MAANDAG 25 AUGUSTUS. ÏSïs fiin f. VU SI VELOI K Kliin Rukt 58, ïlissiigin. Telefoon latin. IB Verschijnt Ms. oittutmlird op Zondas n ilisesiurM Christelijke teestdasen Brieven uit de Hofstad EEN NATUURKIND. BINNENLAND No i99 h--57e Jaargang1919 VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingeri en de gemeenten op Walcheren 1 85 ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels ƒ0.80: voor iedere regel meer 20 c\ per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ2 20. Voor België 3 50 Familieberichten van 1—6 regels ƒ130. Bij abonnement speciale prijs Voor overige landen der Post-Unie 4 50. - Afzonderlijke nummers 3 cent S0TÊJjf® V Reclames 40 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 10 ct. per regel pHterm?». in t bezit eener «ffc tf| tffo gulden bij levens- rs f* fk gulden bij dood f| f| jT| gulden bij verlies J 1* gulden by verlies 4f|ffe gulden bij verlies gulden bij verlies ooli", zijn QRAT1S verze- lij 181 lange ongeschikt- II door |g I van een hand, *"||I van llggi vaneen *1 van eiken kttdtcgen ongelukken voorheid tot werken f UU een ongeluk OUtJ voet of oog 1CPU een duim 1.1^ *LP wijsvinger &4W anderen vinger pent pUkeerlsjé» «sorde» VERDUBBELD Iftdten M «erzekerdan, «oorzien »an geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot ol trem. De ultkeerlng wordt gewaarborgd door de „Moll. Alg. Verzek. Bank" te Schiedam Belastingen. De Zeestang. Onder in den zak vindt men de reke ning. Onze voorvaderen wisten het wel vaak te zeggen de waarheid van dit spreekwoord ervaren wij maar al te goed, nu men bezig is de rekening van de crisisjaren op te maken. Er is in die jaren gefinanceerd op een wijze, die hen, die op de hoogte zijn van de finan ciën, met den grootsten schrik moest slaan. Voor alles was er onmiddellijk geld. De inkomsten der schatkist ver minderden en toch ging men voort op alles wat maar noociig was, geld toe te leggen. Talloos waren de bureaux die gesticht werden reeksen ambtenaren werden aangesteld en het geld stroom de weg naar alle zijden. Thans is het oogenblik gekomen, waarop men begint het overzicht sa men te stellen en natuurlijk blijkt nu, welke enorme sommen zijn uitgege ven. Nu gaat Sijmen betalen. De inkom stenbelasting zal voor 1920 vrijwel het dubbele bedragen van 1018. Dan heeft men zijn toevlucht genomen tot de meest onsympathieke belasting die er bestaat, een straatbelasting en vervolgens wor den allerlei heffingen verhoogd. Alleen op die wijze wordt het mogelijk de be grooting voor 1920 sluitend te krijgen. Onder in den zak vinden wij dus de rekening. Het zal natuurlijk onvermijde lijk zijn tot deze verhoogingen over te gaan. Het geld moet er zijn en gedane zaken nemen geen keer. Wie ooit de illusie had dat het mogelijk zou zijn op een staats- of gemeente-huishouding te bezuinigen, is al lang gedesillussion- neerd. Het heet onmogelijk te zijn om te bezuinigen. Iedere bezuiniging heeft noodlottige gevolgen. Nu eens zou de bevordering van een of ander maat schappelijk doel er door kwijnen, dan weer zou een goed en nuttig werkende sociale maatregel er door te niet gaan. In den aanvang van den oorlog is men er op bedacht geweest om alles wat crisis-uitgaaf moest heeten, afzon derlijk te houden. Het was dan de be doeling voor de bestrijding daarvan af zonderlijke bronnen van inkomsten te zoeken. De lange duur van den oorlogs toestand heeft dit stelsel onmogelijk ge maakt. Ten slotte was iedere maatregel een crisismaatregel. Wij behoeven niet te zeggen dat deze belastingverhoogin- gen