sch VLISSIiNGSCHE COURANT NALE ËN DINSDAG 29 MEI tering tast ferkvrouw mnaaister VROUWENBEWEGING No. 124 55e Jaargang 1917 fiignafirma f. Hl IE VELDE ii. Kleins iarkt Si, Vlissingen. lelefoon Inters. IS Mijnt dsgeiijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Ohristelijke ieestdap SIEGERS ZOON. ngen bode. e MEISJE imeid ^GEMEENTEBESTUUR BINNENLAND FEUILLETON Tweede Pinksterdag 102. ABQNMEMEN rSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.45 per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ1.60. Voor België ƒ2.20 Voor overige landen der Post-Unie 3.35. Afzonderlijke nummers 3 cent ADVERTENTIEPRIJSVan 14 regels ƒ0.48; voor iedere regel meer 12 cent Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs Reclames 24 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 6 ct. per regel De abonné's, in 't bezit eener jg"| gulden bij levens- Bul<l®n bij dood gulden bij verlies 4 F* jffc gulden bij verlies gulden bij verlies fy r* gulden bij verlies polis, zijn QRATIS verze- Jr||ll|| lange ongeschikt- 1 11 door <||l| van een hand, |*^j| van 1118 I van een r a van elken kcrd tegen ongelukken voor :uyt| V heid tot werken E een ongeluk voet of oog aOv een duim JLfJvU wijsvinger anderen vinger 'loze ultkeerlnggn worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot ol tram. De ultkeerlng wordt gewaarborgd door de „Holl. Alg. Verzek. Bank" té Schiedam issen en deur van openbare oederen, be- pen. tmschenkomst jk aan 10% of onlicha- zij bij opbod kooper of één binnen welks oping houdt, nderd gulden. ene daarvan akte of ver- i nderd gulden, minste twee sluit uw bij jeene Neder- ppij en wel bij de TTERDAM raat 27. Aanmel- :n morgen. Adres: Courant". is. AdresBureau 3 Y E te Souburg :en jaar. Zich aanbie- Vrijdag na 8 uur 52, 2 maai bellen. raagd een ervaren te M'burg. Loon Te bevr. bij WIL- Dienstb., M'burg, ZEGELWET 1917. Burg. en Welt. van Vlissingen brengen, in verband met het in wer king treden van de nieuwe Zegelwet op 1 Juni 1917, het volgende ter open bare kennis: OP ZEGEL MOETEN onder anderen WORDEN GESTELD VERZOEKSCHRIFTEN zelfs in den vorm van brieven gericht aan den Raad, Burgemeester en Wethou ders en den Burgemeester, tot het be komen van beschikkingen waarbij eene gunst verleend wordt (plaatsen van gedenk teekenen op graven, afstand van graf ruimten enz.), eene benoeming plaats heeft tot eenig ambt waaraan een salaris van meer dan 1000 's jaars verbonden is, of eene verhooging van van bezoldiging, als de bezoldiging met de verhooging aM meer dan ƒ1000 's jaars bedraagt. Deze verzoekschriften kunnen op ze gel (van 0.30) worden gesteld HANDTEEKENINGEN op aan ze gelrecht onderworpen stukken, kunnen slechts worden gelegaliseerd, voor zoo ver het papier van zegel is voorzien. Daarentegen kunnen op ONGEZE- GELD papier worden gesteld VERZOEKSCHRIFTEN om vergun ningen, van administratieven aard, welke krachtens de wet of krachtens reglementen of verordeningen van po litie moeten worden gevraagd, (w. o. bouwaanvragen, verzoekschriften inge volge de Hinderwet, Drankwet, Ar beidswet enz.) Eveneens kunnen op ongezegeld pa pier worden gesteld bezwaarschriften tegen aanslagen in belasting en school geld, benevens verzoekschriften om 'ontheffing of restitutie van belasting of schoolgeld ingevolge de betrekkelijke verordeningen. Verder zijn o.m. vrij van zege! be wijzen van goed gedrag, verklaringen van oorsprong, stukken opgemaakt krachtens bewijs van onvermogen, ver zoekschriften om ontslag uit openbare betrekkingen en aanslagbiljetten we gens belastingen en schoolgelden. Alle vroegere wetsbepalingen betref fende het recht van zegel zijn afge schaft bij het in werking treden der nieuwe wet. Vlissingen, 25 Mei 1917. Burg. en Weth. voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. De Secretaris, J. P. v. ROSSUM Jr. Verontschuldigingen der Duitsche regeering. (Officieel). Het ministerie van buiten- landsche zaken deelt het volgende mede Nadat in den nacht van 7 op 8 