De Witte Vrouw
SATERDAG 6 OCTOBER,
pnze Gratis-Verzekering tegen Ongelyfclcera
300 gulden. 1
iii éjs CcuMt sshsoii sen llpepe!.
^BIE^otebestuÜR'
VREOESKANSEN.
FEUILLETON
BINNENLAND
VL1SSINGSCHE COURANT
HesSen hebben wis aaim onaeri aïsonraé 1
G. BUTZs houder vaan polis ra®. 294Ï,
tj|e liet ongeluk faacl, b3| t»et verrlclstera g
vara vverkzaatnheden ojï rfe „Electa*1® g
Tiraïaferiek", EEN OOG te vertiezen, ara-
gevolge cte ctesfaetrefSeracS© Roejpalcaigess I
vara onze «3ratïs-Verz;©Ï5erlrtó9 een ait-
Keerïrag! gedaan vara
ÖE UITGEVERS. I
REGEERINGSGOEDEREN.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen brengen ter algemeene
kennisdat ingevolge hunne kennis
geving van 28 Februari 1917, behoo-
rende bij de voor hunne gemeente gel
dende distributie-regeling van regee-
ringsgoederen d.d. 12 en 19 Februari A
no. 213, gedurende de week van 8 Oc
tober tot en met 14 October 1917 op
bon no. 29 Rijst nl. 1 H.G. (1 ons) re-
geeringsrijst per K.G. 0.28 of 1 H.G.
(1 ons) Java of Siamrijst per KG. 0.56
verkrijgbaar is op bon no. 16 Zeep,
1 H.G. (1 ons) Zeep prijs f 0.2R
1 K. G. verkrijgbaar is en op bon no. 11
Bak- en Braadvet 1 H.G. (1 ons) Vet
prijs per K. G. 0.80.
Vlissingen, 6 October 1917.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKS.
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM jr.
Dc Burgemeester van Vlissingen
maakt bekend, dat door den Minister
van Landbouw, Nijverheid en Handel,
gezien art. 8, 3e lid der Distributiewet
1916, is goedgevonden, onder intrek
king van het ter zake bepaalde van
zijne beschikking van 3 April 1917, no.
28600b, afd. Handel, vast te stellen een
maximum-kleinhandelprijs van geraf
fineerd zout van 11 ets. per K.G.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Burgemeester van Vlissingen
brengt ter openbare kennis, dat de
Rijks-commissie van toezicht op de
Aardappelvereeniging, gezien hare tot
nadere order verleende ontheffing van
het verbod van vervoer voor zoover
betreft de gewone (blanke) Eigenhei
mers of Borgers en Industries alsmede
van het verbod van aflevering dier
soorten aardappelen, voor zoover die
aflevering geschiedt uitsluitend aan
handelaren en militaire depots, maakt
thans bekend, dat met ingang van 7
October 1917 bovengeonemde onthef
fingen worden ingetrokken, zoodat van
DOOR
jk. HJkjsrs.
3) (Mrtt TertoJra.
Charles is dan den morgen van
de begrafenis in 't dorp geweest.
Bij mij, zei Donkers.
O, ik vergeet dien morgen nooit,
hernam Mele. Hij kwam thuis als een
ziek mensch... Marie had de doode ge
zien en ze kende 't gezicht, maar kon
het niet thuis brengen. En Charles be
greep wel, hoe Marie het gezicht kende.
Ze had Margaretha op 't bloemenfeest
'e Heist gezien... En nu vreesde Char
les maar, dat het haar al met eens te
binnen zou schieten...
Ha, daarom achtervolgde hij mij,
sprak het meisje. Hier, bij 't dorp en te
Brugge, toen ik naar 't begijnhof ging.
En hij zei altijd, dat ik tegen hem kon
kelde...
Omdat hij benauwd was van je
ontdekking
Hoe is 't mogelijk, zoo te huiche
len riep Donkers op een toon van
verachting uit. Dien morgen van de be
grafenis stond hij bij ons aan de deur...
En 't was het door hem zoo schande-
h)k bedrogen meisje, dat daar als een
yreemde naar 't graf gedragen werd.
jjai nu begrijp .ik, waarom hij Marie
beletten wilde, naar de doode te gaan
j-'en Hij deed nog of het uit bezorgd-
"e<d met haar was. Welk een gemeene
schürk En hij is ook nog naar 't doo-
af dien datum het vervoer en de afle
vering van alle soorten aardappelen,
zoowel aan handelaren en militaire de
pots als aan particulieren is verboden,
behoudens wanneer het vervoer ge
schiedt ter uitvoering van een opdracht
tot aflevering door de Aardappelver
eeniging of een harer vertegenwoordi
gers, als omschreven in art. 3 der be
schikking van den Minister van Land
bouw, Nijverheid en Handel, no. 501 D,
dd. 24 September jl. afd. Crisiszaken.