allesbehalve aangenaam zijn. Voor al de straatbelasting wekt weerzin. Zij is ten slotte een belasting op de wo- ninghuur en er is niets dat op dit oogenblik zóó in de war is ais de huur-bcpaling. Deze grondslag is de meest ondeugdelijke die genomen kan worden. De belasting werd gelegd op de verhuurders en deze zullen ze na tuurlijk onmiddellijk afwentelen op de huurders. Welke zekerheid is er dat dit op billijke wijze geschiedt Alle indi recte belastingen zijn thans uit den booze. Zij worden onmiddellijk afge- FEU1LLET0N Uit het mijnwerkersleven van Noord-Alaska. Naar R. B. o ij Zoo zittende op de trappen voor het magazijn van den ouden Gale, babbel den de twee, tot zij gestoord werden door het geluid van naderende schelle stemmetjes, waarop de man opkeek. Longs het pad van de stad naderde een Indiaansche vrouw, met twee kinderen. Toen zij Necia zagen, juichten de kin- I deren vroolijlk, vlogen op haar toe en klommen en klauterden op haar schoot als jonge hondjes. Het waren een jon gen en een meisje, beiden bruin als een hazelnoot, met oogen als zwarte kralen, en haar, zoo glad en grof en zwart als echt Iinidianemhaar. Met één oogopslag 2ag Burrell, dat het kleurlingen waren en zij- babbelden, gorgelden, stamelden en kuchten in huin Indiaansche taal, ter wijl Necia op dezelfde wijze antwoord de. '°'P een woord van haar keerden zij zidh onn en zagen hem toen, verlegen door de vreemde schittering van zijn dn'fonm, werden ze stil en drukten zich dicht tegen haar aan. De squaw scheen dok zijn tegenwoordigheid te voelen, want zij trok haar doek dichter oim 'et hoofd, verliet het voetpad en ver dween om den hoök van het magazijn, ffurrell zag op naar het fijnbesneden, wenteld en feitelijk is dus niet meer uit te maken wie ze betaalt. Natuurlijk is er ten slotte weer een groep die niets betaalt en de huizenverhuurders zullen wel trachten er nog een voordeeltje uit te halen. De wedloop duurt nog steeds voort. Het was een raak motief, dat één der geïllustreerde bladen gaf de prijsop drijving en de loonsverhooging houden een wedloop en er komt nog steeds geen eind aan. Nu mengt de overheid zich er in met haar belasting-vermeerdering, die zoo belangrijk is, dat zij een motief zal zijn voor verhooging van salarissen, die opnieuw schatten uit de schatkist vragen. Wanneer tusschcn deze drie het evenwicht hersteld zal zijn, is nog een zeer kwestieus punt het laat zich aan zien dat dit voorloopig nog niet het ge val is. Het is natuurlijk ook weer de belas ting op de publieke vermakelijkheden die verhoogd zal worden. Nu eenmaal deze slechte soort belasting er is, gaat het zoo gemakkelijk om er wat op te doen. Wij achten dit een slecht, soort belasting, omdat het een belasting is op een bepaalde bestedingswijze van het inkomen en als men eerst het inko men belast en daarna nog weer een ge deelte daarvan, begaat men altijd een onbillijkheid, die daarin bestaat, dat men den éénen bestedingsvorm wel, den anderen niet treft. Laten wij van de sombere belastin gen afstappen. Het is in iedere gemeen te hetzelfde liedje. Alleen is het eens goed te weten, dat het nu de groote steden zijn die het het hardst te ver antwoorden hebben. Het aantal publieke vermakelijkheden is verleden week met één vermeerderd, nl. de huwelijksvoltrekking van Rubini. De pers is zoo goedig geweest om zich dadelijk voor deze interne aangelegen heid van 's mans leven te laten gebrui ken als reclame-instituut. Het is nog niet recht duidelijk welke overweging van publiek belang de kranten