e- J'Europe". pirn. of Jonpn meisje liÈii HET PLEEGKIND >JES. enstbode 10 MEI. Eerste Blad. LEVENS-EENVQUD. »PER maatschappij van vaart FEUILLETON vederom ft teruggenomen. Hendrikstraat. ingvan.NIEUWE één der avond- s, wordt een Y MESTDAGH'S 3URG. paar nette DEN TURK, iagd- nette tbode en een nette G B IM ïhulnzaam te zijn. TIMMERMAN, Gasthuis a hier. Ie Binnenmoeder. aankomend teisje. Vliss Courant tagd traat 11 (boven). an te melden bij iRWIJN, Boul de vonds na 8 uur. a agd. jterstraat 5. Middelburg erdam. trek tn Mei v. Midd p 7. v Kott 7.~ 7r— 7'. 7.- wordt des rnor en. bekomen V. Transpor? er» 1. Erven G. VOS 3. EENHOORN OOSTERHOUT v ARENOUT WO. HO 1919' VLISSINGSCHE COURANT ABONNEiMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren /I..85 per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ2.20. Voor België ƒ3.50 Voor overige landen der Post-Unie ƒ4 50 - Afzonderlijke nummers 3 cent iSipifirma F. VAN DE ¥ELBE Ir., Urn ftsrkt 58. ïlissiigin. Ttlafsan Interc. 16 ADVERTENTIEPRIJSVan 1 —4 regels ƒ0.80; voor iedere regel meer 20 c'. Familieberichten van 1—6 regels ƒ130. Bij abonnement speciale prijs Reclames 40 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 10 ct. per regel ïarsohijnl dagelijks, üügezondsrd op Zondag en algemeen erkende Christelijke leestdegen De abonné\ in't bezit eener ft ft ft f| gulden bij levens- Ff£f) gulden bij dood ft ft gulden bij verlies 4 ft gulden bij verlies |ft ft gulden bij verlies ft gulden bij verlies egt*Zllllllareffg-au «HJU ZJZÏP LüU JZ* lüy £3 JSJX» @es« a!tk@«rfngdn worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein» boot of tram, De oitkeering wordt gewaarborgd door de „Heil, rtlg. Verzek. Bank tê Schiedam Wij doorleven thans het laatste too- neel van het groote oorfogsdrama. De langverbeide vredesvoorwaarden der Entente werden den te Versailles aan wezigen iDuitschen gedelegeerden overlhandigd en de regeering te Berlijn is met haar raadslieden thans doende den inhoud van het omvangrijk docu ment imet nauwgezette zorg te bestu- deeren. Van de uitkomst dezer onder zoekingen zal het afhangen, hoe het toekomstig lot van hetgeen van Duitsohland over is .gebleven, zal zijn. De voorwaarden zijn niet veel harder dan op grond van hetgeen daaromtrent reeds bekend was, mocht verwacht worden. Of Duitsohland deze echter voetstoots zal aanvaarden, zonder tot het uiterste beproefd te hgbben, wat het .nog aan verzadhti.ng zal kunnen teweegbrengen, dient afgewacht. De geallieerden en geassocieerden zullen naar verzachting de ooTen niet leenan. Dan zal Duitschiand we! moeten, het geen het niet wit, en aanvaarden is dan de eenige uitkomst. Hoe dan ook, bet werelddrama loopt ten einde en een nieuw tijdperk, het tijdperk van na den grooten wereld- strijd, neemt een aanvang. Van de on feilbaar vele en ontzaggelijk groote na- deelige gevolgen, welke de volkeren- worsteling als droevige erfenis nalaat, is dit wel een der droevigste, dat de wereld op ontzaggelijke wijze is ver armd. De miil'Harden en mililarden ver slindende krijg van ettelijke jaren, de onoverzienbare schade, zoowel in ma terieel als in ander opzicht aangericht, doet wereld in haar geheel in zulk een veranmden staat verkeeren, dat aan een toestand, op velerlei gebied als vóór den oorlog bestond, nu in de ver ste verte niet meer te denken valt. De duurte, die daarmede in rechtstreeks verband staat, is een duidelijk bewijs hoezeer de ajgemeane toestand