M.
T.
M
cert.
14 AUGUSTUS
-Maatschappij
ZUuU
1915
•ootste
rteurs van
vijnen
ezelwijnen
twijnen.
Telefoon 13Ï,
J DER EIJK
IMIIDDELBÜRG
lij
GEMEENTEBESTUUR
FEUILLETON
BINNENLAND
No. 190
ptreden
snares.
G
evrouw
umptie»
t bij:
t
ok.
aamheden en
e voorzlchtltf-
verzekeren Uwet
>5 opgerichte
N T I A".
erdam.
r voor Vlissingen
Vlissingen.
I
im. In Effecten,
den Aaie"
in icffooton.
ins.
froh/ngatlBP'
n Unposito.
Mfissels.
uranilSih
flink
ïeisje
jaar. Adres 0. A.
rt 28, boven.
Juffrouw verlang'
M H E D N,
n Dames Haaf
doen enz.
12.
VLISSINGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 1.3#
per drie maanden. Franco door het geheele rijk 1.50. Voor België 2.2S
Voor overige landen der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent
|jig»ifirma f. Hill BE VELDE lr„ Kleins Mark! 58, Gissingen. Teiefooii Intsrc. 10
De abonnés, in 't bezit eener fïAAn
gulden bij levens
lange ongeschikt
heid tot werken
ADVERTENTIEPRIJSVan 1 —4 regelt 0.40 j voor iedere regel meer 1© cea>
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. BQ abonnement speciale prijs
Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per regel
dagelijh, aitgazofldgrd op Zondag se algsmeon arksnds Cftristelijko feestdis»
Jft gulden bij dood ft£|r|gulden bij verlies A l*ft gulden bij verlies A ft ft gulden bij verlies ft i^gulden bij verlies
kêrdtegen ongelukken voor: U UW heid tot werken f JU een ongeluk ufjll 'wet'of oog' 13 tl ee^duim J.fJfj wijsvinder anderen linger.
-««• ultkoerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien <e»n geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op Ireln, boto ol trem. De uitkeerlng wordt geeurbergd door de „Holl. Alg. Verzek, Benk" te Schledss
BEKENDMAKING.
Herstemming ter verkiezing van één
lid van den Gemeenteraad.
De Burgemeester van Vlissingen
brengt ter openbare kennis:
dat op Maandag 23 Augustus a.s.
van des- morgens acht tot des namid
dags vijf ure de herstemming zal
geschieden ter vervulling van eene
plaats in den Gemeenteraad en wel
Voor één lid in Kiesdistrict lil.
De candidaten in alphabetische
volgorde zijn
DUIJM H.
HAAST, J. E. C.
Tevens wordt de aandacht gevestigd
op art. 128 van het Wetboek van
Strafrecht, luidende
„Hij, die opzettelijk zich voor een
ander uitgevende aan eene krachtens
wettelijk voorschrift uitgeschreven
verkiezing deelneemt, wordt gestraft
met gevangenisstraf van ten hoogste
één jaar."
Vlissingen, 14 Augustus 1915.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
DRANKWET.
Burgemeester en Wethouders van
Vlissingen
Gelet op art. 12 der Drankwet;
doen te weten
dat bij hen zijn ingekomen twee
verzoeken, van
a. J. TEN HOOPEN, om een ver
gunning tot verkoop van sterken drank
in het klein voor perceel Lampseni-
cffoot 1
b. J. P. SCHIFFER, om een ver
gunning tot verkoop van sterken drank
in het klein voor perceel Walstraat 16
dat vanaf heden gedurende veertien
dagen schriftelijke bezwaren tegen het
eventueel te verleenen van de ge
vraagde vergunningen kunnen worden
ingebracht bij Burgemeester en Wet
houders voornoemd.
Vlissingen, 14 Augustus 1915.
Burg. en Weth. voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
De Secretaris,
M. v. d. BEKE CALLENFELS. S.a.i.
Toen, nu reeds ruim een jaar ge
leden, de wereldvrede zoo fel en zoo
plotseling werd verstoord en de bran
dende lava-stroom van het oorlogs
veld ook dreigend op onze grenzen
scheen af te komen, toen was het ons
leger dat zich in een korte spanne
tijds strijdvaardig maakte en binnen
(Nadruk verboden.)
