Ups: Firm F. VAK SE VELDE Ir., Kising iarkt S8, ïlissinp. TbIsFcor Intarc. 10
VirscSijnt dagilijks, êymM op Zondag is sigiesies afkinds Cbrlsülijii hillmi
DE ZIEKENKAMER
CLEMENTINA.
1916
FEUILLETON
BINNENLAND
COURANT
rt |1 gulden by levens- PyF*f\ gulden by dood jf) A tf|i gulden by verlies gulden by verliet J gulden by verliet jfg gulden by verliet
„„lis zijn ukaiio verze- Jl||]|| lange ongeschikt- *|Sg door j*|||| van een hand, hps van §|Jgg vaneen Mv\ van eiken
ketd'tegenongelukken voor: tl W heid tot werken S f,J een ongeluk voet ot oog JLtltl een duim JLtlU' wysvinger &i%g anderen vinger.
u:itceerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien een geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op ireln, boot ol tram. Da oltkeering wordt gewcurbsrgd door de „Hotl. fltg. Verzak. Bank" te beklede»
ne abonnés, in 't bezit eener
zijn ORATIS verze-
Gewoonlijk is voor een zieke, zoo
wel van den hoogsten als laagsten
rang, de kamer, waarin hy in gezonde
dagen zyn nachtrust geniet, ook zyn
ziekenkamer.
Is een patiënt lang ziek en ziet het
er naar uit, dat het ook nog lang zal
duren, dan zullen misschien de huis-
genooten van een enkelen bevoor
rechte een aparte kamer voor hem
inrichten, doch dal dit vaak zal voor
komen, is twyfelachtigen dat de
dokter in de gelegenheid gesteld zal
worden, om uit de verschillende ver
trekken een keus te doen voor den
ïyder, het is haast ondenkbaareen
geleerde zal zich niet gemakkelijk uit
zyn studeervertrek en een jonge
dame zich niet uit haar boudoir laten
jagen, alleen omdat bet juist de kamer
is op het zuiden. Er is echter niets op
tegen, dat men de slaapkamer als zie
kenvertrek inricht, als dit vertrek dan
maar geheel voor den zieke bestemd
wordt. En dat is nu meestal niet het
geva), de gezonden blijven dikwyis
in hetzelfde vertrek slapen, ja vaak
nog in 't zelfde bed. Vaak nemen de
ouders een ziek kind by zich, deels
uit gemakzucht, deels uit overtuiging
om het kind hiermee n voordeel te
zyn. In plaats echter dat het kind
rustig kan slapen en zuivere lucht
inademen, wordt 't getracteerd op de
uitgeademde lucht van vader en
moeder. Soms wordt de zieke in de
huiskamer verpleegd, om hem zoo
genaamd niet zoo alleen te laten
liggen, gewooniyk echter uit luiheid.
Het is onbegrypelijk, dat niet gevoeld
wordt, hoe verderfeiyk dit is voor de
beide party en, de gezonden zoowel
als de zieken, want terwyi de zieke
geplaagd wordt door 't leven, aat
door de gezonden wordt gemaakt en
van 't stof en eetlucht de noodige
portie kry'gt, moeten de gezonde
huisgenooten de ziekenlucht slikken
en hun neus laten genieten van de
walgelijke geur der ziekelijke afschei
dingsproducten. Deze toestand wordt
ook menigmaal in 't lever, geroepen
door de gewoonte om er een .mooie
kamer" op na te houden, een ge
woonte die niet genoeg afgekeurd
kan worden. Immers, wat is onzin
niger, dan éen vertrek van het ge
wooniyk al niet groote huis totaal
ongebruikt te laten en in te richten
ais een museum van een rommel sma-
kelooze meubelen en schilderijen,
terwyi men opeengehoopt in een ander
vertrek moet zitten.
Daar men dus, practisch gesproken,
geen keus heeft in de kamer voor den
patiënt, moet men toch minstens daar
heen zien te sturen, dat hi) niet in
het woonvertrek ligt, en zoo mogelijk
in een ruimte, uitsluitend voor hem
(Naar het Engelsch.)
15.) —o— (nadruk wrludsi.)
Daar opeens zag hy echter de
zwarte vlek grooter worden en naast
de vlek een loodrechte witte streep
ontstaan.