zich door den oorlog gewijzigd heeft. Wel iswaar zijn versoheidene artikelen reeds niet onbelangrijk in prijs terug gegaan, dodh over het algemeen geno men beteefkenit zuilks slechts weinig. Doch wat erger is, is dit, dat volgens de daartoe bij u-itstek bevoegde beoor deelaars de prijzen, althans binnen af- zienbaren tijd', niet veel meer zullen kunnen verminderen. Zij, de economen, gronden hun oordeel hierop, dat eener- zijds de wereldvoorraden van een groot aantal ve-rbruikswaren aanzien lijk geslonken zijn, terwijl anderzijds het aanvullen der voorraden, derhalve 851 „Ga toch heen", mistress Codinient, „ge wilt alles probeeren om mij van mijn wandeling terug te houden, maar 't baat u niets, ik ben niet bang voor een onweer misschien vond ik het wel aangenaam, ais ik door een storm ver rast werd. Ik ben toch niet van suiker, zoodat ik niet bang behoef te wezen, dat iik smelt. Neen, neen, ik ga, beste mistress. Vaarwel 1" 'Het koppige meisje bekommerde zich niet over de tegenwerpingen der oude dame en snelde naar buiten, waar Gyp gezadeld stond. Vlug sprong ze op de po.n.ny, wierp mistress Codiment een laatsteni groet toe en reed welgemoed weg. Na een uiurtje gereden te hebben, scheen de voorspelling van mistress Codiment in vervulling te gaan, want de lucht betrok en een scherpe wind, die plotseling opstak, zweepte zware donkere wolken voort, die zich boven hert „Omweersmest" en zijn omgeving dreigden te ontlasten. Majoor Warfietd en Wool kwamen in allerijl van Tip-Top terug men kon aam beiden zien, dat zij zich gehaast voor het produceeren, met aanmerke lijk grooter kosten dan vroeger het ge val kon zijin, gepaard moets gaan. De prijzen van alle grondstoffen zijn reeds aanzienlijk hooger, waarbij nog een stijging van het algemeen, loonpeil is gekomen, waardoor de consument veel meer zal moeten blijven betalen, voor waren, die dikwijls in kwaliteit bij die van vóór den oorlog nog verre ten achter blijven. In dubbel 'Opzicht- drukt derhalve de duurte het bedrijfsleven, zoowel van den producent als van den consument. Hoe daaraan zooveel mogelijk te ontkomen, of den drink zoomin moge lijk zwaar te doen zijn, is ongetwijfeld een vraag, die ons allen nauw ter harte ga'an moet. Indien wij ons daarbij niet verdiepen in allerlei netelige staathuis houdkundige en economische vraag stukken, die veelal tot geen uitkomst hoegenaamd leiden, dan dringt zich als praktische hulp in den duurte-nood wel deze factor het meest op den voorgrond ons leven, zoolang als de omstandigheden niet gunstiger wor den zoo eenvoudig mogelijk in te rich ten. Eenvoud in handel en wandel, eenvoud in kleedinig en in verbruik, eenvoud in alles wat voor een eenvou diger levensstandaard in aanmerking kan komen ziet daar het parool in de eerstvolgende toekomst voor allen, die het wel meenen niet alleen met zich zeiven, maar ook niet minder met hun medamenschen. Want waar de wereld in de eerste plaats behoefte aan heeft, dat is niet het produceeren van die waren, welke voor alles behagelijik en fraai zijn, maar aan de zulke, die tot nut en tot vervulling der eerste behoef ten gerekend wonden. Die moeten, door de voorwaarden waaronder zij geproduceerd worden te verbeteren en het handelsverkeer tusschen de landen te vergemakkelijken, op zulk een ruime en alleszins billijke wijze kunnen in de.n handel gebracht worden., dat een mogelijke vermindering der hooge prij zen, het allereerst in die waren dot uiting