2)0 „beste" stuurlui. 31 AUGUSTUS [MO* 196 19 IS - fjniw: firn» F. UI K fEfil lf., Klei»» fc-rkt SI, Fiissinpii. ïelsfcsr; intere. f f-rschijii! dagelijks, iiifcszoïÉré op Zondag ut aigemssn nrkende Christaiijki ieistdigit lij deze Caurani behoort een Bijvoegsel. •OIULLETON SINNFNr ANU VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 130 per drie maanden. Franco door hel geheele rijk 1.50. Voor Belgit 2.20 Voor overige landen oer Posl-Onie f 3.3S. Afzonderlijke nummers 3 cent ADVERTENTIEPRIJS Van 1—4 regelt 0.40 voor Iedere regel meer 10 cenj Driemaal plaatsen wordt /weemaal berekend. Bfj abonnement speciale prjjt Reclame» 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per regel ■O,, abounds, in 'f oetit eerier Afl bij levens- «NA r-irMor bij doo« A A A gulden bij verlies A rff| gulden bij verlies 4| A A gulden bij verlies A ^gulden bij verlies po'is, zijn ORATlf verze- 11111 f larrgi Ongeschikt door "ï-fill van een'band, 1 van II III vaneen 1*% van eiken ikcrd'tegen ongelukken voor. JVvU of werken S -i?'4P ee>. ongeluk UP O voel of oog l'illj een duim 1UU wijsvinger tJtf anderen vinger. ,M u'tkcrrItiypn worden VERDUBBELD Indlei, tin verzekerden, voor.'T' van qeldln .-laatsbewlls een ongeluk bekomen op trein, boei of «ram De ultkeering wordt gewaarborgd door de „Holt. Alg. Verzek, Bank" to Schiedam Daar is een Fransch, welbekend spreekwoord, hetwelk luidt, dat de kunst een moeilijk, de critick een gemakkelijk iets is Wij werden aan de waarheid van dit gezegde' dezer dagen wederom herinnerd, waar wij in den lande alom luider en luider de stem van, ah es o veel beter wetende beoordeelaars hooren klinken, waar het geldt de daden der regeering te loetsen. En wij dachten daarbij aan dat andere, Hollandsclie spreekwoord, volgens hetwelk de beste stuurlui altijd aan den wal staan. Zulke stuurlui, men kan ze thans in alle kringen onzer Nederlandsche samenleving het woord hooren nemen, en verklaren, hoe onze regeering, inzonderheid wat de departementen van oorlog en van landbouw,handel en nijverheidaangaat, niet alleen van schromelijke fouten en tekortkomingen in de eischen van het «ogenblik blijk geeft, maar ook in elk" geval niet die stuurmanskunst betracht, welke zij - hier op den wal als de beste erkennen, en wel omdat zijde.hunne is. Ons dunkt, dat in het oordeel dezer vaderlanders, ongetwijfeld welmeenen- de maar niet altijd even deskundige beoordeelaars, nog wel het een en ander voor herziening vatbaar is. Toch, wij willen het allerminst ontkennen, dat ook ons et regeeringsbeleid, in casuvanbeidö-bedoeide departementen dikwijls voor verbetering vatbaar voorkomtedoch, wie de hoogst abnormale tijdsomstandigheden, de voortdurende ongewisheid, de uiterst moeilijke, zicli plotseling vaak voor doende problemen in aanmerking neemt, waarmede en waaronder dit regeeringsbeleid gevoerd moet worden en waarbij zich telkens volkomen nieuwe vraagstukken van het aller grootste belang komen voordoen en snel orn oplossing vragen, die zal moeten erkennen, dat er, afgezien van ihetgeen aan alle menschelijk werk >eigen is, door onze ministers blijk gegeven wordt van een werkelijk in veie opzichten groote waardeering verdienend beleid en doorzicht. Het zou ons ie ver voeren èn alle regeeringsmaaticgelen in den laatstcn tijd genomen en alle critiek daarop .uitgeoefend aan een «enigszins gron dige bespreking te onderwerpen, en moeten ons uiteraard tot slechts enkele feiten beperken. En dan zien wij dal zich vooral de critiek verheft tegen het beleid van den bewindvoerder aan het departement van landbouw, handel en nijverheid. Zoo deze zich alle klachten,al hetach-en-wee-geroep uit tal van kringen onzer samenleving (Nadruk verboden.) 