MEMS El !E!Hi
VRIJDAG lO JANUARI.
Bio-
57e «3o«2r££&]gijg
ar
ir it» CURSUS
nes.
MM
ütschappij van
sart
GEMEENTEBESTUUR*
Od Zeepkaartper persoon 1 stuk
KLEIZEEP a f 0.10 per stuk.
Vlissingen, 10 Januari 1919.
BIM?!UAND^°
FEUILLETON
ÏSBEURS
i tie Handelsschool
mei tweejarigen
icnschïppen
aantal lesuren 14'
I!
bedraagt f150.—
tesuu:.
htingen bij tier.
A.DRONKERS.
zenden viC- 15-
10 JAKUARI.
AL DE RUYTER"
vonds8 uur.
:dsn kunnen zich
tit ik: 1 .melden.
BESTUUR.
gen HAARVET-
ladmuts-mod el.
uk Beleefd aan-
1GERMAN, Kan-
37.
R<re/t-r. door de.
poiiiekerBoom.
slijm np. e hg
e hoest spoedig
■aar in de snee. ie
^is'.viRkels, in
a 60 eer! er. te
C BEMEST.
WALCHEREN".
regeling vanaf
Oer 191S.
raar Dót du:.:;
naar Vlisti,- gen
ram 6 10 uii
ot Mirt leiburg,
t.25 aanfcos
Vbssing u run-
om 8 uur uit
ekkenae elec-
'üasiBgeu terug-
Zou- en feest-
ÏOOTDiËttST,
vanaf 56 De-
1918.
raar Bierkegs
n.m 1.256, 3.—.
naar Vl'ssingen
n.m. i .45, 3.35.
Feestdagen ver
m 10 30.'
j van den trein
toot naar Bres-,
vachten.
Ncu-
naar Ter
1.25c.
naar Viissin-
2.45.
vsn den tteit!
boot naar Ter
30 tnii nten
ige;. dc booten
half uur na bei
sirgen of van
alcheren en uit
ineu viaViake-
euzett bereiker.
rik ntake van
uit Viissirt-
trg 5 en G"os-
kc5 30 Vertrek
snt naar Hatts-
vértrek van
i naar 'Ier
test dagen geeft
•duTing, omiat
5 55 uit ilans-
iting.)
11 d d e 1 b u r g
r d a m.
in Januari.
Midd. J v. Kott.
j vin. 7.
vordt des sttor-
n.
:komen
Transport en
Erven O. VOS
EENHOORN
OS-TERHOUT;
iRENOSJT.
1919e»
ADVERTENTIE-PRIJS
Van 1—4 regels 0.70 voor iedere
regel meer 17% centplaatsing 3j2 X
bij abonnement speciale prijs. Recla
mes 35 cent per regel. Dieagtaastbte-
dhsgen en dlenstaaovragea 10 cwrt
per regel, bij contante betaling.
Familieberichten vaat 16 regels
1.15, iedere regel meer 17% e«»t
ABONNEMENTS-PRIJS
Voor Vfisstngen en gemeenten op
Walcheren 1.70 per drie maanden.
Franco door het geheele rijk 2.
Weelt-abormementen 13 cent. Afzon
derlijke nummers 3 cent.
RSQEER1NGSGOEDLREN.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
brengen ter algeineene kennis
dat ingevolge hunne kennisgeving
van 28 Februari 1917, behoorende bij
de voor hunne gemeente geldende
distributieregeling van regeeringsgoe-
deren d.d. 12 en 19 Februari 1917
A no. 213, gedurende de week van
10 Januari tot en met 17 Januari 1919
verkrijgbaar is
op bon. no. 155: 4 K.G. ZAND-
AARDAPPELEN a f 0.053-5 per K.G.
op bon no. 156 >2 pond BRUINE
BOONEN a f 0.22 per K.G.
op bon no. 157: 1 ons KAAS
(diverse soorien)
op bon no. 158: 1 stuk CHOCO
LADE a f 0.12% per stuk;
op bon no. 159: pond SUIKER
(diverse soorten)
op Kindersuikerbon no. 1 pond
SUIKER (diverse soorten)
op bon no. 160: 1 pond GECON
DENSEERDE TAPTEMELK MET
SUIKER a f 0.30 per pond per flesch
van 1 pond f0.33;
op bon 110. 161 1% ons JAM
a f 0.11 per ons
op Kindermeelbon no. 10pond
KINDERMEEL a f 0.21 per pond
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM JR.
