2000
De Witte Vrouw
VRIJDAG
1917
lm f. lil II KLK If.. Kleine Marlt §8, ?!is§inp. \éim Mste,
gemeentebestuur
FEUILLETON
binnenland
ingezonden stukken
ftfO-
5Se 1
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.45
per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ1.60. Voor België ƒ2.20
Voor overige landen der Post-Unie ƒ3.35. Afzonderlijke nummers 3 cent
m
i'iabonné's, in 't ber.it eener
palis, rijn GRATIS verze-
ADVERTENTIF.PP.iJSVan 14 regels ƒ0.48; voor iedere regel meer 12 cent
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 24 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 6% ct. per regel
Mijnt dsgsiijks, oitgtzofltferd sp Zondsg m algew erkende Christelijke leestdap
j gulden bij levens- gulden bij dood jfti jfa gulden bij verlies êf*gulden bij verlies Ji g"te jT& gulden bij verlies f* gulden bij verlies
lange ongeschikt- &%gg door van een hand, van |3||| vaneen van eiken
{Jjdtegén ongelukken voortui'W heid tot werken een ongeluk Vv<LP voet of oog jL&Ptj? een duim 11*11# wijsvinger SJ%S anderen vinger
oltiieerlngSu worden VERDUBBELD indien sta eeriekerden, voorzien van galdlg plaatsbewijs, een ongeluk bekomen ap trein, boot of tram. üa oltkeerlng wordt gewaarborgd door de „Holt. filg. Verrek, Bank" tè Schiedam
"uitreiking broodkaarten.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
brengen ter algemeene kennis dat de
uitreiking der broodkaarten niet meer
door de broodbakkers zal plaats heb
ben, doch dat de broodkaarten moeten
volden afgehaald door het hoofd of
een lid van het gezin
dat tengevolge hiervan de brood
kaarten voor het tijdvak 5 October
1917 tot en met 17 November 1917 zul
len worden uitgereikt op de navolgende
wijze
op Woensdag 3 October 1917 tus-
schen 912 en 24 uur aan hen, wier
namen beginnen met een der letters
B op het Stadhuis.
A, C, D, E op het Politie-Bureau.
F, G, H, I in het Gymnastiek-lokaal
van school D aan de Groote Markt.
Op Woensdag 3 October 1917 tus-
schen 91 uur aan hen, wier namen
beginnen met een der letters
I en K in de Groente- en Fruitvei
ling.
Op Donderdag 4 October 1917 tus-
schen 912 en 24 uur aan hen, wier
namen beginnen met een der letters
L, M, N op het Stadhuis.
O, P, Q, R op het Politie-Bureau.
S, t, U in het Gymnastieklokaal van
School D aan de Groote Markt.
Op Donderdag 4 October 1917 tus-
schen 91 uur aan hen, wier namen
beginnen met een der letters
V, W, X, ij, Z in de Groente- en
Fruitveiling.
Dat voor elke enveloppe met brood
kaarten 3 cents moet worden betaald
dat de broodkaarten uitsluitend op
bovengenoemde dagen verkrijgbaar
zijn, en dus .na die dagen geen brood
kaarten meer worden uitgereikt
dat men verplicht is, de enveloppe,
waarin de broodkaarten voor het loo-
pende tijdperk zijn uitgereikt, mede te
brengen.
Vlissingen, 28 September 1917.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DÖORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM Jr.
bekendmaking.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
brengen ter algemeene kennis
dat door den Minister van Land
bouw, Nijverheid en Handel
Gezien art. 8 der Disfributiewet 1916
is goedgevonden te bepalen
het is verboden om aan verbruikers
aardappelen af te leveren bij grootere
hoeveelheid dan voor direct verbruik
vereischt is.
Vlissingen, 25 September 1917.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM Jr.
DOOR
JL. hahs.
86) (ïrtiin ra&ofa).
Ze trok een kas open en nam er twee
witte mantels en een wit gewaad uit.
Ze hief de kleederen in de hoogte.
