Eerste Blad Zaterdag 21 Juni Bil iimmer bsgtsat uit 2 Madia N o, 145 51e Jaargang. 1913. AflN ZEE. FEUILLETON Brieven uit de. Hofstad BINNENLAND VLISSINGSCHE COURANT Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDF. Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels 0.40. Voor eikeregel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Qroote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. flbonnements- fidoertentiën op zeer ooordeelige woorioaarden. Nieuwe Abonné's, uit gezonderd bij weKelijKsche betaling, ontvangen de dage> lijtïs verschijnende „VLIS-^ SINGSCHE COURANT" kos teloos tot 1 Juli 1913. In deze dagen staat de zon op haar hoogtepunt aan den hemel heden heeft zij haar zenith bereikt en reeds morgen beginnen weder de dagen te „korten". De zomer, ook die op onze kalenders aan den wand, is thans gekomende volle zomer tijd staat voor den aanvang gereed. Reeds hebben wij een voorproef ge smaakt van de warmte, die wellicht nog te wachten is als eenmaal de „hondsdagen" daar zijn. Na de rijk- bloeiende Mei-maand, ditmaal bijzon der weelderig, is nu de zomermaand gekomen, waarin de zachïe tinten van het jonge blad en de bloesems plaats maken voor de vastere kleu ren van de volle bloem en het volgroeid blad. Het is volop weelde nu in de natuur om ons heen, alles noodt tot genieten door hen, wier geest en gemoed daarvoor ontvan kelijk zijn. Want de eene zonrijke dag volgt den andere, de lichte nach ten tot luttel uren verkort, doen den langen dag in kleurenweelde aan den hemel verkwijnen, om dra aan de oosterkim het licht-spel van den nieuwen jongen dag, herboren, te zien verrijzen. Dagin-, dag-uit, drie volle zomermaanden. En al is ook de zonnewagen van dezen dag af, door het zenith ge komen en reeds gedoemd om steeds lager gaande bogen langs den hemel- weg te beschrijven, tot het laagste punt bereikt zal zijn, toch is deze tijd, de dankbare tijd van zon en zomer en leven we onder de zomer- teekenen van den dierenriemde Kreeft, de Leeuw en de Maagd. Al les dringt tot herstel der in den winter tijd verloren krachten, tot terugwin ning van het deugdelijk evenwicht mens sana in corpore sano, die eerste regel van alle gezondheidsleer een gezonde geest in een gezond lichaam. Daartoe staan vele wegen open, voor wien een onderbreking der dagelijksche werkzaamheden ge- wenscht, dikwerf noodzakelijk is. Naar buiten, luidt het parool, en een dier vele wegen, leidt in de laatste Roman uit het leven door O. Elster (Nadruk verboden.) 63) Nu zweeg Brunhilde en zonder op houden droppelden de tranen van de bleeke wangen. Doch in haar hart rijpte een besluit en na een poosje hief ze met een vastberaden uitdruk king op het gelaat het hoofd op. Het lag niet in haar karakter om stil te zitten en te peinzen zelfbewust han delen kwam met haar natuur overeen. De brave onderofficier heeft ge lijk, oom, zei ze. We moeten Walter helpen. Maar hoe zullen we hem hel pen? vroeg Hildebrandt op klagenden toon. De briefschrijver meent, dat ik zeer rijk ben, en ik ben maar een arm, ziek man, die nauwelijks van den interest van een klein kapitaal kan leven. En het kapitaal is immers vastgezetik kan er niet van afnemen. Maar dat is immers ook niet jaren meer en meer den zee-kant op, naar Hollands duinen en Hol lands strand. Men mag vrij de Geldersche vallei, de Betuwe, den Achterhoek prijzen om het eigenaardig wisselend aspect der zachte glooiingen van het landschap, den bekoorlijken aanblik van de door blauwe waterbanen door sneden landouwen met de ruischende halmen van het straks rijpe graan, den doordringenden geur der den- nenbosschen. Maar de innige harmonie van land en lucht, de milde muziek der strandwaarts deinende golven, de rustige ruimte aan zee, die het oog met geen enkele onder breking, hóever het ook reike, een eindeloos aspect gunt, waar vindt men, dieper landwaarts in, zulk een harmonische