IS. 21 NOVEMBER Nederland en de Oorlog. 1914 s» m en Iseerifipo laeuwscfie >che jrverij UitgaveFirma F. VAN OF VELDE Ir., Kleine Markt 58, Vlissingen. Telefoon Interc. 10 Verschijnt dagelijks, nitgezonderd op Zondagen algemeen erkende Christelijke feestdagen lij deze Courant behoort een Bijvoegsel. mëmi nog? FEUILLETON Brieven uit de Hofstad No. 275 tei I |iu»pm, liet» |aar<h 0 Becht IA, 4 AN Hivftip** BRAND. en op diverse uitgifte oezorging |g, te Mid aG" i Zeeland, litstoomen loratorium Ichadelijke Ir Chloor. VLISSINGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.30 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 1.50. Voor België 2.20 Voor overige tónden der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent W mK ADVERTENTIEPRIJSVan 14 regels ƒ0.40voor iedere regel meer 10 cent Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per re gei De abonnés, in't bezit eener gulden bij levens- rj gulden bij dood A ft rf* gulden bij verlies A P*f|gulden bij verlies A gulden bij verlies f^gulden bij verlies polis, zijn GRATIS verze- /lil l|| lange ongeschikt- BB door |S van een hand, van' vaneen van eiken kerd tegen ongelukken voor: fa/UUU heid tot werken I ÏIU een ongeluk UtJtl voet of oog 1UU een duim wijsvinger Li%3 anderen vinger. Deze ultkeerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trien, boot of tram. De ultkeering wordt gewaarborgd door de „Holl. fllg. Verzek. Bank" te Schiedam Honderd en tien dagen reeds, een geheele schier eindelooze reeks van weken vol van bange benauwing, angstige beklemming en droeve kom mer zijn over de beschaafde wereld heengegaan en, minder dan ooit, is op dit oogenblik het einde van al dien rampspoed te voorzien. Aan een bruisende, woedende oor logszee gelijk, zóó zijn de steeds .hooger en hooger stijgende storm- golven van dien baajerd van meedoo- genloozen haat en doodelijk verderf, onverpoosd en onverminderd, reeds bijna vier lange maanden Europa en heel de wereld aan het teisteren. De lucht en de aarde dreunt en trilt reeds al dien tijd van het bulderen der kanonnen, van het gieren der granaten, van het oorverdoovend vuurbraken uit de monden der groote mortieren. Aan hoeveel stil geluk, aan hoe veel gerechtvaardigde verwachtingen, aan hoeveel zoete hoop in 's men- schen hart ontloken, heeft deze mon sterachtige volkerenkrijg reeds wreed aardig een einde gemaakt! Wie zal ihans ons, ook zelfs maar bij bena dering kunnen opgeven aan hoeveel honderdduizenden menschen de le vensadem werd afgesneden, hoeveel bloeiend levensgeluk verstikt, ver moord, verminkt is. En wanneer een maal de tijd gekomen is, waarop de koude cijfers der officieele rapporten •ons zullen weten te zeggen, nauw keurig, of het een of twee of drie millioen onzer menschen zijn, die dezen verdelgingskrijg ten offer ge vallen zijn, wie dan zai de rouwende harten kunnen tellen, van de moeders, de vrouwen, de kinderen, wier oogen voortaan door een rouwfloers van tranen verduisterd, de bange toekomst zullen instaren, na tevergeefs naar de terugkomst van den gade, van den vader, van den zoon te hebben uitgezien Deze oorlog, die, erger dan dat, een wereld-slachting dient te heeten, hij overtreft in omvang en beteekenis alles wat sedert eeuwen her in de geschiedrollen staat opgeteekend. En zijn duur Wie vermag dezen te bepalen Toen hij aanving, deze krijg, zijn ontzettend leed over de landen en de volken uit te storten, toen kon men nog hopen, ja verwachten, dat het ergste na eenige weken, hoog stens na een paar maanden, achter 38) door S, H. —O(Nadruk verboden. Hoe was het mogelijk, dat