De Witte Vrouw
mo. i®a
Jtoargafig
1917
ies-
BEDINGEN
NVRflGEN.
uisWing
faocfie
ngeu,
eisje
ilitgaisFifia f. VIH iï VELDE lï„ Heine Mark! ü8, Viissiiigea, Isleta inters. !3
irsdiijnt daplijks. uitgezonderd op Mag en algemeen erkende Christelijke feestdagen
Ij deze Courant behoort een Bijvoegsel.
gemeentebestuur
FEUILLETON
VAGA^TIE.
binnenland
Tel. 200.
geconstateerd de
|m. 8 H.L.
tl van 8 H.L. was
Ye rose kaart, door
opgegeven,
jnkel en alleen bij
{toelichting te voe-
Jjelichting zou die
li zeer groot kun-
-,oen heeft van 10
|s 6 H.L\ heeft ge-
1H.L. over heeft,
ireef. En 8 is dan
t de zaak 200
drie haardsteden
Iaardsteden perso-
ld
5 dus, daar ik ook
5 of 17 H.L.
;n heb ik tot hier-
ts gebruikt, want
uis is nog niet op
eit gesteld. Maar
en dan op Zater-
aar uren.
9 H.L. te goed.
Ie mogen zeggen,
;in getal is.
itie wel alles ge-
mijn aandringen
Idige huiszoeking
Ik wilde mijn ge-
den laatsten troef
;ht uit de handen
ik overal geweest,
[maar ook in den
op de vliering,
geen koffer, geen
gebleven. Ook de
■snuffeld. Zelfs de
r benedenlokalen,
ruimte aohter het
oak zijn niet ver
haat geweest van
-,e onderzoek, ge-
jllig nauwkeurige
voorraad heb, en
hebben kan dan
repen het 13 jaar
hokken. Want de
■an den vloer af.
toegepast voor de
[plaatsen.
ingevuld op de
feiten, en daar-
NIE1UW1KUYK.
Etó.'jsiïïKEEiaacsz
:rdar.i, klein gezin,
es behulpzaam te
ng verzekerd,
laf van verlangd
het bureau „Vlis-
[alve dagen, loon
nketbakker.
ISJE.
ijk een net
ongeveer 16 jaar
buds'mid,. Souburg.
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.45
per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ1.60. Voor België ƒ2.20
Voor overige landen der Post-Unie 3.35. Afzonderlijke nummers 3 cent
ADVERTENTIEPRIJSVan 14 regels 0.48voor iedere regel meer 12 cent
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 24 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 6 ct. per regel
Deabonné's, in 't bezit eener A f)gulden bij levens-g fg gulden bij dood Q glf| gulden bij verlies f gulden bij^verlies 4 AO gulden^verlies g% gulden^b^ verlies
polis, zyn GRATIS verze-/yyy lang^ong^chikt-Qy een ongeluk utlU voet of oog1' 1.013 een duim liJU wijsvinger UO anderen vinger
fv* !dl«r°n3«n tordeVvERDUBBELD indien de verzekerden, voorzien nn geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot ot tram. De ultkeerlng wordt gewaarborgd door de „Hol!. Alg. Verzek. Bank" tè Schiedam
REGEERINGSGOEDEREN.
Burg. en Weth. van Vlissingen
brengen ter algemeene kennis
dat ingevolge hunne kennisgeving
van 28 Februari 1917, behoorende bij
de voor hunne gemeente geldende
distributieregeling van regeeringsgoe-
deren dd. 12 en 19 Februari 1917, A no.
213, gedurende de week van 6 Augustus
tot en met 12 Augustus 1917
op bon no. 12 Peulvruchten verkrijg
baar zijn 2/2 ons groene erwten, prijs
ƒ0.22 per K.G.
op bon no. 20 Rijst verkrijgbaar is
1 ons regeeringsrijst, prijs ƒ0.28 per
K.G. of t ons Siam- of Java-rijst prijs
ƒ0.56 per K.G.
op bon no. 6 Bak- en Braadvet ver
krijgbaar is 1 ons, prijs ƒ0.80 per K.G.;
op bon no. 4 Havermout verkrijgbaar
is 1 ons, prijs 0.32 per K.G.
Vlissingen, 4 Augustus 1917.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
M. VAN DER BEKE CALLENFELS, L.S.
AARDAPPELEN.
Burg. en Weth, van Vlissingen
■brengen ter algemeene kennis
dat door den Minister van Landbouw
zijn vastgesteld de navolgende beschik
kingen
De Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel
Gezien artikel 8, ie lid, der Distri-
butiewet 1916
heeft goedgevonden
te bepalen
Artikel 1. De aflevering en het daar
mede verband houdend vervoer van
alle aardappelen is verboden.
