HET PLEEGKIND
Groot afwisselend Program.
MIDDELBURG - MOLENWATER
ZATERDAG 14 JUNI.
Belastingplannen.
KAMEROVERZICHT.
circus wilke
bïnnënDlnd""
mo. 138
1919
VLISSINGSCHE COURANT
i deze Gwnt beheorf san Sijyoegsel.
ADVERTENTlE-PRijfS
Van 14 regels ƒ0.80 voor iedere
regel meer 20 centbij abonnement
speciale prijs. Reclames 40 cent per
regel. Dienstaanbiedingen en dienst-
aanvragen 10 cent oer regel, bij con
tante betaling.
Familieberichten van 16 regels
..30, iedere regel meer 20 cent
A80NNEMENTS-PRIJS
Voor Vlissin-ge-n en gemeenten op
Walcheren: ƒ1.85 per drie maanden.
Franco door het gebeele rijk: ƒ2.20.
Week-abon-nementen 14 cent Afzon-
üerlijike nummers 3 cent.
Gelijk alles in dezen belangrijken tijd
met een sneller tempo geschiedt dan
wij ooit zaïgen gelbeuren, zoo zijn ook
onze lands-financiën in zulk een snelle
vaart uitgebreid, dat het moeilijk wordt
zich daarvan nog een duidelijke voor
stelling te maken. Niettegenstaande het
bedrag der Nederlandsche staatslenin
gen in de laatste jaren ontzaggelijk is
toegenomen en nog pas 'n nieuwe groo-
te leening door den'Staatwerd uitgege
ven, is door de regeering reeds weder
zooveel geld opgenomen, dat het be
drag onzer zoogenaamde vlottende
söhutd zich boven de 500 millioen gul
den bevindt. Dit is dus niet minder dan
een half milliard en welk een reusachtig
bedrag een milliard uitmaakt is zeer
moeilijk te doen begrijpen. Wij zijn aan
millioenen en millianden in dazen oor
logstijd zoozeer gewend geraakt, dat
ons de ware beteekenis dezer sommen
ten eenen male ontgaat. Het meest dui
delijk wordt het ons nog door te be
denken, dat vanaf he,t begin onzer
christelijke jaartelling tot op dezen tijd
circa één milliard minuten zijn verloo
p-en zoo ontzaggelijk groot is dit cij
fer, hetwelk wij toch in minder dan
geen tijd hebben uitgesproken. Het
halve milliard gulden dat aan vlottende
schuld eerlang moet gedelgd worden,
is derhalve een uitermate respectabele
-som, en het is alleszins begrijpelijk da-t
de regeering, per intermediair van den
minister van financiën te dier zake
maatregelen beraamt, hoe 's lands fi
nanciën weder op het rechte spoor te
brengen. Daartoe staan haar een twee
tal wegen open, ten eerste verhooging
van belastingen die reeds bestaan of
noig te creëren zijn, ten tweede alweder
een nieuwe leening uitschrijven. Blij
kens de desbetreffende officieele mede-
deelinigen ligt het in ihet voornemen der
reigeering zoowel het eerste, als het
■tweede te doen. Wij hebben ons der
halve er pp voor te bereiden, dat zoo
wel het bedrag onzer vaste staats
schuld, als onze belastingen verhoogd
zuilen worden. Daaraan is niet te ont
komen, doch wel mogen wij mqeten
kunnen vertrouwen, dat de druk der
nieuwe lasten naar billijkheid en naar
verhouding plaats zal vinden.
iDe minister dian is voornemens in
directe belastingen te gaan heffen.
