itkastelein ZATERDAG 22 FEBRUARI, OPBOUW. HËfPLEEGKSND okisjke jwsche Ververij RD1NG." edrngeo magen. bode ïisje 1919» schappij van I FEUILLETON INGEZONDEN STOKKEN Stads- enProvincienieuws mo, 45 ische EN. rE ADRES in richting voor en. Eigen orgt gebruik iffen. g zich gaarne Br. letter K Courant". of tater ge- ss Courant". n. Z.gg. on- nelden. /liss. Caurt." COURANT g-) ddelburg dam. Februari. idd. v. Eott., i rdt desmor- Transport en rven G. VOS ENHOORN STERHOUT; ENOUT. li ia! Seiirait iiliiwt w ijvnoiil. ADVERTENTIE-PRIJS Van 1i regels ƒ0.70 voor iedere regel meer 17'/2 centplaatsing 3|2 X bij abonnement speciale prijs. Recla mes 35 cent per regel. Dienstaanbie dingen en dienstaanvragen 10 cent oer regel, bij contante betaling. Familieberichten van 16 regels 1.15, iedere regel meer 17'/2 cent. ABONNEMENTS-PRIJS Voor Viissingem en gemeenten op Walcheren ƒ1.70 ,per drie maanden. Franco door het geheele rijk 2. Week-aboenementen 13 cent. Afzon derlijke nummers 3 cent. Onder de vele en, groote teleurstel lingen, welke de menschheid in dezen tijd ervaren heeft, neemt wel, deze een eerste plaats in, dat sedert de wape nen werden mede/gelegd, en, de wereld oorlog feitelijk een einde nam, geen noemenswaardige verlichting der las ten is waar te nemen geweest. Zeker, aan de rechtstreeksche verschrikkingen van het krijgsgeweld kwam een einde, en wij, hier in de provinciën grenzend aan het terrein van den strijd, wij wor den thans niet meer door het dreunend, onheilspellend geluid van de dood en verdelging brakende vuurmonden ver ontrust doch daarmede is aan de on rust des gemoeds nog geenszins een eind gemaakt. Integendeel, wanneer wij de jongst verloopen maanden overzien, dan valt het niet te ontkennen, dat de groote deuk, die onzen geest en o,ns hart zoo langen tijd beklemd gehouden heeft, ook nu ,nog, zij het ook in «enigs zins gewijzigde,n vorm zich maar al te zeer doet gelden. iDe zorgen om het heden zijn vele, de zorgen, voor de toe komst niet minder talrijk. Allerwege toch verkeert de wereld in een stadium van gisting, van beroering en sombere hartstochten. £n !het heeft er allen, schijn van, dat het «og geruim,en tijd zal moeten duren, voor aleer het uur der langverbeide, eindelij,ke verlossing voor de volken zal slaan. 'Die verlos sing, zij Iran slechts komen in en door algemeenen. vrede en algemeene wel vaart. Gaan wij thans metterdaad den, weg op, di,e naair d,at einddoel leidt Is het werkelijk te verwachte®, dat wij bin nenkort tot dien staat van algemeene eendracht en samenwerking zullen ge raken, welke immers met zooveel op offering van goed en, bloed v.a,n millioe- nen heette voorbereid te worden Wij ■durven het ,ni,et beamen. O, ongetwij feld', zoo wij de woorden e,n niets dan de wooirden als maatstaf ter beoordee ling zouden nemen, waarvan de mond der diplomaten vol is, dan heet deze gamsche wereldoorlog tot doelwit te hebbe,n, gehad, eensdeels het kwaad te straffen, dat snoode aanranders bedre ven 'door den, wereldvrede roekeloos te verstaren, terwijl anderzijds als doel de bescherming en, het geluk der kleine staten gold. Hoe het met de bescher ming dier kleine volken tijdens den 20) Eerst sedert korten tijd warén de warme maaltijden 'regelmatiger gewor den, namelijk sedert Traverse, die tot voor eenige weken slechts zelden gele genheid had gehad een paar pence te verdienen, bij een winkelier te Staun ton als boodschappenlooper was geko men, 'natuurlijk slechts als noodhulp, totdat de eigenlijk in dienst zijnde man, wegens ziekte buiten betrekking, weer hersteld zou zijn, waarvoor hij het ka rig loon vani twintig pence daags ont ving. 