NGEN 1PLEEESTIR ZATERDAG IS NOVEMBER. ISTBODE KMÏISJË saE flil nummer bestaat uit 2 bladen Eerste Blad. tbode I Eenjaarjater No. 270 57e Jaargang PKAMER 'BODE tbode IMEISJC MEISJE, MEISJE MEISJE, MEISJE ersj'e Isatssissppij mti FEUILLETON EEN NATUURKIND. Brieven uit de Hofstad De Invaliditeitswet. 1919 Nt voor direct pur. „VI. Crt." VLI8S1NGSCHE COURANT '«nwaq^n ICO vragen zoo |rect sen Binken pding van perso. Gasthuis alhier _i f200 Zich Ij P. VERMAAS, 1, des namiddags luur. WEEL, Villa- It voor dadelijk flinke jn huisweik ver- -j- f 30 wasch- fcrd verval f 40. fceiden 's avonds Ide Ruyter". van 2 personen Ir. Vliss. Cour." Irziene omstan- 1 Mevrouw SIE- prd Evertsen 14, |r een nette |inke |shoekstraat 20. Hulshautfing -5 uur Te be- Vliss. Cou'S»t." bilie te Haarlem |egen 1 Febr. een Ipen en strijken jjaarlijksche va- 11 kostgeld Zich levr. VAN WA- |rd Evertsen 10 Januari een erken kan. ie bij de faml- |C, Gasfabriek. |ber een net' I tevens behulp- bn café. Adres lelie Courant". de 20 jaar, van n en van 2 5. 12 uur ('savonds edaar,). Adres urant". Mevrouw VAN >okkade43(be/i-) Middelhui» c r d a m. in November f. Siidd v. bsv 1*- 7,— 7.- 7— wordt des mor en. bekomen V, ïtansport c» i. Erven iVOS B EENHOORN t OOSTERHOUT bdsrs. BUtTEN ADVERTENTIE-PRIJS Van 14 regels: ƒ0.80; voor iedere re<rel meer 20 centbij abonnement spe ciale prijzen. Reclames 40 cent per regel. Dienstaanbiedingen en dienstaanvragen 10 cent per regel, bij contante betaling. Familieberichten van 16 regels 1.30, iedere regel meer 20 cent ABONNEMENTS-PRJJS. Voor Vlissingen en gemeenten op Wal cheren 1.85 per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ2.20. Week-abon- nementen :14 cent. Afzonderlijke nummers 3 cent. In den loop dezer week kon de we- leld den eersten verjaardag gedenken van het einde der gevechten van den grooten wereldstrijd. Neen, gejubeld is toen niet, geen feestenhebben plaats gehad, geen triomfbogen zijn opgericht, maar de geheele menschheid heeft zich een zwaren last van het beklemd ge moed voelen vallen, en, na jaren, werd er opnieuw weder ruimer adem gehaald. In de landen der neutralen werd de wapenstilstand met groote voldoening begroet, ook zij toch hadden ruim schoots hun deel aan de algemeene el lende gehad. Ook in de landen der overwonnenen was een groote ontspan ning voelbaar, nu zij zich niet langer in de bekommering en den nood en de vrees voor wat de dag van morgen aan onheilspellends brengen zou, voelden verkeeren. En in de landen der over winnaars Zeker, daar is de betere stemming ongetwijfeld het zeerst tot uiting gekomen, maar tot den echten geest van voldaanheid kwam het ook zelfs daar niet. Het droevige verleden met zijn onafzienbare reeks van dage- iijksche verschrikkingen, van dagelijk- sche moordtooneelen, van dagelijks toenemende uitputting, lag nog te veel dichtbij, lag nog te zeer loodzwaar op den geest en het gemoed der volkeren, dan dat in de harten plaats zou ge weest zijn voor innig vreugde-betoon. Toch waren die dagen vol van be loften, van vooruitzichten en van de nadering van betere toestanden, kortom van terugkeer tot een leven aan de din gen des vredes gewijd. Hoop en ver wachting vulden de harten, deden de geesten in verkwikkende gedachten verwijlen, en vloeiden in welgemeende bewoordingen van de lippen. Nu de menschonteerende krijg was uitgestre den, nu het groote wereldleed geleden was, nu zou het ook tusschen de vol ken tot een beter leven, een betere ge meenschap, een beteren geest van we derzijds elkander begrijpen en waar- deeren komen. O zeker, niet met één slag zouden de, in den loop der laatste jaren, feller en feller toegenomen vij andschap en haat verdwijnen kunnen niet ineens zouden de verwoestingen door den oorlog aangericht, herstefd