Die streep, zoo dacht Wogan, was
2°ker het kozyn van de deur en de
zwarte plek de duisternis van den
corridor.
Biykbaar opende iemand voorzich
tig de deur, die hij Wogan ver
geten had te grendelen
Hy stak zyn hand onder het kus
sen en haalde het mes uit de scheede
om op alle gebeurteiykheden voorbe
reid te zyn.
De zwarte plek werd nu niet groo
ter meer, doch de vloer kraakte zacht,
alsof iemand op handen en voeten er
over kroop.
Blijkbaar, zoo dacht Wogan, kruipt
de spion nu op handen en voeten
naar het hoofdeinde van het bed,
waar mijn kleeren liggen en denkt hy
afgestaan. Zyn we zoover, dan kan
aan heel wat meer andere punten de
aandacht gewijd worden, b.v. aan een
goede temperatuur, reinheid, frissche
lucht en rust. En last not least aan
het bed. Een zieke behoort in een
ledikant te liggen. De bedstede is
voor gezonde menschen al zoo na-
deeüg wegens de slechte ventilatie,
voor een zieke is zy de slechtst denk
bare rustplaats. De zieke moet veel
luchtverversching hebben en niet 't
gevoel, als in een cel opgesloten te
zijn. Het bed zelf moet zoodanig zijn,
dat het lichaam er boven op blijft
liggen, en niet inzakt. Veeren bedden
zyn daarom te vermyden. Doordat 't
lichaam er inzakt, kan 't niet voldoende
uitwasemen. Ook de dekens moeten
niet te zwaar zyn, anders drukken zy
te veel op 't lichaam van den patiënt.
Het laken, waarop de patiënt ligt,
moet glad zyn. Zijn er plooien, dan
doet dit pyn op den duur, en maakt
het liggen tot een vreeselijke marte
ling. Qordynen, zoo als vroeger rond
de ledikanten hingen, zyn niet alleen
overbodig, maar zelfs verwerpeiyk,
omdat ze het ledikant weer breagen
in de conditie van een bedstede. Moe
ten zeiltjes, impermeables etc gebruikt
worden, dan moeten ze onder 't laken
gelegd worden, daar het onaan
genaam is, indien de bloote huid voort
durend met dergelijke stoffen in aan
raking is.
Een goede verlichting van het zie
kenvertrek is ook noodzakeiyk. Het
is geen hersenschim, dat een vroolijk
schijnend zonnetje gunstig werkt op
den algemeenen toestand van eea zie
ke. Waarschyniyk zelfs heeft het
direct uitwerkende zonlicht een ge
nezende kracht op sommige ziekten.
Hinderlijk echter is sterk licht voor
zwakke patiënten en by hoofdpijn
men tempere het dan door gordynen
des daags, en door lampenkappen
'savonds. Bij ziekten als oogaandoe
ningen is het licht vaak schadeiyk
en dan moet de kamer in 't duister
gebracht worden. Over zindelijkheid
meet men eigeniyk niet behoeven te
praten, ware het niet dat de onder
vinding niet zoo buitengewoon droevig
was. Óver 't algemeen heerscht nog
de meening onder 't groote publiek,
dat een zieke niet verschoond mag
worden. Ze moeten maar in hun on
dergoed blijven liggen, tot ze beter
zyn, want 't is zoo gevaarlijk een
patiënt van lytgoed te laten verwis
selen.
Niets is dommer dan dat. Zieken
hebben juist nog meer behoefte aan
afwassching en schoon ondergoed dan
gezonden. Ea ook de kamer moet
iederen dag schoon gemaakt worden,
stof mag er absoluut niet zy'n. Stof
fige meubelen moeten dus in de
eerste plaats verwyderd worden, ter
wijl bij de schoonmaak alle opwaaien
daarin een zeker belangrijk papier te
vinden.
Wogan vergiste zich echter, want
hy bemerkte al spoedig een zwarte
schaduw, die zich op zyn deken zette
en langzaam vooruit kwam.
De schaduw bestond uit vier vin
gers en een duim en richtte zich
biykbaar naar het hoofdkussen.
