Wisüinp en de „Zeeland".
HET PLEEGKIND
MAANDAG 26 MEI.
Stads- en Provincienieuws
FEUILLETON
BINNENLAND
££c£&js.ajj$
«sss» ^0» 133
ging met ƒ28.000 en de inkomstenbe
lasting zelfs met ƒ967.000. De nieuwe
dividend- en tantièmebelasting gaf een
opbrengst van 226.000, terwijl de ver
mogensbelasting ƒ304.000 meer dan
verleden jaar opleverde.
De suikeraccijns echter daalde met
een bedrag van ƒ952.000, waartegen
over de wijnaccijns en die op het ge
distilleerd resp. stegen met ƒ17.000 en
ƒ1.009.000. De zoutaccijns gaf 137.000
en die op (bier ƒ27.000 minder, maar
het geslacht ƒ341.000 meer.
Uit de zegelrechten werd een hoo-
gere opbrengst verkregen van 123.000
uit de registratierechten van ƒ400.000,
en uit de successierechten van 72.000.
■Maar, gelijk wij zeiden, de invoer
rechten spanden de kroon. De meerdere
opbrengst was ƒ1.738.000 en bedroeg
in het geheel 4 maal het cijfer van April
1918. In dezelfde verhouding steeg de
opbrengst van het statistiekrecht, dat
bij een ontvangst van 75.770 in April
1918 thans een opbrengst gaf van
ƒ431.392.
Vermelden wij nog dat de domeinen
stegen met ƒ8000, dan blijven ten
slotte te vermelden de loodsgelden, die
ibijna 6 maal het bedrag van het vorig
jaar opleverden, nl. 70.662 tegen
ƒ12.375.
Door deze goede uitkomsten is de
opbrengst over de eerste vier maan
den van dit jaar 80.580.492.92 /2 te
gen ƒ76.612.530.21 in hetzelfde tijdvak
-van 1918, zoodat we thans vooruit zijn
3.967.962.711/2- („Nieuwe Ct.")
De Rijkskolen-distributie.
iHet ,,-Ned. Correspondentiebureau"
meldt
Naar aanleiding van het bericht, dat
de kolendistributie met Augustus a.s.
zou worden opgeheven, kunnen wij van
de meest betrouwbare zijde mededee-
len, dat, ofschoon wijzigingen in de
kolendistributie wel in overweging
zijn, van opheffing geen sprake is.
Naar aanleiding van deze tegen
spraak deelt de „N. Ct." mede geen
reden te hebben om de juistheid van
hun bericht omtrent de bestaande voor
nemens in twijfel te trekken.
Aanvoer van Dultsclie steenkolen.
Men seint aan het „Hbld." uit Zeve
naar
Sedert Vrijdagavond is onverwachts
de aanvoer van steenkolen uit Duitsch-
land hervat. Uitgezonderd Zondags
zullen nu weer geregeld twee steenko-
Ientreinen daags hier aankomen, welk
aantal vermoedelijk zal worden uitge
breid.
Haag, de heer Van Leeuwen en kind,
de heeren Rouwenhorst en Fischer en
een kind van den heer Hamacher, ter
wijl mevr. Hamacher zwaar gewond is.
Een overstrooming van de kali Konto
heeft geen doorbraak, doch we! schade
aan irrigatiewerken veroorzaakt, waar
door de bevloeiing onderbroken is. De
stand van de Brantasrivier is niet ver
ontrustend.
In een groot deel van 'Kediri en Ma-
lang, waar de asch-regen aanzienlijk
was, wordt mislukking van den rijpen
den padi-aanplant gevreesd als regen
uitblijft.
Het „Vad." maakt de volgende aan-
teekening
Verraderlijk als altijd heeft de Kloet
zich plotseling in al zijn geweld doen
kennen, voor zoover we weten, zonder
eenige voorafgaande waarschuwing,
met het gevolg, dat duizenden inlan
ders en een 17-tal Europeanen het
slachtoffer zijn geworden van deze vul
kaan-uitbarsting.
Eene belangrijke beschrijving van de
ontzettende vernieling, ook aan de om
gelegen streken aangericht, door den
Kloet en den Smeroe, naar aanleiding
van hun laatste uitbarstingen in 1909,
vinden we in mr. Vissering's belangrijk
werk, getiteld Geweldige Natuur
krachten.
