VAL.
uur:
biedingen!
Eerste Btad
vier
Ischcoi
p Wonen.!
EN,
2 MEI
IBlnummeibsslaat uit3hlaJeii
No.ïöS"
32e Jaargang
1914
ramma
erfuigd
n (zoo-
enkele
eten te
iten de
ramma
POLITIE.
VAN ES.I
RS.
neivGE.I
ASSCHEN
YEY MESTDAGH
AR VRAGEN]
>knecht
OPJONGEN
Msje
Firma F. VAN DE VEIDE Ir., Kleine Dirkt DB, Vlissingen. TsIsIoh Interc. 10
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen
Belangen-strijd.
FEUILLETON
Brieven uit de Hofstad
K
is sfaan
durende
lichaam
rechtens
Jheld be-
dooraan
Isslngen
ultvoe-
ven.
leermiddelen
evering
sorteering.
arden netjes gekaft
zien.
HUUR soiied ge-
onhuizen met Juin, I
riiss. weg. Te ne-
VERTREOT, Mid-1
net vele gemakken,
ns bewoond door
der. Te bevragen
J 0.35, iedere
Zonder rabat,
sen wordt twee-
SE, Scheldestraat.
den gevraagd een
en een STRAND-
ent deze betrek-
men aan het bu-
ier, alwaar solli-
aanmelden.
THEER.Walstraat
an den Directeur
otdienst kan ge-
administratieve
iten. Zich aan te
toor bij Buiten'
noeten behoorlijk
ven en rekenen.
kinderen, Zon-
adhuisstraat 47
VLISS1NGSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 1.3,0.
per drie maanden. Franco door het geheele rijk 1.50. Voor België 2,20
Voor overige landen der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 een'
ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ0.40; voor iedere regel meer 10 cent
Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs
Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per regel
pe abonnés, in 't bezit eener QfbAfl gulden bij levens- n gulden bij dood Q fljfl gulden bij verlies* gulden bij verlies.* gulden bij verlies P*gulden bij verlies
polis, zijn GRATIS verze- M\ BI II B lange ongeschikt- «"ll I door -<l|l| van een hand, l*"}!! van fl R R11 van een van eiken
jjerd tegen ongelukken voor: LUUU heid tot werken B %M\j een ongeluk iJW voet of oog luU een duim wijsvinger gj%3 anderen vinger
g^e ultkeerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot ot tram. De uitkeerlng wordt gewaarborgd door de „Holt. Alg. Verzek. Bank" te Schiedam
De wereld-geschiedenis biedt op
haar allerjongst geschreven bladzijde
wederom een ernstige les aan allen,
die deze niet willen misverstaan. Want
indien ooit theorie en praktijk ver
van elkander verwijderd waren, dan
zeker in het politiek beleid en het
staafsmans-doorzicht van den eersten
burger der Vereenigde Staten van
Noord-Amerika. President Wilson is,
gelijk alom bekend, door zijn hooge
karakter-eigenschappen, zijn persoon
lijken goeden wil en stipte eerlijk
heid een eerbiedwaardig hoofd der
Amerikaansche republiek, gelijk wel
licht nimmer voor hem op het Witte
Huis te Washington, het presiden
tieel paleis van het gemeenebest,
gezeteld heeft. Daarbij beschikt de
president over een zeer uitgebreide
kennis, en was hij jaren lang een
zeer gezien professor aan een der
groote Amerikaansche hoogescholen.
Toen deze opvolger van president
Taft dan ook de teugels van het be
wind aanvaardde, waren de verwach
tingen op een nieuw bloeiend tijd
perk in den lande niet weinig ge
spannen.
Hoe bedrogen echter is men, wj
Wilson reeds geruimen tijd aan het
roer van Staat staat, uitgekomen
Want wat toch bleek een man van
karakter en kennis te missen, dat, in
zijn hooge positie, even onmisbaar
is, als genoemde beide eigenschappen
de echte staatsmanswijsheid. Het zoude
ons te ver voeren hier in bijzonder
heden den teruggang in de econo
mische welvaart der Vereenigde Sta
len, in den .laatsten tijd duidelijk aan
het licht getreden, uiteen te zetten.