Art. 2. Het verbod, in het voorgaande
artikel gesteld, is niet van toepassing
op de aflevering en het daarmede ver
band houdend vervoer van
a. die soorten aardappelen, welke uit
sluitend als vroege aardappelen in den
handel komen
b. aardappelen, gedekt door een ver-
Voerbewijs, afgegeven door de Rijks
commissie van toezicht op de aardap-
pelvereeniging.
's-Gravenhage, 19 Juli 1917.
Overeenkomstig de geparafeerde
minuut,
De Secretaris-Generaal,
(get.) VERSTEEG.
De Minister van Landbouw, Nijver
heid en Handel
Gezien artikel 8, le lid, der Distri-
butiewet 1916
Gezien zijne beschikking van 19 Juli
1917, Directie van den Landbouw, no.
20095, 6e afdeeling B
Heelt goedgevonden
in te trekken zijne hierboven genoem
de beschikking, en te bepalen
Artikel 1. De aflevering en het daar-
DOOR
JLli-A-MS.
39) (Nadruk YBröoien.)
Ha, de waarheid zal wei uitschij
nen mompelde Louis, 't Gaat nu hard
om hard. Ik weet dat ik tegenover een
lagen kerei sta, maar we zullen zien,
wie het wint
De witte vrouw... Daar had hij ze
gezien, op het erf, onder de boomen,
bij den vlasput ook. Uit wanhoop had
ze zich toen ook al van het leven wil
len benemen.
Daar was ze gekomen, in haar wit
Meed, voortgejaagd door de wanhoop.
En Louis ontstelde.
Weer zag hij een gedaante op den
boomgaard', 't Scheen een man... Zijn
vervolger
Plots klonk een schot en vloog de
fuit aan stukken. Een kogel floot den
jongeling langs 't hoofd.
Hulp riep Louis in zijn schrik.
Dadelijk ontstond gerucht in huis.
Vader Delaat kwam de kamer binnen
gestormd.
Wat is er riep hij. Heb ik hooren
schieten
Ja.
Wie
'k Weet het niet. Ik heb éen man
°P den boomgaard gezien
mede verband houdend vervoer van alle
aarappelen is verboden.
Art. 2. Het verbod, in het voorgaande
artikel gesteld, is niet van toepassing
on de aflevering en het daarmede ver
band houdend vervoer van
a. die soorten aardappelen, welke uit
sluitend ais vroege aardappelen in den
handel komen
b. Eigenheimers of Borgers
c. de aardappelen, gedekt door een
vervoerbewijs, afgegeven door de
Rijkscommissie van toezicht op de
aardappelvereeniging.
's-Gravenhage, 28 Juli 1917.
Overeenkomstig de geparafeerde
minuut,
De Secretaris-Generaal,
(get.) VERSTEEG.
Vlissingen, 3 Augustus 1917.
Burg. en. Weth. voornoemd,
(get.) VAN DOORN VAN
KOUDEKERKE.
De Secretaris,
(get.) M. VAN DER BEKE
CALLENFELS, L.S.
INLEVERING BROODKAARTEN.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
brengen ter algemeene kennis
dat de vervallen broodkaarten over
het tijdvak 28 Juli 1917 tot en met 5
Augustus 1917, voor zoover daaraan
n.og bons zijn bevestigd (met de bons
waartegen dus geen~ brood werd ge
kocht), moeten worden ingeleverd ten
Stadhuize op Maandag 6 Augustus
1917, van des voormiddags 9 uur tot
des namiddags 3 uur
dat op de achterzijde van iedere
kaart de naam moet worden vermeld
van hem, aan wien de kaart werd uit
gereikt
dat bovengenoemde inlevering ge
schiedt door het werpen van deze kaar
ten in de in de gang van het Stadhuis
staande hiervoor bestemde mand
dat verzuim dezer verplichting, on
verminderd de daarop gestelde straf
van eene hechtenis van ten hoogste één
maand of geldboete van ten hoogste
één duizend gulden, tengevolge kan
hebben dat geene nieuwe broodkaarten
worden uitgereikt.
Vlissingen, 4 Augustus 1917.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
M. VAN DER BEKE CALLENFELS, L.S.
Oogstmaand is de vacantie-maand
bij uitnemendheid. Dan pleegt vooral
de jeugd te genieten van haar vrijheid,
vrij van dwingend schoolwerk, vrij van
de tot op de minuut afgemeten school
uren maar ook de volwassenen re
kenen deze maand tot de voornaaijiste
om de gelegenheid aan te grijpen,
ten einde voor korter of langeren tijd,
En schoten ze naar hier
In de ruit.