De witte vrouw zei ze Ja, deze
kleeren zijn van de ongelukkige, die
hier heeft gewoond en in wanhoop
soms naar buiten liep... 's avonds 't
meest... en die haar jong schoon leven
eindigde in de vaart
'Heeft de witte vrouw hier ge
woond vroeg de burgemeester ver-
Ja, hier... O, arm, gevangen vo
geltje, gelokt door den valschen zoon
van den valschen vader. En ik deed
met hen mee Ik hielp de schurken.
O, 'k was laf, maar 't was om m'n jon
gen!...
Had de jonge Meuleman dat meis
je hier gebracht? vroeg de burge
meester.
Ja-
En zij was...
Zijn vrouw, burgemeester.
Gehuwd
Ja In Engeland... O, de weg,
Hen zooveel bedriegers volgden als ze
een eerlijk meisje in hun net wilden
jokken... Arm schaap, ze heeft hier
meer geweend, dan geglimlacht.
De geïnterneerde Duitsche
watervliegtuigen.
Het officieele relaas omtrent het ge
beurde met de Duitsche vliegtuigen nabij
de Zeeuwsch-Vlaarnsche kust is bij de
betrokken autoriteiten ingekomen.
Het „Volk" schrijft
Wat thans in de Zeeuwsche wateren
gebeurde bij de interneering van een
Duitsch vliegtuig, is een bijzonder bru
taal ding. Een viieger, die zondereeni
gen twijfel in Hollandsch gebied een
noodlanding moet doen, wordt geholpen
door een aantal andere Duitsche vliegers
bij een poging tot ontvluchten en dezen
wijken eerst als een hunner uiteen Hol-
landsche torpedo neergeschoten is.
Het is dit brutaal, alle rechtsregelen
vertrappend optreden, dat het militaris
me zoo gehaat maakt. Het staat muur
vast, dat volgens onaantastbaar interna
tionaal recht strijdkrachten van oorlog
voerenden, die binnen neutraal rechts
gebied komen, geïnterneerd moeten
worden en zich zonder verzet moeten
laten interneeren. Werden ze door het
neutrale land niet geïnterneerd, dan zou
dit een. oorlogsreden tegen het neutrale
land van de zijde der andere
oorlogvoerende part ij kunnen
uitmaken. De poging om door geweld
dadige vreesaanjaging, den neutrale er
toe te brengen om van de interneering
af te zien, is dus niet meer of minder
dan een poging om den neutrale een
gedragslijn te doen aannemen, die hem
in oorlog zou kunnen bren
gen. Terwijl de welbewuste neutrali-
teifsschennis der vliegers die zich boven
het neutrale gebied begeven om de in
terneering te verhinderen, op zich zeil
al van de meest krasse brutaliteit is.
Wij worden door de oorlogvoerenden
van beide zijden waarlijk niet verwend,
maar dit lijkt ons, als de ontvangen be
richten het gebeurde naar waarheid
weergeven, toch wei het toppunt. Er
zal n?tuur)ijk voor gezorgd worden, dat
de Duitsche regeering het ontoelaatbaar
optreden der vliegers wraakt, maar als
bewijs van rechtsverkrachtende gezind
heid van het uit alle banden slaande
militarisme blijft het een sterk stukje.
Onze steenkoienvoorziening.
De regeering heeft een aantal sche
pen aangewezen tot het halen van al
thans een gedeelte van de door Enge
land tot onze beschikking gestelde
100.000 ton kolen. Wanneer deze sche
pen zullen varen staat nog niet vast,
zelfs is nog niet zeker dat zij zullen
varen. Indien toch de bemanningen
weigeren uit te varen, zullen zij daartoe
niet gedwongen kunnen worden. Men
ontveinst zich namelijk niet, dat wel
de mogelijkheid, maar geenszins de ze
kerheid bestaat, dat de onderneming
goed afloopt, mede gezien de omstan
digheid, dat van geen enkele zijde een
Dus ze was toch gehuwd
Maar de jonge vos' vertelde me
dikwijls spottend, dat het huwelijk niet
wettig was... En hij beroemde zich op
z'n sluwheid... Maar 'k heb niet alles
verteld, 'k Bracht je hier, burgemeester,
om je te toonen, dat ik nu spreken wil,
dat Mele veranderd is. Dikwijls heb ik
je aan de poort misleid, dan deed ik
mee met hen... Maar laat nu 't parket
komen en alles, alles zal ik vertellen.
