nwtng
25'
nc
DINSDAG
gemeentebestuur
No. 193
II
-ybflpê&i
yll»
f>SF.-Loois, Bad-
een nette
ISJ^»
1914!
UitgaveFirma F. VAH DE VELDE If., Kleine Mark! 58, Vlissingen. lelefoovt Inferc. 10
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke liestiii
FEUILIETON
ELS RIJWIE.
oor middel van
niet gemaakt
gers fabriek,
ines speciaal
gemaakt jn
R. achter den
vaarborgt U de
org Burgers
fia
GELEZEN
t. per kilo, aan
rrant.
flGKOh.
'asrdmerk.
fstwijn, Sa-
la valiil
enz. enz.
prijzen.
m.
lelefoon 46.
het woonhuis
ontfiging.
rdt gestaakt
lrvoerd.
r geene verant-
Blen.
prs,
«a,
|rts.
«■se» Üch
ks, Haarde»
aa vaii ftecirr
AAB.SMA, «ÏAS
[■ia ia ils vers®
|04BS, iedere
- Zonder rabat,
wordt twee-
gevraagd.
ODE,
half September.
en werken Mrt
i voorzien. Br|e'
jjshoudster", Bu-
ourant".
iVEREN, Boule-
aagt een
ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.30
per drie maanden. Franco door liet geheele rijk 1.50. Voor België 2.20
Voor overige landen der Post-Unie ƒ3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent
ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ0.40 voor iedere regel meet 10 cent
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per rege l
Oe abonnés, in't bezit eener CB£ïflftëulden bii levens_ ff f* ft gulden bij dood O O fl gulden bij verlies
polis, zijn GRATIS verze- gil Hal lange ongeschikt- I door BB1 van een hand'
kerd tegen ongelukken voor: bi SJ U U heid tot werken B %p%3 een ongeluk UUtl voet of oog
Deze ultkeerlngen worden VERDUBBELD indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trien, boot
gulden bij verlies a jförtgulden bij verlies
van a IB11 van een
een duim JLBJv wijsvinger
of tram. De ultkeering wordt gewaarborgd door de „Hoil. Alg,
'gulden bij verlies
van eiken
anderen vinger
Verzek. 3ank" te Schiedam
KENNISGEVING.
De Burgemeester van Vlissingen;
brengt ter kennis van belangheb
benden dat vanaf heden machtigin
gen verleend krachtens art. 3 sub 9
wapenwet worden ingetrokken.
Tevens worden alle particulieren
uilgenoodigd, voor zoover nog niet
Is geschied hunne wapenen ten
Raadhuize in te leveren en dat zulks
niet alleen gewenscht is ter voor
koming van onbevoegd optreden bij
mogelijke oorlogsgebeurtenissen, doch
ook thans reeds om in het belang
onzer troepen valsch alarm te voor
komen.
Vlissingen, 18 Augustus 1914.
De Burgemeester voornoemd,
VAN DOORN VAN KOUDEKERKE.
Bezinning.
in het „Nieuwsblad van het Noor
den" troffen wij het volgende zeer
lezenswaardige artikel aan, dat ons
zoo ad rem toeschijnt, dat wij het in
zijn geheel overnemen
De oorlogsroes duurt voori. De
lust om bloed te zien vloeien begint
tiet zoo langzamerhand uit te gillen
van louter dronkemanswaanzin. De
menschensiachting in het gro >t nadert
steeds meer de fatale ure
Ik heb gehoord het lang gerekt
„hioeihioei I" van het slijpen der
sabels en het kermde me over de
ziel als de stervensnoodkreet van
duizenden tot wanhoop gearachten.
En dag en nacht bromt er de motor
van dit groote messenslijpers-bedrijf 1
Ach, hoe kommerde 't in me om deze
natnelooze ellende. En hei wrokte en
toornde in me op de daemonische
machten, die hebben uitgebroed samen
dit baziliskus ei
Maar ten slotte berust een mensch
in het onvermijdelijke en het meest
ongewone wordt hem gewoon en hij
besluitlaat gaan dan maar deze on
goddelijke dwaasheid laat maar uit
woeden dit hellevuur in menschelijke
hyena's. De waanzin zal vanzelf be
koelen zoo zeker als op den nacht
volgt de dag. En dan zal komen de
bezinning. En zij zal rondblikkt n over
heel 't terrein der verwoesting. En
opsporen en met den vinger aanwijzen
de besmettingshaarden van dezen
gevloekten oorlogs-bacil. Er. trachten
te isoleeren deze plaatsen of nog liever
ze uit te branden met onuitbluschbaar
vuur
En wie weef, welke nieuwe toe
standen er door dezen titanen-strijd
nu reeds bezig zijn te worden in
stilte, om straks te overheerschen en
van z'n plaats te dringen al wat eeu
Roman van B. RIEDEL-AHRENS.
