laire
2üze
ZATERDAG 38 OCTOBER.
-olaas
Me Ik
KTE ZIERIKZEE
'and-
rl even.
biedingen
ar>v *£j*n.
STBODE.
iJE
aatschappjj in
nart
Jilnmnmer bestaat uit2 hlatteii
Eerste Blad.
Gemeentebestuur
Zaaien en Maaien.
FEUILLETON
EEN NATUURKIND.
De Invaliditeitswet.
No. 246
57e Jaargang
1919
50, SOUBURQ.
>h no. 8
prima gjn
25 ct. per ons.
Speculaas
per ons.
i adres in BAN-
ROU, VANILLE-
zangen een groote
BONBONS
nbevelend,
EURWAARDER
/erander.
vraagd plm
bureau „Vliss,
II
oizeo,
akkest,
enz.
md.
in omloop op
f 4.313450
- 4.828200
- 5.586350
- 6.908050
8.500000
bij de Heeren
<S Zoon en te
de Heeren
TEYLINGEN.
die
KORL VINKE.
Nieuwe Rott.
VEY MEST-
del.
ogeiijk gevraagd
ckerij VERBURG
le morgenuren,
straat 71 (ben)
Middelburg
e r d a m
ek in October
Midd.
1.-
7-
r flati
"7'~
wordt de» mor
en.
rekomen
V. Transport en
Erven G. VOS)
EENHOORN!
JQSTERHOUT
ebrs. BUITEN-
VLISSIINGSCHE COURANT
ADVERTENTIE-PRIJS
yan i4 regels: 0.80 voor iedere
,-ese! meer 20 centbij abonnement spe
ciale prijzen. Reclames 40 cent per regel,
dienstaanbiedingen en dienstaanvragen 10
cent per regel, bij comarite betaling.
Familieberichten van 16 regels ƒ1.30,
.edere regel meer 20 cent
ABONNEMF.NTS-PR1JS
Voor Vlissingen en gemeenten op Wal
keren 1.85 per drie maanden. Franco
joor het gelieele rijk ƒ2.20. Week-abon-
„enienten 14 cent. Afzonderlijke nummers:
5 cent.
HINDERWET.
Burg. en Weth. van Vlissingen, gelet op
art. 8 der Hinderwet, brengen ter open
bare kennis, dat bij hun besluit van 13 Oc
tober jl. aan de Koninklijke Maatschappij
..de Schelde", Scheepsbouw- en Werktui-
genfabriek alhier, vergunning is verleend
tot de uitbreiding van de bestaande ma
chinefabriek, bestemd voor het maken van
verschillende machinerieën, op het perceel
kadastraal bekend gemeente Vlissingen
sectie D no. 1796, gelegen tusschen de
Dokkade en de Aagje Dekenstraat.
Vlissingen, 17 October 1919
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De w.n. Secretaris,
F. BISSCHOP.
HINDERWET.
Burg. en Weth. van Vlissingen, gelet op
art. 8 der Hinderwet, brengen ter openbare
kennis, dat bij hun besluit van 13 October
jl, aan de Koninklijke Maatschappij „De
Schelde", Scheepsbouw- en Werktuigen-
fabriek alhier, vergunning is verleend tot
het oprichten van eene koperslagerij met
verzinkerij, op een tèrrein kadastraal be
kend gemeente Vlissingen sectie D. no.
1796, plaatselijk gemerkt Lampsensstraat.
Vlissingen, 17 October 1919.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN WOELDEREN.
De w.n. Secretaris,
F. BISSCHOP.
Het is in enkele streken van ons land
een nog in eere gehouden oud gebruik
om i:m dien. tijd van 'hiet jaar, als de te
veld gestaan, hebbende gewassen na
genoeg alle zijn, weggehaald, en het
land' oim nieuwe beploegimig vraagt, een:
Danlkidag te houden. Het is waair dat
cfit gebruik, vroeger algemeen, zich niu
nog imaar hier en daar doet kennen,
doch vooral in. onze provincie nog
volop bestaat. De voortijlende tijd met
zijn gestadiigeni drang naar lusten zon
der lasten, laat nog maar geringe ge
legenheid toe, tot andere dan materia
listische overdenkingen. En zoo is ook
(fat oude gebruik allengs verminderd ere
aa.n de vergetelheid prijsgegeven.
