De Witte Vrouw SATERDAG 6 OCTOBER, pnze Gratis-Verzekering tegen Ongelyfclcera 300 gulden. 1 iii éjs CcuMt sshsoii sen llpepe!. ^BIE^otebestuÜR' VREOESKANSEN. FEUILLETON BINNENLAND VL1SSINGSCHE COURANT HesSen hebben wis aaim onaeri aïsonraé 1 G. BUTZs houder vaan polis ra®. 294Ï, tj|e liet ongeluk faacl, b3| t»et verrlclstera g vara vverkzaatnheden ojï rfe „Electa*1® g Tiraïaferiek", EEN OOG te vertiezen, ara- gevolge cte ctesfaetrefSeracS© Roejpalcaigess I vara onze «3ratïs-Verz;©Ï5erlrtó9 een ait- Keerïrag! gedaan vara ÖE UITGEVERS. I REGEERINGSGOEDEREN. Burgemeester en Wethouders van Vlissingen brengen ter algemeene kennisdat ingevolge hunne kennis geving van 28 Februari 1917, behoo- rende bij de voor hunne gemeente gel dende distributie-regeling van regee- ringsgoederen d.d. 12 en 19 Februari A no. 213, gedurende de week van 8 Oc tober tot en met 14 October 1917 op bon no. 29 Rijst nl. 1 H.G. (1 ons) re- geeringsrijst per K.G. 0.28 of 1 H.G. (1 ons) Java of Siamrijst per KG. 0.56 verkrijgbaar is op bon no. 16 Zeep, 1 H.G. (1 ons) Zeep prijs f 0.2R 1 K. G. verkrijgbaar is en op bon no. 11 Bak- en Braadvet 1 H.G. (1 ons) Vet prijs per K. G. 0.80. Vlissingen, 6 October 1917. Burg. en Weth. voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKS. De Secretaris, J. P. v. ROSSUM jr. Dc Burgemeester van Vlissingen maakt bekend, dat door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel, gezien art. 8, 3e lid der Distributiewet 1916, is goedgevonden, onder intrek king van het ter zake bepaalde van zijne beschikking van 3 April 1917, no. 28600b, afd. Handel, vast te stellen een maximum-kleinhandelprijs van geraf fineerd zout van 11 ets. per K.G. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. De Burgemeester van Vlissingen brengt ter openbare kennis, dat de Rijks-commissie van toezicht op de Aardappelvereeniging, gezien hare tot nadere order verleende ontheffing van het verbod van vervoer voor zoover betreft de gewone (blanke) Eigenhei mers of Borgers en Industries alsmede van het verbod van aflevering dier soorten aardappelen, voor zoover die aflevering geschiedt uitsluitend aan handelaren en militaire depots, maakt thans bekend, dat met ingang van 7 October 1917 bovengeonemde onthef fingen worden ingetrokken, zoodat van DOOR jk. HJkjsrs. 3) (Mrtt TertoJra. Charles is dan den morgen van de begrafenis in 't dorp geweest. Bij mij, zei Donkers. O, ik vergeet dien morgen nooit, hernam Mele. Hij kwam thuis als een ziek mensch... Marie had de doode ge zien en ze kende 't gezicht, maar kon het niet thuis brengen. En Charles be greep wel, hoe Marie het gezicht kende. Ze had Margaretha op 't bloemenfeest 'e Heist gezien... En nu vreesde Char les maar, dat het haar al met eens te binnen zou schieten... Ha, daarom achtervolgde hij mij, sprak het meisje. Hier, bij 't dorp en te Brugge, toen ik naar 't begijnhof ging. En hij zei altijd, dat ik tegen hem kon kelde... Omdat hij benauwd was van je ontdekking Hoe is 't mogelijk, zoo te huiche len riep Donkers op een toon van verachting uit. Dien morgen van de be grafenis stond hij bij ons aan de deur... En 't was het door hem zoo schande- h)k bedrogen meisje, dat daar als een yreemde naar 't graf gedragen werd. jjai nu begrijp .ik, waarom hij Marie beletten wilde, naar de doode te gaan j-'en Hij deed nog of het uit bezorgd- "e<d met haar was. Welk een gemeene schürk En hij is ook nog naar 't doo- af dien datum het vervoer en de afle vering van alle soorten aardappelen, zoowel aan handelaren en militaire de pots als aan particulieren is verboden, behoudens wanneer het vervoer ge schiedt ter uitvoering van een opdracht tot aflevering door de Aardappelver eeniging of een harer vertegenwoordi gers, als omschreven in art. 3 der be schikking van den Minister van Land