en aan den economischen nood een einde kunnen gemaakt worden. Maar Hit het luijnwerkersleven van Noord-AIaska Naar R. B. 75! Hiun eigen1, eenige PoJeon fets moest er .geheel in de war zijn in den' loop dier zaten, dat zooiets geoorloofd was en hun verdriet was zoo luidruch tig, dat Burrell, die niets van Doret's plan afwist, ter,' opzocht en de reden ervan trachtte op te sporen. Zij. hadden Poleon met hun vader aan de rivier gevonden, bezig zijt,, cano te laden' en zij hadiden hem gevraagd, waarheen hij ging. Toen'de beteekenis zijner woorden tof hen doordrong, zagen zij elkaar bedroefd' aan. toen', opgevoed als zij. waren, om hun aan doeningen te verbergen, gave-., rij elikaar de hand en stapten stil terug den oever' weer op met oogen, diie zich 'zuiden, met tranen en bevende kinne tjes, tot zij den achterkant van het huis bereikten. Hier gingen zij zitten, diep wanhopend ei-, begonmer.' bitter te schreien, steeds crescendo. •.Walt scheelt jullie, kabouters?" vroeg de luitenant. Hij had hun altijd eer sprakeloozefoewonderinig ingeboe zemd en bij zijn onverwachte verschij ning begonne- zij het langzame en moeilijke proces om hun.' verdriet te ovenwinmen. Zij waren het er beiden reeds lang over eens, dat hij een aar- het begin voor dat alles was er immers reeds, nu het verfoeilijke vechten ge ëindigd was, en nu de eindelijk komen de vrede op aarde, de volken tot we- reldbondgenooten, de menschen tot broeders maken zou. Dat alles doorvoer de harten en hoofden van millioenen en millioenen, een jaar geleden. En nu in de harten is alle hoop gestorven, in de hoofden is alle redelijke verwachting teloor ge gaan. Mistroostig en vol zorg voor het heden, wanhopend en vo! angst voor de toekomst, leven de volken thans, en van al hetgeen zij geloofden en hoop ten, dat hun deel zou worden is niets of een luttel iets verwezenlijkt. Vanwaar dan komen al die teleur stellingen, waaraan moet dan al het geen de menschheid onthouden wordt, geweten worden Ziedaar een vraag die onwillekeurig naar de lippen dringt, doch welker beantwoording slechts bij benadering te geven is. In de allereer ste plaats is het feit, dat thans, na een vol jaar van feitelijken vrede, nog na genoeg niets van een algemeene ver ademing te bespeuren valt, toe te schrijven, aan deze onomstootelijke waarheid, dat de wereld in de oorlogs jaren aan zedelijke kracht en aan ma terieel weerstandsvermogen veel meer verloren had, dan ooit werd vermoed dat mogelijk had kunnen zijn. De ver woestingen door het kanonvuur aan gericht, zijn nog overtroffen geworden door de verwoestingen in het algemeen economisch leven aangericht door de jarenlange zoogenaamde oorlogsindus trie, die millioenen handen aan den ar beid, noodig voor de instandhouding des burgerlijken levens, onttrokken heeft. De sterk ingekrompen en soms geheel verdwenen wereldvoorraden, hebben het tekort aan het hoognoodige ook na de beëindiging van het krijgs geweld maar al te zeer doen gevoelen. Daarbij kwam, dat de overwinnaars, die te Parijs den wereldvrede heetten in elkander te zetten, werk hebben ge leverd, dat niet alleen geen enkel volk voor het heden bevredigt, maar dat ook voor de toekomst een ernstig ge vaar oplevert. Immers aan den schoo- nen droom van een eeuwigen vrede na dezen, alsdan iaatsfen aller oorlogen, gelooft geen enke! denkend wezen meer. Want zoo de overwinnaars den oorlog hebben gewonnen, den vrede hebben zij maar al te zeer verloren. Aan alle hoeken van Oostelijk Euro pa smeult nog het oorlogsvuur of sloeg de vlam reeds uit in China dreigt het gele gevaar in Amerika is het de zwarte bevolking die op wraak begint te zinnen tegen het blanke ras. De groote mogendheden voelen zich in hun rol van wereldheerschers geenszins ge rust, nu ook in de