M. T. M cert. 14 AUGUSTUS -Maatschappij ZUuU 1915 •ootste rteurs van vijnen ezelwijnen twijnen. Telefoon 13Ï, J DER EIJK IMIIDDELBÜRG lij GEMEENTEBESTUUR FEUILLETON BINNENLAND No. 190 ptreden snares. G evrouw umptie» t bij: t ok. aamheden en e voorzlchtltf- verzekeren Uwet >5 opgerichte N T I A". erdam. r voor Vlissingen Vlissingen. I im. In Effecten, den Aaie" in icffooton. ins. froh/ngatlBP' n Unposito. Mfissels. uranilSih flink ïeisje jaar. Adres 0. A. rt 28, boven. Juffrouw verlang' M H E D N, n Dames Haaf doen enz. 12. VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 1.3# per drie maanden. Franco door het geheele rijk 1.50. Voor België 2.2S Voor overige landen der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent |jig»ifirma f. Hill BE VELDE lr„ Kleins Mark! 58, Gissingen. Teiefooii Intsrc. 10 De abonnés, in 't bezit eener fïAAn gulden bij levens lange ongeschikt heid tot werken ADVERTENTIEPRIJSVan 1 —4 regelt 0.40 j voor iedere regel meer 1© cea> Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. BQ abonnement speciale prijs Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per regel dagelijh, aitgazofldgrd op Zondag se algsmeon arksnds Cftristelijko feestdis» Jft gulden bij dood ft£|r|gulden bij verlies A l*ft gulden bij verlies A ft ft gulden bij verlies ft i^gulden bij verlies kêrdtegen ongelukken voor: U UW heid tot werken f JU een ongeluk ufjll 'wet'of oog' 13 tl ee^duim J.fJfj wijsvinder anderen linger. -««• ultkoerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien <e»n geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op Ireln, boto ol trem. De uitkeerlng wordt geeurbergd door de „Holl. Alg. Verzek, Benk" te Schledss BEKENDMAKING. Herstemming ter verkiezing van één lid van den Gemeenteraad. De Burgemeester van Vlissingen brengt ter openbare kennis: dat op Maandag 23 Augustus a.s. van des- morgens acht tot des namid dags vijf ure de herstemming zal geschieden ter vervulling van eene plaats in den Gemeenteraad en wel Voor één lid in Kiesdistrict lil. De candidaten in alphabetische volgorde zijn DUIJM H. HAAST, J. E. C. Tevens wordt de aandacht gevestigd op art. 128 van het Wetboek van Strafrecht, luidende „Hij, die opzettelijk zich voor een ander uitgevende aan eene krachtens wettelijk voorschrift uitgeschreven verkiezing deelneemt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste één jaar." Vlissingen, 14 Augustus 1915. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. DRANKWET. Burgemeester en Wethouders van Vlissingen Gelet op art. 12 der Drankwet; doen te weten dat bij hen zijn ingekomen twee verzoeken, van a. J. TEN HOOPEN, om een ver gunning tot verkoop van sterken drank in het klein voor perceel Lampseni- cffoot 1 b. J. P. SCHIFFER, om een ver gunning tot verkoop van sterken drank in het klein voor perceel Walstraat 16 dat vanaf heden gedurende veertien dagen schriftelijke bezwaren tegen het eventueel te verleenen van de ge vraagde vergunningen kunnen worden ingebracht bij Burgemeester en Wet houders voornoemd. Vlissingen, 14 Augustus 1915. Burg. en Weth. voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. De Secretaris, M. v. d. BEKE CALLENFELS. S.a.i. Toen, nu reeds ruim een jaar ge leden, de wereldvrede zoo fel en zoo plotseling werd verstoord en de bran dende lava-stroom van het oorlogs veld ook dreigend op onze grenzen scheen af te komen, toen was het ons leger dat zich in een korte spanne tijds strijdvaardig maakte en binnen (Nadruk verboden.) 