ZATEROAG
30 AUGUSTUS.
750 300 "-"n ^'ISö iflft 9^
-- - jwu
Gemeentebestuur
EEN NATUURKIND.
VERMANING
lifisliiint Éplijks, oitpsM ep hén in gjpm erkende Christelijke ieestdap
FEUILLETON
No. 2504
57e Jaargang
1919^
VLÏSSIINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren /1.85
per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ2 20. Voor België 3 50
Voor overige landen der Post-Unie f 4 50. Afzonderlijke nummers 3 cent
ipisfirm f. ÏAN 81ÏU8E if.. i\m Harkt 58, Minima. Tsleiosn intens.
ADVERTENTIEPRIJS: Van 1—4 regels ƒ0.80voor iedere regel meer 20 ct.
Familieberichten van 1—6 regels ƒ130. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 4 Oct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 10 ct. per regel
to Contant behoort een Bijvoegsel.
UITREIKING BROODKAARTEN.
Burg. en Weth. van Vlissingen brengen j
ter algemeene kennis aal de broodkaarten
v00r de 28ste broodkaartperiode zuilen
worden uitgereikt in het Distributiegebouw, i
Wilhelminastraat,
op Dinsdag 2 September aan de domici-
lienummers No. 1 iot 150 van 8 tot 9
uur no. 151 tot 300 van 9 tot 10 uur
tio. 301 tot 450 van 10 tol 11 uur no. 451
tot 600 van 11 tot 12 uut no. 601 tot 7bö
van 2 tot 3 uur no. 751 tot 900 van 3 tot
4 uur no. 901 tot 1050 van 4 tot 5 uur 5
no. 1051 tot 1200 van 3 tot 6 uur
op Woensdag 3 September no. 1201 lot j
1350 van 8 tot 9 uur no. 1351 tot !'5<'0 i
van 9 tot 10 uur no. 1501 tot 1650 van j
10 tot 11 uur no. 1651 tot 1800 van 11 tot
12 uur no. 1801 tot i950 van 2 tot 3 jur;
no. 1951 tot 2100 van 3 tot 4 uur; no.
2101 tot 2250 van 4 tot 5 uur no, 2251
tot 2400 van 5 tot 6 uur
op Donderdag 4 September no. 2401
tot 2550 van 8 tot 9 uur no. 2551 tot 2700
van 9 tot 10 uur no. 2701 tot 2850 v«n
10'tot 11 uur no. 2851 tot 3000 van 11 tot
12 uur no. 3001 tot 3150 van 2 tot 3 uur
no. 3151 tot 3300 van 3 tot 4 uur no.
3301 tot 3450 van 4 tot 5 uur no. 3451 tot
3600 van 5 tot 6 uur
op Vrijdag 5 Septemberno. 3601 rot
3750 van 8 tot 9 uur no. 3751 tot 3900 van
9 tot 10 uur no. 3901 tot 4050
van 10 tot 11 uur no. 4051 tot 4200 van
11 tot 12 uur no. 42C1 tot 4350 van 2 tot
3 uur no. 4351 tot 4500 van 3 tot 4 uur j
no. 4501 tot 4650 van 4 tot 5 uur no. j
4651 tot 4800 van 5 tot b uur
op Zaterdag 6 September no. 4801 *ot
4950 van 8 tot 9 uur no. 4951 tot 5100
van 9 tot 10 uur no. 5101 tot 5250 van j
10 tot 11 uur no. 5251 tot 5400 van 11 tot J
12 uur.
Dat de broodkaarten uitsluitend op bo- j
vengenoemde dagen verkrijgbaar zijn, en
dus na die dagen geen broodkaarten meer
worden uitgereikt.
Dat in het lokaal gelegenheid bestaat
het aantal broodkaarten te controleeren. en
dat op reclames welke ingebracht woroen,
nadat men het lokaal heeft verlaten, getn
acht meer kan worden geslagen.
Dat men verplicht is de domiciliekiart
mede te brengen.
Dat men de broodkaarten naar keuze
kan ontvangen, en men verzocht wordt ?en
enveloppe mede te brengen, omdat de
broodkaarten niet in enveloppe worden
uitgereikt.
Vlissingen, 30 Augustus 1919.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM Jr.