Nochtans is het te 'hopen, dat de
diepere Ibeteekenfe, de eigenlijke zin
van. dat gebruik bjj velen levendig
blijft. Want wie zich dankbaar gestemd
voelt voor hetgeen ihem de akker
schonik, hetzij veel of weinig, zal zich
Uit het mijnwerkersleven van Noord-Alaska.
Naar R. B.
51)
„Ik moet terug enl kieeren halen",
zei zij,
Hij zou 'hier tegen geprotesteerd
tiebbenj, als hij niet gezien had, dat zij
zoo niet kon reizen.
„Zeer goed. Maar laat niemand je
zien."
.(Natuurlijk niet."
..Het wordt laat en ze zullen bij je
thuis riaar bed zijira." Hij keek op zijn
horloge. „Twaalf uur Wees hier over
een uur, em ik zal de boot klaar heb
ben."
Het licht van zelfopoffering was in
Necia's oogen, en haar wangen waren
bleek door het groote bestuit. Zij re
deneerde 'miet waarom, of hoe zij er
toe gekomen, was, zoo over haar toe
komst te beschikken,, maar klemde zich
wanhopend aan Stark's plan vast, o,m
te ontkomen aan tiaar zielestrijd.
„■ik zal hier over een uur zijn", zei
Z'l eenvoudig.
Hij liet hiaar uit em sloot de deur
1 baar toen haaldethij diep adem,
strekte de harldeni boven het hoofd en
staakte een diepen izucht van voidoe-
ing. Daarop nam hij zijn revolver,
nderzocht hem nauwkeurig en maakte
geteut"Toein' Hin« ""'i met bet
ml richting van Gale's han
met nieuwe kraolit toegerust gevoelen
v»or dien arbeid, raoodiig om de velden
tot nieuwe vruchtbaarheid te brengen.
Daarop toch kamt het lm de eerste
plaats aa:n om den grond' voor de ont
vangst van het zaad gereed te maken,
het zaad uit te strooien em alles te doen
wat den, oogst vermag te bevorderen,
wie aldus geploegd en gespit, gewerkt
em geijverd heeft, hem zal de opbrengst
vreugde schenken. Want ooik al om het
even, of de oogst wat grooter of wat
kleiner zal zijn, de zelfvoldoening, het
gevoel zijn plicht gedaan en. zijn arbeid
naar beste kraoh.te.ni te hebben gege
ven, dit bewustzijn is altoos meer
waard, dan cem hoe groot ook stofffe-
lijik gewin.
Dit mag in. de tijden, die wij thans
beleven' nog wel eens met nadruk ge
zegd: worden,dit voor oogen te hou
den zal velen waarlijk geere lowaad
doen, nu het leven meer dan ooit in het
teaken van toenemende gemakzuchtig
heid, van een, streven naar grof genot,
en lusten zonder plichten staat. Dat
dezulken in: den lande toch van den
eenvoudigere landbouwer de waarheid,
de simpele waarheid mogen leeren be
grijpen, dat wat de mensch zaait, hij
ook zat maaien. En dus ook dat wat
ge niet zaait, ge evenmin zult maaien,
Hoe duidelijk en klaar «s dit opnieuw
aan de wereld getoond, nu na de ver-
wanende oorlogsjaren, de met zooveel
verlangen, verbeide vrede ons weinig
anders schenkt em schenken kan, dan
wat de vorige jarem zaaiden verwar
ring en misnoegen alom. Immers in het
groote leven der volken is het juist een-
de^- als in het kleine der millioenen in
dividuen: de verloren krachten komen:
niet terug, de verloren uren en jaren,
zij zullen geen voorspoed, geen bevre
diging, geen heil kunnen brengen.