37) -o- Gewoonlljk is dit voldoende om hem te doen bedaren; maar gaat hij soms werkelijk heen, dan komt hij den volgenden dag uit zichzelven of op mijn verzoek terug en is de vriend schap weer gesloten. Doch stel je nu eens voor, dat wij gehuwd waren en samen moesten leven 't zou mooi, zijn nietwaar Maar ik behoef mij heelemaal niet van streek te ma ken, want Behrens heeft er nog nooit aan gedacht op mij te verlieven hij is alleen maar vaak jaloersch uit ijdelheid, hij kan niet goed verdragen, dat ik mij ook wel graag met andere mannen onderhoud, je ziet dus Mi, hij is nog te krijgen, en Zij hield plotseling op met spreken sn hief haar luisterend hoofd op. •n de kamer er naast werd de piano Ssopend en dadelijk daarop grepen enkele dagen gereed bleek, dien gloeienden stroom zoo mogelijk tegen te houden. Het was in die dagen, volgend op de algemeene mobilisatie, waarin zoo menig uur in de grootste spanning werd doorleefd, dat wij allen leerden onze nationale weerbaarheid met gansch andere oogen te aan schouwen dan wij, in gewone vredes tijden, plachten te doen. De militair, de soldatenstand, zij hebben in Ne derland nimmer die erkenning, ja eerbied en ontzag ondervonden, als hun in zooveel andere landen ten deel valt. Voor alles is dit toe te schrijven aan onzen diep gevoelden vrijheidszin, die wars van alle belem mering in de noodzakelijke legertucht geen behagen scheppen kan. Noch het militair vertoon gelijk men in het buitenland vaak aantreft, noch dat scherpe onderscheid van hoog en laag in rang en gezag, hetwelk het kenmerk eener legerformatie uitmaakt, vindt te onzent hartstochtelijke be wonderaars. Het geheele dikwijls zoo sterk overdreven militaire prachts- en machtsvertoon van andere Europee- sche legers lokt bij den Nederlander eer verzet vooral met het oog op de reusachtige kosten van dat alles uit, dan dat het hem aanspoort tot navolging. Ja, zoo diep zit, of liever zat, bij velen onzer een bepaalde afkeer tegen alle militaire zaken in het bloed, dat zij vaak te ver zijn gegaan in het verwerpen van een in stelling, die, de teiten zijn daar om het te bewijzen, geen enkel land, dat zijn onafhankelijkheid op prijs stelt, kan missen. De loop der gebeurte nissen, sedert de wereldoorlog uit brak, heeft duidelijker dan wat ook, aan alle te ver gedreven miskenning omtrent de noodzakelijkheid eener sterke nationale weermacht, een einde gemaaktgeen vaderlander, die het hart op de rechte plaats heeft, kan thans nog ontkennen, dat het plicht is, een Jjarde maar noodzakelijke plicht, om mede te werken, elk naar de mate zijner vermogens, aan het weerbaar maken en weerbaar houden van ons volk, zoolang en zoo goed de omstandigheden zulks voorschrij ven. Of dit waarlijk een noodzakelijke plicht is? Wij verwijzen naar het geen wij te dezer plaatse verleden week schreven over het niet meer twijfelachtige feit, dat zoowel onze uitnemend althans in het alge meen genomen geslaagde mobili satie in die onvergetelijke eerste Au gustusdagen, als de erkenning, dat onze weermacht er een is, waarmede wel degelijk dient rekening gehouden te worden, door welken krachtigen vijand ook, op spannende oogen- blikken, gelijk wij er meerdere heb- ben doorgemaakt, den doorslag heb- j ben gegeven om ons niet roekeloos geoefende handen in de toetsen. Een paar accoorden en schitterende toon ladders en toen weerklonk, verrukke lijk zacht gespeeld Chopin's fis-dur Nocturne. Het muziekstuk klonk zoo aangrijpend schoon, als wilde de speler in klanken uiten, wat zijn ziel ontroerde en vervulde. Kora bloosde eerst hevig, toen was zij echter zeer bleek geworden haastig wierp zij een blik op haar