koloniën, of, gelijk met Engeland nog bovendien het geval is, vlak bij huis, met name in Ierland en Schotland, de bevolkingen niet langer van plichten alleen, maar ook en vooral van rechten willen hooren. Bij dat alles komt nog de groote strijd tusschen ka pitaal en arbeid, die over gansch de wereld is verbreid en met groote hard nekkigheid aan beide zijden wordt ge streden. De loonen stijgen voortdurend, maar de kosten van het levensonder- dige ma 'twas en prachtig om te zier, maar hij, w.as niets bij Po-leon vergcle- kekin, die een der hunnen was, allee" wat grooter. „Kom r'u Verte! er mij eens alles van", hield de soldaat vol. „Is er iets gebeurd met het hondje met dri pooten Molly kMikfte ontkennend. „Hob je dan liet kleine, glimme'de geweer verloren, dat met lucht schiet?" Maar Jo.hmny ontkende ook deze vreeselijlke verdenking, door het ge duchte wapej- uit het gras achter zich te haler,. „Maar, er kan toch niets anders zijn, eng genoegj om diit groote verdriet te veroozaiken Kan ik jullie helpen .Poleon weeklaagden zij tegelijk. „Juist Wat is er met hemt?" ..Hij gaat wegzei Johnny. ..Hij, gaa.t weg 'herhaalde Molly. „Nu, dat is natuurlijk te erg" stemde de jowge man toe „maar denk eens aan, wat een mooie dingen zal hij voor jullie meebrengen, als hij terugkomt." „Hij. kioimf niet terugzei de jonge stamhouder, o-p een toon van onuit sprekelijk verdriet. „Hij komt niet terug barstte het kleine meisje los, en daar zij een1 vrouw was, gaf zij zich zonder schaamte aan haar zwakheid jver. 'BfuwelH trachtte een duidelijke ver tering uit hen te krijgen, maar dit was alles wat zij wisten. Hij zocht dus der.' Canadees en vomd hern met Gale in den winkel, met een hoop eetwaren en am'nwi'niitie op de toonbank tusschen houd houden daarmede gelijken tred of nagenoeg en waar is de uitkomst uit dezen vicieuzen cirkelgang te vinden Gezwegen nog van het Bolsjewistisch gevaar inderdaad wanneer wij het resultaat van een geheel jaar van oorlogsbeëin diging zouden willen samenvatten, dan is dit zoo bedroevend en zoo in strijd met hetgeen eenmaal zoo vurig werd verwacht, gehoopt en tegemoet gezien, dat slechts dit ecne gevoel over- heerschtbitter teleurgesteld te zijn. Wij kunnen voor al de euvelen, die het heden aankleven en de eerstvolgen de toekomst beheerschen niet blind zijn maar laten wij daardoor niet ontmoedigd worden. Bedenken wij in de ure der bekommering en der diepe en zware zorgen, dei waarheid van het gezegde, dat moed verloren, ai verloren is. Zwaarder en langduriger dan men voor mogelijk had gëhouden, schijnt de wereld te moeten boeten in haar geheel voor de euveldaden van enkele tiental len machthebbenden, die zoowel voor het uitbreken der wereldramp als voor haar duur en omvang aansprakelijk te stellen zijn. Doch hoe ernstig ook en van langer duur dan men had verwacht, het herstellingsproces kan noch zal uitblijven. Alles is nu eenmaal in de laatste jaren buiten de verhoudingen gekomen, die men voor bestaanbaar achtte, en niets is gebleken te zijn uit gekomen, zooals zelfs de schrandersten het hadden uitgerekend en voorspeld. Werken wij daarom onversaagd en niet ontmoedigd mede aan dat herstel. Daartoe is vóór alles noodig, dat rust en orde wederkeert, dat de goede ele menten onzer samenleving het voor beeld geven van arbeidszin en sober heid. De zwakkere bestanddeelen der maatschappij moeten toch door voor beeld en overreding den weg vinden aangewezen, langs welken ook zij kun nen en moeten mede optrekken om een toekomst te vormen, beter dan het in zooveel opzichten bedroevende en af- keuringswaardige heden. Ook al zou den wellicht velen onzer, die daartoe hun beste 'krachten inspannen en hun gaven te werksteden, de vruchten van hun arbeid niet zelf kunnen plukken, dan toch