\m\mm 18 JULI Eerste Blai :ijens. gemeentebestuur I Kapitaal en Arbeid. No. 167 Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen OjtDummerbestaat uit3bladen d zijn. kermis. ge prijzen van ste patronen] ISJE, STBODE Brieven uit de Hofstad MÊKBS 32e Jaargang 1914' VLISS1NGSCHE COURANT lisch) ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren ƒ1.30 per drie maanden. Franco door het geheele rijk 1.50. Voor België 2.20 Voor overige landen der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 cent llim: lin F. VAK DE VELDE Ir.. Kleine Harkt SI. Vlissingn. Tililion Inleic. 10 ADVERTENTIEPRIJS Van 1—4 regels 0.40 voor iedere regel meer 10 cent Driemaal plaatsen wordt /weemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per rege v abonnés, in 't bezit eener AfkAA gulden bij levens-gulden bij dood ft ft f| gulden bi] verlies nnlis ziin GRATIS verze- /III III lange ongeschikt- *%ll door <HII| van een hand, kerd tegen ongelukken voor: fafUUU heid tot werken I (IU een ongeluk UUU voet of oog Deze uitkeerlngen worden VERDUBBELD indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot of tram 4 gulden bij verlies A f|f| gulden bij verlies ^gulden bij verlies 1*111 van IB Hl vaneen van eiken 1UU een duim 1UU wijsvinger IJ%3 anderen vinger De uitkeering wordt gewaarborgd door de „Holl. Alg. Verzek. Bank" te Schiedam hen film werd e goedkeu- arschail Amt". BEKENDMAKING. Bepaling Slui ingsuur der tapperijen gedurende de kermisweek. De Burgemeester van Vlissingen gezien art. 150 der Algemeene ver ordening van plaatselijke politie brengt ter algemeene kennis t dat het sluitingsuur der tapperijen gedurende de kermisweek, door hem is bepaald als volgt Maandag, Dinsdag en Woensdag op 1 uur en Donderdag, Vrijdag en Zater dag op 2 uur na middernacht, terwijl telkens een half uur te voren reeds moet zijn opgehouden met het maken van muziek. Vlissingen, 17 Juli 1914. De Burgemeester voornoemd, VAN DOORN VAN KOUDEKERKE. eren. WALSTRAAT 25. zeilen S sleeden 15 Gordijnen g en en banden S- roeden randen g en dekens éS" en per El. ns. alle kleuren en laar gemaakt. ?eeren en Kapok ■oomatrassen. nen. 1 Haan, broed 1913, sch. soorten Rasduïven 1 Promenadewagei), ld.) TE KOOP wegens Noordstr. 71. ben. TAANVRAGEN i I 0.25, iedere ent. Zonder rabat, daatsen wordt twee* I Aller oogen zijn deze week in ons Tand en ook daarbuiten ge vestigd geweest, op hetgeen in de Nederlandsche residentie is voorgeval len, alwaar van Zondag jl. af het geheele groote trambedrijf is stil ge- iiji legd. Welk een omvang zulk een ■Storing in den geregelden gang van jhet openbare verkeer heef/, kan licht [worden afgeleid uit het enkele feit, dat een kleine duizend man bij den dienst op de 14 tramlijnen betrokken zijn, dat er dagen in dezen drukken tijd van het jaar zijn, waarbij de in komsten tot in ettelijke duizenden stijgen en de gebruikers van dit ver voermiddel bij tienduizenden op éen enkelen dag te tellen zijn. Indien ooit een conflict tusschen werkgever en werknemer aanstonds alom is ge voeld, dan wel hier, waar letterlijk een geheele bevolking van een der grootste Nederlandsche steden van een hoognoodig vervoermiddel is ver stoken, en een der belangrijkste tak ken van openbaar verkeer is verlamd. Onze lezers hebben uit de uitvoe rige berichten, die wij over de sta king, haar aanleiding en verder ver loop publiceerden, de belangstelling kunnen opmaken, die dit ernstige ■conflict tusschen directie en personeel dier groote vervoer maatschappij alom Trekt. En geen wonder, waar zoovele freusachtige belangen, zoowel van moreelen als van stoffelijken aaid op het spel staan, is het duidelijk dat velen zich afvragen, wat het verloop, wat het einde van dezen economi- ïd met de moderne id met het expeditie-^ anbeveling. Brieve» bureau „Vlissingsche; >tus wordt te Middel- in gezin een nette stbode zaak, geen wasch aan anco letter B, boekl» 3RFFER, Middelhui net in den winkel. Adres: NS, Wals'raat 76. flinke >ote wasch buitenshui;, ureau „Vliss.Courant. Roman van B. RIEDEL-AHRENS. 