Wogan bespiedde de hand door
zyn half geopende oogleden, doch hy
zag spoedig dat hy zich wéér ver
gist had, want de hand ging niet
naar het kussen, -naar tot zyn ver
wondering voelde hy ze zacht op zyn
borst en begreep hy toen dat ze zyn
keel zocht
Wogan maakte toen een plotselinge
beweging, zooais iemand dikwyis in
zyn slaap doet, waarna de hand ver
dween.
Toen liet hy zyn linkerarm langs
het ledikant hangen en voelde daar
het uithangbord, dat hij daar straks
had neergezet en dat juist op *n afge
gleden punt van zijn deken slond.
Aanstonds had hy een idee.
Met een luiden, diepen zucht wend
de hy zich op zyn linkerzyde en
heesch zoo het bord half op zijn bed.
van stof dient vermeden te worden.
Eerst het stof vari vloer en meubelen
afnemen met een vochtigen doek,
daarna den vloer dweilen. Verder
moet gezorgd worden voor goede
ventilatie. Tocht moet vermeden
worden, frissche lucht is noodzake
iyk. Hoe men deze kwestie het ge-
makkelykst en 't meest practisch op
lost, hangt geheel af van den bouw
van de kamer, 's Zomers late men
de ramen voortdurend open, dag en
nacht. Des winters Is het natuuriyk
moeiiyker de lucht zuiver te houden
en tegelyk warmdes te meer aan
dacht moet er gewijd worden aan de
schadelijkheden, die te vermyden zijn.
Daarom dulde men niet, dat er veel
menschen in de kamer komen, of
dat er gerookt wordt.
Sterk geurende bloemen moeten
verwijderd worden, terwyi zoo
weinig mogelyk gasvlammen wor
den gebrand. Deze trekken veel
zuurstof uit de lacht en brengen ver
brandingsproducten in de kamer
atmosfeer, die niet geschikt zyn voor
de ademhaling. Geeft de ziekte aan
leiding tot minder welriekende geuren,
dan is het luchten dikwyis niet vol
doende en is men gedwongen wat
carbol onder 't bed te plaatsen of wat
naphthalinepoeder tusschen de dekens
te strooien. Des winters is men de
baas over de temperatuur. Voor bed
legerige patienlen is de karoerwarmte
voor zoover mogelijk op ongeveer
18® celsius te houden; herstellenden,
die reeds wat kunnen opzitten, vin
den het aangenamer indien het wat
warmer isme» moet dit dus zien
te regelen door 't openen van ramen,
en 't harder of zachter laten branden
van de kachel. Voor dit laatste mag
echter nooit de sleutel van de kachel
pijp gebruikt worden de sleutel moet
altijd gebeel openstaangebeurt dit
niet, dan heeft de verbranding van
kolen gebrekkig plaats en wordt een
zeer vergiftig gas gevormd, dat uiterst
schadelijk is voor den mensch. Gas-
en petroleumkacheltjes zonder afvoer
naar buiten zijn eveneens afkeurens
waard.
Al heeft men 't zomets nu niet zoo
geheel in de hand, om de tempera
tuur te regelen, we kunnen toch wel
wat doen, bv. de ramen wyd openen
en er natte lakens voor hangen, dan
wordt de kamerlucht toch wel met
4° a 5° celsius afgekoeld.
Uit vorenstaande biykt voldoende,
dat er nog al aardig wat komt kyken
wil men in eigen huls voor een zieke
de kamer zoo geschikt mogelijk maken.
En tevens dat de inrichting toch nog
gebrekkig zal biyven, omdat een ge
woon huis nu eenmaal niet gebouwd
is om zieken te herbergen. Toch is
voor een lyder alle zorg volstrekt
noodzakelijk en noodig, en zou 't dus
't best zijn, de menschen steeds in
Blykbaar kon hy echter op zyn lin
kerzij ook niet slapen, want hij keer
de zich plotseling op de rechterzy,
door zy snellen draai lakens, dekens
en uithanbord meetrekkend. Het bord
lag nu rechts op het bed, tusschen
hem en zijn aanvaller die gehurkt op
den vloer zat.
Wogan zuchtte tevreden, stak zyn
hand onder het hoofdkussen, en wel
dra klonk zyn rustige regelmatige
ademhaling door de kamer.
