itkastelein
ZATERDAG 22 FEBRUARI,
OPBOUW.
HËfPLEEGKSND
okisjke
jwsche
Ververij
RD1NG."
edrngeo
magen.
bode
ïisje
1919»
schappij van
I
FEUILLETON
INGEZONDEN STOKKEN
Stads- enProvincienieuws
mo, 45
ische
EN.
rE ADRES in
richting voor
en. Eigen
orgt gebruik
iffen.
g zich gaarne
Br. letter K
Courant".
of tater ge-
ss Courant".
n. Z.gg. on-
nelden.
/liss. Caurt."
COURANT
g-)
ddelburg
dam.
Februari.
idd. v. Eott.,
i
rdt desmor-
Transport en
rven G. VOS
ENHOORN
STERHOUT;
ENOUT.
li ia! Seiirait iiliiwt w ijvnoiil.
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 1i regels ƒ0.70 voor iedere
regel meer 17'/2 centplaatsing 3|2 X
bij abonnement speciale prijs. Recla
mes 35 cent per regel. Dienstaanbie
dingen en dienstaanvragen 10 cent
oer regel, bij contante betaling.
Familieberichten van 16 regels
1.15, iedere regel meer 17'/2 cent.
ABONNEMENTS-PRIJS
Voor Viissingem en gemeenten op
Walcheren ƒ1.70 ,per drie maanden.
Franco door het geheele rijk 2.
Week-aboenementen 13 cent. Afzon
derlijke nummers 3 cent.
Onder de vele en, groote teleurstel
lingen, welke de menschheid in dezen
tijd ervaren heeft, neemt wel, deze een
eerste plaats in, dat sedert de wape
nen werden mede/gelegd, en, de wereld
oorlog feitelijk een einde nam, geen
noemenswaardige verlichting der las
ten is waar te nemen geweest. Zeker,
aan de rechtstreeksche verschrikkingen
van het krijgsgeweld kwam een einde,
en wij, hier in de provinciën grenzend
aan het terrein van den strijd, wij wor
den thans niet meer door het dreunend,
onheilspellend geluid van de dood en
verdelging brakende vuurmonden ver
ontrust doch daarmede is aan de on
rust des gemoeds nog geenszins een
eind gemaakt. Integendeel, wanneer wij
de jongst verloopen maanden overzien,
dan valt het niet te ontkennen, dat de
groote deuk, die onzen geest en o,ns
hart zoo langen tijd beklemd gehouden
heeft, ook nu ,nog, zij het ook in «enigs
zins gewijzigde,n vorm zich maar al te
zeer doet gelden. iDe zorgen om het
heden zijn vele, de zorgen, voor de toe
komst niet minder talrijk. Allerwege
toch verkeert de wereld in een stadium
van gisting, van beroering en sombere
hartstochten. £n !het heeft er allen,
schijn van, dat het «og geruim,en tijd
zal moeten duren, voor aleer het uur
der langverbeide, eindelij,ke verlossing
voor de volken zal slaan. 'Die verlos
sing, zij Iran slechts komen in en door
algemeenen. vrede en algemeene wel
vaart.