de ge lijkenis hem niet dadelijk getroffen had „Een Daneholme herhaalde hij. „M?ar zeker, dat kon ik geweten hebben." „Het was iets, wat ik zei over den ouden Squire, dat haar bewoog, mij te vertellen, dat zij zijn nicht was. Nu, wij krijgen fijne vogels hier op Ling Crag heide. Voor ons, minder soort, za! er spoedig geen plaats meer zijn." „Je praat een goede massa onzin, Hester", zei Grift op zijn kalmen, half sprekenden toon, die het meisje soms boos maakte, en dan weer de tranen in de oogen bracht. „Dan zal ik mijn onzin mee naar huis nemen", zei zij haastig. „Het is laat en vader zal op mij wachten." „Dan ga ik mee tot de velden van Windy Farm." Zij zag hem aan met een plotselinge woede in haar zwarte oogen. „Neen, ik ben geen deftige dame. Ik behoef niet den rug zou zijn. Langer toch achtte men de wereldkracht niet in staat zulk een ontzettenden last te blijven torschen bovendien de moderne stra tegische volmaaktheid der strijdende partijen wettigde het vermoeden, dat in betrekkelijk korten tijd, hetzij de groote overwinning bevochten, dan wel de verpletterende nederlaag ge leden zou zijn, .die een eind aan de worsteling zou moeten maken. Hoe deerlijk is de uitkomst in strijd gebleken met deze toch zeer gerechtvaardigde verwachting, in den jongsten grooten West-Europeeschen oorlog, nu 44 jaar geleden, was na bijna evenveel weken als nu maanden de krijg reeds duurt, het pleit zoo goed als beslecht, en was het verder beloop van den zegevierenden veld tocht der Duitschers aan geen twijfel meer onderhevig. Thans, nu de krijgskunst zooveel beter is, de oor logstoebereidselen zooveel volmaak ter zijn, en de technische wetenschap pen gedurende een halve eeuw ten dienste der moderne krijgsvoering aangewend zijn, zoodat dat alles tot een veel hooger trap van ontwikke ling, ja van volmaking is gebracht, nu wordt het definitief resultaat van al die krijgsperfectie veel later be reikt en is na maandenlange krijgs bedrijven nog evenmin als in het begin, met eenige zekerheid te zeggen, wie overwinnaar, wie overwonnene zal zijn. Al die honderden millioenen, ja tientallen milliarden in de laatste jaren aan de oorlogsbudgetten ten koste gelegd in de verschillende landen, zij dienden almede om de vervolmaking van den modernen krijg, ook wat den korten duur daarvan betrof, te bereiken. Hevig, maar juist door zijn ontzettende hevigheid, zou de moderne oorlog al spoedig het eigen einde brengen. Hoe deerlijk ook in dit opzicht heeft men zich vergist. Na bijna 16 weken van dagelijksche hevige slagen, nadat al dien tijd bet geschut gedreund en zijn moordende uitwerking onder de rijen der tegen standers niet gemist heeft; heeft de uitkomst nog geenszins een verpletterd Frankrijk, of een teruggeslagen Duitschland, noch een vernederd Engeland of een in zijn bestaan be dreigd Rusland gebracht. Zelfs het kleine Servië is nog volstrekt niet door den grooten overmachtigen vijandelijken nabuur verpletterd ge worden. Neen, in de massale machts verhouding der beide oorlogvoerende partijen heeft zelfs een strijd van honderd en tien dagen nog geen de minste wijziging gebracht. Doch wat wei bereikt werd in die vertroeteld te worden, en ik kan mijn weg alleen wel vinden naar Windy Farm. Ga maar terug naar uwe fijne dame, zij zal u meer noodig hebben, dan ik ooit doen zal." Griff bleef een oogenblik in de staldeur staan en zag Hester na, die met haar lossen, veerkrachtigen gang de heide over staptetoen keerde hij zich om en vroeg zich af, terwijl hij aan de deur zijner hut klopte, wat Hester Royd deze laatste dagen scheelde. Wat Hester