e-
J'Europe".
pirn.
of Jonpn
meisje
liÈii
HET PLEEGKIND
>JES.
enstbode
10 MEI.
Eerste Blad.
LEVENS-EENVQUD.
»PER
maatschappij van
vaart
FEUILLETON
vederom
ft teruggenomen.
Hendrikstraat.
ingvan.NIEUWE
één der avond-
s, wordt een
Y MESTDAGH'S
3URG.
paar nette
DEN TURK,
iagd-
nette
tbode
en een nette
G B IM
ïhulnzaam te zijn.
TIMMERMAN,
Gasthuis a hier.
Ie Binnenmoeder.
aankomend
teisje.
Vliss Courant
tagd
traat 11 (boven).
an te melden bij
iRWIJN, Boul de
vonds na 8 uur.
a agd.
jterstraat 5.
Middelburg
erdam.
trek tn Mei
v. Midd
p 7.
v Kott
7.~
7r—
7'.
7.-
wordt des rnor
en.
bekomen
V. Transpor? er»
1. Erven G. VOS
3. EENHOORN
OOSTERHOUT v
ARENOUT
WO. HO
1919'
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEiMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren /I..85
per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ2.20. Voor België ƒ3.50
Voor overige landen der Post-Unie ƒ4 50 - Afzonderlijke nummers 3 cent
iSipifirma F. VAN DE ¥ELBE Ir., Urn ftsrkt 58. ïlissiigin. Ttlafsan Interc. 16
ADVERTENTIEPRIJSVan 1 —4 regels ƒ0.80; voor iedere regel meer 20 c'.
Familieberichten van 1—6 regels ƒ130. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 40 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 10 ct. per regel
ïarsohijnl dagelijks, üügezondsrd op Zondag en algemeen erkende Christelijke leestdegen
De abonné\ in't bezit eener ft ft ft f| gulden bij levens- Ff£f) gulden bij dood ft ft gulden bij verlies 4 ft gulden bij verlies |ft ft gulden bij verlies ft gulden bij verlies
egt*Zllllllareffg-au «HJU ZJZÏP LüU JZ* lüy £3 JSJX»
@es« a!tk@«rfngdn worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein» boot of tram, De oitkeering wordt gewaarborgd door de „Heil, rtlg. Verzek. Bank tê Schiedam
Wij doorleven thans het laatste too-
neel van het groote oorfogsdrama. De
langverbeide vredesvoorwaarden der
Entente werden den te Versailles aan
wezigen iDuitschen gedelegeerden
overlhandigd en de regeering te Berlijn
is met haar raadslieden thans doende
den inhoud van het omvangrijk docu
ment imet nauwgezette zorg te bestu-
deeren. Van de uitkomst dezer onder
zoekingen zal het afhangen, hoe het
toekomstig lot van hetgeen van
Duitsohland over is .gebleven, zal zijn.
De voorwaarden zijn niet veel harder
dan op grond van hetgeen daaromtrent
reeds bekend was, mocht verwacht
worden. Of Duitsohland deze echter
voetstoots zal aanvaarden, zonder tot
het uiterste beproefd te hgbben, wat
het .nog aan verzadhti.ng zal kunnen
teweegbrengen, dient afgewacht. De
geallieerden en geassocieerden zullen
naar verzachting de ooTen niet leenan.
Dan zal Duitschiand we! moeten, het
geen het niet wit, en aanvaarden is
dan de eenige uitkomst.
Hoe dan ook, bet werelddrama loopt
ten einde en een nieuw tijdperk, het
tijdperk van na den grooten wereld-
strijd, neemt een aanvang. Van de on
feilbaar vele en ontzaggelijk groote na-
deelige gevolgen, welke de volkeren-
worsteling als droevige erfenis nalaat,
is dit wel een der droevigste, dat de
wereld op ontzaggelijke wijze is ver
armd. De miil'Harden en mililarden ver
slindende krijg van ettelijke jaren, de
onoverzienbare schade, zoowel in ma
terieel als in ander opzicht aangericht,
doet wereld in haar geheel in zulk
een veranmden staat verkeeren, dat
aan een toestand, op velerlei gebied als
vóór den oorlog bestond, nu in de ver
ste verte niet meer te denken valt. De
duurte, die daarmede in rechtstreeks
verband staat, is een duidelijk bewijs
hoezeer de ajgemeane toestand zich
door den oorlog gewijzigd heeft. Wel
iswaar zijn versoheidene artikelen
reeds niet onbelangrijk in prijs terug
gegaan, dodh over het algemeen geno
men beteefkenit zuilks slechts weinig.