'Daardoor was de arme weduwe in staat gesteld, haar zoon dagelijks, als hij 's avonds om acht uur vermoeid thuis kwam, ten minste toch een warme soep te kunnen voorzetten. Onder het eten vertelde hij dan zij.n moeder, die den geheelen dag maar hem verlangd had, opgewekt en, met al de oprecht heid van een eerlijk, open hart, zijn kleine lotgevalten1 in de stad, en onder hield haar door zijn hoop op den vol genden dag mede te deel-en, want Tra verse was een flinke jongen vol wils kracht, die nooit aan, de toekomst wan hoopte. Na het avondeten wijdde hij nog twee of drie uur aan, zijn bijzonde re studiën, daar de vooruitstrevende jongeling het ials zijn heiligste plicht hield, voor de beschaving van zijn geest zorg te dragen. Terwijl zijn moe oorlog ,is gesteld geweest, ligt ons allen nog duidelijk In den geest, en hoe het daarmede i,n de toekomst gesteld zal zijn, kam men zich gemakkelijk den ken,. Immers, indien niet alle teekenen bedriegen, dan zal er nu, zoo min als vroeger van den zoo vurig gehoopt,en wereldvrede veel terecht tomen. Want (,e Parijs worden thans allerminst de gromdslagen igelegdi voor zulk een duurzamen, algemeenen vredestoe stand, als waarop de wereld gehoopt had en dien zij door haair lijden en rouw ongetwijfeld verdiend heeft te verkrijgen. De belangenstrijd die .ginds aan de groene tafel der diplomaten en regeeringen, wordt gestreden, is er een rniet minder fel, zij het ook onbloedig, dan op het slagveld werd gestreden, ■en wij hebben tot dusver tevergeefs uitgezien naar de zegepraal van wat recht en billijk heeten mag. 'Het is daar verre va,n af want de ware verzoe ningsgezindheid ontbreekt ginds ge heel en zonder deze is het niet mo gelijk, dat uit de beraadslagingen ooit d,ie groote e,n weldoende geest te voor schijn zal kunnen, treden, ,di,e de we reldwonden heeten en nieuw wereld leed, voorkomen zal. En niettegenstaande dit zoo is, móét het toch tot ,een toestand van, betere verhoudingen tusschen alle volken der wereld komen. Wel behooren wij tot han, die gelet op 'de groote moeilijkhe den, ,niet onvoorwaardelijk geloof hech ten aan een spoedig komenden wereld vrede. Doch zoo dit allerschoonste doel dan niet bereikt kan worden,, dan toch -dient er .plaats ,in de wereld-ver houding te zijn voor een milderen geest, een ruimere opvatting van ver zoeningsgezindheid,, kortom een waar diger houding dan nu .nog overwegend heeirscht. Ons dunkt, dat de wereld er allerminst bij, gebaat is, zoo, gelijk thans nog maar al te zeer het geval is, de overwinnen,de partij, de overwonne ne het licht in de oog-en niet gunt. De Entente beeft hier te lande vele en war me vrienden gedurende het gansche be loop van den oorlog geteld, en zij heeft ze mog. Doch het kan .niet anders of veel van deze moet wegvallen, wan neer men het ommeedoogend drijven ziet, wanneer thans de Firansche regee- ving aanstuurt op den algeheelen. on dergang van 'dani voor-naamsten over wonnen vijand. Daarmede wordt voor goed de kiem gelegd voor nieuwe ont luiking van booze hartstochten, voor nieuwe verbittering en nieuwe oorlo gen. Het moet vooir een man als de Amerikaansche president een teleur stelling, ja een ontgoocheling geweest zijn, hier in, het oude Europa, bij zijn edele pogingen op de meest cynische eischen en stugste onverdraagzaamheid gestuit te zijn. M,en vergete toch niet, dat alle volken, geen enkele uitgezon derd, bij