Slechts opnieuw zal de grond moeten
worden voorbereid, opnieuw de geest
moeten worden vaardig gemaakt, op
nieuw de krachten moeten worden
verzameld en benut, om althans met
eeniige kans op welslagen uit dien toe
stand van ram-spoed, va.n verwarring
en van onrust te geraken, waarin de
wereld nog zoo zwaar en diep ge
dompeld is. Wat moet er al niet her
steld, wat al, niet weder opgebouwd
worden, met vereende kracht Hoe
moet eik onzer in welken staat of
dienst men. ook verkeert, medewerken
naar de mate era de krachten ons ge
schonken, aan, het maatschappelijk en
zedelijk herstel eener dooT zware
kranikten neergevelde samenleving,
wier herstefli-mgsproces nauwelijks is
aangevangen, of reeds dreigen van alie
zijde nieuwe euvelen era ziekten De
felle geschillen tusscham kapitaal en
arbeid wijzen er op, hoe moeilijk en
hoe ernstig het tijdsgewricht is.
Indien echter voor cte maatschappij
eenmaal een tijd' van maaien, va:m oog
sten moet aanbreken, dan dient er
eerst gezaaid te worden. Dan dient met
vasten wiii nu de hand aan den ploeg
te worden geslagen, dan moet er niet
in voortdurende tweespalt tussohen de
verschillende klassen der samenleving
met alle mogelijke machtsmiddelen
raaar eenzijdig opgevatte verbetering
wondere gestreefd, doch moet het doel
wit .hooger worden gesteld en dient
het oogmerk de verbetering, het herstel
en de voorspoed van de geheele sa
menleving te zijn. De tijden dringen
daartoe. Reeds veel te vee! tijd toch is
verloren gegaan, in, het naar voren
brengen van allerlei separate belangen,
eischen en verlangens, waarbij het eene
en alles overheersohende belang der
gemeenschap, geheel uit het oog ver
dween. Niet langer mag worden ge
talmd, om datgene te doen en datgene
te laten, waardoor bet herstellings-
proces der door era door zieke maat
schappij 'niet langer bedreigd wordt.
Rust en nogmaals rust, dat is het wat
zij voor alles behoeft, era zonder weike
zij nooit of te nimmer van deze reeds
zoo langdurige ziekte, door den. oorlog
en zijn rechtstreelcsche en middellijke
gewoligëre aan de mensohlheid berok
kend, zal kunnen, genezen. De beste,
zoo niet de eenige medicijn daarvoor is
den ontzaggelijken achterstand in de
wereldvoorraden' in te halen, en. niets
kan- daartoe beter leiden dan noeste,
gestadige en weWerdeekle aibeid.
Daarom is het zoo hoogst rampzalig
dat juist op zulk een alle beschikbare
krachten behoevend tijdstip, de lust om
de handen (link uit de mouw te steken,
en het weiktu.ig van der. arbeid- ter
hand te nemen, bij zooveleo sterk is
verminderd en dat zij meer geneigd-
zijn, de zaken maar op hun etlendig
beloop te laten, era dus de toestanden
te doen blijven voor wat zij zijn, dan
ook hun schouders ouder het juk te
plaatsen en zoodoende de factoren, die
het maatschappelijk leven richten, te
verbeteren en. zooveel en zoo spoedig
ais doenlijk is, de uit het spoor geioo-
pen wagen der gemeenschap weder op
den. goeden weg te helpen,
Intusschen, h.et mag met instemming
worden geconstateerd, begint in de
kringen der werknemers, vooral in het
zoo zwaar doo.r arbeidsconflicten ge
teisterde 'Duitschlamd, een duidelijk
waarneembare .neiging en herieven.de
lust tot den arbeid door, breken. Het
lean oo-k niet anders of de talrijke
groepen der beter gezinde werknemers
moeten tot de erkenning en het inzicht
komen, dat hoe langer wordt ged'raald
met het verbeteringsproces krachtig in
te zetten, des te langer ook de vruch
ten. van het herstel zullen uitblijven.
