mm ti wiiDüi
VRIJDAG 3 JANUARI.
™^ent¥BYSTUTTR
FEUILLETON
Brieven uit de Hofstad
BINNENLAND
ADVERTENTIE-PRIJS
vji 14 resets 0.70 voor iedere
rsgel meer 17$ centplaatsing 3]2 X
bii abonnement speciale prijs. Recla
mes 35 cent per regel. Dienstaanbie
dingen en dienstaanvragen10 cent
per regel, bij contante betaling.
familieberichten van 16 regels
11.15, iedere regel meer 17'/2 cent.
ABGNNEMENTS-PR1JS
Voor Vlissingen en gemeenten op
Walcheren 1.70 per drie maanden.
Pranco door het gebtele rijk 2.
Week-abonnementen 13 cent. Afzon-
dzisüjke nummers cent.
R8GEEBIN0SGQEDLREN.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
brengen ter aigemeene kennis
dat ingevolge hunne kennisgeving
van 28 Februari 1917, behoorende bij
de voor hunne gemeente geldende
distributieregeling van regeeringsgoe-
deren d.d. 12 cn 19 Februari 1917
A no. 213, gedurende de week van
■4 Januari tot en met 10 Januari 1919
verkrijgbaar is
op bon. no. 146: 4 K.G. KLEI-
AARDAPPELEN a f 0.08 per K.G.
op bon no. 147: pond RIJST
a f 0.28 per K.G.
op bon no. 148 pond GROENE
ERWTEN a f 0.22 per K.G.
op bon no. 149: Jj pond CAPU-
CljNERS a f 0.54 per K.G.
op bon no. 150: 1 ons KAAS
(diverse soorten)
op bon no. 151 1 stuk CHOCO
LADE a f 0.12% per stuk;
op bon no. 152: 1% ons JAM
a 0.11 per ons;
op bon no. 153 1 pond GECON
DENSEERDE TAPTEMELK MET
SUIKER a i 0.30 per pondper flesch
van 1 pond f 0.33
op bon no. 154: pond SUIKER
(divesre soorten)
op Kindersuikerbon no. 12 Yi pond
SUIKER (diverse soorten)
op Kindermeclbon no. 9 pond
KINDERMEEL a 5 0.21 per pond ;i
Op Zeepkaartper gezin 1 pakje
ZEEPPOEDER a f 0.20 per pak.
Vlissingen, 3 Januari 1919.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
j. P. v. ROSSUM Jr.
BELASTING OP HONDEN
De Gemeente-Ontvanger van Vlissin
gen brergt in herinnering, dat eige
naars van Houden in de maand Januari
daarvan aangifte en betaling moeten
doen ten zijnen kantore.
Vlissingen, 2 januari 5919
De Gemeente Ontvanger voornoemd,
J. L DE BACK.
tmBasmms/KmuèsmtMBSMsam* zamN&mKasMmesa&se&s
ONDERHOUD VAN GRAVEN.
De Gemeente-Ontvanger van Vlissin
gen brengt in herinnering, dat het ver
schuldigde wegens onderhoud van gra
ven in deze maand ten zijnen kantore
moet worden voldaan
Vlissingen, 2 Januari 1919
De Gemeente-Ontvanger voornoemd,
J. I. DE BACK.
Twee antipoden. 1919.
Twee grootmeesters in de schilder
kunst hebben hun jubileum gevierd en
zijn in Den Haag gehuldigd. Grootsche
tentoonstellingen van hun werk zijn ge
houden en heel kunstlievend Den Haag
is „in huldigende stoete" naar de wer
ken 'hunner handen gaan kijken. Het
ziin Haverman en Toorop.
Het zijn wel twee uitersten die hier
in één adem genoemd worden. Haver
man is de krachtige schilder van het
frische portret. iMen ziet dat hij gevoelt
voor expressie-rijke koppen en inipo-
neerende gestalten. .Hij is de schilder
van de realiteit van de scherpe gelaats
trekken, de schrandere oogeft, de fris-
sohe figuren. Kent gij van hem wellicht
tiet majestueuse portret van dr. Kuyper
Het is misschien niet het allerbeste,
inaisir het geeft juist het talent van den
schilder weer en zijn visie op personen.