Hierbede kunnen wij in zoover a-ocoord
-gaan, wanneer daarmede ni-et de eerste
levensbehoeften worden getroffen. In
dezen tijd van groote zorg voor de
niet-kapitaaIkra-chti-gen is elke druk op
den levensstandaard der eenvoudigen
gelegd, uit den hoo-ze te noemen. Het is
dan ook aangewezen, dat voor heffing
eener indirecte belasting in het bijzon
der een belasting o<p de weelde in aan
merking tarnt. Nu is het begrip „weel
de" tamelijk rekbaar, daar de een in
geheel andere levensomstandigheden en
j -beloften leeft, dan de ander. Het is
derhalve goed gezien om te dier zake
een commissie van advies in het leven
te roepen. Dat is waarlijk de goede
weg. Wat echter minder aannemelijk
lijkt, is de voorgenomen belasting op
vermogensvenmeenderirtg. Hier toch
dient vooral met zeer veel takt en om
zichtigheid te worden gehandeld. Im
mers zoodanig een vermeerdering (.ge
rekend zal worden van 1 Mei '18 tot
1 Mei '19) kan het uitsluitend gevolg
zijn geweest van spaarzaamheid, over
leg en extra-arbeid, hetzij van den zui
nigen huisvader, den kiemen koopman,
of den overleggenden winkelier. Door
detze op eene lijn te stellen met den
O.W.er, den kettingihiandelaar, den spe
culant, of den huizenscharrelaar zou
een groote onbillijkheid tegen de eerste
categorie onzer burgers worden be
gaan. Tegen een eventueele gelijkstel
ling van beide categoriën dient dan
ook tijdig en met kraoht te worden op
gekomen.
Even krachtig dient verzet te worden
aangeteeikend tegen een meer of min
der verkapte wijze van invoering eener
heffing-in-eens. Zulk een heffing van
het kapitaal zou weliswaar een groot
deel der in den oorlog gemaakte staats
schulden kunnen delgen, doch zou te
zeer het nationaal vermogen der bur
gers verminderen op een tijdstip, waar
op juist voor de ontwikkeling van han
del en industrie, aan particulier kapi
taal grooter behoefte is dan oo.it. In
theorie heeft de regeerinig dan ook van
een heffin-gnin-eerFs algezien. Thans
evenwel za! een nieuwe leening met
gedwongen deelname plaats vinden. En
daar de ervaring der laatste jaren zeer
duidelijk aan het licht' heeft gebracht,
dat de inschrijvers op onze staatslee-
ningen op den koers hunner stukken
steeds ernstig verlies lijden, ligt het
voor de hand, dat ook nu de gedwon
gen inschrijvers op de leerling, die niet
tuinder dan 4001 millioen gulden zal be
dragen, een min of meer belangrijk
gedeelte van het bedrag, waarvoor zij
moeten inschrijven, als kapitaalverlies
te boeken- zullen hebben. Het is dan
ook hier niet anders dan billijk, wan
neer de kleine vermogen-bezitters van
den dwang tot inschrijven worden ont
slagen. De minister stelt zich voor,
reeds zij die 20.000 gulden bezitten aan
de teeming te doen deelnemen. Ons
dunkt, dat het billijker ware de grens
van aanvang naar 75.000 of 100.000
g'd. te verleggen. De lieden toch met
een gering vermogen, die dit veelal in
harden arbeid, en bij groote spaar
zaamheid hebben weten te verwerven,
FEUILLETON
113)
Traverse bevond, dat de pols van den
patiënt haast niet meer sloeg, een be
wijs, dat hij dicht aan de grens van le
ven en dood gekomen was.
Door vragen vernam raverse ein
delijk van dc praatzieke dame, dat de
lijder reeds negen dagen door dokter
Carrier behandeld was en op een con
sult van meerdere geneeSheeren ais on-
redbaar verloren, was opgegeven. Dok
ter Cartier had verklaard, dat hij geen
hulp meer wist en .had haar den jongen
dokter Rocke aanbevolen. Ze zou den
laatste eeuwig dankbaar zijn, wanneer
hij haar dierbaren broeder kon redden.