kan komen, waaraan wij het meeste behoefte hebben. Dat alle overtollige weelde daarbij vermeden moet worden, ligt voor de hand, en zeker ware het een. prijzens waardige regeeringsdaad', indien een weeldebelasting werd ingevoerd, zoo doelmatig, dat daardoor de druk der andere belastingen merkbaar zou kun nen verminderd worden. Men moet echter bij de beoordeeling dezer aangelegenheid niet i.n een on doelmatig uiterste vervallen. Wat tot veraangenaming des gewonen levens behoort, wat gerekend kan worden deel uit te maken eener met onzen aard en gewoonten in harmonie zijnde wijze van leven, behoeft niet en mag ook niet ineens overboord geworpen worden. Een iegelijk moet met zich zelf hadden, zoodra mogelijk onder dak le komen. De majoor blies en hijgde en sdheen meer dan gewoonlijk zich aan een glas wijji te hebben verkwikt. Hij gaf de paarden aan een stal knecht over, wien hij toewcnschte, dat aille bliksemstralen hem zouden treffen, indien hij de verhitte, dampende dieren niet flink afwreef. Bij uitzondering zorgde rnajoor War- field ditmaal niet het eerst voor zijn eigen persoon, zooals hij anders deed, wanneer hij na een venmoeienden rit huiswaarts keerde, doch gaf zijn beve len, om het kasteel „stormvrij" te ma ken, zooals hij zich op militaire wijze uitdrukte. „Voor alles, Wool", zei hij, „overtuig u of alle deuren en ramen goéd geslo ten zijn, opdat er geen tocht is. Voor iedere ruit, die door nalatigheid breekt, trek ik je een tand uit. Zorg ook, dat de negers binnenkomen, want jij, zwar ten, bent zoo bang als de hazen." Mistress Codiment kwam nu ook nader en de majoor herhaalde het be vel, terwijl hij er bij voegde, dat ze ook miss Capitola verzoeken moest be neden te komen. „Wel, mistress Codiment, waarom ga je niet riep hij, toen hij zag, dat de huishoudster niet van haar plaats ■week. „Gmidat... de... 'hun, hm..." hoestte de arme vrouw vertegen. te dien opzichte, te rade gaan, in hoe verre hij of zij kan gaan. Waar een wil is, is ook iri deze aangelegenheid een weg te vinden, wellke tot het doel leidt. Dit doet moet zijn om met al de ons ten dienste staande middelen onze krachten in. te spannen ter zoo spoedig mogelijke herwinning van de verloren welvaart en van het zoo sterk afge nomen levensgeluk der volken. Soberheid van leven, eenvoud in al ons doen en laten, voorwaar dit zijn de slechtste voorwaarden niet, om tot ons geluk te dienen. En toch, hoe wei nig bespeuren wij deze goede (hoeda nigheden in de verschillende (kringen van het maatschappelijk leven. Instede eener vermindering en vereenvoudi ging in het dagelijiksch leven, vindt men in alle standen een duidelijk aan den dag tredenden sterken drang naar weelde op allerlei gebied, i,n lijnrechten strijd met de ernstige tijdsomstandig heden. Men ontwaart dit verschijnsel niet alleen in de tanden der in den oor log onzijdig géblevenen, doch zelfs in de landen der door den krijig niet ge spaarde volken. Aan den eenen kant wordt er ontzaggelijk geleden, aan den anderen kant wordt dikwijls een leven geleid van weelde en zorgeloosheid, die de vraag doet rijzen, hoe dat nu nog mogelijk is. Laat derhalve een ied.er zich er rekenschap van geven dat in tijden als deze, elke overtollige le venswijze het algemeen herstel en het lerugkeeren van een duurzame verbe tering vertraagt en in den weg staat. BINNENLAND De vredesvoorwaarden. De geiheele Nederlandsche pers spreekt haar afkeuring uit over de aan Duitschiand