samensmelting van alle onderdeelen tot één geheel van ma- jesteuse rust. Het is die overweldigende rust, welke aan zee zóó weldadig werken kan op die haar vrijwillig of volgens voorschrift zoeken, dat jaarlijks dui zenden en duizenden, vaak van heel ver den zeekant, en den Hollandschen zeekant bij voorkeur, komen opzoe ken zij komen er ook om de zuivere lucht door de longen te doen opne men en als het ware te ontsmetten van de onzuiverheden door het stof der steden daarin gebrachtzij komen er niet minder om de schoon heid te aanschouwen van ons strand, onze duinen, onze zee. Dat heeft reeds de groote schilder Mesdag den vreemdelingen die zijn stukken tegen goud opwegen -- geleerd, gelijk hij het niet minder zijn land- genooten deed, hoe schoon de zee- zoom is aan Holland's kust 1 Telken jare om dezen tijd bij voor keur, komen van over de grenzen de honderden, komen uit het eigen land de duizenden, die willig zijn te leeren, wat de zee hun zegt. Dan leeren zij haar aanblik kennen in de wazige morgen uren, die zoo gansch anders dan in de scherp-getinte mid dagstonden is, op hunne buurt weder zoo verschillend van de kleurrijke avond-uren aan zee. Zij ieeren haar luimen kennen bij het zacht wiege lend deinen der nauwelijks door een koelte bewogen baren, zij zien haar bulderend en verbolgen het strand beuken, a's de wind tot een storm, straks tot een orkaan, aanwakkert en de golven dreigend de kust naderen om er met donderend geraas in mil- liarden vonken uiteen te spatten. Zij leeren begrijpen hoe moeilijk, hoe hard het lot veelal is van hen, die zich aan de ongewisheid dier baren toevertrouwend, voor zich en de hunnen daar het dagelijksche brood moeten winnen zij kunnen er ieeren den Hollandschen visscher, den Hol landschen zeeman te achten, en veel noodig oom. Waarom komt Walter niet te rug Hij heeft immers vrijen over tocht en hier zouden we hem kunnen verplegen. Dat is een onbegrijpelijke stijfkoppigheid van Walter 1 Hij weet immers wel dat ik niet kan reizen. En Mary kunnen we er toch ook niet heensturen. Ze past heelemaal niet voor ziekenverpleegster. Bovendien willen ze immers ook over vier we ken trouwen en dan gaan we allen naar Wannsee verhuizen. Ik begrijp Walter niet. Brunhilde begreep echter zeer goed, wat Walter van zijn vroegere woon plaats verwijderd hield, en haar hart beefde bij deze gedachte. Ze stond op en sprak met vaste, diepe stem Uw overwegingen zijn zeer juist oom. Jij en Mary jij kunt geen van beiden gaan reizen daarom zal ik gaan. Jij? Neen, dat is niet mogelijk 1 Wat moet ik dan zonder jou beginnen, Brunhilde Je hebt juffrouw Ritter en Mary. Bovendien ben je zoover weer her steld, dat je mijn verpleging kunt zal hen dan ook duidelijk worden van Hollands innigste gevoelens. Want Neerland en de zee hoe vaak, maar nimmer genoeg herhaald zij zijn éénhet land „ontwoe kerd aan de baren" is in dien strijd van eeuwen tegen de sterkste der elementen, daarin niet overwinnaar kunnen blijven, zonder tevens veel van den vijand, die tegelijk de boe zemvriend is, over te nemen in aard en diepste wezen. Stel voor één oogenblik het ondenkbaar en onmo gelijk geval, dat Holland en Zeeland werkelijk aan land en niet aan water palen zouden, hoe zou daarmede heel onze volksaard, ons bestaan, ons wezen tot onherkenbaar toe ge wijzigd worden. Immers, van de zee hebben, vrij de stoerheid gekregen, die een volk sterk maakt, den durf wanneer het er op aankomt, de vast beradenheid in oogenblikken van ge vaar eigenschappen, die waarlijk niet tot de slechtste van een volk behooren. Op haar golven is in de houten schepen van weleer de staal vaste kern gelegd voor de verdere ontplooiing van het beste dat wij bezitten, den drang naar vrijheid en de wetenschap, dat het geluk van een volk niet afgebedeld, maar ver overd moet worden, met vasten wil en eigen kracht. Geven wij haar dan als wij „aan