26 Juli Zaterdag Onwrikbaar. No. 175 51e Jaargang. 1913. feuilleton ^RICHTEN BESTUUR van Vlissingen. Bij deze Courant behoort een Bi Herdenking. Brieven uit de Hofstad BINNENLAND echter zou het belasting reeds oen belastingbe- De radicale af- drong er onder terste linkerzijde kerzijde op aan, orming op 1 |an. den doorgevoerd. :sident Caillaux i/olgende bijeen- politiek van het een scherpe cri- erwerpen. In re- tert men de hoop eelte der Kamer wetsontwerp op jd gestemd heb- ministerie trouw Edward Carson nnen campagne voort. Hij houdt lecteert de strijd- jenlijk oefent en strijd tegen de rkelijk tot invoe- in Ierland mocht e openlijke voor- ddadig verzet is gen merkwaar leiders van de in het openbaar •uwen, die voor- orloopige regee- 1 hebben, zoodra in Dublin zal Eaward Carson at zoodra zulk iblin bijeenkomt, oopige regeering die het bestuur i-zal aanvaarden, dzakelijkheid van aandacht te ves- n Ulster thans er door de tegen- der unionistische ijnlijk toch nog me verrassingen zit de regeering e jaren is de toe- ngrijk verbeterd lister Birrell op- wichtig ontwerp den landaan- bevordering van rpen was alreeds een verdrag van pond sterling ter agrarische toe- n uitzicht geno- vet van minister 51 millioen voor stellen. steding. Aan het depar- ïad hedenmiddag ts van twee resp. edobooten. Ichrijvers, nl. de e" te Vlissingen, 000 per boot en 000 per boot. or scheepsbouw lijenoord voor 2 er boot, voor 4 boot. ouw Maatsch. te jooten, f 449.000 NINGEN. Vaarwater. van Vlissingen an zeevarenden eene schietoefe- ihouden van het LLAND eling dier sclriet- zijn te bekomen arie, op eiken lormiddags 9 tot :n. 1913. voornoemd, KOUDEKERKE. LISSINGSCHE COURAINT Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels 0.40. Voor elke regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. gevangentoren, igankelijk Zon uur en Woens- uur. Toegangs- rsoon. Op andere aanvraag bij den isstr. 37. Toe- per persoon. Ier Mij.' „Zee* kde dagbooten v.m., de nacht- nm. Toegangs- >ersoon. Kaarten intore derMaat- Reeds behoort, op enkele uren na, de Vlissingsche kermisweek van dit jaar wederom tot het verleden maar in menig kinderhart zal zij blijven voortleven nog langen tijd. Wij zul len ook thans niet treden in een op somming van al hetgeen, terecht maar vaak ook met overdrijving, door voor- en tegenstanders van het ker misvermaak, in de laatste jaren te berde is gebracht, en evenmin een beschouwing wijden aan de jaar-in, jaar-uit herhaalde opmerking, dat het met onze kermis gedaan raakt. Men zou het anders uit het aantal en de verscheidenheid der verschillende ge legenheden tot vermaak dit jaar niet zeggen. Maar toch, zeker is, dat ook zij, als zooveel anders om ons heen, gaandeweg van gedaante en karakter veranderd is en dat de Vlissingers van b. v. het bevrijdingsjaar, al heel raar te kijken zouden staan, van wat wij nog onze Vlissingsche kermis noemen. Maar daarvoor ligt ook een geheele eeuw tusschen toen en nu, en waarlijk het is niet alleen déze uiting van het volksleven, welke in dien tijd gansch en al van gedaante verwisseld is. En het is ook heusch niet onze stad alleen, die deze ver andering heeft medegemaaktmen kan haar over geheel ons land con- stateeren. Wel is in zeer afzonderlijk gelegen plattelands-gemeenten nog het al-oude kermisfeest vrijwel onge schonden in den stroom van den tijd kunnen gehandhaafd blijvenmaar in de steden, die aan het moderne verkeer liggen en waarover heen de bezielende adem strijkt van den voor uitgang op allerlei gebied, daar is ook de verandering in dit overoud vaderlandsch gebruik, het sterkste tot uiting gekomen. En Vlissingen is daarbij niet