Bovendien is Wilson voor dezen
achteruitgang, die onder zijn bewind
groote vorderingen gemaakt heeft,
niet aansprakelijk, al mag niet wor
den verheeld, dat ai zijne kunde en
voortvarendheid het proces niet heeft
kunnen tegenhouden, integendeel
dit wellicht, zij het ook tegen zijn
bedoeling in, nog heeft doen toene
men. Maar waarvoor wel de presi
dent in het bijzonder aansprakelijk is,
dat is, dat nevens den minder gun-
stigen binnenlandschen toestand, nog
een scherp buitenlandsch conflict ge
komen is, een conflict, dat zelfs tot
een oorlogstoestand tusschen de beide
groote naburige republieken van Noord-
Amerika geleid heeftMexico en de
Ver. Staten. Waar de buitenlandsche
DOOK
FLORENCE WARDEN.
47 O(Nadruk verboden)
„ik zie niet in, waarom hij er geen
moed toe zou hebben. Ik zal hem niet
opeten."
„Ik zou wel willen, dat u het wat
vriendelijker opnaamt."
Zij zag hem schuw aan van onder
den rand van haar elegante auto
muts en toen keken zij beide een
anderen kant uit en zwegen voor eeni-
ge minuten.
„Ik vrees, dat u uw kostbaren tijd
verspilt, mr. Matthew, door mij te
vertellen van de groote liefde van
uw neef voor mij," zei zij zakelijk en
koel en toch schemerde er coquetterie
door.
Matthew staalde zich, en keek
°ver haar auto-muts heen, inplaats
van recht in haar oogen, waartoe
hij eigenlijk stilzwijgend werd uitge-
nocdigd.
politiek te Washington geheel in han
den van den president en zijn minis
ter van buitenlandsche zaken berust,
is hij voorzeker voor den gang van
zaken aansprakelijk te stellen.
De gebeurtenissen, onze lezers zijn
deze bekend, hebben het allereerst
en het allermeest wel niemand an
ders zoo verrast en bedroefd, als
president Wilson zeiven. Wat toch is
het geval Hel is dit, dat deze man
van de studeercel, van de theorie, te
weinig rekening met het leven daar
buiten, met de praktijk gehouden
heeft. Mexico, dat een land is waar
millioenen, totaal niet-onderwezen
menschen van half-blank of half-In-
diaansch ras wonen, heeft voor alles
behoefte aan de vaste hand van een
heerscher. En nu schijnt werkelijk de
huidige dictactor zulk een man te zijn.
Maar, Huerta heeft waarschijnlijk de
hand gehad in de vermoording van
zijn onmiddellijken voorganger, pre
sident Madero althans hij heeft zich
nimmer van de verdenking voldoende
kunnen vrij pleiten. En ziet, in theorie
volkomen begrijpelijk, weigert Wilson
zulk een man als president van een
naburig rijk te erkennen. Hij geeft
dus de voorkeur aan Huerta's tegen
stander, generaal Villa. Maar achteraf
blijkt deze een nog veel verwerpe
lijker individu te zijn, en niet anders
te wezen, dan een struikroover en
moordenaar op groote schaal. En dien
heeft een man als Wilson, maanden
lang met zijn gezag gesteundTot
ten leste een schijnbaar geringe reden,
den vorm betreffende van het beant-
-n van Mexican nsche saluut
schoten in de haven van Tampico
door Amerikaansche oorlogsschepen,
de breuk deed gapen tot een open
lijk conflict tusschen de beide rijken.
Zoo zien wij den vredelievenden
Wilson, en zijn niet minder vrede
lievenden minister Bryan, gedreven
worden in de engte van een gewa
pend optreden, van een oorlogstoe
stand, die geen van beiden gewild
noch vermoed hadden, dat zou ont
staan. Hoe schel is hier de theorie,
van president en minister, op wier
aandringen juist in den laatsten tijd
weder verschillende arbitrage-verdra
gen tusschen de Ver. Staten en tal
van andere landen afgesloten werden,
en de praktijk, die hen tot een oorlog
dreef, zoodra als maar daarvoor een
aanleiding zich vertoonde.
Nochtans de aanleiding moge ge
ring zijn geweest, de eigenlijke oor
zaak van het gebeurde ligt veel die
per. Zij is deze, dat een hevige be
langen-strijd tusschen de verschillende
groote mogendheden wordt gevoerd
om het bezit van Mexico's petroleum-
bronnen. Petroleum toch moet de
steenkool in de toekomst op de oor
logsvloten geheel verdringen, daar
het oneindig grooter voordeelen biedt.
Maar het was hatd, o, zoo hard
Want hij wist, hoe ze er uitzag, wist
het uit den toon harer stem,ofschoon hij
niet naar haar durfde kijken.
