NGEN
1PLEEESTIR
ZATERDAG IS NOVEMBER.
ISTBODE
KMÏISJË
saE
flil nummer bestaat uit 2 bladen
Eerste Blad.
tbode I Eenjaarjater
No. 270
57e Jaargang
PKAMER
'BODE
tbode
IMEISJC
MEISJE,
MEISJE
MEISJE,
MEISJE
ersj'e
Isatssissppij
mti
FEUILLETON
EEN NATUURKIND.
Brieven uit de Hofstad
De Invaliditeitswet.
1919
Nt voor direct
pur. „VI. Crt."
VLI8S1NGSCHE COURANT
'«nwaq^n
ICO vragen zoo
|rect sen Binken
pding van perso.
Gasthuis alhier
_i f200 Zich
Ij P. VERMAAS,
1, des namiddags
luur.
WEEL, Villa-
It voor dadelijk
flinke
jn huisweik ver-
-j- f 30 wasch-
fcrd verval f 40.
fceiden 's avonds
Ide Ruyter".
van 2 personen
Ir. Vliss. Cour."
Irziene omstan-
1 Mevrouw SIE-
prd Evertsen 14,
|r een nette
|inke
|shoekstraat 20.
Hulshautfing
-5 uur Te be-
Vliss. Cou'S»t."
bilie te Haarlem
|egen 1 Febr. een
Ipen en strijken
jjaarlijksche va-
11 kostgeld Zich
levr. VAN WA-
|rd Evertsen 10
Januari een
erken kan.
ie bij de faml-
|C, Gasfabriek.
|ber een net'
I tevens behulp-
bn café. Adres
lelie Courant".
de 20 jaar, van
n en van 2 5.
12 uur ('savonds
edaar,). Adres
urant".
Mevrouw VAN
>okkade43(be/i-)
Middelhui»
c r d a m.
in November
f. Siidd
v. bsv
1*-
7,—
7.-
7—
wordt des mor
en.
bekomen
V, ïtansport c»
i. Erven iVOS
B EENHOORN t
OOSTERHOUT
bdsrs. BUtTEN
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 14 regels: ƒ0.80; voor iedere
re<rel meer 20 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 40 cent per regel.
Dienstaanbiedingen en dienstaanvragen 10
cent per regel, bij contante betaling.
Familieberichten van 16 regels 1.30,
iedere regel meer 20 cent
ABONNEMENTS-PRJJS.
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
cheren 1.85 per drie maanden. Franco
door het geheele rijk ƒ2.20. Week-abon-
nementen :14 cent. Afzonderlijke nummers
3 cent.
In den loop dezer week kon de we-
leld den eersten verjaardag gedenken
van het einde der gevechten van den
grooten wereldstrijd. Neen, gejubeld is
toen niet, geen feestenhebben plaats
gehad, geen triomfbogen zijn opgericht,
maar de geheele menschheid heeft zich
een zwaren last van het beklemd ge
moed voelen vallen, en, na jaren, werd
er opnieuw weder ruimer adem gehaald.
In de landen der neutralen werd de
wapenstilstand met groote voldoening
begroet, ook zij toch hadden ruim
schoots hun deel aan de algemeene el
lende gehad. Ook in de landen der
overwonnenen was een groote ontspan
ning voelbaar, nu zij zich niet langer
in de bekommering en den nood en de
vrees voor wat de dag van morgen aan
onheilspellends brengen zou, voelden
verkeeren. En in de landen der over
winnaars Zeker, daar is de betere
stemming ongetwijfeld het zeerst tot
uiting gekomen, maar tot den echten
geest van voldaanheid kwam het ook
zelfs daar niet. Het droevige verleden
met zijn onafzienbare reeks van dage-
iijksche verschrikkingen, van dagelijk-
sche moordtooneelen, van dagelijks
toenemende uitputting, lag nog te veel
dichtbij, lag nog te zeer loodzwaar op
den geest en het gemoed der volkeren,
dan dat in de harten plaats zou ge
weest zijn voor innig vreugde-betoon.
