EL.
mm.
Vrijdag
11 Juli
IUÉI Onwrikbaar
BOS.
if.
MAN.
K 10
No. 162
51 e Jaargang.
1913.
BINNENLAND
Oude Jeneier,
VAH PITHÏ OF m UK.
prijzen.
ElUMi VAN
itte Portwijn
White Port-
ard Genuine
laga, Samos
IE qualiteiten.
FEUILLETON
nessy Co.
Martell,
ockink,
Lucas Bol»,
ïootz,
p Zoon
olijn.
m
in
TELEFOON 46.
loJten worden
VERANCIERS
(75 tot 100 Kilo,
orden op aanvraag
Co., Exportslach-
VLISSINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. van DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 1-4 regels 0.40. Voor elke regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen.
TELEFOONNUMMER 10.
Abonnements- Aduertentiën op zeer uoordeelige voorwaarden.
Kamerverkiezingen.
Gisteren zijn te Amsterdam officieel
candidaat gesteld voor het lidmaat
schap der Tweede Kamer voor dis-
drict VI het geldt hier de plaats,
opengekomen door het bedanken van
mr. W. H. de Beaufort de heeren
B. Nierstrasz (vrij-liberaal), mr. H.
Verkouteren (christ.-hist.) en P. A. C.
Joosten (S. D. A. P.)
Aan de „Avondp." wordt bericht, dat
de rechtsche partijen bij de naver-
kiezing in het district Hoogezand in
geen geval met een eigen candidaat
zullen uitkomen en zich stipt onzij
dig zullen houden.
Bezoek van H. M. de Koningin
aan de Rozententoonstelllng te
Boskoop.
Ongeveer half elf gistermorgen
arriveerde H. M. de Koningin, verge
zeld van Z. K. H. Prins Hendrik en
gevolg. Uit alle huizen woei de drie
kleur, terwijl een groote menigte zich
bij het tentoonstellingsgebouw ver
zameld hadzelfs op de daken der
huizen was men geklommen. De kin
deren van alle scholen waren bij het
gebouw opgesteld om Hare Majes
teit en den Prins te begroeten.
Onder enthousiast en daverend
hoera-gejuich en handengeklap stegen
Hare Majesteit en de Prins uit de
auto's. Aan de geestdriftige toejui
chingen scheen geen einde te komen.
H. M. werd verwelkomd door den
burgemeester van Boskoop, den heer
Grootenhuis.
Nadat H. M. en Z. K. H. met het
koninklijk gevolg in het ontvangst-
paviljoen waren geleid, werden aldaar
de verschillende bestuursleden der
vereeaiging Boom- en Plantenbeurs,
alsmede van het tentoonstellingsco
mité enz. aan H. M. voorgesteld,
waarop de heer J. H. van Nes, voor
zitter der tentoonstellingscommissie,
H. M. toesprak.
Nadat H. M. in enkele woorden
den heer van Nes had bedankt voor
de ontvangst die haar was bereid,
werd een rondgang over het tentoon
stellingsterrein gemaakt, waarbij H. M.
rondgeleid werd door de heeren H.
J. van Nes en J. W. de Ruyter, voor
zitter der vereeniging Boom- en
Plantenbeurs, die H. M. inlichtingen
verschaften over het geëxposeerde.
Met groote belangstelling nam H.
M. alles in ©ogenschouw en meer
malen betuigde H. M. haar ingeno
menheid met hetgeen de Boskoop-
sche kweekers hier te zien hebben
gegeven. H. M. vond de expositie
zóó interessant, dat zij na den rond
gang nog eenmaal terugging, om een
kijkje te gaan nemen in het bijge
bouw, waar de afgesneden bloemen
Teleph. 92.
rradig
If JL
ibevelend,
Roman door L. Haidheim.
(Nadruk ^verboden.)
13.)