0 (Nadruk verboden Goed, ik zai mijn best doen, het eveneens te leeren en persoonlijk naar de Kramers gaan, want ik heb me nu eenmaal in mijn hoofd gezet hen te helpen. Zult u dan misschien een klein weinig zachter over mii oordeeien dan vroeger? Ze waren den heuvel opgewandeld ■en toen Anneliese, die naar de groep omkeek, bemerkte dat men den ge wonde op 'n draagbaar legde om hem naar zijn woning te brengen, vervolgde lij tot heimelijke voldoening van Fried haar weg aan zijn zijde. I" Waarom zou ik beproeven anders te uenken, meneer Westermann, terwijl het toch tot niets kan leiden Z Tot "iets leiden herhaalde hij onthutst. Neen maar, nu ben ik toch werkelijk van een andere meening. weet wel, dat uw vooroordeel schen strijd zal zijn. De jongste soortgelijke gebeurtenis in ons land, hoewel van eenigszins anderen om vang en aard, nu 11 jaar geleden, ligt nog genoegzaam in aller herin nering, om niet te vreezen, dat ook dit conflict tusschen werkgever en werkne mer'n hoogst ernstig,'n hoogst bedroe vend verloop zal kunnen nemen. Wij doelen hierbij nog niet eens in de eerste plaats op de reeds plaats gehad heb bende ongeregeldheden, waar harde klappen, verwondingen zelfs zijn op- geloopen, doch die, naar ieder hopen zal, nu niet meer zullen voorkomen. Echter wat van ernstiger aard is dan deze woelige, doch spoedig vermin derde uitingen van verzet, dat is de wrok, de wrevel, het wantrouwen en de in stilte verbeten woede, die soms jaren lang, bij de partij die de neder laag lijdt, kan nawerken. Ook nu nog zijn de hartstochten, die bij de groote spoorwegstaking gewoed heb ben, niet geheel en al bekoeld en duidelijk zijn de sporen en de ge volgen van dien korten maar hevigen strijd jarenlang aan te wijzen geweest, tot schade van de goede verstand houding, die er heerschen moet tus schen kapitaal en arbeid, wil de wereld van beider onmisbare krachten, het zoo groot mogelijke profijt trek ken. En ook thans valt het te be zien of indien het einde laat ons hopen spoedig van het stakings conflict in de residentie daar is, maar de partijen niet met inschikken daar toe gekomen zijn, doch slechts nood gedrongen, omdat een van beide de sterkste bleek, dan valt het te bezien, dat ook van dezen strijd nog langen tijd de nadeelige nawerking in het economisch leven van ons vaderland zal te bespeuren zijn. Overwinning of nederlaag, dat is veelal de eenige uitkomst die zulk een strijd, als we ook nu weder aan schouwen, oplevert; nochtans, daar is een nog veel wenschelijker uit komst, waarbij de overwinnende partij, welk-: deze ook zij, voor overmoed bewaard blijft, waarbij de verliezende partij, zich niet het „vae victus", het „wee den overwonnene" in de ooren boort klinken.Dat is de uitkomst,zooals zij in deze moderne tijden van sociale begrippen eigenlijk niet anders mag zijn, de uitkomst verkregen, niet door geweld, niet door het overwicht van de sterksten, maar door inzicht in elkanders streven, door begrip van elkanders nooden, door eerbied kort om voor elkanders recht op leven en geluk. Maar al te vaak zijn er nog werkgevers in alls branches van in dustrie en handel aan te wijzen, die, niet omdat zij verstoken zijn van humane begrippen of goede bedoe lingen of een menschelijk hart, maar omdat zij het juiste inzicht missen in de levensomstandigheden van hun tegen mij helaas al te gerechtvaardigd is, maar de mensch veranderf. Voor de meesten komt stellig vroeger