aangeboden vredesvoor waarden. De „N. R. Gt." vat haar oordeel al dus samen Het verdrag van den voorloopigen vrede, dat de geallieerden aan de Duit- sche delegatie hebben overhandigd, en dat de minimum-eisdhen van de geal lieerden. bevat („de voorwaarden, waarop alleen de geallieerde en geassocieerde mogendheden bereid zijn vrede te sluiten", zo-o staat er) is geen vredesverdrag, het is een verdrag tot bestendiging van den oorlog. De oorlog duurt voort, alleen is er voor taan maar één strijdende partij, want de andere moet machteloos ondergaan wat deze haar aandoet. I.n verband daarmee zijn de wapenen beperkt tot die, waarmee de overwinnaars den strijd hebben gewonnen, en die zij het gemakkelijkst kunnen hanteeren de ecoomische wapenen. Het verdrag vernietigt de hoop, die 'het statuut van den volkenbond, door den bestaanden toestand tot een uit gangspunt naar een betere wereldorde te maken., had gewekt. Want het ver deelt de wereld in volken eerste, twee- „W.at omdat... de... hm, hm?" riep de oude wat luider, „iwat bedoelt ge daarmee „Ik ben ontroostbaar, mijnheer", sta melde mistress Codiment, ,jnaar miss Capitola is nog niet terug." „Niet terug Ho, 'ho wat bazel je daar Je wi.it mij tooh zeker niet voor den gek houden Nog niet terug? Wat beteckent dat „Dat miss Capitola, ondanks mijn. waarschuwing' en mijn smeeken, een half uur geleden is uitgereden en nog ■niet naar huis is teruggekeerd", ging de oude vrouw voort, toen ze inzag, dat haar niets anders over bleef dan. de waarheid te zeggen. De orkaan, die o.p dit oogenblik bui ten het slot begon te woeden, het kra ken der takken, die van de boomen gerukt werden, het rammelen der blin den en vensters, de ratelende donder slagen., die de bliksemstralen volgden., zoadat de heele atmosfeer in een vuur zee herschapen scheen, de strijd der ■woedende elementen, die de aarde dreigden te vernielen, dat alles was slechts een zwakke begeleiding van den storm, die binnen losbrak, toen mistress Codiment den majoor de af wezigheid zijner midht meldde. Toen zij.n woede het toppunt bereikt had en het onweer begon af te nemen, ging het razen, schelden en tieren van den majoor allengs over in een wee- de en derde klasse. Volken van over- heerschere, volken va,n min ot meer vriie me.nsc.hen>, en een volk van ver schoppelingen. Doordat het statuut van den bond als deel in d.it verdrag is opgenomen, heeft het zijn waarde ver loren, Met de beginselen van Wilson heeft het verdrag in zoover te maken, dat het de uitvoering bepaalt van precies het omgekeerde van alle punten, van zij.n program. Nu leert Lloyd George de Duitschers van tlhans, .hoe Frankrijk in '71 zou zijn behandeld', als Lloyd George in plaats van die voorvaderen was geweest. Bij dit vredesverdrag vergeleken zijn op het stuk van gewelddadigheid en on rechtvaardigheid, en wat de kiemen van nieuwe oorlogen betreft, Frank fort, Boekarest en Brest-Litowsk, maar kiderspel. Het „Handelsblad" sdhrijft De vredesvoorwaarden, aan Duitsch iand opgelegd, zijn zóó hard, zóó ver nederend, dat zelfs hij die de minste verwachtingen had van den „rechtsvre- de", die te Versailles zou wondien tot stand gebracht, diep teleurgesteld moet zijn... De Entente wil blijkbaar een volko men vernietiging van Duitschiand. Zijn handelsvloot wordt niet alleen geheel geconfisqueerd, maar de scheepswer ven moeten voor de buitenlanders blij ven werken. Geheele stukken- van Duitschiand worden volkomen van