Bij ons pastze nietze is veel
te fijn en te teer. Jouw zus
ter zoekt immers een meisje tot sieun
en in haar kleine huishouding
Hm, jaDat zou prachtig we
zen. Maar nu is onze juffrouw ziek
geworden en moeder zendt mij naar
u ze dacht, dat gij ons wel zoudt
helpen, tante, ge kondt ons de
nieuwe juffrouw
De hemel beware meWat
voor ons te fijn is, past voor jullie
ook nietriep vrouw Jensen bruusk.
En ze kan immers ook nog zoo weinig
De verontzettelijkheid, die haar
steeds eigen was geweest, weerspie
gelde zich duidelijk op haar gelaat.
Haar antwoord op liet voorstel klonk
bijna vijandig.
Jan Begeraann keek haar getroffen
aan.
en stamrozen op de meest artistieke
wijze zijn geëtaleerd.
Na ruim een uur over de terreinen
te hebben rondgewandeld het pu
bliek was gedurende het Kon. bezoek
niet op de tentoonstelling toegelaten
werden H. M. in de ontvangstsa
lon eenige ververschingen aangebo
den.
Na nogmaals van haar ingenomen
heid met deze prachtexpositie te heb
ben blijk gegeven verliet H. M. om
streeks half twaalf de tentoonstelling,
om zich vervolgens weer per auto
naar Hazerswoude te begeven om
vandaar liaar reis naar Den Haag
per trein voort te zetten. Ook bij
haar vertrek werd H. M. weder door
de dichte menigte langs den weg
met geestdriftige hoera's begroet.
Kardinaal van Rossum
Voor de audiëntie ten Hove werd
kardinaal Van Rossum gisteren te 3
uur aan de woning van den nuntius
afgehaald in twee hofrijtuigen, het
eene bestemd voor Z. Em., het an
dere voor zijn secretaris en den gen-
tilhomme.
De kardinaal werd in de vestibul
van het paleis ontvangen door twee
kamerheeren.
De grootmeester van het Huis der
Koningin, baron Sirtema van Grove-
stins, leidde den kardinaal in de
audiëntiezaal- bij H. M. in, waar de
Koningin omringd stond door den
gewonen dienst.
Z. K. H. de Prins was bij de ont
vangst tegenwoordig.
Na afloop van het gehoor werden
d-e twee leden van zijr. gevolg door
Mgr. Van Rossum aan de Koninklijke
Familie voorgesteld.
H. M. verleende den Kardinaal het
Grootkruis Nederlandsche Leeuw.
Blijft de blauwe uniform?
In militaire kringen gaat het ge
rucht, dat de thans bestaande blauwe
uniform naast de onlangs ingevoerde
grijs-groene uniform zal blijven ge
handhaafd voor officieren en onder
officieren en wel als „uitgaans-uni-
form".
De grijs-groene uniform zou dan
uitsluitend te velde moeten worden
gedragen. („Avp.").
Salaris van politie-personeel.
Door den burgemeester van Rot
terdam is bij den gemeenteraad een
voorstel ingediend om de bezoldiging
van het politiepersoneel belangrijk te
verhoogen, n.l. die der agenten met
1 tot 2 gld. per week en voor de
hoofdinspecteurs, inspecteurs te, 2e
en 3e kl. en inspect, tituiair de mini
ma te verhoogen met resp. 450, 350,
300 en 100 gld. en de maxima-Tiet
resp. 600, 500, 350, 300 en 100 gld.
Voor 1914 zal dit een verhooging
van uitgaaf bedragen van f 90.000.
Er is u wat overkomen, tante.
Zoo zijt ge toch anders niet, zei hij
vriendelijk en alsof hij geen kwaad
dacht.
Over 't gelaat van vrouw Jensen
vloog een schaduw, en toen Jan dat
zag, dacht hij goedhartig ze is ook
de jongste niet meer en heeft op een
flinken steun gerekend.
Nu, dan kan ik maar dadelijk
probeeren, of ik andere hulp voor
moeder kan vinden, zei hij luide en
stond op. 't Is heel vriendelijk van u,
tante, dat ge aan de domineesvrouw
gedacht hebt. Ik hoop, juffrouw Eh-
rik, dat het u bij mijn zuster en
zwager goed zal bevallen. En zoo
eenzaam, als het lijkt, is het er ook
niet. Ik kom er dikwijls en u zult
het ziende buren zijn alle nette
menschen.
