lis. Eerste Blad ARD, Zaterdag 2 Augustus Onwrikbaar. ffit nummer hstaal uit Z Maden UT 31 [Boven] k Model* TER enheden. IEMEJL EKKER No. 181 51e Jaargang. 1913. TROUW, tering- toezicht "jubilate. FEUILLETON Brieven uit de Hofstad BINNENLAND lat de cents per ons, stuk. Middelburg 1 1 TEENENBEER *EN. -^g i een Orgel stelle •chen moet van een rat zijn (o.m. van zijn vervaardigd.) aKeering der igisters moet dui- zijn en overeen- de namen op de omend. Er zijn in den handel aantal registers, tevergeefs naar ik wordt gezocht, et fijn afgewerkt naar den smaak r. met vol vertrou-_ ES, et jaar 1890 dul- in ons land me tst. brikaat e stellen eischen. aan de Orgelma- r belangstellende gd. TE VLISSINGEN rwelijk der tegen- September a.s. ïwonende van f 175. :t opgaaf van leef- ii, uiterlijk op 1° :hten tot den Voor- tenDokter J. isstraat 114. AARtëEM. [M. strekt door de ■Kantoor L. A. )ON en W. L. en door lelburg. VLISSINGSCHE COURANT Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTIËNvan 1—4 regels 0.40. Voor elke regei meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts hvecmaal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. flbonnemenfs- fldwertentiën op zeer ooordeelige voorwaarden. Heden herdenkt, al zij het niet met wijdsch gerucht, ook onze stad met geneel Nederland, den geboortedag onzer Koningin-Moeder, en gaarne voegen ook wij onze stem in het koor der welverdiende hulde Haar gebracht. Moeilijk en veel-omvattend is de taak geweest, welke der Koningin- Weduwe als regentes van het rijk op de schouders gelegd werd, doch van welker vervulling zij ten aan- schouwe van heel ons land en ook daarbuiten, zich gekweten heeft op een wijze, die nu nog op dankbare herdenking mag bogen, ook nadat reeds lang het „Koningin-Regentes" geheel in het „Koningin-Moeder" is opgegaan. Eenter ook op deze, uiteraard meer in de schaduw van den troon zich bevindende piaats, heeft zij zich een eerezuil in de har ten van ontelbaar velen weten te stichten. En dagelijks, onvermoeid, ook bij het klimmen der jaren, wordt onafgebroken een taak vervuld, waar van weliswaar niet in de staatsstuk ken gerept wordt, doch die niette min een staatsbelang, en gansch niet het minste, kan heeten. Want weinigen hebben, ter hoog ster plaatse zetelend, zóó zeer de kunst verstaan, de kunst die uit het hart geboren wordt, om allen te doen beseffen dat een innige saamhoorig- lieid het hoogste geluk van een volk uitmaakt, dan deze Koninklijke Vrouwe, Immers de sterkste in druk, die 'men, volgens getuigenis van ieder, die het voorrecht eener persoonlijke ervaring had, van geheel Haar optreden ontvangt is, dat zij hoezeer dan niet in deze landen ge boren van heeler ziel en gan- scher harte, Neerlandsch voelt en Neerlandsch ademt en leeft. En dat voor ieder, Nederlander te zijn, en groot te wezen in al waarin een klein volk zich groot betoonen kan, een voorrecht boven vele is. In het jaar der herdenking onzer bevrijding kan het waarlijk geen kwaad er aan herinnerd te worden, hoe in vele opzichten ons volksbe staan van nu, vóór heeft boven dat, van 100 jaar en langer geleden. Daarom ook een enkel woord over de herdenkingsfeesten, welke hier ter stede aanstaande zijn en de vol gende week zullen plaats hebben. Zeker, evenals elders in tal van steden in ons land het geval was, Roman door L. Haidheim. (Nadruk verboden.) 