Thee.
Verscheidene millioer.en ponden thee
zijn met machtiging van het ministerie
van levensmiddelen te Londen geveild,
met het doe! om den Britschen uit
voerhandel in tbee te heropenen. Er
werd een brief voorgelezen van het
ministerie van levensmiddelen, waarin
het voornemen werd aangekondigd om
op ruime schaal vergunningen te ver-
leenen voor den uitvoer van Ihee naar
de neutralen en de geallieerden. Er
werden uitstctren.de prijzen gemaakt.
Koutende week zal wees een miliioen
pond of meer aangebeden worden.
De „N. R. CL" voegt hieraan toe:
Zooals bekend is, zal Nederland ten
ROMAN VAN
Fr. L2HH®,
3D
In de grootste smart hoorde deze
de verpletterende inededeeling aan
en de kinderen konden het nog niet
begrijpen, dat ze de geliefde moeder
verliezen moesten.
Zacht en kalm sliep juffrouw Biirk-
ner tegen den avond voor altijd in.
De familie week de laatste uren
niet meer van de legersponde en in
de oogen der stervende lag zooveel
liefde voor allen, dat dezen diep
waren geroerd.
Op Edith rustte nu de zorg voor
het huishouden. Ze deed voor haar
gebroken vader, wat ze maar kon. Ze
moest zich echter geweld aandoen,
opdat de toorn tegen de familie Hil-
debrandt niet de baas werd over de
smart over den dood van haar moe
der.
Ja, Thankmar, de Hildebrandt's
zijn de schuld, dat moeder is heen
gegaan, zeide Edith tot haar broeder.
Ze hebben haar in den dood gedre
ven. Oom ook met zijn brutaliteit.
Hij wist toch, hoezeer zijn oudste
zuster ontzien moest worden. Ik zou
het hem in 't gezicht kunnen slinge
ren. Of hij het wagen zal, hier te
gevolge van de averechtsche politiek
van onze regecring hiervan niet kunnen
piofiteeren.
Spek.
Thans is naai het „Hbid." meldt,
met de Engeische regeeriag onder
voorbehoud van keuring een contract
afgestoten Inzake de bereiding van
12.000 ton bacon, die buiten het agree
ment om zullen worden geleverd. Ver
moedelijk neg deze week zullen keur
meesters van den veterinairen dienst
naar Engeland vertrekken om de bacon
te keuren.
Zij moet over het algemeen van
bruikbare «jualiteit zijn met uitzonde
ring van een partij van 2800 ton.
Een lading cacao voor Nederland.
Het onlangs te Lissabon aangeko
men nieuwe stoomschip „Irene', van
de Kon. Ned. Stoomboot-Mijzal een
lading cacao innemen voor Amsterdam.
Gpriefflng stations-commando's.
Met ingang van 16 januari wordt o
de stalions-eommando's opgeheven, met
uitzondering van die te Amersfoort en
fe Roosendaal.
Het kamp te Harderwijk.
Nu het interneeringskamp te Harder
wijk door de Belgen is verlaten en
weldra daarna werd betrokken door
geallieerde krijgsgevangenen, d!e daar
op scheepsgelegenheicTmoeten wachten,
is dat kamp veranderd in een oord van
de hevigste vervuiling. Er zijn ongeveer
7000 Italianen, Portugeezen,' Franschen
en Engelschen, die alles in de grootste
wanorde gebracht hebben, met name
de itnüanen die verregaand lui en on
zindelijk zijn. Er wordt door de kamp
bewoners, onder wie geen lucht heerscht
en die het prikkeldraad eenvoudig door
knippen, als ze een uitstapje willen
maken, heel wat gestolen ten nadeele
van de boeren in den omtrek.
DE TOODSDIENST OP DE SCHELDE.
In het tijdschrift bet „Nederlandsch
Zeewezen" komt van de hand van C. K.
eer. interessant artikel voor over den
toodsdienst op de Schelde.
Tiet artikel is voor een zeer groot
deel van onze lezers van zooveel be
lang, dat wij het in zijn geheel over
nemen.