De Burgemeester voornoemd,
'VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Burgemeester van Vlissingen,
maakt bekend, dat door den Minister
van Landbouw, Nijverheid en Handel,
gezien de wet van 1 September 1917
(Staatsblad no. 578) is goedgevonden,
onder intrekking van zijne beschikkin
gen van 27 April 1917, no. 36396, afd.
Handel, en van 12 Mei 1917, no. 39063,
afd. Handel, vast te stellen de navol
gende bepalingen 1. Het is verboden
turf van de eene gemeente naar de an
dere te vervoeren. 2. Het verbod in ar
tikel 1 bedoeld geldt niet, wanneer de
zending vergezeld is van een toewij
zingsbiljet, geteekend door of namens
den Directeur der Rijkskolendistributie.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE
De Burgemeester van Vlissingen
maakt bekend, dat door den Minister
van Landbouw, Nijverheid en Handel,
gezien art. 8 der Distributiewet 1916,
is goedgevonden:
A. voor Zweedsche lucifers vast te
stellen een maximum-groothandelprijs
van 174.50 per kist, inhoudende min
stens 10.000 doosjes, een maximum-
tusschenhandelprijs van 19 cent per
pak, inhoudende minstens 10 doosjes
een maximum-kleinhandelprijs van 22
cent per pak, inhoudende minstens 10
doosjes en van 2% cent per doosje,
inhoudende minstens 55 stuks. B. voor
Hollandsche lucifers vast te stellen een
maximum-groothandelprijs van 162
per kist, inhoudende minstens 10.000
doosjes een maximum-tusschenhan-
delprijs van 17% cent per pak inhou
dende minstens 10 doosjes een maxi
mum-kleinhandelprijs van 20 cent per
pak inhoudende minstens 10 doosjes en
van 2% cent per doosje inhoudende
minstens 55 stuks C. te bepalen, dat
denhuis geweest en vader Delaat, die
er ook stond, had wel gelijk, toen hij
tot Charles riep spreek gij In jou'n
huis is m'n jongen mishandeld
Ja, dat is gebeurd, hernam Mele
en weer kwam de kerel geheel ontdaan
thuis... Hij moest drank hebben...
Maar wie was Margaretha eigen
lijk vroeg de burgemeester.
Haar vader is hier geweest....
Ja...
Charles wist het wel... en de
schavuit heeft nog met den armen man
gelachen. Wie Margaretha was Een
on.no.ozel schaap, dat gemakkelijk in
Charles' strikken liep, vervolgde Mele.
Hij heeft 'haar te Brugge leeren ken
nen... Ze kwam eigenlijk van Kortrijk.
Leonard Meuleman kende de tante van
het meisje... En hij hoorde, dat Atar-
garetha bij die tante was. Toen liet hij
Charles komen en raadde hem aan met
dat meisje te trouwen... Hij sprak over
haar rijkdom... Leonard hoopte, als
Charles getrouwd zou zijn dat hij hem
gerust zou laten, want Charles plukte
z'n oom ook.
En gaf de gierigaard geld?...
vroeg Donkers.
Hij moest wel...
Waarom, wilde de burgemeester
weten.
Dat zal ik vertellen, als ik voor
Leonard en Charles sta. Ik wil bij die
schavuiten gebracht worden, 'k Weet
alles van de Meulemans en ik zal hen
niet sparen
Goed, Mele, vertel maar voort
hernam de burgemeester.
Ehwel, Leonard Meuleman bracht
zelf zijn neef bij de dame, de tante van
Afargaretha. Daar zag Charles het
meisje... Ge weet, hoe hij zich kan
voordoen... En al gauw wandelde hij
de vorenbedoelde maximum-groothan-
delprijzen zijn te verstaan ioco Amster
dam, Rotterdam of fabriek en de maxi-
mum-tusschenhandeiprijzen af pakhuis
grossier.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
Zonder nu tot de zwartgailigeu te
moeten gerekend worden, mag men
aan de vredesnota van den Paus
waarlijk geen conclusien vastknoopen,
die op een spoedigen vrede wijzen.
