nwtng 25' nc DINSDAG gemeentebestuur No. 193 II -ybflpê&i yll» f>SF.-Loois, Bad- een nette ISJ^» 1914! UitgaveFirma F. VAH DE VELDE If., Kleine Mark! 58, Vlissingen. lelefoovt Inferc. 10 Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke liestiii FEUILIETON ELS RIJWIE. oor middel van niet gemaakt gers fabriek, ines speciaal gemaakt jn R. achter den vaarborgt U de org Burgers fia GELEZEN t. per kilo, aan rrant. flGKOh. 'asrdmerk. fstwijn, Sa- la valiil enz. enz. prijzen. m. lelefoon 46. het woonhuis ontfiging. rdt gestaakt lrvoerd. r geene verant- Blen. prs, «a, |rts. «■se» Üch ks, Haarde» aa vaii ftecirr AAB.SMA, «ÏAS [■ia ia ils vers® |04BS, iedere - Zonder rabat, wordt twee- gevraagd. ODE, half September. en werken Mrt i voorzien. Br|e' jjshoudster", Bu- ourant". iVEREN, Boule- aagt een ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.30 per drie maanden. Franco door liet geheele rijk 1.50. Voor België 2.20 Voor overige landen der Post-Unie ƒ3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ0.40 voor iedere regel meet 10 cent Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per rege l Oe abonnés, in't bezit eener CB£ïflftëulden bii levens_ ff f* ft gulden bij dood O O fl gulden bij verlies polis, zijn GRATIS verze- gil Hal lange ongeschikt- I door BB1 van een hand' kerd tegen ongelukken voor: bi SJ U U heid tot werken B %p%3 een ongeluk UUtl voet of oog Deze ultkeerlngen worden VERDUBBELD indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trien, boot gulden bij verlies a jförtgulden bij verlies van a IB11 van een een duim JLBJv wijsvinger of tram. De ultkeering wordt gewaarborgd door de „Hoil. Alg, 'gulden bij verlies van eiken anderen vinger Verzek. 3ank" te Schiedam KENNISGEVING. De Burgemeester van Vlissingen; brengt ter kennis van belangheb benden dat vanaf heden machtigin gen verleend krachtens art. 3 sub 9 wapenwet worden ingetrokken. Tevens worden alle particulieren uilgenoodigd, voor zoover nog niet Is geschied hunne wapenen ten Raadhuize in te leveren en dat zulks niet alleen gewenscht is ter voor koming van onbevoegd optreden bij mogelijke oorlogsgebeurtenissen, doch ook thans reeds om in het belang onzer troepen valsch alarm te voor komen. Vlissingen, 18 Augustus 1914. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. Bezinning. in het „Nieuwsblad van het Noor den" troffen wij het volgende zeer lezenswaardige artikel aan, dat ons zoo ad rem toeschijnt, dat wij het in zijn geheel overnemen De oorlogsroes duurt voori. De lust om bloed te zien vloeien begint tiet zoo langzamerhand uit te gillen van louter dronkemanswaanzin. De menschensiachting in het gro >t nadert steeds meer de fatale ure Ik heb gehoord het lang gerekt „hioeihioei I" van het slijpen der sabels en het kermde me over de ziel als de stervensnoodkreet van duizenden tot wanhoop gearachten. En dag en nacht bromt er de motor van dit groote messenslijpers-bedrijf 1 Ach, hoe kommerde 't in me om deze natnelooze ellende. En hei wrokte en toornde in me op de daemonische machten, die hebben uitgebroed samen dit baziliskus ei Maar ten slotte berust een mensch in het onvermijdelijke en het meest ongewone wordt hem gewoon en hij besluitlaat gaan dan maar deze on goddelijke dwaasheid laat maar uit woeden dit hellevuur in menschelijke hyena's. De waanzin zal vanzelf be koelen zoo zeker als op den nacht volgt de dag. En dan zal komen de bezinning. En zij zal rondblikkt n over heel 't terrein der verwoesting. En opsporen en met den vinger aanwijzen de besmettingshaarden van dezen gevloekten oorlogs-bacil. Er. trachten te isoleeren deze plaatsen of nog liever ze uit te branden met onuitbluschbaar vuur En wie weef, welke nieuwe toe standen er door dezen titanen-strijd nu reeds bezig zijn te worden in stilte, om straks te overheerschen en van z'n plaats te dringen al wat eeu Roman van B. RIEDEL-AHRENS. 