den oorlog onnoemlijk vee! leed hebben moeten doormaken, en om dit leed mu nog, o,p welke wijze ook, te bestendigen, is een schennis plegen te gen het edelste dat de menschheid be zit e,n 'kent haar eigenwaarde. Niet op vernedering en op vernieti ging dient te worden aangestuurd, maar op herstel en op weder opbouw van het groote geheel, dat de mensche- der naaide, 1-ais hij de paar boeken die hem ten dienste standen, wat echter niet zonder gevolg geschiedde, want zooals Herbert aan zijn oom had ge zegd, w,as hij inderdaad een schrande- re, heldere kop, waarvan iets degelijks zou zijn te verwachten, ais hij in zijn studiën slechts behoorlijk geleid en on dersteund ware geworden. Op den avond, waarop wij met onze lezers een bezoek bij miss Rocke afleg gen, wachtte zij reeds geruimen .tijd haar zoon, langer dan, dit gewoonlijk het geval was. Misschien wel voor de twintigste maal had zij .naar de klok gezien, welker wijzers tot haar groote bezorgdheid reeds op half negen ston den, 'toen zij eindelijk een haastigen, veeirkrach'tigen, voetstap naar haar huisje hoorde komen, 'die geen andere kon zijn, dan die van haar zoon. Eeni ge oogenblikken latter trad een j-ong- menscii van ongeveer zeventien jaar binnen, wiens grove Meeding -San de omiskenbaar aangeboren deftigheid,die uit geheel zijn voorkomen sprak, niet de minste afbreuk deed. Hij geleek op zijn moeder hetzelfde ovaal 'gelaat, dezelfde regelmatige trekken, dezelfde ernstige lippen en peinzende 'donkerbruine oogen, door lange zwarte wimpers overschaduwd wat echter bij de moeder een uitdruk king van zachte, droefgeestige gelaten heid was, veranderde zich in het gelaat van den zoon tot den stempel, eene-r moedige, levenslustige ziel. Traverse snelde op zijn moeder toe en omhelsde haar hartelijk vervolgens lijfee samenleving heet. Daartoe dwingt ons niet alleen liet gevoel van .rede lijkheid, van billijkheid en recht, maar daartoe brengt ons ook het gevoel van deernis met al het leed, dat geleden, en al den irouw, .die in niilli,oenen har ten :is gestort. Niet op hetgeen de vol ken verdeelt en scheidt moet worden aangestuurd, maar op hetgeen iien ver eenigen kan en op hetgeen kan leiden tot die onmisbare samenwerking, zon der welke niet alleen geen betere toe komst vermag aan te breken, maar j zander welke ook geen waarachtig j vreedzaam geluk voor de volken kan zijn. weggelegd. Aan dien opbouw, aan, 'dat schoone werk van herstel en vooruitgang moe- ten alle volikeran ,de hand sla'an, elk op de wijze en. naar de mate zijner j krachten, opdat niet de wereldorde i voorgoed gestoord zal worden en .de j rampspoed van ruim vier oorlogsjaren j worde uitgebreid tot een leed, waaron der wellicht de geheele verdere eeuw gebukt zal gaan. Buiten verantwoordelijkheid der redactie De copie wordt niet teruggegeven DE BURGERWACHT EN DE BUOZii FES. Ze had een groote rel gespeeld in 't leven onzer vaderen. Ze was van 't landtooneel verdwenen, zooals de gilden en zoovele andere instellingen, die wij alleen kennen uit de boeken der his torie. Thans is ze herboren, aühaas in tal van gemeenten, dank zij het vermetel woord In de Novemberdagen geslingerd in 'sLa.ids vergaderzaal, en dat op de dpode heeft gewerkt ais ean toover- spieuk. Het volk haefi de wederopstanding niet gejuich begroet. Het zag in in siiiuut een bezwering/middel tegen de booze geesten, opgeroepen door den oorlog. Ons volk is prat op zijn recht, te leven in een welgeordende maatschappij en zag in de herleefde Burge;wacht een