moet en zal de voldoening, te hebben medegearbeid om de maat schappij uit den diepen afgrond weder naar het oord van licht, van welvaart en geluk op te voeren, hun een beloo ning zijn, grooter van waarde en schoo ner van wezen, dan ooit in tastbaren vorm hun deel had kunnen zijn. Liefdadigheid. Veiligheid. Gelijk in 1914 alles in de weer was voor de arme Belgen, is thans het Nederlardsohe filanthropendom gemo biliseerd voor de Oostenrijkers en Hongaren. De commissies toopen elkaar bijina amderste boven en het kost moeite lOnnenschen bijeen te heb ben waaryan er niet één een functie vervult in de bemoeiing ten bate va» de slachtoffers der voormalige Donau- monarchie. Een zonderling volk toch, liet Hollandsohe. Niettegenstaande het pas op de meest onaangename wijze gedesillusioneerd is door hetgeen het hen in. „Poleon", zei hij. „je gaat tooli niet weg ,Ja", zei Doref. „Ik ga een klein uit stapje maken." ..Maar wanneer kom je terug." De jonge mab, haalde de schouders op. .Dat is moeilijk te zeggen1. Ik ben rusteloos in mijn binnenste, daarom ga ik waf reizen. Ik ben, oog nooit op mijn pad teruggekeerd, dus ik zal wei w'egMijive'r'," „O, maar 'dat kun je niet riep Burrell. „lik ik Hij ziweeg Ver legen, terwijl de wind het huilen mee voerde der tiwee kleine Gale's. „Wel, ik voel me precies als zij," Hij wees r de richting van het geluid, „lik heb je noodig a's vriend, Donet ik kan je niet missen." „lik heb nog nooit gevonden, wat ik zocht, dus ik ga maar voort, altijd verder. Misschien, vinjd ik dezen keer mijtrv beloofde land." „Het spijt miji omdat wei, ik ebtn een zelfzuchtige kerel en Burrell zweeg blozend, hij schaamde zich over zijn aandoening. „Ik heb ai mijn, geluk aan jou te darten, oude jongen, ik kan je niet danken wij talmer' liet geen van alten wit zui len daar nooit lang genoeg voor leven, miaar je moet niet heengaan, zonder te weten, dat ik meer voel dan woor den kunnen uitdrukken." Hij maakte het zeer moeilijk voor den Franschnian, wiens hart reeds pijn deed, een doffe, eindelooze pijn. Poleon had gehoopt, kalm, bijna van de Belgen iheeft ervaren, niette genstaande de spreuk oeizer vaderen dat ondank nu eenmaal 's werelds loon is, weer eens volledig bewaarheid is, gordt Iheet het land zich aan om dit loon welliohf andermaal te behalen. Trouwens 'het gunsche geval typeert sterk. Ongetwijfeld was de overgroote meerderheid van de Nedenlamdsche be volking tijdens den: oorlog sterk anti- Centralen en de Oostenrijkers die den oorlog hadden opgezet, konden niet veel goed doera Het noodlot wil dat nu juist deze bevolking zóó zwaar wordt getroffen, dat het gretig grijpt naar de kruimels van de Nederland- scbe tafel. Het bewijst in eilk geval dat boven alle verdeeldheid, boven: alle kunstmatige grenzen, boven alle ras- en volksverschi'lien heen de algemeene menschelijikheid veel er vee! krachtiger ts. Dit is het zeer verblijdende ver schijnsel en het,bewijst, dat nog steeds niet gewanhoopt behoeft te worden aan de mogelijkheid van' een: universeelen vrede, waarbij alle menschen inder daad broeders worden. Dit verschijnsel is het zee/iverblijdende feit, dat uit de offervaardigheid der Nederlaradsche bevolking blijkt. Alles is in eter. Haag in actie om geld en goederen te verzamelen en de gele genheid te openej-, voor het onderdak brenger van een groote schare kinde ren. Den oproep tot steun willé- ook wij gaarne doen voortkliniken. Dat wederom de naam vac ons lartd over de wereld zal gaan als die van het gastvriie en hulpvaardige land bij uit nemendheid. Tegenover dergelijke feitej-, die van een: ailgemeene beschaving en verfij ning der zeden getuigen steekt een ge val gelijk zich onlangs heeft voorge daan bij den motor-diefstal zeer scherp af. Misschien heeft ook hier