Toch waren die dagen vol van be
loften, van vooruitzichten en van de
nadering van betere toestanden, kortom
van terugkeer tot een leven aan de din
gen des vredes gewijd. Hoop en ver
wachting vulden de harten, deden de
geesten in verkwikkende gedachten
verwijlen, en vloeiden in welgemeende
bewoordingen van de lippen. Nu de
menschonteerende krijg was uitgestre
den, nu het groote wereldleed geleden
was, nu zou het ook tusschen de vol
ken tot een beter leven, een betere ge
meenschap, een beteren geest van we
derzijds elkander begrijpen en waar-
deeren komen. O zeker, niet met één
slag zouden de, in den loop der laatste
jaren, feller en feller toegenomen vij
andschap en haat verdwijnen kunnen
niet ineens zouden de verwoestingen
door den oorlog aangericht, herstefd
en aan den economischen nood een
einde kunnen gemaakt worden. Maar
Hit het luijnwerkersleven van Noord-AIaska
Naar R. B.
75!
Hiun eigen1, eenige PoJeon fets
moest er .geheel in de war zijn in den'
loop dier zaten, dat zooiets geoorloofd
was en hun verdriet was zoo luidruch
tig, dat Burrell, die niets van Doret's
plan afwist, ter,' opzocht en de reden
ervan trachtte op te sporen.
Zij. hadden Poleon met hun vader
aan de rivier gevonden, bezig zijt,, cano
te laden' en zij hadiden hem gevraagd,
waarheen hij ging. Toen'de beteekenis
zijner woorden tof hen doordrong,
zagen zij elkaar bedroefd' aan. toen',
opgevoed als zij. waren, om hun aan
doeningen te verbergen, gave-., rij
elikaar de hand en stapten stil terug
den oever' weer op met oogen, diie zich
'zuiden, met tranen en bevende kinne
tjes, tot zij den achterkant van het
huis bereikten. Hier gingen zij zitten,
diep wanhopend ei-, begonmer.' bitter te
schreien, steeds crescendo.
•.Walt scheelt jullie, kabouters?"
vroeg de luitenant. Hij had hun altijd
eer sprakeloozefoewonderinig ingeboe
zemd en bij zijn onverwachte verschij
ning begonne- zij het langzame en
moeilijke proces om hun.' verdriet te
ovenwinmen. Zij waren het er beiden
reeds lang over eens, dat hij een aar-
het begin voor dat alles was er immers
reeds, nu het verfoeilijke vechten ge
ëindigd was, en nu de eindelijk komen
de vrede op aarde, de volken tot we-
reldbondgenooten, de menschen tot
broeders maken zou.
Dat alles doorvoer de harten en
hoofden van millioenen en millioenen,
een jaar geleden. En nu in de harten
is alle hoop gestorven, in de hoofden
is alle redelijke verwachting teloor ge
gaan. Mistroostig en vol zorg voor het
heden, wanhopend en vo! angst voor de
toekomst, leven de volken thans, en
van al hetgeen zij geloofden en hoop
ten, dat hun deel zou worden is niets
of een luttel iets verwezenlijkt.
Vanwaar dan komen al die teleur
stellingen, waaraan moet dan al het
geen de menschheid onthouden wordt,
geweten worden Ziedaar een vraag
die onwillekeurig naar de lippen dringt,
doch welker beantwoording slechts bij
benadering te geven is. In de allereer
ste plaats is het feit, dat thans, na een
vol jaar van feitelijken vrede, nog na
genoeg niets van een algemeene ver
ademing te bespeuren valt, toe te
schrijven, aan deze onomstootelijke
waarheid, dat de wereld in de oorlogs
jaren aan zedelijke kracht en aan ma
terieel weerstandsvermogen veel meer
verloren had, dan ooit werd vermoed
dat mogelijk had kunnen zijn. De ver
woestingen door het kanonvuur aan
gericht, zijn nog overtroffen geworden
door de verwoestingen in het algemeen
economisch leven aangericht door de
jarenlange zoogenaamde oorlogsindus
trie, die millioenen handen aan den ar
beid, noodig voor de instandhouding
des burgerlijken levens, onttrokken
heeft. De sterk ingekrompen en soms
geheel verdwenen wereldvoorraden,
hebben het tekort aan het hoognoodige
ook na de beëindiging van het krijgs
geweld maar al te zeer doen gevoelen.