43) _0_ Een tranenstroom verstikte haar stem, en terwijl Subaroff de leven- looze lichte gestalte op zijn armen naar haar bed droeg, had Helmi reeds hoed en mantel van den kapstok ge nomen en was zij de trap afgehold om den eersten den besten dokter, dien zij thuis trof, t? halen Toen Helmi met den dokter terug kwam, was oi -m L nz ook weer thuis. 'i zat op den rand van 't bed, hield de kleine, magere handjes van zijn kind in de zijne en langs zijn gerim pelde wangen vlood traan na traan in den grijzen baard. Thea lag nog in onmacht, zij aaide nauwelijks waar neembaar adem, slechts aan een lichte hilling van haar lichaam bespeurde [pen, dat zij nog leefde. Na eenigen jijd gelukte het den dokter, haar weer N te brengen. Thea sloeg de oogen persoonlijk moest aantrekken, hij zou zijn .ninisterieëie taak geen 24 uur lang kunnen volhouden. Ons land ondervindt meer nog dan in militair opzicht, in betrekking tot zijn econo mische omstandigheden ten zeerste de gevolgen, direct en indirect van den om ons heen woedenden wereld oorlog. Dit brengt toestanden mede en schept verhoudingen ten opzichte van schier alle takken van bedrijf, als wij nog nimmer onder de oogen be hoefden te zien. Elk feit, dat zich, en vaak op het onverwachtst voordoet, is meestal wat in dt rechtsgeleerde taal een „novum", een geheel nieuwe zaak heet. Van een beroep op vroegere gegevens, op ervaringen of gedane ondervinding is daarbij weinig of geen sprake. Dit nu verzwaart niet licht de taak dergenen, die geroepen zijn ons land door de branding dezer economische woeling heen te brengen. Vandaar het als het ware uit den grond groeien van tallooze bureaux en commissies met meer of minder officieelen stempel, geroepen om in overleg met den minister of des ministers ambtenaren handelend op te treden. Wij herinneren hierbij aan het bestaan, o.m. van de bureaux ter distributie van graan en meel, van varkens on varkensvleesch, van de bureaux voor het kolenvraagstuk, en den afzet van visscherijproducten, van de commissies voor nijverheid, voor voeding van mcnsch en dier, voor rogge, voor suiker, cn ten slotte aan het bestaan van de vele commissies in verbinding staande met de Nederl. Overzee Tfusfmij. Indien wij daarbij nog memoreeren die talrijke directies aan het departement zelf ten behoeve van den tuinbouw, den landbouw, den handel, de visscherij enz., dan kan niemand onzer ontkennen, dat der regiering de noodige voorlichting behoeft te ontbreken. En dat zij van deze voorlichting gebruik en een zeer ruim gebruik maakt, dat ligt niet alleen in de lijn van het kloeke regeeringsbeleid van ons huidig mi nisterie, maar vooral ook in den geest van groote werkkracht en omvangrijken arbeid, die thans in alle takken van bestuur heerscht. Wij mogen dus, en met reden, er gerust op gaan, dat al wat mensche lijker wijze gesproken binnen hel bereik van doorzicht en beleid, van voortvarendheid en werkkracht ligt, ook metterdaad bereikt wordt. Dat er nochtans, vooral op- het gebied onzer levensmiddelen-voorziening, tal van „deskundigen" zijn, die zoo ge hen maar aanhooren wilt, het ailes nog veel beter weten, en ook alles nog veel beter zouden doen, ware hun raad maar opgevolgd, behoeft niemand onzer te verwonderen. Zij zijn die „beste stuurlui", die jammer genoeg voor hen, docli dikwijls ge langzaam op, maar zielloos en onver schillig rustten zij op haar vader's bekommerd gelaaï. Thea, fluisterde hij, terwijl hij zich tot haar neerboog om haar voor hooid te kussen mijn lief, kind, hoor je. wai je vader zegt Zij verroerde zich niet, vermoeid gleed haar blik langs haar vader, aan wieu zij met zoo'n innige li fde had gehangen, toen sloten haar oogen zich weer, een lichte zucht ontsnapte haar lippen. Zij kwam niet meer