HINDERWET.
Kennisgeving.
Burg. en Weth. van Vlissingen, ge/.ion
de artikelen 6 en 7 der Hinderwet, geven
bij deze kennis, dat Dij hen is ingekomen
een verzoek van de Koninklijke Maatschap
pij „de Schelde", scheepsbouw- en werk-
tuigenfabriek, alhier, om vergunning tot het
oprichten van een koperslagerij met ver-
zinkerij, op een terrein kadastraal bekend
gemeente Vlissingen, sectie D no. 1796 aan
Uit het mijnwerkersleven van Noord-Alaska.
Naar R. B.
9)
Doret werd nog verlegener dan de
luitenant bij deze dankbetuiging en
bromde iets binnensmonds. Maar toen
de jonge man weg was, wendde hij
zich tot Gale, die he-rn zwijgend had
gadegeslagen en zei „Hij is een aar
dig jong.men.soh, oude. Sapristi Toen
hij woedend was, schoten zijn oogen
vlammen."
Maar de koopman antwoordde niet.
ill.
Toen de boot vertrokken was, ging
Napoleon Doret Necia opzoeken, en
vond haar spelende met de kinderen,
die gelukkig waren met de cadeaux,
die hij had meegebracht. Nooit was er
zulk een verrassing geweest, nooit zul
ke prachtige dingen voor kinderen. Dit
was een land, waar geen speelgoed
was, een land te jong voor kinderen
en ieder, wiens jeugd geweest was als
die van and-ere kinderen, zou iets pa
thetisch hebben gezien in de vreugde,
van deze twee. Poleon had moeite ge
noeg gehad, iets geschikts te vinden
voor zijn kleine vriendjes, want of
schoon er allerlei koopwaar Dawson
binnenkwam, was er niets bij bestemd
voor kin-deren, zelfs geen kleeren.
de Lampsensstraat
dat dit verzoek met de bijlagen, te óe-
ginnen met Maandag den ie September
1919 op de Gemeente-Secretarie ter v'jie
zal gelegd worden en dat den veertienden
dag na dien, zijnde den I5en September
1919 ten raadhuize, des namiddags ten 2
ure, gelegenheid zat gegeven worden om
bezwaren tegen het oprichten dier inrich
ting in te brengen, zullende zij die niet
overeenkomstig Art. 7 der Hinderwet oor
het gemeentebestuur of een of meer zijner
leden zijn verschenen, teneinde hunne be
zwaren mondeling toe te lichten, niet tot
beroep gerechtigd zijn, terwijl gedurende
drie dagen vóór dat tijdstip, ter uc-
meen te-Secretarie van de ter zake inge
komen schrifturen kennis kan worden ge-
nomen.
Vlissingen, den 29 Augustus 1919.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE,
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM Jr.
zonnestralen kan het in het geimoed zoo
somber en -naargeestig zijn ook ais
allies om ons henen daarbuiten- jubelt
van levenwekkende, 'levenbrengende j
krachten- en schoonheid, ka-n het daar
binnen1 in ons knagen van zorg en ver- i
driet. Maar niettemin als ons een)
oogenbiik van minder nijipen der be- j
slammerm-gen-, van minder angstigen
druk op het bezorgde hart gegumd
wo-rdt, en wie is er die deze ooge-nblik-
koni n-ief kent, dan stamt het zoo wet- j
dadrg en- vertroostend, wanneer wij
daar buiten de harmonie' genieten kun-
ne,n t-usschen, ons tot rust en tot berus-
j ting neigend gemoed, era de milde, <e
i koesterende, de in haar zomerdos met j
I rijken luister pralende natuur. De jeugd, 1
zij gevoelt zoo niet de diepere behoefte
j aan- de schoonheid en weldadigheid,
welke het heerlijkst sieraad van den-
j zomer uitmaken, maar naar mate de
i jaren onzen blik verruimen en ons ge-
1 moed voor het waarlijk schoon-e ont-
vankelijker maken, neemt ook de liefde
1 der menschen voor den zomer toe. En
vrijheid en blijheid is het voor de jon
geren onder ons weder voor een gehee-
len tijd gedaan. Leermeester en leerling,
zij hebben zich wederom te voegen in
het gareel van het even uitgebreid als
onverbiddelijk leerrooster, dat dienen
m-oet den teerling zooveel en zoo goed
mogelijk kennis bij te brengen en ook
zoo spoedig als maar een-igszirs doen
lijk is, hem tot een voor zich zelf ge
lukkig en voor de samenleving bruik
baar burger te mater.