Dr. iKuyper is hier de rijzige persoon
lijkheid zooals hij was 'in zijn beste da
gen. Het hoofd iets achterover, den
lorgnet in de hand, terwijl de andere
i hand rust op de tafel, het is dr. Kuyper
in een glanspunt van zijn oratorisch ta-
lent. L'etat, c'est moi kon het onder-
schrift zijn. Hier staat een machtige
f heersoher in het volle bewustzijn van
i ziin macht Cn zijn kracht. Haverman
heeft hem juist gezien het tyrannieke
I ligt er duidelijk in en toch weer dat
I bijzondere scherpzinnige en schrandere
f dat de staatsman pur sang kenmerkt.
Daarnaast dan Toorop. Hier geen
frissche realiteit of fiere figuren hier
5 vervaagt alle lijn in mystisclie fantasie.
Er zijn sprekende konpen bij zijn werk,
I maar zij zijn van geheel anderen aard.
f Sommige zijn meer de uitbeelding van
een voorstelling dan de schildering van
r een wezenlijk beeld. Toorop neigt naS;r
het zoete, het bijna wede. Etherisch zijn
zijtrscliiiderijen. ragfijn zijn vakvulling,
teer i zijn kleuren, sentimenteel ziin
voorstellingen. Idealist is hij, subtiei-
religieus in bijna smachtende devotie.
Realist is Haverman, materialist bij
kans. Zij hebben niets gemeen. De één
geeft liet ons zooals het in de koude
werkelijkheid is, de ander laat ons zien
hoe liet in dep gloed zijner mystfsche
geloofsovertuiging moet zijn.
Toch zijn beide grootmeesters toch
kan men beide tegelijk bewonderen en
respecteeren. 'Beide vinden waardeering
onder hun tijdgenooten en beide ont-.
komen aan de altijd gepropageerde
meening dat een schilder pas na zijn
dood de ware appreciatie vindt.
Het is merkwaardig dat g«er. van
beiden iets schijnen te gevoelen voor
liet natuurschoon. Men zegt zelfs dat
Haverman het land heeft aan boomen
cn planten, aan typische grachtjes en
roman van
Ifr.
25)
Voor Edith verliep de eene dag zoo
ais de andere.
Steeds was ze onvermoeid en ijverig
in de weer. Ze wilde boekhoudster
worden, daar de hulp bij studie en pia
noles op den duur toch geen vaste bron
van inkomsten voor haar vormden.
Daarom leerde zc vlijtig machineschrij-
ven, stenografie, boekhouden en gins;
's avonds-maar een avondcursus.
Wanneer Thankmar niet Pasclien
van school af was, was er thuis toch
niet veel meer te doem en wou ze pro-
beeren, op een kantoor te komen. Tus-
scben den middag en 's avonds was ze
dan thuis 'en kon ze haar moeder vol
doende helpen.
De arbeid hielp haar over veel heen.
Zwijgend onderdrukte ze haar iiefde
voor Luciaan en haar trots hielp haar
het meeste daarbij, als de herinnering
haar te machtig werd. Menigt nacht
had ze weenend doorgebracht, nu was
het echter stil in haar geworden
maar toch, in haar scheen iels gebro
ken
Een paar maai had ze Waldow
in de stad getroffen.
Hij ging nu zeer elegant gekleed, had
een moderne winterjas aan naar de
nieuwste mode, zooals ze met een bit-
taren glimlach vaststelde. Zc vreesde dat
hij haar zou aanhouden, daarom
zette ze zoo een koel gezicht dat ai
zijn voornemens daartoe hem wel be
geven moesten, wanneer ze hein hzig
teruggroette.
Weemoedig zag hij haar .'an na, ais
fijne landschappen. Ook bij Toorop vin
den wij niets dat wijst op liefde voor
het natuurschoon. Hij geeft er alleen
iejs vari' weer voor zoover het past bij
zijn fantasieën en strekken kan tot ver
hooging van het sclroon zijner ideëele
figuren.
Wij laten het gaarne over aan de
mannen van het vak om een oordeel te
vellen over de beieelcenis van beide ar-
tisten, voornamelijk voor de toekomst.