Traverse was niet weinig trotsch, dat
een man zoo berocimd als Cartier, zoo
loffelijk over hem gesproken had. Hij
vraagde naar 't. verloop der ziekte,
overtuigde zich van de tot nu toe ge
volgde behandeling en hield met zich
zelf raad, hoe hij zou wenken om weer
leven in dit bijna verstijfde lichaam aan
te brengen.
„Mijn broeder," ze-i d-e dame, „.werd
als 't ware in Spaansche vliegen gewik
keld, doch ze hadden niet de geringste
werking ze trokken niet 1"
Traverse bedacht zich een oogenblik.
Nu was 't tijd om zijn nieuwe genees
methode in toepassing te brengen.
Slechts krachtige middelen konden een
reactie in den toestand teweeg bren
imogen niet aan de vrijwel absolute ze
kerheid worden blootgesteld, een ge
deelte van hun bezit te verliezen.
Het wil ons voorkomen, dat inzonder
heid de kleine beleggers, de met geen
bepaald omvangrijk vermogen begun
stigden, bij de voorgenomen financieele
maatregelen der regeerinig te weinig
wonden ontzien. En niettemin maken
juist zij een belangrijk contingent uit
onzer bevolking, op welker burger
deugden hef herstel van de welvaart
van ons land voor een goed deel steunt.
Want spaarzaamheid, overleg en in
spanning door elk naar de mate zijner
krachten, maken een sieraad uit van
elke volksgemeenschap. De wereld, wij
weten het, staat thans voornamelijk in
het teeken van hPogere eischen aan de
breede kringen der loontrekkenden in te
willigen. Deze eischen zijn meerendeels
begrijipelijik en gerechtvaardigd te noe
men. Doch degenen, die noch tot de ar
beiders, noch tot de kapitaal-krachti-
gen gerekend kunnen worden, zij drei
gen thans meer en meer bekneld te ge
raken tusschen de wrijving, eener-zijds
van de opdringende phalanx der werk
nemers, anderzijds van het zich te weer
stellend groot-kapitaal. Aldus tusschen
aambeeld en hamel gerakend, zouden
velen onzer die hun leven Iartg ijverig
en bescheiden met de geestelijke en li
chamelijke middelen, hun geschonken,
woekerende, zioh een welverdiend be
zit te veroveren wisten, de slachtoffers
worden van de tijdsomstandigheden,
die zich slechts nichten naar de ar-
beids-krachtige en de kapitaal-sterke
factoren in Het proces der huidige
maatschappelijke ontwikkeling. Daar
tegen te walken waar het pas geeft, is
de welbegrepen plicht van allen, die
zich niet hlind gestaard hebben op de
belangen van een gedeelte der bevol
king, doch ook het oog open houden
voor de nooden van andere kringen.
Alleen op deze wijze kan het belang
van ons ge'heele volk naar bebooren
worden behartigden gediend.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Vrijdag.
Een isaaile dag, ,na den emotievollen
van Donderdag.
De -motie van orde van de heeren
Otto en de Muralt ter zake van de pu
bliceering van de notulen van de onder-
wijspacificatie-coimmissic werd tot
Dinsdag uitgesteld, aangezien -de voor
stellers niet aanwezig kunnen zijn.
Toen iwerd de discussie over de oojr-
logszeeongeva-llenwet voortgezet. Het
amendement-Heijkoop om de wet te
rugwerkende .kracht te geven tot 19 Juli
1915 pn de medische voorziening op te
namen wend verworpen met 36 tegen
20 stemmen. Daarna stelde de lieer
iHeijkoop voor de wet te doen gelden
vanaf 11 November 1918, zijnde den
da." van den -wapenstilstand. Hiertegen
Ihad de minister van land/bouw bezwaar
omdat hij de financieele gevolgen ervan
niet kan ovenzien. Hij was ten slotte
bereid een onderzoek in le stelien naar
alle ongevallen ter zee sedert 1915. Na
die toezegging trok de iheer Heijikoop
zijn amendement in.
Het wetsontwerp werd daarna goed
gekeurd.