Mei j.l. boven Deventer een Zeppelin was waargenomen, heeft de Nederlandsche regeering ernstig doen protesteeren tegen deze nieuwe schennis van het Neder landsche luchtgebied. De Duitsche regee ring heeft thans haar diep leedwezen en Roman door M. C. VAN DEN ENDE. Ij O (MUI lit MDWleil) 1. Klopt de kas vroeg de bankier opstaand. Neen, pa, ik blijf 10 te kort in de kas vinden gaf zijn zoon met een zucht ten antwoord. Kom, 't is vijf uur. Suf langer niet daarover sluit de brandkast en ga mee. Moeder wacht ons op 't diner Met een smak viel 't boek dicht. On tevreden volgde Charles zijn vader naar de eetkamer, waar de fraaie bloemstukken, benevens de fijne ge rechten getuigden van rijkdom en smaak. De stemming der aanzittenden was gedrukt. Er werd weinig gesproken, 't Scheen wel, alsof de oudste zoon Eduard, een kranig officier, iets had, dat hem hinderde. Hij was stil'en keek knorrig voor zich. Mania liet den maaltijd niet te lang duren. Direct volgde Edüard zijn vader naar de bibliotheek, waar hij een sigaar opstak en, in gedachten op en neef dat van den chef van den generalen staf der Duitsche strijdkrachten over dit be treurenswaardig incident doen betuigen. Het gebeurde wordt toegeschreven aan het feit, dat het luchtschip zijn koers was kwijtgeraakt ten gevolge van een zware wolklaag en andere atmosferische invloeden. Aan de betuiging van leed wezen werd de mededeeling toegevoegd dat de Duitsche regeering alle mogelijke maatregelen neemt om dergelijke inci denten te voorkomen, en zich voortdu rend beijvert om de moeilijkheden, welke aan de volmaking der luchtvaart nog steeds in den weg staan, te overwinnen. Zij heeft zich desgelijks verontschuldigd bij de vroegere opeenvolgende gevallen van schending van het Nederlandsche luchtgebied door Duitsche luchtschepen of vliegtuigen, laatstelijk bij dat van 3 Mei j.l. toen een luchtschip zich boven Delfzijl bewoog. Onze scheepvaart. Zaterdagmorgen zijn den Nieuwen Waterweg binnengekomen de „Medan" van Java", met Javaansche producten, de „Turbinia" van New-York, de „Thu- ban" van New-York, en de „Dubhe" van Baltimore, alle met tarwe voor de regeering. Te ijmuiden is aangekomen de „Mer- curius" van de Kon. Ned. Stoomboot- Maatschappij, van New-York over Hali fax, met 99,961 bushels tarwe en 16.446 zakken meel. Zondag zijn den Nieuwen Waterweg binnengekomen de stoomschepen „Eli sabeth" van Baltimore met tarwe, de „Oostdijk" van Baltimore, met granen en meel. Gisteren zijn binnengekomen de stoomschepen „Magdeiena" van Balti more, met tarwe en de „Noorddijk", ook van Baltimore, eveneens met tarwe, alies voor de regeering. Engeland en onze scheepvaart. Zooals men weet had de Britsche admiraliteit destijds bepaald, dat steeds een schip van een bepaalde reederij in een Engelsche haven moest blijven liggen totdat een ander schip derzelfde reederij een Engelsche haven was binnengeioo- pen. Thans is, naar gemeld wordt, deze maatregel opgegeven. De „Westland" op een mijn geloopen. Volgens te Rotterdam ontvangen be richt is het stoomschip „Westland" van de Scheepvaart en Steenkoienmaatschap- pij, op weg van Londen naar Havre, gistermorgen vroeg in den mond van de Theems op een mijn geloopen en ge zonken. Van de opvarenden zouden vier zwaar en vier lichtgewond zijn. (De „Westland" had een bruto ton neninhoud van 1283 ton en was ge bouwd in 1906.) De treiler „Simon" verloren. De directie van de Maatschappij Hoek van Holland heeft bericht ontvangen, dat de stoomtreiler Simon H. v. H. 2, die 30 April van Ijmuiden ter visscherij vertrok, niet in een Duitsche haven is. Nog altijd werd hoop gekoesterd, dat het stoomschip was opgebracht Nu ech ter moet het wel als verloren beschouwd loopend, geweldige rookwolken uit blies. Uit alles in houding en manieren bleek het den heer Vogelsang, dat zijn zoon hem iets te zeggen of te vragen zou hebben, waarmee hij niet voor den dag durfde komen. En een sterk ver moeden van den waren aard der zaak deed hem behoedzaam zwijgen