Toorop zal blijken .neer gefêteerd te
worden door een mode-gril, Haverman
zal voor de geschiedenis een groot man
blijven.
Met deze bespreking van de schoone
kunst openen wij het nieuwe jaar. Een
zucht van verluchting zal door velen
geslaakt zijn, dat het jaar 1918 afge-
loopen is, omdat onze hoop er krachtig
op gevestigd is, dat het nieuwe jaar
heel veel béter zal zijft dan de vorige.
Wel is het directe voo 'uitzicht nog niet
bijster helder, maar zoo slecht als wij
het gehad hebben, zullen wij het
hoogstwaarschijnlijk niet meer krijgen.
Zullen wij spoedig verlost worden van
het distributie-stelsel Ellendiger over
last dan dat is 'naast niet denkbaar.
Groote gezinnen hebben bijna een ad
ministrateur noodig, willen zij niets
verzuimen'. En dan worden we wei voi-
gevoerd met kaarten eu bons, maar de
hoeveelheid eetbare 1« st blijft nog ge
ring. Het 'publiek is hier te lande wel
zeer gewillig geweest en het «heeft zich
geduldig geschikt onder de meest hin
derlijke bepalingen en voorschriften.
Met een weergalooze hardnekkigheid
heeft de bureaucratie haar omslachtig
stelsel doorgezet cn altijd weer heeft
het publiek zich gebuk voor het onbe
grijpelijke gewurm van de admisftatie-
ve bepalingen. Misschien verschijnt te
eenigér tijd wel eens een boek waarin
het stelsel van de distributie wordt be-
schreven voor het nageslacht zal het
een belangrijk en interessant werk zijn
en een standaardboek getuigende van
de hopelooze pogingen van de admi
nistratie om regelmaat te brengen in
het stelsel. We zien dit, om een een
voudig voorbeeld te geven, aan de
thee-distributie, die eindelij!; zal komen.
Meer dan een Ivalf jaar ligt deze tliee
al in ons land. Dat me,i niet onmiddel
lijk het laatste restje heeft weggegeven
valt te begrijpen, maar zou het niet een
zeer elemcr.tkfif psychologisch besluit
geweest zijn wanneer men met de feest-
j dagen Kerstmis en Nieuwjaar de
menschen had getracteerd. Wij hebben
eens geïnformeerd of nu waarlijk de
distributie zoo moeilijk was dat deze
een half jaar voorbereiding noodig had.
Men lachte ons uit. Er is aan die voor
bereiding tot begin December niets ge
daan. Het werk dat aan de distributie
is verbonden is zeer gering, werd ons
verzekerd. Waarom is het dan niet eer
der geschied Antwoord vraag het de
sterren
Men ziet hieruit hoe er maar raak
wordt gedaan. Met eenigen wensch,
met eenige menschenkennis wordt geen
rekening gehouden. Men doet geheel
willëÜfeurig. Dat is liet onaangename
gevoel van getyranniseerd te worden,
dat het distributie-ge rommel zoo'n on
aangenaam karakter geeft..
Maar nu 1919.
Dat wij alle lezeressen en lezers een
voorspoedig jaa.r wenschen ligt voor de
hand. Dat zij in de eerste plaats alie
spoedig verlost zullen worden van het
distributie-juk, is wel de beste wensch
dien wij kunnen uitspreken. Niet eer
kan van eenig (herstel der oude toestan
den gesproken worden, zoolang wij dat
juk hebben te dragen.
Zij het nieuwe jaar een jaar van
vrede en voorspoed, van herademing en
opluchting.
Wij beginnen dezen brief met een
lieriiiering aan de harmonie der fraaie
kunsten. Mocht het komende jaar ons
wat meer harmonie in het dagelijkse!:
leven geven, dan zouden wij dubbel
dankbaar kunnen zijn en nog meer kun
nen genieten van het goede en schoone
dat ihet leven ons kan bieden. Zij het
zoo. EIBER.
ze in trotsche houding doorliep. Ze
wilde zich niet onder;: tóoncn dan ze
was en, geen onverschilligheid huiche
len, daar liaa,r hart vol verbittering was.