52)
O(Nadruk verboden.)
Waarom noemde hij ons niet zijn
werkelijken naam, zooals het behoort,
en hoe weet jij, dat hij anders heet
Hij vermeed het uit kieschheid.
Uit kieschheid herhaalde de
kapitein ongeduldig. Nog mooier.
Welke reden kon hij hebben om ons
naam te verzwijgen?
Beste, goede papa, Angela
was reeds op het punt van in tranen
uit te barsten wees niet boos, ik
«an het niet helpen omdat deze
naam baron Leo von Waldeck luidt
en hij
Dus de broer van den tegen
stander van onzen Erich is, voltooide
kapitein op doffen toon den zin
,Er volgde een pauze, welke Angela
n,at durfde afbreken.
Je hebt gelijk met de kieschheid
van dei: jongen man te roemen, met
Wlen een merkwaardig toeval ons
wen lang recht op stond en waande
mitsdien te bezitten zooiets als het
eeuwige leven. Wie weet, wat nu
straks leiding zal geven aan de geesten;
en welke schijnbaar verachte dingen
dan in een nieuw licht zullen begin
nen te stralen, te koesteren, te zegenen.
En evenais daar bij een erge be
trokken lucht alles effen grijs tot
in het vaste verschiet soms op
eens een oplichten plaats heeft aan
den horizontaanduiding, dat achter
dat effen grauwe het licht straalt,
gereed om door ie breken tot heer
schappij zoo is daar ook nu reeds
ondanks de dichte duisternis van
zware ooriogswolken aan het firma
ment, een oplichting toch aan den
horizont, als herkenningsteeken van
een nieuw licht, dat over ons zal
opgaan.
Met vurige letters althans zie ik
daar geschreven ter eener zijde het
oude Psalmistenwoordstel uw be
trouwen niet op koningen en op prin
sen. En ik versta het in het groot
alsof ik las in een geopend boek. Al
dusals mensch is ons eens keizers
handslag even goed en trouw ais die
van den eenvoudigen landarbeider,
wanneer diens vereelte vuist heefl
toegeslagen op ons bod en dan is
zijn handslag solide als de Neder-
landsche bank. Maar als keizer, een
der centrale machten van de z.g. hoo-
gere politiek, is ons zijn handslag
niets dan bedrog. En ik heb het hier
mee niet tegen personen wie weet,
hoezeer de persoon in kwestie gefol
terd is geworden in gewetensonrust,
alvorens hij heeft kunnen besluiten
zijn persoonlijke eer te vertrappen
voor wat' vaischelijk zich opdr ng
als: „het welzijn van hetvaderland
maar het stelsel deugt niet; het
stelsel der hoosere politiek. Wat is
dat voor een geheimzinnig, voorwe
reldlijk monster, dat zich plaatst bui
ten de meest elementaire begrippen
van onze moraal Wie is er ooit
weer zoo onnoozel om ook maar de
giringste waarde te hechten aan eer.ige
belofte van dit geheimzinnig wezen,
dat zich manifesteert in de taal van
gezanten, hoogwaardigheidsbekleders
en dezer lieden onmiddellijke chefs:
koningen, prinsen en keizers Deze
woordbreuk thans weer te beieven,
herinnert, dat er in onze beschaving
is iets ergers nog dan middeleeuwsch
en 't worde de eer van de 20ste eeuw
dat van haar geboekstaafd worde in
die dagen ging eindelijk ook n ver
vuiling de trouw van een koninklijk
woord en sedert heeft men niet ineer
gehoord van trouwbreuk, die onge
straft kon plaats vinden en plaats
„houden".
En aan den anderen kant zie ik in
vurige letters aan den oplichtenden ho
rizont het oude, beproefde, nog nimmer
beschaamde: vergadert u geen schatten
samenvoerde, zei hij eindelijk op
harden toon. In elk geval hield de
vreemde meer rekening met mijn
gevoel, dat hij meende te mo ten
sparen, dan jij, die weet welke her-
inneiingen de ^aam van dezen man
bij mij opwekt. Waarom doe je mij
dat verdriet aan Dit verwijt trof
Angela veel pijnlijker dan een scherp
antwoord gedaan zou hebben.