Doch wat erger is, is dit, dat volgens
de daartoe bij u-itstek bevoegde beoor
deelaars de prijzen, althans binnen af-
zienbaren tijd', niet veel meer zullen
kunnen verminderen. Zij, de economen,
gronden hun oordeel hierop, dat eener-
zijds de wereldvoorraden van een
groot aantal ve-rbruikswaren aanzien
lijk geslonken zijn, terwijl anderzijds
het aanvullen der voorraden, derhalve
851
„Ga toch heen", mistress Codinient,
„ge wilt alles probeeren om mij van
mijn wandeling terug te houden, maar
't baat u niets, ik ben niet bang voor
een onweer misschien vond ik het wel
aangenaam, ais ik door een storm ver
rast werd. Ik ben toch niet van suiker,
zoodat ik niet bang behoef te wezen,
dat iik smelt. Neen, neen, ik ga, beste
mistress. Vaarwel 1"
'Het koppige meisje bekommerde zich
niet over de tegenwerpingen der oude
dame en snelde naar buiten, waar Gyp
gezadeld stond. Vlug sprong ze op de
po.n.ny, wierp mistress Codiment een
laatsteni groet toe en reed welgemoed
weg.
Na een uiurtje gereden te hebben,
scheen de voorspelling van mistress
Codiment in vervulling te gaan, want
de lucht betrok en een scherpe wind,
die plotseling opstak, zweepte zware
donkere wolken voort, die zich boven
hert „Omweersmest" en zijn omgeving
dreigden te ontlasten.
Majoor Warfietd en Wool kwamen
in allerijl van Tip-Top terug men kon
aam beiden zien, dat zij zich gehaast
voor het produceeren, met aanmerke
lijk grooter kosten dan vroeger het ge
val kon zijin, gepaard moets gaan. De
prijzen van alle grondstoffen zijn reeds
aanzienlijk hooger, waarbij nog een
stijging van het algemeen, loonpeil is
gekomen, waardoor de consument veel
meer zal moeten blijven betalen, voor
waren, die dikwijls in kwaliteit bij die
van vóór den oorlog nog verre ten
achter blijven. In dubbel 'Opzicht- drukt
derhalve de duurte het bedrijfsleven,
zoowel van den producent als van den
consument.
Hoe daaraan zooveel mogelijk te
ontkomen, of den drink zoomin moge
lijk zwaar te doen zijn, is ongetwijfeld
een vraag, die ons allen nauw ter harte
ga'an moet. Indien wij ons daarbij niet
verdiepen in allerlei netelige staathuis
houdkundige en economische vraag
stukken, die veelal tot geen uitkomst
hoegenaamd leiden, dan dringt zich als
praktische hulp in den duurte-nood
wel deze factor het meest op den
voorgrond ons leven, zoolang als de
omstandigheden niet gunstiger wor
den zoo eenvoudig mogelijk in te rich
ten. Eenvoud in handel en wandel,
eenvoud in kleedinig en in verbruik,
eenvoud in alles wat voor een eenvou
diger levensstandaard in aanmerking
kan komen ziet daar het parool in de
eerstvolgende toekomst voor allen, die
het wel meenen niet alleen met zich
zeiven, maar ook niet minder met hun
medamenschen. Want waar de wereld
in de eerste plaats behoefte aan heeft,
dat is niet het produceeren van die
waren, welke voor alles behagelijik en
fraai zijn, maar aan de zulke, die tot
nut en tot vervulling der eerste behoef
ten gerekend wonden. Die moeten,
door de voorwaarden waaronder zij
geproduceerd worden te verbeteren en
het handelsverkeer tusschen de landen
te vergemakkelijken, op zulk een ruime
en alleszins billijke wijze kunnen in
de.n handel gebracht worden., dat een
mogelijke vermindering der hooge prij
zen, het allereerst in die waren dot
uiting kan komen, waaraan wij het
meeste behoefte hebben.