Vervolgens hield de Kami er zich be
zig met het ontwerp tot keuring en
aanduiding van waren. De strekking
van dit ontwerp is tweeledig. Hef land
wordt in districten verdeeld, diie elk een
goed .georganiseerden keuringsdienst
-zullen bevatten, die van de gemeenten
uito-aat. Iedere gemeente moet een ver
ordening op de keuring vaststellen en
de Staat zorgt voor uniformiteit. De
gemeenten en 'liet rijk betalen ieder de
helft van de kosten. In de tweede plaats
zullen vaste na-men worden aamo-egeven
voor de artikelen. Daardoor wordt het
mogelijk te voorkomen dat namaaik-ar-
tikelen onder een goeden naain wor
den aangeboden. Ersatz-middelen zul
len dus niet anders dan onder een Er-
^Slechts eenige dagenl
01R0ÜS WILKE
Dagelijks 8uur -
Bezoekt
en oordeelt zelf over dit
Rauzen Wereldstad-Programma
C5ÏRCSJ» WILKE
ia hit eemgat© circus wat de ho.ee j
eer had, op v''- Mei j.l. in z ne te' ten
aanwezig te hebben gehad H.M Ko
oi-,gin Withehmna, Z. K. Hrina j
H' ndrik der Nederlanden en H.K.H.
Primes Juliana.
1
gen, waarop anders onvermijdelijk de
dood zou volgen.
„Hier is een mosterdbad noodzake
lijk, 'beval hij, „dit moet zoo heet zijn,
dal men er maar even de hand in kan
houden. Dompel er den zieke in, ver-
hoog allengs de temperatuur van 't wa
ter en let nauwkeurig op de werking,
die zich aan de huid openbaart. Wan
neer ,ge ziet, dat ze rood w-ordt, neem
dan den lijder er uit en leg hem in een
warm bed. Begint hij te zweeten, dan is
hij gered. On-dertusschen- ga ik naar
huis om de geneesmiddelen gereed te
maken."
Hij ging heen. Ziïn voorschriften wer_
I den stipt nagekomen. Men bereidde een
mosterdbad, twee bedienden zetten er
den lijder in, terwijl zijn zuster de tem
peratuur van 't bad, aanhoudend ver-
j hoogde, door 't 'bijgieten van takend
I water.
Weidra begon de huid van den p,a-
tiënt rood te worden, hij kreeg weer le
ven en daar men 't bad misschien wat
warm gemaakt had, brulde hij van de
pijn en sprong als een jong man uit de
badkuip in het bed.
„God zij gedankt riepen de twee
bedienden, „hij is van den dood verre
zen Een wonder is gebeurd Een
doode is levend geworden I"
„Mijn God, hij spreekt, hij beweegt
zich, hij leeft jubelde nu ook de klei
ne dame. toen ze zag, dat haar broeder
zich van pijn door 't bed roide. „O,
mijn broeder, je bent gered Welk een
geluk
„O, gij moordenaars, gij beulen
hernam de lijder, die bijna gekookt was.
„Je hebt mij levend gekookt
Op dit oogenblik kwam Traverse
met de geneesmiddelen terug. Hij zag,
dat zijn metfhode geholpen ihad en on
derzocht met zijn hand de temperatuur
van 't water.
„Beste hemel, mevrouw, iklieb u niet
gezegd, dat gij uw broeder zoudt ko
ken riep Traverse, doch de dame
hoorde niet en uitte voortdurend haar
vreugde.
„O, heer dokter, heer dokter Gij
hebt mijn broeder gered Hij is genei
zen herhaalde ze, terwijl zé den jon
gen dokter om den hals viel.
Inderdaad, het bad had uitgewerkt,
wat 'zonder twijfel geen ander middel
vermocht. Het bloed had weer zijn ge
wonen omloop gekregen de ziekte
was overwonnen.