Gaan wij thans metterdaad den, weg
op, di,e naair d,at einddoel leidt Is het
werkelijk te verwachte®, dat wij bin
nenkort tot dien staat van algemeene
eendracht en samenwerking zullen ge
raken, welke immers met zooveel op
offering van goed en, bloed v.a,n millioe-
nen heette voorbereid te worden Wij
■durven het ,ni,et beamen. O, ongetwij
feld', zoo wij de woorden e,n niets dan
de wooirden als maatstaf ter beoordee
ling zouden nemen, waarvan de mond
der diplomaten vol is, dan heet deze
gamsche wereldoorlog tot doelwit te
hebbe,n, gehad, eensdeels het kwaad te
straffen, dat snoode aanranders bedre
ven 'door den, wereldvrede roekeloos te
verstaren, terwijl anderzijds als doel de
bescherming en, het geluk der kleine
staten gold. Hoe het met de bescher
ming dier kleine volken tijdens den
20)
Eerst sedert korten tijd warén de
warme maaltijden 'regelmatiger gewor
den, namelijk sedert Traverse, die tot
voor eenige weken slechts zelden gele
genheid had gehad een paar pence te
verdienen, bij een winkelier te Staun
ton als boodschappenlooper was geko
men, 'natuurlijk slechts als noodhulp,
totdat de eigenlijk in dienst zijnde man,
wegens ziekte buiten betrekking, weer
hersteld zou zijn, waarvoor hij het ka
rig loon vani twintig pence daags ont
ving. 'Daardoor was de arme weduwe
in staat gesteld, haar zoon dagelijks,
als hij 's avonds om acht uur vermoeid
thuis kwam, ten minste toch een warme
soep te kunnen voorzetten. Onder het
eten vertelde hij dan zij.n moeder, die
den geheelen dag maar hem verlangd
had, opgewekt en, met al de oprecht
heid van een eerlijk, open hart, zijn
kleine lotgevalten1 in de stad, en onder
hield haar door zijn hoop op den vol
genden dag mede te deel-en, want Tra
verse was een flinke jongen vol wils
kracht, die nooit aan, de toekomst wan
hoopte. Na het avondeten wijdde hij
nog twee of drie uur aan, zijn bijzonde
re studiën, daar de vooruitstrevende
jongeling het ials zijn heiligste plicht
hield, voor de beschaving van zijn
geest zorg te dragen. Terwijl zijn moe
oorlog ,is gesteld geweest, ligt ons allen
nog duidelijk In den geest, en hoe het
daarmede i,n de toekomst gesteld zal
zijn, kam men zich gemakkelijk den
ken,. Immers, indien niet alle teekenen
bedriegen, dan zal er nu, zoo min als
vroeger van den zoo vurig gehoopt,en
wereldvrede veel terecht tomen. Want
(,e Parijs worden thans allerminst de
gromdslagen igelegdi voor zulk een
duurzamen, algemeenen vredestoe
stand, als waarop de wereld gehoopt
had en dien zij door haair lijden en
rouw ongetwijfeld verdiend heeft te
verkrijgen. De belangenstrijd die .ginds
aan de groene tafel der diplomaten en
regeeringen, wordt gestreden, is er een
rniet minder fel, zij het ook onbloedig,
dan op het slagveld werd gestreden,
■en wij hebben tot dusver tevergeefs
uitgezien naar de zegepraal van wat
recht en billijk heeten mag. 'Het is daar
verre va,n af want de ware verzoe
ningsgezindheid ontbreekt ginds ge
heel en zonder deze is het niet mo
gelijk, dat uit de beraadslagingen ooit
d,ie groote e,n weldoende geest te voor
schijn zal kunnen, treden, ,di,e de we
reldwonden heeten en nieuw wereld
leed, voorkomen zal.
En niettegenstaande dit zoo is, móét
het toch tot ,een toestand van, betere
verhoudingen tusschen alle volken der
wereld komen. Wel behooren wij tot
han, die gelet op 'de groote moeilijkhe
den, ,niet onvoorwaardelijk geloof hech
ten aan een spoedig komenden wereld
vrede. Doch zoo dit allerschoonste
doel dan niet bereikt kan worden,, dan
toch -dient er .plaats ,in de wereld-ver
houding te zijn voor een milderen
geest, een ruimere opvatting van ver
zoeningsgezindheid,, kortom een waar
diger houding dan nu .nog overwegend
heeirscht. Ons dunkt, dat de wereld er
allerminst bij, gebaat is, zoo, gelijk
thans nog maar al te zeer het geval is,
de overwinnen,de partij, de overwonne
ne het licht in de oog-en niet gunt. De
Entente beeft hier te lande vele en war
me vrienden gedurende het gansche be
loop van den oorlog geteld, en zij heeft
ze mog. Doch het kan .niet anders of
veel van deze moet wegvallen, wan
neer men het ommeedoogend drijven
ziet, wanneer thans de Firansche regee-
ving aanstuurt op den algeheelen. on
dergang van 'dani voor-naamsten over
wonnen vijand. Daarmede wordt voor
goed de kiem gelegd voor nieuwe ont
luiking van booze hartstochten, voor
nieuwe verbittering en nieuwe oorlo
gen. Het moet vooir een man als de
Amerikaansche president een teleur
stelling, ja een ontgoocheling geweest
zijn, hier in, het oude Europa, bij zijn
edele pogingen op de meest cynische
eischen en stugste onverdraagzaamheid
gestuit te zijn. M,en vergete toch niet,
dat alle volken, geen enkele uitgezon
derd, bij den oorlog onnoemlijk vee!
leed hebben moeten doormaken, en om
dit leed mu nog, o,p welke wijze ook, te
bestendigen, is een schennis plegen te
gen het edelste dat de menschheid be
zit e,n 'kent haar eigenwaarde.
