sch
VLISSIiNGSCHE COURANT
NALE
ËN
DINSDAG
29 MEI
tering tast
ferkvrouw
mnaaister
VROUWENBEWEGING
No. 124
55e Jaargang
1917
fiignafirma f. Hl IE VELDE ii. Kleins iarkt Si, Vlissingen. lelefoon Inters. IS
Mijnt dsgeiijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Ohristelijke ieestdap
SIEGERS ZOON.
ngen
bode.
e MEISJE
imeid
^GEMEENTEBESTUUR
BINNENLAND
FEUILLETON
Tweede Pinksterdag
102.
ABQNMEMEN rSPRIJSVoor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.45
per drie maanden. Franco door het geheele rijk ƒ1.60. Voor België ƒ2.20
Voor overige landen der Post-Unie 3.35. Afzonderlijke nummers 3 cent
ADVERTENTIEPRIJSVan 14 regels ƒ0.48; voor iedere regel meer 12 cent
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 24 ct. per regel. Dienstaanbiedingen en -aanvragen 6 ct. per regel
De abonné's, in 't bezit eener jg"| gulden bij levens- Bul<l®n bij dood gulden bij verlies 4 F* jffc gulden bij verlies gulden bij verlies fy r* gulden bij verlies
polis, zijn QRATIS verze- Jr||ll|| lange ongeschikt- 1 11 door <||l| van een hand, |*^j| van 1118 I van een r a van elken
kcrd tegen ongelukken voor :uyt| V heid tot werken E een ongeluk voet of oog aOv een duim JLfJvU wijsvinger anderen vinger
'loze ultkeerlnggn worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot ol tram. De ultkeerlng wordt gewaarborgd door de „Holl. Alg. Verzek. Bank" té Schiedam
issen en deur
van openbare
oederen, be-
pen.
tmschenkomst
jk aan 10%
of onlicha-
zij bij opbod
kooper of één
binnen welks
oping houdt,
nderd gulden.
ene daarvan
akte of ver-
i nderd gulden,
minste twee
sluit uw
bij jeene Neder-
ppij en wel bij de
TTERDAM
raat 27. Aanmel-
:n morgen. Adres:
Courant".
is. AdresBureau
3 Y E te Souburg
:en
jaar. Zich aanbie-
Vrijdag na 8 uur
52, 2 maai bellen.
raagd een ervaren
te M'burg. Loon
Te bevr. bij WIL-
Dienstb., M'burg,
ZEGELWET 1917.
Burg. en Welt. van Vlissingen
brengen, in verband met het in wer
king treden van de nieuwe Zegelwet
op 1 Juni 1917, het volgende ter open
bare kennis:
OP ZEGEL MOETEN onder anderen
WORDEN GESTELD
VERZOEKSCHRIFTEN zelfs in
den vorm van brieven gericht aan
den Raad, Burgemeester en Wethou
ders en den Burgemeester, tot het be
komen van beschikkingen waarbij eene
gunst verleend wordt (plaatsen
van gedenk teekenen op
graven, afstand van graf
ruimten enz.), eene benoeming
plaats heeft tot eenig ambt waaraan een
salaris van meer dan 1000 's jaars
verbonden is, of eene verhooging van
van bezoldiging, als de bezoldiging met
de verhooging aM meer dan ƒ1000
's jaars bedraagt.
Deze verzoekschriften kunnen op ze
gel (van 0.30) worden gesteld
HANDTEEKENINGEN op aan ze
gelrecht onderworpen stukken, kunnen
slechts worden gelegaliseerd, voor zoo
ver het papier van zegel is voorzien.
Daarentegen kunnen op ONGEZE-
GELD papier worden gesteld
VERZOEKSCHRIFTEN om vergun
ningen, van administratieven aard,
welke krachtens de wet of krachtens
reglementen of verordeningen van po
litie moeten worden gevraagd, (w. o.
bouwaanvragen, verzoekschriften inge
volge de Hinderwet, Drankwet, Ar
beidswet enz.)