En hij had Edith meer lief dan ooit,
nu ze voor hem onbereikbaar was hij
kon haar riet vergeren en zijn verlooide
was weinig geschikt heiri Edith te hel
pen vergeten. Dikwijls zelfs kwelde ze
hem door haar jalouzie, maar haar ste
keligheden ten opzichte van Edith wets
hij altijd met kracht af. Aan haar mocht
niet geroerd warden.
Martha's ouders verwenden hem. Al
zijn vrijen tijd moest hij natuurlijk bij
hen doorbrengen en de kostbare oude
viool, die ze hem eens bad laten zien,
was natuurlijk een eerste geschenk ge
weest. Op geen concert mankeerde de
familie Hildebrandt. Hij ergerde zich
vaak, hoe zelfbewust en uitdagend en
meestal op bet laatste nippertje ais ze
gingen zitten, hem vriendelijk toewuif
den en dan om zich heen zagen, of ieder
het wel goed gezien had, op welk een
intiemen voet ze met den gevierden
kunstenaar stonden.
Want gevierd was Luciaan; hij spee1-
ae ook bijzonder prachtig. En zoo aan
grijpend had hij zeker nog nooit ge
speeld, als toen dien avond, toen hij
Edith in een der hoeken met zijn scher
pe oogen had ontdekt hij speelde al
leen voor haar.
Edith kon geen weerstand bieden, ze
moest hem éénmaal ihooren.
De Biirkners spraken hun familie bij
na nooit meer.
Kerstmis hadden ze kalm onder el
kaar doorgebracht de gebruikeliike
uitnoodiging tweeden Kerstdag te ko
men eten, was ditmaal ook uitgebleven.
De Hiklebrandt's hadden weer een ge
zelschap, waarin de Biirkners niet pas
ten.
Luciaan Waldow werkte hard aan
zijn tooneelstuk.
Martha, drong hein steeds tot werken
aan ze was zeer eerzuchtig, de eer,
die haar verloofde ten deel viel, maakte
haar trotscher dan ooit. Ze zag hem in
gedachten al door het publiek een ova
tie gebracht, dat om den schrijver riep.
En zijn verloofde zat gelukkig cn
trotsch in haar loge.
Martha wilde de vrouw van een be
roemd kunstenaar zijn. Haar huis zou
een der meest gezochte der stad wor
den, men zou er een eer in stellen, daar
ontvangen te worden.
Ze schilderde zich de toekomst in
lielie kleuren voor 'Luciaan was dik
wijls verschrikt over zooveel eerzucht.
Nu pas zag hij in, hoe juist Edith
haar nicht had beoordeeld, als zc van
haar verteldenu begreep hij ooit Mar
tha's antipathie tc-gen Edith, die ze voor
hein niet onder stoelen of banken stak.
Neen, die blonde schoonheid kon Mar
tha niet naast zich dulden, ze zou door
Edith geheel overschaduwd zijn, iets,
wat ze nimmer zou .kunnen verdragen
en daarvandaan de haat, die ze tegen
Edith koesterde.
Luciaan Waldow hield van gemak cn
rust en dat trachtte Martha hem af te
leeren.
Stijve bezoeken en gezelschappen
verveelden- hem, en hij zocht zich ook
altijd daaraan te onttrekken, terwijl
zooiets juist Martha's element was. Ze
wilde met haar verloofde pronken.
'Dikwijls was het hierover tusschen
beiden al tot levendige twistgesprek
ken gekomen, waarbij mevrouw Hilde-
brandt haar dochter geliik gaf natuur
lijk, terwijl de oude Hildebrandt aan de
zijde van zijn toekomsligen schoonzoon
stond, die tot zijn groote vreugde voor
treffelijk .kaart kon spelen.
Luciaan was deze komedie soms har
telijk moe en met stil verlangen dacht
hij aan de gezellige avondjes bij de fa
milie Blirkner. Hij verlangde soms on-
Nederland en Befgië
De correspondent van de „N. R Crt."
schrijft dei. 1 dezer:
De Belgische pers heeft weer iets
nieuws verzonnen. Hoe komen toch
ineens de Hollanders zoo zenuwachtig
dat is de vraag, die ze zich nu stelt.
Me: name vindt men dat in een ar
tikel van de „Etoile Beige" van giste
ren, weik blad het heel erg zou vin
den, wanneer deze zenuwachtigheid
algemeen zou worden, want daardoor
zouden tusschen beide landen misver
standen kunnen ontstaan, die in geen
van beider belang zouden zijn.