Daarbij kwam, dat de overwinnaars,
die te Parijs den wereldvrede heetten
in elkander te zetten, werk hebben ge
leverd, dat niet alleen geen enkel volk
voor het heden bevredigt, maar dat
ook voor de toekomst een ernstig ge
vaar oplevert. Immers aan den schoo-
nen droom van een eeuwigen vrede na
dezen, alsdan iaatsfen aller oorlogen,
gelooft geen enke! denkend wezen
meer. Want zoo de overwinnaars den
oorlog hebben gewonnen, den vrede
hebben zij maar al te zeer verloren.
Aan alle hoeken van Oostelijk Euro
pa smeult nog het oorlogsvuur of sloeg
de vlam reeds uit in China dreigt het
gele gevaar in Amerika is het de
zwarte bevolking die op wraak begint
te zinnen tegen het blanke ras. De
groote mogendheden voelen zich in hun
rol van wereldheerschers geenszins ge
rust, nu ook in de koloniën, of, gelijk
met Engeland nog bovendien het geval
is, vlak bij huis, met name in Ierland en
Schotland, de bevolkingen niet langer
van plichten alleen, maar ook en vooral
van rechten willen hooren. Bij dat alles
komt nog de groote strijd tusschen ka
pitaal en arbeid, die over gansch de
wereld is verbreid en met groote hard
nekkigheid aan beide zijden wordt ge
streden. De loonen stijgen voortdurend,
maar de kosten van het levensonder-
dige ma 'twas en prachtig om te zier,
maar hij, w.as niets bij Po-leon vergcle-
kekin, die een der hunnen was, allee"
wat grooter.
„Kom r'u Verte! er mij eens alles
van", hield de soldaat vol. „Is er iets
gebeurd met het hondje met dri
pooten
Molly kMikfte ontkennend.
„Hob je dan liet kleine, glimme'de
geweer verloren, dat met lucht schiet?"
Maar Jo.hmny ontkende ook deze
vreeselijlke verdenking, door het ge
duchte wapej- uit het gras achter zich
te haler,.
„Maar, er kan toch niets anders zijn,
eng genoegj om diit groote verdriet te
veroozaiken Kan ik jullie helpen
.Poleon weeklaagden zij tegelijk.
„Juist Wat is er met hemt?"
..Hij gaat wegzei Johnny.
..Hij, gaa.t weg 'herhaalde Molly.
„Nu, dat is natuurlijk te erg" stemde
de jowge man toe „maar denk eens
aan, wat een mooie dingen zal hij voor
jullie meebrengen, als hij terugkomt."
„Hij. kioimf niet terugzei de jonge
stamhouder, o-p een toon van onuit
sprekelijk verdriet.
„Hij komt niet terug barstte het
kleine meisje los, en daar zij een1 vrouw
was, gaf zij zich zonder schaamte aan
haar zwakheid jver.
'BfuwelH trachtte een duidelijke ver
tering uit hen te krijgen, maar dit was
alles wat zij wisten. Hij zocht dus der.'
Canadees en vomd hern met Gale in
den winkel, met een hoop eetwaren en
am'nwi'niitie op de toonbank tusschen
houd houden daarmede gelijken tred of
nagenoeg en waar is de uitkomst uit
dezen vicieuzen cirkelgang te vinden
Gezwegen nog van het Bolsjewistisch
gevaar
inderdaad wanneer wij het resultaat
van een geheel jaar van oorlogsbeëin
diging zouden willen samenvatten, dan
is dit zoo bedroevend en zoo in strijd
met hetgeen eenmaal zoo vurig werd
verwacht, gehoopt en tegemoet gezien,
dat slechts dit ecne gevoel over-
heerschtbitter teleurgesteld te zijn.
