750 100 25 No. 83 VRIJDAG liJsTta I ÏM DE ÏEIBI if., Ife Mint 58, ïlisÉp. IiMm talm. 7 APRIL, I 'a jpgen ongelukken voor: KflÜRÖVERZICHT. ultkeerlngen worden VERDOBBELD indien de verzekerden, voorzien «se geldig etaaftfeevgs, een ongeluk bekomen op train, boot ol tram, De oltkeering wordt gewnrbergd door do „Hofi. Big, Verzak, Bank" la Ssbtedü riMEENTEBESTUUR FEUILLETON EenWeddenschap BINNENLAND i VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.30 re dris maanden. Franco door het geheele rgk f 1.5®. Voor BelgiS 2.20 Vjor overige landen der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent a ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels 6.4@ j root ieders reg&S meer I® eer.» Driemaal plaatsen wordt ftmntaal berekend, SJJ abonneraéel speet ale prfs Reclames 3® ct. per regel Dienstaanbiedingen es -aanvrage» 8 es, pes tegel kssip daisiijks, éü^ésfé sp hm b alp»» Hindi SiristiSijks tóltp ^oónés, in 't bezit eener Sis rijn QRATIS verze" 1113 3 i J.. tiKRi gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken gulden bij dood door een ongeluk onn?u!den b? veriie,i üffi SI III van esn hand, i^aïB vUU voet o! oog JUJH gulden bij verlies van een duim gulden bij verlies van een wijsvinger guiten bij verlies van eiken anderen vtrsg&r, mm ONVEILIGHEID VAARWATER. Schietoefeningen. Ds Burgemeester van Vlissingen, maakt aari zeevarenden bekend dat op 8 APRIL 1916 oi op een derdaaiopvolgende dagenter West- Bust van Walcheren schietoefenin gen zullen worden gehouden. De voor de veiligheid ie nemen voorzorgsmaatregelen iiggen voor be langhebbenden ter secretarie dezer oeroeeiitv ter inzage. Vlistingen, 7 April 1916. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOÜDEKERKE. ONVEILIGHEID VAARWATER. Schietoefeningen. De Burgemeester van Vlissingen maakt aan zeevarenden bekend dat op 11 April a.s. of op een der daarop volgende dagen ter Noordkust Wal- cheien schietoefeningen zullen Wor den gehouden. De voor de veiligheid te nemen voorzorgsmaatregelen liggen voor be langhebbenden ter Secretarie dezer gemeente ter inzage. Vlissingen, 7 April 1916. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOÜDEKERKE. Vergadering van Donderdag. De vergelijking door een der bladen gemaakt, dat de linkerzijde verkeeit in diezelfde weinig opwekkende stem ming van een kok, die bezig is een laart te bakken, die nimmer gegeten zal worden, geeft wel zeer juist den toestand weer. Algemeen wordt aange nomen, dat de Eerste Kamer het wets ontwerp tot verleening van ouderdoms rente aan behoeftigen zal verwerpen. Niettegenstaande dat, zet de meerder heid in de Tweede Kamer haar zin door, enkel en alleen omdat gelijk de heer Aalberse heden constateerde - zij uit die verwerping wapenen wil smeden die bij de aanstaande Staten-verkiezingen tegen de rechter- zijde gebruikt zulien worden. Of da! nu „dienen van het landsbelang" mag heeten in dezen zoe ernstigen tijd, betwijfelde hij. De toestand wordt nog scheever, meent hij, wanneer men bedenkt, dat minister van Gijn wel heeft verklaard de pensioenbelasting 5.) -o- Zulk een onbeduidend man zou hare nicht zich wel spoedig uit het hoofd kunnen zetten. Hoewei lady Schoolcraft door deze dergelijke redeneeringen haar gemoed 'et kalmte trachtte te brengen, er gerde zij zich toch nog zoozeer aan het gedrag van den lord, dat zïj hoewel de dag nog lang was, bevel gat haar draagstoel tot vertrek in ge reedheid te brengen. Toen de beide dragers weinige ©ogenblikken later gereed stonden en de lady het ge vaarte besteeg, ijlde het geheele ge zelschap naderbij om afscheid van baar te nemen. Het wekte hare