37) -o-
Gewoonlljk is dit voldoende om
hem te doen bedaren; maar gaat hij
soms werkelijk heen, dan komt hij den
volgenden dag uit zichzelven of op
mijn verzoek terug en is de vriend
schap weer gesloten. Doch stel je
nu eens voor, dat wij gehuwd waren
en samen moesten leven 't zou
mooi, zijn nietwaar Maar ik behoef
mij heelemaal niet van streek te ma
ken, want Behrens heeft er nog nooit
aan gedacht op mij te verlieven
hij is alleen maar vaak jaloersch uit
ijdelheid, hij kan niet goed verdragen,
dat ik mij ook wel graag met andere
mannen onderhoud, je ziet dus Mi,
hij is nog te krijgen, en
Zij hield plotseling op met spreken
sn hief haar luisterend hoofd op.
•n de kamer er naast werd de piano
Ssopend en dadelijk daarop grepen
enkele dagen gereed bleek, dien
gloeienden stroom zoo mogelijk tegen
te houden. Het was in die dagen,
volgend op de algemeene mobilisatie,
waarin zoo menig uur in de grootste
spanning werd doorleefd, dat wij allen
leerden onze nationale weerbaarheid
met gansch andere oogen te aan
schouwen dan wij, in gewone vredes
tijden, plachten te doen. De militair,
de soldatenstand, zij hebben in Ne
derland nimmer die erkenning, ja
eerbied en ontzag ondervonden, als
hun in zooveel andere landen ten
deel valt. Voor alles is dit toe te
schrijven aan onzen diep gevoelden
vrijheidszin, die wars van alle belem
mering in de noodzakelijke legertucht
geen behagen scheppen kan. Noch
het militair vertoon gelijk men in het
buitenland vaak aantreft, noch dat
scherpe onderscheid van hoog en
laag in rang en gezag, hetwelk het
kenmerk eener legerformatie uitmaakt,
vindt te onzent hartstochtelijke be
wonderaars. Het geheele dikwijls zoo
sterk overdreven militaire prachts- en
machtsvertoon van andere Europee-
sche legers lokt bij den Nederlander
eer verzet vooral met het oog op
de reusachtige kosten van dat alles
uit, dan dat het hem aanspoort tot
navolging. Ja, zoo diep zit, of liever
zat, bij velen onzer een bepaalde
afkeer tegen alle militaire zaken in
het bloed, dat zij vaak te ver zijn
gegaan in het verwerpen van een in
stelling, die, de teiten zijn daar om
het te bewijzen, geen enkel land, dat
zijn onafhankelijkheid op prijs stelt,
kan missen. De loop der gebeurte
nissen, sedert de wereldoorlog uit
brak, heeft duidelijker dan wat ook,
aan alle te ver gedreven miskenning
omtrent de noodzakelijkheid eener
sterke nationale weermacht, een einde
gemaaktgeen vaderlander, die het
hart op de rechte plaats heeft, kan
thans nog ontkennen, dat het plicht
is, een Jjarde maar noodzakelijke
plicht, om mede te werken, elk naar
de mate zijner vermogens, aan het
weerbaar maken en weerbaar houden
van ons volk, zoolang en zoo goed
de omstandigheden zulks voorschrij
ven.
Of dit waarlijk een noodzakelijke
plicht is? Wij verwijzen naar het
geen wij te dezer plaatse verleden
week schreven over het niet meer
twijfelachtige feit, dat zoowel onze
uitnemend althans in het alge
meen genomen geslaagde mobili
satie in die onvergetelijke eerste Au
gustusdagen, als de erkenning, dat
onze weermacht er een is, waarmede
wel degelijk dient rekening gehouden
te worden, door welken krachtigen
vijand ook, op spannende oogen-
blikken, gelijk wij er meerdere heb-
ben doorgemaakt, den doorslag heb- j
ben gegeven om ons niet roekeloos
geoefende handen in de toetsen. Een
paar accoorden en schitterende toon
ladders en toen weerklonk, verrukke
lijk zacht gespeeld Chopin's fis-dur
Nocturne. Het muziekstuk klonk zoo
aangrijpend schoon, als wilde de
speler in klanken uiten, wat zijn ziel
ontroerde en vervulde. Kora bloosde
eerst hevig, toen was zij echter zeer
bleek geworden haastig wierp zij
een blik op haar zuster. Onwillekeurig
drukte zij haar hand op haar hart en
haaide diep adem. Helmi had echter
niets gemerkt, zij stond bij 't venster,
waarheen zij al eerder was gegaan,
en liet haar oogen doelloos over de
onafzienbare huizenzee glijden. Zij had
wel gehoord wat Kora had gezegd,
maar wat ging het haar aan, in welke
verhouding zij tot Behrens stond
of zij elkaar ai dan niet lief hadden,
welk verschil maakte dat voor haar
Zij was zijn medewerkster en er hem
dankbaar voor, dat hij haar zelfver
trouwen had gestaald en haar had
aangezet tot werkenzij ontmoetten
elkaar in Kora's salon, waar zij ook
andere bezoekers ontmoette, en had
den zij iets zakelijks te bespreken,
dan bezocht hij haar bij baar oom.