of later een oogenblik, waarin men inziet, dat men een echt miserabele kerel is geweest, en zoo is het mij gegaan sedert den dag, toen ik in het huis van mijn oom voor de eerste maal met u sprak. Hij weet nog niets, dacht Anne liese, doch daar hij met Schirmer verkeert, zal hij onvermijdelijk alles hooren en mij niet meer aanzien, of... misschien juist dan zooveel te meer. En omdat u behagen vond in mijn wijze van doen, antwoordde ze voi van een bitterheid, die ze niet begreep, besloot u nader kennis met mij te nïaken, zonder te bedenken, dat ik daarvan misschien volstrekt niet gediend was. Fried was door deze onverwachte wending, die 't gesprek nam, zoo verbluft, dat hij geen woord kon uit brengen. En ik ben er volstrekt niet van gediend, vervolgde Anneliese, die nu zonder complimenten haar hart lucht gafik ben een fatsoenlijk meisje, arbeiders, dwalen en schromelijk mis tasten en kwetsen, waar het geens zins hun bedoeling kon zijn. Zulk een optreden moet onnoodig verbit tering wekken, met in haar nasleep wrok en een geest van verzet, die slechts op de eerste de beste gele genheid wacht, om naar het scherpste wapen, wijl het twee-snijdend is, te grijpen: de werkstaking. Maar niet minder ook heerscht er onder de werknemers, in welk bedrijf ook, zoo dikwijls een volkomene onwetend heid en wanbegrip omtrent de zwaarte van de taak, van de zorgen en de veelzijdige beslommeringen van de genen, die hun directie, patroon, baas of meester of hoe ook genaamd, uit maken. De reusachtige inspanning en werkkracht, die er van zoo menig bedrijfsleider gevergd wordt, om de onderneming slechts gaande te hou den, laat staan bloeiend te maken, gaat de meesten in zulke bedrijven werkzaam gestelden vaak geheel voorbij. Zij zien te zeer hun eigene behoeften, en zijn te kortzichtig om te begrijpen, dat zoo menig bedrijf te gronde gaan moet, wanneer al de eischen, hoe vaak ook begrijpelijk, van de zijde der arbeiders gesteld, zouden ingewilligd worden. Dat maakt het conflict dikwijls zoo scherp in zijn verloop, zoo bedroevend in zijn afloop, dat de eene partij iets eischt, wat de andere eenvoudig niet geven kan, zonder in econom'schen zin zelfmoord te plegen. Wij willen met dit neer te schrijven, geenszins geacht worden, daarmede het huidige scherpe conflict in de residentie, te beoordef.isn of te ver- oordeelen. Omtrent dezen strijd en wat door beide partijen kan worden toegegeven, kunnen zij, die daar niet ten nauwste bij betrokken zijn, zich geen juist en volkomen vertrouwbaar oordeel vormen. Daarvoor zou niet alleen inzage in alle boeken der maatschappij noodzakelijk zijn, doch ook een groote ervaring en inzicht op groot-werkgeversgebieddaarvoor ook is anderzijds niet voldoende het stakend personeel van ganscher harte, wanneer dit inderdaad noodig of wenschelijk is, betere arbeidsvoor waarden, betere levensomstandighe den te gunnen. Wij kunnen alleen de hoop uitspreken, dat het beide partijen, en hen die daarvan aan het hoofd staan en feitelijk den strijd leiden, niet ontbreken zal aan dit noodzakelijk besef, dat geen werk gever zonder werknemer, geen werk nemer zender werkgever bestaan kan en dat beide categoriën, kapitaal en arbeid, evenzeer onmisbare factoren zijn voor het algemeen welzijn, het welk zij moeten bevorderen om op hunne beurt daar weder de vruchten van te plukken. Wie roekeloos tot strijd uitlokt, daar waar naar meneer Westermann, dat niet gezind is om als speelgoed voor uw luimen te dienen, en daarom verzoek ik u met den meesten nadruk, mij voortaan met rust te laten. Maar om 's hemels wil, stamelde Fried, wat deed ik toch om dat van u te verdienen Kan men dan meer doen dan zijn zonden bekennen en beloven een ander mensch te zullen worden, en