Ik dank u, meneer Begemann,
antwoordde Charlotte en haar stem
klonk warm en dankbaarwant hij
was de eerste mensch, die haar met
hartelijke welwillendheid bejegende.
En als het ijs is, dan mag ik
met u rijden? Kunt u schaatsen
rijden
Ja, ik kan het wel, maar
Padvinders.
Bij Birmingham is de groote
bijeenkomst van padvinders gehouden.
In Birmingham zelf zijn een 6000-tal
padvinders, die voor het grootste deel
behooren tot de Christelijke Jsnge-
lingsvereeniging, die over de geheele
wereld verspreid is.
Er was een padvinderskamp van 7200
padvinders en 300 leiders, verdeeld
over 1200 tenten. Onder deze pad
vinders waren ook een 5-tal Hol-
landsche jongens, onder leiding van
den heer Metelerkamp.
Zaterdag was de bijeenkomst. Toen
kwamen er nog wel 20,000 padvin
ders uit alle oorden van Engeland bij.
Over deze bijna 30,000 jongens hield
Prins Arthur van Connaught, vergezeld
door generaal Baden Powell, een
revue. Een indrukwekkend gezicht
was het, toen op commando de 30,000
padvinders de hoeden op de stokken
plaatsten en een driewerf hoera voor
prins Arthur aanhieven.
Zondag was er een godsdienstoe
fening in het kamp, die door onge
veer ,10,000 padvinders wordt bijge
woond. Na afloop vereenigde Sir
Baden Powell alle troepleiders en
vreemdelingen om zich heen en
inspecteerde alle vreemde afgevaardig
den.
's Middags was er in de groote
kathedraal te Birmingham een gods
dienstoefening, welke door den bis
schop van Birmingham geleid werd
De vrouw van e... manufacturer
te Schönthal in Beieren, heeft bin
nen veertien maanden het leven ge
schonken aan zeven kinderen. In
April 1912 kreeg zij vier meisjes
tegelijk, Donderdag drie jongens.
Blijft dit 7-tal in 'het leven, dan
viert men in dat gezin jaarlijks een
viervoudigen en nog eens een drie-
voudigen verjaardag.
Te Wood Groen in Engeland
vierde laatst een oude dame haar
109en jaardag. Dat was wel iets
buitengewoons, vooral omdat het
oudje nog zoo kras en gezond is.
In tegenstelling met zoovele andere
honderdjarigen geniet zij nog een
uitstekende gezondheid, eet en drinkt
met een eetlust, dien menigeen
haar benijden zou en gaat dagelijks
nog een kleine wandeling maken.
Eens per week gaat zij zelfs een
uitstapje naar een tamelijk steilen
heuvel in den omtrek maken, om
zelf haar ouderdomspensioen op het
postkantoor te gaan halen. Bij een
gesprek, verklaarde de vrouw lachend,
dat zij er zeker van is, dat zij nog
menig jaartje haar geld daar zal
halen.
Een van de leefregels van dit bij
zonder krasse oudje is„Eet veel
Nu, verder hebben we niets noo-
dig. Dat zal een leventje worden
Zoo iets krijgt men nergens te zien
dan bij ons, juffrouw Ehrik. Dus, de
hand erop r u bent door mij be
sproken, zoolang het ijs vast is
Verlegen keek Charlotte naar vrouw
Jensen.
Dat hangt van je zuster af, Jan
zei deze.
De deur naar de lange gang van
den koestal werd nogmaals open
gerukt.
Vrouw Jensen, kom toch gauw
de vos ligt in den stal onderstboven en
is niet in orde riep de paardeknecht,
wien de beide jonge vossen toever
trouwd waren.
De meesteres des huizes sprong op
en liep de deur uit, Jan Begemann
volgde ha:.r.
Dat dure paardHet dier was
toch anders door en door gezond,
hoorde Charlotte luar reepen.
Charlotte bleet aan de ontbijttafel
alleen. De dienstmeiden renden na?r
den stal.