Eveneens kunnen op ongezegeld pa
pier worden gesteld bezwaarschriften
tegen aanslagen in belasting en school
geld, benevens verzoekschriften om
'ontheffing of restitutie van belasting of
schoolgeld ingevolge de betrekkelijke
verordeningen.
Verder zijn o.m. vrij van zege! be
wijzen van goed gedrag, verklaringen
van oorsprong, stukken opgemaakt
krachtens bewijs van onvermogen, ver
zoekschriften om ontslag uit openbare
betrekkingen en aanslagbiljetten we
gens belastingen en schoolgelden.
Alle vroegere wetsbepalingen betref
fende het recht van zegel zijn afge
schaft bij het in werking treden der
nieuwe wet.
Vlissingen, 25 Mei 1917.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
J. P. v. ROSSUM Jr.
Verontschuldigingen der Duitsche
regeering.
(Officieel). Het ministerie van buiten-
landsche zaken deelt het volgende mede
Nadat in den nacht van 7 op 8 Mei
j.l. boven Deventer een Zeppelin was
waargenomen, heeft de Nederlandsche
regeering ernstig doen protesteeren tegen
deze nieuwe schennis van het Neder
landsche luchtgebied. De Duitsche regee
ring heeft thans haar diep leedwezen en
Roman door
M. C. VAN DEN ENDE.
Ij O (MUI lit MDWleil)
1.
Klopt de kas vroeg de bankier
opstaand.
Neen, pa, ik blijf 10 te kort in
de kas vinden gaf zijn zoon met een
zucht ten antwoord.
Kom, 't is vijf uur. Suf langer niet
daarover sluit de brandkast en ga
mee. Moeder wacht ons op 't diner
Met een smak viel 't boek dicht. On
tevreden volgde Charles zijn vader
naar de eetkamer, waar de fraaie
bloemstukken, benevens de fijne ge
rechten getuigden van rijkdom en
smaak.
De stemming der aanzittenden was
gedrukt. Er werd weinig gesproken,
't Scheen wel, alsof de oudste zoon
Eduard, een kranig officier, iets had,
dat hem hinderde.
Hij was stil'en keek knorrig voor
zich.
Mania liet den maaltijd niet te lang
duren. Direct volgde Edüard zijn vader
naar de bibliotheek, waar hij een sigaar
opstak en, in gedachten op en neef
dat van den chef van den generalen staf
der Duitsche strijdkrachten over dit be
treurenswaardig incident doen betuigen.
Het gebeurde wordt toegeschreven aan
het feit, dat het luchtschip zijn koers
was kwijtgeraakt ten gevolge van een
zware wolklaag en andere atmosferische
invloeden. Aan de betuiging van leed
wezen werd de mededeeling toegevoegd
dat de Duitsche regeering alle mogelijke
maatregelen neemt om dergelijke inci
denten te voorkomen, en zich voortdu
rend beijvert om de moeilijkheden, welke
aan de volmaking der luchtvaart nog
steeds in den weg staan, te overwinnen.
Zij heeft zich desgelijks verontschuldigd
bij de vroegere opeenvolgende gevallen
van schending van het Nederlandsche
luchtgebied door Duitsche luchtschepen
of vliegtuigen, laatstelijk bij dat van 3
Mei j.l. toen een luchtschip zich boven
Delfzijl bewoog.
Onze scheepvaart.
Zaterdagmorgen zijn den Nieuwen
Waterweg binnengekomen de „Medan"
van Java", met Javaansche producten,
de „Turbinia" van New-York, de „Thu-
ban" van New-York, en de „Dubhe"
van Baltimore, alle met tarwe voor de
regeering.
Te ijmuiden is aangekomen de „Mer-
curius" van de Kon. Ned. Stoomboot-
Maatschappij, van New-York over Hali
fax, met 99,961 bushels tarwe en 16.446
zakken meel.
Zondag zijn den Nieuwen Waterweg
binnengekomen de stoomschepen „Eli
sabeth" van Baltimore met tarwe, de
„Oostdijk" van Baltimore, met granen en
meel. Gisteren zijn binnengekomen de
stoomschepen „Magdeiena" van Balti
more, met tarwe en de „Noorddijk", ook
van Baltimore, eveneens met tarwe, alies
voor de regeering.