Niet op vernedering en op vernieti
ging dient te worden aangestuurd,
maar op herstel en op weder opbouw
van het groote geheel, dat de mensche-
der naaide, 1-ais hij de paar boeken die
hem ten dienste standen, wat echter
niet zonder gevolg geschiedde, want
zooals Herbert aan zijn oom had ge
zegd, w,as hij inderdaad een schrande-
re, heldere kop, waarvan iets degelijks
zou zijn te verwachten, ais hij in zijn
studiën slechts behoorlijk geleid en on
dersteund ware geworden.
Op den avond, waarop wij met onze
lezers een bezoek bij miss Rocke afleg
gen, wachtte zij reeds geruimen .tijd
haar zoon, langer dan, dit gewoonlijk
het geval was. Misschien wel voor de
twintigste maal had zij .naar de klok
gezien, welker wijzers tot haar groote
bezorgdheid reeds op half negen ston
den, 'toen zij eindelijk een haastigen,
veeirkrach'tigen, voetstap naar haar
huisje hoorde komen, 'die geen andere
kon zijn, dan die van haar zoon. Eeni
ge oogenblikken latter trad een j-ong-
menscii van ongeveer zeventien jaar
binnen, wiens grove Meeding -San de
omiskenbaar aangeboren deftigheid,die
uit geheel zijn voorkomen sprak, niet
de minste afbreuk deed.
Hij geleek op zijn moeder hetzelfde
ovaal 'gelaat, dezelfde regelmatige
trekken, dezelfde ernstige lippen en
peinzende 'donkerbruine oogen, door
lange zwarte wimpers overschaduwd
wat echter bij de moeder een uitdruk
king van zachte, droefgeestige gelaten
heid was, veranderde zich in het gelaat
van den zoon tot den stempel, eene-r
moedige, levenslustige ziel.
Traverse snelde op zijn moeder toe
en omhelsde haar hartelijk vervolgens
lijfee samenleving heet. Daartoe dwingt
ons niet alleen liet gevoel van .rede
lijkheid, van billijkheid en recht, maar
daartoe brengt ons ook het gevoel van
deernis met al het leed, dat geleden,
en al den irouw, .die in niilli,oenen har
ten :is gestort. Niet op hetgeen de vol
ken verdeelt en scheidt moet worden
aangestuurd, maar op hetgeen iien ver
eenigen kan en op hetgeen kan leiden
tot die onmisbare samenwerking, zon
der welke niet alleen geen betere toe
komst vermag aan te breken, maar
j zander welke ook geen waarachtig
j vreedzaam geluk voor de volken kan
zijn. weggelegd.
Aan dien opbouw, aan, 'dat schoone
werk van herstel en vooruitgang moe-
ten alle volikeran ,de hand sla'an, elk
op de wijze en. naar de mate zijner
j krachten, opdat niet de wereldorde
i voorgoed gestoord zal worden en .de
j rampspoed van ruim vier oorlogsjaren
j worde uitgebreid tot een leed, waaron
der wellicht de geheele verdere eeuw
gebukt zal gaan.
Buiten verantwoordelijkheid der redactie
De copie wordt niet teruggegeven
DE BURGERWACHT EN DE
BUOZii FES.
Ze had een groote rel gespeeld in 't
leven onzer vaderen. Ze was van 't
landtooneel verdwenen, zooals de gilden
en zoovele andere instellingen, die wij
alleen kennen uit de boeken der his
torie.
Thans is ze herboren, aühaas in tal
van gemeenten, dank zij het vermetel
woord In de Novemberdagen geslingerd
in 'sLa.ids vergaderzaal, en dat op de
dpode heeft gewerkt ais ean toover-
spieuk.
Het volk haefi de wederopstanding
niet gejuich begroet. Het zag in in
siiiuut een bezwering/middel tegen de
booze geesten, opgeroepen door den
oorlog.
Ons volk is prat op zijn recht, te
leven in een welgeordende maatschappij
en zag in de herleefde Burge;wacht een
machtige handhaaister van dat recht
Ook hier zal ze tot stand komen.