Opnieuw verscheen de hand op het
bed, juist op het bord, waar ze een
oogenblik besluiteloos bleef liggen.
Daar had Wogan op gerekend.
Vlug haalde hy' den dolk van onder
het kussen vandaan en met een for-
schen stoot nagelde hy de hand op
het bord vast.
Toen sprong hy op, wikkelde zyn
lakens om den mond van den nach-
teiyken aanrander en bond hem met
de bedgordynen stevig vast.
Dal alles was bliksemsnel in zijn
werk gegaan.
En de aanvaller lag nu gebonden
op Wogans plaats in het bed.
Snel schoot Wogan eeni^e kieeding-
stukken aan en deed een stap naar
ziekenhuizen te brengen, om daar
verpleegd te worden, zooals de ziekte
het elscht. Zoo ver zijn we echter
nog lar.g niet, ten eerste omdat in de
meeste plaatsen nog geen ziekenin-
richtingen bestaan en ten tweede, om
dat onder de menschheid nog een ver
keerde sentimentaliteit bestaat, om
zijn „eigen bloed" thuis te willen
houden. Wat men vaak hooit, isik
kan alles geven en doen, wat noodig
is. Men vergeet, dat alleen groote
zelfzucht zoo doet spreken. Het spreekt
echter van zelf, dat men niet voor de
een of andere lichte ongesteldheid
naar 't ziekenhuis moet gaan, dat is
ook de bedoeling niet.
Daar dus in heel veel gevallen
ziekenhuisverpleging onmogelijk bleek
heeft men ingezien, dat men toch wat
er op moest verzinnen, om de lyders
zoo goed mogelyk te helpen. En we
moeten zeggen, men heeft een wer-
kelyk goed plan uitgevoerd, wat niet
genoeg gewaardeerd kan worden, n.I.
de wykverpleging.
Het werk, dat de wijkzusters in
overleg met den geneesheer verrichten
is werkeiyk een groote zegen voor
zieken zoowel als gezonden. Ieder, die
in de noodzakeiykheid is geweest,
van hare diensten gebruik te maken,
zal dat erkennen. Niet alleen, dat
hierdoor de behoefte aan't ziekenhuis
wat minder wordt gevoeld, maar ook
heeft deze wqkverpleging 't voordeel
dat het publiek telkens en telkens
ziet wat nuttig en noodig is voor
zieken, waardoor heel wat verkeerde
gewoonten afgewend en heel veel
domme meeningen overboord ge
gooid worden. A.
Eerste Kamer.
Het antwoord der regeering op het
afdeeiin jsverslag der Eerste Kamer
nopens de aigemeene beschouwingen
der staatsbegrooling wordt heden
verwacht.
Het schynt zeker, dat de Regeering
tegen een comité-generaal, ook in de
Eerste Kamer geen bezwaar zal maken.
Daar er nog tal van door de Tweede
Kamer aangenomen wetsontwerpen
zyn, waaronder spoedeischende, die
voor afdeelingsonderzoek door de
Eerste Kamer reeds thans in aanmer
king komen, is het hoogstwaarschijn-
ltjk dat de Eerste Kamer, die morgen
avond ter hervatting der werkzaam
heden byeenkomt, a s. Woensdag nog
geen openbare vergadering zal houden
doch dien dag zal bestemmen voor
sectie-onderzoek.
Hat interview van oud-minister Staal.
Het interview, dat het Eerste Ka-
metlid, generaal Staal, aan een cor
respondent van de Vossische Zeitung
de deur. Het huis was stil en geheel
donker. Zachtjes sloot hij de deur.
Hy zag dat in het slot geen sleutel
stak. Toen keerde hij terug naar het
bed en boog zich over zyn aanvaller.
Diens gelaat was geheel van pyn ver
wrongen en de oogen puilden uit de
kassen. Doch Wogan heikende
den waard.