betreft," deze gevoeide niets van de koude van den nacht, van de somberheid van al deze be vroren mijlen sneeuw. Haar hart klopte van teleurstelling, boosheid, hartstocht; en toen zij toevallig Ned o, Bracken ontmoette hij zocht Hester dezen keer niet, maar wachtte, met het geweer in de hand, tot het bruin van een haas tegen de heldere sneeuw zou afsteken liet zij hem haar in zijn armen nemen, zonder dat zij zich verzette. Neen, maar, zij kuste hem met een hartstocht, die hem ver baasde. „Dank den Hemel, dat jij „een man" bent, Ned", fluisterde zij. „Je bent geen stuk bevroren heide." Misschien deed zij Griff onrecht, want óp dat oogenblik voelde hij juist de eerste warmte in zijn hart, per soonlijke warmte, afgescheiden van ons eindeloos schijnende jammerda- gen, het is dat honderd duizenden en nogmaals honderd duizenden onzer medemenschen, ver van eigen huis en land en van alles was hen dier baar was en aan het leven bond, in het kille soldatengraf gelegd zijn dat nog veel meer gekwetst, verminkt zijn voor gansch hun volgend leven dat heel een vreedzaam en welvarend volk van zijn haardsteden verdreven en uiteen gescheurd, buiten de eigene landsgrenzen erbarming moeten in roepen en heling van onverdiend ontvangen wondendat ten slotte duizenden millioenen aan wereld kapitaal verwoest zijn, geheele steden zijn in puin gestort, geheele streken vernield terneder liggen. En nog is dat alles niet genoeg blijkbaar, nog is het vergoten bloed hoe het ook in stroomen vloeide, niet voldoende geweest om het einde van al dat wereldleed te brengen. En te midden van al deze ontzet ting, van al het lijden, dat over een deel der menschheid gekomen is, die zich thans met den ondergang van het edelste dat zij heeft bedreigd ziet, rijst, in verbijstering en rouw, de noodkreet op „Hoelang nog moet dat alles duren, hoelang nog?" Een varken Een puzzle De financien. Het gebeurt maar al te vaak dat groote steden klei,zijn in die dingen waaraan een kleir.Cstad juist haar re putatie van kleinheid ontleent. Kan men zich voorstellen dat de vroedschap van de residentie zich anderhalf uur bezig houdt met de lot gevallen van een varken En toch is dit Maandag geschied. Al eenige malen had deze knorrende viervoeter op de agenda geprijkt doch was nog niet geconsumeerd geworden. J.i. Maandag is het gerecht opgediend. Nu ging het natuurlijk niet om het varken zelf, doch het beest en dus het „geval" had een staartje en daarin school een principeëele kwestie. De gemeente verhuurt aan de slagers koelcellen in het abattoir. Is nu de gemeente ver plicht schadevergoeding te geven wanneer uit zoo'n verhuurde koelcel een varken wordt gestolen Immers neen Maar dat is nu juist de kunst van een raadslid om dan zóó te pra ten, dat het wel zoo moet zijn of althans had moeten zijn. Het slot op de deur van de cel deugde niet en aangezien dat slot van de gemeente die grootsche pracht van wind en weer, die hem zoo geholpen hadden door vijf lange jaren zwoegen. Toen hij de hut binnentrad, kwam hem een weldadige warmte tegemoet en zijn gast lag met haar geiaat naar het turfvuur gekeerd. Zachter scheen haar gelaat en de groote grijsbruine oogen ontmoetten de zijne met ver trouwen en vreugde. „Ik moet u bedanken voor voor uw vriendelijk denken aan eenige dingen", zei zij, „Ik dacht altijd, dat een man niets zou weten van die kleinigheden, die voor ons zooveel beteekenen." Er was geen zweem van schaamte in deze woorden, nauwelijks een gevoel, dat er iets ongewoons was was in dezen omgang tusschen haar en Griff. De verlaten heide was rondom hen, en hield de