„Wel, het spijt mij," zei hij, „het
spijt mij zeer."
„Waarom
„Omdat ik gehoopt had, het ge
noegen te smaken, u tot familielid te
krijgen."
Met een zacht stemmetje en beschei
den kuchje antwoordde Cora
„Ik geloof, dat dit wel op een andere
manier zou kunnen."
Matthew klemde zijn tanden opeen
en zijn gelaat werd bloedrood. Er
was een belachlijke koppigheid in
zijn toon, toen hij bruusk antwoordde
„Dit is de eenige manier, die wij
weten en wij hopen, dat u er over
zult denken. Het feit is, dat wij bei
den moeten weggaan.Lord Bensington
is ons moe, wil ons niet meer zien
en geeft ons beiden ons congé. Wij
zullen hier niet langer blijven. Dus,
als u neen zegt, zult u ons geen van
beiden ooit weer zien."
Cora leunde op haar parasol en
hield haar hoofdje gebogen.
„Waarom niet vroeg zij zacht.
Het komt er dus op aan, voor de toe
komstige machtspositie der groote
rijken zich van te voren voor hun
vloten van voldoende installaties te
verzekeren, en Mexico komt daarvoor
in de eerste plaats in aanmerking.
Bovendien bevat het land nog talrijke
onontgonnen schatten in zijn bodem.
Ook deze lokken het buitenlandsch
kapitaal. Engeland en Frankrijk heb
ben er reeds elk (ruim duizend mil-
lioen gld. in gestoken, Amerika zelfs
het dubbele van deze ontzaggelijke
bedragen.
Het is dus voor de toekomst der
Ver. Staten van het grootste belang
invloed te kunnen uitoefenen in het
Mexicaansch gemeenebest, er de
grootste voordeelen voor zich te be
halen en te behouden, en zich den
voorsprong, die zij thans hebben, niet
te laten ontglippen. Daartoe moet er
een president komen, die een gewillig
oor leent aan de belangen der groote
Amerikaansche financiers, en dat doet
Huerta niet. Om dezen te dwingen
hebben zij met alle middelen, die
hen ten dienste stonden, op de om
verwerping van Huerta's bewind aan
gestuurd, moest het zijn, desnoods
ten koste van een oorlog. Noch
Wilson, noch Bryan 'lebben zich ver
mogen te verzetten, tegen dien alles
overweldigenden aandrang van de
altijd achter de schermen blijvende
belanghebbenden in den wedloop der
volkeren. De felle en niets ontziende
praktijk van dien grooten belangen
strijd die thans in en om Mexico
wordt gestreden is <jwel de theore
tisch geschoofde ,r"»orde, die Wil
son heet, te sterk gc.veest, gelijk zij
de arbitrage-verdragen van zijn vre
delievenden minister van buitenland
sche zaken als kaf voor den wind doet
verschuiven.
De macht der feiten, hoog-uitgaande
boven de schoonste bespiegelingen,
dat is de les, die de wereldgeschie
denis op haar jongste bladzijden ge
schreven heeft en ons voorhoudt.
Groote plannen, een statige figuur,
schot in het werk.
In een groote stad gebeuren groote
dingen en worden groote plannen
ontworpen. Vooral van deze laatste
bestaan er altijd zeer vele. Ze ver
rijzen, worden aangeboden, van alle
zijden besproken en uitgeplozen, de
burgerij vormt er zich soms voor in
twee kampen, men bestrijdt elkaar
allerbloedigstten siotte luwt de
beiangstelli-g, slijt de strijd en het
eens zoo verheerlijkte plan zinkt weg
in een verloren hoek waar de stof
der vergetelheid hei spoedig met
een dikke laag bedekt. Daar rust het
dan totdat bij een aigem'eene schoon-
„Omdat wij beiden de wildernis
worden ingejaagd, op ons zelf aan
gewezen en de beschaafde rijke om
geving zal veranderd moeten worden
in achterstraatjes, drempels van uit
gevers, en o, al dat soort van din
gen meer.
Cora dacht na.
„Welk verschil zou het maken, als
ik lief was voor uw neef
„O, een groot verschilIn de
eerste plaats, geloof niet dat mijn
grootvader het hart zou hebben, on
aardig te zijn v*or Randolph, als hij
zoo gelukkig was, met u te trouwen,
omdat lord Bensington erg met u
ingenomen is, en hij zou Randolph
beschouwen als eer. zeer handig
jongmensch, dat hij zoo'n lief vrouw
tje veroverd heeft. Begrijpt u?