in af wachting. Hij bemerkte wel hoe zijn zoon hem telkens aankeek, en naar woorden zocht, doch niet wist te be ginnen. Dat zonderlinge gedrag ver ontrustte hem en 't heen en weer loo- pen werkte op zijn zenuwen. - Ga zitten, Eduard, en vertel, wat je hebt zei hij. Deze wierp zich op een stoel en zat met het hoofd in de handen, terwijl hij woest uitriep Die ellendige crediteuren laten me geen rust. Ze .dreigen me met een nota aan den generaal, en dan ben ik weg Hoeveel Eduard toonde hem een lijstje. O, 700 U bedoelt 7000. Wat worden mijn oogen slechter met den dag. ik vrees voor blindheid, verschrikkelijk. Geen dokter weet er een middel tegen Volg u den raad van dr. Brand op, pa, trek u terug uit de zaken. Dat eeuwige turen op lange cijferkolommen worden. Daarbij zijn 12 Hollandsche visscheriieden omgekomen. Algemeen Ned Werkliedenverbond. Gedurende de Pinksteren is te Utrecht de algemeene vergadering gehouden van het Alg. Ned. Werkliedenverbond. Een motie, ingediend door den heer Koster, (lid van de Tweede Kamer) werd aangenomen. Zij luidt als volgt „Het Verbond dringt er bij de regeering en volksvertegenwoordiging op aan, dat, rekening houdende met de noodzakelijk heid van landverdediging, door een volksleger de persoonlijke lasten der burgers voor leger en vloot zooveel mogelijk worden beperkt". Middenstandsbond. In de vergadering van het Bondsbe- stuur van den Middenstandsbond werd besloten, op het Congres te Groningen op 5 en 6 September te bespreken Het heden en toekomst van den mid denstand, voor de behandeling van welk onderwerp wegens zijn groote en actueele belangrijkheid een ruime tijd zal beschikbaar gehouden worden. Aan de aangesloten vereenigingep. zal verzocht worden mededeeling te doen tot welke op- en aanmerkingen de ge noemde maatregelen wegens de abnor male tijdsomstandigheden en vooral die omtrent de distributie aanleiding gegeven hebben en wat de vereenigingen gedaan hebben in verband daarmede. Met kracht zal worden opgekomen tegen het ingrijpen van den vrijen handel, zooals dit blijkt wit de plannen der regeering omtrent de stichting van een Export-Centrale. Nogmaals zal bij de regeering worden aangedrongen om den middenstand meer te erkennen bij het riemen van maat regelen in zake de distributie. Nieuwe aardappelen. De minister van landbouw, nijverheid en handel heeft bepaald, dat het verbod van aflevering en vervoer van aardap pelen niet van toepassing is op nieuwe aardappelen van den oogst 1917. DE FRANSCHE KINDEREN OP REIS. Tweede Pinksterdag met zon en warmte, en wat wind, die buiten de hitte temperde. Een uitgezochte dag voor reisjes, en al vroeg zag men dan ook allerlei groepjes Vlissingen verla ten, velen met den mondvoorraad in 't pakje aan de fiets of aan den arm, allen vroolijk gestemd om nu eens te genie ten. We moesten heden naar een grens plaats. Op de boot voor Neuzen ont moetten we de Fransche kinderen. Ge kent ze, die knapen en meisjes, wellke nu en idan door de straten trek ken onder geleide van dames. Eenigen tijd geleden zijn ze uit bezet Frankrijk herwaarts gekomen. Vandaag gingen ze ook op reis. Iemand, die onbekend wil blijven, had vermoeit de oogen. Ga de baden be zoeken 't Helpt allemaal niets, jongen. Biecht me liever eens op, hoe ge weer zooveel schuld hebt gemaakt Ja, ik heb geld moeten Ieenen, om eene eereschuld te lossen, ik heb een ander rijpaard gekocht, daar Hector aan „spat" leed en... En gespeeld En gespeeld ook Maar waarom ga je dan toch bij anderen geld leenen tegen woekerrente, inplaats van je rechtstreeks tot mij te wenden Kijk, pa, ik leen van derden en behoef niet confidentieel te zijn ik verzoek u mijn loopende schulden te betalen en ik ben genoodzaakt tot om standig verslag, terwijl ik u bovendien er verdriet mee doe Dat laatste is waar Doch je kon berekenen, dat je eenmaal todh 'bij mij zou moeten aankloppen Maar ik kon zooveel winnen, dat jk in staat zou zijn, zelf alles te vol- 'doen Ziedaar, waarmee elk speler, dus