Dat alle overtollige weelde daarbij
vermeden moet worden, ligt voor de
hand, en zeker ware het een. prijzens
waardige regeeringsdaad', indien een
weeldebelasting werd ingevoerd, zoo
doelmatig, dat daardoor de druk der
andere belastingen merkbaar zou kun
nen verminderd worden.
Men moet echter bij de beoordeeling
dezer aangelegenheid niet i.n een on
doelmatig uiterste vervallen. Wat tot
veraangenaming des gewonen levens
behoort, wat gerekend kan worden
deel uit te maken eener met onzen
aard en gewoonten in harmonie zijnde
wijze van leven, behoeft niet en mag
ook niet ineens overboord geworpen
worden. Een iegelijk moet met zich zelf
hadden, zoodra mogelijk onder dak le
komen. De majoor blies en hijgde en
sdheen meer dan gewoonlijk zich aan
een glas wijji te hebben verkwikt.
Hij gaf de paarden aan een stal
knecht over, wien hij toewcnschte, dat
aille bliksemstralen hem zouden treffen,
indien hij de verhitte, dampende dieren
niet flink afwreef.
Bij uitzondering zorgde rnajoor War-
field ditmaal niet het eerst voor zijn
eigen persoon, zooals hij anders deed,
wanneer hij na een venmoeienden rit
huiswaarts keerde, doch gaf zijn beve
len, om het kasteel „stormvrij" te ma
ken, zooals hij zich op militaire wijze
uitdrukte.
„Voor alles, Wool", zei hij, „overtuig
u of alle deuren en ramen goéd geslo
ten zijn, opdat er geen tocht is. Voor
iedere ruit, die door nalatigheid breekt,
trek ik je een tand uit. Zorg ook, dat
de negers binnenkomen, want jij, zwar
ten, bent zoo bang als de hazen."
Mistress Codiment kwam nu ook
nader en de majoor herhaalde het be
vel, terwijl hij er bij voegde, dat ze
ook miss Capitola verzoeken moest be
neden te komen.
„Wel, mistress Codiment, waarom
ga je niet riep hij, toen hij zag, dat
de huishoudster niet van haar plaats
■week.
„Gmidat... de... 'hun, hm..." hoestte
de arme vrouw vertegen.
te dien opzichte, te rade gaan, in hoe
verre hij of zij kan gaan. Waar een
wil is, is ook iri deze aangelegenheid
een weg te vinden, wellke tot het doel
leidt.
Dit doet moet zijn om met al de ons
ten dienste staande middelen onze
krachten in. te spannen ter zoo spoedig
mogelijke herwinning van de verloren
welvaart en van het zoo sterk afge
nomen levensgeluk der volken.
Soberheid van leven, eenvoud in al
ons doen en laten, voorwaar dit zijn
de slechtste voorwaarden niet, om tot
ons geluk te dienen. En toch, hoe wei
nig bespeuren wij deze goede (hoeda
nigheden in de verschillende (kringen
van het maatschappelijk leven. Instede
eener vermindering en vereenvoudi
ging in het dagelijiksch leven, vindt
men in alle standen een duidelijk aan
den dag tredenden sterken drang naar
weelde op allerlei gebied, i,n lijnrechten
strijd met de ernstige tijdsomstandig
heden. Men ontwaart dit verschijnsel
niet alleen in de tanden der in den oor
log onzijdig géblevenen, doch zelfs in
de landen der door den krijig niet ge
spaarde volken. Aan den eenen kant
wordt er ontzaggelijk geleden, aan den
anderen kant wordt dikwijls een leven
geleid van weelde en zorgeloosheid,
die de vraag doet rijzen, hoe dat nu
nog mogelijk is. Laat derhalve een
ied.er zich er rekenschap van geven dat
in tijden als deze, elke overtollige le
venswijze het algemeen herstel en het
lerugkeeren van een duurzame verbe
tering vertraagt en in den weg staat.
BINNENLAND
De vredesvoorwaarden.