Wij kunnen voor al de euvelen, die
het heden aankleven en de eerstvolgen
de toekomst beheerschen niet blind
zijn maar laten wij daardoor niet
ontmoedigd worden. Bedenken wij in
de ure der bekommering en der diepe
en zware zorgen, dei waarheid van het
gezegde, dat moed verloren, ai verloren
is. Zwaarder en langduriger dan men
voor mogelijk had gëhouden, schijnt de
wereld te moeten boeten in haar geheel
voor de euveldaden van enkele tiental
len machthebbenden, die zoowel voor
het uitbreken der wereldramp als voor
haar duur en omvang aansprakelijk te
stellen zijn. Doch hoe ernstig ook en
van langer duur dan men had verwacht,
het herstellingsproces kan noch zal
uitblijven. Alles is nu eenmaal in de
laatste jaren buiten de verhoudingen
gekomen, die men voor bestaanbaar
achtte, en niets is gebleken te zijn uit
gekomen, zooals zelfs de schrandersten
het hadden uitgerekend en voorspeld.
Werken wij daarom onversaagd en
niet ontmoedigd mede aan dat herstel.
Daartoe is vóór alles noodig, dat rust
en orde wederkeert, dat de goede ele
menten onzer samenleving het voor
beeld geven van arbeidszin en sober
heid. De zwakkere bestanddeelen der
maatschappij moeten toch door voor
beeld en overreding den weg vinden
aangewezen, langs welken ook zij kun
nen en moeten mede optrekken om een
toekomst te vormen, beter dan het in
zooveel opzichten bedroevende en af-
keuringswaardige heden. Ook al zou
den wellicht velen onzer, die daartoe
hun beste 'krachten inspannen en hun
gaven te werksteden, de vruchten van
hun arbeid niet zelf kunnen plukken,
dan toch moet en zal de voldoening,
te hebben medegearbeid om de maat
schappij uit den diepen afgrond weder
naar het oord van licht, van welvaart
en geluk op te voeren, hun een beloo
ning zijn, grooter van waarde en schoo
ner van wezen, dan ooit in tastbaren
vorm hun deel had kunnen zijn.
Liefdadigheid. Veiligheid.
Gelijk in 1914 alles in de weer was
voor de arme Belgen, is thans het
Nederlardsohe filanthropendom gemo
biliseerd voor de Oostenrijkers en
Hongaren. De commissies toopen
elkaar bijina amderste boven en het
kost moeite lOnnenschen bijeen te heb
ben waaryan er niet één een functie
vervult in de bemoeiing ten bate va»
de slachtoffers der voormalige Donau-
monarchie. Een zonderling volk toch,
liet Hollandsohe. Niettegenstaande het
pas op de meest onaangename wijze
gedesillusioneerd is door hetgeen het
hen in.
„Poleon", zei hij. „je gaat tooli niet
weg
,Ja", zei Doref. „Ik ga een klein uit
stapje maken."
..Maar wanneer kom je terug."
De jonge mab, haalde de schouders
op. .Dat is moeilijk te zeggen1. Ik ben
rusteloos in mijn binnenste, daarom ga
ik waf reizen. Ik ben, oog nooit op
mijn pad teruggekeerd, dus ik zal wei
w'egMijive'r',"
„O, maar 'dat kun je niet riep
Burrell. „lik ik Hij ziweeg Ver
legen, terwijl de wind het huilen mee
voerde der tiwee kleine Gale's. „Wel,
ik voel me precies als zij," Hij wees
r de richting van het geluid, „lik heb je
noodig a's vriend, Donet ik kan je
niet missen."
„lik heb nog nooit gevonden, wat
ik zocht, dus ik ga maar voort, altijd
verder. Misschien, vinjd ik dezen keer
mijtrv beloofde land."