hoog ste verwondering op, dat lord Ralph •eden niet eens de moeite nam om haar deze kleine beleefdheid te be wij zen hij was nergens te zien en zelfs °P hare vraag naar hem, wist nie mand te zeggen, waar hij gebleven was. De oude lady begreep thans dan nok maar al te goed dat de zaak voor "aie nicht verloren was, zoodat zij e| dan ook niet aan dacht om, zoo ms gewoonlijk, voorzorgsmaatregelen 'e nemen tegen een magelijke listige overrompeling. in somber gepeins verdiept, leunde zij achterover in haar draagstoel. Schoolcraft was er op gesteld 31 z'i bij haar tehuiskomst zoo mo te zullen wijzigen, maar naliet aan ie geven hoe de wijziging zal zijn, zoodat deKamer die 'i verband fusschen belde verwierp, echter niet west of zij die gewijzigde belasting zal kunnen aan vaarden. Dus wilde de heer Aalberse wetrn wat minister van Gijn in het schild voerf. Het overige van de rede van dezen afgevaardigde was gewijd aan een beioog, dat pensioen armenzorg was e» nog wel van de slechtste soort. Dit was o.a. erkend d®or Jaurès, VI- viani... Ter Spill, Veegens, Kruse- man, en het rapport der liberale unie. Uit een oogpunt van armenzorg slecht, uit een juridisch oogpunt onjuist, uit een praktisch oogpunt ondeugdelijk, ardas vatte de heer Aalberse zijn mee- ntng over het staatspensioen samen, waaraan hij iator de mededeeling toe- i oigda dat het z.i. een pestilentie voor den staat is. Armenzorg moet voldoen aart deze eischerr: zooveel mogelijk moet een tegenprestatie gevraagd wordenzij moet individualiseeren d.w.z. rekening houden met persooniyke omstandig heden de steun moet zooveel mogelijk in naturaliën gegeven, terwijl een contiöie op het gebruik noodig is. Aan geen van deze eischen voldoet het staatspensioen. Als invaliden-zorg voldoet het wets ontwerp al evenmin aan bescheiden eischen. Het past niet in de ir.vali- diteits-verzekering en het denkbeeld, dat alle zeventig-jarigen invalide zijn is een fictie waaraan niet kan worden vastgehouden. Geheel willekeurig achtte hij het bedrag der rente, dat voor het geheele latta hetzelfde, ten platteniande heel iets anders beteekent dan in de groete steden. Ce oorsprong van dit wets ontwerp is geiegen in de onbillijkheid welke art 369 van de Invaliditeitswet schiep, maar naar het oordeel van den heer Aalberse had men deze on billijkheid gemakkelijk kunnen ont gaan door de wet-Talma tijdig in te voeren. Het staatspensioen in nu niet andets dan een product van kiezers - byzaniisme. Dat staatspensioen armenzorg is werd ook nog eens deor den heer Brummelkamp betoogd die het pen sioen een parodie op de Christelijke barmhartigheid noemde. Was er tot nog toe door de rech terzijde niets goeds verteld van het ontwerp, de heer de Wykersiooth meest toch erkennen dat de bemid- i deling van de gemeentebesturen in plaats van cer.traliseering bij de rijks verzekeringsbank een verbetering was. Echteromdat het hier armen zorg gold, die door alle tijden heen door de gemeentebesturen is uitge oefend. Het kansje dat de gemeente besturen daarbij hebben om er geld op te verdienen, wilde hij echter uit de regeling wegnemen. Het rijk moet de kosten precies vergoeden. Tot zoover bleef de politiek over het algemeen nog al buiten het debat. Het was aan den beer Rutgers ge laten om deze naar den voorgrond te brengen. Wel verre van bedueht te zijn dat de behandeling van dit ont werp der rechterzijde schade zal be rokkenen bij de verkieziagenApel doorn wees reeds anders uit, meende hij had hij toch liever de behan deling willen uitgesteld zien. Hij meende dat het kabinet zelf ook meer malen heeft getwijfeld over de