Het is dan ook te hopen era zelfs te ver-
wachten^ dat allengs een mindere af-
1 zijidiigheid van arbeidslust zal intreden
over de gansche phalanx der werkers
in de verschillende land-era der nieuwe
en der oude wereld, w,aarbij dan van
.de zijde der wenkgevers al het moge
lijke moet worden gedaan, om dit te-
j ru.ggekeende betere inzicht te steunen
en met verstandige, milde maatregelen
te bevorderen'.
Een. bekrompen en eenzijdig zaaien
o-p den akker der groote gemeenschap
kan inodh zal ooit tot ruime oogsten
kunnen lerden. De vrucht toch is gelijk
aan- het zaad, dat in de voren wordt
gestrooid en. wat de menschheid zaait,
i dat ook zal zij eenmaal maaien. Een
delspost staan en sprak hardop
pHet heeft lang geduurd, vóór de
tijd kwam, Gaylord, maar ik ben hier,
en ik heb je, waar ik je deze vijftien,
jaar heb willen hebben. ja, en ik heb
jou ook, Burrell Bij den hemel, dit is
mijn nacht
Zijn lerii.g lichaam werd als dat van
een panter in houding, zijn uiterlijk dat
van een. vleeschetend dier, en zijn ge
laat was woest en wreed, toen hij het
licht uitblies enl de hut verliet.
XJV.
Luitenant Burrell was zeer verbaasd,
toen. een kwartier nadat hij was thuis
gekomen, Gale aan zijn deur klopte,
iwawt Ihet bezoek van den koopman,
gecombineerd met het late uur eni zijn
somber gelaat, voorspelde nieuwe ver
wikkelingen.
„Hij is hier, o:m het tegen, te werken,
maar het zal niet gaan", dacht de lui
tenant, toen. hij zijn bezoeker welkom
heette.
.Het was voor het eerst, dat de koop
man iets zag van. de woning van den
officier en hij wierp een. onderzoaken-
den blik door de kamer, alsof hij het
karakter van. den eigenaar wilde afme
ten naar zijn omgeving.
„lik moet een. lang gesprek met u
hebben, Burrell", begon hij met moeite.
,,'Het zal mij wel een. paar uur nemen."
„.Neem dan dezen, stoel en maak het
u gemakkelijk."
Meade schoof zijn grooten leesstoel
onder de hanglamp weg, ging -Haar de
kast, bra-chf een flesch mee terug, een
paar glazen en een. zak tabak. Hij .hoor
de den zuoht vara vermoeienis van den
man, terwijl hij zwaar neerviel en zei
vol sympathie
„Mijnbeer Gale, u hebt van-daag een
langen tocht achter den rug en zult wel
i moe zijn. Als dit .gesprak zoo lang is,
als u zegt, waarom drinkt u dan nu niet
een glas .met me en stelt het uit tot
morgen
„Ik -ben. al achttien ja3r vermoeid
geweest", antwoordde de ander „van„
nacht hoop i.k tot rust te komeiu"
.Hij zweeg weer, terwijl hij er naar
zat te -kijken., boe .zijn gastheer twee
glazen cognac inschonk, zijn pijp stopte
en. zioh heel genoegelijik uitstrekte, met
zijn voeten op een. anderen stoel, een
toonbeeld van jeugdige kracht, leven
digheid en vastberadenheid. Onder het
flanellen hemd. van den luitenant zag
men de sfevige spieren en aan. het ge
heele gelaat was te zien, dat hij ver
trouwen stelde in zich zelf en met zich
zelf tevreden, was. Gaie bewonderde
een oogenblik zij.n. jeugd en. zijn benijd
baren staat van tevredenheid, zijn vast
beradenheid.
