VAL. uur: biedingen! Eerste Btad vier Ischcoi p Wonen.! EN, 2 MEI IBlnummeibsslaat uit3hlaJeii No.ïöS" 32e Jaargang 1914 ramma erfuigd n (zoo- enkele eten te iten de ramma POLITIE. VAN ES.I RS. neivGE.I ASSCHEN YEY MESTDAGH AR VRAGEN] >knecht OPJONGEN Msje Firma F. VAN DE VEIDE Ir., Kleine Dirkt DB, Vlissingen. TsIsIoh Interc. 10 Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zondag en algemeen erkende Christelijke feestdagen Belangen-strijd. FEUILLETON Brieven uit de Hofstad K is sfaan durende lichaam rechtens Jheld be- dooraan Isslngen ultvoe- ven. leermiddelen evering sorteering. arden netjes gekaft zien. HUUR soiied ge- onhuizen met Juin, I riiss. weg. Te ne- VERTREOT, Mid-1 net vele gemakken, ns bewoond door der. Te bevragen J 0.35, iedere Zonder rabat, sen wordt twee- SE, Scheldestraat. den gevraagd een en een STRAND- ent deze betrek- men aan het bu- ier, alwaar solli- aanmelden. THEER.Walstraat an den Directeur otdienst kan ge- administratieve iten. Zich aan te toor bij Buiten' noeten behoorlijk ven en rekenen. kinderen, Zon- adhuisstraat 47 VLISS1NGSCHE COURANT ABONNEMENTSPRIJS: Voor Vlissingen en de gemeenten op Walcheren 1.3,0. per drie maanden. Franco door het geheele rijk 1.50. Voor België 2,20 Voor overige landen der Post-Unie 3.35 Afzonderlijke nummers 3 een' ADVERTENTIEPRIJS: Van 14 regels ƒ0.40; voor iedere regel meer 10 cent Driemaal plaatsen wordt tweemaal berekend. Bij abonnement speciale prijs Reclames 20 ct. per regel Dienstaanbiedingen en -aanvragen 5 ct. per regel pe abonnés, in 't bezit eener QfbAfl gulden bij levens- n gulden bij dood Q fljfl gulden bij verlies* gulden bij verlies.* gulden bij verlies P*gulden bij verlies polis, zijn GRATIS verze- M\ BI II B lange ongeschikt- «"ll I door -<l|l| van een hand, l*"}!! van fl R R11 van een van eiken jjerd tegen ongelukken voor: LUUU heid tot werken B %M\j een ongeluk iJW voet of oog luU een duim wijsvinger gj%3 anderen vinger g^e ultkeerlngen worden VERDUBBELD Indien de verzekerden, voorzien van geldig plaatsbewijs, een ongeluk bekomen op trein, boot ot tram. De uitkeerlng wordt gewaarborgd door de „Holt. Alg. Verzek. Bank" te Schiedam De wereld-geschiedenis biedt op haar allerjongst geschreven bladzijde wederom een ernstige les aan allen, die deze niet willen misverstaan. Want indien ooit theorie en praktijk ver van elkander verwijderd waren, dan zeker in het politiek beleid en het staafsmans-doorzicht van den eersten burger der Vereenigde Staten van Noord-Amerika. President Wilson is, gelijk alom bekend, door zijn hooge karakter-eigenschappen, zijn persoon lijken goeden wil en stipte eerlijk heid een eerbiedwaardig hoofd der Amerikaansche republiek, gelijk wel licht nimmer voor hem op het Witte Huis te Washington, het presiden tieel paleis van het gemeenebest, gezeteld heeft. Daarbij beschikt de president over een zeer uitgebreide kennis, en was hij jaren lang een zeer gezien professor aan een der groote Amerikaansche hoogescholen. Toen deze opvolger van president Taft dan ook de teugels van het be wind aanvaardde, waren de verwach tingen op een nieuw bloeiend tijd perk in den lande niet weinig ge spannen. Hoe bedrogen echter is men, wj Wilson reeds geruimen tijd aan het roer van Staat staat, uitgekomen Want wat toch bleek een man van karakter en kennis te missen, dat, in zijn hooge positie, even onmisbaar is, als genoemde beide eigenschappen de echte staatsmanswijsheid. Het zoude ons te ver voeren hier in bijzonder heden den teruggang in de econo mische welvaart der Vereenigde Sta len, in den .laatsten tijd duidelijk aan het licht getreden, uiteen te zetten. Bovendien is Wilson voor dezen achteruitgang, die onder zijn bewind groote vorderingen gemaakt heeft, niet aansprakelijk, al mag niet wor