Dat wilde ik immers niet, beste
papa ik dacht.... stamelde ze vol
berouw en zeer verlegen, ik hoopte,
dat de tijd uw verdriet een weinig
verzacht zou hebben....
Is dat bij jou misschien het ge
val vroeg hij vol bitterheid, zonder
te bedenken, dat hij die geheel van
5 de buitenwereld was afgesloten, eigen
i lijk niet veel anders te doen had dan
ii telkens weer zich te verdiepen in de
l smart over 't verlies van zijn zoor,.
Welnu, weet dan, dat ik heden nog
j even diep over 't verlies van den
mij ontroofden zoon treur ais vijf
- maanden geleden, op den dag van
jj zijn dood, en dat ik tot aan mijn einde
over hem rouwen zal. En nu genoeg
over dit onderwerpspreek mij niet
weer over den jongen manik stel
die de mot en de roest kunnen be
derven maar schatten in den he
mel die dieven en roovers niet kun
nen stelen. En ook dit woord versta ik
thans zoo echt in het groot alsof ik
het alles las in een geopend boeken
hoe moet deze waarheid thans wel in
veler bewustzijn doordringen tot in
de diepte Alduswij allen zijn niet,
niemand is onverschillig voor den
wertldschen schat; wij kunnen dat
niet zijn; mogen dat niet zijn. Een
mensch zonder liefde tot een aard
schen schat bestaat eenvoudig niet
en als hij er wel is, dan is is hij een
rampzalige. Stelt u eens vooreen
mensch, die n;ets heeft op deze we
reld en van deze wereld, waaraan hij
z'n hart kan geven niets waaraan
hij kan'toewijden zijn gaven, krach
ten, talentenniets waaraan hij kan
denken met innige gedachten en tee-
dere gevoelens; niets, dat hij op z'n
hand kan nemen om het te streelen,
dat hij begeert te drukken aan zijn
hart, aan te raken met zijn kus Nog
eens: zulk een mensch bestast niet.
Maar voorts doet het er ook weinig
toe, hoe groot die schat is dit is
voor ons immers de wa rde niet
maar welof wij en voor hoe groot
een deel wij ons hart in dien schat
hebb?n gelegd. Hoe meer hart wij in
onzen schat leggen, hoe grooter wordt
zijn waarde. Of dacht iemand, dat de
rijkste vorst der wereld gelukkiger
zou zijn met het bezit van al zijn sta
ten, dan de eenvoudige landman met
zijn stuksken grond, waar hij z'n veld
vruchten op kweekt en z'n eene ooi
lam laat grazen Of, dat de fabri
kant, die iedeien avond z'n honder
den guldens,winst hoekt, gelukkiger
zich daardoor zou voelen, zou kun
nen voelen dan de werkman, des
avonds zijn meer of minder ruime
daghuur zijn vrouw telt in den schoot
Os. dat de minister, die na jaren
zwoegens een wet aanbiedt aan het
parlement, meer ingenomen kan zijn
met dit stuk welgeslaagden arbeid, dan
hst naaistertje of strijkstertje, als zij
na een langen arbeidsdag het laatste
stuk klaar terzijde legt, met een laatste
vriendelijken druk van haar hand ten
afscheid? Dwaas, wie het zou den
ken
En tochWat is het gedurende de
laatste decennia in alle rangen en
standen der maatschappij geweest,
met streeds vlugger tempo, een
haast-je-rep-je om den wereldschen
schat zoo „groot" mogelijk te ma
ken Het is eenvoudig beangstigend.
En wij hebben ons hart wel eens
vast gehouden, als wij bedachten
wat zal het nu met ons en al het
onze en al de onzen zijn over tien
of 20 jaar Zullen dan onze jongens
en meisjes hun loge willen hebben
in den schouwburg en wij allen een
villa in Baarn of Dieren Zullen
verder geen belang meer in hem.
Zoo was dus Angela tot haar diepe
smart veroordeeld om ook verder een
hopeloos stilzwijgen te bewaren.
Korten tijd na het diner had Hol
ger Storm Lindenheim veriaten, doch
beloofd tegen den avond terug te
zullen zijn.