machtige handhaaister van dat recht Ook hier zal ze tot stand komen. Za! ze genoeg ievensktacht bezitlen, om kloek en krachtig te blijven, ook al wsrdi zs niet meer gesterkt door de geestdrift, die haar oorsprong vond in hetzelfde vermetel woord ©ok al volgt er een periode van bedrieglijke rust, die de gevaien, waartegen zij ten dam moet vormen, overdreven en zeifs denkbeeldig doet schijnen? Mijne stemming is meestal optimis tisch. Ze is het ook nu. Maar zal mijn optimisme niet be schaamd worden, dan moet de Burger wacht ook inderdaad wezen een Burger wacht. in dubbelen zin. Io. Ze mort beslaan uit burgers van allerlei slag, van allen rang en stand. 2o. Ze mo.t zich vrij houden van mili tairen geest in de mirt gunstige betee- kente van het woord Voor 't laatste zai de Regeering zergen. Geen enkele band zai haar aan 't leger hechten, en ze kiest haar eige» bestuur. En juist dte twee punten votmen het principieel verschil tusschen haar en den vrijwilligen landstorm. Voor 'teerste moeten de ingezetenen zorgen. zetten beid-en, zich aan, tafel en- veror berden- onder vroolijk gekout het sobe re avondmaal, 'dat mistress Rocke op eenvoudige, maar voor het -oog beha- gelijke wijze wist op te -disschen. „ik vermoed", sprak de moeder, „dat je morgen, op Zaterdag, omdat het alsdan drukker Is den In, d-e week, reeds vroeger weg m-oet, -om tijdig bij je patroon, te zijn, beste Traverse, is het niet zoo „Neen-, moeder, iik behoef er in 't ge heel niet meer terug te komen, omdat men mij niet meer noodig heeft, ant woordde de jonge man lachend, alsof het de aangenaamste tijding der wereld betrof. „De vroegere boodschappen looper van, mijn principaal,wiens plaats ik, zooais u weet, slechts bekleedde, totdat hij van zijn ziekte hersteld zou zijn, is weder gezond en derhalve kreeg ik lieden mijn ontslag." „Dus je bent wed-er zond-er verdien sten?" hernam mistress R-o-cke treurig. „Ja, moeder, maar ik hoop van niet lamg. Overigens komt mij zulks juist goed gelegen,. Ik kan nu morgen- de haag om clen fu-in herstellen de -deur is ook een weinig kapot, zij zit niet goed meer in hare hengsels, nu moeten de banden, vast,gespijkerd worden en dan kan ik voor de geheele week hout hakken en nog honderd andere dingen- meer doem, -die ik a! -dien tijd ongedaan heb moeten laten. U ziet derhalve wel, dat het heel prettig is, morgen, niet -naar de stad te moeten Maandag zal ik wel weer wer.k vinden waarvoor ik betaald word." Zij moeten bedenken, dat burger is de man in 't hoogste ambi, even goed als de man in den nederigsier. loon dienst dat burger is de rijkste, even goed ais de armste. En de gegoeden mogen niet uit het oog verliezen, dat zij nog gemakkelijker tot toetreden be hooren te besluiten-, dan hun minder bevoorrechte S'adgenooten, Wie door spiegeliurten de straat op ziel, heelt meer belang bij orde, rust en veiligheid, dan hij, die tuurt naar de grauwe lucht door verweerd vensterglas Ook late niemand, wien het wegens zijn leeftijd onmogelijk is, aan gere gelde wapenoefeningen' dee! ie nemen, zich van toetreding weerhouden. Juist van mannen van geposeerde® leeftijd ka» een grooie moreeie invloed uitgaan die, zeifs al zou het woord reeds zijn aan do vuurwapens, in tijden van troe beler, vee'i Oitheii kan vooikomen. Ik wer.sch de V'iissingsche Burger wacht alle gaven toe, waarmee de twaalf feeën Doornroosje begiftigden. Maar moge er geen gebrek aan deel neming zijn van de zijde derbeterge- situeerden, want hunne onthouding zou zijn de dertiende fee, en die