is het dan niet hard van u mij elke hoop te benemen van haar te zullen winnen, aan wie ik zooveel verschuldigd ben? U twijfelt toch zeker niet aan de eerlijkheid van mijn bedoelingen Lieve hemel, ik wil immers niets anders dan mijn best doen om langzamerhand misschien een klein weinigje genegenheid te verwervenZijn stem begaf hem van ontroering. Doch Anneliese, door een onover winnelijk wantrouwen vervuld,meende, dat hij zeer handig huichelde om haar te bedriegen. Ik ken uw bedoelingen nietik stel er ook geen belang in, ze te ken nen, en herhaal, wat ik u reeds een maal gezegd heb u vergist u in mij. U bent een van die aan overwinningen eendrachtig samenwerken te stre ven eerste eisch moet zijn, die laadt een ontzaglijke verant woordelijkheid op zichdit wordt niet altijd ten volle door hen, die irt de eerste plaats geroepen zijn hun verantwoordelijkheid in dezen te ken nen, begrepen. Maar ook anderzijds mag er wel eens op gewezen worden tot na richt van hen, die zulks te veel uit het oog verliezen, waar zij roekeloos grijpen naar het uiterste wapen in dezen economischen strijd, de staking, dat nog altijd het oud-riollandsche gezegde, ook voor deze moderne tij den waarheid blijft bevatten, dat de kleinste baas het zio noodig buiten den grootsten knecht kan stellen, maar niet omgekeerd. De tram-staking. Niet zoo heel lang geleden hebben wij in onze Brieven uit de Hofstad de Haagsche tram besproken. Bij die gelegenheid wezen wij er vooral op dat het publiek allesbehalve tevreden was over de wijze van exploitatie. Wij hebben daarin ongetwijfeld juist geoordeeld, want nu de sympathie van het publiek geheel en al aan de zijde der stakers is, wordt het van alle kanten erkend dat de eerste reden daarvan is de wrok dien het publiek al lang koestert tegen de directie der tram. Lachwekkend en zot was het dan ook van den president-commis saris om te zeggen dat het publiek zoo ingenomen was met de exploi tatie, ja zelfs „trotsch" was op de tram. Het zou jammer zijn indien dit ernstig gemeend was Want hoe ter wereld kan men dan verwachten dat een directie het publiek belang kan be hartigen wanneer ze zoo absoluut mis tast in de kennis van de gemoeds stemming jvaarin het publiek verkeert. Neen, het Haagsche publiek haat de tram directie, omdat ze weigert een behoorlijken dienst in te stellen, omdat ze weigert een behoorlijk ta rief in te voeren, omdat ze weigert verbeteringen aan te brengen. De di rectie heeft het publiek belang alleen dan bevorderd, wanneer dit samen viel, tot op een cent na, met het maat schappij-belang. Wij zullen alle ver keerde daden en instellingen niet na-' der aangeven, dat deden wij vroeger reeds. Maar thans blijkt het dat het publiek er vreugde in schept, dat de directie in het nauw zit. In plaats van te mopperen over het niet-rijden van de tram, neemt men het leuk op. Zon dag heerschte er een even opgewekte stemming als altijd op Scheveningen. Een zeer corpulente heer, die meer dan een half uur had getippeld eer hij aan het strand was en wien het gewende jonge heeren, die overal, waar ze komen, dadelijk iedereen aan hun voeten zien liggen. Ik behoor niet tot die meisjes, welke de over winning gemakkelijk maken. Ik veraf schuw het geld en vind de menschen, die zich voornamer achten dan de anderen, omdat ze enkele guldens meer bezitten, eenvoudig onuitstaan baar. Nu weet u, hoe ik denk, en nu zult u me, hoop ik voortaan met rust laten. Simona's villa voorbijgaande, had den ze de laan bereikt, waar de po pulieren, wier glanzende bladeren in den avondwind fluisterden, re ds schuine schaduwen wierpen enenu stond Annelieze bij een bocht van den eenzamen st aatweg stil. Hier gaan onze wegen zeker uiteenik zou namelijk gaarne wat