Za! ze genoeg ievensktacht bezitlen,
om kloek en krachtig te blijven, ook al
wsrdi zs niet meer gesterkt door de
geestdrift, die haar oorsprong vond in
hetzelfde vermetel woord ©ok al volgt
er een periode van bedrieglijke rust,
die de gevaien, waartegen zij ten dam
moet vormen, overdreven en zeifs
denkbeeldig doet schijnen?
Mijne stemming is meestal optimis
tisch. Ze is het ook nu.
Maar zal mijn optimisme niet be
schaamd worden, dan moet de Burger
wacht ook inderdaad wezen een Burger
wacht.
in dubbelen zin.
Io. Ze mort beslaan uit burgers van
allerlei slag, van allen rang en stand.
2o. Ze mo.t zich vrij houden van mili
tairen geest in de mirt gunstige betee-
kente van het woord
Voor 't laatste zai de Regeering
zergen. Geen enkele band zai haar aan
't leger hechten, en ze kiest haar eige»
bestuur. En juist dte twee punten
votmen het principieel verschil tusschen
haar en den vrijwilligen landstorm.
Voor 'teerste moeten de ingezetenen
zorgen.
zetten beid-en, zich aan, tafel en- veror
berden- onder vroolijk gekout het sobe
re avondmaal, 'dat mistress Rocke op
eenvoudige, maar voor het -oog beha-
gelijke wijze wist op te -disschen.
„ik vermoed", sprak de moeder, „dat
je morgen, op Zaterdag, omdat het
alsdan drukker Is den In, d-e week,
reeds vroeger weg m-oet, -om tijdig bij
je patroon, te zijn, beste Traverse, is
het niet zoo
„Neen-, moeder, iik behoef er in 't ge
heel niet meer terug te komen, omdat
men mij niet meer noodig heeft, ant
woordde de jonge man lachend, alsof
het de aangenaamste tijding der wereld
betrof. „De vroegere boodschappen
looper van, mijn principaal,wiens plaats
ik, zooais u weet, slechts bekleedde,
totdat hij van zijn ziekte hersteld zou
zijn, is weder gezond en derhalve kreeg
ik lieden mijn ontslag."
„Dus je bent wed-er zond-er verdien
sten?" hernam mistress R-o-cke treurig.
„Ja, moeder, maar ik hoop van niet
lamg. Overigens komt mij zulks juist
goed gelegen,. Ik kan nu morgen- de
haag om clen fu-in herstellen de -deur
is ook een weinig kapot, zij zit niet
goed meer in hare hengsels, nu moeten
de banden, vast,gespijkerd worden en
dan kan ik voor de geheele week hout
hakken en nog honderd andere dingen-
meer doem, -die ik a! -dien tijd ongedaan
heb moeten laten. U ziet derhalve wel,
dat het heel prettig is, morgen, niet -naar
de stad te moeten Maandag zal ik
wel weer wer.k vinden waarvoor ik
betaald word."
Zij moeten bedenken, dat burger is
de man in 't hoogste ambi, even goed
als de man in den nederigsier. loon
dienst dat burger is de rijkste, even
goed ais de armste. En de gegoeden
mogen niet uit het oog verliezen, dat
zij nog gemakkelijker tot toetreden be
hooren te besluiten-, dan hun minder
bevoorrechte S'adgenooten, Wie door
spiegeliurten de straat op ziel, heelt
meer belang bij orde, rust en veiligheid,
dan hij, die tuurt naar de grauwe lucht
door verweerd vensterglas
Ook late niemand, wien het wegens
zijn leeftijd onmogelijk is, aan gere
gelde wapenoefeningen' dee! ie nemen,
zich van toetreding weerhouden. Juist
van mannen van geposeerde® leeftijd
ka» een grooie moreeie invloed uitgaan
die, zeifs al zou het woord reeds zijn
aan do vuurwapens, in tijden van troe
beler, vee'i Oitheii kan vooikomen.
Ik wer.sch de V'iissingsche Burger
wacht alle gaven toe, waarmee de
twaalf feeën Doornroosje begiftigden.
Maar moge er geen gebrek aan deel
neming zijn van de zijde derbeterge-
situeerden, want hunne onthouding zou
zijn de dertiende fee, en die zou de
Buïgetwacht iang vóór haar tier.den
jaardag doen inslapen, en geen prins
zou er verschijnen, om haar u t dien
slaap te^wekken, zelfs niet na hondead
jaar.