zuster. Onwillekeurig drukte zij haar hand op haar hart en haaide diep adem. Helmi had echter niets gemerkt, zij stond bij 't venster, waarheen zij al eerder was gegaan, en liet haar oogen doelloos over de onafzienbare huizenzee glijden. Zij had wel gehoord wat Kora had gezegd, maar wat ging het haar aan, in welke verhouding zij tot Behrens stond of zij elkaar ai dan niet lief hadden, welk verschil maakte dat voor haar Zij was zijn medewerkster en er hem dankbaar voor, dat hij haar zelfver trouwen had gestaald en haar had aangezet tot werkenzij ontmoetten elkaar in Kora's salon, waar zij ook andere bezoekers ontmoette, en had den zij iets zakelijks te bespreken, dan bezocht hij haar bij baar oom. aan te vallen, zoo het maar eenigs- zins vermijdelijk is. Dat alles nu hebben wij in de eer ste piaats te danken aan den geest van vastberadenheid en kalm door zettingsvermogen dier duizenden onzer medeburgers, die, hoe noode desnoods ook, de wapens aangordden, en naar die plaatsen zijn getrokken, waar hun tegenwoordigheid aanstonds en naar bleek voor een geruimen tijd noodzakelijk was. Aan onze grenzen, in de forten, langs de kusten, in kazernes en kampementen is door die honderdduizenden een weermacht ontstaan, die het ons vergunde rui mer adem te halen en ons zelf te mogen blijven. Zij zijn het geweest die het mogelijk hebben gemaakt, dat wij zijn, die wij zijn en naar wij allen vurig hopen zullen mogen blij ven. Zeker, daar is een waakzame regeeringdaar is een, van de ernstige tijden zich ten volle bewuste volks vertegenwoordiging daar is een vólk, dat ook, en in niet geringe mate zijn deel aan de wereldramp te torschen heeft, maar vóór alles is daar een Nederlandsch leger in volle sterkte onder de wapenen, elk uur van den nacht en den dag, nu reeds volle twaalf maanden, gereed en bereid zijn goed recht en het erfdeel zijner va deren aan eiken aanrander met het zwaard in de vuist te betwisten. Dat „onze jongens" zich van het ernstige tijdsbestek en van hun plicht ten volle bewust zijn, daaraan valt niet te twijfelen, en wordt dan ook, vooral in het buitenland en daar maar komt het op aan niet getwijfeld. Men mag er van verzekerd zijn, dat ginds, aan gene zijde "onzer grenzen, met Argusoogen, de houding, de stemming, de vaardigheid en de kracht onzer weermacht wordt be spied, en dat in den raad dergenen, die over het lot dier volken mede zeggingschap hebben, nog steeds nauwgezet wordt overwogen, gepeild en nagegaan^ waartoe op een gege ven oogenblik die weermacht van dat volk in de lage landen aan zee, wel in staat is. Daarom moet in de harten van allen, dre om redenen van overwegenden of toevalligen aard niet persoonlijk hun schouders onder den militairen last gezet hebben een gevoel van groote erkentelijkheid opwellen voor hen, die nu reeds zoo langen tijd, onverpoosd en onverminderd, den last der weerbaarheid te dragen heb ben. Het komt ons voor, dat zij die min of meer in hun gewone doen en laten zijn gebleven, ternauwernood kunnen beseffen, hoe groot, hoe veel omvattend en hoe vérstrekkend in hun gevolgen, de opofferingen zijn, die door tienduizenden en tiendui zenden onzer medeburgers worden gebracht voor het welzijn van ons aller land. Immers hoe velen onder de Dat was alles, wat er tusschen hen bestond, niets meer zij drukte kop pig de lippen op elkaar niets in 't geheel niets meer Toen Kora haar woordenvloed afbrak keerde zij zich om, de hooghartige uitdrukking op haar gezicht verdween echter, toen zij haar zuster aanzag. Wat scheelt je, Kora? Niets Mi, maar laat mij luisteren. Zij