„Ik geloof niet, dat hij een lief
vrouwtje zou krijgen, als u met iief
bedoelt een vrouw, die lief voor hem
z.u zijn!" zei Cora oproerig.
„U bent te lief, om niet aardig te
zijn voor een man, die zoo schrikke
lijk veel van u houdt", zei Matthew
energiek.
Cora zag hem weer tersluiks aan,
maar hij wilde niet aan de verzoeking
maak een snoode hand het vindt en
het weer eens opgepoetst voor het
front brengt. Dan ontvlamt de strijd
opnieuw en begint het lieve leventje.
Een nieuw argumentje, éen kleine
wijziging en het heeft den schijn
alsof het plan gloednieuw is.
Zoo gaat het met het stadhuis-
paleisvraagstuk in Amsterdam, zoo
gaat het met hetzelfde vraagstuk in
onze Koninklijke residentie. Het was
een merveilleus plan van den heer
Deenaan de Koningin het wereld
vermaarde Sorrighvliet van vader Cats
tot een paleis-lusthof aanbieden en
het tegenwoordige paleis, de onbe
woonbare woning in het Noordeinde,
inrichten tot stadhuis. Het was een
trouvaille, een vondst. Heel den Haag
vond het schitterend en men dacht
zelfs niet aan de millioentjes, die het
plan zou kosten. Maar de regeering
ketste het meedoogenloos afde argu
mentatie was van Heemskerkiaansche
gladdigheid.de enthousiaste bewonde
raars van het plan haalden een langen
neus. Weg schoone illusie Het plan
ging in de archiefkast en twee jaren
stof bedekte het, toen dezer dagen
bij de voorjaarsschoonmaak
het plotseling weer vlak voor ons
stond. Of het nu kans heeft verwe
zenlijkt te worden? Och kom, wie
bedoelt dat er nu mee. Wij sollen er
mede ais een kind met een pop. Het
is een schuldeloos vermaak plannetjes
maken en pousseeren, Maar van de
millioenen spreken wij niet meer.
Het stadhuisvraagstuk heeft al eens
op de raadsagenda geprijkt. Maar dat
beteekent niets. Er staan we! meer
groote zaken op de agenda, aie weer
op onnaspeurlijke wijze ervan ver
dwijnen, zonder dat er een woord
over gesproken is.
Geduldig wachten wij maar af de
dingen, aie komen zullen, zoodra
onze vroede vaderen het oogenblik
van rijpheid achten aangebroken. Er
liggen heel wat van die grootsche
plannen op den archiefzolder van
het stadhuis en zij rusten zacht.
Dezer dagen herit een der raads
leden er weer een opgediept, waarvan
wij alleen maar hopen, dat het weer
even spoedig onder het stof zal ver
dwijnen als het er uitgehaald is. Een
maal hadden de gemeenteraadsleden
hei in den bol van den Haag een
industrie stad te maken. Daarvoor
groeven zij een haven en nog een
haven en nu willen ze beide met
elkaar verbinden. Aileen het denk
beeld dat men hier industrieën wil
ha'en, doet ons rillen en het ware te
wenschen, dat zij die het wenschen
eens één jaar gewoond hadden in
een industrie-stad 't is toch maar
gelukkig dat plannen héél, héél lang
plannen blijven. Misschien breekt in
dien lusschentijd een beter begrip
door van de groote nadeelen, die aan
toegeven en haar ook aanzien. Hij
voelde, dat het met hem gedaan zou
zijn als hij dit deed.
„Ik zou heel aardig kunnen zijn
voor een man, waar ik heel veel van
hield", zei zij zacht.
Het was bijna meer dan vleesch en
bloed konden verdragen. Het zou ook
te veel geweest zijn voor Matthew,
als niet juist op dat oogenblik Randolp
binnen was gekomen en hem een
hali smeekenden, half wantrouwenden
blik had toegeworpen.
Matthew deed een laatste wanhopi
ge poging.
„Ik weet zeker, dat u heel veel
van Randolph zult houden, als u hem
zoo goed kent als ik."
Cora gaf toe. Maar natuurlijk gaf
zij niet toe, zooals ieder ander zou
gedaan hebben. Het lag niet in haar
aard, om iets te doen als een ander
zij kon niets zijn dan haar bekoor
lijke eigenzinnige zelf.