„Het spijt miji omdat wei, ik
ebtn een zelfzuchtige kerel en
Burrell zweeg blozend, hij schaamde
zich over zijn aandoening. „Ik heb ai
mijn, geluk aan jou te darten, oude
jongen, ik kan je niet danken wij
talmer' liet geen van alten wit zui
len daar nooit lang genoeg voor leven,
miaar je moet niet heengaan, zonder
te weten, dat ik meer voel dan woor
den kunnen uitdrukken."
Hij maakte het zeer moeilijk voor
den Franschnian, wiens hart reeds pijn
deed, een doffe, eindelooze pijn.
Poleon had gehoopt, kalm, bijna
van de Belgen iheeft ervaren, niette
genstaande de spreuk oeizer vaderen
dat ondank nu eenmaal 's werelds loon
is, weer eens volledig bewaarheid is,
gordt Iheet het land zich aan om dit
loon welliohf andermaal te behalen.
Trouwens 'het gunsche geval typeert
sterk. Ongetwijfeld was de overgroote
meerderheid van de Nedenlamdsche be
volking tijdens den: oorlog sterk anti-
Centralen en de Oostenrijkers die den
oorlog hadden opgezet, konden niet
veel goed doera Het noodlot wil dat
nu juist deze bevolking zóó zwaar
wordt getroffen, dat het gretig grijpt
naar de kruimels van de Nederland-
scbe tafel. Het bewijst in eilk geval dat
boven alle verdeeldheid, boven: alle
kunstmatige grenzen, boven alle ras-
en volksverschi'lien heen de algemeene
menschelijikheid veel er vee! krachtiger
ts. Dit is het zeer verblijdende ver
schijnsel en het,bewijst, dat nog steeds
niet gewanhoopt behoeft te worden aan
de mogelijkheid van' een: universeelen
vrede, waarbij alle menschen inder
daad broeders worden. Dit verschijnsel
is het zee/iverblijdende feit, dat uit
de offervaardigheid der Nederlaradsche
bevolking blijkt.
Alles is in eter. Haag in actie om geld
en goederen te verzamelen en de gele
genheid te openej-, voor het onderdak
brenger van een groote schare kinde
ren. Den oproep tot steun willé- ook
wij gaarne doen voortkliniken. Dat
wederom de naam vac ons lartd over
de wereld zal gaan als die van het
gastvriie en hulpvaardige land bij uit
nemendheid.
Tegenover dergelijke feitej-, die van
een: ailgemeene beschaving en verfij
ning der zeden getuigen steekt een ge
val gelijk zich onlangs heeft voorge
daan bij den motor-diefstal zeer scherp
af. Misschien heeft ook hier een ver
fijning der zeden plaats in den zi-, van
meer geraffineerd. Twee mannen op
eer 'motorfiets stoppen vo-or een goud-
smldiswirltel, die één werpt pardoes een
stee-, door de winkelruit, grist zooveel
juweeian weg als hij grijpen kan en
weg snort het tweetal op de motor
fiets. Het is de politie gelukt de hand
e leggen op diit boeven-stel en waar
schijnlijk heeft zij daarmede een groep
van dito-onverlaten te pakken. Het is
fé hopen dat zulks het gevat is en dat
nu eindelijk de veiligheid weerkeert,
dSc sedert 1914 geleidelijk is vermin
derd
Hoezeer de veiligheid is verminderd
blijkt het best uit de verzekerimgspo-
lissef-, die zeer hoog gestegen zijn. Nog
onlangs liet iemand mij zien, hoe
zwaar de eischen waren, die hem ge
steld werden. Terwij') Ihij vroeger 's
jaarüjsk slechts een bedrag van tien
gulden bad te betalen voor zijn in
braak-verzekering, wensohte nu die
zelfde maatschappij1 slechts dam de
verzekering voort te zetten en dan nog
tege-., een bedrag van negentig gulden
indien hij zijn ramen met stevige luiken
wilde afsluiten. Deze uitgebreide ver
beteringen en deze verhoogimg van het
bedrag was orwerniilrfetijk, aangezien
de kosten van de inbraken in de
laatste jaren emonm waren gestegen.