bouw, Nijverheid en Handel, no. 501 D, dd. 24 September jl. afd. Crisiszaken. De Burgemeester voornoemd, 'VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. De Burgemeester van Vlissingen, maakt bekend, dat door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel, gezien de wet van 1 September 1917 (Staatsblad no. 578) is goedgevonden, onder intrekking van zijne beschikkin gen van 27 April 1917, no. 36396, afd. Handel, en van 12 Mei 1917, no. 39063, afd. Handel, vast te stellen de navol gende bepalingen 1. Het is verboden turf van de eene gemeente naar de an dere te vervoeren. 2. Het verbod in ar tikel 1 bedoeld geldt niet, wanneer de zending vergezeld is van een toewij zingsbiljet, geteekend door of namens den Directeur der Rijkskolendistributie. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE De Burgemeester van Vlissingen maakt bekend, dat door den Minister van Landbouw, Nijverheid en Handel, gezien art. 8 der Distributiewet 1916, is goedgevonden: A. voor Zweedsche lucifers vast te stellen een maximum-groothandelprijs van 174.50 per kist, inhoudende min stens 10.000 doosjes, een maximum- tusschenhandelprijs van 19 cent per pak, inhoudende minstens 10 doosjes een maximum-kleinhandelprijs van 22 cent per pak, inhoudende minstens 10 doosjes en van 2% cent per doosje, inhoudende minstens 55 stuks. B. voor Hollandsche lucifers vast te stellen een maximum-groothandelprijs van 162 per kist, inhoudende minstens 10.000 doosjes een maximum-tusschenhan- delprijs van 17% cent per pak inhou dende minstens 10 doosjes een maxi mum-kleinhandelprijs van 20 cent per pak inhoudende minstens 10 doosjes en van 2% cent per doosje inhoudende minstens 55 stuks C. te bepalen, dat denhuis geweest en vader Delaat, die er ook stond, had wel gelijk, toen hij tot Charles riep spreek gij In jou'n huis is m'n jongen mishandeld Ja, dat is gebeurd, hernam Mele en weer kwam de kerel geheel ontdaan thuis... Hij moest drank hebben... Maar wie was Margaretha eigen lijk vroeg de burgemeester. Haar vader is hier geweest.... Ja... Charles wist het wel... en de schavuit heeft nog met den armen man gelachen. Wie Margaretha was Een on.no.ozel schaap, dat gemakkelijk in Charles' strikken liep, vervolgde Mele. Hij heeft 'haar te Brugge leeren ken nen... Ze kwam eigenlijk van Kortrijk. Leonard Meuleman kende de tante van het meisje... En hij hoorde, dat Atar- garetha bij die tante was. Toen liet hij Charles komen en raadde hem aan met dat meisje te trouwen... Hij sprak over haar rijkdom... Leonard hoopte, als Charles getrouwd zou zijn dat hij hem gerust zou laten, want Charles plukte z'n oom ook. En gaf de gierigaard geld?... vroeg Donkers. Hij moest wel... Waarom, wilde de burgemeester weten. Dat zal ik vertellen, als ik voor Leonard en Charles sta. Ik wil bij die schavuiten gebracht worden, 'k Weet alles van de Meulemans en ik zal hen niet sparen Goed, Mele, vertel maar voort hernam de burgemeester. Ehwel, Leonard Meuleman bracht zelf zijn neef bij de dame, de tante van Afargaretha. Daar zag Charles het meisje... Ge weet, hoe hij zich kan voordoen... En al gauw wandelde hij de vorenbedoelde maximum-groothan- delprijzen zijn te verstaan ioco Amster dam, Rotterdam of fabriek en de maxi- mum-tusschenhandeiprijzen af pakhuis grossier. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. Zonder nu tot de zwartgailigeu te moeten gerekend worden, mag men aan de vredesnota van den Paus waarlijk geen conclusien vastknoopen, die op een spoedigen vrede wijzen. Weliswaar bereikten ons deze week opnieuw berichten, dat Paus Bene- dictus geenszins den moed. opgeeft, om de beide partijen wat nader tot elkander, en zoo het slechts mogelijk is, tot een vergelijk te brengen, heel veel gewicht legt dit feit niet in de schaal, inderdaad het resultaat der jongste pogingen om, door bemidde ling, tot het einde dezer wereldwor steling te komen, is verre van roos kleurig op 's Pausen nota is zoo min door Frankrijk als Engeland en Italië geantwoordhet machtige Amerika, dat zijn milliarden dollars en zijn rr.illioenen-iegers ten oorlog gaat gebruiken, antwoordde afwijzend, en zooai het bescheid der Centrale mogendheden niet dermate verkillend op de ontwakende vredesverwachting inwerkte, als waartoe de houding aan de andere zijde aangenomen aanlei ding gaf, daar toch vooral nu de machtigste der Centralen, Duitsch- land, weigert zijn oorlogsdoeleinden bekend te maker), is het een onbegon nen zaak te achten, om uit al deze bittere teleurstellingen nog een noe menswaardige vredeskar.s te distil- leeren. Nochtans, geheel hopeloos als de staat van zaken zich, althans uiter lijk, laat aanzien, is hij naar het ons wil voorkomen, inderdaad nog niet. Men dient toch bij- dat alles niet te vergeten, dat de innige wensch der regeeringen, de vurigste begeerte der volkeren onbetwistbaar in de richting van den vrede streeft. Weliswaar wor den over en weer nog zulke uiteen- loopende eisciien gesteld, zulke ver schillende voorwaarden gehoord, vooraleer van een schijn van toena dering kan worden gerept, laat staan van onderhandelingen kan worden gesproken, dat metterdaad van een definitieve schrede in de vredesrich- ting geen sprake istoch kan niet en door niemand worden ontkend, dat de vredesidee sedert kort op nieuw in aller gedachten is doorge drongen, dat door te spreken over vredeskansen, die idee wordt leven dig gehouden en dat het zaad op deze wijze uitgestrooid, te eenigertijd de kiem des vredes, die het bevat, tot wasdom en rijpheid brengen moet. in weerwil dan ook van de uiterst schaarsche vastgaande gegevens, om met Margaretha door Brugge, 't meest 's avonds... en op een morgen kwam er op den Uilentoren een brief van Enge land, waarin Charles schreef, dat hij getrouwd was. Een week later bracht hij z'n slachtoffer naar Leonards huis en dan naar den Uilentoren. Mele, ik moet je nu ook eens wat vragen, zei Donkers, die aan 't bezoek van den ouden man, Margaretha's va der, dacht. Vraag maar op antwoordde de •oude vrouw gewillig. Margaretha's vader is bij mij ge weest, en vertelde, dat z'n dochter hem uit Engeland een verbitterden brief had geschreven... Weet je daarvan iets? Het arme schaap heeft nooit een brief mogen schrijven. Die brief was van Charles. Ik weet dat uit een twist tusschen, 't paar. Margaretha verweet Charles, dat hij aan haar vader een valschen brief had geschreven. Zij sprak altijd van haar vader... maar ze mocht er niet heen. Leonard Meuleman wilde ook, dat Charles den vader zou bezoeken om een wettig huwelijk te kunnen sluiten, want dat in Engeland was het niet. Leonard dacht aan de bruidschat. Maar Charles wilde van geen wettig huwelijk weten, en een bruidschat had hij niet noodig, zei hij mij. Hij trok wissels op z'n oom en z'n vader Maar, Mele, hij sprak zelfs tot mijn dochter van verkeeren, hernam de koopman. Was dat ook met het doel te bedriegen Natuurlijk Wat heeft hij Flora van den Wildeman niet wijs gemaakt En ga1 een,s naar Lissegem vragen hoe hij de dochter uit den Gouden Leeuw bedrogen heeft Welk een schavuit riep de han er de vredesidee op te bouwen, in weerwil van de geringe bereidwil ligheid door de regeeringen der oor logvoerende partijen getoond om op het Pauselijk voorstel onomwonden in te gaan, in weerwil zelfs van de onverpoosd hevige actie op de slag velden van Europa, in weerwil van dat alles, gevoelt men, meer dan nog op eenig ander tijdstip van den oor- logsduur het geval mocht zijn, dat de vrede, hoe langzaam ook, nade rend is, dat de vrede, als het ware, in de lucht zit. Een gevoelen, dat voor beredeneering ontvatbaar niette min allerwege