lis.
Eerste Blad
ARD,
Zaterdag
2 Augustus
Onwrikbaar.
ffit nummer hstaal uit Z Maden
UT 31 [Boven]
k Model*
TER
enheden.
IEMEJL
EKKER
No. 181
51e Jaargang.
1913.
TROUW,
tering-
toezicht
"jubilate.
FEUILLETON
Brieven uit de Hofstad
BINNENLAND
lat de
cents per ons,
stuk.
Middelburg
1
1
TEENENBEER
*EN. -^g
i een Orgel stelle
•chen
moet van een
rat zijn (o.m. van
zijn vervaardigd.)
aKeering der
igisters moet dui-
zijn en overeen-
de namen op de
omend. Er zijn
in den handel
aantal registers,
tevergeefs naar
ik wordt gezocht,
et fijn afgewerkt
naar den smaak
r.
met vol vertrou-_
ES,
et jaar 1890 dul-
in ons land me
tst.
brikaat
e stellen eischen.
aan de Orgelma-
r belangstellende
gd.
TE VLISSINGEN
rwelijk der tegen-
September a.s.
ïwonende
van f 175.
:t opgaaf van leef-
ii, uiterlijk op 1°
:hten tot den Voor-
tenDokter J.
isstraat 114.
AARtëEM.
[M.
strekt door de
■Kantoor L. A.
)ON en W. L.
en door
lelburg.
VLISSINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIËNvan 1—4 regels 0.40. Voor elke regei
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts hvecmaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
flbonnemenfs- fldwertentiën op zeer ooordeelige voorwaarden.
Heden herdenkt, al zij het niet met
wijdsch gerucht, ook onze stad met
geneel Nederland, den geboortedag
onzer Koningin-Moeder, en gaarne
voegen ook wij onze stem in het
koor der welverdiende hulde Haar
gebracht.
Moeilijk en veel-omvattend is de
taak geweest, welke der Koningin-
Weduwe als regentes van het rijk
op de schouders gelegd werd, doch
van welker vervulling zij ten aan-
schouwe van heel ons land en ook
daarbuiten, zich gekweten heeft op
een wijze, die nu nog op dankbare
herdenking mag bogen, ook nadat
reeds lang het „Koningin-Regentes"
geheel in het „Koningin-Moeder" is
opgegaan. Eenter ook op deze,
uiteraard meer in de schaduw van
den troon zich bevindende piaats,
heeft zij zich een eerezuil in de har
ten van ontelbaar velen weten te
stichten. En dagelijks, onvermoeid,
ook bij het klimmen der jaren, wordt
onafgebroken een taak vervuld, waar
van weliswaar niet in de staatsstuk
ken gerept wordt, doch die niette
min een staatsbelang, en gansch niet
het minste, kan heeten.
Want weinigen hebben, ter hoog
ster plaatse zetelend, zóó zeer de
kunst verstaan, de kunst die uit het
hart geboren wordt, om allen te doen
beseffen dat een innige saamhoorig-
lieid het hoogste geluk van een
volk uitmaakt, dan deze Koninklijke
Vrouwe, Immers de sterkste in
druk, die 'men, volgens getuigenis
van ieder, die het voorrecht eener
persoonlijke ervaring had, van geheel
Haar optreden ontvangt is, dat zij
hoezeer dan niet in deze landen ge
boren van heeler ziel en gan-
scher harte, Neerlandsch voelt en
Neerlandsch ademt en leeft. En dat
voor ieder, Nederlander te zijn, en
groot te wezen in al waarin een
klein volk zich groot betoonen kan,
een voorrecht boven vele is.
In het jaar der herdenking onzer
bevrijding kan het waarlijk geen
kwaad er aan herinnerd te worden,
hoe in vele opzichten ons volksbe
staan van nu, vóór heeft boven dat,
van 100 jaar en langer geleden.
Daarom ook een enkel woord over
de herdenkingsfeesten, welke hier
ter stede aanstaande zijn en de vol
gende week zullen plaats hebben.
Zeker, evenals elders in tal van
steden in ons land het geval was,
Roman door L. Haidheim.
(Nadruk verboden.)
32.)