„Nu, begin dan maar", zei de jonge
man eindelijk.
Jl'k verorldersteis da-t u mij wel i-n. de
rede zult willen vallen en een massa
vragen, maar ik moet u verzoeken, mij
dit verhaal te laten doem, zooals het
tot mij komt, tot ik klaar ben, dan
kunnen, wij teruggaan, en in bizonder-
heden treden.Hef loopt terug tot acht
tien of twintig jaar geleden en daar het
een id-eel is -van een ve.nborge.ra leven, is
het mSet gemakkelijk te vertellen. U
zult de eerste zijin, die het hoort, en ik
veronderstel, dat u genoeg op andere
mannen gelijkt, om het niet te gelooven
oude waarheid inderdaad, maar die in
hert huidig tijdsgewricht voorzeker dub
bele beteekenis heeft.
Ui.
Alvorens over premier, en looniklasse
eenige nadere mededeelingen te doen,
moet eerst nog omtrent het bewaren
van, de routekaarten, een enkele opmer
king worden, gemaakt.
Art. 265 schrijft voor, dat elke arbei
der verplicht is zij.n rentekaart zelf te
bewaren, indien hij haar niet tegen
bewijs in bewaring geeft aan de-ra werk
gever.
Art. 271 bepaalt, dat de werkgever
de kaart van een arbeider, wiens loon
geheel bestaat in verstrekking in natu-
ra, moet bewaren..
Art. 270 schrijft voor, dat de arbei
der, die .niet voor ten minste al de
werkdagen van een kaleniderweek je-
gens zijn werkgever verbonden is, ge- i
durende den. werktijd zijn renfekaart bij
zich moet hebben.
Art. 268 vermeldt dat als de arbei-
der geen rentekaart bij de uitbetaling
van het loon overlegt (wanneer hij die
kaart tenminste al niet h, bewaring j
heeft gegeven aan den werkgever), de j
werkgever geen loon behoort uit te I
betalen.
En volgens art. 266 zij-ra zoowel ar-
beider als werkgever verplicht de ren-
tekaart op vordering vaira bevoegde per
sonen van den Raad van Arbeid te
vertoonera. Deze personen ku.ranen tegen
bewijs d-e rentekaart behouden. Wordt
die kaart binnen 3 dagen riet terugge
geven., .dan wordt zij geacht te zijn
ingeleverd en wordt een nieuwe kaart
uitgereikt.
Aangeraden wordt alle arbeiders die
vast werk hebben voor een weak of
langer, hun kaart tegen bewijs aam den
werkgever in bewaring geven, en dat
de overige arbeiders hun, kaart steeds
bij zioh hebben.
Mocht een arbeider overlijden, dan.
moet de echtgenoote of venwanten de
rentekaart opzenden naar den Raad van
Arbeid, waaronder hij thuis toehoorde,
met de mededeeling, dat de arbeider j
overleden is. Op de postkantoren wor- j
den enveloppen, voor verzending ver-
strekt.
En. nu tot de looniklasse overgaande, j
zij medegedeeld,, dat de wet 5 loon- j
klassen kent, waarvan de grenzen zijni
I loon,klasse beneden, 240 He toon- i
klasse f 240 tot beneden 400 Ille
looniklasse 400 tot beneden 600
IVe loonklasse 600 tot beneden 900;
Ve looniklasse 900 of hooger.
Ware het mogelijk steeds voor ieder
arbeider te kunnen zeggen „hij ver
dient zooveel of zooveel per jaar", dam
kon ieder zien in welk hokje hij thuis
hoort. Dit is echter miet mogelijk (wer
keloosheid, staking, ziekte, enz., alle
maal niet te voorziene omstandigheden,
die invloed hebben op de totale jaar-
lij.ksche verdienste) en daarom worden
voor elke gemeente looniklassen aange
wezen, waartoe verschillende groepen
van arbeiders béhooren. Wegens bij
zonder bedri'fsgevaar echter kunnen
groepen, va-ra arbeiders in een hoogere
ioon-klasse worden gerangsohikt.