elk zwak mensch, zich vleit en veront schuldigt Ik ben geen zwakkeling, pa ik doe niet anders dan mijn collega's. Eenmaal stond u me toe de militaire loopbaan te kiezen. Nu ben ik ook iets aan rang en stand verschuldigd, niet- een gift gestuurd, om de kinderen een uitstapje te laten maken. Een boottocht moest voor hen wel zeer aantrekkelijk zijn. En wie genoot niet met hen mee, als men aan hun verleden dacht Uit een hel zijn ze bevrijd. Veel dier kinderen hébben in 't Duitsch cachot gezeten. Waarom? Ja, waarom niet al? Om zonder paspoort naar een naburig dorp te zijn geweest... om in den strengen winter wat kolen gezocht te hebben aan 't station... om andere beuzelarijen nog Velen hebben lijken op 't veld zien liggen. Over zwaar gewonden spreken ze als onze kleinen over hun dagelijk- sc'he voorvalletjes, Ze noemen u kame raadjes, door een bom, of uit onvoor zichtigheid door een gevonden hand granaat gedood. Relief-comité, rant soen, gemeentewinkel, bombardement, mitrailleur, bomaanval, lazaret, depor tatie enz. 't zijn woorden, waarvan ze de volle beteekenis kennen. Doch 't is herinnering uit een boo- zen tijd. 't Verblijf hier te Vlissingen heeft rust gebracht in menig, arm ver ward hoofdje en angstig hartje. Uit muntende verzorging en voeding wekte een blos op de wangen en kloekte in een verzwakt lichaam. En de meisjes deden een rondedans op 't achterdek, en de grootere jongens keken naar den prachtigen stroom en de oevers... en 't leed scheen verre. Ja, 't verlangen naar vader en moe der, naar broers en zusters zal wel eens te sterk worden nooit ook komt er eens een woordje van huis en de ouderen, te ernstig voor hun jaren, door den invloed van alles, wat ze za gen en leden, moeten menigmaal den ken aan den druk op de achtergeble venen en den nood van Noord-Frank rijk, maar men ziet het die kinderen aan, ,hoe ze herleven in Nederland. Onze gedachten gingen naar hun land, hun „pays" zooals ze de eigen streek noemen, en waar we zoo menig reisje deden. Zijn hun ouders, hun broeders, hun zusters nog thuis, nu de bevolking van zooveel dorpen verder wordt gevoerd O, hadden die vaders en moeders eens even een blik op de Neuzensche boot kunnen slaan, wat zouden ze ge lukkig zijn geweest in al hun ellende Aan de grens. Eenige uren later stonden we aan de grens en schouwden we België in. Wat lag het daar mooi, met zijn heerlijk groen aan hagen en boomen, waar achter de dorpjes als Bouchaute, Asse nede en andere zoo bevallig opdoken De wind zong door de takken en niets hoorden we dan het gewuif en 't ge- ruisch der bladeren. Door 't groen hier en daar witte vlekken, 't Porselein van de electrische geleiding der draadversperring. De scheiding tusschen twee landen... ook tusschen zooveel verwanten, geliefden. De draad, die verhindert, dat er een bemoedigende boodschap gaat van Belgische gezinnen naar den strijder in de loopgraven aan den Yzer, de draad die belet, dat er van 't front een woord komt tot 'de wadhienden thuis, om deze waar Hij wist hiermee zijn vader te winnen. Je stand kun je ophouden ik be zit daartoe de middelen, zei de oude heer, doc'h als je zoo voortgaat, ra ken we op den bodem. Ook mag ik niet alles aan één geven. Charles heeft ook zijn rechten Voor hem is toch de oude, gere nommeerde zaak eenmaal De heer Vogelsang antwoordde hier op niet. Wanneer moet je 't geld hebben vroeg hij. Van avond, pa Ga mee naar 't kantoor! zei hij zudhtend. Eduard volgde. Zijn knap gelaat was geheel opgehelderd. Op 't kantoor werd hem 'f bedrag verstrekt. Eduard dankte zijn vader, die met welgevallen zijn zoon bekeek. Diens flink postuur en open blik bracht hem vervlogen jeugd in herinnering. Toen Eduard de banknoten in zijn portefeuille wilde steken, bemerkte hij narekenend, dat er een biljet van 100 te veel was. Geen oogenblik dacht hij er aan, dat te houden, hoewel niets gemakkelijker was. Hij 'bood 'liet aan. Doch zijn vader wilde daarvan niet hooren. Behoud het. Op zoo'n bedrag maakt