aan te vallen, zoo het maar eenigs-
zins vermijdelijk is.
Dat alles nu hebben wij in de eer
ste piaats te danken aan den geest
van vastberadenheid en kalm door
zettingsvermogen dier duizenden
onzer medeburgers, die, hoe noode
desnoods ook, de wapens aangordden,
en naar die plaatsen zijn getrokken,
waar hun tegenwoordigheid aanstonds
en naar bleek voor een geruimen
tijd noodzakelijk was. Aan onze
grenzen, in de forten, langs de kusten,
in kazernes en kampementen is door
die honderdduizenden een weermacht
ontstaan, die het ons vergunde rui
mer adem te halen en ons zelf te
mogen blijven. Zij zijn het geweest
die het mogelijk hebben gemaakt,
dat wij zijn, die wij zijn en naar wij
allen vurig hopen zullen mogen blij
ven. Zeker, daar is een waakzame
regeeringdaar is een, van de ernstige
tijden zich ten volle bewuste volks
vertegenwoordiging daar is een vólk,
dat ook, en in niet geringe mate zijn
deel aan de wereldramp te torschen
heeft, maar vóór alles is daar een
Nederlandsch leger in volle sterkte
onder de wapenen, elk uur van den
nacht en den dag, nu reeds volle
twaalf maanden, gereed en bereid zijn
goed recht en het erfdeel zijner va
deren aan eiken aanrander met het
zwaard in de vuist te betwisten. Dat
„onze jongens" zich van het ernstige
tijdsbestek en van hun plicht ten volle
bewust zijn, daaraan valt niet te
twijfelen, en wordt dan ook, vooral
in het buitenland en daar maar
komt het op aan niet getwijfeld.
Men mag er van verzekerd zijn, dat
ginds, aan gene zijde "onzer grenzen,
met Argusoogen, de houding, de
stemming, de vaardigheid en de
kracht onzer weermacht wordt be
spied, en dat in den raad dergenen,
die over het lot dier volken mede
zeggingschap hebben, nog steeds
nauwgezet wordt overwogen, gepeild
en nagegaan^ waartoe op een gege
ven oogenblik die weermacht van
dat volk in de lage landen aan zee,
wel in staat is. Daarom moet in de
harten van allen, dre om redenen van
overwegenden of toevalligen aard niet
persoonlijk hun schouders onder den
militairen last gezet hebben een gevoel
van groote erkentelijkheid opwellen
voor hen, die nu reeds zoo langen tijd,
onverpoosd en onverminderd, den
last der weerbaarheid te dragen heb
ben. Het komt ons voor, dat zij die
min of meer in hun gewone doen en
laten zijn gebleven, ternauwernood
kunnen beseffen, hoe groot, hoe veel
omvattend en hoe vérstrekkend in
hun gevolgen, de opofferingen zijn,
die door tienduizenden en tiendui
zenden onzer medeburgers worden
gebracht voor het welzijn van ons aller
land. Immers hoe velen onder de
Dat was alles, wat er tusschen hen
bestond, niets meer zij drukte kop
pig de lippen op elkaar niets in
't geheel niets meer Toen Kora
haar woordenvloed afbrak keerde zij
zich om, de hooghartige uitdrukking
op haar gezicht verdween echter, toen
zij haar zuster aanzag.
Wat scheelt je, Kora?
Niets Mi, maar laat mij luisteren.