tot bewustzijn, de ontzetlende opwinding had haar zwakke krachten voorgoed gebroken, maar den geheelen volgen den dag en den nacht daarna lag zij nog zoo, ais een geknikt bloemblaadje. Zachtjes sluimerde zij immer in, zon der strijd of pijn. luist toen de klokken overal in de kerken weerklonken, trilden de kleine handen voor den laatsten keer in haar vaders hand, en toen hij de door tranen verduisierde oogen op zijn stervend kind liet rusten, zag hij, dat er een zalig lachje op haar bleek ge laat lag. Haar onrustig hart had op gehouden met kloppen, het had rust gevonden. Zij was een dier genen lukkig maar voor hun medemenschen, hun stuurmanskunst slechts aan den wal kunnen tooneu. Wij zouden denzuiken gaarne toeroepen wendt u tot een 'der vele commissies, wendt u tot den minister, die waarlijk geen enkelen weloverwogen en gegronden raad of aanmerking ongebruikt zal laten, zoo ge meent het waarlijk beter te weten en te kunnen, dan zij, die daarvoor in de eerste plaats zijn aan gewezen dat is de beste oplossing voor ons en voor u. Een ander departement van algemeen bestuur, hetwelk de critiek niet be spaard blijft, is dat onzer nationale verdediging, het ministerie van oorlog. De verwijten, die dezen minister treffen, hebben een eenigszins ander karakter, dan zijn economischen ambt genoot geldén hier toch spreekt in de critiek de aard, het wezen van ons volk een woordje mede. En die aard is, evenals vóór den oorlog, ook nu, na ruim 12 maanden, nog even weinig niilitairistisch, dan hij immer is geweest. Ons voik is zoomin laf als onwillig waar het geidt zich den vijand vairliet lijf en uit liet land te houden', wanneer deze zich vermeet het een of het ander te belagen maar wel zijn wij altijd geweest, en zijn. wij nog, wars van alle onnoodige gewichtig-doenerij, en ijdele praat- vertooning op militair gebied. Over tuig ons volk van de noodzaak het zwaard te trekken ter verdediging vait het erf zijner vaderen, dat ook het erf zijner zonen moet zijn, en gij zult een natie vinden, die dat zwaard ook te lianteeren weetdat hebben de vele oorlogen waarin ons gemeenebest in den loop der eeuwen gewikkeld was, waarlijk ruim bewezen. Maar zoo gij bij liet volk aankomt met, allerlei weinig of niets ter zake doenden inili- tairistisclien omhaal van bureaucrati sche gewichtigdoenerij, waarvan zijn gezond verstand liet nut niet inzien kan, en waaraan het dus ook zijn goeden wil en medewerking niet kan geven, dan zult ge stuiten.op denzelf den geest van misnoegdheid, ont stemming, verzet en zelfs tegenstand, waaraan zoo menige intieme bladzijde in de ltistorie-boekeu dezer landen, als van een onoverkomelijke hinderpaal voor hen, die onzen volksaard misken den, gewaagt. Ook ten opzichte der miiiisterieele beschikkingen van den laatsten tijd heeft zich de stem der critiek luid verheven ook hierbij treffen wij weder een aantal „deskundigen" aan, die het allemaal zoo vee! beter weten dan zij die door het vertrouwen van onze Vorstin en onze volksvertegenwoor diging geroepen zijn, te waken voor het behoud van ons hoogste heil als volkseenheid, ons onafhankelijk volks bestaan. En al willen wij geenszins ontkennen, dat ongetwijfeld hier en geweest, die te zwak zijn, zich tegen de stormen d s levens ie verzetten. Schrei niet, moeder, zoo troostte Lenz zijn jammerende vrouw, met trillende lippen, ze'is eindelijk ge lukkig, laat -ms den barmharligen Ood danken, dal Hij haar 't sterven zoo gemakkelijk heefi gemaakt. Ten tweeden tnale binnen korten lijd stond Helmi aan een sterfbed. Over haar bleek en ernstig gezicht vloeiden tijkelijk tranenzij golden het leed, dat de beide oude menschen had getroffen, en ook het leed, dat zij jarenlang hadden gedragen, zon der zich