52) O(Nadruk verboden.) Waarom noemde hij ons niet zijn werkelijken naam, zooals het behoort, en hoe weet jij, dat hij anders heet Hij vermeed het uit kieschheid. Uit kieschheid herhaalde de kapitein ongeduldig. Nog mooier. Welke reden kon hij hebben om ons naam te verzwijgen? Beste, goede papa, Angela was reeds op het punt van in tranen uit te barsten wees niet boos, ik «an het niet helpen omdat deze naam baron Leo von Waldeck luidt en hij Dus de broer van den tegen stander van onzen Erich is, voltooide kapitein op doffen toon den zin ,Er volgde een pauze, welke Angela n,at durfde afbreken. Je hebt gelijk met de kieschheid van dei: jongen man te roemen, met Wlen een merkwaardig toeval ons wen lang recht op stond en waande mitsdien te bezitten zooiets als het eeuwige leven. Wie weet, wat nu straks leiding zal geven aan de geesten; en welke schijnbaar verachte dingen dan in een nieuw licht zullen begin nen te stralen, te koesteren, te zegenen. En evenais daar bij een erge be trokken lucht alles effen grijs tot in het vaste verschiet soms op eens een oplichten plaats heeft aan den horizontaanduiding, dat achter dat effen grauwe het licht straalt, gereed om door ie breken tot heer schappij zoo is daar ook nu reeds ondanks de dichte duisternis van zware ooriogswolken aan het firma ment, een oplichting toch aan den horizont, als herkenningsteeken van een nieuw licht, dat over ons zal opgaan. Met vurige letters althans zie ik daar geschreven ter eener zijde het oude Psalmistenwoordstel uw be trouwen niet op koningen en op prin sen. En ik versta het in het groot alsof ik las in een geopend boek. Al dusals mensch is ons eens keizers handslag even goed en trouw ais die van den eenvoudigen landarbeider, wanneer diens vereelte vuist heefl toegeslagen op ons bod en dan is zijn handslag solide als de Neder- landsche bank. Maar als keizer, een der centrale machten van de z.g. hoo- gere politiek, is ons zijn handslag niets dan bedrog. En ik heb het hier mee niet tegen personen wie weet, hoezeer de persoon in kwestie gefol terd is geworden in gewetensonrust, alvorens hij heeft kunnen besluiten zijn persoonlijke eer te vertrappen voor wat' vaischelijk zich opdr ng als: „het welzijn van hetvaderland maar het stelsel deugt niet; het stelsel der hoosere politiek. Wat is dat voor een geheimzinnig, voorwe reldlijk monster, dat zich plaatst bui ten de meest elementaire begrippen van onze moraal Wie is er ooit weer zoo onnoozel om ook maar de giringste waarde te hechten aan eer.ige belofte van dit geheimzinnig wezen, dat zich manifesteert in de taal van gezanten, hoogwaardigheidsbekleders en dezer lieden onmiddellijke chefs: koningen, prinsen en keizers Deze woordbreuk thans weer te beieven, herinnert, dat er in onze beschaving is iets ergers nog dan middeleeuwsch en 't worde de eer van de 20ste eeuw dat van haar geboekstaafd worde in die dagen ging eindelijk ook n ver vuiling de trouw van een koninklijk woord en sedert heeft men niet ineer gehoord van trouwbreuk, die onge straft kon plaats vinden en plaats „houden". En aan den anderen kant zie ik in vurige letters aan den oplichtenden ho rizont het oude, beproefde, nog nimmer beschaamde: vergadert u geen schatten samenvoerde, zei hij eindelijk op harden toon. In elk geval hield de vreemde meer rekening met mijn gevoel, dat hij meende te mo ten sparen, dan jij, die weet welke her- inneiingen de ^aam