32.) Nu, ik heb het wel gedacht, zei de oude vrouw zachtjesook zij had op verzoek van Lotty een zijden japon aangetrokken en nu ruischte deze zachtjes over den vloer, terwijl ze zich naar een kastje begaf. Ze droeg vaker zijden kleeren, maar toch meestal slechts op feestdagen, of wanneer ze naar de kerk ging. Dit zachte ruischen herinnerde Nils plot seling aan zijn kinderjaren en hij kwam in een plechtiger stemming. Zijn moeder had een vlak étui, bijna zoo groot als een bord, uit het kastje genomen. Geef haar dit! zei ze op ee- nigszins bevelenden toon. Maar on middellijk voegde ze er zachter bij in geef haar meer liefde, NilsZe 2hi de zonneschijn van je leven wezen. hebben ook hier de bijdragen, offi cieel of vrijwillig, het niet mogelijk gemaakt, dat de feestelijke herden king zal kunnen plaats grijpen op een wijze, die door velen meer in over eenstemming geacht werd met de grootsche beteekenis van het feest. Maar toch, ons resten een tweetal dagen, die geenszins behoeven achter te staan bij hetgeen tal van andere steden, met grooter bevolking zelfs, aan feestelijkheden weten aan te bie den. Waar het echter op aankomt is minder op de uitgebreidheid dan wel op het karakter, de stemming waarin feestvierenden, jong en oud, zich bevinden. Welnu aan de Vlissingsche jeugd zal hef niet liggen, zij brengt ongetwijfeld een stemming mede groo ter van verwachting en ook blijvol- ler, naarmate de plaats grooter is, die haar in de reeks der festiviteiten werd ingeruimd. En hoe groot deze plaats is, leert ons de korte opsom ming van hetgeen op Vrijdag en Za terdag a. s. zal geschieden. Doch ook onder de ouderen kan er feeststemming heersehen, al be hoeft deze niet noodzakelijk in luid ruchtige volksspeler., of in rondedan sen als weleer om den vrijheidsboom tot uiting te komen. En de oprechte feestelijke stemming behoeft er waar lijk hier niet minder om te zijn, ook al hebben er geen groot-steedsche en grootscheepsche festiviteiten, als in sommige steden van ons land, plaats. Maar reden tot jubelen, hetzij met het hart of met de keel, is er volop. Wij behoeven niet nogmaals de his torie-bladen op te slaan, om te wijzen op de tijden, dat deze landen er in schier alle opzichten slecht aan toe warenen dat temidden van het verloren volksbestaan er weinig an ders overbleef, dan alleen de hoop op betere tijden, en het geloof, geloof in eigen toekomst. Dit laatste vooral is het wat ons telkens tegemoetkomt bij het herlezen van de gedenkschriften der groote mannen uit dien tijd, het vast ver trouwen en het onwrikbaar geloof, dat voor ons land eene eigene, betere toekomst bleef weggelegd, ook toen het gemeenebest uil de rij der onaf hankelijke staten geschrapt was en zuchtte onder vreemde dwingelandij. Het geloof heeft ook hier bergen verzet, en wij zijn het, die thans kunnen getuigen, hoe zij gelijk hebben gehad, die niet wanhoopten onder den felsten druk. Men zegt wel eens, dat het nage slacht ondankbaar pleegt te zijn, voor de weldaden door hen, die het voor afgingen bewezen. Kan er schijn van waarheid liggen voor deze bewering, in de lauwheid waarmede een deel der bevolking binnen onze landpalen het jubeljaar 1913 begroet heeft Het Hij antwoordde niet. Maar de woor den zijner moeder maakten toch in druk op hem, en nadat hij eenige keeren snel adem had gehaaid, vroeg hij vriendelijk Ge houdt van haar moeder Ik zou niet weten, hoe ik haar ooit weer zou kunnen missen Op dit oogenblik klonk het gelui van een bel door 'tgansche huis en buiten riep Lotty op vroolijken toon Nu moeten jullie haast maken, groote kinderen Komt vlug, vlug I Moeder en zoon gingen arm in