groeiende is. Echter, omtrent het tempo van den groei en het tijdstip der rijpwording van de vredesidee valt niets met zekerheid te zeggen. Een langzaam tempo is het zeer zeker, doch waarom er aan te wanhopen, dat niet de een of andere oorzaak den gang versnellen kan Men weet hef, wij zij geen vrien den van het beursbedrijt in den zin, waarin gemeenlijk dit bedrijf wordt aangemerkt, als zijnde louter wind handel en speculatie. Echter weer houdt zulks niet, dat wel degelijk aan het doen en laten der Beurzen, zoowe! in ons land als elders, con clusien mogen worden vastgeknoopt, die niet alle ten eenemale verwerpe lijk zijn. En nu doet zich, kort nadat 's Pausen voorstel werd gedaan, het opmerkelijke verschijnsel voor, zoo wel aan de beurzen van Amsterdam als Londen, Berlijn als Parijs, Wee- nen als Boedapest, dat zich een al gemeene opgaande koersbeweging heeft baangebroken en weet staande te houden. Deze beweging, die zich over alle fondsen uitstrekt, die bij een komenden vrede voordeel zullen hebben, wijst er onmiskenbaar op, dat er metterdaad iets gaande is, waarvan de gewone buitenstaander niet weet. Dat ook de pacifisten in de neutrale landen meer en meer moed vatten, en waarvan op het aan staand congres in de Zwitsersche hoofdstad eeriang blijken zal, is een aanwijzing te meer, dat, gelijk wij reeds eenerzijds constateerden, de vrede als naderende wordt gemeld, altoos dan met dit voorbehoud, dat die nadering nog mogelijk langer dan ons aller wensch is, op zich zal laten wachten, is de oorlog nu eenmaal een bedrijf van wisselende kansen, de vredeskansen zijn vaak niet min der grillig. Doch hoe onberekenbaar ook, wij mogen niet alle hoop laten varen, niet allen moed laten zinken. Het stormachtig najaar is reeds daarstraks klopt de barsche winter aan onze deur en ruiten, en helaas, wij zijn zeer schraal voorzien van de middelen om zijn barschheid te brei delen, zijn indringende koude te weren. Ook al zou het fiere minis- trieele woord, in de eerste maanden van den oorlog vernomen „In Ne derland zal niemand honger lijden", niet geloochenstraft worden, van vol delaar weer verontwaardigd. Margaretha was een verstoofene, vervolgde Mele. Charles had haar gaarne weggejaagd, maar hij durfde niet, ie vreesde voor een schandaal Hij wilde haar voor ieder verborgen houden... Eens had hij een genieenen kerel meegebracht. Die zou het meisje meenemen naar Amerika... Ge verstaat wel waarom... Ais blanke slavin, zei de burge meester. Ja, en Charles zou er geld voor krijgen De lafaard wilde z'n slachtof fer verkoopen. Maar dat wilde ik niet Geloof me of geloof me niet, maar ik heb dat voorkomen... ik heb h'm ge dreigd ales openbaar te maken. O, ie was woedend... hij stond voor me als een razend beest... ie zou roe vermoor den, maar ik was niet bang van hem En hij heeft z'n plan niet durven uitvoe ren Nu en dan wist Margaretha eens te ontsnappen en, dwaalde ze rond. Ze had naar Kortrijk willen gaan, maar ze durfde niet zonder Charles. Ze wilde toch komen als wettig gehuwde vrouw. Eens zei Charles haar rond de waar heid Je zijt niet getrouwd riep hij... Ze kreeg een crisis... ik moest haar helpen, wasschen, te bed brengen... Toén verweet de oude Meuleman z'n zoon zijn gedrag, maar hij werd terug naar z'n, boeken gejaagd. Hoe, was Charles dan getrouwd vroeg de burgemeester. Och, 't was al bedrog!... Vin Brugge nam hij Margaretha mee naar Calais. Naar Oostende durfde hij niet... uit vrees door kennissen gezien te wor den. Hij stak naar Dover over en te Londen had hij nog een kennis, ook een lichtmis en doordraaier Die deed of hij een man van de wet was en trouwde doende voorraden en middelen voor levensonderhoud is geen sprake en ji zal te minder sprake zijn, naar mate de toestand gelijk hij nu is, besten digd wordt. En al moge nu