den verheeld, dat ai zijne kunde en voortvarendheid het proces niet heeft kunnen tegenhouden, integendeel dit wellicht, zij het ook tegen zijn bedoeling in, nog heeft doen toene men. Maar waarvoor wel de presi dent in het bijzonder aansprakelijk is, dat is, dat nevens den minder gun- stigen binnenlandschen toestand, nog een scherp buitenlandsch conflict ge komen is, een conflict, dat zelfs tot een oorlogstoestand tusschen de beide groote naburige republieken van Noord- Amerika geleid heeftMexico en de Ver. Staten. Waar de buitenlandsche DOOK FLORENCE WARDEN. 47 O(Nadruk verboden) „ik zie niet in, waarom hij er geen moed toe zou hebben. Ik zal hem niet opeten." „Ik zou wel willen, dat u het wat vriendelijker opnaamt." Zij zag hem schuw aan van onder den rand van haar elegante auto muts en toen keken zij beide een anderen kant uit en zwegen voor eeni- ge minuten. „Ik vrees, dat u uw kostbaren tijd verspilt, mr. Matthew, door mij te vertellen van de groote liefde van uw neef voor mij," zei zij zakelijk en koel en toch schemerde er coquetterie door. Matthew staalde zich, en keek °ver haar auto-muts heen, inplaats van recht in haar oogen, waartoe hij eigenlijk stilzwijgend werd uitge- nocdigd. politiek te Washington geheel in han den van den president en zijn minis ter van buitenlandsche zaken berust, is hij voorzeker voor den gang van zaken aansprakelijk te stellen. De gebeurtenissen, onze lezers zijn deze bekend, hebben het allereerst en het allermeest wel niemand an ders zoo verrast en bedroefd, als president Wilson zeiven. Wat toch is het geval Hel is dit, dat deze man van de studeercel, van de theorie, te weinig rekening met het leven daar buiten, met de praktijk gehouden heeft. Mexico, dat een land is waar millioenen, totaal niet-onderwezen menschen van half-blank of half-In- diaansch ras wonen, heeft voor alles behoefte aan de vaste hand van een heerscher. En nu schijnt werkelijk de huidige dictactor zulk een man te zijn. Maar, Huerta heeft waarschijnlijk de hand gehad in de vermoording van zijn onmiddellijken voorganger, pre sident Madero althans hij heeft zich nimmer van de verdenking voldoende kunnen vrij pleiten. En ziet, in theorie volkomen begrijpelijk, weigert Wilson zulk een man als president van een naburig rijk te erkennen. Hij geeft dus de voorkeur aan Huerta's tegen stander, generaal Villa. Maar achteraf blijkt deze een nog veel verwerpe lijker individu te zijn, en niet anders te wezen, dan een struikroover en moordenaar op groote schaal. En dien heeft een man als Wilson, maanden lang met zijn gezag gesteundTot ten leste een schijnbaar geringe reden, den vorm betreffende van het beant- -n van Mexican nsche saluut schoten in de haven van Tampico door Amerikaansche oorlogsschepen, de breuk deed gapen tot een open lijk conflict tusschen de beide rijken. Zoo zien wij den vredelievenden Wilson, en zijn niet minder vrede lievenden minister Bryan, gedreven worden in de engte van een gewa pend optreden, van een oorlogstoe stand, die geen van beiden gewild noch vermoed hadden, dat zou ont staan. Hoe schel is hier de theorie, van president en minister, op wier aandringen juist in den laatsten tijd weder verschillende arbitrage-verdra gen tusschen de Ver. Staten en tal van andere landen afgesloten werden, en de praktijk, die hen tot een oorlog dreef, zoodra als maar daarvoor een aanleiding zich vertoonde. Nochtans de aanleiding moge ge ring zijn geweest, de eigenlijke oor zaak van het gebeurde ligt veel die per. Zij is deze, dat een hevige be langen-strijd tusschen de verschillende groote mogendheden wordt gevoerd om het bezit van Mexico's petroleum- bronnen. Petroleum toch moet de steenkool in de toekomst op de oor logsvloten geheel verdringen, daar het oneindig grooter