Zij luisterden, totdat het korte stuk
uit was. Ginder werd de piano ge
sloten en men wist niet zeker, of de
speler heengegaan was.
Speelt hij dezeKora aar
zelde een oogenblik, klonk het niet
alsof schreden den wand naderden
Wat wou je zeggen, Kora
Of hij deze, juist deze nocturne
vaker speelt? vroeg zij zachtjes.
Helmi knikte.
Sedert twee dagen, onophoude
lijk. Chopin moet hem er mee be-
tooverd hebben, ik herinner mij niet
het vroeger van hem gehoord te heb
ben.
Kora antwoordde niet. Langzaam
trok zij haar handschoenen aan, 'n
gelukkige droomerige uitdrukking lag
er op haar sprekend gelaat.
gemobiliseerden zijn er, die waarlijk
met geen onbezorgdheid hun huis en
de hunnen hebben kunnen verlaten
hoevele gezinnen moeten het met een
schamelen onderstand zien te doen
hoevele zijn zelfs aan ontbering, ja
armoede overgeleverd hoevele van
onze mannen zullen, in de burger
maatschappij terugkeerend, daar hun
plaats vervuld vinden hoevele zullen
hun zaken terugzien zooal niet voor
goed verloren, dan toch waar het
oog des meesters ontbrak schro
melijk verwaarloosd of hopeloos ge
knakt. Is het dan te verwonderen,
dat dezulken soms oogenblikken van
bitterheid hebben door te maken,
over het lot, dat hen aanwees, waar
het zooveel anderen voorbij ging
Wie onzer kan dit onbegrijpelijk voor
komen en wie zal het hun euvel
kunnen duiden, wanneer in den strijd
tusschen eigen- en landsbelang, niet
altijd het verstand den goeden weg
aanwijst, wanneer het gemoed vol is
van wrevel of van rouw En dan,
hoe lang reeds duurde deze toe
stand, en hoe lang zal hij nog móé
ten duren
Daarom is het de plicht der er
kentelijkheid van allen, die thuis en
aan hun zaken kunnen blijven, om
openlijk te getuigen, hoezeer zij be
seffen welke opofferingen daar ginds
onze wakkere mannen zich getroost
hebben en getroost blijven ter wille
van hen, maar ook van ons hoogste
goed te blijven een vrij en vreed
zaam Nederland. En laat elk onzer
bij zich zelf nagaan, op welke wijze
hij zich van dien plicht der erkente
lijkheid zal kunnen kwijten, wanneer
nu of later zich daartoe de gelegen
heid aanbiedt
Ammunitie voor het Nodorlandsche
leger.
Aan de „Morning Post" wordt uit
Washington gemeld, dat de versche
pingen van schietvoorraad naar Neder
land de aandacht trekken van de amb
tenaren van het departement van han
del, en dat de verschepingen er op
wijzen, dat de Nederlandsche Regee
ring zich op alle gebeurlijkheden
voorbereidt.
De „Haagsche Ct." zegt naar aan
leiding hiervan
Geweldig nieuws, dit „Morning
Post" telegramDe verschepingen
trekken de aandacht van de betrokken
ambtenaren. Hoe zou 't haast anders
kunnen 1 Ze krijgen er opgaven van,
en zonder min of meer „aandacht"
zouden ze die vermoedelijk moeilijk
kunnen behandelen.
En wat den slotzin van het telegram
betrefter wordt ook daérin geen
letter te veel gezegd „De Nederland
sche Regeering bereidt zich op alle
Houd je er zooveel van, dat je
er zoo naar vraagt?
Ja, Mi, heel veel.
Subaroff komt immers vaak bij
je, Kora, laat het je eens door hem
voorspelen. Of speelt hij niet graag
voor een ander?
O, jawel, hij speelt bijna altijd,
ik behoef er haast niet om te vragen.
Kora antwoordde wel, maar 't klonk
toch alsof zij er niet met haar ge
dachten bij washaar oogen schit
terden zoo eigenaardig. Helmi zou
het zeker gemerkt hebben ais haar
eigen gedachten haar niet hadden
bezig gehouden. Misschien was haar
dan ook een licht opgegaan waatom
juist dit muziekstuk Kora zoo had
opgewonden.