De Kloet, in Kediri op de grens van
Pasoeroean, reikt met zijn hoogsten
top slechts tot 1731 M. boven de zee.
Doch zijn werking is verscjjjifkkelijk.
Op het onverwachtst braakt hij vele
verschrikkingen uit roodgloeiende
steenen en heete modder slingert hij
dan wijd om zich heen kokend water
in millioenen kubieke meters en heeten
stoom met giftige dampen stoot hij uit;
daarna spreidt hij als doodskleed, als
ware het om zijne verwoestingen te
bedekken, een verstikkenden aschre-
gen uit, die de omgeving een en al door
maakt en zich zelfs over afstanden van
600 tot 700 K.M. en meer doet gevoe
len."
En al dat gruwzame heeft soms
plaats in slechts enkele uren in het
jaar 1848 in slechts twee uren tijds.
Dan zwijgt hij weder en blijft loerend
zwijgen 9 tot 13 jaren in 1909 was
het zelfs 37 jaar lang.
Deze schildering van mr. Vissering
schijnt thans weder bewaarheid, gezien
het groot aantal verongelukten bij de
ramp.
De geheele omgeving draagt het ken
merk van deze geweldige natuur
krachten.
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 14 regels ƒ0.80 voor iedere
regel meer 20 cent bij abonnement
speciale prijs. Reclames 49 cent per
regel. Dienstaanbiedingen en dienst-
aauvragen 10 cent oer regel, bij con
tante betaling.
Familieberichten van 6 regels
f 1.30, iedere regel meer 20 cent
ABONNEMENTS-PRIJS
Voor Viissingen en gemeenten op
Walcheren: ƒ1.85 per drie maanden.
Franco door hel geheele rijk 2.20.
V/eek-abiOnnemenlen 14 cent. Afzon-
led Üke nummers 3 cent.
VI.
DE „ZEELAND" EEN NATIONAAL
BELANG.
De heer M. Laernoes heeft in de Za
terdag gehouden zitting van den ge
meenteraad het volgende gezegd over
het nationaal belang van „de Zee
land"
Ten onrechte bekijkt men de „Zee
land" als een Zeeuwsch of een Vlis-
singsch belang. Natuurlijk is de „Zee
land" dit in hooge mate, maar boven
dit alles is de „Zeeland" een nationaal,
een Nederlandsch beiangs mits Viis
singen de haven zij en blijve. Verlaat
de „Zeeland" Viissingen dan is de
veertigjarige strijd om een Neder
landsch aandeel in het wereldverkeer
"utteloos geweest.
De „Zeeland" heeft zich in die veer
tig jaar een aandeel in het wereld post
en passagiersverkeer veroverd, waar
aan ons land vóórdien geen deel had.
Dit was uitsluitend in handen van. de
'Engeische, Fransche en Belgische'lij
nen die op de kortste zeerouten van het
kanaal varen.
De eenige kans voor Nederland om
van dit groote wereldverkeer ook iets
over ons land ie bekomen was natuur
lijk de haven te gebruiken die daarvoor
niet alleen geschikt was maar die ook
de kortste zeeroute aanbood.
Prins Hendrik zag dat reeds toen in
1873 de haven van Viissingen werd ge
opend en met taaie volharding hield hij
vast aan zijn voornemen om een mail
dienst tusschen Viissingen en Queens-
boro tot stand te brengen.
Vele jaren van strijd en volharding
heeft het gekost een rechtmatig aandeel
in het postverkeer, dat geheel over
Ostende en Calais ging, machtig te
worden. Dank zij de medewerking der
Nederlandsche spoorweg.-Mij. werd dit
doel in de laatste jaren vóór den oorlog
volkomen bereikt.
Thans dreigt men dit Nederlandsch
belang geheel te vernietigen door de
eenige lijn, die het mogelijk maaki dat
Nederland een deel van dat wereldver
keer tot zich trekt, te vermoorden, door
haar te dwingen hare haven, d.w.z. de
„backbone" van de „Zeeland", te ver
laten en het veld voortaan vrij te laten
voor hare mededingsters in België en
Frankrijk.