Engeland en onze scheepvaart.
Zooals men weet had de Britsche
admiraliteit destijds bepaald, dat steeds
een schip van een bepaalde reederij in
een Engelsche haven moest blijven liggen
totdat een ander schip derzelfde reederij
een Engelsche haven was binnengeioo-
pen. Thans is, naar gemeld wordt, deze
maatregel opgegeven.
De „Westland" op een mijn geloopen.
Volgens te Rotterdam ontvangen be
richt is het stoomschip „Westland" van
de Scheepvaart en Steenkoienmaatschap-
pij, op weg van Londen naar Havre,
gistermorgen vroeg in den mond van de
Theems op een mijn geloopen en ge
zonken. Van de opvarenden zouden vier
zwaar en vier lichtgewond zijn.
(De „Westland" had een bruto ton
neninhoud van 1283 ton en was ge
bouwd in 1906.)
De treiler „Simon" verloren.
De directie van de Maatschappij Hoek
van Holland heeft bericht ontvangen,
dat de stoomtreiler Simon H. v. H. 2,
die 30 April van Ijmuiden ter visscherij
vertrok, niet in een Duitsche haven is.
Nog altijd werd hoop gekoesterd, dat
het stoomschip was opgebracht Nu ech
ter moet het wel als verloren beschouwd
loopend, geweldige rookwolken uit
blies.
Uit alles in houding en manieren
bleek het den heer Vogelsang, dat zijn
zoon hem iets te zeggen of te vragen
zou hebben, waarmee hij niet voor den
dag durfde komen. En een sterk ver
moeden van den waren aard der zaak
deed hem behoedzaam zwijgen in af
wachting. Hij bemerkte wel hoe zijn
zoon hem telkens aankeek, en naar
woorden zocht, doch niet wist te be
ginnen. Dat zonderlinge gedrag ver
ontrustte hem en 't heen en weer loo-
pen werkte op zijn zenuwen.
- Ga zitten, Eduard, en vertel, wat
je hebt zei hij.
Deze wierp zich op een stoel en zat
met het hoofd in de handen, terwijl hij
woest uitriep
Die ellendige crediteuren laten
me geen rust. Ze .dreigen me met een
nota aan den generaal, en dan ben ik
weg
Hoeveel
Eduard toonde hem een lijstje.
O, 700
U bedoelt 7000.
Wat worden mijn oogen slechter
met den dag. ik vrees voor blindheid,
verschrikkelijk. Geen dokter weet er
een middel tegen
Volg u den raad van dr. Brand
op, pa, trek u terug uit de zaken. Dat
eeuwige turen op lange cijferkolommen
worden. Daarbij zijn 12 Hollandsche
visscheriieden omgekomen.
Algemeen Ned Werkliedenverbond.
Gedurende de Pinksteren is te Utrecht
de algemeene vergadering gehouden van
het Alg. Ned. Werkliedenverbond.
Een motie, ingediend door den heer
Koster, (lid van de Tweede Kamer)
werd aangenomen. Zij luidt als volgt
„Het Verbond dringt er bij de regeering
en volksvertegenwoordiging op aan, dat,
rekening houdende met de noodzakelijk
heid van landverdediging, door een
volksleger de persoonlijke lasten der
burgers voor leger en vloot zooveel
mogelijk worden beperkt".
Middenstandsbond.
In de vergadering van het Bondsbe-
stuur van den Middenstandsbond werd
besloten, op het Congres te Groningen
op 5 en 6 September te bespreken
Het heden en toekomst van den mid
denstand, voor de behandeling van
welk onderwerp wegens zijn groote en
actueele belangrijkheid een ruime tijd
zal beschikbaar gehouden worden.
Aan de aangesloten vereenigingep. zal
verzocht worden mededeeling te doen
tot welke op- en aanmerkingen de ge
noemde maatregelen wegens de abnor
male tijdsomstandigheden en vooral die
omtrent de distributie aanleiding gegeven
hebben en wat de vereenigingen gedaan
hebben in verband daarmede.