arm, eendrachtig als in langen tijd het geval niet was geweest, over den steenen vloer van de groote keuken, waar de knechten en mei den in Zondags gewaad wachtten. En daar stond nu de helder ver lichte Kerstboom Nog geen hunner, behalve Nils, had er ooit een gezien en ze keken er nu allen met groote oogen naar. En nu bracht Lotty de knechten en meiden naar hun plaatsenvoor ieder van hen had ze juist gekozen, wat hij gebruiken kon. En al hadden de lange, wollen das en de stof voor is mogelijkmaar schijn is geen werkelijkheid en onze landaard, af- keerig van uiterlijke blijken van geest vervoering als hij is, doet wel eens van buiten lauw schijnen, wat binnenin niettemin gloeit. Zoo willen wij ook het liefst onze Vlissingsche herdenkings-festiviteiten opgevat zien er is zooveel reden, ook voor wie waarlijk niet blind is voor helaas vele tekortkomingen, om in een verheven feest-stemming te zijn, en te jubelen, vooral met een oprecht vaderlandsch hart. Daarom „jubilate". Nu wordt het eerst recht heerlijk op Scheveningen. De zon brandt je de huid bruin, alles is vroolijkheid en blijheid, alles is leven, heerlijk in een woord 't is „Zomer". En direct met 't mooie weer zijn de badgasten komen opdagen. Nog was 't niet de eerste dag goed en wel warm geweest, of daar kwamen zij al met heeie „bosjes" aanzetten, de vacantie-gasten, die dan toch nog wilden profiteeren van hun vrijen tijd en van hun geld. De Hollandsche spoor gooit iederen dag weer stioomen vreemdelingen in onze residentie leeg, die met auto of rijtuig naar hun hotel rijden 't zij in de stad zelf, of in Scheveningen. En er is dan ook bijna geen hotel waarvan niet een of andere vreemde vlag waait. Ook uw briefschrijver profiteert van zijn vacantie. Ais je zoo de dagen van lagere school- en H. B. S.-banken achter je hebt, dan krijg je niet zoo veel vacantie meer, loop je den heelen dag in het gareel van je arbeid, heb je geen tijd meer om aan „uitgaan" en „vacantie" te denken, laat staan om er over te spreken, maar toch, eens per jaar spring je uit den band, laat je je natuur éénmaal den vrijen loop, geniet je echt van 't leven en die tijd dat is „de" tijd van vacantie. Ik heb dan vacantie, ben uit mijn „gewoon" doen en 't valt mij dan ook vreemd, op 't oogenblik mijn ge wonen wekelijkschen brief te schrijven. Je ziet niet meer zoo, wat er in je nabijheid en in de stad omgaat trekt je er, om u de waarheid te zeggen, er ook niets van aan, hebt er zoo'n beetje „maling" aan, vergeef mij deze uitdrukking, denkt „laat maar waaien", om de eenvoudige reden, dat je in je vacantie, eigenlijk gezegd, wel iets „beters" te doen hebt, dan je met journalistieken arbeid te bemoeien. Nu hoop ik niet, dat men mij van „plichtsverzaking" zal beschuldigen, want werkelijk, daaraan maak ik mij, naar ik vertrouw niet schuldig, maar het is een feit, dat ik, die ééne maal in 't jaar, dat ik vacantie een vest ook juist geen kapitaal ge kost, de menschen zagen toch, dat alles goed en soliede was, en waren er blij mee. Heel zachtjes had Nils, die, als hij maar wilde, alleraardigst kon wezen, het étui geopend en eer Lotte het vermoedde, haar een prach- tigen gouden ketting met een haas tige beweging om den hals gelegd. Het jonge meisje, dat sedert den dood van haar ouders werkelijk niet verwend werd, was buiten zichzelve van blijdschap. Ze vermoedde in 't geheel niet, dat de ketting het eigendom van Nils' moeder was geweest, dat Nils in 't geheel niet aan een geschenk had gedacht. Jubelend dankte