Intusschen schijnt veer de vree?,
waarop ik duidde, al zeer weinig grond
te bestaan. Reeds r.sr zijn mij verschil
lende mannen bekend uit de upper
hundred", die bereids tot toetreding
zijn besloten. MOTOR.
TEGEN DE VERKOUDHEID.
Gij behoeft ,geen koude te vatten;
Indien -ge ademhaalt door den
r.eus.
In-dien ge 's morgens e,n 's avonds
twaalf -diepe ademteug-en neemt van
frissche, koude lucht.
'Indian ge niet vlak op haardjes
-en kachels blijft zitten.
Indien ge onder uw onderklee-ding
een luchtige, warme wollen gordel
draagt.
Indien uwe airmen, en enkels altijd
warm bedekt zijn.
Indien ge niet loom „rondhangt",
zonder iets uit te voeren.
Indien; ge weigert te zitten in een
benauwde, slecht geluchte kamer.
Indien ge 't verschil kent tusschen
t-ocht en frissche lucht.
Indien -ge uw jas, mantel, of om
slagdoek, aandoet vóór ge een warme
kamer verlaat, ien ge in de koude
nachtlucht komt.
indien ge het weinig-je vet -dat .ge
machtig kunt worden, ook naar binnen
werkt en u zelf belooft, veelvuldig
gebruik van pap te maken als de
tijd betert.
indien ge éénmaal, per dag trans
pireert.
Indien ge ni,et bang zijt voor koud
water.
Indien ige u, na een afwassching
met warm water, altijd nasponst met
koel of koud water.
-Indien ge nooit uitgaat, mevrouw,
voordat uw haar volkomen -droog is,
nadat het een shampoo heeft gehad.
-Indien .ge -er in slaagt, den neus
„vrij" te ho-uden, door drie of vier ma
len, 's morgens .krachtig te niezen.
Indien ge tot u zelf zegt ik wil
alles doen, om .gezond te blijven.
„Wij willen- het hopen", .antwoordde
miss 'Rocke, ietwat mismoedig, daar zij
reeds te veel bittere teleurstellingen
had beleefd, om zoo onvoorwaardelijk
het vertrouwen van haar zoon- te dee
ien.
iNa het eten- -ruimde miss Rocke de
tafel af, waarbij Traverse haar met de
handigheid van -een dienstmeid hielp
toen zette hij zich aan zijn boeken en
zijn. mo-eder nam haar naaiwerk weeir
op, zooals zij dit reeds jaren gewoon
waren.
D-e gedachten der weduwe waren
verre van vr-o,olijk. Zij was den- huis
heer -ettelijke weken huur schuldig en
hij had haar gedreigd, liaair boeltje ge
rechtelijk te laten verkoop-en, als zij
niet betaalde. 'Hoe zou zij -dit nieuw
ongeluk ontloopen? Waar 'zou zij het
geld van -daan halen Trots haar vast
vertrouwen op 'God, trots hare Chris
telijke omgeving, gevoelde miss Rocke,
dat haar gewone moed haar dreigde
te begeven, dat haa>r godsdienstig ver
trouwen haar scheen te verlaten. Haar
sombere gedachten beheerschten haar
geheel en al, toen een -diepe zucht van
haar zoon haar deed 'beven, Zij had' -tot
dusverre zorgvuldig haar kommer voor
hem -verborgen gehouden, iom niet het
zelfvertrouwen, op zijn. leeftijd zoo na
tuurlijk, te vernietigen. Verried deze
zucht echter niet, dat ook hem zware
zorgen, drukten,
„Wat 'Scheelt je, Traverse vroeg
zij, deelnemend-, „heb je moeilijkheden
met je studie
„Neen-, moeder. Ik dacht aan- Herbert,
VLISSINGFN, 22 FEBRUARI.
AGENDA VAN HET DISTRIBUTIE
BEDRIJF.
MAANDAG 24 FEBRUARI:
Broodkaart.
De directeur van het Rijksbureau
voor de distributie van graan en meel
maakt bekend, dat de broodkaart van
het 87ste tijdvak geldig is van 24 dezer
tot en met 4 Maart.
Staatscourant no. 43.
-Deze ligt ter'-inzage op het distribu
tiebureau ien bevat
Intrekking met 1 Maart 1919 van de
winterverhooging- van 20 op vrach
ten -der binnenschip,nerij. De vrachtver-
hooging va,m 5 wardt weder van
kracht
op bon no. 48 zal van 131 Maart
1919 een, ons koffie worden verstrekt.