Met kracht zal worden opgekomen
tegen het ingrijpen van den vrijen handel,
zooals dit blijkt wit de plannen der
regeering omtrent de stichting van een
Export-Centrale.
Nogmaals zal bij de regeering worden
aangedrongen om den middenstand meer
te erkennen bij het riemen van maat
regelen in zake de distributie.
Nieuwe aardappelen.
De minister van landbouw, nijverheid
en handel heeft bepaald, dat het verbod
van aflevering en vervoer van aardap
pelen niet van toepassing is op nieuwe
aardappelen van den oogst 1917.
DE FRANSCHE KINDEREN OP REIS.
Tweede Pinksterdag met zon en
warmte, en wat wind, die buiten de
hitte temperde. Een uitgezochte dag
voor reisjes, en al vroeg zag men dan
ook allerlei groepjes Vlissingen verla
ten, velen met den mondvoorraad in 't
pakje aan de fiets of aan den arm, allen
vroolijk gestemd om nu eens te genie
ten.
We moesten heden naar een grens
plaats. Op de boot voor Neuzen ont
moetten we de Fransche kinderen.
Ge kent ze, die knapen en meisjes,
wellke nu en idan door de straten trek
ken onder geleide van dames. Eenigen
tijd geleden zijn ze uit bezet Frankrijk
herwaarts gekomen.
Vandaag gingen ze ook op reis.
Iemand, die onbekend wil blijven, had
vermoeit de oogen. Ga de baden be
zoeken
't Helpt allemaal niets, jongen.
Biecht me liever eens op, hoe ge weer
zooveel schuld hebt gemaakt
Ja, ik heb geld moeten Ieenen,
om eene eereschuld te lossen, ik heb een
ander rijpaard gekocht, daar Hector
aan „spat" leed en...
En gespeeld
En gespeeld ook
Maar waarom ga je dan toch bij
anderen geld leenen tegen woekerrente,
inplaats van je rechtstreeks tot mij te
wenden
Kijk, pa, ik leen van derden en
behoef niet confidentieel te zijn ik
verzoek u mijn loopende schulden te
betalen en ik ben genoodzaakt tot om
standig verslag, terwijl ik u bovendien
er verdriet mee doe
Dat laatste is waar Doch je kon
berekenen, dat je eenmaal todh 'bij mij
zou moeten aankloppen
Maar ik kon zooveel winnen, dat
jk in staat zou zijn, zelf alles te vol-
'doen
Ziedaar, waarmee elk speler, dus
elk zwak mensch, zich vleit en veront
schuldigt
Ik ben geen zwakkeling, pa ik
doe niet anders dan mijn collega's.
Eenmaal stond u me toe de militaire
loopbaan te kiezen. Nu ben ik ook iets
aan rang en stand verschuldigd, niet-
een gift gestuurd, om de kinderen een
uitstapje te laten maken.
Een boottocht moest voor hen wel
zeer aantrekkelijk zijn.
En wie genoot niet met hen mee, als
men aan hun verleden dacht Uit een
hel zijn ze bevrijd. Veel dier kinderen
hébben in 't Duitsch cachot gezeten.
Waarom? Ja, waarom niet al? Om
zonder paspoort naar een naburig dorp
te zijn geweest... om in den strengen
winter wat kolen gezocht te hebben
aan 't station... om andere beuzelarijen
nog
Velen hebben lijken op 't veld zien
liggen. Over zwaar gewonden spreken
ze als onze kleinen over hun dagelijk-
sc'he voorvalletjes, Ze noemen u kame
raadjes, door een bom, of uit onvoor
zichtigheid door een gevonden hand
granaat gedood. Relief-comité, rant
soen, gemeentewinkel, bombardement,
mitrailleur, bomaanval, lazaret, depor
tatie enz. 't zijn woorden, waarvan ze
de volle beteekenis kennen.