Toer. in 1914 de groote wereldbrand
losbrak, maakte Nederland, uit oorlogs-
noodzaak, onmiddellijk van zijn souve-
-einiteitsreebt op de Schelde gebruik,
om, volkomen correct, den Belgischen
toodsdienst op deze rivier stop te
zetten, -in zoover dat deze toodsdienst
een loodsstandplaais te Hansweert
uitzette, welker kxnisen de schepen
voor Antwerpen bestemd, van Hans-
weert tot Antwerpen en vicè-versa
loodsten.
De zee- en 'oinnentoodsdienst werd
dus op de Schelde alleen door het
Nederlandsche toodspersoneel verricht.
Tegelijk was echter ook, eveneens
correct, de Nederlandsche loodspost
te Antwerpen teruggetrokken, en deze
loodsen te 'Hansweert geplaatst, ten
einde vandaar tot Vlissingen hun dienst
uit te oefenen.
Deze maatregelen verwekten onder
het Belgisch ktodspersoneei vrijwat
ontstemming, zelfs een protcstvergade-
ring werd te Vlissingen belegd, doch
komen? Ik wil niemand van hen
zien. Ik haat ze. A! lagen ze smee-
kend aan mijn voeten, ik zou hen
niet kunnen vergeven.
Haar gelaat droeg een harde, on
verbiddelijke uitdrukking en in haar
oogen glom een onnatuurlijk vuur.
Edith, is je temperament je
weer eens de baas zeide Thankmar
zacht verwijtend. Welke gedachten.
Die zijn zeker niet in overeenstem
ming met die onzer moeder.
Heb ik dan ongelijk, Thank
mar Aioeder was weer hee! best,
tot ze het ongelukkige besluit nam,
naar de Hildebrandt's te gaan. En
toen
Ja, ja, je hebt gelijk, maar
Geen maar, Thankmar, viel
Edith hem in de rede. Ik wil ze niet
zien, als ze durven komen. Vader
heeft hun geschreven roep mij lie
ver niet.
En Edith liet zich niet zien, toen
Hildebrandt met zijn vrouw kwam
condoleeren.
Hij betreurde den dood zijner zuster
zeer. Het was echter vooruit te zien,
dat het nog eens onverwachts zou
gebeuren, meende hij.
Bij deze woorden trof hem zuik een
veelzeggende blik van Thankmar, dat
hij verder zweeg, want hij voelde
zich niet geheel vrij van schuld. Na
dat zijn zuster destijds was heenge
gaan, had zijn vrouw hem verweten,
dat hij zoo heftig was geweest. Hij
daar bleek spoedig dat Nederland
slechts van zijn bevoegdheid gebruik
maakte, daartoe slechts gedrongen
tfoor oorlogsnoodzaak. Hierbij bleef het'
dar. ook, en tevens was de onder het
Belgisch personeel veel gehuldigde stel
regel „Wij moeten, doch Nederland
ra a g op de Schekie loodsen", op vol
doende wijze weerlegd.-
De concurrentie tusschen beide loods-
tiiensten was dus voortoopig uitgescha
keld, en onder hel Nederlandsch perso
neel hoorde men de algemeene verzuch
ting „Gelukkig als wij er nu maar
voor altijd van bevrijd zijn."
Die jarenlange concurrentie en de
naijver daaruit ontstaanwat een
onrust en moeite hadden de loodsen
daarvan wederzijds al niet ondervon
den I
Wie onzer .kent niet dien rusteloozen
strijd op zee tusschen. de Nederland
sche er, Belgische kruisposten.
Het harde zeilen, prangen en knijpen
met de loodsschoeners, het met slecht
weer soms veel te lang bemannen der
schepen, of, bij sfiite, het uren en uren
lang wegfoeien met de jol, cis er ntaar
een rookpluim boven de kim kwam I
Wat een listen, en lagen werden soms
gebruikt om «Jen concurrent uit liet
gezicht tv komen of te kievart van
hem Op een prik kenden de weder-
zijdsche bemanningen, eikaars capaci
teiten. eigenaardigheden en gewoonten.
Nauwkeurig werd van elkaar nagegaan
hoevee! loodsen dc tegenpartij nog aan
boord had, wanneer hij binnen moest
komen, welke schoener er d?.p. in dc
plaats kwam, kortom alles wat moge
lijk kon dienen om elkaar een vlieg
af te vangen, werd gewikt en gewogen.
