DINSDAG Kieuwjaais-Advarteiitiën, AlgemaenanHieuwjaarsweBsch kameroverzicht. FEUILLETON Buiten de beschaafde Wereld. BINNENLAND No. 300 1915 s— VLISSINGSCHE COURANT 'ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 1.30 per drie maanden. Franco door het geheele rijk f 1.50. Voor België 2.20 Voor overige landen der Posi-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent lp?3Firn f. VüH Bi VELDE Ir., lieine Markt 58, Viissingsn. ïelefooR Inters. IS li ADVERTENTIEPRIJSVan 1—4 regels 0.40 j voor iedere regsi meer 10 cec^ Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. 8f abonnement speciale pr$s Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen S ci. per regel Miin! dagslijks, oitpioM 99 lüisg n slgisiiB erkends Ehristilijie icsitdsgis De abonnés, in't bezit eener C| {fljTA gulden bij levens- fj Ff #1 gulden bij dood AA ft gulden by verlies 4 gulden bij verlies g% gulden by verlies ft ^gulden by verlies polls, zijn GRATIS verze- 1\ |g I lange ongeschikt- >"g| g door >11111 van een hand, |r||| van Blggl vaneen M van eiken kerd tegen ongelukken voor: uUwV heid tot werken I VU een ongeluk OUv voet of oog lwu een duim J.'iJ wijsvinger S4%3, anderen vinger. 9sza oitkeerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien vin geldig plaatsbewgi, eau ongalok bekomen op trein, boot ol tram, Da oltkoerlng wordt gewaarborgd door do „Kolt. (tig. Verzak. Bank" te Sebiedaw Zij die zich met 1 Januari op de dagelijks verschijnende „VLIS SINGSCHE COURftNT" abon- neeren, ontvangen de Courant tot dien datum GRATIS. ATTENTIES In het nummer der„VLISSlNGSCHE COURANT", dat Vrijdag 31 De cember 1915 zal verschijnen, wordt weder de gelegenheid opengesteld tot het plaatsen van tegen den prijs van 25 CENTS mils de 5 regels niet te boven gaande voor eiken regel meer wordt 5 CENTS berekend. Onder den van den volgenden inhoud: .Ter gelegenheid tan het Nieuwjaar wordt door onderga teekenden aan Vrienden, Be kenden en Begunitigere HEIL, ZEGEN en VOORSPOED toegewenscht" is de prijs per naam met adres 10 cents. Voor spoedige toezending van Ad- vertentiën en Namen houden zich aanbevolen DE UITGEVERS. Vergadering van Maandag. Van de discussie over het lager onderwijs is het pikante geheel en al af, sedert de voornaamste strijdvraag, de tegenstelling tusschen openbaar en bijzonder onderwijs, uit het debat is uitgeschakeld en een voorwerp werd van studie en overleg eener staatscommissie. Tot zoolang de strijd niet beslecht is, legt de Kamer zich een begrijpelijke en te waardeeren stilzwijgendheid op. Een tweede voornaam punt bij deze afdeeling waarover nog al eens een •warme discussie viel, is eveneens van de baan. 't Is de salarisregeling. Bij de algemeene beschouwingen is deze netelige kwestie reeds afgedaan. Het kostte verschillende sprekers nogal moeite beide aangelegenheden te laten rusten. Zij roerden ze gaarne even door J. L. 74.) —o— (Naintk Tertóden.) Frona en St. Vincent lachten en predikten hem het evangelie van ge duld, maat hij bleef mopperen en verwenschen, altijd op een vrij be schaafde manier, tot hij in de rede werd gevallen door Jacob Welse. „Zie, Courbertin i Ginds, Zuidelijk van die steile rots. Kun je er iets uit opmaken? Beweegt het?" „Ja een hond." „Het beweegt zich te langzaam voor een hond. Frona, haai den verrekijker eens." Courbertin en St. Vincent sprongen beiden op, maar de laatste wist de plaats, en kwam in triomf terug. Ja cob Welse bracht den binocle voor de oogen en tuurde over de rivier. Het was ruim een mijl van het eiland naar den tegenovergestelden oever, en de zonneschittering op het ijs aan, doch juist met dat even aanroe ren toonden zij aan hoe deze de be langrijkste elementen van de discussie waren en zijn. Zoo kon de heer Juten het niet nalaten om de salaris sen te vergelijken met die van andere ambtenarenen kon de heer 0;to den lust niet bedwingen om te zeggen wat hij wel van de bevredigingscom missie verwachtte. Geen bevrediging vreesde hij, maar wel een grondige technische herziening van de verhou ding van het rijk tegenover het onder wijs. Deze afgevaardigde betreurde het dai de minister èn door de tijds omstandigheden èn door de instelling van de bevredigingscommissie, feite lijk belet