ze hem daarna ging ze voor den spiegel staan, be wonderde zich en dankte hem nog maals. Maar .oen nu vrouw Jensen haar een kostbaren ring en een ver rukkelijke japon schonk, werd ze heelemaal stil en lag met vochtige oogen aan de borst der oude vrouw, die zoo goed voor haar was. Ondertusschen had Antje de dienst boden weggeroepen in een ander vertrek zouden ze nog appels en ge heb, zoo weinig om mijn werk denk, dat ik mij daar straks met zekeren schrik bedacht, dat daar nog menschen in Vlissingen waren. Nogmaals, 't worde mij niet euvel geduid, het is heusch geen gebrek aan waardeering, maar eenvoudig een van de uitwegen van mijn vacantie- stemming. Ik heb dan mijn vacantie, die ik doorbreng in Scheveningen. Verbeeld u nu echter niet, dat ik gelogeerd ben in een of ander bad-hotel, of in een pension, neen dat kan de blauwe niet trekken. Ik ben een doodgewone dagjesklant van onze badplaats. Des morgens trek ik welgemoed op pad, steek mijn twaalfuurtje in mijn zak, en „plant" mij in een strandstoel, of wel leg mij in het zand en ziedaar, ik ben voor een dag „buiten". De zon zorgt voor verwarming, de zee voor een koeltje, de menschen om mij zijn mijn amusement, mijn boeken, o pardon, die heb ik niet bij mij mijn liefste wat wilt gij nog meer Dat zal gauw vervelen Neen Scheveningen verveelt riiet, verveelt nooit. Scheveningen geeft je altijd stof tot denken en tot lachen, leder oogenblik zie je wat nieuws, ieder oogenblik iets aardigs, alleen reeds de afdeeiing voor verdwaalde kinderen kan je uren en uren bezig houden. Wat dat voor een afdeeiing is Kijk eens, onder het Wilhelmina- wandelhoofd is een stukje strand afgebakend, mooi omheindAis er nu kinderen verdwaald zijn, en dat gebeurt zoo maar eens een paar malen in het uur, dan worden zij daarheen gebracht en de ouders of andere „eigenaren", kunnen er eenvoudig heengaan, om hun pupil op te eischen. Ik heb daar eenigen tijd vertoefd, heb daar het gedoe van de kleinen, die er op 't oogenblik waren, gade geslagen en ik heb „genoten", waarlijk „genoten". Huilende kwamen de kleintjes bin nen, „pappie"of „moesje" waren weg", en vijf minuten duurden deze huil- scennetjes, vloeiden de waterlanders rijkelijk, maar dan ais zij een lotge nootje zagen, gingen zij er schoor voetend naar toe, zeiden eerst niets, laten zich dan echter in 't zand vallen, pruilden nog watsnikten nog even, fluisterden nog even, „pappie" of „moesje" en zij waren zoo verdiept in hun graverijen, dat zij èn „pappie" èn „moesje" vergaten. Kwam dan na tijd en wijle vader of moeder, het verloren schaap weer opeischen, dan huilde dit weer, maar dan, omdat 't naar„pappie"of„moesje" toe moest, dat 't „weg" moest, van de pas gevonden kameraadjesIk heb werkelijk genoten van dit eenige schouwspel en dacht Gelukkige kleintjes, die zoo gauw vergeten kunnen bak en ieder een glas groc hebben. De vertrekkenden, die de juffrouw bedankten, welke er met de kost bare gouden sieraden als een echte, kleine meesteres uitzag, ontmoetten Jan Begemann, heelemaal met sneeuw bedekt, want buiten was plotseling weer een ferme sneeuwbui gekomen. Nadat Jan zijn overkleeren had uit getrokken en had opgehangen om te laten drogen, trad hij binnen. Alle drommels, ge ziet er uit als een princes, juffrouw Ehrik. Dat heeft Nils maar eens royaal gedaan aldus begroette hij Charlotte. Hij bleef den ganschen avond, nadat hij de beide dames lachend verteld had, dat Dina zich door een vriendin van de kostschool uit Oldenburg een nichtje op den