Ze hing de kleederen in de kas terug.
Arme, witte vrouw... onnoozel
meisje, hernam ze meewarig... O, 't is
een heel verhaal. Maar ik zal ze niet
sparen riep de oude vrouw weer hef
tig-
Ze keek de kamer rond en hernam
Daar sliep ze... O, ik ,heb haar
dikwijls in den avond hooren snikken...
Laf wijf, dat ik was! En toch, ze had
niet willen vertrekken, ze durfde niet
meer. In eenige maanden was ze heel
wijs geworden en had ze menschen-
kennis opgedaan. Op de knieën heeft
ze gelegen voor Charles Meuleman en
hem gesmeekt, haar als z'n vrouw
openlijk te erkennen voor alle men-
schen. Maar hij wilde niet... hij had al
genoeg van haar en liep met de sloere
'uit den „Wildeman"... en maakte nog
andere meisjes 't hoofd op hol Den
nacht voor haar dood had ze een ze
nuwcrisis... 's Morgens was ze doods
bleek... Weer had ze Charles gevraagd
om haar recht te doen... Maar hij wilde
niet, hij had haar bot toegesproken...
's Morgens, toen ik niet waakzaam
was, sloop ze uit den Uilentoren... 's
Namiddags verdronk ze zich in de vaart
Hier had haar lijk moeten rusten. Char-
waarborg is gegeven voor de bescher
ming van de schepen, welke de toege
zegde kolen zulle -: vervoeren.
In dit verband ij erop gewezen, dat
er nog voórtduretd, zij 't ook zeer on
geregeld, particuiere schepen met ko
len uit Engeland aankomen, o.a. is nog
eergisteren een kolenboot uit Engeland
aangekomen. Onder die omstandighe
den heeft de regiering gemeend, dat
eenige reizen naar Engeland gewaagd
moesten worden om zooveel mogelijk
van de beschikbaar gestelde 100.000
ton te halen.
Goedkoope kolen.
De „Tel." zegt met zekerheid te kun
nen berichten, dat de regeering beslo
ten heeft, gedurende den komenden
winter een bepaalde hoeveelheid koien
tegen verminderden prijs beschikbaar
te stellen, krachtens art. 1 der distri
butiewet.
Aardappelen.
De rijkscommissie van toezicht op de
aardappelvereeniging heeft aan de bur
gemeesters bij circulaire medegedeeld
dat tot nader order ontheffing wordt
verleend van het in de beschikking van
den minister van landbouw, van 25 dezer
bepaalde verbod van vervoer, voor zoo
ver betreft, de gewone (blanke) eigen
heimers of borgers en industries als
mede van het verbod van aflevering dier
eigenheimers of borgers en industries
voor zoover die aflevering geschiedt
uitsluitend aan handelaren en mi
litaire depóts. Ten einde misverstand
te voorkomen teekent de commissie
hierbij nog aan, dat het verbod van
aflevering aan consumenten het in art.
6 van 's ministers beschikking bepaalde
hoeveelheden van ten hoogste 10 K.G.
gehandhaafd blijft en dus de gelegen
heid tot opdoen van winteropslag niet
wordt gegeven.
Brandgevaar.
De minister van binnenlandsche za
ken heeft tot Gedep. Staten der pro
vincies een schrijven gericht, waarin
verzocht wordt de gemeentebesturen
uit te .noodigen de ingezetenen te waar
schuwen voor het buitengewoon groot
brandgevaar, dat dezen winter te duch
ten is in verband met de veranderde
verlichtings- en verwarmingsmiddelen.