Nu, ik heb het wel gedacht,
zei de oude vrouw zachtjesook zij
had op verzoek van Lotty een zijden
japon aangetrokken en nu ruischte
deze zachtjes over den vloer, terwijl
ze zich naar een kastje begaf. Ze
droeg vaker zijden kleeren, maar toch
meestal slechts op feestdagen, of
wanneer ze naar de kerk ging. Dit
zachte ruischen herinnerde Nils plot
seling aan zijn kinderjaren en hij
kwam in een plechtiger stemming.
Zijn moeder had een vlak étui,
bijna zoo groot als een bord, uit het
kastje genomen.
Geef haar dit! zei ze op ee-
nigszins bevelenden toon. Maar on
middellijk voegde ze er zachter bij
in geef haar meer liefde, NilsZe
2hi de zonneschijn van je leven
wezen.
hebben ook hier de bijdragen, offi
cieel of vrijwillig, het niet mogelijk
gemaakt, dat de feestelijke herden
king zal kunnen plaats grijpen op een
wijze, die door velen meer in over
eenstemming geacht werd met de
grootsche beteekenis van het feest.
Maar toch, ons resten een tweetal
dagen, die geenszins behoeven achter
te staan bij hetgeen tal van andere
steden, met grooter bevolking zelfs,
aan feestelijkheden weten aan te bie
den. Waar het echter op aankomt is
minder op de uitgebreidheid dan wel
op het karakter, de stemming waarin
feestvierenden, jong en oud, zich
bevinden. Welnu aan de Vlissingsche
jeugd zal hef niet liggen, zij brengt
ongetwijfeld een stemming mede groo
ter van verwachting en ook blijvol-
ler, naarmate de plaats grooter is,
die haar in de reeks der festiviteiten
werd ingeruimd. En hoe groot deze
plaats is, leert ons de korte opsom
ming van hetgeen op Vrijdag en Za
terdag a. s. zal geschieden.
Doch ook onder de ouderen kan
er feeststemming heersehen, al be
hoeft deze niet noodzakelijk in luid
ruchtige volksspeler., of in rondedan
sen als weleer om den vrijheidsboom
tot uiting te komen. En de oprechte
feestelijke stemming behoeft er waar
lijk hier niet minder om te zijn, ook
al hebben er geen groot-steedsche
en grootscheepsche festiviteiten, als
in sommige steden van ons land,
plaats.
Maar reden tot jubelen, hetzij met
het hart of met de keel, is er volop.
Wij behoeven niet nogmaals de his
torie-bladen op te slaan, om te wijzen
op de tijden, dat deze landen er in
schier alle opzichten slecht aan toe
warenen dat temidden van het
verloren volksbestaan er weinig an
ders overbleef, dan alleen de hoop op
betere tijden, en het geloof, geloof
in eigen toekomst.
Dit laatste vooral is het wat ons
telkens tegemoetkomt bij het herlezen
van de gedenkschriften der groote
mannen uit dien tijd, het vast ver
trouwen en het onwrikbaar geloof,
dat voor ons land eene eigene, betere
toekomst bleef weggelegd, ook toen
het gemeenebest uil de rij der onaf
hankelijke staten geschrapt was en
zuchtte onder vreemde dwingelandij.
Het geloof heeft ook hier bergen
verzet, en wij zijn het, die thans
kunnen getuigen, hoe zij gelijk hebben
gehad, die niet wanhoopten onder
den felsten druk.
Men zegt wel eens, dat het nage
slacht ondankbaar pleegt te zijn, voor
de weldaden door hen, die het voor
afgingen bewezen. Kan er schijn van
waarheid liggen voor deze bewering,
in de lauwheid waarmede een deel
der bevolking binnen onze landpalen
het jubeljaar 1913 begroet heeft Het
Hij antwoordde niet. Maar de woor
den zijner moeder maakten toch in
druk op hem, en nadat hij eenige
keeren snel adem had gehaaid, vroeg
hij vriendelijk
Ge houdt van haar moeder
Ik zou niet weten, hoe ik haar
ooit weer zou kunnen missen
Op dit oogenblik klonk het gelui
van een bel door 'tgansche huis
en buiten riep Lotty op vroolijken
toon
Nu moeten jullie haast maken,
groote kinderen Komt vlug, vlug I
Moeder en zoon gingen arm in
arm, eendrachtig als in langen tijd
het geval niet was geweest, over
den steenen vloer van de groote
keuken, waar de knechten en mei
den in Zondags gewaad wachtten.