Een oogenblik dacht hy na. Het
huis was niet veilig. De man, die
hem hier gebracht had, zag er ver
dacht uit. Een tweede individu was
uit de keuken gevlucht, toen hy er
in kwam. Dan was er nog de vrouw
van den herbergier en misschien wel
meer nog
Wogan opende het venster van de
kamer. De hoogte boven den weg was
niet groot. Bovendien verkortten de
haken van het uithangbord den af
stand aanmerkelijk. Hy kleedde zich
verder aan, wierp zyn reistasch naar
beneden, stak den kostbaren brief in
zyn borstzak en maakte zich daarna
gereed naar buiten te klimmen. Op
't laatste oogenblik dacht hy nog aan
zyn jachtmes, dat hij niet gaarne mis
sen wilde. Hy trok het dus uit de
plank, waardoor de hand die hem
verleende, heeft ook de aandacht van
verschuilende correspondenten vanEn-
gelsche bladen in Nederland getrokken
Ópenllik wordt gesproken van den
„pro German" generaal Staal. De Am-
sterdamsche correspondent van de
Daily Express herinnert er o.a. aan,
dat generaal Staal minister van oor
log was, toen Holland tot het ver
sterker. van de Schelde besloot. De
Engelsche pers wyst er op, dat de
uitlatingen van generaal Staal in Ne
derland ernstige ontstemming hebben
gewekt.
Vliegongeluk in Indië.
Luitenant-generaal Michielsen, com
mandant van het Nederiandsch Indisch
leger die naby Krawang als passagier
in een aeroplane met den luitenant-
aviateur Terpoorten was opgestegen,
werden beide door een val van de
machine gedood.
Sergeanten.
De minister van oorlog heeft be
paald, dat voortaan niemand meer
bevorderd mag woiden tot sergeant,
zonder daarvoor eerst voor een com
missie te hebben voldaan aan de ge
stelde eischen voor dien rang.
By de depóts der infanterie brigaden
mogen geen reserve sergeanten, of
milicien-sergeanten bestemd tot reser
ve-officier, herkomstig uit de militie,
bevorderd worden tot kroonsergeant.
Stemming maken tegen Nederland.
De „Daily Mail" publiceert een ar
tikel van een bïjzonde ren berichtgever
die pas uit Nederland is teruggekeerd
en die op grond van officleele cyfers
beweert, dat de pogingen van Enge
land om te voorkomen dat goederen
ia Duitschland ingevoerd worden, mis
lukt zyn.
Het „N. v. d. D." schrytt naar aan
leiding hiervan
De „Daily Mail" heeft, naar men
zich herinneren zal nog onlangs een
geweldig échec geleden, doordat ze
met veel ophef cijfers betreffende den
invoer uit Denemerken naar Duitsch
land publiceerde, die hetzelfde moes
ten bewijzen als nu ten aanzien van
ons land bewezen zou zyn. De En
gelsche regeering heeft echter zonder
eenige moeite aangetoond dat de
Deensche cyfers van de „Daily Mail"
hoegenaamd niets bewezen. Vermoe
delijk poogt het jingoblad nu de re
geering van zyn land opnieuw aan te
vallen en gebruikt daarvoor als wapen
cijfers die ten onzent door een „spe-
cialen berichtgever" verzameld zijn.
Zoo was het ook in Denemarken ge
schied en de speciale berichtgever,
die daar de niets bewyzende cijfers
verzameld had, was een zekere heer
Basil Clark, een journalist, die ook te
Amsterdam gedurende eenigen tyd
voor de „Daily Mail" werkzaam is
had willen worgen, vrijkwam. Vlug
legde Wogan een verband om de
hand van zyn aanrander. En zich
daarna over den ongelukkige buigen
de, fluisterde hij hem in 't oor: „|e
moet hier tot morgen biyven liggen,
vrind. Maar je hebt toch een troost,
want de naam dien je zocht, heb ik
op dit uithangbord geschreven„De
Herberg van de Bloedende Hand", en
dat zat je geen windeieren leggen,
want van alle kanten zullen de men
schen toestroomen om van u de ver
klaring te hooren van een zoo zeld
zaam opschrift," Daatna verdween
Wogan door het venster. Hy raapte
zyn tasch op en liep naar den stal,
welks deur hy open vond. Hy ging
naar binnen en zag op een bos stroo
een man liggen. Wogan vond het niet
noodig hem wakker te maken. Hy za
delde zelf zyn paard en verwyderde
zich toen zachtjes, blyde dat hij on
gedeerd de herberg had kunnen ver
laten.
Hij had zich handig uit dit avon
tuur gered.
(Wordt vervolgd.)