conventies der lage landen op een afstand. Haar redding van den sneeuwdood, bovendien, haar bittere smart, Griff's eigen afkeer van alle voorgeschreven wetten, sloten alle schaamte buiten. Zij voelde zich weer als een klein kind, door den arm van een sterken man beschermd tegen wind en sneeuw. „Die Hester van u is ook vriende lijk", ging zij voort; „ofschoon, als ik die menschen der heide niet kende, zou ik denken, dat zij mij elke kleine vriendelijkheid, die ze mij bewijst, misgunde." was, is de gemeente aansprakelijk voor den diefstal. Over die gewichtige aangelegenheid praatte men anderhalf uur, met dat gevolg, dat de vergadering 's avonds diende te worden voortgezet. De hoofdschotel van den raadsdisch was nl. een belangrijk puntde uit breiding van het tramweg-net of met andere woorden de wanhopige poging van B. en W. om met onwillige hon den hazeh te vangen. In de concessie voorwaarden staat o.a. deze bepaling, dat het tramwegnet met idem zooveel kilometers moet worden uitgebreid naarmate de bevolking in aantal toe neemt. Thans was er gelegenheid om de lengte der lijnen veertien kilometer te verlengen. Maar hoe Vraag het B. en W. hoe zij met de directie der H. T. M. twee jaar lang hebben gehan deld en gepingeld om tot een over eenkomst te komen. Een gemeentebelang is er steeds met iedere uitbreiding gemoeid en éen der raadsleden merkte wel wat al te openhartig op dat alle raadsleden er belang bij hadden omdat het hier alle kiesdistricten raakte Ais dat eens iemand buiten den raad tegen de raadsleden durft zeggen Enfin, wel niet onmiddellijk maar toch vrij zeker heel spoedig, zullen de nieuwste aanvullingen worden aan gebracht. De ervaring moet bij deze uitbreidingen leeren. Verwachtingen daaromtrent zijn even vaak bedrogen als vervuld en betrouwbare statistie ken beteekenen in deze ook niets. Het publiek wil heel iets anders dan men altijd denkt en uit die grilligheid komen de grootste verrassingen voort. Het wordt met de bedelarij aan de deur hoe langer hoe erger. Niet alleen dat geregeld ten bate van dit en van dat door dametjes gecollecteerd wordt, het directe gebedel door hen, die er heusch niet naar uit zien, dat zij be delaar van professie zijn, neemt da gelijks toe. Nu is het voor een menigte goede instellingen een harde dobber. Er be staan hier ter stede natuurlijk duizend- en-éen filantropische vereenigingen, die altijd op den bodem van de schat kist krabbelen. Door de groote som men, die reeds aan het Koninklijk steuncomité als aan de specifiek Haagsche comité's zijn gegeven, tasten velen voor de jaarlijks weerkeerende aanvragen minder diep in de beurs dan anders het geval pleegt te zijn. Wij geven al zooveel aan allerlei vereenigingen, hoort men tegenwoor dig overal zeggen en daarom moeten ze alle maar wat minder hebben „Kent u de heidebewoners mom pelde Griff. „Maar, ja, dat doet een Daneholme ook; want zij hebben al tijd veel van hun landen rondom Ling Crag heide gehouden." Een blos bedekte haar wangen, Hoe wist u mijn naam vroeg zij. „Hester zei mij zooeven, dat u een nicht waart van den ouden Squire." Terwijl hij haar nu aanzag, was het niet moeilijk voor Griff de wel bekende gelaatstrekken terug te vin den. Zes jaren waren voorbijgegaan sinds die jachtpartij, maar al het lij den, dat later was gekomen, had het trotsche, mooie gezichtje weinig ver anderd, het rossig bruine haar, de oogen, die zo 3 mooi en diep waren als de hemel boven de heide in zomer tijd. Toen was zij een meisje geweest en nu was zij een vrouwmaar zij was nog dezelfde als op dien herfstdag, toen zij met hun beiden