Met het geheele dagen lang genieten
buiten- de schoollokalen va,n al wat
mooi Holland aan Jon-g-Hollarad te ge
nieten geven kan, is het thans afgeioo-
pen en de ijzerharde plicht roept tharas
weer om vervulling van de taak der
voorbereiding tot het groote leven in de
maatschappij. Wanneer dan aanstonds
de luidruchtige jeu-gd opnieuw voor
haar taak ter hervatting in de scholen
bijeenkomt, dan: rijst cr ongetwijfeld bij
al-le erkentelijkheid en dankbaar her
denken van het in deze weken gen-oteme
in menig jo-nig gemoed de verzuchting
wat duurde die heerlijke tijd toch kort.
En wij onderen, is er ook voor ons
geen reden .tot het slaken' van eerc
soortgelijke verzuchting Zeer zeker,
immers met den aanvang der scholen
is pok voor ons een tijdperk van vreug
de welhaast afgesloten, want nu raakt
niet waar, in dezen tijd der groote en
veelomvattende zongen hebben ook wij
behoefte aan wat zon en vroolij-kheid.
O, gewis ook bij de meest koesterende
'Het was diuidelljk, dat hij hen zeer
gelukkig had gemaakt, want toen hij
verscheen, liepen zij hem om de boe
nen als kabouters en babbelden onsa
menhangend en luidruchtig, zij konden
haast geen uiting geven aan hun
vreugde. Zij hadden nooit gespeeld met
een stuk speelgoéd, dat Poleon niet
voor hen gemaakt had, of een klee-
dingstuk gedragen, dat moeder niet
voor hen had genaaid.
Dit was een groote dag, want het
eerste, wat zij zagen, toen zij hun pak
jes openden, was een paar laarzen voor
elk. Het waren dames knielaarzen, van
het kleinste soort, dat in voorraad was,
maar de Gales konden er, met schoe
nen en al, bijna tot hun heupen in, zoo-
als de waterlaarzen, die eendenjagers
gebruiken.
Als zij hard wilden loopen, vielen zij
e„ verloren ze, maar ze bleven er even
trotsch op, want waren deze niet als
de laarzen, die Poleon droeg en niet
van het Irtdianenjnaaksel, met al die
gekke kralen er op Dan had de jeug
dige stamhouder een strooien hoed ge
vonden van vreemd en wonderlijk mo
del, met een grooten rand en een blauw
lint. Poleon had hem gekocht van een
jo-n-gmcnsch uit Oxford, die dit zinne
beeld van zijn verleden tot nu toe be
waard had. Evenals de laarzen was hij
veel te groot voor den kleinen John en
hij kon hem moeilijk op het hoofd hou
den, maar met nog een roode das er
bij was hij prachtig uitgedost. Molly
had ook twee stel zijkammetjes, prach
tig versierd met glasdi.amanten en een
tandenborstel 'met zilveren handvat,
Nog enkele dagen en de vacantietijd
der meeste scholen ia ons lan-d is afge-
loopen, de leerplicht herneemt zijn rech_ j kGf js n.oode, dat wij telken jare zijn
ten en met de doge» van zorgelooze j naderend einde gewaar worden.
i Als altoos worden: we ook ditmaal -
1 daar onverwachts en duidelijk aan her- j
inn-erd-, want nog is Oogstmaand niet f
ten e'rad-e of er komen enkele sombere j
en zelfs koele dagen ons er aan herin- j
neren, dat de zomer zijn hoogtepunt j
reeds voorbij is en- we ons op veran-
diering, helaas geen ver-betering, van
seizoen hebben voor te bereiden. Hoe
onomwonden vernemen wij in die wisse
ling de vermaning van al het tijdelijke
er. van- het kortstondige.