Zonder twijfel zou het aan de Neder
landsche spoorwegen eenige opóffering
kosten om, tot meer normale toestan
den zijn weergekeerd, een behoorlijken
treindienst te geven, doch is dat niet
te rechtvaardigen, waar het een natio
naal, een Nederlandsch belang geldt
om een eenmaal met groote opoffering
en strijd verkregen aandeel in het we
reldverkeer te behouden
De strijd van de „Zeeland", eenmaal
glansrijk doorstaan en met succes be
kroond, opnieuw te beginnen van uit
58)
„Dit, lieve moeder, verwacht en hoopt
van u, uw dankbare Traverse."
„Arme zoon f" zei mistress Rocke,
als ze den brief gelezen en weer opge
vouwen op tafel gelegd had, „gij weet
niet wat gij van mij verlangt Ik zou
het „Spookhuis" betreden, z ij n huis
Hoe is dit mogelijk na de gebeurtenis
sen, die mijn zoon ombekend zijn En
toch," voegde zij er bij, „zal ik het
moeten doen, anders zou Clara mij een
ondankbare noemen."
„Dat zal ik nooit, lieve moeder,"
riep op dit oogemblik de stem van een
jong meisje, dat ongemerkt door de
geopende deur was binnengetreden en
een oogenblik later in de armen harer
moederlijke vriendin lag. Het was
Clara.
Onze lezers kunnen zich de vreugde
voorstellen, waarmee mistress Rocke
het lieve kind aan haar hart drukte.
W.at hadden ze elkaar veel te vertellen
en te vragen 1
Na het sober ontbijt, dat mistress
Rocke hare jeugdige vriendin voorzette,
vertelde Clara alles, wat zij sedert haar
vertrek van Willow-Heights beleefd
aan de Nederlandsche kust, meer
Noordelijk gelegen havens, is nutte
loos. Als het van Viissingen uit, de
meest zuidelijke en best gelegen haven
van ons iand, de kortste route biedende
overtocht, reeds een menschenleven
heeft gekost, een plaats onder de zon
in het wereld-snelverkeer te veroveren
dan is het niet denkbaar dat van Noor
delijker gelegen' havens de concurrentie
met Ostende en Calais mogelijk zou
zijn.
Met het verdwijnen van de „Zeeland"
van Viissingen zou een Nederlandsch
belang worden opgeofferd, een parel
uit de oranjekroon, een Nederlandsch
monument, een Nederlandsche bron
van welvaart, een band van Zuidelijk
geïsoleerde provinciën met het vader
land worden vernietigd.
Dat alles zou geschieden omdat men
bezwaar maakt een onpelukkigen
treindienst wat te verbeteren en ver
snellen, want zonder treinen kan men
Zeeland toch niet laten. Meer dan een
behoorlijken trein per dag is onmis
baar en veel meer kan het niet kosten
om die ook dienstbaar te maken aan
het doorgaand verkeer, tot zoolang de
i toestanden normaler worden, naar ge-
j lang waarvan alsdan de dienst kan
j worden uitgebreid.
i Laat men dus vooral bedenken dat
niet alleen en in de eerste plaats een
provinciaal een stedelijk belang bij de
„Zeeland" betrokken is, maar in hoofd
zaak een nationaal belang. Laat men
niet het veld ruimen voor onze concur
renten, die zullen lachen indien zij zon
der eenige inspanning heer en meester
worden in het groote post- en passa
giersverkeer der wereidrouten.
De groote nationale zangwedstrijden
in Den Haag.
Zaterdagavond zijn de groote zang
wedstrijden van het Haagsche koor
„Onder Ons" in het Kurhaus te Sche-
veningen geopend in tegenwoordigheid
van de beide Koninginnen en den Prins.
Burgemeester Patijn hield daarbij een
rede.
In verband hiermede was een annexi-
onistische betooging op touw gezet,
naar aanleiding van het feit dat een
groot aantal zangverenigingen uit
Zeeuwsch-Vlaanderen en uit Limburg
aan de wedstrijden kwamen deelnemen.
Li het eere-comité hadden zitting ge
nomen de ministers van binnenlandsche
i zaken, van ooriog, van onderwijs c.a.,
de Commissarissen der Koningin in
1 Zeeland en in Limburg, de voorzitter
en eenige leden van de Tweede Kamer
en de burgemeester van 'Den Haag.
