Bond van Handels- en Kantoorbe dienden „Mercurius", is het volgende ontleend De oorlog is ten einde. Dat was de vreugdekreet, waarmede wij allen het jaar 3919 zijn ingegaan. Ja, wel was de oorlog ten einde, aan de gruwelijke menschensiachting was eert-einde ge komen en ailen hoopten wij, dat de vu rig verlangde vrede ons verluchting zou brengen en voor ons betere toe standen in het leven zou roepen. He zegd, alleen in betrekking tot de be- iefte, welke ze haar moeder had ge daan, maar hem klonk het ais een ant woord op het onbehaaglijk gevoel, dat hij in weerwil van alle blijdschap had gehad, toen hij haar komen zag. Och ja, had hij toen gedacht, natuurlijk komt ze, zooais ieder andere gekomen was. Neen, niet als ieder ander Wat had Heinrich Brömmelmann ook gezgd Ja, op u kan men zich tenminste verlaten - Jawel, riep Rudi en knikte her haaldelijk met het hoofd. En dat is het, wat ik in u zoo bewonder. Begreep ze, hoe hij liet bedoelde Er kwam een vluchtige blos op haar gelaat en ze keek hem flink aan. Ik weet het, eigenlijk verwondert het u, dat ik gekomen ben. Maar de trek werd ten slotte te sterk Ik heb zoo zel den gelegenheid oin eens een uifjtapje- te maken. En dan wilde ik u ook zoo gaarne nog vragen, w at u eigenlijk be wogen heeft, zoo spoedig weer ontslag té vragen. Neen, dat had ze hem niet willen vra gen ze had zich juist het tegendeel voorgenomen, maar nu was ze toch blij, dat de vraag was gedaan, en in spanning keek ze hem aan. Hij ant woordde niet dadelijk, trok de schou ders op en zei ontwijkend Dat, ja, dat kwam zoo heel plotse ling familieomstandigheden om zoo te zeggen Och zoo, riep ze verlicht uit en het was haar alsof ze plotseiing den sleutel had gevonden voor allerlei, wat ze in item nooit recht had begrepen. Hij had werkelijk niet voor zijn betrekking ge past, had eigenlijk niets van een onder geschikte aan zich, maar leek veel laas, hoe bedrogen zijn onze verwach tingen uitgekomen, in plaats van de verwachte daling van den levens standaard, bleef deze nog steeds stij gen. Handel en welvaart mochten nog niet die vlucht van vóór den oorlog herkrijgen en nog steeds constateeren wij een stijging van de prijzen der eer ste levensbehoeften. De toestand is nog allesbehalve rooskleurig, zoodat wij, handels- en kantoorbedienden, nog steeds geblikt gaan onder de meest kommervolle omstandigheden. En toch, wanneer wij dit zoo nagaan, hoe geheei anders zou deze toestand kunnen zijn. Indien alle kantoorbedienden eens door drongen waren van het feit, dat plieen door eendrachtig santen te werken ver betering in onze arbeidsvoorwaarden is te verkrijgen. Gaan wij na, wat de handarbeiders tot stand hebben ge bracht, hoe zij door te santen georga niseerd op te trekken verbetering in hun arbeidsvoorwaarden hebben ge bracht, dan, ja dan moeten wij hoofd arbeiders en tegelijkertijd ook handar beiders, ja wij, die toch ook tot den ar beidersstand behooren, ons schamen, dat tot het meerendeel van ons, die dan toch als inteilectueelen te boek staan, nog niet het besef is doorgedrongen, dat alleen door gezamenlijk te werken verbetering van onzen toestand is te krijgen. Wij, de inteilectueelen, kunnen dan toch niet langer het intellect ont zeggen aan menschen, die inzagen langs welke wegen en door welke mid delen hun stoffelijke vooruitgang moest komen, die inzagen, dat door de orga nisatie een weg tot welvaart wordt ge schapen. Ook wij hebben meermalen onze collega's toegeroepen „Sluit u aan" - „organiseert u" „Suft niet langer," ziet wat anderen door orga nisatie hebben tot stand gebracht en blijft niet langer als een droomer aan den weg staan, parasiteer! niet langer op het werken van anderen, laat ande ren niet steeds voor u werken, doch helpt medewerken aan ons groot schoon doel, het tot stand brengen van een verbetering, een goede verbetering in onze arbeidsvoorwaarden. Doch gelukkig valt hierin den laat- sten tijd een verbetering te constatee ren. Velen onder ons, die vroeger om de een of andere reden niet tot de