wordt om een krachtig be leid te voeren op onderwijsgebied. Intusschen deed bij reeds veelhij verbeterde de salarissen van de lee- rarr n aan de rijksleerscholen, verhoog de hij de toelage aan de kweekelin- gen van de rijkskweekscholen en trachtte hij coor het verstrekken van wandplaten de beiangste'ling voor indië op onze scholen te vergrooten. Daarnaast wilde de heer Otto op de kweekscholen Indische leergangen geopend zien. In den heer Otto vond de lichame lijke opvoeding een krachtig verdedi ger. De instelling van een centraal instituut voor deze opvoeding achtte hij van veel gewicht en daarvoor vroeg hij den steun der regeeting. Het aantal sprekers was legiohet aantal onderwerpen zeer gering en de variatie daarin ontbrak. Oude stokpaardjes werden beredende in stelling van een afzonderlijk depart, van onderwijs is een geliefkoosd on derwerp o. a. van den heer Ter Laan. Men meent dan dat de algemeene zorg voor het onderwijs dooi een dergelijke instelling zal worden ver groot. De ontruiming van de schoolge bouwen, die thar.s nog steeds door de militairen bezet gehouden worden, kan zoo zoetjes aan wel eens plaats hebben. Er is nu toch waarlijk tijd genoeg geweest om voor onderdak te zorgen. Aldus het klaaglied van vele sprekers. Een punt van iets meer belang werd door den heer de Geer aange roerd. Het gold da kwestie van het ontslag aan onderwijzers. De lager onderwijs-wet heeft de rechtspositie van den onderwijzer zoo solide ge vestigd, dat de gemeenteraden alleen dan tot ongevraagd ontslag kunnen overgaan wanneer de ongeschiktheid voor het werk is gebleken. Het is het gemeentebestuur van den Haag on mogelijk voor zijn onderwijzers de zelfde bepaling vast te stellen die het voor al zijn ambtenaren vaststelde, n.i. dat zij op een bepaalden leeftijd den dienst moeten verlalen. De Schiedamsche afgevaardigde maakte het niet gemakkelijker. „Het is een man." Hi) gaf den ver rekijker aan den baron en tuurde met het blo a te oog. „Er is iets niet in orde." „Hij kruiptriep de baron uit. „De man kruipt op handen en knie- en i Zie Zie Hij gaf den kijker be vend in Frona's handen. Ais men zoo ingespannen tuurde over de uitgestrekte, schitterende vlakte, was het moeilijk een donker voorwerp van die grootte te onder schelden, vooral als het vaag afstak tegen een even donkeren achtergrond van kreupeibosch en aarde. Maar Frona kon den man toch duidelijk zienen toen zij aan de inspanning gewoon raakte, kon zij elke beweging onderscheiden, vooral toen hij bij een door den wind gevelden pijnboom kwam. Zij spande haar oogen nog meer in. Tweemaal, na een kwellende poging, kruipend en zich wringend, trachtte hij den dikken stam te berei ken, doch tevergeefs, en bij de derde poging, na oneindige inspanning, be reikte hij hem slechts, om hulpeloos voorover op zijn gezicht te vallen in het verwarde hakhout. wees er op dat een dergelijke bepa ling juist voor de onderwijzers zoo veel te gemakkelijker kan worden gesteld, waar hier een hooger college steeds zijn goedkeuring aan ieder ontslag zal kunnen weigeren. Het gevaar voor willekeur is daarmede uitgesloten. Hij zou dus willen dat de wet een algemeene richtsnoer voor de bepalingen die gemaakt mogen war den, aangaf en dat het de gemeente raden vrij zou staan binnen die perken zelf een verordening te maken. Dan was ook de kwestie van hel ontslag aan de gehuwde onderwijzeres van de baan en kon iedire gemeenteraad daartegenover zijn eigen standpunt innemèn. In dienzelfden geest spraken de heeren Rutgeis, v, d. Molen en van Wijnbergen. Deze laatste maakte er den minister een verwijt van, dat hij wel vaak zegt zeer sympathiek ie slaan tegen over het bijzonder onderwijs en reeds twintig jaar geleden het goed recht daarvan verdedigd te hebben, doch dat hij in de praktijk voor dat onder wijs niet veel doet Een oogenblik leidde deze opmer king tot verlevendiging van het debat, omdat de heer Ke elaar den spreker interrumpeerde. Het is echter merk waardig hoe de oude stryd telkens oplaait en met moeite het deksel op den doofpot kan worden gehouden. Voor het denkbeeld van den heer de Geer gevoelde noch de heer Kete laar noch de minister veelZij vinden dat de gemeenteraad de beperkende bepalingen niet moet kunnen