Doch 't is herinnering uit een boo-
zen tijd. 't Verblijf hier te Vlissingen
heeft rust gebracht in menig, arm ver
ward hoofdje en angstig hartje. Uit
muntende verzorging en voeding wekte
een blos op de wangen en kloekte in
een verzwakt lichaam. En de meisjes
deden een rondedans op 't achterdek,
en de grootere jongens keken naar den
prachtigen stroom en de oevers... en
't leed scheen verre.
Ja, 't verlangen naar vader en moe
der, naar broers en zusters zal wel eens
te sterk worden nooit ook komt er
eens een woordje van huis en de
ouderen, te ernstig voor hun jaren,
door den invloed van alles, wat ze za
gen en leden, moeten menigmaal den
ken aan den druk op de achtergeble
venen en den nood van Noord-Frank
rijk, maar men ziet het die kinderen
aan, ,hoe ze herleven in Nederland.
Onze gedachten gingen naar hun
land, hun „pays" zooals ze de eigen
streek noemen, en waar we zoo menig
reisje deden. Zijn hun ouders, hun
broeders, hun zusters nog thuis, nu de
bevolking van zooveel dorpen verder
wordt gevoerd
O, hadden die vaders en moeders
eens even een blik op de Neuzensche
boot kunnen slaan, wat zouden ze ge
lukkig zijn geweest in al hun ellende
Aan de grens.
Eenige uren later stonden we aan de
grens en schouwden we België in. Wat
lag het daar mooi, met zijn heerlijk
groen aan hagen en boomen, waar
achter de dorpjes als Bouchaute, Asse
nede en andere zoo bevallig opdoken
De wind zong door de takken en niets
hoorden we dan het gewuif en 't ge-
ruisch der bladeren.
Door 't groen hier en daar witte
vlekken, 't Porselein van de electrische
geleiding der draadversperring. De
scheiding tusschen twee landen... ook
tusschen zooveel verwanten, geliefden.
De draad, die verhindert, dat er een
bemoedigende boodschap gaat van
Belgische gezinnen naar den strijder in
de loopgraven aan den Yzer, de draad
die belet, dat er van 't front een woord
komt tot 'de wadhienden thuis, om deze
waar Hij wist hiermee zijn vader te
winnen.
Je stand kun je ophouden ik be
zit daartoe de middelen, zei de oude
heer, doc'h als je zoo voortgaat, ra
ken we op den bodem. Ook mag ik niet
alles aan één geven. Charles heeft ook
zijn rechten
Voor hem is toch de oude, gere
nommeerde zaak eenmaal
De heer Vogelsang antwoordde hier
op niet.
Wanneer moet je 't geld hebben
vroeg hij.
Van avond, pa
Ga mee naar 't kantoor! zei hij
zudhtend.
Eduard volgde. Zijn knap gelaat was
geheel opgehelderd.
Op 't kantoor werd hem 'f bedrag
verstrekt. Eduard dankte zijn vader, die
met welgevallen zijn zoon bekeek.
Diens flink postuur en open blik bracht
hem vervlogen jeugd in herinnering.
Toen Eduard de banknoten in zijn
portefeuille wilde steken, bemerkte hij
narekenend, dat er een biljet van 100
te veel was.
Geen oogenblik dacht hij er aan, dat
te houden, hoewel niets gemakkelijker
was. Hij 'bood 'liet aan. Doch zijn vader
wilde daarvan niet hooren.
Behoud het. Op zoo'n bedrag
maakt ihet niet uit. Zorg alleen, dat het
niet meer noodig is, zulke sommen weg
uit hun bange onzekerheid te verlos
sen de draad, waaraan menigeen,
welke na een tocht van gevaren de
vrijheid meende te grijpen het jonge,
schoone leven liet. De draad, die België
maakt tot een gevangenis.
iDe boomen ruischten en wuifden, 't
Land zelf lag stil. Geen geluid, geen
Pinksterklank, geen lied of vroolijk
woord, 't Dorpje daar met zijn kerk,
zijn molen, zijn roode daken tusschen
'f groen, scheen uitgestorven.