achter gebleven. Wil men de heftigheid geloof schenken, waarmede de combattanten van het voor en het tegen, in het kermis-tournooi elkander te lijf gaan, dan is de strijd om dit restje van een eertijds bloeiend volksvermaak be paald „ontzaglijk gewichtig. "Er zijn er evenwel ook die dit ontzaglijk gewicht bij zoo lustig vermaak en een zoo voor bijgaande feest-stemming als de ker misvreugd uiteraard met zich brengt, nog al slecht passend vinden tenzij dan in het kraampje van den „sterken man", die onze kermis evenwel niet met zijn bezoek ver eerde, indien we ons niet vergissen. Wanl men vergete toch niet, dat de kermis er niet uitsluitend om gewich- tige of „groote" menschen is, voor ^"ïanneti die b. v. der balie tot sie- Roman door L. Haidheim. (Nadruk verboden.) Jan Begemann keek hen na en dacht bi] zichzelven wat ben ik toch een 6Zu Deze merkwaardige uitspraak scheen zijn hart echter niet te ver lichten. Met een trek van nadenken op het gelaat liep hij een poosje alleenlater ontmoette hij een knap bakvischje, de dochter van een ken- °,s' wolke hij zich ais geleider aan bood. De zeventienjarige kwam daar voor in zulk een roes van verrukking, dat hij in stilte om haar stralend ge zicht moest lachen. Tot loan vertelde Caecilie Wohlman alles, wat ze op school had beleefd, alle schoolgrap- jes en ondeugende streken, zoodat ue uren hem toch nog sneller voor bijgingen dan hij gedacht had. I Wel, Charlotte, hoe gaat het je mi moeder vroeg Nils, zoodra ze alleen waren. Dat ze jou met Jan TELEFOONNUMMER 10. Abonnemenfs- Aduertenfiën op zeer uoordeelige oooru/aarden. raad strekken, of de landsregeering den weg wijzen, zoo zij dezen mocht verloren hebben. Ook niet voor de zwartgalligen, de zwaar-tillenden, de somberen maar voor het jonge volk je in de eerste plaats en voor hen, die op tijden dat het pas geeft, kunnen toonen jong te zijn gebleven, jong van hart en eenvoudig van gemoed, ook al drukt „der jaren dracht" de leden. Wie in de tenten en de kramen, in de caroussels, met of zonder stoom, in de koek- en galanterie uitstallingen, schiettent, de „lustige tonnen" of circus, draaidansrad of menagerie binnen treedt en niet iets van zijne eigene jeugd-herinneringen medebrengt, deed beter buiten te blijven. Om al deze dingen naar waarde te schatten dient men terug te gaan naar de jaren, toen alleen reeds het opzetten der getimmerten, waarbinnen straks al de geheimzin nige heerlijkheden te zien of te sma ken zouden zijn, ons hart van vreugde en opgewondenheid deed kloppen. Toen wij in de dikke poffertjes juffrouw achter haar breed vierkant stookgerij weinig minder dan een kermis-vorstin zagen, en in den man die met de wafelijzers zoo duchtig in het vuur te keer ging, niets anders dan een duizend-kunstenaar aan schouwden den schepper, die van druipig deeg, zoo heerlijke wafelen wist te tooveren. Gezwegen nog van wonderkinderen, illusionisten of pa rade-tenten. Dat zijn de jaren, dat de kermis éen en al illusie is, éen en ai parade. En eerst later ieeren wij achter het verguldsel ook de werke lijkheid zien, de voor velen zoo droe vige, harde werkelijkheid. Hoe velen zijn er niet, zelfs heel ouden van dagen, die onder de le vendigste herinneringen uit hun jeugd, den kermistijd herdenkenden tijd toen zij heel jong waren en aan de hand van ouderen, die op hunne beurt eigen jeugd-vermaak herdachten, ter kermis toogden, en precies de zelfde bewondering gevoelden als de jeugd van nu, voor wat in de acro baten-tent voor kinder-oogen te be wonderen valt of in de koekkramen voor gezonde magen te smullen. Zoo is de kermis voor hen, die hun eigene jeugd niet vergeten zijn en ook