Een belangrijk deel der gesprekken
was dan ook gewijd aan boo:"d aan de
oppositie („ompesisie", zou Gerrit van
de Boulevard zeggen).
Daarbij waren de Belgen niet te
onderschatten, en hunne schepen veel
vlugger dan de Nederlandsche. Dan
zorgden zij zooveel mogelijk twee sche
per. tegen één Nederlandse!: in zee te
hebben, zooda! het veeltijds een hard
stuk werk was de concurrentie tegen
hen vol te houden.
Dan, wanneer een schip in de reede
van Vlissingen kwam I Wanneer de
Nederlandsche en de Belgische „gal
ley's" (lange lictoe sloepen) na elkaar
van achter het doodshoofd te voor
schijn schoten, de roeiers en schippers
tot het uiterste ingespannen om elkaar
voor te blijven, of voor te komen, wat
genoten dan Botiievardwandelaars I De
betrokken opvarenden genoten echter
niet zoo erg voor hen was het zwaar
en ingespannen roeien.
Zoo lang het weer het maar cenïgs-
zins toeliet werd van de galley's ge
bruik gemaakt, en menig uurtje is er
bij vloed en Westenwinden, half door
nat en verkleumd, in doorgebracht,
als de natuurkrachten sterker bleken
dan menschenkracht, en de sloepen
het hoofd .niet meer konden halen.
Of, wanneer het al te bar werd, en
de groote zeilbooten in gebruik moes
ten genomen worden Hoe bij donkere
stormnachten tegen elkaar werd ge
zeild, om het eerst langszij wpn het te
beloodsen schip te komen, met geen
ander licht dan een roodschijnende lan
taren, welke af ert toe boven het boord
werd getoond. Wat moest dan niet
worden opgepast om elkaar niet te
overzeilen (de andere boot voer na
tuurlijk eveneens zonder vast licht) en
had in alle kalmte „neen" kunnen
zeggen, want gebeurde er nu wat,
Line mocht zich immers niet opwin
den, dan kregen zij de schuld, had ze
gezegd.
En toen daarop de korte mede-
deeling van zijn zwager kwam over
den dood van diens vrouw, gevoelde
meneer Hildebrandt zich toch schuldig
en geen verontschuldiging, dat Line
ziek was en een plotseling einde
vooruit te voorzien was, kon het ge
voel van verwijt in zijn binnenste tot
zwijgen brengen. Hij kocht een prach-
tigen krans en nam natuurlijk met
Luciaan Waldow aan de begrafenis
deel. Mevrouw Hildebrandt wiide
Edith dien dag wel met alles terzijde
staan, maar deze toonde zoozeer haar
tegentin, ja, verachting bijna, dat ze
haar pogingen te troosten en op te
beuren spoedig opgaf en thuis duchtig
haar hart lucht gaf over dat „trotsche
nest".
Martha had eentge woorden van
deelneming gezonden en zich wegens
ziekte verontschuldigd.
Luciaan Waldow had Edith hartelijk
de hand gedrukt en tot haar gespro
ken ze had echter langs hem heen
gezien en bedrukt over deze afwijzing
had hij zich tot Thankmar gericht.
Edith had een te open en heet-
bloedig karakter, dan dat ze haar
gevoel lang zou hebben kunnen ver
bergen. Haar gezonde, krachtige na
tuur was wars van alle halfslachtig-
wat werden de inzittenden dikwijls
heerlijk bedacht met „spraywater" In
overvloed, terwijl de snelzeilende boo
ten als dot door de aanloopende zeeën
schoten, om dan, als men langszij van
het schip kwam, veeltijds te vernemen
dat een loods van de tegenpartij aan
boord was, en de gezagvoerder een
binnenloods van dezelfde partij ver
langde.
Of wanneer na veel praten en uit
leggen de Nederlandsche zeeioods ge
slaagd was het schip voor een zijner
collega's te behouden. Dan bracht de
binnenloods bet schip naar Antwerpen,
om op het laatste «ogenblik, bij het
„dokken" (het schip van stroom in de
sluis brengen) van het schip een Bel-
gisclten binnenloods op de brug te
zien verschijnen, welke verklaarde ge
zonden te zijn om het schip te dokken.
Dan moest weer aan den gezagvoerder
een uillengmg worden gegeven hoe dit
weer in elkander zat.