Mocht echter een arbeider een over
eengekomen vast loon in geld verdié
nen. (-kantoorpersoneel b.v.), dan wijst
dat loon natuurlijk de loonklasse aan
u is niet oud genoeg en. u hetbt niet
genoeg van de wereld gezien, om te
weten, dat niets onmogelijk is, dat niets
vreemd genoeg is, om onmogelijk te
zijn. Ook zult u witlem weten., wat dit
alies te maken -heeft met u, en Necia
ja, zij heeft mij alles van u en .haar
verteld, en daarom ben ik hier." Hij
zweeg een oogenblik. „U denkt werke
lijk, dat u haar liefhebt, nietwaar
Burre.il na,m zij.ni pijp uit dem mond
en zag zijn gast ernstig aan.
„Ik heb 'haar zoo lief, mr. Gale, dat
niets, wat u zeggen kunt, eenigen in
vloed op mij zal uitoefeneni. Ik ik
aarzelde eerst, om haar te vragen., mijn
vrourw te worden, omdat u begrijpt
het ongewone wel, haar ongewone
geschiedenis. Ziet u, ik kom uit een
land, waar gemengd bloed ongeveer het
eeniige is, wat niet over het hoofd kan
gezien, worden, era ik ben opgegroeid
im-et allerlei begrippen over familie-eer
en trots op geslacht en geboorte en.
zoo ail meer, wat u alles onzinnig en
dwaas zal schijnen. Maar veie zulke
dwaasheden zij.n. me met den paplepel
ingegoten zij zitten in het bloed va-n
elke oude familie in mijn land, en zoo,
ik schaam mij, het te zeggeni, aarzelde
ik en trachtte me voor te praten, dat ik
haar moest opgeven-, maar mijn oogen
zijn geopend, en ik zie, hoe weinig deze
dingen er eigenlijk op aan komen. Ik
zal met Necia trouwen, mr. Gale. Ik
zou het graag overmorgen, Zondag,
doen, m.aar zij is nog niet meerderjarig
en als u er tegen zijt, zullen we moeten
wachten tot November, als zij achttien
wordt. Wij zouden beiden graag uw
toestemming hebben, natuurlijk ik zou
(mits het loon uitsluitend bestaat uit
het overeengekomen loon in gelid.)
Door die gemeentelijke indeeling zou
het kunnen voorkomen, dat een arbei
der in een. groote gemeente steeds wer
kende in bijv. de 4e looniklasse, voor
zijn. werkgever tijdelijk in een kleinere
gemeente moet werken en dientenge
volge in de 5e looniklasse zou komen.
Dit zou onbillijk zijn en daarom is tra
art. 62 bepaald, dat hij nimmer in deze
omstandigheden tot een lagere loon
klasse kan belhooren.
Verder wordt In. de wet bepaald, dat
voor groepen van arbeiders, die in ver
schillende gemeenten hun arbeid ver
richten (schippers bijv.) Sipe-ciaal de
looniklasse zullen worden aangewezen.
En dan, inog iets over de premie-
kwestie.
1. Zooals reeds vermeld werd in een
vorig artikel,.moet de werkgever zegel
plakken, over een kalenderweek of een
deel daarvan. Wordt dus geen toon
uitbetaald, dan is over die week ook
geen premie verschuldigd.
De premiën bedragen.Ie loonklasse
20 ets. He ioonfclasse 24 ets. Ille
loonklasse 32 ets. IVe looniklasse 40
ets. Ve loomiklsse 48 ets. Inriie.ni de
wijzigingen .in de ,wet voorgesteld,
wonden aangenomen., dan bedragen de
premiën reap. 25, 30, 40, 50 en 60 ets.