zou de Buïgetwacht iang vóór haar tier.den jaardag doen inslapen, en geen prins zou er verschijnen, om haar u t dien slaap te^wekken, zelfs niet na hondead jaar. Intusschen schijnt veer de vree?, waarop ik duidde, al zeer weinig grond te bestaan. Reeds r.sr zijn mij verschil lende mannen bekend uit de upper hundred", die bereids tot toetreding zijn besloten. MOTOR. TEGEN DE VERKOUDHEID. Gij behoeft ,geen koude te vatten; Indien -ge ademhaalt door den r.eus. In-dien ge 's morgens e,n 's avonds twaalf -diepe ademteug-en neemt van frissche, koude lucht. 'Indian ge niet vlak op haardjes -en kachels blijft zitten. Indien ge onder uw onderklee-ding een luchtige, warme wollen gordel draagt. Indien uwe airmen, en enkels altijd warm bedekt zijn. Indien ge niet loom „rondhangt", zonder iets uit te voeren. Indien; ge weigert te zitten in een benauwde, slecht geluchte kamer. Indien ge 't verschil kent tusschen t-ocht en frissche lucht. Indien -ge uw jas, mantel, of om slagdoek, aandoet vóór ge een warme kamer verlaat, ien ge in de koude nachtlucht komt. indien ge het weinig-je vet -dat .ge machtig kunt worden, ook naar binnen werkt en u zelf belooft, veelvuldig gebruik van pap te maken als de tijd betert. indien ge éénmaal, per dag trans pireert. Indien ge ni,et bang zijt voor koud water. Indien ige u, na een afwassching met warm water, altijd nasponst met koel of koud water. -Indien ge nooit uitgaat, mevrouw, voordat uw haar volkomen -droog is, nadat het een shampoo heeft gehad. -Indien .ge -er in slaagt, den neus „vrij" te ho-uden, door drie of vier ma len, 's morgens .krachtig te niezen. Indien ge tot u zelf zegt ik wil alles doen, om .gezond te blijven. „Wij willen- het hopen", .antwoordde miss 'Rocke, ietwat mismoedig, daar zij reeds te veel bittere teleurstellingen had beleefd, om zoo onvoorwaardelijk het vertrouwen van haar zoon- te dee ien. iNa het eten- -ruimde miss Rocke de tafel af, waarbij Traverse haar met de handigheid van -een dienstmeid hielp toen zette hij zich aan zijn boeken en zijn. mo-eder nam haar naaiwerk weeir op, zooals zij dit reeds jaren gewoon waren. D-e gedachten der weduwe waren verre van vr-o,olijk. Zij was den- huis heer -ettelijke weken huur schuldig en hij had haar gedreigd, liaair boeltje ge rechtelijk te laten verkoop-en, als zij niet betaalde. 'Hoe zou zij -dit nieuw ongeluk ontloopen? Waar 'zou zij het geld van -daan halen Trots haar vast vertrouwen op 'God, trots hare Chris telijke omgeving, gevoelde miss Rocke, dat haar gewone moed haar dreigde te begeven, dat haa>r godsdienstig ver trouwen haar scheen te verlaten. Haar sombere gedachten beheerschten haar geheel en al, toen een -diepe zucht van haar zoon haar deed 'beven, Zij had' -tot dusverre zorgvuldig haar kommer voor hem -verborgen gehouden, iom niet het zelfvertrouwen, op zijn. leeftijd zoo na tuurlijk, te vernietigen. Verried deze zucht echter niet, dat ook hem zware zorgen, drukten, „Wat 'Scheelt je, Traverse vroeg zij, deelnemend-, „heb je moeilijkheden met je studie „Neen-, moeder. Ik dacht aan- Herbert, VLISSINGFN, 22 FEBRUARI. AGENDA VAN HET DISTRIBUTIE BEDRIJF. MAANDAG 24 FEBRUARI: Broodkaart. De directeur van het Rijksbureau voor de distributie van graan en meel maakt bekend, dat de broodkaart van het 87ste tijdvak geldig is van 24 dezer tot en met 4 Maart. Staatscourant no. 43. -Deze ligt ter'-inzage op het distribu tiebureau ien bevat Intrekking met 1 Maart 1919 van de winterverhooging- van 20 op vrach ten -der binnenschip,nerij. De