voordeelen biedt. Maar het was hatd, o, zoo hard Want hij wist, hoe ze er uitzag, wist het uit den toon harer stem,ofschoon hij niet naar haar durfde kijken. „Wel, het spijt mij," zei hij, „het spijt mij zeer." „Waarom „Omdat ik gehoopt had, het ge noegen te smaken, u tot familielid te krijgen." Met een zacht stemmetje en beschei den kuchje antwoordde Cora „Ik geloof, dat dit wel op een andere manier zou kunnen." Matthew klemde zijn tanden opeen en zijn gelaat werd bloedrood. Er was een belachlijke koppigheid in zijn toon, toen hij bruusk antwoordde „Dit is de eenige manier, die wij weten en wij hopen, dat u er over zult denken. Het feit is, dat wij bei den moeten weggaan.Lord Bensington is ons moe, wil ons niet meer zien en geeft ons beiden ons congé. Wij zullen hier niet langer blijven. Dus, als u neen zegt, zult u ons geen van beiden ooit weer zien." Cora leunde op haar parasol en hield haar hoofdje gebogen. „Waarom niet vroeg zij zacht. Het komt er dus op aan, voor de toe komstige machtspositie der groote rijken zich van te voren voor hun vloten van voldoende installaties te verzekeren, en Mexico komt daarvoor in de eerste plaats in aanmerking. Bovendien bevat het land nog talrijke onontgonnen schatten in zijn bodem. Ook deze lokken het buitenlandsch kapitaal. Engeland en Frankrijk heb ben er reeds elk (ruim duizend mil- lioen gld. in gestoken, Amerika zelfs het dubbele van deze ontzaggelijke bedragen. Het is dus voor de toekomst der Ver. Staten van het grootste belang invloed te kunnen uitoefenen in het Mexicaansch gemeenebest, er de grootste voordeelen voor zich te be halen en te behouden, en zich den voorsprong, die zij thans hebben, niet te laten ontglippen. Daartoe moet er een president komen, die een gewillig oor leent aan de belangen der groote Amerikaansche financiers, en dat doet Huerta niet. Om dezen te dwingen hebben zij met alle middelen, die hen ten dienste stonden, op de om verwerping van Huerta's bewind aan gestuurd, moest het zijn, desnoods ten koste van een oorlog. Noch Wilson, noch Bryan 'lebben zich ver mogen te verzetten, tegen dien alles overweldigenden aandrang van de altijd achter de schermen blijvende belanghebbenden in den wedloop der volkeren. De felle en niets ontziende praktijk van dien grooten belangen strijd die thans in en om Mexico wordt gestreden is <jwel de theore tisch geschoofde ,r"»orde, die Wil son heet, te sterk gc.veest, gelijk zij de arbitrage-verdragen van zijn vre delievenden minister van buitenland sche zaken als kaf voor den wind doet verschuiven. De macht der feiten, hoog-uitgaande boven de schoonste bespiegelingen, dat is de les, die de wereldgeschie denis op haar jongste bladzijden ge schreven heeft en ons voorhoudt. Groote plannen, een statige figuur, schot in het werk. In een groote stad gebeuren groote dingen en worden groote plannen ontworpen. Vooral van deze laatste bestaan er altijd zeer vele. Ze ver rijzen, worden aangeboden, van alle zijden besproken en uitgeplozen, de burgerij vormt er zich soms voor in twee kampen, men bestrijdt elkaar allerbloedigstten siotte luwt de beiangstelli-g, slijt de strijd en het eens zoo verheerlijkte plan zinkt weg in een verloren hoek waar de stof der vergetelheid hei spoedig met een dikke laag bedekt. Daar rust het dan totdat bij een aigem'eene schoon- „Omdat wij beiden de wildernis worden ingejaagd, op ons zelf aan gewezen en de beschaafde rijke om geving zal veranderd moeten worden in achterstraatjes, drempels van uit gevers, en o, al dat soort van din gen meer. Cora dacht na. „Welk verschil zou het maken, als ik lief was voor uw neef „O, een groot verschilIn de eerste plaats, geloof niet dat mijn grootvader het hart zou hebben, on aardig te zijn v*or Randolph, als hij zoo