O, wat gaan ze nog al doen
De boer ging naar de keuken en
greep de tweeloop, welke .boven den
haard hing. Gewapend trok hij naar
buiten. Maar niets roerde op den boom
gaard, dan de wind.
Vrouw Delaat en Malvina waren, ook
opgestaan.
Vader, doe de deur toe Ze zijn
misschien met velen, waarschuwde de
boerin, 't Zullen dieven geweest zijn
Neen, geen dieven, sprak Louis,
'k Zal je alles verhalen.
En hij gaf een verslag over den roe-
rigen, geweldigen nacht.
Iedereen was verbaasd.
Louis, weet ge dat nu zeker
vroeg dan vrouw Delaat. Want 't is een
erge beschuldiging tegen Meuleman.
Hebben ze ons gespaard riep de
boer uit.
Neen, vader. Maar, ge weet het,
wat gij .niet wilt dat u geschiedt, doe
dat dan ook aan anderen niet 't Is
ons om de waarheid te doen... de zui
vere waaiiheid, die we voor God en de
menschen kunnen getuigen.
Ja, moeder voor God en de men
schen durf ik getuigen, dat ik de doode
herken, sprak Louis ernstig.
Dan is 't goed, jongen. God geve
dat de zaak nu opgehelderd worde
E11 Marie is een goed, oprecht meisje
En ge hebt dien aanrander op de.n
weg niet herkend vroeg de landbou
wer.
Neen, vader.
Wie weet, was 't Charles Meule-
zich uit de beslommeringen en moei
lijkheden van den dagelijkschen arbeid
te bevrijden. En zoo ziet men oud en
jong in deze weken van Oogstmaand,
deze den wandelstaf, gene den reis
zak opnemen om huis en woonplaats
voor een wijle te verlaten.
Voor velen is de natuur, en de
aanschouwing harer wonderen het
doel hunner tochten zij trekken naar
die oorden, waar het oog ongekende
verschieten, golvende velden, welige
weien of wel schaduwrijke bosschen
aanschouwtanderen voelen zich
door het stedenschoon meer aange
trokken, waar zij in musea hun kunst
zin, in de waarneming van de volks
eigenaardigheden hun volkenkunde,
in het verkeer met vele menschen
hun menschenkennis kunnen ver-,
meerderen. En allen, om het even of
het den natuurliefhebber, dan wel den
reiziger betreft, allen komen voor
eenigen tijd, verkwikt naar geest en
gemoed, en ook niet weinig versterkt
en rijker aan ervaringen in hun
woonstêe terug. Daar worden dan de
ervaringen overdacht, en van de her
inneringen genoten, vaak den ge-
heelen winter en nog veel langer
soms. Aldus ook houden de geneuch-
ten niet ,op bij het eindigen van den
vacantie-tijd, maar verlengen ze hun
weldaden nog langen tijd daarna.
De zeer bijzondere omstandigheden,
waaronder wij thans leven, heeft in
al ons doen en laten groote veran
deringen gebrachtook derhalve in
de wijze waarop de vacantie-tijd ge
sleten en zijn vreugde en vrijheid
genoten kan worden. De moeilijkhe
den, in vele gevallen onoverkomelijk,
om naar het buitenland dat thans
bovendien allesbehalve aantrekkelijk
is te gaan, dwingt allen, zelfs de
rijksten onder ons, om binnen 's lands
grenzen datgene te zoeken, wat zij in
gewone tijden vaak ver van huis nog
niet eens vinden kunnen. Daaraan is
het te danken dat ons eigen land
thans veel meer dan ooit in alle ge
westen en in alle richtingen doorkruist
en bezocht wordt door landgenooten,
die daar anders niet zouden komen.
E11 dan treft het hoe opgetogen, hoe
vol bewondering, hoe geestdriftig zij
dikwijls terugkeeren, over hetgeen het
eigen land aan ongekend natuurschoon,
aan oud en modern stedenschoon en
aan vele leerzame zaken oplevert. Wij
mogen ons daarover terecht verheu
gen, ook al verliezen wij geenoogen-
blik de droeve oorzaak uit het oog,
die tbt de feitelijke afsluiting onzer
grenzen leidde. Want ons eigen land
te leeren kennen, is hetzelfde als het
te leeren liefhebbenimmers in zoo
man niet
Vader, wees voorzichtig, waar
schuwde de boerin weer.
Van zoo'n kerel is alles te ver
wachten.
Dat is mogelijk, maar we mogen
maar getuigen, wat we zeker weten.