In de residentie werd druk gevlagd.
Veie werkgevers hadden hun personeel
vrij gegeven. De zangers uit het Zuiden
werden aan het station van de Holland-
sche Spoor afgehaald toen zij des mid
dags ten 3 uur met extratreinen uit
Rotterdam aankwamen.
Burgemeester Patijn, vergezeld van
eenige comitéleden, heette de zangers
welkom, die met groot gejuich werden
begroet, vooral toen de Zeeuwsche
boerinnetjes verschenen. Er vormde
zich een lange optocht, ieder deelnemer
droeg een kaart met het opschrift
„Geen annexatie van Nederlandsch
grondgebied."
Voorop ging de muziek van de hu
zaren, daarop kwamen de comitéleden,
een groot aantal Haagsche zangver-
eenigingen met de banieren, de feest
vierende vereeniging „Onder Ons" en
wederom andere, zangvereenigingen.
Telkens zag men opschriften als
„Zeeuwsch-Vlaanderen in Nederland
had, totdat z;i door de kloeke daad
van Capitela verlost werd.
„Nu is het mijn plan", zoo besloot
zij, „dokter Williams te verzoeken, dat
hij zich opnieuw voor mij tot de recht
bank wendt, indien wij nu bewijzen,
hetgeen nu niet moeilijk zal vallen, hoe
ver mijn voogd zijn macht over mij te
buiten ging, twijfel ik er niet aan of de
rechter zal een anderen voogd benoe
men of tenminste de laatste wilsbe
schikking mijns vaders omtrent mijn
verblijf fe Willow-Heights doen nale
ven."
„God geve hef, mijn kind," hernam
mistress Rocke. O, die Lenoirs Er zijn
geen grooter huichelaars dan zij, geen
gevaarlijker menschen dan deze kapi
tein en zijn zoon Doch wij zullen op
de Voorzienigheid vertrouwen, God zal
u helpen
„Indien ik slechts verkrijgen kan,"
zeide Clara, „dat ik met u, lieve moe-'
der, mijn geliefd Willow-Heights kan
betrekken. Het is immefs nog onbe
woond, niet waar ofschoon mijn
voogd het wilde verhuren."
„ja, hef is ledig," hernam mistress
Rocke, „en wel om een zonderlinge
en kinderachtige reden."
„En die is vroeg Clara nieuws
gierig.
„Denk eens aan, lieve Clara, men
zegt, dat het in uw huis spookt. Er zijn
menschen, die beweren, des nachts een
één „Wij willen blijven wat wij zijn
Nederlanders 1" enz.
Langs den geheeten langen weg
stond de minigte geschaard. De stoet
trok van het station naar hei Spui, door
de Wagen-, Veene- en Hoogstraten
naar het Voorhout. De Koningin-Moe
der kwam met gevolg op het balcon.
De huzaren speelden het Wilhelmus.
De Zeeuwen en Limburgers zongen
liederen.
Na deze ovatie, waarvoor de Konin
gin-Moeder vriendelijk dankte, ging de
optocht naar het Huis ten Bosch.
De Koningin, de Prins en Prinses Ju
liana verschenen met gevjolg op de
trappen van het huis. Naast de konin
gin stonden de voorzitter van de Twee
de Kamer en minister Ruys de Beeren-
brouck. De leden van het comité voeg
den zich bij het hooge gezelschap.
Nu begon het défilé der vereenigin-
gen over het voorplein. De Zeeuwen en
de Limburgers kregen de eereplaa.tsen
en bij hun optreden begon er een harte
lijke ovatie, waarna de vereenigingen
uit het Zuiden hare liederen zongen.
De kapel van de jagers speelde „Lim
burg mijn vaderland en „Wij willen
Holland houden", liederen welke door
allen, ook door de Koninklijke Familie,
werden meegezongen.
De Koningin onderhield zich min
zaam met verschillende bestuurders.
Toep daarna het muziekcorps van
„Klein maar Dapper" het Wilhelmus
i inzette, zongen allen met ontbloot
hoofd mede.
De heer Van der Hamer las een oor
konde voor welke namens het comité
aan de Koningin werd aangeboden.