De geiheele Nederlandsche pers
spreekt haar afkeuring uit over de aan
Duitschiand aangeboden vredesvoor
waarden.
De „N. R. Gt." vat haar oordeel al
dus samen
Het verdrag van den voorloopigen
vrede, dat de geallieerden aan de Duit-
sche delegatie hebben overhandigd, en
dat de minimum-eisdhen van de geal
lieerden. bevat („de voorwaarden,
waarop alleen de geallieerde en
geassocieerde mogendheden bereid
zijn vrede te sluiten", zo-o staat er) is
geen vredesverdrag, het is een verdrag
tot bestendiging van den oorlog. De
oorlog duurt voort, alleen is er voor
taan maar één strijdende partij, want
de andere moet machteloos ondergaan
wat deze haar aandoet. I.n verband
daarmee zijn de wapenen beperkt tot
die, waarmee de overwinnaars den
strijd hebben gewonnen, en die zij het
gemakkelijkst kunnen hanteeren de
ecoomische wapenen.
Het verdrag vernietigt de hoop, die
'het statuut van den volkenbond, door
den bestaanden toestand tot een uit
gangspunt naar een betere wereldorde
te maken., had gewekt. Want het ver
deelt de wereld in volken eerste, twee-
„W.at omdat... de... hm, hm?" riep
de oude wat luider, „iwat bedoelt ge
daarmee
„Ik ben ontroostbaar, mijnheer", sta
melde mistress Codiment, ,jnaar miss
Capitola is nog niet terug."
„Niet terug Ho, 'ho wat bazel je
daar Je wi.it mij tooh zeker niet voor
den gek houden Nog niet terug? Wat
beteckent dat
„Dat miss Capitola, ondanks mijn.
waarschuwing' en mijn smeeken, een
half uur geleden is uitgereden en nog
■niet naar huis is teruggekeerd", ging
de oude vrouw voort, toen ze inzag,
dat haar niets anders over bleef dan.
de waarheid te zeggen.
De orkaan, die o.p dit oogenblik bui
ten het slot begon te woeden, het kra
ken der takken, die van de boomen
gerukt werden, het rammelen der blin
den en vensters, de ratelende donder
slagen., die de bliksemstralen volgden.,
zoadat de heele atmosfeer in een vuur
zee herschapen scheen, de strijd der
■woedende elementen, die de aarde
dreigden te vernielen, dat alles was
slechts een zwakke begeleiding van
den storm, die binnen losbrak, toen
mistress Codiment den majoor de af
wezigheid zijner midht meldde.
Toen zij.n woede het toppunt bereikt
had en het onweer begon af te nemen,
ging het razen, schelden en tieren van
den majoor allengs over in een wee-
de en derde klasse. Volken van over-
heerschere, volken va,n min ot meer
vriie me.nsc.hen>, en een volk van ver
schoppelingen. Doordat het statuut
van den bond als deel in d.it verdrag is
opgenomen, heeft het zijn waarde ver
loren,
Met de beginselen van Wilson heeft
het verdrag in zoover te maken, dat
het de uitvoering bepaalt van precies
het omgekeerde van alle punten, van
zij.n program.
Nu leert Lloyd George de Duitschers
van tlhans, .hoe Frankrijk in '71 zou zijn
behandeld', als Lloyd George in plaats
van die voorvaderen was geweest. Bij
dit vredesverdrag vergeleken zijn op
het stuk van gewelddadigheid en on
rechtvaardigheid, en wat de kiemen
van nieuwe oorlogen betreft, Frank
fort, Boekarest en Brest-Litowsk, maar
kiderspel.
Het „Handelsblad" sdhrijft
De vredesvoorwaarden, aan Duitsch
iand opgelegd, zijn zóó hard, zóó ver
nederend, dat zelfs hij die de minste
verwachtingen had van den „rechtsvre-
de", die te Versailles zou wondien tot
stand gebracht, diep teleurgesteld
moet zijn...