beslis sing over de vraag of het wetsont werp aan de orde moest blijven. En vooral na den val van Minister Treub is de positie der regesring stellig ge wijzigd tegenover dit ontwerp. Maar hoe is die positie nu. De heer Rut- ger.s wist het niet, hij gaf alleen maar aan de linkerzijde toe omdat deze het ontwerp noodig heeft voor den ver kiezingstijd. Vervolgens vroeg hij de regeering wat zij er toch mee bedoelt dat zij geen verdere wijziging van de inva liditeitswet wenschelijk acht, geiijk zij in de Eerste Kamer verklaarde. Het was den heer Rutgers niet dui delijk. Evenmin begreep hij hoe dit ontwerp aanpast bij ce invaliditeits wet. Deze onderwerpen spon hij breed uit. Morgen gaat hij daarmede verder. gelijk reeds aan het tuinhek door hare drie nichten opgewacht en begroet werd, waarom deze heimelijk een bij- zonderen wachter hadden aangesteld, die bij het naderen der oude lady een teeken met een schel moest ge ven, waarop terstond de jonge dames kwamen toeioopen, zoodat het scheen dat zij aan het tuinhek reeds gerui- men tijd verlangend naar hare tante hadden uitgezien. Zoo gebeurde het dan ook heden dat de looze nichtjes in gezelschap van de twee minnaars, door het in allerijl geopende tuinhek haar vrien delijk verwelkomend tegemoet ijlden. Deze keer had Arabella inderdaad reikhalzend naar haar uitgezien, daar eenigen tijd te voren een tuinmans jongen haar een brief gebracht had, die, aan een steen bevestigd, over den tuinmuur geworpen was, en waarin geschreven stond „Zorg dat gij heden bij de terug komst van lady Schoolcraft tegen woordig zijt en goed acht geeft; zij brengt iemand mede, die, naar hij van ganscher harte hoopt, u niet on welkom zal zijn. Komt hij niet met haar, zoo moet hij voor langen tijd zijn vurigsten wensch opgeven." Na ontvangst van dit geheimzinnig bericht, stond zij met een luid klop pend hart, urenlang aan het tuinhek uit te zien naar de komst harer tante. Toen zij den haar welbekenden draag stoel den hoek van den weg zag om slaan, gaf zij het teeken met de schel waarna zij in angstige spanning de Een gesprek met den Engelschen gezant. In een gesprek, dat de „N. Ct." had met den Engelschen gezant te 's Gravenhage, werd neg eens nadruk kelijk de verzekering gegeven, dat Engeland niets zal doen dat de onaf hankelijkheid van Nederland aantast. Nu niet en evenmin in de toekomst. Immers Engeland heeft het grootst mogelijke belang bij een vrij en on afhankelijk, krachtig en welvarend Nederland, erkende Sir Alan Johnstone. Het beruchte „Avondpost" bulletin, waartegen de gister openbaar ge beide paren vooruit ijlde, om zoo schielijk mogelijk een blik te werpen door het raam van den draagstoel, ten einde te ontdekken of haar tante den aangekondigden geleider mede bracht. Deerlijk werd zij echter t leur- gesteldde oude dame was alleen en strekte haar met een deelnemen- den blik de belde handen toe. Doo- deitjk bleek, week de arme Arabella achteruit en liep met wankelende schreden de parklaan in, waar zij, niet ver van het tuinhek, diep ter neergeslagen tegen een boom leunde en in tranen uitbarstte. In hare diepe teleurstelling had zij niet opgemerkt hoe éen der heeren met een schaikschen lach zijne be minde iets in het oor had gefluisterd en een veel beteekenenden blik had geworpen op den voorsten drager. Deze gedroeg zich inderdaad aller zonderlingst. Toen de lady bevel gaf haar naar huis te dragen, deed hij alsof hij was ingesluimerd, keek we zenloos rond en verzette geen voet. „Wat beteekent dat riep de oude dame driftig uit, terwijl zij het hoofd uit het raampje stak. En ziende, dat de nun niets scheelde