heeft gebracht tot deze dwaze vertooning. Was het de komkommertijd en deszelfs kopie-gebrek of was de warmte van den dag de heeren in den bol geslagen. Een feit is het, dat de bladen uitvoerig hebben meegedeeld hoe het er op de re ceptie is toegegaan en wat er al zoo is gebeurd ten stadhuize, toen Jan Publiek er een „lolletje" van maakte. Het heeft ons respect voor Rubini niet vergroot. Beteekent zijn kunst iets voor de wereld, dan moet hij in andere richting steun zoeken dan door open bare reclame. Is hij slechts een variété- artist, die capriolen ten beste geeft, dan ware het beter dat daaraan niet een schijn van bijzonderheid werd gegeven. Het aantal volgelingen groeit Rubi ni, Morini, Jansini, Bellini en wie weet hoeveel stille ini's er nog zijn. Zou het niet beter zijn wanneer de pers haar aandacht aan belangrijker zaken be steedde, dan aan dit geval Vooral zoolang de ware beteekenis daarvan mooie gezicht van het meisje, naar de door zon en wind gebruinde wangen, omlijst door de blauw-ziwarte lange vlechten, toen naar haar warme, don kere oogen, waarin een glimp was van het gouden licht der namiddagzon. Hij zag de slanke lijnen van haar lichaam en de kleine, stevige, 'bruine handen, beschermend geslagen om de schouders van haar kleine kameraadjes, die van hun schuilplaats verlegen naar he,m gluurden. Het bittere, oproerige gevoel, dat in hem gebrand had bij het vooruitzicht van een langdurige verbanning in dit onherbergzaam oord verdween plotse ling. Wat eén schilderij Zij zag er uit zoo frisch als een bloem, en toch hoe verstandig was zeHij sprak met ver rukte oogen ,,'Itk ben blij, dat u hier is, miss Necia. Ik was blij, zoodra ik u zag, en ik ben steeds gelukkiger geworden, want ik kon me niet voorstellen, dat er in deze plaats iets anders zou zijn dan man nen en- squaws mannen, die de wet haten en squaws, die rondsluipenals dat." iHij knikte in de richting, waar de Indiaansche vrouw verdwenen was. „Alleen dat, of op zij.n best, eenige kleurlingen als deze kleine apen." Zij zag hem plotsèllng aan. ;,iNu welik verschil zou dat maken?" „Toch 1 Squaws en kleurlingen!" Zijn toon was vol verachting. De tengere handen, van den jongen en liet meisje gleden in de hare, toen zij opstond. Een zonderling verschrikte blik lag in haar oogen en een vragende niet boven allen twijfel is verheven. f Rubini heeft ditmaal de functie van den beroemden zeeslang vervuld, die in komkommerdagen placht te verschij nen^EIBER. De vertrouwelijke nota v,an Hijmans. (Officieel.) Naar aanleiding van het tot de Belgische regeermg gerichte verzoek om in,lichtingen heeft de Bel gische irriinister van Ibuitellandsche za ken aan het Nederlandsche gezant schap te Brussel den volledigon au- Ihentieken tekst doen toekomen van de vertrouwelijke van liet departement van buitenlandsche zaken aan het Bel gisch groot algemeen hoofdkwartier uitgegane dienstorder (note de service) waarvan door de dagbladen een groot gedeelte werd overgenomen. Het stuk draagt de dagteekening, niet van 3 Juli. maar van 20 Mei jl. Nederland en België. In een bericht uit Parijs aan de „iDai- Iv Telegraph" wordt gezinspeeld op de mogelijkheid eener afbreking der on derhandelingen over de herziening der tractaten van 1839, zullks i n verb end met de onverzoenlijke houding van Ne derland. iDe hoop wordt uitgesproken, dat de geallieerde mogendheden tus- schenbeide zullen komen en Nederland tot een redelijker standpunt zullen brengen, iMen zal verstandig doen, zegt „de Tel.", dit bericht niet au serieux