ooit te verzetten tegen de hardheid van het lot. En toch drukte het verdriet hen nu zwaarder dan voorheen. Hier was de dood een ver losser geweest, eu toch voelde i'e vrouw, die sedert jaren aan het ziek bed barer dochter was geketend, die vrijheid noch ontspanning had gekend, die verlossing niet: als zoodanig. Zij' weende en jammerde om haar kind haar eenige lieveling en gewillig zou zij haar kruis v.rder hebben ge dragen. als h t maar had mogen leven. Helmi legde haar arm om de schou ders der weenende vrouw en streelde daar gegronde klachten vernomen zijn, en dat er zeker verbetering eenerzijds, verlichtingvan lasten anderzijds moge lijk is, toch wil het ook hierbij ons voorkomen, dat te weinig gelet wordt op wat wij hierboven in den aanvang zeiden, n.l. dat de kunst van te regeeren een moeilijke, dat critiek door on verantwoordelij ken een gemakkelijke zaak is. Én men zal ons vergunnen het ten deze met onzen vaderlandschen dichter J. P. Heije te houden, waar hij schreef De beste stuurlui staan aan wal ik vaar maar met de goe./-' De varkensquaestie. Donderdag trad de maandtermijn in, van 19 Augustus tot 18 September, waarbinnen geen varkensvleesch, le vend of geslacht, naar het buitenland mag worden uitgevoerd. Zooals men weet, is de Regeering tot dit verbod overgegaan, omdat de exporteurs-con senthouders, die den laatsten tijd aan de Regeering beneden marktprijs var kens hadden geleverd, in gelijke ver houding als de hoeveelheid, die zij over dè grenzen brach en, daarmede hadden opgehouden, omdat voor hen het'voordeel van den uitvoer door de gelimiteerde or ij zen der binnenland- sche leveranties teloor ging. Om nu lagere marklpiijzen af te dwingen, heeft de minister van land bouw gedaan wat men van hem ver langde, ril. den geheelen uitvoer ver boden. Wat de exped teuts op hun rekening voor Het buitfe< land hadden, mag nog over de grenzen, maar dan is het uit en de consenten zijn niet meer geldig; eerst" over een maand is er kans, dat de uitvoer mag worden hervat. De groote vraag is nu schrijft „De Tijd" of het uitvoerverbod zal helpen. Wij voor ons zijn, om de waarheid te zeggen, dienaangaande een weinig wantrouwend hebben daar voor goede redenen, en de eerste voorteekenen stellen ons in het ge lijk. Terwijl toch het uitvoerverbod reeds eenige dagen bekend is, zijn de marklprijzen nog volstrekt niet terug- geloopen. De varkenshoudeis weten, dat ze lichtelijk een maandje kunnen pro- beeren hun dieren vast te houden wij spraken er dan ook, die glunde rend van pleizier dat heusch van plan waren Zij gaan de risico aanwant na een schoone opruiming, die hun vee! winst opleverde kunnen ze een stootje afwachtenin vier weken wordt een varken niet slechter, en het oponthoud brengt zijn rente op, zeg gen ze. Uit het perscommuniqué blijkt trou wens, dat de Minister zich de aan vankelijke nutteloosheid van zijn uit zacht het trillende gelaal. Schrei niet meer, lieve tante, zei zij troostend, laat haar rus'tg sla pen en gun haar den vredezij heeft zooveel geleden in haar jonge leven, nu is dat voorbij en zij heeft rust wij allen moeten nog veel doorwor stelen, vóór wij zoover zijn. Moeten wij haar eigenlijk niet lieve benijden dan beweeneii Juffrouw Lenz liet haar hoofd tegen haar nichtje rustenhet. medelijden deed haar goed, maar de woorden waren voor slechts klanken. Zelf moet men worstelen met het leed totdat men heeft overwonnen en de vrede teruggekeerd is Nu was het in huis weer rustig geworden en Helmi had, na iwee dagen, weer eens tijd, aan zicbzelve te denken. Nu drukte de gedachte haar weer terneer, dat zij nog steeds geen antwoord van Frits Lenz had ontvangen, en nog angstiger werd het haar te moede bij de gedachte, dat Frits op de begrafenis