en hij eenvou dig te lui was om verder te gaan, ontstak zij in hevigen toorn en riep gebelgd uit„Wat scheelt dien ezel daar toch 1 Vooruit, het park inIk beveel u nog eenmaal, gij schaapskop, het park in te gaan, opdat ik u daar binnen de ooren eens goed zal kun nen wasschenZeg, zult gij eens wat baast gaan maken, of moet ik eerst maakte nota was gericht, had den gezant zeo hevig ontstemd, omdat het de goede gezindheid tusschen ds beide volken dreigde ie verstoren, daar waar hij gedurende de twintig maanden welke de oorlog thans duurt, al het mogelijke had gedaan, op last van zijn Regeering, om de vriend schappelijke betrekkingen tusschen Engeland en Nederland te handhaven en te versterken. Hij had den onge- bruikelijken weg van ds nota ran de pers gekozen, omdat hij den va lachen indruk dien het bulletin bij het Ne- derlandsche volk kon hebben gewekt terstond wilde wegnemen. Toes de bezoeker opmtrk e dat de beperking van den toevoer naar Ne derland en het onderzoek van de mails hougst onaangenaam was, be riep de gezant zich op de ooriogs- noodzakeiijkheid deze incidenten, hoe onaangenaam ook, zouden ons land in geen enkel opzicht schaden als de vrede eenmaal gesloten was. De thans, gelukkig, onmogelijk ge bleken overwinning van Duitschland zou een gestadige bedreiging van de integriteit en onafhankelijkheid van Nederland zijn gebleken en een car- dinaal punt in Engeland's politiek was, dat de integriteit en onafhanke lijkheid van ons land zouden worden behouden en versterkt. Buitenlandsche persstemmen. De correspondent van de „N. R. Ct." te Londen seint dd. gisteren In een hoofdartikel over de maat regelen der Nederlandsche regeering schrijft de „Manchester Guardian", dat de waarheid wel in het midden zal liggen tusschen de verschillende uitleggingen. Verondersteld, dat de Duitschers de Nederiandsche neutra- traliteit hebben geschonden, door uit Antwerpen duikbooten langs Vlissin gen te zenden, verondersteld, dat de geallieerden van dat misbruik hebben gehoord en aan Nederland in over weging hebben gegeven er een eind aan te maken,'t zij door vóór Vlissingen het kanaal (hier zal 'tbiad deWester- schelde bedoelen) toe te stoppen, of deor den uitvoer naar Dult3chland langs den Rijn stop te zeiten, en verondersteld verder, dat de Duit schers, zich hunner misdaden bewust, Nederland in overweging zouden heb ben gegeven maatregelen tegen de geallieerden te nemen, met een bedekte bedreiging omtrent hetgeen zou kun nen gebeuren, indien het weigerde, een stok laten komen om een vroo- lijken marsch op uw rug te tromme len Op deze kernachtige toespraak be sloot de drager eindelijk een paar schreden vooruit te loopen en zijn last door het tuinhek ie dragen. Toen stond hij echter weder stil en draai de het hoofd naar alle zijden, als wist hij niet welk pad te moeten inslaan. „Rechtsaf, zooals altijd riep de lady hem toe, doch dit bevel had de tegenover gestelde uitwerkingde drager sloeg het pad ter linkerzijde in, alsof hem dit zoo bevolen was. „O, gij dronkenlap, kunt gij niet meer rechts van links onderscheiden Wacht maar, ik zal u dat wel eens afleeren 1 Den anderen kant op, schaapskop, dat pad in waar lady Arabella staatVerstaat gij, recht op lady Arabella aan De drager volgde het bevel op, doch op een andere wijze dan het gemeeno was hij zette namelijk den draagstoel vrjj onzacht neder en liep regelrecht op lady Arabella toe. De oude iady stikte bijna van woe de en toch zou deze ongehoorde daad van den drager door een nog veel ongehoordere gevolgd worden. Zonder iets te zeggen viel hij name lijk lady Arabella om den hals en