van dezen man bij mij opwekt. Waarom doe je mij dat verdriet aan Dit verwijt trof Angela veel pijnlijker dan een scherp antwoord gedaan zou hebben. Dat wilde ik immers niet, beste papa ik dacht.... stamelde ze vol berouw en zeer verlegen, ik hoopte, dat de tijd uw verdriet een weinig verzacht zou hebben.... Is dat bij jou misschien het ge val vroeg hij vol bitterheid, zonder te bedenken, dat hij die geheel van 5 de buitenwereld was afgesloten, eigen i lijk niet veel anders te doen had dan ii telkens weer zich te verdiepen in de l smart over 't verlies van zijn zoor,. Welnu, weet dan, dat ik heden nog j even diep over 't verlies van den mij ontroofden zoon treur ais vijf - maanden geleden, op den dag van jj zijn dood, en dat ik tot aan mijn einde over hem rouwen zal. En nu genoeg over dit onderwerpspreek mij niet weer over den jongen manik stel die de mot en de roest kunnen be derven maar schatten in den he mel die dieven en roovers niet kun nen stelen. En ook dit woord versta ik thans zoo echt in het groot alsof ik het alles las in een geopend boeken hoe moet deze waarheid thans wel in veler bewustzijn doordringen tot in de diepte Alduswij allen zijn niet, niemand is onverschillig voor den wertldschen schat; wij kunnen dat niet zijn; mogen dat niet zijn. Een mensch zonder liefde tot een aard schen schat bestaat eenvoudig niet en als hij er wel is, dan is is hij een rampzalige. Stelt u eens vooreen mensch, die n;ets heeft op deze we reld en van deze wereld, waaraan hij z'n hart kan geven niets waaraan hij kan'toewijden zijn gaven, krach ten, talentenniets waaraan hij kan denken met innige gedachten en tee- dere gevoelens; niets, dat hij op z'n hand kan nemen om het te streelen, dat hij begeert te drukken aan zijn hart, aan te raken met zijn kus Nog eens: zulk een mensch bestast niet. Maar voorts doet het er ook weinig toe, hoe groot die schat is dit is voor ons immers de wa rde niet maar welof wij en voor hoe groot een deel wij ons hart in dien schat hebb?n gelegd. Hoe meer hart wij in onzen schat leggen, hoe grooter wordt zijn waarde. Of dacht iemand, dat de rijkste vorst der wereld gelukkiger zou zijn met het bezit van al zijn sta ten, dan de eenvoudige landman met zijn stuksken grond, waar hij z'n veld vruchten op kweekt en z'n eene ooi lam laat grazen Of, dat de fabri kant, die iedeien avond z'n honder den guldens,winst hoekt, gelukkiger zich daardoor zou voelen, zou kun nen voelen dan de werkman, des avonds zijn meer of minder ruime daghuur zijn vrouw telt in den schoot Os. dat de minister, die na jaren zwoegens een wet aanbiedt aan het parlement, meer ingenomen kan zijn met dit stuk welgeslaagden arbeid, dan hst naaistertje of strijkstertje, als zij na een langen arbeidsdag het laatste stuk klaar terzijde legt, met een laatste vriendelijken druk van haar hand ten afscheid? Dwaas, wie het zou den ken En tochWat is het gedurende de laatste decennia in alle rangen en standen der maatschappij geweest, met streeds vlugger tempo, een haast-je-rep-je om den wereldschen schat zoo „groot" mogelijk te ma ken Het is eenvoudig beangstigend. En wij hebben ons hart wel eens vast gehouden, als wij bedachten wat zal het nu met ons en al het onze en al de onzen zijn over tien of 20 jaar Zullen dan onze jongens en meisjes hun loge willen hebben in den schouwburg en wij allen een villa in Baarn of Dieren Zullen verder geen belang meer in hem. Zoo was dus Angela tot haar diepe smart veroordeeld om ook verder een hopeloos stilzwijgen te bewaren. Korten tijd na het diner had Hol ger Storm Lindenheim veriaten, doch beloofd tegen den avond terug te zullen zijn. Hij kuste