Het '-niaiurwe verband dat tussdhera het
één en het ander bestaat, zou mis
schien een gereeden grondslag kunnemt
vormen voor ee,-, gemeentelijke in-
braabv'erzeberin!g.TrO'U'W.ers een brand-
asssuramtie zou zich eveneens ten
nauwste kunnen aansluiten bij de ge
meentelijke brandweer. De verzeke
ring vormt het correctief op deze ge-
meenteijlkelk instellingen en du<s ware
onopgemerkt te klimmen heengaan
zijn' hart was te zwaar, om Necia of
dezen man nog te ontmoeten, e.n het
gevaar te loopen, dat zij zijn geheim
zouden ontdekten, en' er kwam een
pijnlijke rimpel tusschen zijn oo-gen,
die overging in ee)-, glimlach. En toen,
alsof hij nog niet zwaar genoeg be
proefd was, kwam het meisje zelf het
vertrek binnenvliegen.
„Wat boor ik?" riep zij. „Aliliuiva
vertelt mij Zij zag den verrader
lijken stapel op de toonbank en haar
gelaat werd wit. „Dus is het waar
O, Poleon I"
Hij glimlachte en sprak opgewekt.
„Ja, ik heb al lang over dit uitstapje
gedacht."
„Wanneer kom je terug?"
„Wel- als iik die nieuwe plaats vind,
waarnaar ilk zoek, dan toom ik nooit
terug, je volk is goed voor mij ge
weest, maar ik ben eeh rustelooze
jongen, zooails je weet. Het kan zijn,
dat ik allies omtrent Flambeau vergeet
en- in mijn „Nieuwe vaderland" blijf
je kumt rooit zagegn, wat die firan-
schen doen".
„Het is de zwerflust", mompelde
Burrell in zich zelf „hij zal nooit
rusten."
„Wat een kind ben' je toch riep
Necia, half boos. „Kun je dien, zwer
versgeest riet Oiverwinne, en ie vesti
gen als een man Zij. legde smeekeend
haar hand op zijn arm. „Heb ik je niet
gezegd, dat er geen „.ver land" is
Heb ik je niet gezegd', dat dit pad
slechts leidt tot ontbering eir lijden en
het misschien; .gewenscht deze even
eens In harden der gemeente te laten.
De veiligheid op de straten is in- de
i esidentie zeer verminderd door de nog
altijd zeer gebrekkige slraatverbchtiirg,
die zich te meer doet gevoelen nu de
gedwongen winkelsluiting reeds om
negen uur de meeste straten in een
Egyptische duisternis hult. Het is niet
recht duidelijk waarom hier ter stede
aile lantaarns eiectrisch zijn gemaakt,
waar een groot deel daarvan niet
pleegt te branden. De eiectrische cen
trale is ingericht voor de wuilverhran-
dirg, zoodat de hoeveelheid kotten, die
voor dit bedrijf noodig is, zeer is ver
minderd, De kolen-positie van ons
land is bovendien zeer goed en toch
blijven wij, hier o,p half licht gesteld.
Het is ons niet duidelijk waartoe dit
dient.
Hee! snel schieter: wij, tihans den
winter in en alles bereidt zich reeds
daarop voor. Hoe verschilt speciaal in
den Haag het winitehieven met het zo
merlieven De trek is n.u weer naar de
stad, raar de theaters en bisocopen.
Van deze Jastste vooral schijnt hef
groote publiek niet genoog te krijgen.'
Tegen het uur van opening maken de
kijiklustiigen queue voor de.ni ingang.