maken omdat de kwestie van het pensioen hierbij betrokken ia. Bij de vraag van het ontslag aan de gehuwde onder wijzeres komen bovendien sociaal- ethische en politieke overwegingen in het geding, wat tot gevolg zou hebben, dat de gemeenteraden veel te veel in opvatting zouden verschil len. Ieder concreet geval moet op zich zelf worden beschouwd. Met kracht kwam de minister op tegen het verwijt van den heer van Wijnbergen, omdat dit zonder eenig bewijs werd geuit. Later bleek dat de afgevaardigde meer op het middel baar onderwijs doelde. Avondvergadering. Posterijen en telegrafie, een gelief koosd onderwerp voor vele leden en een onderwerp dat zoovele kleine puntjes biedt dat ieder lid wel wat van zijn gading kan vinden. Salaris- regelingen zijn er velevoor de tele fonisten pleitten verschillende leden gelijkstelling met de telegrafisten voor die jonge dames klopt veler hart heel warm. Doch ook voor andere categorien van beambten werd ge pleit het zou te ver gaan ze allen op te noemen. Bovendien wij weten toch dat de Minister zal verklaren „Het is een man." Ze reikte den kijker over aan St. Vincent. „En hij kiuipt,maar is heel zwak. Hij viel zooeven aan dezen kant van den boom." „Beweegt hij zich vroeg Jacob Welse, en toen St. Vincent ontken nend het hoofd schudde, haalde hij zijn geweer uit zijn tent. Hij loste zes schoten in de lucht, onmiddellijk na elkaar. „Hij beweegt zich De correspon dent voigde hem nauwkeurig. „Hij kruipt naar den oever. Ah 1.... Neen een oogenblikJa Hij ligt op den grond en steekt zijn hoed, of iets anders, op een stok omhoog. Hij zwaait ermee." (Jacob Welse loste nog zes schoten.) „Hij wuift weer. Nu heeft hij den stok laten vallen en ligt heel stil." Alle drie keken Jacob Weise vra gend aan. Hij haalde de schouders op. „Hoe zou ik het weten Een blanke of een Indiaanwaarschijnlijk uitputting, of anders is hy gewond „Maar hij- is misschien stervende", pleitte Frona, alsof haar vader, die de meeste dingen gedaan had, alle met het op 's lands schatkist, niets te kunnen inwilligen. Als goed ingenieur verdedigde de heer de Muralt de noodzakelijkheid om de leiding van de groote tele graafkantoren meer in technische han den te brengen. In hoeverre dan het technische administratieve gedeelte dan tot zqn recht zal komen weten wij niet. Meer telefoonkantoren ten platte- lande is een eisch van verkeer. Te recht sprak de heer van Nispen tot Sevenaar den wensch uit, dat de minister de oprichting zal bevorderen, een wensch, dien de minister stellig ten harte nemen zal. Beperking van Zondagsdienst, ver korting van den tijd van openstelling werden door de heeren van Vliet en Bichon van IJssel monde bepleit. Van beide zal wei niets komen. Nog vele kleinere punten zouden wij kunnen opsommen, doch zij waren van nog minder belang. Vermeiden wij nog alleen dat de heer de |ong er bij voorbaat tegen op kwam dat de portverhooglng zou worden aan gegrepen om meer geld te krijgen uit dezen dienst. Liever wenscht hij de boxes-huurprqzen verhoogd te zien. Deze afgevaardigde wilde een speciale Zondag zegel om den Zondagsdienst te beperken. Landbouwvarloven. Aan niet beroepsmilitairen, die hoofd of leider zijn van een land bouwbedrijf of die als zoodanig fun- geeren, kan met inachtneming van de grens van toelaatbare verloven door campagnies- (eskadrons, balterij fort. detachements) kommandanten verlof worden verleend, waarvan de duur naar noodzakelijke behoefte hoogstens 24 dagen mag bedragen. Vredeskansen. De vredeskansen beteren er niet op meent „de Standaard". Vooral de officieele parlementaire verklaringen bevestigen nu steeds meer het ook onzerzijds geopperd vermoeden, dat uitstel de conditiën van den vrede verzwaren zal. Uit wat men zoo opvangt, mag toch afgeleid, dat, werd op dit oogenblik het aanbod van vrede aanvaard, de te brengen offers niet onoverkomelijk zouden zijn. België schijnt van zijn herstel vrij zeker te zijn, al is 't onder pandgift. Frankrijk heeit veel kans om zonder al te zeei gescheurde kleeren er af te komen. Annexatie van Polen blijkt wel niet bedoeld te zijn. Bijbe taald zou er zeker moeten worden, maar zelfs hierop zou het herstel van den vrede niet behoeven af te stuiten. Hoofdzaak zou zijn