een ver fijning der zeden plaats in den zi-, van meer geraffineerd. Twee mannen op eer 'motorfiets stoppen vo-or een goud- smldiswirltel, die één werpt pardoes een stee-, door de winkelruit, grist zooveel juweeian weg als hij grijpen kan en weg snort het tweetal op de motor fiets. Het is de politie gelukt de hand e leggen op diit boeven-stel en waar schijnlijk heeft zij daarmede een groep van dito-onverlaten te pakken. Het is fé hopen dat zulks het gevat is en dat nu eindelijk de veiligheid weerkeert, dSc sedert 1914 geleidelijk is vermin derd Hoezeer de veiligheid is verminderd blijkt het best uit de verzekerimgspo- lissef-, die zeer hoog gestegen zijn. Nog onlangs liet iemand mij zien, hoe zwaar de eischen waren, die hem ge steld werden. Terwij') Ihij vroeger 's jaarüjsk slechts een bedrag van tien gulden bad te betalen voor zijn in braak-verzekering, wensohte nu die zelfde maatschappij1 slechts dam de verzekering voort te zetten en dan nog tege-., een bedrag van negentig gulden indien hij zijn ramen met stevige luiken wilde afsluiten. Deze uitgebreide ver beteringen en deze verhoogimg van het bedrag was orwerniilrfetijk, aangezien de kosten van de inbraken in de laatste jaren emonm waren gestegen. Het '-niaiurwe verband dat tussdhera het één en het ander bestaat, zou mis schien een gereeden grondslag kunnemt vormen voor ee,-, gemeentelijke in- braabv'erzeberin!g.TrO'U'W.ers een brand- asssuramtie zou zich eveneens ten nauwste kunnen aansluiten bij de ge meentelijke brandweer. De verzeke ring vormt het correctief op deze ge- meenteijlkelk instellingen en du<s ware onopgemerkt te klimmen heengaan zijn' hart was te zwaar, om Necia of dezen man nog te ontmoeten, e.n het gevaar te loopen, dat zij zijn geheim zouden ontdekten, en' er kwam een pijnlijke rimpel tusschen zijn oo-gen, die overging in ee)-, glimlach. En toen, alsof hij nog niet zwaar genoeg be proefd was, kwam het meisje zelf het vertrek binnenvliegen. „Wat boor ik?" riep zij. „Aliliuiva vertelt mij Zij zag den verrader lijken stapel op de toonbank en haar gelaat werd wit. „Dus is het waar O, Poleon I" Hij glimlachte en sprak opgewekt. „Ja, ik heb al lang over dit uitstapje gedacht." „Wanneer kom je terug?" „Wel- als iik die nieuwe plaats vind, waarnaar ilk zoek, dan toom ik nooit terug, je volk is goed voor mij ge weest, maar ik ben eeh rustelooze jongen, zooails je weet. Het kan zijn, dat ik allies omtrent Flambeau vergeet en- in mijn „Nieuwe vaderland" blijf je kumt rooit zagegn, wat die firan- schen doen". „Het is de zwerflust", mompelde Burrell in zich zelf „hij zal nooit rusten." „Wat een kind ben' je toch riep Necia, half boos. „Kun je dien, zwer versgeest riet Oiverwinne, en ie vesti gen als een man Zij. legde smeekeend haar hand op zijn arm. „Heb ik je niet gezegd, dat er geen „.ver land" is Heb ik je niet gezegd', dat dit pad slechts leidt tot ontbering eir lijden en het misschien; .gewenscht deze even eens In harden der gemeente te laten. De veiligheid op de straten is in- de i esidentie zeer verminderd door de nog altijd zeer gebrekkige slraatverbchtiirg, die zich te meer doet gevoelen nu de gedwongen winkelsluiting reeds om negen uur de meeste straten in een Egyptische duisternis hult. Het is niet recht duidelijk waarom hier ter stede aile lantaarns eiectrisch zijn gemaakt, waar een groot deel daarvan niet pleegt te branden. De eiectrische cen trale is ingericht voor de wuilverhran- dirg, zoodat de hoeveelheid kotten, die voor dit bedrijf noodig is, zeer is ver minderd, De kolen-positie van ons land is bovendien zeer goed en toch blijven wij, hier o,p half licht gesteld. Het is ons niet duidelijk waartoe dit dient. Hee! snel schieter: wij, tihans den winter in en alles bereidt zich reeds daarop voor. Hoe