zijn verloofde bij het weg gaan, maakte haar complimentjes, dat ze er zoo goed uitzag, en zoo lang ze hem nog kon zien lag er een blijde glans op Maria's gelaat. Om zeven uur zien we elkaar in elk geval weerais je wilt, kom mij dan een eindje tegemoet, riep hij haar nog uit de verte toe. Natuurlijk wilde ze dat heel gaarne en de teleursteling, dat ze hem dien namiddag niet bij zich zou hebben, werd een weinig verzacht. Zij zou zich er beslist aan moeten wennen dat zijn werk de eerste plaats innam en eerst dan zij, zijn vrouw kwam. Later zaten allen in 't prieel. Maria en Anneliese werkten. Angela las den kapitein voor. Het viel Maria op, dat de wangen van Angela zoo bleek waren. dan alle jongedochters aan de aka- demie liggen en alle dienstmeisjes gepromoveerd zijn tot vrije vrouwen, die tusschen de koffie en het mid dageten gaan tennissen en verder zich van Jan-en-den-mulder weinig meer aantrekken En zullen al onze knapen, wanneer zij zijn toegelaten tot H. B. S. of Gymnasium alc be looning krijgen een reisje naar Zwit serland, omdat ze op hun achtste jaar al een horloge hadden gekregen en hun op hun tienden verjaardag een spiksplinternieuwe fiets was ten geschenke gegeven Zullen onze maaltijden dan alle voor z'n minst uit drie of vier gangen bestaan en zullen dan onze kinderen daarbij naar verkiezing Apollinaris of Vichy mogen drinken en zilver gebruiken, terwijl onze ouders en wij met hen het jarenlang deden en met grage magen! alleen met zuurkool of boonen met spek oi vleesch en hoogstens een bord karnemelksche pap na? Zullen wij dan allen op Smyr- nasche tapijten loopen in onze woon kamer en onze kinderen naar belie ven ravotten in fauteuils van 50 a f 60 per stuk Waar zijn wij toch toe gekomen Maar hoort daar spreekt hel ka non herinnering, dat onze schat is een vergankelijke schat t Wat is nu op eens de waarde van uw chèque, uw wisse!, uw effect van uw huis, uw akker? Hebt gij u ook te veel behoeften geschapen Zult gij het nu kunnen bolwerken met uw eigen energie en krachten Kunt gij nu nog tevreden zijn bij zuurkool met spek zonder Apollinaris en Vichy zonder uw bonbons uw biertje, uw glas wijn, uw after-din» ner-sigaar Wel een opschrik ten goede dat kanonschot. Wat het ook vernielt het herinnert meteen, dat de mensch bij brood alleen niet zal ie /en. En dan er is een schat des harten, die meer is dan kunst en wetenschap, dan rijkdom, roem, eer en aanzien en dien niemand ons kan rooven. Wij leven snel; zoo snel, dat wij gevaar loopen, alleen nog maar te zien den schijn van opschik, reclame, klatergoud, zinnenlust, wetenschap en kunst; en blind d;eigen te worden voor het wezen der dingenhet we zen van 't eigen bes'aandat slechts één ding van noode heeft, maar dit ook niet kan ontberen op straffe van erbarmlijke hulpeloosheid in het kri tieke oogenblik, als het oog verduis tert, de voet struikelt, de bodem, waarop men staat, schudt en wankelt dit eene noodige den vrede Gods in menschenharten. Wee den oorlogMaar ookWee onze uiterlijke, zinledige, ziellooze beschaving I Je lijdt, mijn lieveling is in je lentenacht de nachtvorst gekomen vroeg ze, zonder dat de anderen het bemerkten. Ja, Maria, en ze heeft alle jonge bloesems vernield. Ach, kon ik maai sterven. Heb maar geduld, ik begrijp alles heel goed. Er zijn vele verborgen wegen tot het hat t van een mensch en ik zal wel een weg vinden tot dat van oom Knut. En nu dwaalden haar gedachten weer naar Holger. Zou hij op Zondag werkelijk zoo noodzakelijk moeten werken, als hij beweerde Maar was het verkeerd van haar, ook maar even aan zijn bewering te twijfelen Ze kon echter die onaangename gedachte maar