hals had laten schui ven en zóó ingenomen was met het vroolijke juffertje, dat hij het onop houdelijk grinniken en fluisteren moe de was geworden. Bovendien moest hij tante en het verloofde paar uit naam van zijn moeder voor den vol genden avond uitnoodigen. Nils keek een oogenblik heel verle gen, maar Charlotie riep Nils moet immer bij de Stahl- Tiouwens er staan er meer te kijken naar dit, werkelijk, allerliefste tooneel- tje en er genieten er meer van. Met dat al is die afdeeiing voor verdwaalde kinderen een nuttige instelling. Dixi. De Kabinetscrisis. Na de weigering van de sociaal democraten om tot de vorming van een ministerie uit de geheele linker zijde mede te werken, heeft dr. Bos aan H. M. de Koningin verzocht, van de hem verleende opdracht tot vor ming van een kabinet te worden ontheven, hetgeen H. M. heeft inge willigd. Hare Majesteit was van oordeel dat de eerste stap tot oplossing van de crisis thans was de opdracht tot vorming van een kabinet uit de vrij zinnige concentratie alléén en wensch- le deze stap te doen. Dr. Bos heeft zich bereid verklaard het voornemen van Hare Majesteit mede te deelen en de uitdrukkelijke verklaring te vragen, of de vrijzinnige concentratie deze opdracht wenschte te aanvaar den, dan wel van meening was, dat deze niet met kans op goeden uit slag kon worden gegeven. Daarop is gevolgd de vergadering van Woensdag, met den bekenden uitslag. Ds crisis. Prof. Struyken schrijft in „Van onzen Tijd (kath.), nog een woord aan de rechterzijde. Weest als oppositie loyaal, maar koud als ijs tegenover de meerder heid, die u op zoo onwaardige wijze, onder zwijgende instemming of feite lijke medewerking harer leiders, be streed stelt u tegenover een „zaken kabinet" of „kabinet ad hoe" uit de linkerzijde als tegenover een links partij-kabinetduldt ander geen voor waarde dat de wetten-Talma in de papiermand geworpen worden, hand haaft onverzwakt uwe onderwijspo litiek, ook bij eene herziening der Grondwet onder leiding der linkerzijde tot stand te brengen. Dat was onze raad aan de rechterzijde als oppo sitie" Wij herhalen onze raad verwijdert uit het gemeenschappelijk, program, wat onnoodig een deel der bevolking van u vervreemdtverklaart u openlijk voor het algemeen kiesrechtlaat den strijd voor de beschermende handelspolitiek rusten. Dan alieen zal bij de volgende verkiezing „rechts" niet alleen in de meerderheid komen, maar voor langen tijd eene werkende meerderheid kunnen behouden, die wat haar lief is, hare onderwijspolitiek vooraan, zal kunnen verwezenlijken. bergs op een partij Haar verloofde had zich intusschen reeds hersteld. De partij is afgezegd De kleine jongen van Stahlberg heeft diphthe- ritis! We komen, Jan, met veel ge noegen besliste hij tot groot ge noegen van zijn moeder en zijn ver loofde. Den volgenden morgen ging men bijtijds naar de kerk. Nils had wel iswaar een zwakke poging gedaan om er vrij van te komen, maar die poging al heel spoedig gestaakt. Èr lag hem blijkbaar veel aan gele gen, dat hij met zijn moeder op goe den voet bleef. In de kerk zag Lotty voor de eerste maal vrouw Begemann, de moeder van Jan, die haar gestoelte recht tegenover dat van de familie Jensen had. Heden zag men naast vrouw Be- mann Dina met den grooten, rijk met veeren versierden Rembrandtshaed, die haar werkelijk niet slecht stond, en verder de vreemde juffrouw, met een soortgelijken hoed, die mee in Jan's gezangboek keek. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1913 | | pagina 1