verschilt speciaal in den Haag het winitehieven met het zo merlieven De trek is n.u weer naar de stad, raar de theaters en bisocopen. Van deze Jastste vooral schijnt hef groote publiek niet genoog te krijgen.' Tegen het uur van opening maken de kijiklustiigen queue voor de.ni ingang. Heeft ooit een psycholoog getracht de ze bizondere voorliefde te verklaren Zou er niet een groote factor gemak zucht in schuilen Kijken zonder zijn hersens in te spannen, vergast worden op allerlei fatastisch en vermaakt wor den zonder zelf er iets voor te doen, zie dat zijn de bizondenheden vam het bioscoop-genot. Groote to on e eist u kk er, worden er op het dook gebracht. Men vermaakt er zich mede en dat zonder den. teikst- te hooren. Deze wordt op populaire wijze even toegelicht Ty peert het niet de meritafitoit van het puibfiek, dat .het i™ den schouwburg liet meest verzot is op hetgeen er te zien valt en dat hetgeen er te hooren valt, bijzaak is Een- .mooi kijkspelletje, zoo luidt dikwijls de vernietigende kritiek vara den recensent over een nieuw tooneel- stuk. Het publiek schijint er echter an ders over te derlketi. Avond aan avo-nd zijn ailile theaters voi. Indie-, het waar was da't van al die voorstellingen een beschavende invloed uitgaat, moet het Haagsche publiek wel verfijnd wondsm of alkelig grof zifen dat het on danks die verfijnende werking niet sneller vooruitgaatEIBER. In het vorige artikel werd tóegezegd de overgangsbepalingen te behandelen betreffende de renten. Allereerst dan zij vermeld, dat de arbeider, die voor of op 3 December a.s. 70 jaar is (vol gens wetswijziging zal dit wel 65 wor den) ouderdomsrente krijgt, wanneer hij de laatste 10 jaar 156 weken in loondienst is geweest. Verder bepaalt art. 372 dat een ar beider, die den leeftijd van 35 jaar heeft bereikt of overschreden wanneer de eerste rentekaart aanvangt geldig te zijn dus tusschen 3 December 1919 3 December 1921, want na 3 December 1921 is iemand ouder dan 35 jaar niet meer verzekeringsplichtig), alleen recht op ouderdomsrente lieeft als hij 1248 premiën in rekening kan brengen. Dif aantal premiën wijst er op dat minstens voor 24 jaar zegels moeten zijn ge plakt. Aannemende, dat het recht op ouderdomspensioen op 65-^jarigen leef tijd za! worden verkregen, dan zal de gevaar Hiet land, waar jij naar zoekt, is daar" zij tikte hem oo de bo-rst „dus waarom blijf je niet in Flam beau en laat ons je helpen, het te vinden jH'ij was zeer dankbaar voor haar hif-'dheid en tooli deed het hem zoo'n, pi'in, dat zijn groote hart bijna barstte. Wa2.fo.rn kon zij liet oneindige, hope- iooze veillanigen niet zien, dat hem verteerde, en wetei-\ dat ais hij haar dagelijks zien zou en in haar nabijheid zijn, het als een levende dood voor hem zou zijn? Misschien, als zij het gewe ten had. zou zij het opgevel hem over te halen, te laten, wat hij verlangde te doen en hem te laten gaan op dait onderzoek, wat hij wist, dat hopeloos was, en waarin hij geeiri' plezier had. Maar zij zag het niet. Zij zou het nooit zien. Hij lachte hartelijk, dat alten het hoorden, alsof de zon, helder was, en de zucht naar avomture,-, no,g steiik in hem. Toen nam hij zijn bundel op en zei „Het helpt mïets, een Canadees te witten overtuigen Het kan zün, dat ik op een goeden dag die bocht ginds weer om kom meien, en dat je mij inijin liedjes hoort zingenMaar nu is de dag te mooi, de rivier kabbelt te vrooliik en de vogels zingen te lustig voor een Frainschman. om aan wat ie blijven. En ik ben blij, dat ik ga Hij' begon te neurier ei-, zij hoorden ham; zingen den getreden weg naar den oever der rivier, alsóf de geest van jeugd en hoop ei-, btijlheid niet dood in hem was. (Slot volgt.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1919 | | pagina 1