de hoop, dat inderdaad het gevoelen van velen, als zou de vredesidee groeiende zijn, niet ijdel blijken en zij eenig licht in de duisternis verspreiden, daar mede hebben wij nog geen enkele der moeilijkheden, waarvoor wij in den aanstaanden winter te staan ko men, overwonnen. Laten wij bij het bepalen onzer houding tegenover deze moeilijkheden, ons derhalve niet beinvloeden door meer of minder vage vredeskansenlaten wij aan de beurslui de winsten en verliezen zoowel het een als het ander bij honderden millioenen van het vredeskansspel over, en concentree- ren wij onze aandacht en onze kracht op de vervulling van den naastbij- liggenden piichf, den plicht van bur ger tot burger, van mensch tot mensch. In dagen van nationale vreugde ge voelen wij ons één volkin dagen van nationalen rouw drijft één gevoel ons allen te zamenin dagen van beproeving gelijk wij nu doorleven en ongetwijfeld nog doorleven zullen, mag slechts één gedachte alle andere beheerschen, deze dat wij allen een en denzelfden plicht te vervullen en naarons innigst vermogen te vol brengen hebben, om elkander tot steun en hulp, tot voorlichting en bijstand te zijn. Aldus dan kunnen wij in kalme beradenheid de vredes kansen wegen, zien in vervulling gaan, zonder overijiing, afwachten en in middels werk- en waakzaam de kwade dagen keeren, die ons tot dat tijdstip zeer zeker niet onthouden zullen worden. Nederlandsche schepen in Amerika, De Londensche correspondent van het „Hbl." meldt De correspondent van de „Morning Post" meldt uit Was hington aan zijn blad Sinds den presi dent de macht werd verleend om den uitvoer te verbieden, is de handel tus schen de Vereenigde Staten en de Noord- Europeesche rijken vrijwel tot stilstand gebracht, waardoor Duitschland van verdere voorraden uit Amerika verstoken bieef. De Nederlandsche gezant, en een speciale Nederlandsche commissie doen alle mogelijke moeite om de Neder landsche schepen die in Amerikaansche havens iiggen, vrij te krijgen, maar de regeering weigert het verlof om te ver trekken, omdat de waarborgen die zij aangaande het gebruik van de lading eischt, nog niet gegeven werden. Wanneer de wet aangenomen is waarbij de har,del langs de kust voor buitenlandsche schepen vrij gelaten wordt, zullen de Nederlandsche schepen, die thans in de Amerikaansche wateren liggen, zich ongetwijfeld op dien handel toeleggen en daardoor dus Amerikaan- het paar. En 't. onnoozel schaap geloof de alles, wat Charles haar wijs maakte! Zoo is het gegaan... al leugen en be drog En ',t is geëindigd hier in de vaart Toen had ik wroeging, 'k Had eer moeten spreken, 'k Zweeg voor m'n jongen Maar waarom. Mele 'k Was jaloersch van Charles. Die had geld, mijn jongen liep rond als een vagebond, 'k Hoopte, dat Meuleman hem een gelijk part zou geven, 't was toch ook zijn zoon Ko Loncke Meuleman's zoon riep de burgemeester verbaasd. Ja... O, ik heb 't je verteld, hoe ik naar 't kasteel moest komen wonen. Maar genoeg... Ko is een Meuleman En niets liet de oude hem na Alles was voor Charles, voor den lafaard, die z'n eigen vader verachtte En ik, Ko's moeder, heb voor den oude gesloofd en gezwoegd tot aan zijn dood toe... En pas was hij in 't graf, of ik moest buiten... ik werd aan de deur gewor pen 'k Heb medelijden met hem ge had. 'k heb hem bewaakt, als hij z'n zotte vlagen kreeg, maar met mij had ie geen deernis, de loeder Nu weet je wie de witte vrouw was En op den Uilentoren heb ik je haar kamer ge toond. Ja, je moet' Mele ook verach ten. Ze deed mee aan hun spel... Ze loog en bedroog voor hen... Ze luis terde niet naar heur hart Veracht me, straks lig ik bij m'n jongen... dan is 't allemaal uit, allemaal 'k Ware beter in m'n wieg gestorven De oude' vrouw zuchtte diep. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1917 | | pagina 1