Buiten verantwoordelijkheid der redactie
De copie wordt nimmer teruggegeven
kerstfeest op zee.
Evenals het vorige jaar kom ik alle
dames in Nederland, die tijd en lust er
voor hebben, vragen, of zij een enkel
handwerkje willen maken voor onze
zeelieden 1 Aan alle in November en
December van Amsterdam en Rotter
dam vertrekkende schepen (die met
Kerstmis niet terug kunnen zijn) bene-
les hoorde het, dat ze dood was... en
hij was blij. Maar we moesten alles
verbergen voor de menschen. En ze lag
daar als een vreemde landloopster in 't
doodenluiis... Daar heeft Charles haar
teruggezien.
Charles vroeg de burgemeester
verwonderd.
Ja, in den voornacht...
De man, die in 't lijkenhuisje
drong ...Donkers heeft het gezien.
Die man was Charles...
Maar waarom
O, ik vergeet dién avond nooit...
Hier stond de jonge Meuleman en hij
liep als een zot rond... Als de ver
smoorde nu maar geen brieven in haar
kleeding had... die hem konden verra
den 1 Dat was zijn angst... En hij wil
de gaan zien, maar hij durfde niet.
Neen, de lafaard durfde niet, hij was
bang van de doode. Zijn slachtoffer.
Maar zijn angst werd te groot... En
eindelijk ging hij en kroop in 't lijken
huis... En bleek als een doode zelf is
ie teruggekomen, bevend, buiten adem.
Hij moest cognac hebben en heeft drie,
vier glazen gedronken. Hij rilde van de
kóorts...Hij had de doode onderzocht.,
een brief bracht hij mee... een brief
aan haar vader gericht... Hier ligt hij...
Waar? vroeg de burgemeester in
spanning.
Mele trok een lade open en uit een
geheim kastje daarin haalde ze een
brief, welke nog de sporen droeg van
water... Letters waren ineengevloeid,
maar men kon het schrijven nog goed
lezen...
En 't was of er een stem uit het graf
klonk, de stem van de verstootene,
vens de lichtschepen, hopen we kistjes
met Kerstgeschenken mee te geven.
Alles is welkom kussens, kleedjes,
borstelzakken, boekomslagen (liefst
met boeken er in 1), wollen dassen,
halve wanten, tabakszakjes -enz., enz.
Een paar woorden aan den onbekenden
ontvanger worden altijd zeer op prijs
gesteld. Gaarne ontving ik uw pakjes
vóór November. Den 26sten en 27sten
October zal alles in het Tehuis voor
belangstellenden te bezichtigen zijn.
MINNIE ORT.
Christelijk Tehuis voor Zeelieden.
Veerhaven W.Z. 17c, Rotterdam.
Bovenstaand verzoek willen wij gaar
ne ook onder de aandacht onzer stad-
genooten brengen. Ondergeteekende is
'bereid de bijdragen hiervoor in ont
vangst te nemen en vóór 26 October
naar Rotterdam op te zenden.
Mevr. VOORHOEVE.
Boulevard Bankert 40.
muziek te vlissingen 7
Mijnheer de Redacteur 1
Beleefd vraag ik eenige plaatsruimte
in uw veelgelezen blad. Bij voorbaat
mijn oprechten dank.
In uw blad van Maandag 17 Sept.
1.1. las ik onder de rubriek „Stads
nieuws" een pluimpje, gericht aan het
adres van het harmoniekorps „Ons
Genoegen", bij gelegenheid van hun
laatste zomerconcert in dit seizoen op
den boulevard Evertsen gegeven. On
der meer wordt daar in genoemd de
mooie uitvoering van de Fantasie op
de opera „Robert le Diable" en „De
Hugenoten", beiden van Meyerbeer
„Om die uit te voeren, moet men over
goede krachten beschikken", plus (uw
bericht) een dirigent met capaciteiten,
waarop „Ons Genoegen" trots kan zijn,
een leidsman in de goede richting tot
hooger opvoering op de muzikale ladder.