niet vergeten willen, een feest ter herdenking geweesteen zestal dagen waarin wij, volop genietend van de vreugd die in de oogen der jongeren om hen heen straalde, de warmte van het eigen kloppend hart hervoelden van uit dien tijd, toen zij zelven nog in de heerlijke echt heid van klatergoud gelooven mochten. Spoedig genoeg zullen ook de jon geren van thans, zoo op de kermis ais daarbuiten, moeten ieeren het kaf van het koren te scheiden en de oogen Begemann liet schaatsenrijden, ge schiedde alleen om voor mij een brug te slaan. Ja, Nilszij en meneer Begemann hebben het openlijk met elkaar be sproken. Je zult mij nu en dan mo gen zien Maar niet bij haar in huis ko men zei hij en lachte spottend. Neen Nils. Maar je moeder is goed, zoo oneindig goed voor mij dat is ze alleen ter wille van jou. Dat geloof ik wel. Kunt jullie 'tmet elkaar vinden. Ze is stekelig kruid, mijn moeder. O, Nils, ze is zoo vol goed heid ik moet haar moeder noemen en zij zegt Lotty tegen mij. Een schaduw vloog over het ge zicht van Nils, maar zij bemerkte het niet. Lotty is de naam van haar zuster, die als jong meisje gestorven is, zei hij. Dat heeft ze mij ook verteld, schat; wij zijn nooit uitgepraat. Zij vertelde hem nu alles, wat er thuis was gebeurd ze sprak van de verwisseling der kamers, en vertelde dat zijn moeder haar voortdurend bij te openen voor edeler vermaak. Dan ook kunnen zij, ouder aan jaren ge worden maar jong van hart gebleven, met de jongeren ter kermis gaan en de onvervalschte vreugd van vroeger tijd herdenken, zij zullen de lieflijke gestalten voor hun geestesoog deen oprijzen van die hen, aan de hand, daarheen geleidden en welke hand zij vaak, om alles ter wereld, nog zoo gaarne omklemd zouden hebben. De gemeenteraadsverkiezingen zijn afgeloopen. Dinsdag is de laatste strijd gestreden. En 't dient helaas gezegd, dat de Kiezers door linnen en wol heen „partij" hebben gekozen. Niet minder dan negen sociaai-democraten zullen in September in den Haagschen Gemeenteraad zitting nemen. Het is hier niet de plaats om in politieke beschouwingen te treden, ik voel mij er trouwens niet toe geroe pen dat te doen. Maar dat moet mij toch van '1 hart, dat ik 't bijzonder jammer vind, dat de kiezers den heer Wesseling, af tredend lid, in den steek hebben ge laten. Want van welke politieke richting men ook zijn moge, men zal mij moeten toegeven, dat de heer Wesseling zeer veel heeft gedaan in 't belang van onze gemeente in 't algemeen en in dat van het arbeidende volk in 't bij zonder. De katholieke raadsfractie verliest dan ook in den heer Wesseling een van de beste raadslede" De soci's hebben een stevigen slag geslagen. Al de in district 1 in her stemming komende „partijgenooten" hebben het er glansrijk doorgesleept, terwijl 't zelfs niet veel gescheeld had, of de heer Hoejenbos, mede een van de beste raadsleden, had het in district II voor de S.D.A.P. gehaald en was zoodoende 2 maal gekozen geweest. 'I Is anders wel opmerkelijk en merkwaardig, dat in de residentie, met zijn enorm aantal ambtenaren, met zijn bosjes „rustende Indiërs", niet minder dan negen „roode broederen" achter de groene tafel zetten. Nu kan niet ontkend, dat de zittende socialisten een groot vertrouwen ge nieten bij de ingezetenen. Zelfs werd de heer K. ter Laan eenige jaren ge leden, toen hij periodiek moest aftre- treden, met vlag en wimpel in eens gekozen. Het lijkt er overigens reeds aardig op, dat district I, het stationsdistrict, een vast rood district wordt en dat alle 15 voor dit district te bezetten zetels, door de S.D.A.P. zullen worden bezet. 