De genezing vorderde spoedig en
daar Tra-verse zich wel wachtte te zeg
gen, dat zijn patiënt van den dood ge
red werd door een toeval, meende
iedereen, dat de herstelling aan de kun
de van den dokter te danken -was. Wel
dra sprak de heele stad van hem en
werd hij eertijids slechts in de huizen
der minder bedeelden geroepen, nu re
kenden, de rij,ken het zich tot een eer,
hem als huisdokter te hebben.
Zoodoende zou hij zeker in korten
tijd een groot vermogen verworven
hebben in New-Orleans, wanneer 'i lot
niet anders gewild had, zooals wij in 't
volgend hoofdstuk zullen zien.
XLI.
De oude Fransche edelman, tot wiens
genezing de kennis van onzen jeugdi
gen vriend zoowel als de overdreven
ijver zijner zuster had medegewerkt,
was in de stellige overtuiging, dat hij
alleen aan de bekwaamheid van dokter
Rocke zijn herstel te -danken had.
Hij verhief hem hemelihoo- en noem
de hem zijn vriend, zijn redder.
0,p zekeren dag, toen hij zich sterk
-noeg gevoelde om zijn terugreis naar
West-Feliciana, zijn geboorteplaats, te
aanvaarden, liet hij' den jongen arts
roepen en deed hem een even eervol als
verrassend aanbod.
„Gij weet, mijn vriend", zei hij, „dat
ik Henry de St. Mery, ridder de.r Lode-
wii-ksor-de en Fransch uit""wekene, de
eigenaar en directeur ben van een
krankzinnigengesticht; dat op een
aristocratischen voet i-s ingericht en
w-Sarin alleen personen uit de iwogere
standen - opgenomen warden.
Traverse boog, want hij had den
naam, titel en stand van zijn voormali-
gen patiënt wel dertig maal uit diens
eigen mond gehoord.
„Mijn inrichting," ging de heer St.
Mery voort, „ligt aan den boschrijken
oever der zee en in een gezonde en
schilderachtige streek van West-Feli
ciana."
„Dit is mij bekend." hernam Traver
se, terwijl hij andermaal boog.
„Ja, ja, ik meen, dat ik u dit alles
reeds gezegd heb. Wat gij echter nog
niet weet is, dat ik hierheen kwam om
in deze stad een dokter te zoeken, om
hem de leiding van mijn inrichting op
te dragen, daar de tegenwoordige arts
mij verlaten wil. Gij zijt nu mijn man.
beste Rocke. Wat dunkt u er van. Hebt
satz-n-aam worden aangeduid. De echt
heid van de voederen -wordt dus ge
waarborgd en ide kwaliteit zal duide
lijk te onderkennen zijn.
De grondgedachte is dus de goede
■waren -te beschermen door -keuring naar
de kwaliteit en door aanduiding met
den officieelen naam. Er worden aller
lei mengsels in den handel gebracht
onder den na-aim van sla-olie. Er zal
echter in den vervolge maar één olie
izijn die sla-olie 'heet en deze is altijd
dezelfde. Alles 'wat niet aan d-ie eisc'hen
voldoet, kriigt een anderen naam. Riik
en gemeente zullen elk de 'helft van de
kosten -dragen.
Aigo-emeen betuigde men -zijn inge
nomenheid niet dit ontwerp doch men
■betreurde Ihet dat het niet vijf jaar eer
der is -gekomen. Alleen de Iheer Schaper
had liever een rijksregeling gewild zon
der opgedrongen meidewer.king va-n de
gemeenten. De minister van arbeid, de
iheer Aaiberse, izette uiteen ihoe hij zich
de samenwerking der gemeenten dacht.