De Entente wil blijkbaar een volko
men vernietiging van Duitschiand. Zijn
handelsvloot wordt niet alleen geheel
geconfisqueerd, maar de scheepswer
ven moeten voor de buitenlanders blij
ven werken. Geheele stukken- van
Duitschiand worden volkomen van hun
vrijheid beroofd, worden geregeerd
door een commissie van vreemde
overheerschers, zonder werkelijke
volksvertegenwoordiging. De finan-
cieele lasten,Duitschiand opgelegd, zijn
lóó zwaar, dat men waarlijk niet over
drijft door te zeggen, d-at Duitschiand
in economische slavernij wordt ge
bracht. De Duitschers zouden hard en
z.waar moeten werken voor het
buitenland, zonder eenig vooruitzicht
op eigen voordeel, op eigen vrijheid
en economische onafhankelijkheid. In
vorm verschilt de „vrede", die Duitsch
iand. wordt aangeboden, vtam den
..vrede', die het oude Romeinsche rijk
overwonnen volksstammen oplegde, in
wezen niet. De vrede is een bespotting
van de beginselen van Wilson, in, ver
trouwen op die beginselen heeft
Duitschiand den vrede aanvaard. Dat
vertrouwen is op een dusdanige wijze
beschaamd, dat wij wat tlhans gebeurt,
gevoelen, als een vernedering niet al
leen voor al de regeeringen en dus ook
voor de volken, die aan dit vredesaan
bod mede schuldig zijn, maar als een-
vernedering voor de geheele mensch-
heid.
De „Maasbode"
Op elk gebied, dat men zich denken
kan-, wordt Duitschiand „gemassregelt"
en onder controle gesteld. Het wordt
geplukt en gevild, gemillimeterd en ge
schoren, zoodat er niets en niets meer
overblijft dan een volslagen „tabula
rasa". Overal en om alle ledematen
wordt het gebonden en gekneveld, zoo
dat het geen pink bewegen kan uit
eigen kracht, of geen levensteeken
meer kan geven zonder hulp en mede
weten van de geallieerden
Maar is dat de .geest van dé veer-
moedig klagen, zooals alteen een tee-
dere moeder doet, die haar geliefd
kind in gevaar ziet. In smartvolle angst
jammerde hij om zijn- Capitola, als wa
re ze voor altijd voor hem verloren en
bad luide „God, mijn God I besohenm
het meisje en red. haar uit het gevaar!"
.Een bliksemstraal, die het heele kas
teel in- vuur en vlam scheen te zetten
en waarop onmiddellijk een donderslag
als een kanonschot volgde, deed den
majoor opnieuw losbreken.
„Mistress Codinient", riep hij, „ik
wist va.n vroeger, dat gij een nalatige
pliohtvergeten vrouw zijt, doch dat ge
de onbeschoftheid zoover zoudt drij
ven van, mij eenvoudig in mijn gezicht
te zeggen „Uw nicht is uitgereden,"
irupilaats vam dat te beletten, dat gaat
mijn verstand te boven I"
„Mijnheer 1" stamelde de arm-e
vrouw, „uw ver.wijt is onrechtvaardig
en kwetsend. U weet zeer goed, dat u,
evenmin als ik, miss Capitola zou heb
ben kunnen terughouden."
„Ilk Wie spreekt van mij hervat
te de majoor. „Met mij is dit wat an
ders, ik kan tegen Ca-pitola n-iet den
tiran spelen, maar gij..."
Weder kraakte een. donderslag zoo
hevig, dat -het oude gebouw op zijn
grondvesten söhudde. De oude driftkop
zuchtte aanhoudend voor zijn arme,
zeker doornatte Capitola. Wellicht was
ze door den bliksem getroffen of door
tien punt-en. van Wilson Stelde deze
zich een nieuwe wereld-organisatie
voor, waarin Duitschiand zou worden
opgenomen als -levend lijk, of als een
zelfstandig organisme
Een hoop kan (aan de Duitschers)
misschien blijven. D-at men met bepa
lingen en maatregelen een volk n-iet
doodt en met voorschriften geen orga
nisme buiten werking stelt. De tiid en
de natuur zullen veel van het onna-
tuurlijk-scheipe van het verdrag doen
slijten en de banden van het dwang
buis doen springen. Het samenstel van
bepalingen en beslissingen zal in al
ziin gekunstelde construotie niet ge
handhaafd blijven, maar uitgezet wor
den en losser gemaakt en ten slofte
uiteenvallen. Voor de wereld kan men
slechts hopen, dat deze periode van
overgang en ontwikkeling, waarin
Duitschiand tot een gelijkwaardig lid
van den volkenbond zal volgroeien,
zonder al teveel schokken gaan zal.