kuste haar. Daarop nam hij haar echter zedig bij de hand, geleidde haar naar den draagstoel, nam onderdanig zijne muts af en zeide: „Ik dank u, waarde lady. Mijne weddenschap heb ik ge wonnen. Gij hebt, fn tegenwoordig dat zou de situatie zyn, waardoor zoowei het verlangen van de Neder landsche regeeHng om maatregelen van voorzorg te nemen als hare ver klaring van gisteren duidelijk zou worden. Wij behoeven daar niet anders aan toe te voegen dan dit zoo schrijft verder de Manchester Guardian, „als de verzoeking om de Nederlandsche neutraliteit te schenden tienmaal zoo sterk was en ais de zorg van de Nederlanders zich buiten den oorlog te houden, tienmaal zoo zwak was als zij is, dan kunnen wij ons nog geen omstandigheden voorstellen, waaronder de geallieerden voor de verzoeking zouden bezwijken, te han delen tegen den wil van de Neder landsche regeering." Het blad weidt dan uit over de groote moeilijkheden, die zich voor Nederland voordoen en prijst de wijze waarop het zijn neutraliteit heeft ge handhaafd. Nederland kan overtuigd zijn, zeo eindigt de Manchester Gu ardian, dat, welks bedreiging er ook voor haar neutraliteit moge bestaan, deze niet van den kant van de geal lieerden zal komen. Engeland is niet voorniets de ba kermat van de liberale gedachte. Wij zullen voidaan zijn, als Nederland tot het einde van den oorlog zijn strikte neutrali'eit bewaart. De militaire verloven. Gisteren is ter kennis van de troe pen gebracht, dat het de bedoeiing der militaire autoriteiten is, dat de mi litairen op hun standplaats blijven, zoodat ook een afwezigheid van en kels uren behalve dan natuurlijk voer zeer dringende gevallen niet meer zal toegestaan worden. Men heeft hier, naar aan hef „Hbl." bij informatie te bevoegder plaatse bïeeb, niet te maken met een maat regel, die zou wijzen op een ernstiger worden van den nationalen toestand. Toen besloten werd, voorioopig geen verioven meer te verleenen, was het tevens de bedoeling, dat de mi litairen hun standplaatsen niet zouden verlaten. Daar hieromtrent bij de la gere militaire autoriteiten misverstand bleek te bestaan, werd heden de be doeling van hoogerhand verduidelijkt. Een verjaarsgeschenk aan Prinses Juliana. De ruim 70 kinderen van de dtie Boddaert-Tehuïzen voor schoolgaande heid van al deze getuigen, onder ern stige bedreigingen mï nadrukkelijk bevolen vóór u het park binnen te treden en lady Arabella tegemoet te ijlen. Verder heb ik niets meer te zeggen." Thans zag lady Schoolcraft, dat het lord Ralph was, die voor haar stond. „Hemelsche goedheid riep zij ten hoogste verrast uit. „Gij zijt de dui vel in eigen persoon. Wie kon van een zoo onnoozel gezicht zulk een looze streek verwachten Maar gelooft mij, dat het u gelukt is mg te foppen, hebt gij niet aan uw helder hoofd te danken, maar aan uw dom gezicht, dat mij niet genoeg op myn hoede deed zijn. Mijn woord zal ik echter houden, zelfs al moest het mg het hoofd en niet alleen mijne nicht kosten. Dit voorspel ik u echteruwe ver bintenis met mijne nicht zal steeds zoo bigven ais zij begonnen is, gy zyt In knechtsgewaad vóór haar versche nen en zult uw leveu lang haar on derdanige dienaar moeten zijn. Lady Schoolcraft zal zich hierdoor gewro ken achten." Hier eindigt de kroniekschryver zyn verhaal en voegt er nog by„Dit is de eenige keer in zijn gansche leven geweest dat de hoogmoedige lord eigenhandig eene dame in een draag stoel heeft gedragen zgne schoone gemalin echter droeg hij zyn leven lang op de handen, wyi zijn hart hem dat zoo ingaf." EINDE.

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1916 | | pagina 1