Zwaarmoedig keek het jonge meisje
rond. Dat was dus het thuis van
Nils!
en goed". Tot haar tachtigste jaar
heeft mevrouw Clark hard gewerkt
en was altijd vroeg op haar post,
maar toen vond zij het ook genoeg
en meende nu een welverdiende rust
te mogen genieten. Ofschoon de
oude dame nog geheel met alles
meeleeft en voor alle nieuwe uitvin
dingen een groote belangstelling
toont, heeft zij 't nog nooit gewaagd
met een motorbus of electrische
tram mede te gaan. Zij is echter wel
bereid bij gelegenheid een autoritje
te maken. Mevrouw Claik, die in
Engeland voor de oudste bewoonster
geidt, heeft slechts éen zoon en éen
dochter. Beiden zijn nog in leven en
genieten ouderdomspensioen. Haar
•udste kleinkind is 58 jaar en haar
oudste achterkleinkind telt 30 lentes.
Het zal dus al heel wat jaartjes
geleden zijn dat me.vrouw Clark haar
groene bruiloft vierde.
Van een Niassche bruiloft vertelt
het Bat. Handelsbladwe ontleenen
er bet volgende aan
De kokkie vertelde met een glun
der gezicht aan mevrouw, dat haar
dochter ging trouwen. Ze deed een
goede partij de bruidegom had een
eigen huis en wei een veertig var
kens. „Of mevrouw ook eens op de
bruiloft kwam kijken Mevrouw
beloofde dit en van het bezoek lezen
we
Wij klimmen het smalle,
krakende trapje op, voorzichtig, want
het wankelde en schudde onheilspel
lend, kwamen in de achtergalerij
waar een benauwde, warme luchtvan
menschen en wierook ons den zak
doek voor den neus deed houden.
We liepen naar de bruidskamer,
voorgegaan door de dikke, immer
glimlachende kokkie, tusschen de
groepjes op den grond gezeten vrou
wen door, die ons scherp opnamen
en haar op- en aanmerkingen over
ons maakten. In de bruidskamer zat
op een bont Perzisch tapijt het
bruidje, jong, halfvolwassen kind
nog, het teere kopje gebogen onder
den zwaren hoofdtooi van gouden
en zilveren haarspelden, schitterend
van diamanten en brillanten, zware,
gouden kettingen om hals en polsen,
zijden sarong en baadje, de slendang
met goud doorweven.
Dicht bij haar eenige bruidsmeisje,
allen nog haast kinderen, doch allen
getrouwd.
Allen even „mooi" gekleed in zijde,
beladen met juweelen.
Zoo breed en gespierd de mannen,
zoo-fijn en tenger de vrouwtjes.
We bekeken het bruidje dat geen
woord mocht zeggen (hoewel het
spreken wel eens door de vingers
wordt gezien); zagen den vermoei
den trek om haar mond, zeiden de
moeder, dat 'ttoch eigenlijk wreed
was, om haar zoo den heelen nacht
En Nils wil Dina klonk het
haar in de ooren met den harden
klank van de stem der oude vrouw.
O, hoe bitter, hoe ontzettend bit
ter was datAls ze maar weg
kon komen Elke minuut werd haar
tot een kwelling. Dat Nils binnen
zou kunnen komen, dacht ze in 't
geheel nietdie was immers wegge
gaan om haar te ontwijken en had
zeker met zijn moeder afgesproken,
dat deze haar uit het huis zou zien
te krijgen.
Nils keerde stellig pas terug, wan
neer hij zeker was van haar niet meer
te zullen ontmoeten. Wie zou Dina
zijn Rijk was ze natuurlijk. Dat ze
Jan Begemann's zuster was en vrouw
Jensen haar daarom r.iet naar Jan's
moeder wilde laten gaan, vermoedde
ze niet, ze dacht er ook niet over
nawant ze kwam in een toe
stand van diepe geestelijke depressie,
het gevolg van de inspanning en het
lichamelijke lijden van den vorigen
dag. Ook daarvan was ze zich niet
duidelijk bewust; ze leunde in den
houten armstoel achterover en keek
voor zich uit. De wanden waren be
kleed met blauwe Delftschc tegels
met dien zwaren tooi op 't hoofd
te laten.