Hij kuste zijn verloofde bij het weg
gaan, maakte haar complimentjes, dat
ze er zoo goed uitzag, en zoo lang
ze hem nog kon zien lag er een blijde
glans op Maria's gelaat.
Om zeven uur zien we elkaar
in elk geval weerais je wilt, kom
mij dan een eindje tegemoet, riep hij
haar nog uit de verte toe.
Natuurlijk wilde ze dat heel gaarne
en de teleursteling, dat ze hem dien
namiddag niet bij zich zou hebben,
werd een weinig verzacht.
Zij zou zich er beslist aan moeten
wennen dat zijn werk de eerste plaats
innam en eerst dan zij, zijn vrouw
kwam.
Later zaten allen in 't prieel. Maria
en Anneliese werkten. Angela las den
kapitein voor. Het viel Maria op, dat
de wangen van Angela zoo bleek
waren.
dan alle jongedochters aan de aka-
demie liggen en alle dienstmeisjes
gepromoveerd zijn tot vrije vrouwen,
die tusschen de koffie en het mid
dageten gaan tennissen en verder
zich van Jan-en-den-mulder weinig
meer aantrekken En zullen al onze
knapen, wanneer zij zijn toegelaten
tot H. B. S. of Gymnasium alc be
looning krijgen een reisje naar Zwit
serland, omdat ze op hun achtste
jaar al een horloge hadden gekregen
en hun op hun tienden verjaardag
een spiksplinternieuwe fiets was ten
geschenke gegeven Zullen onze
maaltijden dan alle voor z'n minst
uit drie of vier gangen bestaan en
zullen dan onze kinderen daarbij
naar verkiezing Apollinaris of Vichy
mogen drinken en zilver gebruiken,
terwijl onze ouders en wij met hen
het jarenlang deden en met grage
magen! alleen met zuurkool of
boonen met spek oi vleesch en
hoogstens een bord karnemelksche
pap na?
Zullen wij dan allen op Smyr-
nasche tapijten loopen in onze woon
kamer en onze kinderen naar belie
ven ravotten in fauteuils van 50 a
f 60 per stuk
Waar zijn wij toch toe gekomen
Maar hoort daar spreekt hel ka
non herinnering, dat onze schat is
een vergankelijke schat t Wat is
nu op eens de waarde van uw chèque,
uw wisse!, uw effect van uw
huis, uw akker? Hebt gij u ook te
veel behoeften geschapen Zult gij
het nu kunnen bolwerken met uw
eigen energie en krachten Kunt gij
nu nog tevreden zijn bij zuurkool
met spek zonder Apollinaris en
Vichy zonder uw bonbons uw
biertje, uw glas wijn, uw after-din»
ner-sigaar
Wel een opschrik ten goede
dat kanonschot. Wat het ook vernielt
het herinnert meteen, dat de mensch
bij brood alleen niet zal ie /en. En
dan er is een schat des harten, die
meer is dan kunst en wetenschap,
dan rijkdom, roem, eer en aanzien
en dien niemand ons kan rooven.
Wij leven snel; zoo snel, dat wij
gevaar loopen, alleen nog maar te
zien den schijn van opschik, reclame,
klatergoud, zinnenlust, wetenschap en
kunst; en blind d;eigen te worden
voor het wezen der dingenhet we
zen van 't eigen bes'aandat slechts
één ding van noode heeft, maar dit
ook niet kan ontberen op straffe van
erbarmlijke hulpeloosheid in het kri
tieke oogenblik, als het oog verduis
tert, de voet struikelt, de bodem,
waarop men staat, schudt en wankelt
dit eene noodige den vrede Gods
in menschenharten.
Wee den oorlogMaar ookWee
onze uiterlijke, zinledige, ziellooze
beschaving I
Je lijdt, mijn lieveling is in je
lentenacht de nachtvorst gekomen
vroeg ze, zonder dat de anderen het
bemerkten.
Ja, Maria, en ze heeft alle jonge
bloesems vernield. Ach, kon ik maai
sterven.
Heb maar geduld, ik begrijp alles
heel goed. Er zijn vele verborgen
wegen tot het hat t van een mensch
en ik zal wel een weg vinden tot dat
van oom Knut.
En nu dwaalden haar gedachten
weer naar Holger.
Zou hij op Zondag werkelijk zoo
noodzakelijk moeten werken, als hij
beweerde Maar was het verkeerd
van haar, ook maar even aan zijn
bewering te twijfelen Ze kon echter
die onaangename gedachte maar niet
weer kwijtraken.