De nacht was gestoord. Nog lang
sprak men over 't gebeurde, en, al ging
men weer te bed, de slaap was niet
rustig meer.
Marie had na 't afscheid van Louis
aan de deur gebeid. Donkers deed open.
Wie daar vroeg hij. Gij, Marie
riep hij verbaasd. Vanwaar kom je?
Ik meende, dat je in bed lag.
Neen, vader.
't Meisje begon te schreien.
Kom gauw binnen Wat is er ge
beurd hernam Donkers ongerust.
Neen, niet bij meneer Markgrave
Die is al boven... Zet je neer!
Wat is er toch
O, vader, nu za! de waarheid blij
ken.
Vanwaar kom je dan
Van 't kerkhof.
Heb je de doode gezien
Ja.
Maar Marie
En Louis was bij me.
Louis Delaat Maar droom ik mi
En Louis heett de doode ook her
kend. 't Was 't meisje, dat bij Charles
Meuleman liep te Heijst op 't bloemen-
feest.
Maar Marie
Donkers sprong op van verbazing.
Vertel me alles zei hij kalmer.
vele zaken doet ons land in geen
enkel opzicht onder, noch staat het
ten achter bij hetgeen misplaatste
voorliefde in het buitenland zegt te
bewonderen. En meer dan ooit heeft
thans de eigen geboortegrond recht
op onze liefde en aanhankelijke toe
wijding.
Daarbij komt nog een omstandig
heid van practischen aard deze, dat
door de gedwongen beperking in
veler reisplannen,aanzienlijke sommen,
die anders naar het buitenland gaan,
thans hier te lande ten goede komen
aan tallooze nijvere burgers. Men
moet er maar eens groote bankiers
huizen naar vragen, welke reusach
tige bedragen aan reis-credietbrieven
zij des zomers aan hun klanten plach
ten te verstrekken men moet er de
buitenlandsche hotelhouders en hun
geheelen aanhang over hooren, hoe
de Nederlanders gaarne geziene,
wijl solied betalende gasten zijn.
Dat alles komt nu aan het eigen land
ten goede.
Inmiddels, bij al hetgeen door zoo
velen thans op het eigen landserf ge
noten en verteerd kan worden, dient
niet vergeten, dat hoe vele duizenden
onzer medeburgers daartoe in staat
zijn, nog zooveel talrijker zij zijn, voor
wie, noch buitenslands, noch binnens
lands de gelegenheid geschapen is,
om een rust- en vacantietijd te nemen,
die waard is op dien naam aanspraak
te maken. Nijpende zorgen, huiselijke
beslommeringen, een kwellende be
staanszekerheid zijn helaas het deel
van zoovelen onder ons. En hoe-
velen, die daartoe waarlijk niet in de
laatste plaats aanspraak mogen ma
ken, zijn er niet, die door het werken
en wroeten voor 't dagelij ksch brood
verhinderd worden er eens uit te
breken en desnoods enkele dagen
vrij-af te nemen. Weliswaar hebben
de in zoovele opzichten verbeterde
sociale en economische omstandig
heden ook daarin meer en meer ver
betering gebracht en wordt het genot
van een, zij het ook korten vacantie-
tijd, gaandeweg meer een algemeen
bezit, toch ontbreekt nog steeds voor
talloozen, hetzij het geld, hetzij de
tijd om eens een aantal heerlijke,
vrije dagen te kunnen genieten.
De kinderen echter, en ook de rij
pere jeugd kennen schier allen den
zaligen vacantietijd dien tijd, waar
naar al maanden van te voren hun
kerend wordt uitgezien, en waarbij
zoovele plannen, zoovele luchtkastee-
len ontworpen worden, en wel
eens in duigen vallen. Want ook de
vacantie-tijd wordt niet bereikt, dan
na dikwerf groote inspanning, moei-
Hij luisterde aandachtig.
Marie, weet je zeker, dat je niet
mist vroeg hij dan.
O, vader, twijfel je nu nog Moe
ten ze dan altijd twijfelen als het over
Louis' onschuld gaat?
Kind, de beschuldiging is ernstig.
Ja.
En toe.n geloofden ze 't allemaal
Neen, kind. Niet allen Ik ook
niet. Ik twijfelde... juist als nu nog
Vader, gij hebt die vrouw ook ge
zien.
Ja. Maar ik heb er weinig op ge
let. Ik kan in die zaak niet getuigen.
Dus Louis komt morgen naar 't ge
meentehuis
Ja.
Goed. 't Gerecht zal de zaak ver
der onderzoeken en wij moeten kalm
atwachten. Marie, je had mij wel kun
nen zeggen, dat je om Louis ging.
O, vader, ik vreesde, dat je me
zoudt beletten te gaan.