„Ach", was het antwoord, „nog
één nacht en dan nog twee etmalen
maar. Ik heb die pijn ook moeten
verduren. Je hebt er nog een week
lang hoofdpijn van, maarapa boleh
boeat
En ze toonde ons het bruidsbed,
inet zware gordijnen van zijde, met
gouden klamboehaken, met juweeien
ingelegd, de kussens en goelings, de
sprei, het dek, alles van liet fijnste
zijden weefsel, met goud- en zilver
draad bestikt. Dan in twee glazen
kastjes de bruidsgeschenken, meest
bestaande uit tallooze fleschjes en
slendangs. Toen' we alles bekeken,
toen we gegeten hadden van de droge
gebakken koekjes liepen we naar de
binnengalerij, waar gedanst zou wor
den.
De paren bewogen zich, de vrou
wen ernstig, zedig voor zich uit
kijkend, één enkele met een inge
houden lach, de mannen met het
genot van den dans op hun gezicht.
Nimmer heb ik zien dansen met
zoo'n ernst, met zoo'n gratie. Zelfs
het oude was ondanks haar jaren, nu
één-en-al lenigheid.
Geen handgedruk, geen gehos,
slechts de vingertoppen van de uit
gestoken hand kwamen naar elkaar
toe, om op een milimeter afstand snel
teruggetrokken te worden. En dan
klonken wegvagend plots den
ernst en de stilte luid, vroolijk
van een der mannen de commando's
in het Fransch„Blaaaangsez
madameSssaaangszes de dames 1
Aaangepang-dee i"
Het „bonte Perzische tapijt", waar
op het bruidje zat, moge mooi ge
weest zijn, het zal zeker op verre
na niet zoo kostbaar zijn geweest
als het tapijt, dat het Victoria en
Albert-Musuem »e Londen in bruik
leen heeft gekregen, dat een der
stukken is van het „paarlentapijt van
Barode" en geldt voor het kostbaar
ste tapijt ter wereld.
Dit prachtstuk van Indische kunst
bestaat uit vier symmetrische vakken
elk van 20,55 M. in het vierkant en
die precies aansluiten. Het tapijt was
door den voorganger van den tegen-
woordigen Maharadjah bestemd voer
het graf van Mohamed te Medina.
De grootsfe borduurkunstenaars eu
juweliers van Baroda hebben er drie
aan jaar gewerkt, het gebruikte mate
riaal kostte meer dan 10 millioen gld.
Het stuk in het Victoria en Albert-
Museum vertoont in het midden een
bloem, van 4 of 5 diamanten. De
omlijsting wordt gevormd door 24
rosetten, elk van 25 diamanten. Robij
nen, smaragden en saphieren wórden
door arabesken van paarien omringd.
De Hindoe-vorst, door een zijner
lievelingsvrouwen tot den Islam -be-
daarboven zag men planken met al
lerlei tinnen en koperen voorwerpen,
hier en daar groote kasten met gla
zen deuren, vol met porselein en
andere voorwerpen van waarde. Over
den steenen vloer lag voor zoo
ver vrouw Jensen en haar zoon
er gebruik van moesten maken, een
groote mat, in 't buitenland van stroo
of biezen gevlochten. Voor 't venster
op de plaats, waar de dienstboden
zaten, was zand gestrooid en alles
blonk en glom van zindelijkheid.
Tusschen de tegenover haar lig
gende vensters stond een reusachtige
kist en niet ver van daar een groote
kast van mahoniehout.
Dat alles nam Charlotte als on
bewust waar, maar het werd haar
niet eens duidelijk, hoe /reemd haar
deze inrichting aandeed. Daar kwam
de groote meid binnen en ledigde
den grooten waterketel, die op het
haardvuur kookte in een staiemmer,
liep daarna naar de pomp in de
kleine keuken, waar het eetgerei
gewasschen werd, en vulde den ke
tel opnieuw.
(Wordt vervolgd.)