luisterden, totdat het korte stuk uit was. Ginder werd de piano ge sloten en men wist niet zeker, of de speler heengegaan was. Speelt hij dezeKora aar zelde een oogenblik, klonk het niet alsof schreden den wand naderden Wat wou je zeggen, Kora Of hij deze, juist deze nocturne vaker speelt? vroeg zij zachtjes. Helmi knikte. Sedert twee dagen, onophoude lijk. Chopin moet hem er mee be- tooverd hebben, ik herinner mij niet het vroeger van hem gehoord te heb ben. Kora antwoordde niet. Langzaam trok zij haar handschoenen aan, 'n gelukkige droomerige uitdrukking lag er op haar sprekend gelaat. gemobiliseerden zijn er, die waarlijk met geen onbezorgdheid hun huis en de hunnen hebben kunnen verlaten hoevele gezinnen moeten het met een schamelen onderstand zien te doen hoevele zijn zelfs aan ontbering, ja armoede overgeleverd hoevele van onze mannen zullen, in de burger maatschappij terugkeerend, daar hun plaats vervuld vinden hoevele zullen hun zaken terugzien zooal niet voor goed verloren, dan toch waar het oog des meesters ontbrak schro melijk verwaarloosd of hopeloos ge knakt. Is het dan te verwonderen, dat dezulken soms oogenblikken van bitterheid hebben door te maken, over het lot, dat hen aanwees, waar het zooveel anderen voorbij ging Wie onzer kan dit onbegrijpelijk voor komen en wie zal het hun euvel kunnen duiden, wanneer in den strijd tusschen eigen- en landsbelang, niet altijd het verstand den goeden weg aanwijst, wanneer het gemoed vol is van wrevel of van rouw En dan, hoe lang reeds duurde deze toe stand, en hoe lang zal hij nog móé ten duren Daarom is het de plicht der er kentelijkheid van allen, die thuis en aan hun zaken kunnen blijven, om openlijk te getuigen, hoezeer zij be seffen welke opofferingen daar ginds onze wakkere mannen zich getroost hebben en getroost blijven ter wille van hen, maar ook van ons hoogste goed te blijven een vrij en vreed zaam Nederland. En laat elk onzer bij zich zelf nagaan, op welke wijze hij zich van dien plicht der erkente lijkheid zal kunnen kwijten, wanneer nu of later zich daartoe de gelegen heid aanbiedt Ammunitie voor het Nodorlandsche leger. Aan de „Morning Post" wordt uit Washington gemeld, dat de versche pingen van schietvoorraad naar Neder land de aandacht trekken van de amb tenaren van het departement van han del, en dat de verschepingen er op wijzen, dat de Nederlandsche Regee ring zich op alle gebeurlijkheden voorbereidt. De „Haagsche Ct." zegt naar aan leiding hiervan Geweldig nieuws, dit „Morning Post" telegramDe verschepingen trekken de aandacht van de betrokken ambtenaren. Hoe zou 't haast anders kunnen 1 Ze krijgen er opgaven van, en zonder min of meer „aandacht" zouden ze die vermoedelijk moeilijk kunnen behandelen. En wat den slotzin van het telegram betrefter wordt ook daérin geen letter te veel gezegd „De Nederland sche Regeering bereidt zich op alle Houd je er zooveel van, dat je er zoo naar vraagt? Ja, Mi, heel veel. Subaroff komt immers vaak bij je, Kora, laat het je eens door hem voorspelen. Of speelt hij niet graag voor een ander? O, jawel, hij speelt bijna altijd, ik behoef er haast niet om te vragen. Kora antwoordde wel, maar 't klonk toch alsof zij er niet met haar ge dachten bij washaar oogen schit terden zoo eigenaardig. Helmi zou het zeker gemerkt hebben ais haar eigen gedachten haar niet hadden bezig gehouden. Misschien was haar dan ook een licht opgegaan waatom juist dit muziekstuk Kora zoo had opgewonden. Dus je blijft er onherroepelijk bij, dat je vandaag niet bij ons komt Mi vroeg Kora, terwijl zij haar zus ter