ihet niet uit. Zorg alleen, dat het niet meer noodig is, zulke sommen weg uit hun bange onzekerheid te verlos sen de draad, waaraan menigeen, welke na een tocht van gevaren de vrijheid meende te grijpen het jonge, schoone leven liet. De draad, die België maakt tot een gevangenis. iDe boomen ruischten en wuifden, 't Land zelf lag stil. Geen geluid, geen Pinksterklank, geen lied of vroolijk woord, 't Dorpje daar met zijn kerk, zijn molen, zijn roode daken tusschen 'f groen, scheen uitgestorven. Neen, zooals men algemeen zegt, aan de grens ziet men niets, 't Is er doodsch Maar door dat heerlijk gor dijn, dat de natuur er had geweven van bladeren en bloemen, zagen we 't gansche drama, dat een volk, hetwelk sledhts zijn vrijheid en eere verdedigde, ondermijnt. En lang kunnen we staren naar dat land, ginds aan de stille grens, waar alleen de wind door de takken vaart. Eindelijk gingen we heen. De zon blekte over de polders. De Braakman lang daar als met zilver getoetst in het flonkerend zomerlicht. Kleurige hoeven te midden van weli ge boomgaarden, waar 't goud van bo terbloemen is overgespreid. Hooge breedvertakte boomen, zingend ook weer het lentelied, langs kronkelende kreeken in 't mooie, te weinig gewaar deerde landschap van Zeeuwsch- Vlaanderen. En op alle wegen de „jonkheid" die uitgaat, die geniet. Muziek klinkt, 'f Is kermis op Den Hoek. Op een plein staat 't geraamte van een mallemolen paarden zonder pooten of staart en eenige bakjes han gen aan een touw. Een zeil tegen de brandende zon is er niet. Een paar jon gens sleuren 't gevaarte rond, op het sein van den man, die eerst de centen heeft opgehaald. Kinderen vermaken zich. De muziek wordt geleverd door eenige speellui daartegenover op een bovenzaal, waar we door 't open raam dansende paren zien. Kinderen en grooten staan op een hoop 't schouwspel aan te staren... van 't molengeraamte naar den zolder. Een koeier jaagt er zijn drie runderen door. Er moeten ongelukken gebeuren. Maar neen, de menigte stuift op zij voor de woest hollende beesten, sluit zich weer aaneen en kijkt. De molen draait, de paren dansen, menschen kijken, en zoo is de kermis, waar men ver in 't ronde over spreekt. De boot brengt ons terug. Zwarte wolken steken op, en men voorspelt onweer, 't Dreigt, maar 't blijft er bij. En een prachtige avond daalt over den vloed. Honderden reizigers, die op Walcheren zijn geweest staan te Vlis singen klaar, om huiswaarts te keeren. Op ieder vaartuig een reusachtige sta pel fietsen. En in de stad trammen vol, die de menigte wegvoeren. Een dag van afwisseling in 'den el- lejidigen oorlogstijd, een dag van zon en licht. Hoevelen hebben heden 't jonge le ven afgelegd, zijn ontijdig gestorven, daar waar 't geen Pinksteren is ge weest A. HANS. te gooien, 't Is nu reeds de vijfde maal. Samen vormt het een fortuin Pa, mijn eerewoord er op. ik wil Charles evenmin benadeelen. Schrijf 't bedrag maar af, beschouw het als een gedeeltelijke uitkeering van 't geen ik eenmaal 'f mijne zal mogen noemen Wat je daar zegt, zal ik maar op rekening van je gevoel voor recht en billijkheid schrijven, hé? Voor mij is 't pijnlijk op erven en sterven te hoo ren speeuleeren door mijn zoon. Be houd dat geld. Ik geef bij mijn leven naar mijn eigen vrijen wil. Maar ver deden..ik kleed me niet uit, voor ik naar bed ga 'k Vraag excuus, pa. 'k Wilde u in geenen deele pijn doen. Uw zoon is wat verkwistend, wellicht losbandig te noe men, doch in ouderliefde komt hij niets te kort De oude lieer drukte zijn zoon aan gedaan de hand en mompelde Een loshoofd met een edel hart toen hij hem verlaten had. Evenals hem was ook 't scherp ge hoor van Eduard eenig geritsel in 't aangrenzend vertrek niet ontgaan. Als bij toeval stond zijn mama met een vaas bloemen in de hand in de corri dor. Vriendelijk lachend bracht hij haar vroolijk geluimd een militair saluut en met een „tot van avond" verdween hij. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1917 | | pagina 1