Want evenals in de natuur en in de
en-gere wereld der schooljeugd, gaat het
ook toe in de grootere wereld der oude
ren. Midden in het festijn des tevens en
zijn-, vreugden, komt op het onver
wachtst de vermaning tot ons, dat h-et
schoonte ievenssei-zoen alreeds [Cn einde
spoedt, terwijl, wij het nog nauwelijks
begonnen waanden. De zomertijd des
levens, hoevelen zijn- er niet, die hem
in zijm heerlijkheid voor schier einde
loos hielden en die er op bouwden als
op een tijd, waarin zij zich tiiet behoef
den te haasten o-m er van te genieten,
wijl zij den duur schromelijk overschat
hadden. Eerst on later leeftijd ko-mend,
beseft de men-sch vaak, dat hij zijn
jeugdjaren: -niet in al de gelukzaligheid
daaraan verbonden, heeft gewaardeerd,
en weder wat ouder geworden: bekruipt
talloos velen de te laat komende er-
met de zomervacantie onzer kinderen j kenni-ng, dat zij ook den vollen zomer-
ook de zomer voor ons ten einde en tijd huns levens niet zoo gewaardeerd
en niet zoo gebruikt, n:iet zoo dankbaar
genoten hdbbem, als .deze hoogtijd wel
verdiende. Gel-uklkig echter zij, die nog
bijtijds venmaand geworden zijn en toen
waarmee zij haar hondje borstelde.
Er waren nog andere dingen, waar
van zij het gebruik niet kenden, zooals
heerlijk riekende, zachte, gele vruchten,
die Necia sinaasappelen noemde en
goed om te eten-, ofschoon de schillen
lederachtig en zeer bitter waren.
-Maar zij roken nog niet eens zoo
lekker als de toiletzeep, die ze zelfs niet
mochten oroeven va-n Necia. Dan was
er een doos cbocoiadebortbons, zooals
de intendant té St. Michael hun elk
voo-rjaar zond en een eau de cologne-
spuitje, d-at Necia met water gevuld had
en dit werkte nog beter op het hondje
dan de tandenborstel.
Het oudste meisje lachte verheugd,
toen Poleon binnenkwam, ofschoon
haar oogen vochtig waren van aan
doening.
„Je schijnt zonneschijn te brengen,
waar je ook gaat", zei zij. „Zij hebben
nooit dingen gehad, om mee te spelen,
zooals andere kinderen, en als ik hen
zoo gadesla, moet ik schreien."
„Ho, ho 1" zei hij, „dit is ^een tijd
om te schreien. Drommels I Ik wed, dat
jij niet zooveel cadeaux gehad hebt,
toen je een klein meisje was, wel Je
denkt zeker, d-at i-k je vergeten héb.
Neen, dat heb ik niet."
iHij begon de touwtjes los te maken
van een- pakje, dat hij in de hand had,
want Napoleon Doret had nog andere
dingen van Dawson meegebracht be
halve zijn cadeaux aan de kinderen.
Necia greep maar het pakje.
„Je mag het niet open,maken Dat is
de helft van de pret."
Zij was nu zel-f een kind, haar gelaat
het nog tijd was begrepen- hebben, de
snelheid, waar-mede elke periode in het
menschetijk leven- heneiwliedt.
Het is in deze afgelooipen weck ge
weest dat de barometer met groote
snelheid daalde, dat de gierende wind
de donkere wolken door het luchtruim
voortjoeg met ijlende vaart, dat geiheele
degen de zon verscholen bleef achter
het dichte wolkengordijn, dat reeds vele
gele en verdorde blaren, van de boomern
werden afgeschud en dat het donker
reeds vroeger in den avond de woning
binnend-rong. Het scheen wel alsof ae
zomer plotseling zijtn: afscheid genomen:
had en dat het gedaan was met het
lichte vroolij-ke jaargetijde. En al deed
zich dra een: venbetering voor, zoodat
hei weerglas wat gunstiger weder
voorspellen kwam, de waarschuwing
dat d-e zomertijd ten einde raakt, was
er niet minder duidelijk om. Laat ons
deze venmani-mg ter harte neemm, gelijk
het ons betaamt te doen. Aldus leeren
we ook in andere levensomstandighe
den de vermanende teekenen die zich op
onzen weg komen voordoen te verstaan
en er ons naar te gedragen. Aldus dan j
doen wc het onze, om gemis en leed
zooveel .mogelijk nog in vreugde en
gewin te doen keerera.