Die dokteodsengeschiedenis vooral
was de nachtmerrie van het Neder
landsche toodspersoneel.
De Belgische binnenloodsen n.l.
dokken hun, schenen zelf. Had nu een
schip een Nederlandschen loods aan
boord, dan stuurde de stad Antwerpen
een Belgischen binnenloods aan boord
om het schip ie dokken. De staat be
moeide zich daarmede niet, doch stelde
op verzoek der stad zijn loodsen be
schikbaar, teneinde de schepen in en
ook uit het dok op stroom te brengen
als er een Nederlandsche binnenloods
aan boord was.
Nu zegt het reglement op de loods-
diensten op de Schelde (1843) in art.
14 „Elk der beide landen is bevoegd
om ten aanzien van zijn loodswezen
zoodanige beschikkingen te nemen, als
hetzelve in hef belang van den dienst
en de scheepvaart zal nuttig oordeelen,
in zooverre die beschikkingen met het
tegenwoordige reglement niet strijdig
zijn, en mits dezelve geen zoodanige
gunsten of vrijdommen daarstellen,
weike de voorkeur aan het ééne boven
bet andere loodswezen zouden kunnen
doen geven."
De stad Antwerpen verklaarde geen
Nederlandsch loodswezen voor zijn
dokken te kennen, dus theoretisch vol
komen in den haak, doch in dc praktijk
een zeer gróót nadeel voor het Neder
landsch loodswezen envolslagen
ir, strijd met art. 14.
Immers dc gezagvoerders zagen
slechts noode het loodsen van hun
schip juist op een kritiek moment (het
van stroom brengen van het schip) in
andere handen overgaan. Ais hun dan
bleek, dat zij bij het nemen van een
Belgischen loods te VlissingeXdat alles
konden voorkomen, is het niet moeilijk
te raden hoe hunne keuze een volgende
reis zou uitvallen.
Was er bij uitzondering eens geen
Belgische loods beschikbaar, dan moest
de Nederlandsche loods het schip zelf
dokken.
Een andere moeiiijk te ondervangen
zaak was de hufp en voorkeur welke
de te Antwerpen en Gent gevestigde
scheepvaartkantoren aan de tegenpartij
verleenden.
„Bloed kruipt waar het niet gaan
kan", en 200 ook liier.
De gezagvoerders en reederiien wer
den op de hoogte gesteld, en vele kan
toren dachten er niet aan om hun sche
pen bij het Nederlandsche loodswezen
te doen uitklaren.
heid en daarom huichelde zij ook niet
tegenover haar verwanten ze voelde,
dat voortaan alle gemeenschap met de
Hildebrandt's had opgehouden.
Het was echt treurig in huis. Het
eten smaakte de drie, die nu om de
tafel zalen, niet meer het gemis
der moeder deed zich maar al te zeer
gevoelen.
Thankmar meende zich het best te
kunnen troosten door ingespannen
arbeid.
Op een avond las Edith in de
courant, dat in het begin der volgende
week de eerste opvoering zou plaats
hebben van Waldow's tooneelstuk
„Charlotte Krondorf".
Ze schoof haar broer de courant toe.
Heb je 't gelezen, Thankmar?
Neen, dat heb ik over 't hoofd
gezien. We kunnen het dus nog be
leven, hoe Waldow's stuk valt. Nu,
dan heeft hij in Martha ook geen ge
makkelijke.
Juist wat ik denk. Hoe komt hij
zoo dwaas, zeide Edith. Maar toch
zou het me spijten. Ik wensch nie
mand kwaad toe. Wie weet, of mij
nog niet een veel grooter is beschoren.
-Nu, we zullen zien. Het liefst
zou ik er heengaan, maar dat gaat
nog niet.
X).
Thankmar kreeg gelijk met zijn
voorspelling.
De gezagvoerders welke, hetzij uit
voorkeur of persoonlijke relatie, order
gaven een Nederlandschen loods te be
stetien, trachtte men daarvan af te
brengen.