Toen ik dat pluimpje nog eens had
herlezen en mijn gedachten daarover
den vrijen loop liet, moest ik tot mijn
vreugde erkennen, dat er nu toch hier
in Vlissingen iemand gevonden was,
die openlijk hulde durfde brengen met
het streven van één onzer Vlisingsche
muziekvereenigingen. „Duizenden wa
ren getuige van het prachtige program
ma, wat'op zeer verdienstelijke wijze
werd afgewerkt", aldus een deel van
dat bericht.
Arm „Ons Genoegen"... Duizenden
bewonderaars te hebben en nog geen
25 finantieele (begrijp mij goed 1 1)
„bewonderaars" in gansch Vlissingen,
die jaarlijks een klein penningske offe
ren willen op het altaar der edele toon
kunst. Het offer door enkelen hier ge
bracht, is toch o zoo klein, naar ver
houding wat bestuur en executanten
voor ,,Ons Genoegen" doen.
Mijnheer de Redacteur 1 Weet u wat
de leden van „Ons Genoegen" jaarlijks
opofferen van hun geld en tijd Neen
Welnu, 'ik wil u dat even beknopt op
sommen.
wanhopige vrouw, die alleen in het stil
kanaal nog rust meende te kunnen vin
den...
„Lieve Vader 1
Mijn leven is gebroken en vernie
tigd... Waarom zou ik langer in angst
en wanhpop ronddolen. God zal 't me
vergeven zoo ik rust zoek. Van mijn
man mag ik niemand ontmoeten den
pastoor zelfs niet... Hedenavond zei
hij mij, dat ons huwelijk niet wettig
was. Dat was de genadeslag. Waar
kan ik anders mijn smaad, mijn schan
de, mijn schaamte verbergen, dan in
den dood O, vergeef me, vader... ik
kan niet anders, ik ben dolend... Mijn
man kan me hier uitwerpen, ik heb
geen recht onder dat dak te verblijven.
O, Charles Meuleman heeft me laf be
drogen. Waarom ontmoette ik hem
ooit Waarom luisterde ik naar hem.
Vader, nu ken ik de wereld, toen kende
ik ze niet. O, vergeef me toch, ik han
delde niet uit slechtheid..."
Hier was de 'brief plots afgebroken.
Een naam sfond er niet onder.
Heeft ze den brief niet geëindigd?
vroeg de burgemeester.
Ik weet het niet.Alisscfoien hoor
de ze hem komen. Die laatste dagen
was hij zoo ruw tot haar. Zij stond hem
in den weg, dat durfde ze te zeggen 1...
O, breng Charles Meuleman in deze
kamer... laat ik .h'm hier ontmoeten,
hier bij die witte kleederen, dat bed,
dien brief 1 En we zullen zien, of hij
nog zal durven ontkennen 1 Ja, dat zul
len we zien 1
De burgemeester keek ontroerd rond.
Dus hier leefde ze... mompelde
hij...
Aan contributie 5.20 per jaar (do
nateurs 2.50 a 1.Twee avonden
per week (veel te weinig) repetitie en
ongeveer 15 a 20 concerten per jaar,
plus opluistering bij optochten voet
balmatch gymnastiekfeesten en an
derszins.
De onkosten welke deze vereeniging
op een jaar maakt, wil ik hier niet in
het breede vermelden, doch alleen zij
het hier genoeg te noemen, dat liet ho
norarium van den directeur, huur repe
titielokaal, gasverlichting, kachel, aan
koop muziek en instrumenten, repara
tie, enz. enz., een reuzensom beloopt,
een som waarover het bestuur van„Ons
Genoegen" wel eens achter de ooren
krabbelt en zucht „hoe komen wij er
uit 1" En dit alles om het Vlissingsche
publiek zoowel des zoiners als des win
ters' aangenaam te kunnen zijn.