tot afscheid kuste. En verlang je er ook niet naar, Vrenelie te zien Het kleine ding hangt je meer aan, dan je verdient. Ach Kora, waarom plaag je me loch Het klonk zoo treurig. Kora kuste den kleinen trillenden mond nog eens, terwijl zij kalmeerend langs gebeurtelijkheden voor". Dat doet ze uiteraard al van af de eerste dagen van den oorlog Meer dan ééns zijn sindsdien munitie en geweren uit den vreemde voor ons aangevoerd. Voorzorgsmaatregelen. Niets meer, en ook niets minder. En die in de tegenwoordige omstandigheden dan ook op niets ernsliger's duiden, dan de maatregelen, in aj de voorafgaande maanden door de Regeering genomen. De „N. R. Ct." vermeldt nog wat méér uit bet „Morning Post" telegram. Zij schrijft Aan de „Morning Post" wordt het volgende uit Washington gemeld Amerikaansche verschepingen van schietvoorraad naar Nederland beves tigen de onlangs in omloop geweest zijnde berichten, dat de Nederlandsche Regeering groote bestellingen van kogels met stalen mantels, granaat kartetsen en geel en rood koper heeft gedaan bij een Newyorksche firma, die haar capaciteit zeer heeft vergroot. De verschepingen naar Rotterdam van gen nu aan. De cijfers over den uit voer in Juni naar Nederland van ar tikelen van de kategorie geel koper koper betreffen grootendeels geelko peren hulzen voor granaten en patenl geel koper om granaathulzen te maken ten bedrage van nagenoeg f 300.000 terwijl de uitvoer van geel koper naar Nederland over het geheele laatste financieeie jaar slechts op f 12.480 geschat wordt. De cijfers van den uit voer in juli zijn nog niet openbaar gemaakt. Detacheering vrijw. landstorm. De minister van oorlog heeft ter kennis van den opperbevelhebber ge bracht, dat er bij hem geen bezwaar tegen bestaat om iandstorm-afdeelin- gen, die bij een der onderdeeien van het leger worden gedetacheerd, ge durende dien tijd van Rijkswege voor zooveel noodig van overkleeding te doen voorzien. De benoodigde kleeding zal door de zorg van den commandant van elk onderdeel, waarbij de detacheering plaats heeft, moeten worden verstrekt en na afloop weder worden ingeno men. Half licht. Men schrijft ons uit Amsterdam Reeds geruimen tijd zijn wij allen op half licht gesteld, tenminste, wan neer wij ons avondwandelingetje on dank de crisis blijven doen. De lan taarns branden om en om, en in sommige winkelstraten heeft men zelfs de electrische straatverlichting tijdelijk op nonactivileit gesteld, en behelpt men zich met de oude gasverlichting, doch halve kracht. Ongetwijfeld spaart de stad er heel wat geld mee uit, en een oude Nurks, die met het half licht dweept, rekende ons voor, dat Helmi's wangen streek. Wees maar stil, ik laat je al met rust, maar beloof me, dat je morgen in den loop van den dag wat van je laat hooren. Ja zeker. Helmi sloot de gangdeur, ging terug naar haar kamer en zette zich aan haar schrijftafel. Nog twee uren duurde het, voor het etenstijd was, kon zij nu maar werken. Maar de innerlijke rust, die men allereerst noodig heeft, om goed werk te leveren, ontbrak haar. Zij steunde met de armen op de tafel en liet het hoofd in de handen rusten. En haar gedachten gingen terug al verdet en verder tot den dag waarop zij Herbert Behrens het eerst had gezien en die onrust over haar was gekomen. Zij zou haar plantenleven van vroeger wel verder geleefd haar zieken vader verpleegd en denonbe- minden man gehuwd hebben, en dan zou zij een vlijtige, plichtgetrouwe huisvrouw zijn geworden, zooais haar moeder ook was geweest. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1915 | | pagina 1