De Koningin 'bracht hiervoor dank
met de verzekering dat zij deze groot-
sche betooging nooit zou vergeten. Zij
dankte het bestuur zooveel te hebben
gedaan om de Zeeuwsche en Limburg-
sche jongens welkom te heeten.
'Het défilé werd herhaald. De Zeeu
wen en Limburgers hielden daarbij halt
en juichten de Koninklijke Familie toe.
Daarop trok de geheele stoet naar
de Maliebaan waar 'hij uiteenging. De
j vereenigingen uit het Zuiden waren aan
een feestmaal de gasten van „Onder
Ons".
Zondagmiddag zijn de Limburgsche
en Zeeuwsche zangers door H. M. de
Koningin op het 'Huis ten Bosch ont
vangen.
Rijksmiddelen.
De verbeterde tijdsomstandigheden
drukken haar sfem'pel up de geldmid
delen van den Staat. De opbrengst van
's 'Rijks middelen over de maand April
toont dit duidelijk aan. Vergeleken bij
haar naamgenoot van het vorig jaar
heeft April meer dan 2y2 millioen gul
den hooger opbrengst.
Slechts voor een gering gedeelte
hebben de directe 'belastingen daartoe
bijgedragen. Ook de successierechten,
die nu en dan voor een aangename ver
rassing zorgen, hebben dit avans niet
op haar rekening, en de accijns op
suiker, die eveneens nu en dan bij
draagt aan een flink accres, heeft zich
in de afgeloopen maand zelfs in dalen
de lijn bewogen.
Juist die middelen echter welke ver
band houden met de levendigheid van
het handelsverkeer en met onze econo
mische verhoudingen, hebben de flinke
stijging van de opbrengst veroorzaakt.
Het zijn de invoerrechten, het statis
tiekrecht en de loodsgelden, welke haar
hebben veroorzaakt terwijl de aan
zienlijke vermeerdering van den ac
cijns op het gedistilleerd ook niet on
opgemerkt kan blijven.
Stellen wij de cijfers van de maanden
April 1918 en 1919 naast elkander, dan
blijkt, dat de grondbelasting achteruit-
blauw licht aan het raam gezien te
hebben. Gisterennacht zouden de buren
een witte gedaante aan het raam be
merkt en een akelig gejammer gehoord
hebben."
„Een gejammer... gisterennacht?"
herhaalde Clara, terwijl zij zich het
akelig tooneel herinnerde, dat in het
„Spookhuis", voor zoover zij het ge
hoord had, moest zijn voorgevallen.
„Blijkbaar staat dit in verband met een
misdaad, die onmiddellijk in mijn na
bijheid, in een kamer boven mij ge
pleegd is. Oordeel maar zelf," voegde
Clara er bij, terwijl zij haar moederlijke
vriendin breedvoerig begon te vertel
len, wat zij dien nacht in 't „Spook
huis" beleefd had.
Met gespannen aandacht volgde
mistress Rocke het verhaal van haar
jeugdige vriendin en beaamde volko
men haar vermoeden, dat door de twee
Lenoirs een misdaad begaan was.
Waarschijnlijk was iemand naar Wil-
iow-Heights vervoerd, want Clara had
duidelijk, naar 't scheen, een lijk de
trap af hooren sleepen en dadelijk
daarna een rijtuig hooren wegrijden,
waarin kapitein Lenoir zeker iemand
naar Willow-Heights vervoerd had.
Dat de buren gejammer gehoord had
den, deed vermoeden, dat bedoelde
persoon niet vermoord, maar wel
zwaar gewond hier gebracht was,
waar zij onder toezicht van een agent
Geen stemplicht, doch meldingsplicht.
'Het „Hbld." meldt
Toen prof. mr. D. P. D. Fabius Don
derdag in de Schinkelschool te Amster
dam verscheen, waarin het stemdistrict
is gevestigd op zijn oproepingskaart
vermeld, gaf hij aan den voorzitter van
het stembureau zijn oproepingskaart
terug en weigerde een stembiljet in ont
vangst te nemen wij! de wet hem niet
tot stemmen verplichtte.
Er bestond slechts m e 1 d i n g s -
of opkomst plicht, géén stem
plicht.
Professor verzocht den voorzitter
nadrukkelijk deze weigering om te
stemmen in het procesverbaal te ver
melden.