Maar hoe kwam je op 't gedacht
't Was een ingeving... en ik han
delde er naar.
Nu, misschien is 't goed geweest.
Ge zijt wel trouw.
O, vader, ik heb Louis nog veel
meer lief gekregen, toen hij zoo gelas
terd werd...
Ga nu slapen 't Is een vreeselijke
nacht Zorg maar, dat je niet ziek
wordt.
Eindelijk kwam er rust in de woning.
XX.
De veldwachter kwam bij de poort
van den Uilentoren.
lijkheid en teleurstelling. Immers juist
vóór de groote zomervacantie hebben
de examens plaats, en al is de vreugde
van de vacantie dubbel groot na een
welgeslaagd examen, zij wordt met
een grauw waas overtogen voor hen,
die daarin niet slaagden. Zij allen
leeren al vroeg, en terecht, dat geen
vreugde bereikt en oprecht genoten
kan worden, of daar moet moeite en
zorg aan vooraf zijn gegaan.
Hoe kunnen wij, ouderen, ons hart
dan mede verkwikken aan devacantie-
vreugde dier jongeren hoe kan hun
dartele vrijheidslust, hunne ongebon-
dene vroolijkheid, hun luidruchtige
levensblijheid ook ons hart sneller
doen kloppen en jonger maken. Mis
gunnen wij daarom de zorgelooze
jeugd haar vrijheid en vreugde niet,
want het zijn de kostbaarste gaven
ons geschonken te kunnen genieten,
volop en zonder afgunst van anderer
geluk.
Daarom is ook Oogstmaand een
tijd van opvoedende kracht, ondanks
dat de scholen en universiteitsgebou
wen gesloten zijn, ondanks dat geen
ochtenduur de opvoeders en hunne
pupillen naar de school- of college
banken roept.
Oogstmaand toch brengt aan oude
ren pn jongeren iets anders, en gewis
niet iets minders, dan wat de school
lessen vermogen bij te brengen. Zij
toch leert allen niet alleen de vrijheid
te genieten, haar te waardeeren en
haar te gebruiken, maar bovendien
leert zij welk een inspanning en vol
harding is noodig geweest om haar
te veroveren, en te doen beklijven.
Overleg van de Koningin met leiders
der vakbonden.
De Koningin is voornemens binnen
kort uit te noodigen, tot een onderhoud
over eenige onderwerpen, die H. M. be
langstelling inboezemen, de heeren J.
Bakker, secretaris van het Ned. Verbond
van Neutrale VakvereenigingenP. J. j.
Hazevoet, secretaris van het Bureau
voor de R.-K. Vakorganisatie te Utrecht
K. Kruithof, voorzitter van het Christ.
Nat. Vakverbond ir. Nederland, en J.
van den Tempel, lid van het bestuur
van 't Ned. Verbond van Vakvereeni
gingen.
De Duitsche duikbooten.
Blijkens "^fficieele mededeeling van
het Ministerie van Buitenlandsche Zaken
is de internationale commissie, die in
Den Haag bijeen gekomen is om een
beslissing te geven, uitsluitend in het
feitelijk geschilpunt tusschen de Neder-
landsche en de Duitsche regeering, of
De oude'Mele stond hem te woord.
Wat kom je nu weer doen vroeg
ze verstoord. Is die zaak .nog niet uit
Ze moesten Delaat al lang .in den bak
gedraaid hebben
Mele, ik kom met de complimen
ten van den burgemeester.
Geef he;n de mijne en zeg, dat ie
ons gerust laat
ja, maar... 'k 'heb een commissie.
Meneere Charles moet setfens naar 't
gemeentehuis komen
Meneere Charles is niet thuis. Of
peinst de burgemeester misschien, dat
Charles hier maar zit te wachten op
z'n 'Orders
Waar is ie dan
Gaat ihet je aan 'k Weet wel,.dat
je de nieuwsgierigste man van de pa
rochie zijt, maar ik ga percies niet alles
aan je neus hangen Maar aliah, zeg
aan den burgemeester, dat meneer
Charles naar Heijst is. 't Is daar aan
genamer als op 't doode Zandegem.
En z'n adres te Heijst
Wil jc nu vertrekken, meneere de
sjampetter
Ja, inaar ik moet 't weten.
Juist kwam Charles op zijn rijwiel
aangereden.
Ha>, meneere is daar, zei de poli
tieman verlicht.
Moet je mij hebben vroeg de
jongeling.
Complimenten van den burge
meester en dat je setfens naar 't ge
meentehuis moet komen.
Moeten, moeten herhaalde Char
les.
(Wordt vervolgd).