En daar stond nu de helder ver
lichte Kerstboom Nog geen hunner,
behalve Nils, had er ooit een gezien
en ze keken er nu allen met groote
oogen naar.
En nu bracht Lotty de knechten
en meiden naar hun plaatsenvoor
ieder van hen had ze juist gekozen,
wat hij gebruiken kon. En al hadden
de lange, wollen das en de stof voor
is mogelijkmaar schijn is geen
werkelijkheid en onze landaard, af-
keerig van uiterlijke blijken van geest
vervoering als hij is, doet wel eens
van buiten lauw schijnen, wat binnenin
niettemin gloeit.
Zoo willen wij ook het liefst onze
Vlissingsche herdenkings-festiviteiten
opgevat zien er is zooveel reden,
ook voor wie waarlijk niet blind is
voor helaas vele tekortkomingen, om
in een verheven feest-stemming te
zijn, en te jubelen, vooral met een
oprecht vaderlandsch hart. Daarom
„jubilate".
Nu wordt het eerst recht heerlijk
op Scheveningen. De zon brandt je
de huid bruin, alles is vroolijkheid
en blijheid, alles is leven, heerlijk
in een woord 't is „Zomer".
En direct met 't mooie weer zijn
de badgasten komen opdagen. Nog
was 't niet de eerste dag goed en
wel warm geweest, of daar kwamen
zij al met heeie „bosjes" aanzetten,
de vacantie-gasten, die dan toch nog
wilden profiteeren van hun vrijen
tijd en van hun geld.
De Hollandsche spoor gooit iederen
dag weer stioomen vreemdelingen in
onze residentie leeg, die met auto of
rijtuig naar hun hotel rijden 't zij in de
stad zelf, of in Scheveningen. En er
is dan ook bijna geen hotel waarvan
niet een of andere vreemde vlag
waait.
Ook uw briefschrijver profiteert van
zijn vacantie. Ais je zoo de dagen
van lagere school- en H. B. S.-banken
achter je hebt, dan krijg je niet zoo
veel vacantie meer, loop je den heelen
dag in het gareel van je arbeid, heb
je geen tijd meer om aan „uitgaan"
en „vacantie" te denken, laat staan
om er over te spreken, maar toch,
eens per jaar spring je uit den band,
laat je je natuur éénmaal den vrijen
loop, geniet je echt van 't leven en
die tijd dat is „de" tijd van vacantie.
Ik heb dan vacantie, ben uit mijn
„gewoon" doen en 't valt mij dan
ook vreemd, op 't oogenblik mijn ge
wonen wekelijkschen brief te schrijven.
Je ziet niet meer zoo, wat er in je
nabijheid en in de stad omgaat
trekt je er, om u de waarheid te
zeggen, er ook niets van aan, hebt er
zoo'n beetje „maling" aan, vergeef
mij deze uitdrukking, denkt „laat
maar waaien", om de eenvoudige
reden, dat je in je vacantie, eigenlijk
gezegd, wel iets „beters" te doen
hebt, dan je met journalistieken arbeid
te bemoeien. Nu hoop ik niet, dat
men mij van „plichtsverzaking" zal
beschuldigen, want werkelijk, daaraan
maak ik mij, naar ik vertrouw niet
schuldig, maar het is een feit, dat ik,
die ééne maal in 't jaar, dat ik vacantie
een vest ook juist geen kapitaal ge
kost, de menschen zagen toch, dat
alles goed en soliede was, en waren
er blij mee. Heel zachtjes had Nils,
die, als hij maar wilde, alleraardigst
kon wezen, het étui geopend en eer
Lotte het vermoedde, haar een prach-
tigen gouden ketting met een haas
tige beweging om den hals gelegd.
Het jonge meisje, dat sedert den
dood van haar ouders werkelijk niet
verwend werd, was buiten zichzelve
van blijdschap.
Ze vermoedde in 't geheel niet, dat
de ketting het eigendom van Nils'
moeder was geweest, dat Nils in 't
geheel niet aan een geschenk had
gedacht.