Ten slotte kon ze niet langer stil
blijven zitten en zei, dat ze Holger
tegemoet wilde gaanmisschien
kwam hij wel vroeger dan hij gezegd
had.
Doe dat, Maria, fluisterde Anne
liese haar medelijdend toeik ging
met je mee, als je niet wist, dat het
beter was jullie alleen te laten.
De neutraliteit van Nederland.
Een bevel van den commandant
van het 7e Duitsche legercorps te
Müoster uitgevaardigd, bevat een voor
Nederland belangrijk gedeelte. Daaiin
wordt gezegdHet ügt in onze be
doeling met Holland in zoo vriend
schappelijk mogelijke verhouding te
blijven. Daartoe is bevolen op de voor
het verkeer vrij gelaten straten en
spoorwegen Hollanders, die hun natio
naliteit bewijzen kunnen, van en
naar Duitschland geen moeilijkheden
in den weg te leggen. Handkarren en
rijwielen, welke zij medenemen, wa
gens en paarden, mogen slechts dan
naar Holland passeeren, als zij uit
Holland gekomen zijn en bewe en
wordt, dat zij voor transportdoeiein-
den in Duitschland werden ingevoerd.
Voorts heeft de generaal nog
bevolen dat Hollandsche dienstplich
tigen, die zich in Duitschland bevin
den, vrij de grenzen naar Holland
mogen passeeren. De Duiische grens
wacht heeft tot nu toe dan ook reeds
vele Hollandsche soldaten ten deele
in uniform en gewapend, uit Duitsch
land naar Holland laten gaan. Daaruit
ziet men, dat Duitschland er prijs op
stelt Nederland in de gelegenheid te
stellen zijn neutraliteit te handhaven.
De lichting 1915.
De minister van oorlog heeft te
kennen gegevendat, hoewel door
de wet van 3 Augustus 1914 som
mige bepalingen der Militiewet, m.n.
die betreffende de loting, worden
terzijde gesteld, dit niet het geval is
met de bepalingen, betreffende ge
schiktheid voor den dienst, vrijstelling
en uitsluiting.
Op grond hiervan blijven ook zij,
die eerst na het in werking treden
der wet op 3 Augustus ongeschikt
verklaard, vrijgesteld of uitgesioten
zijn, buiten oproeping, wanneer de
uitspraak tot vrijstelling of uitsluiting
vóór de oproeping onherroepelijk is
geworden. („N. Ct.")
De zoon van mr. Troelstra.
Naar aanleiding van een gerucht,
dat de zoon van mr. Troelstra, die te
Dresden woont, dienst zou hebben
genomen in het Duitsche leger, deelt
„Het Volk" mede, dat bedoelde zoon
uit Duitschland is teruggekomen en
zich met zijn vader aan het ministerie
van oorlog heeft vervoegd, om alsnog
als vrijwilliger tijdens de mobilisatie
in dienst te treden.
Een krasse maatregel.
De minister van oorlog verklaart,
dat de kooplieden, die sedert het
uitbreken van den oorlog levensmid
delen tegen te hooge prijzen verkocht
hebben, het geld moeten teruggeven
en anders vervolgd zullen worden.
Door toenemende onrust gekweld,
hoorde Maria nauwelijks wat er tegen
haar gezegd werdze zette n huis
haar nieuw wit hoedje op, waar een
lila sluier met veel smaak om ge
wonden was, en begaf zich op weg
naar de populieren laan, die niet ver
van den tuin begon. De harde, blanke
bladeren ruischten in den wind, die
voortdurend sterker werd, nadat hij
de wolken van den hemel had gevaagd.
Langzaam liep Maria langs den
eenzamen weg, telkens weer hopende,
dat ze bij de volgende bocht Holger
zou zien komen zou hij stellig, daar
aan twijfelde ze geen oogenblik
zijn woord placht hij ook bij zaken
van geringe beteekenis nauwgezet te
houden. Waartoe dus al die bange
vrees Zeker, hij had gelijk, zij bezat
een niet te loochenen talent om zich-
zelve te kwellen.
Maar Holger kwam nog altijd niet.
Nu en dan kwamen haar menschen
in 't Zondagspak voorbij en groetten
haai vriendelijk. Maria dankte ver
strooid.
(Wordt vervoigd.)