Heeft ooit een psycholoog getracht de
ze bizondere voorliefde te verklaren
Zou er niet een groote factor gemak
zucht in schuilen Kijken zonder zijn
hersens in te spannen, vergast worden
op allerlei fatastisch en vermaakt wor
den zonder zelf er iets voor te doen,
zie dat zijn de bizondenheden vam het
bioscoop-genot. Groote to on e eist u kk er,
worden er op het dook gebracht. Men
vermaakt er zich mede en dat zonder
den. teikst- te hooren. Deze wordt op
populaire wijze even toegelicht Ty
peert het niet de meritafitoit van het
puibfiek, dat .het i™ den schouwburg
liet meest verzot is op hetgeen er te
zien valt en dat hetgeen er te hooren
valt, bijzaak is
Een- .mooi kijkspelletje, zoo luidt
dikwijls de vernietigende kritiek vara
den recensent over een nieuw tooneel-
stuk. Het publiek schijint er echter an
ders over te derlketi. Avond aan avo-nd
zijn ailile theaters voi. Indie-, het waar
was da't van al die voorstellingen een
beschavende invloed uitgaat, moet
het Haagsche publiek wel verfijnd
wondsm of alkelig grof zifen dat het on
danks die verfijnende werking niet
sneller vooruitgaatEIBER.
In het vorige artikel werd tóegezegd
de overgangsbepalingen te behandelen
betreffende de renten. Allereerst dan
zij vermeld, dat de arbeider, die voor
of op 3 December a.s. 70 jaar is (vol
gens wetswijziging zal dit wel 65 wor
den) ouderdomsrente krijgt, wanneer
hij de laatste 10 jaar 156 weken in
loondienst is geweest.
Verder bepaalt art. 372 dat een ar
beider, die den leeftijd van 35 jaar
heeft bereikt of overschreden wanneer
de eerste rentekaart aanvangt geldig te
zijn dus tusschen 3 December 1919
3 December 1921, want na 3 December
1921 is iemand ouder dan 35 jaar niet
meer verzekeringsplichtig), alleen recht
op ouderdomsrente lieeft als hij 1248
premiën in rekening kan brengen. Dif
aantal premiën wijst er op dat minstens
voor 24 jaar zegels moeten zijn ge
plakt. Aannemende, dat het recht op
ouderdomspensioen op 65-^jarigen leef
tijd za! worden verkregen, dan zal de
gevaar Hiet land, waar jij naar zoekt,
is daar" zij tikte hem oo de bo-rst
„dus waarom blijf je niet in Flam
beau en laat ons je helpen, het te
vinden
jH'ij was zeer dankbaar voor haar
hif-'dheid en tooli deed het hem zoo'n,
pi'in, dat zijn groote hart bijna barstte.
Wa2.fo.rn kon zij liet oneindige, hope-
iooze veillanigen niet zien, dat hem
verteerde, en wetei-\ dat ais hij haar
dagelijks zien zou en in haar nabijheid
zijn, het als een levende dood voor hem
zou zijn? Misschien, als zij het gewe
ten had. zou zij het opgevel hem over
te halen, te laten, wat hij verlangde
te doen en hem te laten gaan op dait
onderzoek, wat hij wist, dat hopeloos
was, en waarin hij geeiri' plezier had.
Maar zij zag het niet. Zij zou het nooit
zien. Hij lachte hartelijk, dat alten het
hoorden, alsof de zon, helder was, en
de zucht naar avomture,-, no,g steiik in
hem. Toen nam hij zijn bundel op en
zei „Het helpt mïets, een Canadees te
witten overtuigen Het kan zün, dat ik
op een goeden dag die bocht ginds
weer om kom meien, en dat je mij
inijin liedjes hoort zingenMaar nu is
de dag te mooi, de rivier kabbelt te
vrooliik en de vogels zingen te lustig
voor een Frainschman. om aan wat ie
blijven. En ik ben blij, dat ik ga
Hij' begon te neurier ei-, zij hoorden
ham; zingen den getreden weg naar
den oever der rivier, alsóf de geest
van jeugd en hoop ei-, btijlheid niet
dood in hem was.
(Slot volgt.)