Dus je blijft er onherroepelijk
bij, dat je vandaag niet bij ons komt
Mi vroeg Kora, terwijl zij haar zus
ter tot afscheid kuste. En verlang je
er ook niet naar, Vrenelie te zien
Het kleine ding hangt je meer aan,
dan je verdient.
Ach Kora, waarom plaag je me
loch Het klonk zoo treurig. Kora
kuste den kleinen trillenden mond nog
eens, terwijl zij kalmeerend langs
gebeurtelijkheden voor". Dat doet ze
uiteraard al van af de eerste dagen
van den oorlog Meer dan ééns
zijn sindsdien munitie en geweren uit
den vreemde voor ons aangevoerd.
Voorzorgsmaatregelen. Niets meer,
en ook niets minder. En die in de
tegenwoordige omstandigheden dan
ook op niets ernsliger's duiden, dan
de maatregelen, in aj de voorafgaande
maanden door de Regeering genomen.
De „N. R. Ct." vermeldt nog wat
méér uit bet „Morning Post" telegram.
Zij schrijft
Aan de „Morning Post" wordt het
volgende uit Washington gemeld
Amerikaansche verschepingen van
schietvoorraad naar Nederland beves
tigen de onlangs in omloop geweest
zijnde berichten, dat de Nederlandsche
Regeering groote bestellingen van
kogels met stalen mantels, granaat
kartetsen en geel en rood koper heeft
gedaan bij een Newyorksche firma,
die haar capaciteit zeer heeft vergroot.
De verschepingen naar Rotterdam van
gen nu aan. De cijfers over den uit
voer in Juni naar Nederland van ar
tikelen van de kategorie geel koper
koper betreffen grootendeels geelko
peren hulzen voor granaten en patenl
geel koper om granaathulzen te maken
ten bedrage van nagenoeg f 300.000
terwijl de uitvoer van geel koper naar
Nederland over het geheele laatste
financieeie jaar slechts op f 12.480
geschat wordt. De cijfers van den uit
voer in juli zijn nog niet openbaar
gemaakt.
Detacheering vrijw. landstorm.
De minister van oorlog heeft ter
kennis van den opperbevelhebber ge
bracht, dat er bij hem geen bezwaar
tegen bestaat om iandstorm-afdeelin-
gen, die bij een der onderdeeien van
het leger worden gedetacheerd, ge
durende dien tijd van Rijkswege voor
zooveel noodig van overkleeding te
doen voorzien.
De benoodigde kleeding zal door
de zorg van den commandant van elk
onderdeel, waarbij de detacheering
plaats heeft, moeten worden verstrekt
en na afloop weder worden ingeno
men.
Half licht.
Men schrijft ons uit Amsterdam
Reeds geruimen tijd zijn wij allen
op half licht gesteld, tenminste, wan
neer wij ons avondwandelingetje on
dank de crisis blijven doen. De lan
taarns branden om en om, en in
sommige winkelstraten heeft men zelfs
de electrische straatverlichting tijdelijk
op nonactivileit gesteld, en behelpt
men zich met de oude gasverlichting,
doch halve kracht. Ongetwijfeld spaart
de stad er heel wat geld mee uit, en
een oude Nurks, die met het half
licht dweept, rekende ons voor, dat
Helmi's wangen streek.
Wees maar stil, ik laat je al met
rust, maar beloof me, dat je morgen
in den loop van den dag wat van je
laat hooren.
Ja zeker.
Helmi sloot de gangdeur, ging terug
naar haar kamer en zette zich aan
haar schrijftafel. Nog twee uren duurde
het, voor het etenstijd was, kon zij
nu maar werken. Maar de innerlijke
rust, die men allereerst noodig heeft,
om goed werk te leveren, ontbrak
haar. Zij steunde met de armen op
de tafel en liet het hoofd in de handen
rusten. En haar gedachten gingen terug
al verdet en verder tot den
dag waarop zij Herbert Behrens het
eerst had gezien en die onrust over
haar was gekomen.
Zij zou haar plantenleven van
vroeger wel verder geleefd haar
zieken vader verpleegd en denonbe-
minden man gehuwd hebben, en dan
zou zij een vlijtige, plichtgetrouwe
huisvrouw zijn geworden, zooais haar
moeder ook was geweest.
(Wordt vervolgd.)