Kom, bestuur van „Ons Genoegen",
slaat eens een anderen weg in en klopt
eens aan bij de vroede vad'ren onzer
gemeente. Aïisschien hebt u daar meer
kans van slagen dan bij onze ingezete-
.nen, die duizenden, die met de hand op
de beurs over den boulevard flaneeren.
„Ons Genoegen" schijnt de laatste ja
ren uit haar kwijntoestand excelsior te
gaan, heeft op heden (naar ik meen)
een bezetting van circa 50 executanten,
doch om hooger te gaan op het pad
der kunst is ijver der leden en een be
kwame directie al een groote factor,
doch wat baten al die goede eigen
schappen, wanneer de finantiën meer
studie, meer aankoop van instrumenten
en muziek zulks beletten Wat zou het
voor ons gemeentebestuur zijn, hier
eens een subsidie te verleenen van zoo
danig bedrag, dat „Ons Genoegen" on
bezorgd de tijd kon tegemoet gaan, kon
studeeren naar hartelust, niet behoefde
op te zien naar haar directeur een keer
meer per week over te laten komen,
zich te vormen tot een Harmoniekorps,
waarop heel Vlissingen trots kon gaan.
Waarom zou dat hier niet kunnen en
elders wel. Elke- gemeente zit voor
groote uitgaven, dóch waar Middel
burg Zierikzee Goes Bergen op
ZoomRoosendaal—Breda en nog veel
meer gemeenten ons zijn voorgegaan
met het geven van een ruime subsidie,
of het vormen van een stedelijk orkest
op zich namen, daar mag Vlissingen
toch zeker niet achter blijven. Vlissin
gen, de stad die zich zoo uitnemend
leent tof bevordering van het vreemde
lingenverkeer, haar magnifieke bad
plaats, haar aangename bevolking.
Kom, gemeentebestuur, kom, ingeze
tenen, neem bovenstaande eens in
overweging en steunt het'streven van
„Ons Genoegen", doch doet dat dan in
finantiëelen vorm, en ik geef u de ver
zekering, dat we in een niet a! te lang
tijdsverloop hier een harmoniekorps
zullen bezitten, waar wij met trots op
zullen neerzien. Willen is kunnen 1 1
Ik dank u, geachte redactie, ten zeer
ste voor de in zoo'n ruime mate ver
leende plaatsruimte en hoop dat mijn
Eerst te Brugge, bij Leonard Meu
leman, vertelde Mele.
Eerst daar...
Maar niet lang. Op een donkeren
avond bracht hij haar hier en de schelm
maakte 't meisje wijs, dat ze hier met
den zomer beter zou zijn... De Uilen
toren was haar buitenplaats... Ze was
blij van Leonard weg te zijn, maar ze
dacht niet, hoe ellendig het hier zou
zijn. Leonard... ook een Meuleman en
een schijnheilige schavuit 1 Ook met
hem moet ik nog spreken...
Was hij ook in deze zaak ge
wikkeld
O, hij spande altijd met Charles
samen, maar dat zal ik voor de heeren
vertellen... Eerst wil ik m'n jongen be
graven... Maar dit van de bedrogene
vrouw moest eerst van m'n hart An
ders durfde ik niet op 't kerkhof te ko
men... Ze ligt er wel niet meer, maar
ze heeft er toch gelegen. Neen, niets
zal ik verbergen, burgemeester. Kom,
laat ons nu voortgaan.
Het groepje keerde terug.
Mele ging met den burgemeester ter
zijde.
Zult ge alles aan Donkers zeg
gen vroeg de oude.
Nu a!
Ja... Bij 't lijk van m'n jongen heb
ik zitten peinzen. Mele heeft veel
kwaad gedaan. Ik wil herstellen, wat
ik kan. Ik heb Donker's dochter en"
Louis Delaat ook helpen bedriegen,...
Zij moeten alles weten. Louis en Marie
hebben harde dagen gehad, ik weet het
wel... ze moeten de volle waarheid we
ten. Zult ge die zeggen, burgemeester.
(Wordt vervolgd.)