hun vrijheid beroofd, worden geregeerd door een commissie van vreemde overheerschers, zonder werkelijke volksvertegenwoordiging. De finan- cieele lasten,Duitschiand opgelegd, zijn lóó zwaar, dat men waarlijk niet over drijft door te zeggen, d-at Duitschiand in economische slavernij wordt ge bracht. De Duitschers zouden hard en z.waar moeten werken voor het buitenland, zonder eenig vooruitzicht op eigen voordeel, op eigen vrijheid en economische onafhankelijkheid. In vorm verschilt de „vrede", die Duitsch iand. wordt aangeboden, vtam den ..vrede', die het oude Romeinsche rijk overwonnen volksstammen oplegde, in wezen niet. De vrede is een bespotting van de beginselen van Wilson, in, ver trouwen op die beginselen heeft Duitschiand den vrede aanvaard. Dat vertrouwen is op een dusdanige wijze beschaamd, dat wij wat tlhans gebeurt, gevoelen, als een vernedering niet al leen voor al de regeeringen en dus ook voor de volken, die aan dit vredesaan bod mede schuldig zijn, maar als een- vernedering voor de geheele mensch- heid. De „Maasbode" Op elk gebied, dat men zich denken kan-, wordt Duitschiand „gemassregelt" en onder controle gesteld. Het wordt geplukt en gevild, gemillimeterd en ge schoren, zoodat er niets en niets meer overblijft dan een volslagen „tabula rasa". Overal en om alle ledematen wordt het gebonden en gekneveld, zoo dat het geen pink bewegen kan uit eigen kracht, of geen levensteeken meer kan geven zonder hulp en mede weten van de geallieerden Maar is dat de .geest van dé veer- moedig klagen, zooals alteen een tee- dere moeder doet, die haar geliefd kind in gevaar ziet. In smartvolle angst jammerde hij om zijn- Capitola, als wa re ze voor altijd voor hem verloren en bad luide „God, mijn God I besohenm het meisje en red. haar uit het gevaar!" .Een bliksemstraal, die het heele kas teel in- vuur en vlam scheen te zetten en waarop onmiddellijk een donderslag als een kanonschot volgde, deed den majoor opnieuw losbreken. „Mistress Codinient", riep hij, „ik wist va.n vroeger, dat gij een nalatige pliohtvergeten vrouw zijt, doch dat ge de onbeschoftheid zoover zoudt drij ven van, mij eenvoudig in mijn gezicht te zeggen „Uw nicht is uitgereden," irupilaats vam dat te beletten, dat gaat mijn verstand te boven I" „Mijnheer 1" stamelde de arm-e vrouw, „uw ver.wijt is onrechtvaardig en kwetsend. U weet zeer goed, dat u, evenmin als ik, miss Capitola zou heb ben kunnen terughouden." „Ilk Wie spreekt van mij hervat te de majoor. „Met mij is dit wat an ders, ik kan tegen Ca-pitola n-iet den tiran spelen, maar gij..." Weder kraakte een. donderslag zoo hevig, dat -het oude gebouw op zijn grondvesten söhudde. De oude driftkop zuchtte aanhoudend voor zijn arme, zeker doornatte Capitola. Wellicht was ze door den bliksem getroffen of door tien punt-en. van Wilson Stelde deze zich een nieuwe wereld-organisatie voor, waarin Duitschiand zou worden opgenomen als -levend lijk, of als een zelfstandig organisme Een hoop kan (aan de Duitschers) misschien blijven. D-at men met bepa lingen en maatregelen een volk n-iet doodt en met voorschriften geen orga nisme buiten werking stelt. De tiid en de natuur zullen veel van het onna- tuurlijk-scheipe van het verdrag doen slijten en de banden van het dwang buis doen springen. Het samenstel van bepalingen en beslissingen zal in al ziin gekunstelde construotie niet ge handhaafd blijven, maar uitgezet wor den en losser gemaakt en ten slofte