vrachtver- hooging va,m 5 wardt weder van kracht op bon no. 48 zal van 131 Maart 1919 een, ons koffie worden verstrekt. Aanvragen vam veevoeder door J. Lankhaar te Spijkenisse worden ter zijde gelegd. Vulaus-Brïketten. Gisterenmiddag werd in hef Con certgebouw een demonstratie gegeven met de Vulcus-briketlen. In de zaal brandde een kachel, uit stotend met deze briketten gestookten wij kunnen verklaren dat deze briket ten lustig brandden en een behoorlijke warmte gaven. Als de briketten aan kleine stukjes geklopt worden, branden de briketten geheel op en in den brand stoffen nood kunnen de Vuicus-briket- ten het gebrek aan kolen voor een groot gedeelte vervangen. De briketten vallen buiten de distri- tie. Men kan dus licht eens een proef nemen. Blank en Bruin. Marisini's to,on,eel had gisterenavond in „De Oude Vriendsch'ap" een goed bezette zaal. Het voerde op Blank en bruin, Indisch tooneelspel van rassen haat in 3 bedrijven ,door Marcus Ma- risi-ni. Het stelt Voor de geschiedenis van den 'Indo, den Simijo,, wiens moeder een dessavrouw 'is, en de vader een Euro peaan, die evenwel on den geboorte dag van den sinjo verdwenen is. Schriel wordt hier de tegenstelling uitgebeeld tusschen het armoedige bestaan van den inlander em, het weelderig leven van •den 'Europeaan, die de,n, armen, trouwe- lo-ozen sinjo uitbuit, martelt, om na ver loop van eenige j'aren, met gevulde brandkast naar zijn vaderland terug te keeren. Maresco Marisini, als kapitein Mola vervulde de hoofdrol-, hij was de sinjo- kapitein, en ondanks z'n zware ver koudheid, die hem af en- toe in harts tochtelijke oogenblikken parten speel de, vervulde 'hij die nol -o-p voortreffelij ke wijze. -Er zit -in dit tooneelspel climax, in het twee-de en -derde bedrijf laaien de gemoedsbewegingen hoog op, zo-odat hij in staat is zich aan, het leven van zijn medemenschen te vergrijpen. Hij dorst naar wraak, .niets dan wraak uit liefde voor dein, vertrapten sin jo, w,a,t te begrijpen is, als hij z'n levensgeschie denis o,p sobere, toch zoo aandoenlijke wijze vertelt. Maar bij dat alles kent hij ook liefde, >e,m oo dat oogenblik was d-e sinjo bijzonder sympathiek. Voor kapitein. Molen een woord van hulde, zooals ik zoa vaak doe. Wat -mag er van hem geworden zijn? Wat denkt u daarvan, moeder „Ik weet het niet", antwoordde miss Rocke op een toon, die gemakkelijk deed verraden, hoe zwaar de afwezig heid va,n haar aangenomen zoon haair viel-, „Ik w:il mij volstrekt :niet aan ver moedens prijs geven. He-t is -n,u -bijna diri-e jaar, dat wij niets van hem ver namen", voegde zij er zuchtend bij, terwijl er ee,n traan in haar oogen pa relde. „U vreest wellicht, moeder, dat zijn schip vergaan, is; doch dat den.k iik n,iet. ik geloof eer, dat zijn brieven verloren gingen. Maar ik begrijp niet, waairom juist lieden d-e gedachte aam hem mij letterlijk vervolgt. Het 'is mij onmoge lijk te studeeren, zoozeer houdt, tegen mijn wil, de gedachte aan hem mij be zig. Ais ik bijgel,oovig was, dan, zou ■ik werkelijk denken, dat hij dood is en zijn geest mij omzweeft. Maar groote hemel moeder, wat zijn dat voor voet stappen riep Traverse plotseling, terwijl hij van zijn, stoel opsprong. Inderdaad hoorde men, ,o,p het kiezel pad buiten iemand naar het huisje ko men. ..Het is -Herbert 'Het is Herbert I" schreeuwde Traverse, terwijl hij o.p de deur toevloog en deze met zulk een drift opende dat hij den laten bezoeker bijna onderstboven liep. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1919 | | pagina 1