2. Geduere.nide ziekte, gebrek aan
werk, werkstaking, kan de arbeider zelf
een zegel: plakken, doch hij is ihet niet
verplicht. Aanbevelenswaardig is het
echter wel, omdat de latere uitkeering
grooter is, naarmate .meerdere em
hoogere premiën gestort, .dras zegels
geplakt zijn.
3. De arbeider, die geen werkgever
heeft gedurende ee.mi.gen tijd en wel als
ondernemer arbeid heeft verricht, dus
geld heeft verdiend, moet zelf de pre
mie betalen overeenkomstig de loon
klasse, waartoe hij behoort heeft i.n de
week waarover het laatste zegel werd
geplakt.
4. De vrouw, die een. huishouding fe
verzorgen heeft en momenteel geen
werkgever heeft, is niet verplicht pre
mie te betalen over een week, waarin
ze niet tegen toon of als onderneem
ster, door welke oorzaak ook, heeft
gewerkt.
5. De arbeider zelf moet de zegel be
talen. en plakken, indien hij bevoegd is
de verplichte verzorging te doen ver
vallen. Over deze vervalli.ragverklaring
zal in .hét .volgend artikel gesproken
worden.
6. Tot slot dient nog vermeld dat de
werkgever geen premie verschuldigd is
en dus geen. zegel behoeft te plakken,
wanneer h,et toon bijverdienste is. Deze
kwestie zat wel niet tot moeilijkheden
aanleiding geven. De arbeider krijgt
zijira zegel geptaikt bij den werkgever,
waar hij zijn hoofdverdienste heeft,
welke zegelwaarde allicht hooger zal
zij.n dan de zegel voor kleine bijver
dienste.
Nog enkele belangrijke kwesties
annex deze premiebetaling ruller, in een
volgend artikel behandeld worden.
(Wij wijzen er nog eens op, dat ieder
die inlichtingen omtrent de Invalidi
teitswet wenscht, deze gratis kan be
komen als de behoorlijke oraderteeken-
de vragen aan. ons bureau worden
bezorgd. -Red.)
APOTHEEK GEOPEND.""™'
Zondag 19 October is de Apotheek-
geopend van Atevr. Wed. A. J. Van
OCKENBURG, Badhuisstraat.
riet graag zonder uw toestemming
trouwenmaar als u weigert, zullen
wij genoodzaakt zijn, u te mishagen."
Hij zag op en ontmoette den blik van
den vader. „En nu za) ik gaarne raar
u luisteren, zoolang u wilt praten,
maar ik geloof niet, dat het eenig goed
zalfldoen."
De lippen van den ouden, man- vorm
den zich tot een zwakken glimlach.
..Wij zullen zien Ik wilde, dat i'k u-w
vastberadenheid had gehad, toen ik uw
leeftijd had, dan zou dit verhaal anders
zijn. en. gemakkelijker te vertellen." Hij
wachtte een oogenblik en begon toen
aan. de taak, die hij zich zelf gesteld
had.
„Ik was mijn-ontginner toentertijd in
het Motiher Lode land van. Californië,
dat toen de grens was, ongeveer zoo-
als Flambeau nu is, maar wij hadden,
betere dingen te eten dan hier kwam
van het Oosten, of mijn familie tenmin
ste, maar ik was buiten opgevoed en
hield van de heuvels en bossühen en
plaatsen, waar men niet veel spreekt,
d'us ging ik op laradonderzoek, omdat
het mij bracht, waar de zon heider
scheen en. «k één was met de natuur.
.Ik was een (der eerste man-nem in een
kamp, Chandora geraamd, heb gehol
pen het te bouwen en verzekerde me
grond, die werkelijk goed scheen. Het
was hard werken echter, en, daar Lk
anm was, hanteerde i'k nog altijd hou
weel em hamer, nadat de stad was op
gebouwd.
„Een. vrouw .kwam uit van- 'het Oosten.
Vermont was het en pndenwijs
geven was haar beroep, maar zij was
er niet voor opgebracht en dit was