te ne men en vertrouwen te blijven koesteren in de beslissing van den Raad van Vier van 4 Juni, die de integriteit van het Nederla-ndiseh grondgebied waarborgt. Deze beslissing blijft voor de Neder landsche delegatie bindend en geeft haar volkomen het recht het Nederland sche standpunt met .kracht te handha ven, waarbij van een „onverzoenlijke" houding jegens België getuige de economische concessies, waartoe wij ons bij monde van j'hr. de Marees van Sw-inderen bereid verklaard (hebben - geen sprake kan zijn. De ,^Libre Belgique" meldt, dat een koerier die uit Parijs fe Brussell is aan gekomen meedeelt, dat de commissie voor de herziening der verdragen van 1839 besloten heeft ide beraadslagingen voort te zetten en de Belgische e„ Hol- landsdhe afgevaardigden eerst over vij.f of zes dagen weer uit te noodigen om aan de beraadslagingen deel te nemen. Jhr. de Marees van Swinderen is naar den Haag vertrokken. ,,-Le People" publiceert een hoofdar tikel, geteekend de Brouckère, aan gaande de Nederland'sch-Belgische be trekkingen, welke, zegt de schrijver, niet door onhandige politiek bedorven dient te worden. De schrijver kee.r.t zich tegen het optrede,, van de ambtenaren aan het (ministerie van buitenlandsche zaken, die, naar uit de geheime missive rimpel verschee„ tusschen. haar wenk brauwen. „Jk geloof niet, dat u het begrijpt", zei zij. „Luitenant Burreli, dit is mijn zuster, Molly Gale, en dit is mijn broer tje John." De twee rondoogige elfen maakten een grappige buiging en zagen nu lachend den soldaat aan, die verbluft opstond, terwijl een donkere blos lang zaam zijn gelaat overdekte. Van achter uit het magazijn kwam nu de stom van een Indiaansche vrouw, die riep „Necia Necia „Ik kom dadelijk", riep het meisje terug toen wendde zij zich tot den jongen officier en zei kalm „Aioeder heeft me nu noodig. Goeden dag II. (Het huis van den koopman stond achter het magazijn, veel verder tegen den heuvel. Het was een groot, slaperig huis, dat daar lag tegen den zonnigen kant der helling, alsof het de wanmte van den Zuidkant had gezocht en op ee,n warmen achtermiddag was inge slapen en nog niet uit zijn sluimering ontwaakt was. Het was een groot, vierkant, houten huis, zoo stevig gebouwd en zoo droog, dat kou, nocih hitte er in kon door dringen. Menig architect had er aan gewerkt, naairniate het grooter werd, kamer voor kamer en elk had het kenmerk zijner in dividualiteit achter gelaten. Het werd jaar op jaar wat uitgebreid, want de familie van den koopman was groot ge. blijkt, annexionistische propaganda hebben (gemankt. De annexatie van Limburg zou slechts het resultaat .kun nen zijn van ikrachtsmisfbrmk. Geen en kel ernstig mensch kan ernstig staande houden, dat de Lintburgers van vader land wensdhen te veranderen. Wij moe- j. ten krachtig protesteeren tegen dé han- delingen van een ministerieel departe- ment, dat ons in een annexionistische politiek wilde wikkelen, ten spijt van onze belangen en van den nationalen j wil. Wij hopen, zegt de schrijver, dat men parlement en openbare imeening uitleg- i gingen zal doen toekomen, die ze zullen kunnen bevredigen. Indien het anders moest .zijn dan kunnen wij hun, die van veroveringen droomen, voorspellen, dat wij oitze imperialisten niet irnet de lank moedigheid van Duitsche meerder heids- sociaiisten hun gang zullen laten gaan. De regeering en de duurte. ..De Tijd" heeft een onderhoud met minister Van IJsselsteijn gehad over de vraag, wat de regeering kan doen tegen de duurte. In den loop van dit interview