Weliswaar bereikten ons deze week
opnieuw berichten, dat Paus Bene-
dictus geenszins den moed. opgeeft,
om de beide partijen wat nader tot
elkander, en zoo het slechts mogelijk
is, tot een vergelijk te brengen, heel
veel gewicht legt dit feit niet in de
schaal, inderdaad het resultaat der
jongste pogingen om, door bemidde
ling, tot het einde dezer wereldwor
steling te komen, is verre van roos
kleurig op 's Pausen nota is zoo
min door Frankrijk als Engeland en
Italië geantwoordhet machtige
Amerika, dat zijn milliarden dollars
en zijn rr.illioenen-iegers ten oorlog
gaat gebruiken, antwoordde afwijzend,
en zooai het bescheid der Centrale
mogendheden niet dermate verkillend
op de ontwakende vredesverwachting
inwerkte, als waartoe de houding aan
de andere zijde aangenomen aanlei
ding gaf, daar toch vooral nu de
machtigste der Centralen, Duitsch-
land, weigert zijn oorlogsdoeleinden
bekend te maker), is het een onbegon
nen zaak te achten, om uit al deze
bittere teleurstellingen nog een noe
menswaardige vredeskar.s te distil-
leeren.
Nochtans, geheel hopeloos als de
staat van zaken zich, althans uiter
lijk, laat aanzien, is hij naar het ons
wil voorkomen, inderdaad nog niet.
Men dient toch bij- dat alles niet te
vergeten, dat de innige wensch der
regeeringen, de vurigste begeerte der
volkeren onbetwistbaar in de richting
van den vrede streeft. Weliswaar wor
den over en weer nog zulke uiteen-
loopende eisciien gesteld, zulke ver
schillende voorwaarden gehoord,
vooraleer van een schijn van toena
dering kan worden gerept, laat staan
van onderhandelingen kan worden
gesproken, dat metterdaad van een
definitieve schrede in de vredesrich-
ting geen sprake istoch kan niet
en door niemand worden ontkend,
dat de vredesidee sedert kort op
nieuw in aller gedachten is doorge
drongen, dat door te spreken over
vredeskansen, die idee wordt leven
dig gehouden en dat het zaad op
deze wijze uitgestrooid, te eenigertijd
de kiem des vredes, die het bevat,
tot wasdom en rijpheid brengen moet.
in weerwil dan ook van de uiterst
schaarsche vastgaande gegevens, om
met Margaretha door Brugge, 't meest
's avonds... en op een morgen kwam er
op den Uilentoren een brief van Enge
land, waarin Charles schreef, dat hij
getrouwd was. Een week later bracht
hij z'n slachtoffer naar Leonards huis
en dan naar den Uilentoren.
Mele, ik moet je nu ook eens wat
vragen, zei Donkers, die aan 't bezoek
van den ouden man, Margaretha's va
der, dacht.
Vraag maar op antwoordde de
•oude vrouw gewillig.
Margaretha's vader is bij mij ge
weest, en vertelde, dat z'n dochter hem
uit Engeland een verbitterden brief had
geschreven... Weet je daarvan iets?
Het arme schaap heeft nooit een
brief mogen schrijven. Die brief was
van Charles. Ik weet dat uit een twist
tusschen, 't paar. Margaretha verweet
Charles, dat hij aan haar vader een
valschen brief had geschreven. Zij
sprak altijd van haar vader... maar ze
mocht er niet heen. Leonard Meuleman
wilde ook, dat Charles den vader zou
bezoeken om een wettig huwelijk te
kunnen sluiten, want dat in Engeland
was het niet. Leonard dacht aan de
bruidschat. Maar Charles wilde van
geen wettig huwelijk weten, en een
bruidschat had hij niet noodig, zei hij
mij. Hij trok wissels op z'n oom en z'n
vader
Maar, Mele, hij sprak zelfs tot
mijn dochter van verkeeren, hernam de
koopman. Was dat ook met het doel
te bedriegen
Natuurlijk Wat heeft hij Flora
van den Wildeman niet wijs gemaakt
En ga1 een,s naar Lissegem vragen hoe
hij de dochter uit den Gouden Leeuw
bedrogen heeft
Welk een schavuit riep de han
er de vredesidee op te bouwen, in
weerwil van de geringe bereidwil
ligheid door de regeeringen der oor
logvoerende partijen getoond om op
het Pauselijk voorstel onomwonden