vak- vereeniging wilden toetreden, zijn tot inkeer gekomen. Zij hebben gezien wat door de vakvereeniging is tot stand gebracht en dat alleen door organisa tie datgene te verkrijgen is, wat men ais enkeling nooit tot stand kan bren gen. En toch aan de andere zijde moeten wij ook hier weer op een donkere vlek wijzen. Hoewel tal van kantoorbedien den tot onze afdeeling toetraden, ont vielen ons aan de andere zijde een 14- tal leden, hetgeen op een ledental van 125 te hoog is. Hoewel gelukkig van conflicten geen sprake is, werd toch op verschillende kantoren hier ter stede, in samenwer king met het bondsbestuur, actie tot verbetering der arbeidsvoorwaarden gevoerd en kunnen wij op tastbare re sultaten wijzen. Naar aanleiding van een door het personeel der Electrische Tramweg- Maatschappij VlissingenMiddelburg aan het afdelingsbestuur gedaan ver zoek werd de directie dier maatschappij in Maart door het bondsbestuur aange schreven de bestaande salarissen niet onbelangrijk te verhoogen. Na herhaal de aanschrijving werd daarop in Juli 1919 een onderhoud toegestaan, met resultaat, dat de salarissen met resp. 32, 50, 104 en 246 werden verhoogd. Bij de stoomvaart-maatschappij „Zeeland" werd eveneens een belang rijke actie gevoerd, met resultaat, dat over 19i 9 de salarissen met 60, 70, 80 en 90 en voor enkelen met 100 wer den verhoogd terwijl bij deze maat schappij nog steeds een actie gaande is om met ingang van Januari 1920 een nieuwe salarisregeling met belangrijke verbeteringen in te voeren. Zoo ook werd bij de maatschappij „de Schelde" een actie tot verbetering der salarissen gevoerd en werden, indi rect door het werken der organisatie, bij die maatschappij de salarissen niet onbelangrijk verhoogd. Mede is bij deze maatschappij een actie aanhangig in samenwerking met de Technische Vereeniging, de Christe lijke Bond van Opzichters en de Chris telijke Bond van Handels- en Kantoor bedienden, om het bestaande verplichte spaarsysteem op te heffen en hiervoor in de plaats te stellen een premievrij pensioen. Deze acties zijn energiek gevoerd en de resuttaten zijn over het algemeen goed geweest, terwijl de nog Ioopende acties krachtig onafgebroken plaats hebben. .Mochten al onze eischen nog niet direct zijn ingevoeru, dan kunn n wij toch constateeren, dat het slechts een kwestie van tijd zal z m ons ideaal te bereiken. Tevens werd in den loop van 1919 het plaatselijk comité van actie op initiatief van de hoofdbesturen der 4 landelijke bonden samengesteld, door welk comité in overleg met het lande lijk comité bij de verschillende patroons hier ter stede wordt opgetreden. Mogen wij tot op heden nog op geen tastbare resultaten kunnen wijzen, tocii vertrou wen wij, dat het hier slechts een kwes tie van het ledental zal zijn om onze eischen doorge-'oerd te krijg.n. Uit de ziekteverzekering werd in 1919 aan 3 onzer leden resp. 6.50, i en ƒ21.50 of in totaal ƒ39 uitgekeerd, ter wijl de werkloosheidsfondsen aan geen onzer steun behoefden ie \erleenen, zoodat met genoegen kan worden ge constateerd, dat geen onzer werkloos was. Wij wenschen nog een ernstig beroep te doen op alle leden onzer afdeeiing. Helpt medestrijden tot bereiking van het groote doel, hetwelk wij ons voor oogen stellen verbetering onzer rechtspositie, verbetering onzer arbeids voorwaarden, doorvoering en handha ving van de door de vakvereenigingen vastgestelde salarisminima. Eerst dan zullen wij niet achterblijven in den wed loop naar verbeteringen, zullen wij ons zeiven niet nteer blind behoeven te sta ren op hetgeen andere vakvereenigin gen tot stand hebben gebracht. En gij, ongeorganiseerden, neemt gij een voorbeeld aan hetgeen reeds door „Mercurius" en andere vakorganisaties tot stand is gebracht en bedenkt, dat het mede door uw schuld is, dat wij, handels- en kantoorbedienden, nog zoover in onze saiariecring bij de hand arbeiders ien achter staan. Bedenkt, dat .het brooze scheepje, waarmede wij eens in zee zijn gestoken, reeds een krachtig schip is geworden, doch het moet een