Mochten ook de volken, evenals de
menschen afzonderlijk, toch beter lee
ren de groote, moreete kracht in te zien,
welke gelegen is in het ondergaan en
verstaan eener te juister tijd komende
vermaning. Want ware dit enkele jaren
geleden het deel der natiën geweest,
het onheilvolle jaar 1914 zou ni-mmer
zulk een rampspoed over heel de we
reld hebben kuranen uitstorten. Immers
aan: oribedriegelijke vermanende teeke-
■rjen- dat een ontzaglijk wereldconflict
stond géboren te worden, ontbrak het
reeds geruimen tijd- vóór dat jaar
geenszins. Alleen: de volken hebben die
'teekenen niet vermogen, de regeeringen
niet willek» onderkennen. En aldus is.
het kunnen gebeuren, dat de mensche-
lijike samenleving verscheidene jaren in
een chaos van slachting, verdelging en
meedoogenlooze verdierlijkimg is ge
stort geworden, waaruit te ontkomen
en zich weder omhoog te werken zelfs
in een lange reeks van volgende jaren
wellicht niet mogelijk zal zijn.
""HGWGlaGT"
Nederland en België.
De Belgische bladen zijn door het
Bureau d'information beige" ingelicht
'óver hetgeen de Belgische afgevaardig
den- te Parijs tea opzichte van de schel
de gevraagd hebben; De heer Segers,
een der Belgische afgevaardigden, heeft
te Parijs voor België „la -maitresse de
it ui huiiiiinmiiBiw*MiiiiiTir~'~rr,irH
gloeide en haar handen beefden.
Zij nam het pak mee naar de tafel
en maakte haastig de knoopen los, ter
wijl hij haar stond aan te zien, zitn
tanden wit afstekend tegen zijn donker
gelaat en -zijn oogen half gesloten, alsot
zij verblind waren door het zien naar
„<j, waar,om heb je nog niet meer
knoopen in d-e touwen gelegd?' vroeg
zij, terwijl zij den laatsten losmaakte
e„ toen. langzaam het omhulsel ope
nende, was zij een en al verbazing. Zij
schu-dde het zacht, eerbiedig uit een
prachtige zwart kanten japon van ra-
,-iisch maaksel. Toen opende zij een
doos en nam er een grooten, zwarten
hoed uit, met lange, zwarte vecren, dien
zij liefkoozend tegen haar gelaat druk
te Er waren ook andere kleedingstuk-
ken een zijden onderrok, zijden kou
sen en een paar schoenen, met hooge
hakken, die er bij hoorden. Zij had nog
geen oogen voor Poleon, die geen
woord sprak en niets deed dan haar
aanzien. Eindelijk legde zij alles ter
zijde, wendde zich tot hem en zei met
gedempte, gelukkige steun
„Het is er alles, alles is compleet!
O, Poleon, lieve, beste Poleon Zi)
nam zijn twee groote handen bij de
duimen, zooals haar gewoonte was ge
weest, sedert zij een kind was en zag
op tot hem, met oogen vochtig van aa-n-
doenin" Maar zij kon de japon niet
lang alleen laten en keerde terug, om
er weer van te genieten. De twee kin
deren stonden n-aa-st haar, van het eene
been op het andere springend in hun
hooge laarzen, met oogen en mond
i'Escaut" gevraagd, wat volgens „Het
Laatste Nieuws", dat eveneens haar in
lichtingen van het Bureau d'information
gekregen heeft, op niet minder dan het
volgende -neerkomt
1Het recht voor België door en- te/1
koste van Holland a-i de noodige wer
ken-voor de scheepvaart te laten uitvoe
ren als Holland in gebreke blijifi, heeft
België -het recht die werken onverwijld
te laten uitvoeren.
2. Het recht dadelijk en zonder hin
derpalen: alle werken te late-m uitvoeren
in ge-val België voorslaat ze te betalen.
3. Dezelfde rechten betreffende de
betonnirag, de verlichting, de boete-m
4. Het recht de -beide oevers te ge
bruiken in zooverre het -noodig fblijlkt
voor de -uitvoering van al de werke-n.