Aanvragen vam veevoeder door J.
Lankhaar te Spijkenisse worden ter
zijde gelegd.
Vulaus-Brïketten.
Gisterenmiddag werd in hef Con
certgebouw een demonstratie gegeven
met de Vulcus-briketlen.
In de zaal brandde een kachel, uit
stotend met deze briketten gestookten
wij kunnen verklaren dat deze briket
ten lustig brandden en een behoorlijke
warmte gaven. Als de briketten aan
kleine stukjes geklopt worden, branden
de briketten geheel op en in den brand
stoffen nood kunnen de Vuicus-briket-
ten het gebrek aan kolen voor een
groot gedeelte vervangen.
De briketten vallen buiten de distri-
tie. Men kan dus licht eens een proef
nemen.
Blank en Bruin.
Marisini's to,on,eel had gisterenavond
in „De Oude Vriendsch'ap" een goed
bezette zaal. Het voerde op Blank en
bruin, Indisch tooneelspel van rassen
haat in 3 bedrijven ,door Marcus Ma-
risi-ni.
Het stelt Voor de geschiedenis van
den 'Indo, den Simijo,, wiens moeder een
dessavrouw 'is, en de vader een Euro
peaan, die evenwel on den geboorte
dag van den sinjo verdwenen is. Schriel
wordt hier de tegenstelling uitgebeeld
tusschen het armoedige bestaan van
den inlander em, het weelderig leven van
•den 'Europeaan, die de,n, armen, trouwe-
lo-ozen sinjo uitbuit, martelt, om na ver
loop van eenige j'aren, met gevulde
brandkast naar zijn vaderland terug te
keeren.
Maresco Marisini, als kapitein Mola
vervulde de hoofdrol-, hij was de sinjo-
kapitein, en ondanks z'n zware ver
koudheid, die hem af en- toe in harts
tochtelijke oogenblikken parten speel
de, vervulde 'hij die nol -o-p voortreffelij
ke wijze.
-Er zit -in dit tooneelspel climax, in
het twee-de en -derde bedrijf laaien de
gemoedsbewegingen hoog op, zo-odat
hij in staat is zich aan, het leven van
zijn medemenschen te vergrijpen. Hij
dorst naar wraak, .niets dan wraak uit
liefde voor dein, vertrapten sin jo, w,a,t te
begrijpen is, als hij z'n levensgeschie
denis o,p sobere, toch zoo aandoenlijke
wijze vertelt. Maar bij dat alles kent
hij ook liefde, >e,m oo dat oogenblik was
d-e sinjo bijzonder sympathiek. Voor
kapitein. Molen een woord van hulde,
zooals ik zoa vaak doe. Wat -mag er
van hem geworden zijn? Wat denkt u
daarvan, moeder
„Ik weet het niet", antwoordde miss
Rocke op een toon, die gemakkelijk
deed verraden, hoe zwaar de afwezig
heid va,n haar aangenomen zoon haair
viel-, „Ik w:il mij volstrekt :niet aan ver
moedens prijs geven. He-t is -n,u -bijna
diri-e jaar, dat wij niets van hem ver
namen", voegde zij er zuchtend bij,
terwijl er ee,n traan in haar oogen pa
relde.
„U vreest wellicht, moeder, dat zijn
schip vergaan, is; doch dat den.k iik n,iet.
ik geloof eer, dat zijn brieven verloren
gingen. Maar ik begrijp niet, waairom
juist lieden d-e gedachte aam hem mij
letterlijk vervolgt. Het 'is mij onmoge
lijk te studeeren, zoozeer houdt, tegen
mijn wil, de gedachte aan hem mij be
zig. Ais ik bijgel,oovig was, dan, zou
■ik werkelijk denken, dat hij dood is en
zijn geest mij omzweeft. Maar groote
hemel moeder, wat zijn dat voor voet
stappen riep Traverse plotseling,
terwijl hij van zijn, stoel opsprong.
Inderdaad hoorde men, ,o,p het kiezel
pad buiten iemand naar het huisje ko
men.
..Het is -Herbert 'Het is Herbert I"
schreeuwde Traverse, terwijl hij o.p de
deur toevloog en deze met zulk een
drift opende dat hij den laten bezoeker
bijna onderstboven liep.
(Wordt vervolgd.)