't is wel opmerkelijk dat er tusschen 't eerste en de andere districten zoo- zich wilde hebben. Moeder wil zelfs een piano koopen, opdat mij de avonden niet te zeer zullen vervelen, zei ze ten slotte. Ondertusschen keken degenen, die hen passeerden, weer met even groote belangstelling naar Nils en zijn dame als straks naar Jan en haar. Verscheiden jongeheeren kwamen aanrijden, groetten Nils en verzochten aan zijn verloofde voorgesteld te mo gen worden. Al is het ook nog niet publiek, iedereen in den omtrek weet toch, dat jij er een bent, die niet uitslui tend aan den geldzak denkt: Overigens alle respect voor je smaak, Nilszei Cajus Wohland. Deze jongelui maakten weinig complimenten onder elkaar. Ook jonge dames kwamen dichterbij en bekeken nieuwsgierig Nil's verloofde ze konden geen weerstand bieden aan de beminnelijkheid van Char lotte en werden bijna bevriend met elkaar. We zullen u op de Moyenburg komen bezoeken. Zeg het maar aan vrouw Jensen; eiken winter als er ijs veel verschil is. T wee en drie geven den socialisten al heel weinig stem men. Dat de heer Hoejenbos in II in „herstemming kwam kan dan ook voor een groot deel toegeschreven worden, aan de sympathie, die men den heer Hoejenbos daar toedraagt. Over 't algemeen echter hebben de linksche partijen, die hier sterker dan bij eenige verkiezing aaneengesloten optrokken, met elkaar de overwinning bevochten. Ook de liberalen hebben winst gemaakt. De verbonden rechtsche partijen hebben een knauw gekregen en zijn een zeer kleine minderheid geworden. Men moest nu maar ophouden. Want 't is toch reeds een eisch van billijkheid dat in een wetgevend lichaam ook de minderheid der be volking wordt gehoord. En nu voegde nog een sociaal democraat toe, toen ik hem wees op die billijkheidJawel, dat is volko men waar, maar zie eens naar alle plaatsen in ons land, daar houden zij ons er ook uit, als zij maar eenigs- zins kans hebben. Daar gunnen zij ons zelfs geen zetel 1 Zij hebben dus hun verdiende loon 1 Maar dat neemt toch niet weg, dat, als men u onbillijk behandelt, gij daartegenover de tegenpartij bij wijze van wraak weer onheusch behandelt, hetzelf doet wat hij in een ander afkeurt, gaf ik hem bescheid. Werkelijk, ik voel, dat S.D.A.Pers gelijk hebben, als zij zeggen, dat men stelselmatig de socialisten geen zetel gunt, al was het alleen maar een zetel uit billijkheids-overwegingen, maar dan moet men in den rooden hoek zelf het voorbeeld geven, zou ik zoo denken. Schumannen Schevenin- gen Arme twee 1 Scheveningen een onherbergzaam oord, Schumann een fiasco, althans dit jaar Scheveningen leeg door 't aller- aller slechtste weerSchumann ook leeg, èn door 't slechte weer èn door de concurrentie van Hagenbeek. Nu kan ik dit laatste best be grijpen. Schumann kan men ieder jaar gaan bewonderen. Daar gaat geen jaar voorbij, of men kan de diverse dres- suren van paarden, die per slot van rekening allemaal toch, op dezelfde wijze zijn gedresseerd zien, terwijl een inrichting als die van Hagen beek slechts zelden te bezoeken is. Hieruit blijkt wel reeds voldoende, dat Hagenbeek 't enorm druk heeft. Avond aan avond zit de groote tent stamp- en stampvol. En laat ik u eerlijk zeggen, dat ook ik liever eens bij Hagenbeek zou kijken dan een heelen avond eigenlijk 't zelfde te zien is om te rijden, drinken we koffie bij haar, zeiden ze bij 't afscheid nemen. Nils was al spoedig al dat gepraat moe. Kom, daar is het kanaal, daar zijn we alleenzei hij verdrietig. Ach ja, antwoordde Charlotte, ik heb bovendien ook nog geen teeder woord van je gehoord Achter een hut van planken onarm- de en kuste hij haar, ofschoon zijn liefkoozingen iets vluchtigs hadden, stelde zij dat op rekening