De uitbarsting van de Kioet.
Bij de uitbarsting van de Kloet wor
den als omgekomen opgegeven de heer
De Man, de heer en mevr. Arriëns en
kind, de heer en mevr. Boekhout en
twee kinderen, de heer De Boer, che
mist Insulinde, mevr. Bruggeman
rgasareggi.Bpj.'M sa eaanas
van Lenoir gevangen gehouden werd.
Beide vriendinnen bespraken nog
lang deze gewichtige gebeurtenis, die
zij ook aan dokter Williams wilden
meedeelen, om een onderzoek te doen
instellen en begaven zich eindelijk ter
ruste beiden gelukkig weder ver-
eenigd te zijn.
Den volgenden morgen vinden wij
mistress Rocke en Clara reeds vroeg
tijdig op weg naar het ongeveer twee
uur verwijderde Staunton. Uit voor
zichtigheid waren ze te voet gegaan,
daar ze op 't spoor wel eens den kolo
nel konden treffen, die zeker druk in
de weer was met zijn voorvluchtige
pupil te zoeken.
Te Staunton aangekomen, vervoeg
den ze zich dadelijk 'bij dokter Wil
liams, die gelukkig thuis was en de
dames met blijde verrassing ontving
Clara weer te zien was voor hem een
heel onverwacht toeval.
Clara deelde hem 't voorgevallene
mee, waarbij de goede dokter niet kon
nalaten aan zijn verontwaardiging
lucht te geven.
„Gij hebt wellicht gehoord, lieve
miss," zei 'hij, „dat de vorige rechter
verplaatst is. De nieuwe is, God zij
dank, onomkoopbaar een groote
zeldzaamheid in ons veelgeprezen
Amerika. Hij kent alleen plicht en wet.
Indien wij hem uw goed recht bewij
zen, zal alles goed afioopen. Toch zul-
VLISSINGEN, 26 MEI.
AGENDA VAN HET DISTRIBUTIE
BEDRIJF.
DINSDAG 27 MEI
Maximumprijslijst.
Een beperkt aantal van deze lijsten,
bijgewerkt tot 21 Mei, zijn te bekomen
aan onze afdeeling vetten in het dis
tributiegebouw.
Wittebrood-kaart.
Het Rijksbureau voor de distributie
van graan en meei te 's Gravenhage
deeit mede dat omtrent de opheffing
van de wittebrood-kaart nog niets met
zekerheid kan worden medegedeeld.
Amerikaansehe bloem.
Het Rijksbureau voor de distributie
van graan en meel te 's Gravenhage
deelt mede dat voor ui'slui'end banket
bakkersbedrijven geen Amerikaansehe
bloem wordt beschikbaar gesteld.
len wij goed doen een advocaat te ne
men, daar uw voogd dit ook wel zal
doen. Zoolang tot de rechtbank beslist
heeft, blijft gij bij mij, miss, en ook na
tuurlijk mistress Rocke. Hier ziji gij
beiden veilig."
Ciara dankte den braven dokier har
telijk en nam zijn welwillend aanbod
aan.
„We willen geen tijd verliezen,"
ging mr. Williams voort. „Mistress
:R?.cke.. z.a' 200 K°ecl zijn, dadelijk in
mijn rijtuig naar hare woning terug te
rijden om alles in te pakken en mee te
nemen, wat gij voor een verblijf van
eenige dagen alhier noodig hebt. On-
dertusschen ga ik naar mijn advocaat,
een bekwaam jurist, die zich met hart
en ziel uw zaak zal aantrekken. Gij,
lieve Clara, kunt zoolang in mijn bi
bliotheek 'blijven, binnen een half uur
ben ik terug."
's Avonds verscheen de advocaat,
om zich door Clara van alles te laten
onderrichten, wat hij noodig had te
weten.
Op haar kamer schreef Ciara een
langen brief aan Traverse, waarin zij
echter niets van de aanstaande veran
dering vermeldde.
„Het zou hem maar ongerust ma
ken," zei ze tot mistress Rocke. „We
weten ook nog niet, hoe het proces zal
afioopen, ofschoon ons de beste hoop
gegeven is. We moeten dus afwach
ten." (Wordt vervolgd.)