5. Het recht de bifhoori-ge diensten
op de Schelde uit te -baten en te rege
len, zooals dat voor de scheepvaart het
nuttigst blijkt.
6. -Jfolland heeft niet thet -recht bin
nen de hoofddijfkem werken te laten uit
voeren, die schade zou-den toebrengen
aan de bevaarbaarheid van den stroom.
De „-Nation beige" betoogt, dat het
vrije gebruik van de Schelde, dat de
Belgische afgevaardigde Segers voor
België aan de Parijsche commissie heeft
gevraagd, natuurlijk ook -moet gelden
i voor tijd van oorlog. De tractaten van
1839, zegt het -blad-, hebben- aan Neder-
lamid geenszins een soevereiniteit-sreeht
J toegekend o-m de Belgische verded-i-
gi-ngamiddelen tijdens den oorlog te
j verlammen-. De Nederlanders zouden
j verkeerd doen voordeel te willen trek
ken uit het feit, d-at -België, i-m het besef
dat zijn onzijdigheid, die door de mo
gendheden was opgelegd, eerr voldoen
de belemmering zou zijn tegen eiken
aanval, iets van zijn rechten heeft -laten
vallen Wij -willen, zegt de „Nation Bei
ge", ihier een der droevigste episoden
van o-ree besprekingen en oneeni.gheden
met Nederland over de toepassing van
de tractaten van 1839 in herin-nering
brengen een dier episoden; die het
best aantoonen, hoezeer de valsche vei
ligheid, waarin wij leefden, de-n- geest
en den politieke-n zin onzer staatslied-en,
die toch de reputatie hebben van: de
besten te zijn, verblind hadden en- ver
duisterd.
inkrimping treinenloop.
Naar het persbureau Vaz Dias ver-
-r.ee-mt, zal In-gaande 16 September de
treinenloop op de -Nederland-sc.be Spoor
wegen weder ingekrompen worden.
Oorlogswinstbelasting.
Nu de oorlogswinst-belasting over
1918 voor het laatst za[ worde» gehe
ven, acht de minister van financiën de
vrees niet ongerechtvaardigd, dat ve
len de in- art. 36 der wet voorgeschre
ven -aanmelding zullen verzuimen i-n: de
on-dersfeffiwg, dat de o-nitdelkkireg daar
van minder gemakkelijk zal vallen-. De
mini-ster heeft -daarom voorgesteld in
de wet te bepalen, dat de belasting
rond en open van verbazing.
„Je vindt het mooi, hé vroeg Po
leon, 'n-unkerende naar meer bewijzen
van blijdschap.
„O", zuchtte zij, „kun ie dat niet
zien? Waar ter wereld heb je het van
daan- gëhaal-d Toen, plotseling be
grijpende, welke waarde het geheel
vertegenwoordigde, riep zij „Wel, het
moet een fortuin gekost hebben En
een plotseling verwijt kwam in haar
oo-gen, maar hij lachte weer.
„Op een avond héb ik gespeeld in
een groote zaal. Ja En ik heb dien
avond goed gespeeld ook. Een poosje
heb i-k roulette gespeeld, toen gedanst,
weer gespeeld en toen heb ik een- nieuw
danseresje gezien. Het is een Fransoh
meis-je, van Montreal. Dat is die, waar
ik je van verteld heb I Duivels Zij was
chique gekleed ook. Zij heet Marie
Bourgette."
„O, ik heb van haar gehoord", zei
Necia, „Zij is eigenares van een. ge
deelte van de mijn te Bonanze Kreek."
„Zeiker, zij is de vriendin van Oharlie
Mc. Cormack, dien rijken kerel, maar
dat wist ik toen niet, en daa-rom vroeg
ik haar o-m een dans. Toen dronken wij
een glas oham-pagne twintig dollar.
Juffrouw", vroeg ik, „voor hoeveel ver
koopt u me die japon
„Waarom zou ik haar verkoopen
vroeg zij „ik heb haar niet vóór van
avon-d gedragen, en een japon als deze
kan ik niet voor duizend dollar weer
krijgen."
Necia deed een uitroep va-n verba
zing.
(Wordt vervolgd.)