Het „Centrum"
Men motet wel ver i.n de geschiedenis
teruggaan, om zulke scherpe vredes
voorwaarden te vinden als thans aan
Duitschiand staan te worden opgelegd.
Uit de Engelsche pers.
De „Daily News" zegt Het is het
strengste vonnis dat ooit over een
groote natie geveld is, en verder De
voorwaarden zijn zoo scherp als men
ze -m-aar kon bedenken, en niemand in
welk land ook die de wereld een goed
hart toedraagt, zal klagen over het
verdwijnen van hef militairisme ergens.
Maar de vernietiging van het -Pruisen-
dom moet niet beperkt worden tot
Duitschiand. De ontwapening van
Duitsohland is de voorbereiding van
een algemeene ontwapening van alle
naties. Het mi-litairisme is niet alleen in
Duitschiand de vijand.
Wijzende op de zware economische
en financieele ei-schen merkt het blad
o.p, dat de Entente tegelijk de gouden
eieren en het boutje van de kip ver
langt. Na betoogd te hebben wat noo-
dig is om Duitsohland in staat te stel
len met zijn toekomstigen arbeid te be
talen, acht het blad het nauwelijks
overdreven te zeggen, dat men
Duitschiand eerst tot op het naakte lijf
uitkleedt en het daarna gelast zijn zak
ken om te keeren. Uit noodzakelijkheid
om vrede te sluiten, zat het zich tot
deze dubbele operatie verbinden, maar
wij gelooven dat het eenige moeite zal
kosten, om het die te laten verrichten.
Met het oog o,p den volkerenbond
hoo.pt die /Daily Newis" nog dat dit al
les niet slechts een wapenstilstand be
duidt, die 10, 20, misschien, 50 jaren
zou kunnen duren.
De „Daily Herald" (arbeiderspartij)
acht de wereld door dezen vrede voor
de democratie niet veilig gemaakt en
wijst op de vele beloften, die gebroken
zijn. Wat is een overwinning zonder
eer, vraagt het blad. Wilson is ver
slagen. Het militairisme wordt overal
bestendigd, behalve in Duitschiand. De
kleine naties wonden verdrukt of gene
geerd.
De „Manoh. Guardian" noemt de re
geling voor het Saar-bekken een vrij
sledhf en ingewikkeld compromis, dat
den orkaan, in een afgrond geslingerd.
Ondertussehen kwam Wool met de
andere bedienden in de zaal. De on
gelukkige 1 Hij vermoedde niet, dat de
majoor zijn geheelen toorn over ihem
zou uitstorten.
„Wool 1" riep de oude, toen hij den
neger zag. „Wool, leelii'ke, zwarte
hond, waarom ben je niet met mijn
nicht gereden, hoe durfdet ge mij ver
gezellen, in plaats van haar
Met opengespalkte oogen en geo-
perrden mond staarde de neger zijn
heer en meester aan. De arme stumper
wist niet wat te antwoorden en door
ondervinding wist hij, dat tegenspre
ken den bro-mibeer nog meer zou doen,
losbreken.
„Wool", ging deze voort, „ondanks
storm en o-nweer ga je dadelijk in den
stal, om je een paard te zadelen en dan
rij je in- alle richtingen de omstreken
af, tot je mijn- nicht gevonden hebt.
Luister wel waag het niet alleen te
rug te 'komen, want ik laat je levend
braden, indien je miSs Capitola niet
vindt."
Wool's verbazing ging over in angst
bij het hooren dezer bedireigin-g.
„Ja, ja," riep de oude, „ikijk mij
maar aan, maak oogen zoo groot als
je wilt en een gezicht zoo onoo-zel als
je kunt, het blijft zoo. Dadelijk rij je
mijn nicht na en kom je zonder haar
terug, dan laat ik je levend braden."