gelukkig was, met u te trouwen, omdat lord Bensington erg met u ingenomen is, en hij zou Randolph beschouwen als eer. zeer handig jongmensch, dat hij zoo'n lief vrouw tje veroverd heeft. Begrijpt u? „Ik geloof niet, dat hij een lief vrouwtje zou krijgen, als u met iief bedoelt een vrouw, die lief voor hem z.u zijn!" zei Cora oproerig. „U bent te lief, om niet aardig te zijn voor een man, die zoo schrikke lijk veel van u houdt", zei Matthew energiek. Cora zag hem weer tersluiks aan, maar hij wilde niet aan de verzoeking maak een snoode hand het vindt en het weer eens opgepoetst voor het front brengt. Dan ontvlamt de strijd opnieuw en begint het lieve leventje. Een nieuw argumentje, éen kleine wijziging en het heeft den schijn alsof het plan gloednieuw is. Zoo gaat het met het stadhuis- paleisvraagstuk in Amsterdam, zoo gaat het met hetzelfde vraagstuk in onze Koninklijke residentie. Het was een merveilleus plan van den heer Deenaan de Koningin het wereld vermaarde Sorrighvliet van vader Cats tot een paleis-lusthof aanbieden en het tegenwoordige paleis, de onbe woonbare woning in het Noordeinde, inrichten tot stadhuis. Het was een trouvaille, een vondst. Heel den Haag vond het schitterend en men dacht zelfs niet aan de millioentjes, die het plan zou kosten. Maar de regeering ketste het meedoogenloos afde argu mentatie was van Heemskerkiaansche gladdigheid.de enthousiaste bewonde raars van het plan haalden een langen neus. Weg schoone illusie Het plan ging in de archiefkast en twee jaren stof bedekte het, toen dezer dagen bij de voorjaarsschoonmaak het plotseling weer vlak voor ons stond. Of het nu kans heeft verwe zenlijkt te worden? Och kom, wie bedoelt dat er nu mee. Wij sollen er mede ais een kind met een pop. Het is een schuldeloos vermaak plannetjes maken en pousseeren, Maar van de millioenen spreken wij niet meer. Het stadhuisvraagstuk heeft al eens op de raadsagenda geprijkt. Maar dat beteekent niets. Er staan we! meer groote zaken op de agenda, aie weer op onnaspeurlijke wijze ervan ver dwijnen, zonder dat er een woord over gesproken is. Geduldig wachten wij maar af de dingen, aie komen zullen, zoodra onze vroede vaderen het oogenblik van rijpheid achten aangebroken. Er liggen heel wat van die grootsche plannen op den archiefzolder van het stadhuis en zij rusten zacht. Dezer dagen herit een der raads leden er weer een opgediept, waarvan wij alleen maar hopen, dat het weer even spoedig onder het stof zal ver dwijnen als het er uitgehaald is. Een maal hadden de gemeenteraadsleden hei in den bol van den Haag een industrie stad te maken. Daarvoor groeven zij een haven en nog een haven en nu willen ze beide met elkaar verbinden. Aileen het denk beeld dat men hier industrieën wil ha'en, doet ons rillen en het ware te wenschen, dat zij die het wenschen eens één jaar gewoond hadden in een industrie-stad 't is toch maar gelukkig dat plannen héél, héél lang plannen blijven. Misschien breekt in dien lusschentijd een beter begrip door van de groote nadeelen, die aan toegeven en haar ook aanzien. Hij voelde, dat het met hem gedaan zou zijn als hij dit deed. „Ik zou heel aardig kunnen zijn voor een man, waar ik heel veel van hield", zei zij zacht. Het was bijna meer dan vleesch en bloed konden verdragen. Het zou ook te veel geweest zijn voor Matthew, als niet juist op dat oogenblik Randolp binnen was gekomen en hem een hali smeekenden, half wantrouwenden blik had toegeworpen. Matthew deed een laatste wanhopi ge poging. „Ik weet zeker, dat u heel veel van Randolph zult houden, als u hem zoo goed kent als ik." Cora gaf toe. Maar natuurlijk gaf zij niet toe, zooals ieder ander zou gedaan hebben. Het lag niet in haar aard, om iets te doen als een ander zij kon niets zijn dan haar bekoor