ver klaarde de minister dat de melk dezen winter niet te duur zal wonden. Daartoe zal hij den melkboeren goed koop veevoeder doen verschaffen, dat door de reeders tegen een zeer matig tarief wordt aangevoerd. De bedoeling der regeering is, voor ce producten van Nederlandschen bo dem een matigen uitvoer toe te staan, ook c»m de buitenlandsche markten, die we in de toekomst noodig hebben, niet te verlaten. De minister deelde op een vraag naai de plannen der regeering omtrent de aardappelvoorziening mede, dat hier omtrent een bijzondere regeling zal Worden getroffen. Het voornemen be staat, om aan coöperaties en verbruiks- vereëmgingen van arbeiders en kleine ambtenaren tegen goedkooper prijzen aardappelen besahikibaar te stellen. Vleesch is inderdaad hoog in prijs, gaf de minister toe. Elke uitvoer is echter stopgezet. Ook levende dieren wonden in zeer geringen getale geëx porteerd. Te voorzien is een daling der vieesch- ..prijzen in het najaar. Dan is er vee! slachtrijp vee en. wegens het kostbaar staivoeder hebben de boeren reden te verkoopen. Ook dan zal een strenge uitvoerpolïfiek waken tegen opdrijving van prijzen. Ten aartzien van de kleerenvoorzie- ning zei de minister dat maatregelen voorbereid worden, welke tegen een te» groote prijsverhoogimg zullen waken. Maar ook hier kan men door te forseh ingrijpen van overheidswege slechts andere kwalen verwachten, weinig min der dan wellicht de duurte. Te slotte deelde de minister nog me de, dat de regeering voornemens is, een commissie in het leven te roepen, ten einde het duurtevraagstuk te bestudee- ren. Deze insteHiinig zal echter aller minst een kaïpstok worden de minister neemt de noodige en nuttige maatrege len, doch stelt het op prijs zich te doen voorlichten. De nood der gepensioneerden. Het hoofdbestuur van den Nederland schen Bond van gepensioneerden heeft zich op 22 dezer opnieuw tot den mi nister van financiën gewend, teneinde vooral ook door mondelinge besprekin gen den ernstigen nood e.n den moree- len grond voor een betere 'hulp dam tof dusverre aan de gepensioneerden ver leend werd, in het licht te stellen. Aiet veel nadruk werd voorgehouden, dat de appreciatie van de levens- en krachtstoewijding in. den ambtelijken dienst hier 'het geëischte gewicht in da wettelijke schaal behoort te leggen. De zaak is echter nog in overweging en bepaalde toezeggingen konden nog niet worden gedaan. Trouwens de minister heeftop 11 Juli JL in de Eerste Kamer verklaard „op dracht gegeven te hebben om een wets ontwerp te maken waardoor de pensi oenen blijvend zullen worden ver hoogd." Het resultaat van diep arbeid moet alsnog worden afgewacht. Het Bond'sbestuur heeft thans de 'billijkheid betoogd van venhooging der pensioe nen met 50 omdat er door de blij vende waardevermindering van het geld dam toch nog meer dan 30 scha de geleden wordt door de gepenision- neerden zelve, vergeleken met de ver houding van inkomsten e.n uitgaven der gepensioneerden vóór den oorlogstoe stand. Tegen de woekerprijzen. De middenstands crisis-commissie, gevonmd uit de drie te 's-Gravenhage bestaande middensta.ndsvereenigmgen, nl. de R. kath. vereenigimg „de Hanze", Christ, middenstandsvereeniging en de 's Gravelhaagsche winkeliersvereeniging heeft overwogen welke maatregelen kunnen worden getroffen, waar door de consumenten hun bezwaren over de aflevering en den prijs van. eenig ver- bruiksartikel o.p deskundige en onpar tijdige wijze kunnen onderzocht krijgen. Vooropstellende dat het duurtepro- bleem door internationale