Wat een moeite heeft het indertijd
niet gekost, om ten minste gedaan te
krijgen dat de Nederlandsche schepen,
welke op Antwerpen liepen, althans
met Nederlandsche loodsen voeren
De concurrentie tusschen belde
loodsdiensten inoest dus met zeer on
gelijke middelen worden gevoerd, en
alleen eergevoel, en de drang ont vlag
en reputatie boog te houden, deed het
Nederlandsch toodspersoneel in het
6de district onvermoeid en manmoedig
volhouden, hoewel dat veelal hard en
moeilijk was, en wat nog erger was
geen waardeering naar buiten vond.
Slechis in de naaste omgeving wist
men van dien strijd iets af, en stelde
er eenig belang in, doch verder wist
men niet eens dat er nog zooiets be
stond in Nederland.
Nu kan men aanvoeren dat de weder-
zijdschc reglementen deze scherpte in
de concurrentie niet voorschrijven en
ook niet wenschen men moest een
voudig, na dienstaanbieding, afwachten
welken ioods de gezagvoerder zou ver
kiezen. In de praktijk kon daar echter
niets van terecht komen.
Onderstel dat er een schip in 't zicht
kwam en de overheerschende gedachte
was„kom ik er niet eerst bij dan
maar laatst, wil de gezagvoerder mij
niet als loods, ook ai goed."
Dan_ had .het Nederlandsche loods
wezen'niet veel schepen voorde Schei-
de te boeken in een jaar
De bij het loodswezen zoozeer be
kende „prikkel" leek dus hier veel op
den „weversboom" van reus Goliath.
Dat dan ook, de omstandigheden en
toestanden in aanmerking genomen,
nog een mooi aantr.i schepen voor de
Schelde door het Neder!, loodswezen
werden beloodst, en het 6de district
immer een mooi figuur op de balans
maakte, dit alles was te danken aan
de onvermoeide energie, optwikkeid
door het loodswezen alhier.
Doch het is eveneens begrijpelijk
dat, toen in Aug. 1814 deze concur
rentiestrijd ophield, algemeen gehoopt
werd dat deze voor goed van de baan
zou zijn.
Zelfs zijne Ex. de Min. van Marine
ad interim Coiijn bad op zijn inspectie
reis in 1913 van deze concurrentie kort
weg gezegdEen volkomen midde.n-
eeuwsche toestand als deze moest on
bestaanbaar zijn F'
Na den val van Antwerpen en Gent
stond de vaart op de Schelde genoeg
zaam stop, en waren de loodsen vrij
wel tot werkeloosheid nedoemd.
Nu is de versperring der Schelde
opgeheven, de betonning en belichting
weer in orde, en zijn de loodsdiensten
weer in functie.
'Met soannin" ziet het Nederlandsche
loodswezen uit, wat de toekomst bren
gen zai.
Of de concurrentiestrijd weer zal
moeten opgenomen worden, dan wei
of er eene oplossing gevonden zal
worden, welke voorkomt dat de oude,
niet meer in dezen tijd passende toe
standen weer terugkeeren.
Zeer wel wordt begrepen dat de
Schckie-kwestie in zijn geheel wel een
onderwerp zal vormen ter conferentie-
tafel, en dus ook \ye! het uitoefenen
van den toodsdienst.
Het tooneelstuk was geheel geval
len, hoeveel moeite de talrijke vrien
den van den vervaardiger zich ook
hadden gegeven, dit te voorkomen.
Alle critieken waren eensluidend in
de afkeuring van het stuk ze be
treurden het falen van den anders
talentvollen en innemenden kunstenaar
en gaven hem den goeden raad, in
't vervolg op dit gebied geen pogin
gen meer te doen.
Luciaan Waldow voelde zich diep
ongelukkig.
Onwillekeurig moest hij aan Edith's
woorden denken, die destijds twijfel
bevatten over zijn kunnen.
Hoe juist was haar oordeel geweest.
Zijn verloofde daarentegen had hem
bewonderd, aangevuurd en alleen om
haar te voldoen had hij het stuk
tenslotte afgemaakt, hoewel hij erop
't laatst geen zin meeer in had. De
eerste „bevlieging" toch was spoedig
verdwenen.
Martha had hem evenwel niet met
rust gelaten, hij zou en moest zijn
werk afmaken.
En op den avond der eerste uit
voering troonde ze met haar ouders
in alle pracht in een der eerste loges,
de wangen rood van opwinding en
verwachting.
En nu moest ze dat beleven I
Weenend van wrevel en toorn ging
ze naar huis.
(Wordt vervolgd).