Mogen vrij hier even het "geheugen
der Beigische pers opf/issGbeu met ten
wedervraag, die tevens zal rnonen, dat
wij nu van dit omkeeren der rollende
dupe niet zijn? De vraag is deze:
Waarom is de Seigische pers enkele
weken geleden een geregelde perscam
pagne begopnen tegen onze regeering,
onze politiek en ons volk, en op wiens
aansporing
De rechtvaardigheid gebiedt te er
kennen, dat de „Etoile Beige" aan deze
campagne niet heeft medegedaan.
Dankbetuiging van den Koning van
Engeland.
De koning van Engeland heeft hei
volgende telegram 'gezonden aan de
Koningin der Nederlanden
„Nu de interneering van Britsche
krijgsgevangenen ir. Nederland is ge
ëindigd, stu ik er prijs op Uwe Majes
teit te verzekeren, hoezeer ik waardeer
de vriendelijkheid, de sympathie en de
achting, welke de officieren en man
schappen van het Britsche leger hebben
ondervonden, zoowel door de wijze
waarop bet plan der interneering werd
uitgevoerd ais in hun dagelijkschen om
gang met de bevolking van uw land.
Zij zullen aan hun verblijf in Neder
land terugdenken als aan hun eersten
indruk van geluk en vrede, na de ellende
en het harde lot dai zij tevoren hadden
te verduren."
De ziekte van den ex-keizer.
De ex-keizer is tengevolge van een
beschrijfeHjk naar Editli met haar na
tuurlijkheid en naar Thankmar, die al
tijd opgewekt en vrooliik was en aan
wien hij zooveet te danken had, al was
hij ook jaren ouder.
Geld én. geluk ze gingen zoo zel
den samen.
Een afschuw beving hem soms. als
hij aan zijn trouwdag dacht in Mei.
Voor zijn woordbreuk tegenover
Edith was hij zwaar genoeg gestraft
door den innerlijken tweestrijd, dien hij
tc strijden had. Z"n open, anders voor
elke huichelarij gesloten karakter viel
hem niet gemakkelijk de rol van min
naar te spelen soms gruwde hij er
zelfs voor, Martha een kus te geven.
Eerst was het wel een licht, heerlijk
gevoel geweest, zoo vrij van alle schuld
tc zijn.
Hij had niet meer geweten, waar
heen zich ie wenden, daar hij in 't ge
heel niet rekenen kon. De maningen
van den kleermaker waren hem onver-
dragelijk geworden, vele anderen wa
ren daar nog bijgekomen en tenslotte
had men hein zelfs met den deurwaar
der bedreigd. ,En Edith kon hij ook geen
deelgenoot van zijn zorgen maken ze
had hem tocli niet kunnen helpen.
Toen waren die vele invitaties der fa
milie Hildebrandt gekomen, die hem
zoo opvallend begunstigde en haar rijk
dom zoo ten toon spreidde.
De oude Hildebrandt kon zulke heer
lijke bowls bereiden Waldow dronk
meer, dan goed voor hem was en in
zulk een stemming was hij Martha's
verloofde geworden.
Zoo moest het gebeurd zijn dacht
hij nu. Het was thans plicht, zich zoo
goed mogelijk tc houden.
Hij had een zorgeloos kven noodig,
wanneer hij naam wilde maken. En was
het geen heerlijk gevoel, rustig te kun
nen gaan slapen zonder met zorg ver
vuld aan den dag van morgen te hoeven
hardnekkige influenza zeer ernstig ziek
geweest. De toestand liet zich, daar
er zich complicaties voordeden, zóó
gevaarlijk aanzien, dat chirurgisch in
grijpen r.oodig werd geacht.
Prof, Lanz werd ontboden en heeft
thans reeds meerdere malen den ex-
keizer bezocht.
De „Tel." heeft zich tot prof. Lanz
gewend om nadere inlichtingen, die
deze met de grootste welwillendheid
veischafte.