Neen, zooals men algemeen zegt,
aan de grens ziet men niets, 't Is er
doodsch Maar door dat heerlijk gor
dijn, dat de natuur er had geweven
van bladeren en bloemen, zagen we
't gansche drama, dat een volk, hetwelk
sledhts zijn vrijheid en eere verdedigde,
ondermijnt. En lang kunnen we staren
naar dat land, ginds aan de stille grens,
waar alleen de wind door de takken
vaart.
Eindelijk gingen we heen. De zon
blekte over de polders. De Braakman
lang daar als met zilver getoetst in het
flonkerend zomerlicht.
Kleurige hoeven te midden van weli
ge boomgaarden, waar 't goud van bo
terbloemen is overgespreid. Hooge
breedvertakte boomen, zingend ook
weer het lentelied, langs kronkelende
kreeken in 't mooie, te weinig gewaar
deerde landschap van Zeeuwsch-
Vlaanderen.
En op alle wegen de „jonkheid" die
uitgaat, die geniet.
Muziek klinkt, 'f Is kermis op Den
Hoek. Op een plein staat 't geraamte
van een mallemolen paarden zonder
pooten of staart en eenige bakjes han
gen aan een touw. Een zeil tegen de
brandende zon is er niet. Een paar jon
gens sleuren 't gevaarte rond, op het
sein van den man, die eerst de centen
heeft opgehaald. Kinderen vermaken
zich. De muziek wordt geleverd door
eenige speellui daartegenover op een
bovenzaal, waar we door 't open raam
dansende paren zien.
Kinderen en grooten staan op een
hoop 't schouwspel aan te staren... van
't molengeraamte naar den zolder. Een
koeier jaagt er zijn drie runderen door.
Er moeten ongelukken gebeuren. Maar
neen, de menigte stuift op zij voor de
woest hollende beesten, sluit zich weer
aaneen en kijkt.
De molen draait, de paren dansen,
menschen kijken, en zoo is de kermis,
waar men ver in 't ronde over spreekt.
De boot brengt ons terug. Zwarte
wolken steken op, en men voorspelt
onweer, 't Dreigt, maar 't blijft er bij.
En een prachtige avond daalt over den
vloed. Honderden reizigers, die op
Walcheren zijn geweest staan te Vlis
singen klaar, om huiswaarts te keeren.
Op ieder vaartuig een reusachtige sta
pel fietsen. En in de stad trammen vol,
die de menigte wegvoeren.
Een dag van afwisseling in 'den el-
lejidigen oorlogstijd, een dag van zon
en licht.
Hoevelen hebben heden 't jonge le
ven afgelegd, zijn ontijdig gestorven,
daar waar 't geen Pinksteren is ge
weest
A. HANS.
te gooien, 't Is nu reeds de vijfde maal.
Samen vormt het een fortuin
Pa, mijn eerewoord er op. ik wil
Charles evenmin benadeelen. Schrijf 't
bedrag maar af, beschouw het als een
gedeeltelijke uitkeering van 't geen ik
eenmaal 'f mijne zal mogen noemen
Wat je daar zegt, zal ik maar
op rekening van je gevoel voor recht
en billijkheid schrijven, hé? Voor mij
is 't pijnlijk op erven en sterven te hoo
ren speeuleeren door mijn zoon. Be
houd dat geld. Ik geef bij mijn leven
naar mijn eigen vrijen wil. Maar ver
deden..ik kleed me niet uit, voor ik
naar bed ga
'k Vraag excuus, pa. 'k Wilde u in
geenen deele pijn doen. Uw zoon is wat
verkwistend, wellicht losbandig te noe
men, doch in ouderliefde komt hij niets
te kort
De oude lieer drukte zijn zoon aan
gedaan de hand en mompelde Een
loshoofd met een edel hart toen hij
hem verlaten had.
Evenals hem was ook 't scherp ge
hoor van Eduard eenig geritsel in 't
aangrenzend vertrek niet ontgaan. Als
bij toeval stond zijn mama met een
vaas bloemen in de hand in de corri
dor. Vriendelijk lachend bracht hij haar
vroolijk geluimd een militair saluut en
met een „tot van avond" verdween hij.
(Wordt vervolgd.)