lijke eigenzinnige zelf. Plotseling slaakte zij een diepen zucht. „All right", zei zij, op kwasi-onge- lukkigen toon. „Ik geef me gewon nen Matthew barstte in lachen uii. Hij een industrie-stad verbonden zijn, nadeelen, welke te meer in het oog zullen springen, wanneer men er op Iet hoe den Haag steeds meer uitgroeit tot de stad van weelde. Wij zouden alle industrieelen om die reden alleen reeds waarschuwen tegen het zich vestigen met een fabriek in de nabij heid van den Haag. Zij zullen er niets dan misère van ondervinden. Andere groote plannen zouden wij nog kunnen opnoemen, maar wij wil len geen slapende honden wekken. O, zoo langzaam naderen sommige, die het eindelijk zoover hebben ge bracht, dat aan hun oplossing met ernst wordt gewerkt, hun afwerking. Het grootsche plan van verbetering der verkeerswegen, in een groote stad het moeilijkste vraagstuk, vordert zeer traag. Slechts te hooi en te gras wordt er aan gewerkt en dat, terwijl deze zaak dringt. Wij zien dan altijd be- geerig en jaloersch naar Rotterdam, waar dit vraagstuk zooveel vlugger, forscher en afdoende wordt opgelost dan bij ons. Inmiddels trekt dat gedeelte van de stad ons stellig het minst nu het voorjaar ons in zomersche stemming brengt. Zelden hield om dezen tijd van het jaar het prachtige weer zóo aan. Optimisten verheugen zich er over en hebben alle haop dat de zo mer ons eveneens zai verrassen an deren daarentegen vreezen dat straks al deze weelde aan ons gewroken zal worden. Het is inderdaad verrukkelijk ïooals dezer dagen in de bosschen hei geboomte uitloopt en ons over valt hei weer telkens hoe rijk de re- -1.T ~ti: bedeeld is van het schoont der natuur. Is het wonder dat den Haag steeds honderden tot zich trekt, die zich na een kort verblijf er thuis gevoelen als nergens elders Wij mogen ditmaal niet vergeten het overlijden te berichten van een onzer klanten. Dat lijkt wel wat vreemd, doch wij zullen zeggen hoe dat zit. Er verscheen hier ter stede een krant, eerst tweemaal, toen drie maal, ten slotte weer tweemaal per week, dat den naam droeg van „Nieuwsblad Vooruit". De hoofdscho tel in éen dier nummers per week was een bloemlezing uit de Haagsche brieven die in de provinciale bladen verschenen waren. Wij hadden het voorrecht tot de meest begunstigde leveranciers te mogen behooren. Me nige beschrijving of kritiek te dezer plaatse gebracht onder de oogen van onze verre vrienden verscheen Dins dagavonds in „Vooruit" en werd aan de Hagenaars voorgezet. Menig hartig woordje werd er dan bij gevoegd en niet zelden werd ook uw onderdanige Eiber in het zonnetje gezet. Nu is het blad ter ziele en zullen wij het moeten missen. Overigens wordt er niets aan verloren. Er be- kon het niet helpen. En toen de zwa re strijd voorbij was, gunde hij zich de weelde, naar haar te zien. Hij was getroffen toen hij zag, dat er een traan op haar mooie wangen lag. Zonder een woord te zeggen, gaf hij Randolph een teeken naderbij te komen en zijn plaats in te nemen, en toen Cora, die zich voor een oogen blik had afgewend, om een harer handschoenen aan te doen, zich weer omkeerde, was het Randolph, die haar beschroomd vroeg, of hij haar hand schoen mocht vastknoopen. Vijf minuten later reed Cora weg in haar moeders auto en Matthew Kreeg een knikje en een voldanen glimlach van Randolph, waaruit hij kon opmaken, dat alles in orde was. Het diner ging dien avond zwij gend en somber voorbij en het kleine gezelschap, dat alleen uit Miss Ben sington en haar beide neven bestond ging vroeg uiteen. Vermoeid door de opwindende ge beurtenissen van een onaangenamen dag, viel Matthew dadelijk in slaap, maar werd een paar uur later gewekt door een kloppen op zijn deur. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1914 | | pagina 1