Plotseling slaakte zij een diepen
zucht.
„All right", zei zij, op kwasi-onge-
lukkigen toon. „Ik geef me gewon
nen
Matthew barstte in lachen uii. Hij
een industrie-stad verbonden zijn,
nadeelen, welke te meer in het oog
zullen springen, wanneer men er op
Iet hoe den Haag steeds meer uitgroeit
tot de stad van weelde. Wij zouden
alle industrieelen om die reden alleen
reeds waarschuwen tegen het zich
vestigen met een fabriek in de nabij
heid van den Haag. Zij zullen er
niets dan misère van ondervinden.
Andere groote plannen zouden wij
nog kunnen opnoemen, maar wij wil
len geen slapende honden wekken.
O, zoo langzaam naderen sommige,
die het eindelijk zoover hebben ge
bracht, dat aan hun oplossing met
ernst wordt gewerkt, hun afwerking.
Het grootsche plan van verbetering
der verkeerswegen, in een groote stad
het moeilijkste vraagstuk, vordert zeer
traag. Slechts te hooi en te gras wordt
er aan gewerkt en dat, terwijl deze
zaak dringt. Wij zien dan altijd be-
geerig en jaloersch naar Rotterdam,
waar dit vraagstuk zooveel vlugger,
forscher en afdoende wordt opgelost
dan bij ons.
Inmiddels trekt dat gedeelte van de
stad ons stellig het minst nu het
voorjaar ons in zomersche stemming
brengt. Zelden hield om dezen tijd
van het jaar het prachtige weer zóo
aan. Optimisten verheugen zich er
over en hebben alle haop dat de zo
mer ons eveneens zai verrassen an
deren daarentegen vreezen dat straks
al deze weelde aan ons gewroken zal
worden. Het is inderdaad verrukkelijk
ïooals dezer dagen in de bosschen
hei geboomte uitloopt en ons over
valt hei weer telkens hoe rijk de re-
-1.T ~ti: bedeeld is van het schoont
der natuur. Is het wonder dat den
Haag steeds honderden tot zich trekt,
die zich na een kort verblijf er thuis
gevoelen als nergens elders
Wij mogen ditmaal niet vergeten
het overlijden te berichten van een
onzer klanten. Dat lijkt wel
wat vreemd, doch wij zullen zeggen
hoe dat zit. Er verscheen hier ter stede
een krant, eerst tweemaal, toen drie
maal, ten slotte weer tweemaal per
week, dat den naam droeg van
„Nieuwsblad Vooruit". De hoofdscho
tel in éen dier nummers per week
was een bloemlezing uit de Haagsche
brieven die in de provinciale bladen
verschenen waren. Wij hadden het
voorrecht tot de meest begunstigde
leveranciers te mogen behooren. Me
nige beschrijving of kritiek te dezer
plaatse gebracht onder de oogen van
onze verre vrienden verscheen Dins
dagavonds in „Vooruit" en werd aan
de Hagenaars voorgezet. Menig hartig
woordje werd er dan bij gevoegd en
niet zelden werd ook uw onderdanige
Eiber in het zonnetje gezet.
Nu is het blad ter ziele en zullen
wij het moeten missen. Overigens
wordt er niets aan verloren. Er be-
kon het niet helpen. En toen de zwa
re strijd voorbij was, gunde hij zich
de weelde, naar haar te zien. Hij was
getroffen toen hij zag, dat er een
traan op haar mooie wangen lag.
Zonder een woord te zeggen, gaf
hij Randolph een teeken naderbij te
komen en zijn plaats in te nemen, en
toen Cora, die zich voor een oogen
blik had afgewend, om een harer
handschoenen aan te doen, zich weer
omkeerde, was het Randolph, die haar
beschroomd vroeg, of hij haar hand
schoen mocht vastknoopen.
Vijf minuten later reed Cora weg
in haar moeders auto en Matthew
Kreeg een knikje en een voldanen
glimlach van Randolph, waaruit hij
kon opmaken, dat alles in orde was.
Het diner ging dien avond zwij
gend en somber voorbij en het kleine
gezelschap, dat alleen uit Miss Ben
sington en haar beide neven bestond
ging vroeg uiteen.
Vermoeid door de opwindende ge
beurtenissen van een onaangenamen
dag, viel Matthew dadelijk in slaap,
maar werd een paar uur later gewekt
door een kloppen op zijn deur.
(Wordt vervolgd.)