zou komst en' zij dan haar armen oom in deze toch al zoo treurige dagen het verdriet moest doen de verloving met zijn zoon te verbreken. Hoe nietig en klein voerverbod wel bewust isook om dat hij geen zekerheid heeft, dat de export zal voortduren en de leveran tie van varkens aan de Regeering haar reserve op peil zal houden. Eerst ein de September of begin October be- ginn n de boeren „nattigheid te ge voelen" en komen er aanvoeren voor de slachtbank, zoodat in de thans ingetreden maand periode de iief- nebbers van varkensvleesch zich geen illusies behoeven te maken, dat ze vet zulltn soppen. „Dr is nu een allerlaatst middel schrijft het blad maa daartoe zal de Regeering wel niet durven over gaan. De Levensmiddelenwet geeft haar nl. de bevoegdheid, om alle le vende varkens voor een redelijken prijs te onteigenen en in beslag te nemen. De uitvoerbaarheid daarvan is evenwel 'twijfel ichtig en alleen zij die met de practische moeilijkheden niet bekend zijn, plegen daar licht overheen te sta pen. Het ligt tha is niet op onzen weg om daarover uit voerig uit te weiden. Wij oepaieri ons er dus toe om er op te wijzen, dat het geheel verkeerd zou zijn, aan den minister te verwijten, dat hij niet tot' dien uitersten maatregel overgaat Er zijn reeds heel wat verbodsbepalin gen en er staan reeds heel wat voor schriften op papier, die in de prac- tijk geen of slech s zeer gering resul taat hebben. Reeds nu heeft de smok kelarij heel groote propnrtiën aangeno men en de meesf. uitgebreide maatre gelen aan de grenzen verhinderen niet, dat er verboden uitvoer op enorme schaai plaats heeft. Zou men de veeteelt en ci'e fokkerij onder be slag wiiien leggen, althans geheet, niet alleen de militie en de landweer, maar de geheele landstorm zou er aan te pas moeten komen En dan zouden er varkens, dood of levend, over de grenzen gaan. Men moet het vernuft van onze landbouwers in dat opzicht niet onderschatten, vooral nier air her zaketr getat; waarbij zij zich in geweten niet gebonden achten. Het graan en het meel, de steenko len en ook de- varkensi zbtlpn. de Re geering zorgen genoeg baren. Examens gemeente-administratie. Reeds sedert eenige jaren streeft de Nederlandsche Bond van gemeente ambtenaren naar verbetering van het examen der Nederlandsche vereeni- ging voor gemeentebelangen ter ver krijging eener akte van bekwaamheid in de gemeente-administratie, door daaraan te doen voorafgaan een toe latingsexamen voor hen die niet kun nen overleggen een bewijs dat zij in het bezit zijn van genoegzame school kennis, alsmede om op het bestaande ook nog een zwaarder vakexamen te doen volgen. kwam zij zichzelve oor met al haar strijd en opwinding, nu zij weer de majesteit van den dood had gezien. De menschen stoven zich uit, ma ken zich zichzelven en anderen door opwindingen en ingebeelde rechten, door onverdraagzaamheid en onge duld hel leven tot een last, en zij vergeten dat'de spanne, iijds, die.hun is gegeven, reeds morgen voorbij kan zijn en de onverbiddelijke maaier Dood hun wellicht geen tijd meer geeft gedaan onrecht te herstellen. Helmi ging zitten om uitvoerig aan Annie te schrijven, misschien zou dat 1 tiaar hart wat verlichten. Als zij maar eerst wist of Frits haar besluit als een hem aangedaan onrecht oeschouw- de of dat hij in zijn hart ook al de noodzakelijkheid dezer scheiding had ingezien. Zij legde de pen weer weg neen, om te schrijven was zij lang niet kalm genoeg 't was beter, een uurtje naar Kora te-gasn; om haar te ver tellen hoe de toestand hier was, en dat zij nu toch nog tot na Paschen hier moest blijven, daar zij in deze omstandign den onmogelijk haar ouden oom kon verlaten. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1915 | | pagina 1