Jubelend dankte ze hem daarna
ging ze voor den spiegel staan, be
wonderde zich en dankte hem nog
maals. Maar .oen nu vrouw Jensen
haar een kostbaren ring en een ver
rukkelijke japon schonk, werd ze
heelemaal stil en lag met vochtige
oogen aan de borst der oude vrouw,
die zoo goed voor haar was.
Ondertusschen had Antje de dienst
boden weggeroepen in een ander
vertrek zouden ze nog appels en ge
heb, zoo weinig om mijn werk denk,
dat ik mij daar straks met zekeren
schrik bedacht, dat daar nog menschen
in Vlissingen waren.
Nogmaals, 't worde mij niet euvel
geduid, het is heusch geen gebrek
aan waardeering, maar eenvoudig een
van de uitwegen van mijn vacantie-
stemming.
Ik heb dan mijn vacantie, die ik
doorbreng in Scheveningen. Verbeeld
u nu echter niet, dat ik gelogeerd
ben in een of ander bad-hotel, of in
een pension, neen dat kan de blauwe
niet trekken. Ik ben een doodgewone
dagjesklant van onze badplaats. Des
morgens trek ik welgemoed op pad,
steek mijn twaalfuurtje in mijn zak,
en „plant" mij in een strandstoel, of
wel leg mij in het zand en ziedaar,
ik ben voor een dag „buiten". De
zon zorgt voor verwarming, de zee
voor een koeltje, de menschen om
mij zijn mijn amusement, mijn boeken,
o pardon, die heb ik niet bij mij
mijn liefste wat wilt gij nog meer
Dat zal gauw vervelen Neen
Scheveningen verveelt riiet, verveelt
nooit. Scheveningen geeft je altijd stof
tot denken en tot lachen, leder
oogenblik zie je wat nieuws, ieder
oogenblik iets aardigs, alleen reeds
de afdeeiing voor verdwaalde kinderen
kan je uren en uren bezig houden.
Wat dat voor een afdeeiing is
Kijk eens, onder het Wilhelmina-
wandelhoofd is een stukje strand
afgebakend, mooi omheindAis er
nu kinderen verdwaald zijn, en dat
gebeurt zoo maar eens een paar malen
in het uur, dan worden zij daarheen
gebracht en de ouders of andere
„eigenaren", kunnen er eenvoudig
heengaan, om hun pupil op te eischen.
Ik heb daar eenigen tijd vertoefd,
heb daar het gedoe van de kleinen,
die er op 't oogenblik waren, gade
geslagen en ik heb „genoten", waarlijk
„genoten".
Huilende kwamen de kleintjes bin
nen, „pappie"of „moesje" waren weg",
en vijf minuten duurden deze huil-
scennetjes, vloeiden de waterlanders
rijkelijk, maar dan ais zij een lotge
nootje zagen, gingen zij er schoor
voetend naar toe, zeiden eerst niets,
laten zich dan echter in 't zand vallen,
pruilden nog watsnikten nog even,
fluisterden nog even, „pappie" of
„moesje" en zij waren zoo verdiept
in hun graverijen, dat zij èn „pappie"
èn „moesje" vergaten.
Kwam dan na tijd en wijle vader
of moeder, het verloren schaap weer
opeischen, dan huilde dit weer, maar
dan, omdat 't naar„pappie"of„moesje"
toe moest, dat 't „weg" moest, van
de pas gevonden kameraadjesIk
heb werkelijk genoten van dit eenige
schouwspel en dacht Gelukkige
kleintjes, die zoo gauw vergeten
kunnen
bak en ieder een glas groc hebben.
De vertrekkenden, die de juffrouw
bedankten, welke er met de kost
bare gouden sieraden als een echte,
kleine meesteres uitzag, ontmoetten
Jan Begemann, heelemaal met sneeuw
bedekt, want buiten was plotseling
weer een ferme sneeuwbui gekomen.
Nadat Jan zijn overkleeren had uit
getrokken en had opgehangen om te
laten drogen, trad hij binnen.