niet weer kwijtraken. Ten slotte kon ze niet langer stil blijven zitten en zei, dat ze Holger tegemoet wilde gaanmisschien kwam hij wel vroeger dan hij gezegd had. Doe dat, Maria, fluisterde Anne liese haar medelijdend toeik ging met je mee, als je niet wist, dat het beter was jullie alleen te laten. De neutraliteit van Nederland. Een bevel van den commandant van het 7e Duitsche legercorps te Müoster uitgevaardigd, bevat een voor Nederland belangrijk gedeelte. Daaiin wordt gezegdHet ügt in onze be doeling met Holland in zoo vriend schappelijk mogelijke verhouding te blijven. Daartoe is bevolen op de voor het verkeer vrij gelaten straten en spoorwegen Hollanders, die hun natio naliteit bewijzen kunnen, van en naar Duitschland geen moeilijkheden in den weg te leggen. Handkarren en rijwielen, welke zij medenemen, wa gens en paarden, mogen slechts dan naar Holland passeeren, als zij uit Holland gekomen zijn en bewe en wordt, dat zij voor transportdoeiein- den in Duitschland werden ingevoerd. Voorts heeft de generaal nog bevolen dat Hollandsche dienstplich tigen, die zich in Duitschland bevin den, vrij de grenzen naar Holland mogen passeeren. De Duiische grens wacht heeft tot nu toe dan ook reeds vele Hollandsche soldaten ten deele in uniform en gewapend, uit Duitsch land naar Holland laten gaan. Daaruit ziet men, dat Duitschland er prijs op stelt Nederland in de gelegenheid te stellen zijn neutraliteit te handhaven. De lichting 1915. De minister van oorlog heeft te kennen gegevendat, hoewel door de wet van 3 Augustus 1914 som mige bepalingen der Militiewet, m.n. die betreffende de loting, worden terzijde gesteld, dit niet het geval is met de bepalingen, betreffende ge schiktheid voor den dienst, vrijstelling en uitsluiting. Op grond hiervan blijven ook zij, die eerst na het in werking treden der wet op 3 Augustus ongeschikt verklaard, vrijgesteld of uitgesioten zijn, buiten oproeping, wanneer de uitspraak tot vrijstelling of uitsluiting vóór de oproeping onherroepelijk is geworden. („N. Ct.") De zoon van mr. Troelstra. Naar aanleiding van een gerucht, dat de zoon van mr. Troelstra, die te Dresden woont, dienst zou hebben genomen in het Duitsche leger, deelt „Het Volk" mede, dat bedoelde zoon uit Duitschland is teruggekomen en zich met zijn vader aan het ministerie van oorlog heeft vervoegd, om alsnog als vrijwilliger tijdens de mobilisatie in dienst te treden. Een krasse maatregel. De minister van oorlog verklaart, dat de kooplieden, die sedert het uitbreken van den oorlog levensmid delen tegen te hooge prijzen verkocht hebben, het geld moeten teruggeven en anders vervolgd zullen worden. Door toenemende onrust gekweld, hoorde Maria nauwelijks wat er tegen haar gezegd werdze zette n huis haar nieuw wit hoedje op, waar een lila sluier met veel smaak om ge wonden was, en begaf zich op weg naar de populieren laan, die niet ver van den tuin begon. De harde, blanke bladeren ruischten in den wind, die voortdurend sterker werd, nadat hij de wolken van den hemel had gevaagd. Langzaam liep Maria langs den eenzamen weg, telkens weer hopende, dat ze bij de volgende bocht Holger zou zien komen zou hij stellig, daar aan twijfelde ze geen oogenblik zijn woord placht hij ook bij zaken van geringe beteekenis nauwgezet te houden. Waartoe dus al die bange vrees Zeker, hij had gelijk, zij bezat een niet te loochenen talent om zich- zelve te kwellen. Maar Holger kwam nog altijd niet. Nu en dan kwamen haar menschen in 't Zondagspak voorbij en groetten haai vriendelijk. Maria dankte ver strooid. (Wordt vervoigd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1914 | | pagina 1