alleen de laat ste schutting waren overgesprongen. „O, ik had vergeten, dat Hester zooveel vragen deed, dat ik haar ein delijk vertelde, wie ik was, hoewel het mijn bedoeling niet was. Maar wat komt het er op aan Ik zou het u toch gauw verteld hebben het was niets meer dan uw recht, nadat u mij zoo vriendelijk had ontvangen. U kendet mijn oom dus „Ja, ik kende hem. Hij was een man, de Squire" mompelde Griff Dat ziet er droevig uit voor den winterVooral op Scheveningen, waar de vischvangst reeds geheel stil ligt, terwijl dat anders pas in begin De cember het geval is, zal het een har de, zeer harde winter worden. En zal het dan mogelijk zijn in het voorjaar uit te varen Alleen de haringen profiteeren van den toestand. Zij worden dit jaar eens niet vermoord. Wat zal er het volgend jaar een overvloed zijn. Helaas worden ze dan zeer goedkoop zoodat het zelfs bij een goede vangst een onvoordeelig jaar wordt. Dat zal de treurige nasleep zijn van den oorlog, die langer zich zal doen gevoelen dan men misschien wel denkt. Wijst het jongste overzicht van 's rijks middelen reeds niet een treurigen stand van de financiën aan En het biedt natuurlijk tevens een overzicht over de financiën van alle burgers. Hartverheffend is het beeld aller minst. Hoe zal het alles weer op zijn pootjes terecht komen Wie zal het zeggen Eiber. Nederlandsche reizigers naar Balgië. Men deelt aan de „Haagsche Ct." mede, dat Nederlanders, die zich naar België wenschen te begeven, daartoe, behalve een door een Duitschen con- sulairen ambtenaar geviseerd buiten- landsch paspoort, nog bovendien voorzien moeten zijn van een door dien ambtenaar af te geven verklaring nopens doel, plaats van bestemming, tijdstip en duur der reis. Beigen moeten voor een reis naar hun land eveneens deze verklaring bezitten, doch hebben in plaats van een paspoon een door een Duitschen consulairen ambtenaar afgege/en le gitimatiebewijs noodig. Vrijstelling van port voor brieven aan en van geïnterneerden. De directeur-generaal der posterijen en telegrafie maakt bekend dat tot nadere beschikking in het binnen- landsch verkeer vrijstelling van port is verleend voor de verzending door en aan hier te lande geïnterneerde buitenlandsche militairen van a. brieven (met inbegrip van brief kaarten) tot een gewicht van 20 gram b. drukwerken en nieuwsbladen tot een gewicht van 100 gram. Stukken welke niet beantwoorden aan de gestelde bepalingen, worden met port belast. een van de stijfste en de beste, die ik ooit ontmoet heb." Haar oogen schitterden. „U hieldt dus ook van hem „Ik kende hem niet voldoende maar ik zou hem zoo graag goed gekend hebben." „Weinigen hadden hem lief en vé len haatten hemmaar er waren nooit jhalve maatregelen van hal ven haat of halve liefde wilde hij niets weten. Ik ben bij hem gekomen als een meisje, zoo hoog als uw ta fel, toen ik vader- en moederloos was achtergebleven en woonde bij hem totdat" haar gelaat werd be wolkt „tot da breuk kwam, nu twee jaar geleden." Zij zweeg een poosje; toen zei zij met een grappigen glimlach: „Het is altijd zoo met de Daneholmes ge weest, hoe grooter de liefde is, die wij voor eikaar gevoelen, des te meer kibbelen wij. Ik was altijd koppig, geloof ik, en volgde mijn eigen zin en oom, ofschoon hij niet gewild had dat ik zou toegeven, tierde en raasde telkens als ik hem opnieuw dwars boomde. En als zijn boosheid voorbij was, nam hij mij op zijn knieën en be loofde mij een vluggere poneyofeén anderen hond, omdat ik den moed had gehad, hem tegen te spreken. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1914 | | pagina 1