Hij wees -op Leiden waar reeds precies
bestaat iwat 'hij -wilde. De omliggende
gemeenten hebben dezelfde verordening
als Leiden en de samenwerking is daar
volledig. Ged. Staten moeten meehel
pen om die sa-menwerking te bevorde
ren. In -dit verband nam de minister een
amendement-van Beresteijn over, waar
in Ged. Staten de bevoegdheid krijgen
een verordening vast te stellen als de
gemeente nalatig blijft. Ook was de
minister bereid een amendement-Scha
per over te nemen dat de strafmaxima
op de overtreding verdubbelt en van
drie op zes maanden, van duizend op
tw-eeduiiizend gulden brengt.
De minister wees af een amende
ment-Schaper om het rijk alle opzi-ch-
terskosten te late rtbetalen. Ook gevoel
de hij niets voor een a-mendament-Ru;-
igers om het rijk twee derden en de ge
meenten -één derde dee! te laten beta
len. De amndementen-Scha-per werden
gedeeltelijk ingetrokken, gedeeltelijk
verworpen het amendement-Rutgers
■werd verworpen met 36 tegen 24 stem
men.
De heer Schaper wensohte de fanta
sie-namen te verbieden. De naam moet
aanduiden waaruit het artikel bestaat.
De minister was bereid het over te ne
men. Namen als „Meco", „Aaibersine"
of iets dergelijks zijn dus verboden.
Ten einde 'het toezicht oip de melk
te versoherpen wenschte -de heer v. d.
Waerde de gemeentebesturen de be
voegdheid te gewen.
-De vergadering werd echter ver
daagd tot Dinsdag één uur.
Telegrammen van gelukwensch.
Het provinciaal comité Limburg 'bij
Nederland te Maastricht, het algemeen
comité tegen Annexatie in Zeeuwsch-
Vlaanideren te -Oostburg, het plaatselijk
-protest-comité te Zaamslag en verschil
lende gemeentebesturen in Limburg en
Zeeuiwsch-Vlaanderen, waaronder die
van Maastricht -en van Sas van Gent,
hebben aan den 'minister van 'buiten-
lan-dsche zaken telegrammen van ge-
lukwenscihen gezonden naar aanleiding
van Ihet door ih-ein 'bij de te Parijs ge
voerde onderhandelingen behaalde re
sultaat.
Dc Nederlandsch-Belgiscne onder
handelingen.
iMen -seint uit Brussel aan 'de „Maas
bode"
gii geen lust o,m mee te gaan Ik zou
mij gelukkig achten, indien ik u ats een
ervaren dokter, als mij,n redder en mijn
vriend te,r zijde had."
Traverse had reeds lang gewen-scht,
dezen tak der wetenschap de behan
deling der krankzinnigen nader te
bestu-deeren en door de practijk te loe
ren ken-nen, weshalve tri' aarzelde of hij
wel als assistent daartoe nuttig kon
zijn.
„Ik vrees, dat gij mij niet gebruiken
kunt," hernam hij op bescheiden toon.
„Gij hebt een hulparts noodig en geen
man, die nog veel leereri moet, wa.nt
mijn kennis van die ziekte is slechts,
theoretisch."
De heer de St. Mery was va-n een
tegenovergesteld gevoelen.
„Ik meen," zei liij, „dat dit de waar
digste wijze is o-m mijn darrk te betui
gen, wanneer ik u de gelegenheid bied
uw kennis te vermeerderen."
Daar -de gevreesde ziekte in den laat-
sten tijd bijna geheel verdwenen was
en het steen vripn-d Traverse in New-
O-'rieans du-s aan werk begon te ont
breken, besloot hij het voorstel van
den Franse-hen edelman aan te nemen.
Nadat hij izijn moeder, Clara en Herbert
van dit besluit in kennis gesteld had,
maakte hij toebereidselen voor het ver
trek, zoodat iiij reeds den volgenden
morgen met ziïn vriend de St. Mery en
diens zuster de stad verliet en 's avonds
de schilderachtige streek aan den zee
oever. bereikte, waar zijn inrichting, die
hij „Zorgvliet" noemde, te midden van
een praehti-gen tuin gelegen was.
(Wordt vervolgd.)