torsch gebouwde dreadnought word en met een sterke kloeke bemanning, een bemanning, die te vuur en te zwaard ons schip „Mercurius" door de bran ding heen zal helpen naar een veilige haven, waar ons een goede rechtspositie met gunstige arbeidsvoorwaarden wacht. meer op iemand, die zelf gewoon is te bevelen. Familieomstandigheden dat beteekent menigmaai met name in koopmanskringen dat iemand tegen spoed gc-had heeft, verliezen heeft ge leden dat kan geheel buiten eigen schuld zijn die iemand dan plotse iing noodzaken in een geheel anderen maatschappelijken kring Ie verkeeren. En dan was 'i maar goed, dat zoo ie mand optimistisch was en het leven niet van den zwartsten kant beschouwde. .Neen, dat deed de mooie Rudi niet. Hij lachte plotseling- luidkeels, alsof hij ried, wat daar achter het blanke meis jesvoorhoofd omging, en waarom hem die bruine oogen op eens met zoo'n welwiilenden blik aanzagen. Waarom iacht u toch zoo, vroeg ze getroffen. Och, ik mij schoot daar zoo op eens iets le binnen ik dacht aan mijn oom jobst dachl ik. Ze was op eenmaal Vuur en vlam. Uw oom Jobst zeg, dien stel ik me altijd voor als een buitengewoon aardig man. U moest me eens wat van hem vertellen. Vertellen -■ ja Rudi draaide zijn knevel op wat moet ik u eigen lijk wel verfeilen. Zijn voornaamste gezelschap is de gouden os. De gouden os Ze zette groote Oogen op. Dat begrijp ik niet. Dat is ook zoo maar niet te be grijpen, omdat het ook mee tenmin ste zoo, eenigermate tot de familie- omstandigneden behoort. Weer lachte hij met een guitig ge zicht. Zij echter zweeg en keek hem wan De dikste jongen ter wereld. Dezer dagen is te Londen de dikste jongen ter wereld, 16 jaar oud, overleden. Als baby was Lenny Masson een normaal kind, maar na zijn eerste jaar begon hij geweldig te groei- trouwend aan. Hield hij haar voor den gek Nu boog hij zich naar haar toe en wees met de hand naar 't midden van het schip, waar een troepje jongeman nen begon te zingen. Helder en krachtig klonken de jeugdige stemmen Wat de wereld morgen brengt. Of zij ons zorgen brengt, Geluk of vreugde, Kome, wat er komen mag, /Morgen is ook een dag, Heden is heden Rudoiff Müiienhoi's oogen glinster den en met zijn onweerstaanbarën glim lach keek hij Kathe Eiiert aan. Hoort u liet Heden is lieden Dat is het eenige ware, de alpha en de ome ga van alle levenswijsheid. Of van alle lichtzinnigheid, zei ze, maar ook in haar oogen kwam een stiiie glans en bij zijn lachen verdween bij j iiaar het onbehaaglijke gevoel, dat hij niet eerlijk tegenover haar was. Hij knikte licht bij haar woorden. ja, de lichtzinnigheid Daarin ligt im mers de gulden wijsheid van de jeugd notabene. Ja, en jong bent u toch zeker f— Jong ze wiegde het hoofd heen en weer o niet meer zoo hee! jong reeds drie en twintig Hij sloeg de handen in elkaar. Reeds drie en twiniig lieve hemel, een echte grootmoeder. Ze knikte en lachte. Ja, dat was mijn bijnaam op school grootmoe dertje anders noemde men mij nooit. Grootmoedertje als een vleien de, kleine jongen zei hij het haar na en zag haar smeekend aan. Ik zou u ook zoo gfaag zoo willen noemen mag ik? Ze zette een waardig gezieht. Ik INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. Neem geen proeven. Met een nierkwaal moogt gij niets wagen. Ais gij zenuwachtig, prikkelbaar, bleek, loom en bloedarm zijt gij on derhevig zijt aan duizeligheid en hart kloppingen gij van uw slaap beroofd wordt door urinestoornissen, zenuwpij nen en rugpijn, neem dan geen proeven. Er bestaat maar al te zeer reden om verstandig en onmiddellijk te'handelen. Bovenstaande reeks verschijnselen toont nieraandoening aan, die ais zij verkeerd behandeld wordt of verergert door verwaarioozing of verkeerde ge woonten, mettertijd tot niergruis, blaas ontsteking, rheumatiek, ischias, nier steen, nier-waterzucht en urinezuur- vergiftiging leidt. Laat deze ernstige verschijnselen niet de bovenhand krijgen wijdt spoedig aandacht aan de nieren. Laat overwer king, te iaat naar bed gaan, een ver keerd dieet of onnoodige prikkels na en neem integendeel een eenvoudige, goed verzorgde leefwijze aan. Dit zal de in het lichaam gevormde vergiften verminderen, die de téere nierfilters overspannen hebben. Neem om de verzwakte nieren te herstellen een speciaal niergeneesmid del. Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn als zoodanig erkend. Zij genezen niet alles, maar worden aanbevolen ais succesvol geneesmiddel voor nier- en blaaskwaien. Foster's Pillen zijn uit sluitend voor dit soort ziekten zij werken niet op de maag, lever of inge wanden. Het gedeponeerde handelsmerk de man met zijn handen in de lendenen komt voor op elke echte doos. Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn te Vlissingen verkrijgbaar bij A. C. Beniest, Lepelstr. 13 a 1.75 p. doos of ƒ10 per zes doozen. 45 en. Hij werd zoo dik, dat hij spoedig een bezienswaardigheid was, en toen een impresario van abnormaliteiten hem zag, werd hij tegen hoog loon ge- engageerd om zich te laten kijken, al dus het verhaal, dat we in het „Hbld." lazen. Op wereldtentoonstellingen, in circussen en variété's kon men hem aan schouwen, terwijl hij rustig een boek zat te lezen en deed of hij niemand zag. Ziehier een opgave van de afmetin gen van dit wonder en monster van dikte lang 1.60 M. borstwijdte 1.69 M. ntidde! 1.75 M. omvang van den arm 57cM. omvang van de dij 97'/2 cM. omvang van de kuit 60 cM. Uit New-York worden bijzonder heden gemeld over den vreeselijken sneeuwstorm welke sinds Woensdag aan de Atlantische kust woedt. New- i York en Boston zijn van hun voorsteden i afgesneden. De staat Nieuw Engeland heeft zijn spoorwegverkeer gedeeltelijk moeten stopzetten. Men verwacht een 1 nog lagere temperatuur. Coney island j aan de Manhattanbaai moet een ruïne zijn. Het tij heeft 20 zomerhotels letter lijk in zee meegesleept en het eiland staat zoowat heeiemaa! onderwater. - De Russische barones Meyendorff is aan boord van een Fransch hospi taalschip, dat van Sebastopol naar Marseille ging, in hechtenis genomen, omdat zij bolsjewistische propaganda en geheime plannen voor invoering van de sovjetrepubliek in Frankrijk bij zich droeg. De barones was 23 Januari op het schip opgenomen. Zij droeg de Heeding van het Roode Kruis en haar linkerarm in een verband onder voor geven, dat haar hand door een granaat weggeschoten was. De dokter wenschte den verwonden arm te zien en toen liet verband weggenomen was, vond men een doos, waarin de verschillende stuk ken geborgen waren. weet het nog niet dan zou u eerst heel, hee! Hef moeten zijn. Nog liever riep hij ontzet uit. Maar ik ben in mijn heele leven nog niet zoo lief geweest als vandaag. Ais het mij maar goed bekomt. Ze kon niet anders, ze moest luidkeels lachen hij lachte mee er. onder on- schuldigen kont en plagerij verliep de tijd en de boot legde aan bij den stei ger te Griinau. Wat zou u er van zeggen, als we hier eerst eens een kopje koffie gingen drinken? vroeg hij. Vroolijk gaf ze haar toestemming en teen ze nu in een van de buiteneafé's hadden plaats genomen, maakte Kathe met vlugge vingers het touwtje los van het pakie, dat ze in de hand had gedra- gen. Nu wordt ik ook van den last ont slagen, welke tante Rieckchen mij opge legd heeft. Hij snoof begeerig op. Waar het naar gebak ruikt, moet ook gebak zijn, en van tante Rieck chen kan niets dan goeds komen. Fa meus prees hij, terwijl hij.in een stuk van de door tante Rieckchen gebakken taart beet. Sedert we de kerstkoeken van moeder aten, heeit geen gebak mij ooit weer zoo lekker gesmaakt. Kathe Eiiert keek over haar koffie kopje heen naar hem. Zijn moeder zou die nog leven Naar zijn woorden te oordeelen scheen dit niet het geval te zijn en op zijn gelaat lag een uitdruk king, alsof hij zich plotseling iets uit het verleden herinnerde. Zoo iets droome- rigs, hartelijks, als ze al eens eerder bij hem had opgemerkt, dien keer dat hij sprak van de kleine vriendin uit zijn jeugd, die ook Kathe heette. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1920 | | pagina 5