en blijven de open dingen kon doen. „Wij kunnen niets doen." „Ach VerschrikkelijkVerschrik kelijk De baror. wrong zijn handen. Voor onze eigen oogen en wij kun nen niets doen! Neen!" riep hij uit, met een plotseling besluit, „het za! niet gebeuren ik ga het ijs over I" Hij zou onmiddellijk den hoogen oever zijn afgevlogen, als Jacob Welse hem niet bij den arm had ge grepen. „Niet zoo haastig, baron. Blijf kalm." „Maar „Maar niets. Heeft de man voed sel, of medicijnen, of iets anders noodig? Wacht een oogenblik. Wij zullen het samen probeeren." „Ik ben ook van da parlij," zei St. Vincent dadeiyk en Frona's oogen schitterden. Terwijl zij een pakje levensmidde len klaarmaakte in de tent, voorzagen de mannen zich van zestig of zeven tig voet sterk touw. Jacob Welse en St. Vincent bonden zich elk aan één eind en de baron in het midden. Hij eischte het pakje levensmiddelen als zijn deel op en bevestigde het met een riem over zijn breede schouders. zee en de zekerheid voor de neulralen. Engeland zou van zijn over invloed, ais we 't zoo noemen mogen, iets moeten prijsgeven. Het Britannia rule the waves zou in te perken zijn. Maar ook al viel dit hard, 't zou kunnen. Gibbon heeft in zijn „Decline and tail of the Roman empire" er bijtijds zijn volk op voorbereid. En toch schijnt men er nog altoos de voorkeur aan te geven, om 't lie ver op 't uiterste te laten aankomen. Zonder weerga ongelukkig slaan nog op dit eigen oogenblik de geallieerden er aan toe. Op alle punt delfden ze het onderspit. Wie aan een noodlot gelooft, zou zeggen dat een fataliteit hun ten doem werd. Toch rekenen ze nog altijd op hun overmacht in menschenmassa, op hun vrijen toe voer uit alle oord en op hun ruime geldmiddelen. Zoo komt men keer op keer bijeen en houdt vergaderingen en telegrafeert en zendt boden rond en wisselt in de Kabinetten. Kortom, geen middel laat men onbeproefd om een keer in den gang van zaken te bren gen. Doch komt die niet, dan zal men, is 't weer een half jaar verder, voor steeds ongunstiger conditie ko men te staan. Van kwartaal tot kwartaal toch kan men wel zeggen, dat de vredescon- ditiën voor wie ten slotte zich te voe gen zal hebben,verslechteren. Beide èn wat de landsgrenzen aangaat èn wat raakt de beurs. Pensioenen. He! bestuur der Pensioen Vereeni- ging van Burgerlijke ambtenaren heeft aan den minister van financiën twee adressen verzondeneen betreffende opneming van een of meer lagere ambtenaren in Staatscommissie tot vereenvoudiging en verbetering der bestaande pensioenwetten en een met verzoek het toekennen van een tijde lijks verhooging met 20 pet. van de bestaande weduwen en weezenpensi- oenen. Een rijke gemoente. Als een bewijs van de gunstige financieele positie, waarin Kampen verkeert kan dienen dat de traktemen ten en loonen van bijna alle ambte naren en werklieden zqn verhoogd, wat ongeveer f 20.000 per jaar kost, terwijl toch geen Hoofdelijke Omslag of opcenten op de personeele belas ting behoeven geheven te worden. De eenige belasting bestaat in 30 opcen ten op de hoofdsom der gebouwde en 10 op die der ongebouwde eigen dommen. Het is om jaloersch te worden! Vermoedelijke poging tot smokkelen ontdekt. Bij het laden van de op België varende stoomboot „Union I", liggen- Frona sloeg hun vorderingen van den oever gade. De eerste honderd meter waren gemakkelijk genoeg, maar zij merkte dadelijk de verandering, toen zij de grens van het tamelijk stevige oeverys voorby waren. Haar vader had krachtig de leiding op zich ge nomen, voor zich en aan de kanten steeds met z'n stokjvoelend en telkens van richting veranderend. St. Vincent, geheel achter aan de geslrekte Ifjn, was de eerste, die er doorhing, maar hij viel zoo, dat zqn lange stok dwars over de opening op het qs bleef lusten. Zyn hoofd ging onder, ofschoon de stroom sterk zoog en de twee mannen trokken er hem na een flinken ruk uit. Frona zag hen een minuut lang samen beraadslagen met veel wyzen en gesticulieren van den kant van den baron en toen zag zij St. Vincent zich van het touw losmaken en naar den oever terugkeeren. „Br-r-r," hy huiverde, toen hy den wal op naar haar toekwam. „Het is onmogeiyk." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1915 | | pagina 1