in te gaan, in weerwil zelfs van de
onverpoosd hevige actie op de slag
velden van Europa, in weerwil van
dat alles, gevoelt men, meer dan nog
op eenig ander tijdstip van den oor-
logsduur het geval mocht zijn, dat
de vrede, hoe langzaam ook, nade
rend is, dat de vrede, als het ware,
in de lucht zit. Een gevoelen, dat
voor beredeneering ontvatbaar niette
min allerwege groeiende is. Echter,
omtrent het tempo van den groei en
het tijdstip der rijpwording van de
vredesidee valt niets met zekerheid
te zeggen. Een langzaam tempo is het
zeer zeker, doch waarom er aan te
wanhopen, dat niet de een of andere
oorzaak den gang versnellen kan
Men weet hef, wij zij geen vrien
den van het beursbedrijt in den zin,
waarin gemeenlijk dit bedrijf wordt
aangemerkt, als zijnde louter wind
handel en speculatie. Echter weer
houdt zulks niet, dat wel degelijk
aan het doen en laten der Beurzen,
zoowe! in ons land als elders, con
clusien mogen worden vastgeknoopt,
die niet alle ten eenemale verwerpe
lijk zijn. En nu doet zich, kort nadat
's Pausen voorstel werd gedaan, het
opmerkelijke verschijnsel voor, zoo
wel aan de beurzen van Amsterdam
als Londen, Berlijn als Parijs, Wee-
nen als Boedapest, dat zich een al
gemeene opgaande koersbeweging
heeft baangebroken en weet staande
te houden. Deze beweging, die zich
over alle fondsen uitstrekt, die bij
een komenden vrede voordeel zullen
hebben, wijst er onmiskenbaar op,
dat er metterdaad iets gaande is,
waarvan de gewone buitenstaander
niet weet. Dat ook de pacifisten in
de neutrale landen meer en meer
moed vatten, en waarvan op het aan
staand congres in de Zwitsersche
hoofdstad eeriang blijken zal, is een
aanwijzing te meer, dat, gelijk wij
reeds eenerzijds constateerden, de
vrede als naderende wordt gemeld,
altoos dan met dit voorbehoud, dat
die nadering nog mogelijk langer dan
ons aller wensch is, op zich zal laten
wachten, is de oorlog nu eenmaal
een bedrijf van wisselende kansen,
de vredeskansen zijn vaak niet min
der grillig. Doch hoe onberekenbaar
ook, wij mogen niet alle hoop laten
varen, niet allen moed laten zinken.
Het stormachtig najaar is reeds
daarstraks klopt de barsche winter
aan onze deur en ruiten, en helaas,
wij zijn zeer schraal voorzien van de
middelen om zijn barschheid te brei
delen, zijn indringende koude te
weren. Ook al zou het fiere minis-
trieele woord, in de eerste maanden
van den oorlog vernomen „In Ne
derland zal niemand honger lijden",
niet geloochenstraft worden, van vol
delaar weer verontwaardigd.
Margaretha was een verstoofene,
vervolgde Mele. Charles had haar
gaarne weggejaagd, maar hij durfde
niet, ie vreesde voor een schandaal
Hij wilde haar voor ieder verborgen
houden... Eens had hij een genieenen
kerel meegebracht. Die zou het meisje
meenemen naar Amerika... Ge verstaat
wel waarom...
Ais blanke slavin, zei de burge
meester.
Ja, en Charles zou er geld voor
krijgen De lafaard wilde z'n slachtof
fer verkoopen. Maar dat wilde ik niet
Geloof me of geloof me niet, maar ik
heb dat voorkomen... ik heb h'm ge
dreigd ales openbaar te maken. O, ie
was woedend... hij stond voor me als
een razend beest... ie zou roe vermoor
den, maar ik was niet bang van hem
En hij heeft z'n plan niet durven uitvoe
ren Nu en dan wist Margaretha eens
te ontsnappen en, dwaalde ze rond. Ze
had naar Kortrijk willen gaan, maar ze
durfde niet zonder Charles. Ze wilde
toch komen als wettig gehuwde vrouw.
Eens zei Charles haar rond de waar
heid Je zijt niet getrouwd riep hij...
Ze kreeg een crisis... ik moest haar
helpen, wasschen, te bed brengen...
Toén verweet de oude Meuleman z'n
zoon zijn gedrag, maar hij werd terug
naar z'n, boeken gejaagd.
Hoe, was Charles dan getrouwd
vroeg de burgemeester.