sneller willen loopen. Adieu meneer Westermann. Maar nog iets. Vergeet, als 't u blieft, het gezin van Kramer niet; wij hebben in elk geval geen gelegenheid meer om er over te spre ken. Nadat ze dit gezegd had, maakte ze een lichte buiging en ging met vlug gen tred naar Lindenheim. Fried staar- zweet op het gezicht parelde, zei ons nog lachende ik leer weer loopen 't kost wel kracht, maar 'k heb het er voor over, ze moeten die lamme tram-maatschappij maar eens mores leeren Ziedaar wat wij dezer dagen in alle toonaarden en met min of meer krachtige termen hebben hooren her halen, honderd malen, ledereen heeft zijn eigen grief tegen de tram, te samen hoopjes grieven. En daarbij komt dat de maatschappij verleden jaar zestien procent heeft uitgedeeld, een cijfer door geen enkele tram-maatschappij over de ge heele wereld ooit behaald. Op nog éen na, die boven de tien ging, bleef overal het percentage daar beneden. Bovendien is nog een be drag van 60000 mille gereserveerd voor het geval de gemeente later de maatschappij overneemt. Over de staking zelf zullen wijniet veel schrijven, de situatie daarvan wisselt met den dag, misschien wel met het uur. De stakers houden zich voorbeeldig! Laat ons dat constateeren. En het publiek ook. Het canaille dat 's avonds op het Plein relletjes veroorzaakte, bestond slechts uit opgeschoten jongens, waartegen de politie Woens dagavond zulke afdoende maatregelen nam, dat daaraan wel gauw een einde zal zijn. Het stil liggen van den geheelen tramdienst brengt zooals te begrijpen valt een buitengewone stilte in de straten, 't Is zoo vreemd geen bel te hooren, geen gesnor van motoren, geen gepiep om de bochten. Zoo'n.... dorpsg'evoel krijg je over je Wie er wel bij varen dat zijn de stoomtrams, de ataxen en de aapjes koetsiers. Vooral de eerste. Die van de H. S. M. van het station Holland- sche Spoor maakt zaken van belang. Dinsdagavond stonden wij als gepakte haring in de wagens. In den wagen waarin wij een staanplaats wisten te veroveren, was plaats voor 66 per sonen, zit- en staanplaatsen te samen. Wij telden er echter 83 in den wagen En men droeg gelaten zijn lot; geen woord van wrevel tegen de staking hebben wij gehoord Dat teekent wel den toestand Hoe snel de Hollandsche Spoor wel kan handelen, als het maar noodig is, bleek ons Maandag, in een wip was aan het station te Scheveningen een behoorlijke gelegenheid gemaakt voor queue-maken. Als er maar wat aan zit, kan toch allesDezë tram beleeft weer eens de gouden dagen van vroeger, toen ze het Zondags altijd zoo druk had als nu j.I. Zondag. Dat ging achteruit door de eigen wijsheid der directie, die haar tarief niet wijzigde. Vanaf het oogenblik dat ze dat ten slotte deed, begon de de haar na en hij gevoelde in zijn hart zulk een pijn, dat hij zacht kreunde. Ongelooflijk, ongelooflijk, dat hem zóó iets aangedaan werd. Of was hij dan werkelijk zoo'n erbarmelijk sujet? Ze heeft dat onzalige vooroor deel tegen mij, dacht hij, en weet niet. welk een lot ik haar zou bereiden. In één opzicht heeft ze gelijk ik heb me tot dusver ailes kur.nen koopen, maar de liefde en de achting van dit buitengewone meisje kan ik op die manier niet verwerven geld is dus slechts een armzalig ding. En ze zal toch aan mij leeren gelooven An neliese vnn Geerts wordt de mijne, of voor mij is een kogel bestemd. Hij werd niet moede haar achterna te kijken, toen ze met veerkrachtigen tred in het avondzonnelicht langs de boomen liep, in vastberaden houding, wetende wat ze wilde. Nu passeerde zij de brug over de kleine beek met haar glinsterenden spiegel en onmid dellijk daarna was ze op den dalenden weg uit het gezicht verdwenen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1914 | | pagina 1