moeilijkhe den op handels- en arbeidsterrein be- invloed wordt, acht de commissie het gewenscht om misbruiken van den toe stand met kracht te bestrijden. De or ganisatie van belanghebbenden^ die steeds in den kring van haar leden de goede trouw in den handel eischt, wemsöht zich daarvoor te verzekeren van de hulp van ertkele mannen en vrouwen, die lust gevoelen haar in de bestrijid'ijig van misbruiken in den han del bij te staan. Niet den winkelstand treft blaam, maar den winkelier, die woekerprijzen neemt. Blijikt een klacht, na onderzoek door de commissie, gegrond, dan moet de weest in vroeger dagen, toen jagers en mijnwerkers daar aankwamen, om han del te drijven, en bij het vuur virhalen op te disschen. In de winterdagen, als de wilde buffels in het Noorden war„n en de levensmiddelen schaarsch wer den, kwamen 'gehele families van in boorlingen daar kampeeren, want Al- luna, zijnTndiaansche vrouw, voelde zich aangetrokken tot haar eigen bloed en z:i reiken ten hef zich tot een recht te eten ven een overvloed van hem, die hen regeerde als hun heer en meester inaar als de eerste ganizen en de zal- mer zich vertoonden, verdwenen zij, de een na den ander en het huis was veer leeg en stil er er b t.ef niemand ever dan Alluna en de 1: n peren. Tot vergoe ding brachten deze menschen hem veie huiden en versch vleesch, waarvoor hij niets betaalde en zalm, die gedroogd werd en waarvoor de reizigers veel over hadden. (Er zijn mannen, wier verstand hel der en vlug is, en wier spieren zoo ge traind en gehard zijn door jarenlange oefening, dat zij zijn als die van een wild dier. Zoo was John Gale maar met al zijn verstand was hij zeer lang zaam in het lezen, vandaar dat hij zijn avonden liever doorbracht met zijn pijp en zijn gedachten, dan met een boek, zooals eenzame mannen gewoonlijk doen. Hij kon met weinig slaap toe en menigen avond bleef hij opzitten tot midden in den nacht, wanneer Alluna en Necia wakker werden door zijn zwa- ren stap, als hij eindelijk naar bed ging. Dat hij een man was, die werkelijk don_ ken kon en dat zijn gedachten Item geheel bezighielden, daaraan twijfelde niemand, die ham zoo zag zitten, want uur op uur bewoog er geen spier van- zijn gelaat en alleen zijn oogen schenen te leven.. Dezen avond zat hij weer als 'befooverd en hij zat rechtop in zijn. stoel, hard en onbeweeglijk. Door de open deur van de kamer er naast kon ihij Necia en. de kleintjes boo ten. Zij bracht hen naar bed en vertelde bun het verhaal va.n den sneeuwvogel. (En hij hoorde haar stam als een zil veren klokje. „En toen al de andere vogels het tevergeefs hadden beproefd", hoorde hij haar zeggen, „Vroeg de kleine sneeuwvogel cjm een kans, het te pro- beeren. Hij vloog en vloog en Juist vóór hij aan het einde der wereld kiwam, waair de twee oude vuurvrouwe.it woonden, plukte hij al zijn veeren uit. Toen hij nu bij haar kwam, zei hij „lik ben zeer koud. Mag ik mij bij uw vuur warmen „Zij zagen, hoe klein en naakt hij was en hoe hij rilde, dus gooiden zij hem niet imet stokken, maar stonden, hem toe, dicht bij het vuur te kruipen. Hij wachtte zijn kans af en toen zij niet keken, nam hij een gloeiend roode kool in zijn bek en vloog ermee terug naar huis, zoo vlug hij kon en zoo kiwam het vuur tot het Indiaansche volk. „Natuurlijk was de kool heet, en het brandde hem de borst, tot er een drup pel bloed door kiwam, en sinds dien tYd heeft de sneeuwvogel een roode plek op zijn borst gehad." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1919 | | pagina 1