Och, 't was al bedrog!... Vin
Brugge nam hij Margaretha mee naar
Calais. Naar Oostende durfde hij niet...
uit vrees door kennissen gezien te wor
den. Hij stak naar Dover over en te
Londen had hij nog een kennis, ook een
lichtmis en doordraaier Die deed of hij
een man van de wet was en trouwde
doende voorraden en middelen voor
levensonderhoud is geen sprake en ji
zal te minder sprake zijn, naar mate
de toestand gelijk hij nu is, besten
digd wordt. En al moge nu de hoop,
dat inderdaad het gevoelen van velen,
als zou de vredesidee groeiende zijn,
niet ijdel blijken en zij eenig licht in
de duisternis verspreiden, daar
mede hebben wij nog geen enkele
der moeilijkheden, waarvoor wij in
den aanstaanden winter te staan ko
men, overwonnen. Laten wij bij het
bepalen onzer houding tegenover
deze moeilijkheden, ons derhalve niet
beinvloeden door meer of minder
vage vredeskansenlaten wij aan de
beurslui de winsten en verliezen
zoowel het een als het ander bij
honderden millioenen van het
vredeskansspel over, en concentree-
ren wij onze aandacht en onze kracht
op de vervulling van den naastbij-
liggenden piichf, den plicht van bur
ger tot burger, van mensch tot mensch.
In dagen van nationale vreugde ge
voelen wij ons één volkin dagen
van nationalen rouw drijft één gevoel
ons allen te zamenin dagen van
beproeving gelijk wij nu doorleven
en ongetwijfeld nog doorleven zullen,
mag slechts één gedachte alle andere
beheerschen, deze dat wij allen een
en denzelfden plicht te vervullen en
naarons innigst vermogen te vol
brengen hebben, om elkander tot
steun en hulp, tot voorlichting en
bijstand te zijn. Aldus dan kunnen
wij in kalme beradenheid de vredes
kansen wegen, zien in vervulling gaan,
zonder overijiing, afwachten en in
middels werk- en waakzaam de kwade
dagen keeren, die ons tot dat tijdstip
zeer zeker niet onthouden zullen
worden.
Nederlandsche schepen in Amerika,
De Londensche correspondent van
het „Hbl." meldt De correspondent
van de „Morning Post" meldt uit Was
hington aan zijn blad Sinds den presi
dent de macht werd verleend om den
uitvoer te verbieden, is de handel tus
schen de Vereenigde Staten en de Noord-
Europeesche rijken vrijwel tot stilstand
gebracht, waardoor Duitschland van
verdere voorraden uit Amerika verstoken
bieef.
De Nederlandsche gezant, en een
speciale Nederlandsche commissie doen
alle mogelijke moeite om de Neder
landsche schepen die in Amerikaansche
havens iiggen, vrij te krijgen, maar de
regeering weigert het verlof om te ver
trekken, omdat de waarborgen die zij
aangaande het gebruik van de lading
eischt, nog niet gegeven werden.
Wanneer de wet aangenomen is
waarbij de har,del langs de kust voor
buitenlandsche schepen vrij gelaten
wordt, zullen de Nederlandsche schepen,
die thans in de Amerikaansche wateren
liggen, zich ongetwijfeld op dien handel
toeleggen en daardoor dus Amerikaan-
het paar. En 't. onnoozel schaap geloof
de alles, wat Charles haar wijs maakte!
Zoo is het gegaan... al leugen en be
drog En ',t is geëindigd hier in de
vaart Toen had ik wroeging, 'k Had
eer moeten spreken, 'k Zweeg voor m'n
jongen
Maar waarom. Mele
'k Was jaloersch van Charles. Die
had geld, mijn jongen liep rond als een
vagebond, 'k Hoopte, dat Meuleman
hem een gelijk part zou geven, 't was
toch ook zijn zoon
Ko Loncke Meuleman's zoon
riep de burgemeester verbaasd.
Ja... O, ik heb 't je verteld, hoe
ik naar 't kasteel moest komen wonen.
Maar genoeg... Ko is een Meuleman
En niets liet de oude hem na Alles was
voor Charles, voor den lafaard, die z'n
eigen vader verachtte En ik, Ko's
moeder, heb voor den oude gesloofd
en gezwoegd tot aan zijn dood toe...
En pas was hij in 't graf, of ik moest
buiten... ik werd aan de deur gewor
pen 'k Heb medelijden met hem ge
had. 'k heb hem bewaakt, als hij z'n
zotte vlagen kreeg, maar met mij had ie
geen deernis, de loeder Nu weet je
wie de witte vrouw was En op den
Uilentoren heb ik je haar kamer ge
toond. Ja, je moet' Mele ook verach
ten. Ze deed mee aan hun spel... Ze
loog en bedroog voor hen... Ze luis
terde niet naar heur hart Veracht me,
straks lig ik bij m'n jongen... dan is 't
allemaal uit, allemaal 'k Ware beter
in m'n wieg gestorven
De oude' vrouw zuchtte diep.
(Wordt vervolgd.)