Prot. Lanz dan deelde mede, dat in
derdaad de toestand gevaarlijk Is ge
weest, doch dat thans een merkbare
veFbeierbig is ingetreden. Maandag
nog heeft prof. Lanz den ex-keizer be
zocht en toegestaan, dat hij het bed
verlaat. Hij kon den patiënt, met het
oog op het "min gunstige weder, waar
bij gemakkelijk kans voor recidive ont
staat, niet toestaan de kamer te ver
laten.
Prof. Lanz meende, dat de toestand
thans over hei algemeen goed vooruit
gaande is.
Steenkool alt België?
De „Gazette" schrijftDe ouder-
j handelingen tusschen Nederland en
Beigië over den ruil van runderen en
j zuivelproducten tegen steenkool zijn
t zoo goed als geëindigd. Nederland
heeft aangeboden de steenkool, die
België zal leveren, zelf uit Luik te
halen.
Koitn uit Duiiscbtsnd.
j Mét ingang van heden zuilen naar
het „Hbla." meldt dagelijks twee trei-
i nen steenkool uit Duitschland aan-
I voeren. Ü'ijkt bet de Duitsche regeering
mogeiijk deze levering voort te zetten,
dan i:an op een totaal transport van
40.000 ton per maand uit Duitschiana
gerekend worden.
Geen goedkoopje tabak en sigaren.
Van een prijsdaling der tabakken en
sigaren kan, naar beweer i wordt, in
j afzienbaren tijd geen sprake zij-:, daar
i de aanvoerer van de ruwe grondstof
I nog geruime:: tijd uitblijven en de be-
j hoefie aan rookmateriaai in het buiten-
f land mei den dag toeneemt, zoodat eer
S op eeii prijsvermeerdering dan op prijs-
vertntodertog zou kunnen worden ge
rekend.
I Herziening ouderwijzersjaatwedden,
I In afwachting van een verdere her-
ziening van de o/ideiwijswet heeft de
minister van onderwas een ontwerp
t iugediend tot herziening van de jaar-
j wedden der onderwijzers,
j De ten laste van het rijk komende
jaatwedden zullen bedragen, wat be
treft de openbare scholen f31.257.000,
bijzondere schoten f21.071800, te za-
men f 52.328.800. Hiertegenover ver
vallen de subsidiën ter. bedrage van
f 23 475 307. Er blijft dus een vermeer
de-ring der uitgaven met f23.853 493.
waarbij komt een bedrag van f617.596
voor herhalingsondcrwiis, Rijksuitgaven
doet stijgen met f24 361.080. De ge
meenten zullen hierdoor van de uitga
ven voor salarissen en herhalingson-
denken
IX.
Tot haar verbazing las Edith op een
avond in de krant, dat spoedig nog
vóór het sluiten van het seizoen in
den stadsschouwburg een tooneelstuk,
getiteld „Charlotte Krondorf" zijn eer
ste opvoering zou beleven en dat de
schrijver daarvan de gevierde concert
meester van het stadsmuziekgezelschap
was, Luciaan Waidow, die thans ook
op de planken lauweren wilde plukken,
die hern in zijn beroep zoo rijkelijk ten
deel vielen.
Het was dus toch zoover gekomen.
Dat was gauw gegaan. Hij had edi
tor nu zonder zorgen kunnen werken,
dan was het geen wonder.
Edith liep met de krant ,naair Thank
mar, die in zijn studeerkamer zat te
studeeren, want het examen stond voor
de deur.
Hij zag op, toen Edith binnentrad.
Wat is er, zusjelief?
Ze reikte hem de krant.
Daar lees, zeide ze en wees naar
het artikel, dat ze zoo juist gelezen had.
Thankmar las haastig en' lachte.
Waar lach je om, Thankmar?
vroeg ze verbaasd.
Omdat ik denk, dat het nooit veel
goeds kan zijn. Het is zeker alleen aan
protectie le danken, dat het ding inge
studeerd is, omdat het juist Waldow is.
Voor zoo knap houdt je hem dus
niet
'Neen, zeide Thankmar droogjes
en leunde achterover in zijn stoel. Neen,
dat is zijn gebied niet. Als men een
tooneelstuk schriiven wil, moet men
meer kunnen dan viooi spelen. Pas eens
op, Edith, dat wordt je reinste schan
daal.
(Wordt vervolgd.)