Alle drommels, ge ziet er uit
als een princes, juffrouw Ehrik. Dat
heeft Nils maar eens royaal gedaan
aldus begroette hij Charlotte. Hij
bleef den ganschen avond, nadat hij
de beide dames lachend verteld had,
dat Dina zich door een vriendin van
de kostschool uit Oldenburg een
nichtje op den hals had laten schui
ven en zóó ingenomen was met het
vroolijke juffertje, dat hij het onop
houdelijk grinniken en fluisteren moe
de was geworden. Bovendien moest
hij tante en het verloofde paar uit
naam van zijn moeder voor den vol
genden avond uitnoodigen.
Nils keek een oogenblik heel verle
gen, maar Charlotie riep
Nils moet immer bij de Stahl-
Tiouwens er staan er meer te kijken
naar dit, werkelijk, allerliefste tooneel-
tje en er genieten er meer van.
Met dat al is die afdeeiing voor
verdwaalde kinderen een nuttige
instelling. Dixi.
De Kabinetscrisis.
Na de weigering van de sociaal
democraten om tot de vorming van
een ministerie uit de geheele linker
zijde mede te werken, heeft dr. Bos
aan H. M. de Koningin verzocht, van
de hem verleende opdracht tot vor
ming van een kabinet te worden
ontheven, hetgeen H. M. heeft inge
willigd.
Hare Majesteit was van oordeel
dat de eerste stap tot oplossing van
de crisis thans was de opdracht tot
vorming van een kabinet uit de vrij
zinnige concentratie alléén en wensch-
le deze stap te doen. Dr. Bos heeft
zich bereid verklaard het voornemen
van Hare Majesteit mede te deelen
en de uitdrukkelijke verklaring te
vragen, of de vrijzinnige concentratie
deze opdracht wenschte te aanvaar
den, dan wel van meening was, dat
deze niet met kans op goeden uit
slag kon worden gegeven.
Daarop is gevolgd de vergadering
van Woensdag, met den bekenden
uitslag.
Ds crisis.
Prof. Struyken schrijft in „Van
onzen Tijd (kath.), nog een woord
aan de rechterzijde.
Weest als oppositie loyaal, maar
koud als ijs tegenover de meerder
heid, die u op zoo onwaardige wijze,
onder zwijgende instemming of feite
lijke medewerking harer leiders, be
streed stelt u tegenover een „zaken
kabinet" of „kabinet ad hoe" uit de
linkerzijde als tegenover een links
partij-kabinetduldt ander geen voor
waarde dat de wetten-Talma in de
papiermand geworpen worden, hand
haaft onverzwakt uwe onderwijspo
litiek, ook bij eene herziening der
Grondwet onder leiding der linkerzijde
tot stand te brengen. Dat was onze
raad aan de rechterzijde als oppo
sitie"
Wij herhalen onze raad verwijdert
uit het gemeenschappelijk, program,
wat onnoodig een deel der bevolking
van u vervreemdtverklaart u openlijk
voor het algemeen kiesrechtlaat
den strijd voor de beschermende
handelspolitiek rusten. Dan alieen zal
bij de volgende verkiezing „rechts"
niet alleen in de meerderheid komen,
maar voor langen tijd eene werkende
meerderheid kunnen behouden, die
wat haar lief is, hare onderwijspolitiek
vooraan, zal kunnen verwezenlijken.
bergs op een partij
Haar verloofde had zich intusschen
reeds hersteld.
De partij is afgezegd De kleine
jongen van Stahlberg heeft diphthe-
ritis! We komen, Jan, met veel ge
noegen besliste hij tot groot ge
noegen van zijn moeder en zijn ver
loofde.
Den volgenden morgen ging men
bijtijds naar de kerk. Nils had wel
iswaar een zwakke poging gedaan
om er vrij van te komen, maar die
poging al heel spoedig gestaakt.
Èr lag hem blijkbaar veel aan gele
gen, dat hij met zijn moeder op goe
den voet bleef.
In de kerk zag Lotty voor de eerste
maal vrouw Begemann, de moeder
van Jan, die haar gestoelte recht
tegenover dat van de familie Jensen
had.
Heden zag men naast vrouw Be-
mann Dina met den grooten, rijk met
veeren versierden Rembrandtshaed,
die haar werkelijk niet slecht stond,
en verder de vreemde juffrouw, met
een soortgelijken hoed, die mee in
Jan's gezangboek keek.
(Wordt vervolgd.)