van zijn vrees, dat men hen zou zien. Wij zijn toch tenminste bij el kaar Ach, Nils, als je toch je moe der tot verzoening kondt bewegen zuchtte Charlotte. Al kan ik het ook, schat, ik deed het thans niet. Laat ze mij maar ontberenze heeft het immers zoo gewild. Zooals de zaken nu staan heb ik de handen vrij en heb haar overdreven beginselvastheid niet noo- dig. Charlotte keek hem verschrikt aan, Nils lachte. Laat je maar niet aansteken door haar pedanterie, zei hij. Schumann heeft dan ook reeds eenige malen een voorstelling niet laten doorgaan, wegens het slechte bezoek. Dat ook Scheveningen een „strop" heeft, is wel te danken aan het ver velende weer, dat nu ook maar geen dag te vertrouwen is. Aan 't strand is het nog geen dag werkelijk mooi geweest. Ais 't eens niet regende, woei men er letterlijk weg en als 't eens niet waait, dan zorgt de regen er wel voor, dat de bezoekers al heel spoedig eclipseeren. Een debacle kan men dit zomer seizoen voor de maatschappij „Zee bad Scheveningen" dan ook vrijwel noemen, 't Schijnt dat de goede jaren voorbij zijn. Als men zoo de oudjes eens hoort verteller, wat er voor jaren alzoo in Scheveningen te ver dienen was, dan denkt men wel eenswat een verschil met thans. Jaren als dit er een is, zijn weer de ondergang van heel wat kleine za- kenmenschen. Dixi, De Kabinetscrisis. Dr. D. Bos is gisterenmiddag aan het station Apeldoorn gearriveerd. Hij begaf zich per hofrijtuig naar het Loo, waar.hij ten paleize door H. M. de Koningin werd ontvangen. De Socialistische Kamerclub. De sociaal-dem. Kamerclub heeft gisteren haar eerste vergadering met de nieuwgekozen soc.-dem. Kamer leden gehouden. Verkiezings-statistiek. Verschenen is als no. 189 der bij dragen tot de statistiek van Neder land, de statistiek der periodieke verkiezingen voor de Tweede Kamer der Staten-Generaal en de Provinci ale Staten, gehouden in 1913. Wat vorm en inhoud betreft sluit deze statistiek zich aan bij hare voor gangster, met slechts deze uitzonde ring dat in stede van de mannelijke bevolking op 1 Januari 1913 thans is vermeld het geraamd aantal mannen van 25 jaar of ouder op dien datum, welk aantal, uit de uitkomsten van de laatstelijk op 31 December 1909 gehouden volkstelling kon worden berekend, door yoor iedere gemeente vast te stellen het percentage van de mannelijke bevolking. Het fabelwerk wordt wederom voorafgegaan door een alphabetische naamlijst der candidaten met vermel ding der districten, waar zij gesteld, respectievelijk gekozen werden. In het geheel zijn voor de Tweede Kamer 336 candidaten (in 1909, 300) voor de Provinciale Staten 618 can didaten (in 1910, 547) gesteld onder Vervolgens vertelde hij van zijn tegenwoordig leven. Wat die Stahi- berg voor een buitengewoon man wasdat hij het hoofd vol had van duizende plannen en daarbij toch altijd precies wist, wat hij wilde. En wat voor slag hij had om zaken te doen I Bij hem was het nooit een lang heen en weer pratendaar was 'teenvoudig: wil je, of wil je niet? Hij gebruikte nooit te veel. En het geld I Dat vloog bij hem maar zoo uit en in. Niet bij duizenden, maar bij tienduizenden en hoogere bedra gen. En crediet had StahlbergBijna ongelooflijk. Natuurlijk werkte hij niet alleen met eigen geld, maar banken en particuliere personen stel den hem elk bedrag ter beschikking. En Stahlberg gaf zuik hooge renten als geen enkele andere instelling. En jij hebt hem je geld ook gegeven vroeg Charlotte. Ho, weet je het ook al? zei hij met een triomfantelijken lach. Baron Gellarstierna heeft het verteld, antwoordde Charlotte. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1913 | | pagina 1