uiteenvallen. Voor de wereld kan men slechts hopen, dat deze periode van overgang en ontwikkeling, waarin Duitschiand tot een gelijkwaardig lid van den volkenbond zal volgroeien, zonder al teveel schokken gaan zal. Het „Centrum" Men motet wel ver i.n de geschiedenis teruggaan, om zulke scherpe vredes voorwaarden te vinden als thans aan Duitschiand staan te worden opgelegd. Uit de Engelsche pers. De „Daily News" zegt Het is het strengste vonnis dat ooit over een groote natie geveld is, en verder De voorwaarden zijn zoo scherp als men ze -m-aar kon bedenken, en niemand in welk land ook die de wereld een goed hart toedraagt, zal klagen over het verdwijnen van hef militairisme ergens. Maar de vernietiging van het -Pruisen- dom moet niet beperkt worden tot Duitschiand. De ontwapening van Duitsohland is de voorbereiding van een algemeene ontwapening van alle naties. Het mi-litairisme is niet alleen in Duitschiand de vijand. Wijzende op de zware economische en financieele ei-schen merkt het blad o.p, dat de Entente tegelijk de gouden eieren en het boutje van de kip ver langt. Na betoogd te hebben wat noo- dig is om Duitsohland in staat te stel len met zijn toekomstigen arbeid te be talen, acht het blad het nauwelijks overdreven te zeggen, dat men Duitschiand eerst tot op het naakte lijf uitkleedt en het daarna gelast zijn zak ken om te keeren. Uit noodzakelijkheid om vrede te sluiten, zat het zich tot deze dubbele operatie verbinden, maar wij gelooven dat het eenige moeite zal kosten, om het die te laten verrichten. Met het oog o,p den volkerenbond hoo.pt die /Daily Newis" nog dat dit al les niet slechts een wapenstilstand be duidt, die 10, 20, misschien, 50 jaren zou kunnen duren. De „Daily Herald" (arbeiderspartij) acht de wereld door dezen vrede voor de democratie niet veilig gemaakt en wijst op de vele beloften, die gebroken zijn. Wat is een overwinning zonder eer, vraagt het blad. Wilson is ver slagen. Het militairisme wordt overal bestendigd, behalve in Duitschiand. De kleine naties wonden verdrukt of gene geerd. De „Manoh. Guardian" noemt de re geling voor het Saar-bekken een vrij sledhf en ingewikkeld compromis, dat den orkaan, in een afgrond geslingerd. Ondertussehen kwam Wool met de andere bedienden in de zaal. De on gelukkige 1 Hij vermoedde niet, dat de majoor zijn geheelen toorn over ihem zou uitstorten. „Wool 1" riep de oude, toen hij den neger zag. „Wool, leelii'ke, zwarte hond, waarom ben je niet met mijn nicht gereden, hoe durfdet ge mij ver gezellen, in plaats van haar Met opengespalkte oogen en geo- perrden mond staarde de neger zijn heer en meester aan. De arme stumper wist niet wat te antwoorden en door ondervinding wist hij, dat tegenspre ken den bro-mibeer nog meer zou doen, losbreken. „Wool", ging deze voort, „ondanks storm en o-nweer ga je dadelijk in den stal, om je een paard te zadelen en dan rij je in- alle richtingen de omstreken af, tot je mijn- nicht gevonden hebt. Luister wel waag het niet alleen te rug te 'komen, want ik laat je levend braden, indien je miSs Capitola niet vindt." Wool's verbazing ging over in angst bij het hooren dezer bedireigin-g. „Ja, ja," riep de oude, „ikijk mij maar aan, maak oogen zoo groot als je wilt en een gezicht zoo onoo-zel als je kunt, het blijft zoo. Dadelijk rij je mijn nicht na en kom je zonder haar terug, dan laat ik je levend braden."

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1919 | | pagina 1