zee" zijn en tegenover haar staan, voor al het vele, dat zij ons indivi dueel en als volk schonk, een wei nig genegenheid terug. Wanneer deze brief onder uw aan dacht komt, maken wij ons op, om voor de derde maal elkander te lijf te gaan. Maandag toch zullen wij hier gaan herstemmen voor de Pro vinciale Staten. Reeds twee malen hebben wij el kaar in 't haar gevlogen, thans zullen v/ij 't voor de derde maal nog eens probeeren, om dan tenslotte Woens dag 'voor de vierde maal met de kiezerskaart gewapend, naar 't stem bureau te trekken om daar onze stem uit te brengen op den man onzer keuze 1 Wij maken het dit jaar wel bijzonder druk. Eerst Provinciale Sta ten, dan Tweede Kamer, hierna nog eens Provinciale Staten en voor de tweede maal Kamer, om tenslotte nog eenige keeren op te trekken voor de Gemeenteraadsverkiezingen. De hartstochten hier zijn danig opgewerkt, en alles wijst er op dat het nog erger worden zal. Voor het bureau althans van de „Haagsche Courant" en voor die van de andere Haagsche bladen, heeft het reeds aardig gespannen Dinsdag. In de Wagenstraat was 't zoo ont missen. En dan als je naar Wann see verhuist, moet ik je immers toch verlaten. Brunhilde neen, dat kun je niet meenen. In de villa is voor mij geen plaats, antwoordde ze kalm. Ik kan van Dettmer niet verlangen, dat hij ook mij nog opneemt. Ik zou daar om toch naar oom Christoph terug- keeren. Maar maar ik kan je immers geen geld geven de uitzet van Mary kost reeds zooveel.... Maak je daarover niet ongerust, oomik heb een som bespaard, die volkomen voldoende is. Neen, neen, dat gaat nietJij, een jong meisje, wilt imelemaal alleen de wereld ingaan naar een woest, onbeschaafd land je zult je bloot stellenen de gevaren van den oor log neen, het gaat niet, kind. - Het moet gaan, oom 1 Wat zullen de menschen ervan zeggen Dat is mij om 't even. Walter heeft onze hulp noodig Walter is mijn neef en en oom, ik be min hem, voegde zij er zacht, bij ter zettend druk, dat er eigenlijk geen plaats meer was om te gaan vechten, men stond er met de handen stijf tegen 't lichaam geplakt en kon zich niet bewegen. Zoo had deze drukte toch ook weer zijn goede zijde, door handgemeen onmogelijk te maken. Ware er meer ruimte geweest, dan kan men er veilig op aan, dat de diverse politieke richtingen elkander daadwerkelijk zouden hebben be- kampt en aan den tand gevoeld. Want de gemoederen waren heet geloopen. Nu bleef 't alleen bij nijdige ge zichten, gegil en geschreeuw en ge fluit en gezang. Vooral toen het bekend gemaakt werd, dat in district I de heer Deen, vrijz. dem. ineens was afgevallen, kwam er aan 't lawaai schier geen einde. Van uit het roode kamp, dat in de Wagenstraat was opgeslagen als 't ware, ging een gejubel op, waardoor hooren en zien je verging. Van rechts is er niet gejubeld en terecht. Den Haag is voor de coalitie niet bemoedigend geweest. Wat het echter wezen zal bij de herstemmingen, wij weten het niet, maar dat het de volgende week des avonds voor de bureaux warm zal toegaan, daaraan behoeft niet te wor den getwijfeld. Op alle mogelijke manieren heeft men elkaar nu reeds 's avonds dwars gezeten, laat staan wat er volgende week zal gebeuren laten wij echter het beste er van hopen. Opmerkelijk is het feit, dat geen van de drie Haagsche districten ver tegenwoordigd wordt door de rechter zijde, terwijl de heer Ter Laan in district I een kans heeft, die zoo goeu als zeker is. De rare berichten, die er over den heer Deen de ronde deden en nog doen, hebben er zeker toe medegewerkt, dezen candidaat zoo be droevend weinig stemmen te doen krij gen. Maar direct rijst toch de vraag, gaat het publiek zoo of op losse praatjes.De uitslag van de verkiezingen heeft het bewezen. Een faire manier van bestrijden vond ik het echter niet. En nu eens hebben niet andere partijen den heer Deen dien hak gezet, doch de libera len zelf, of liever sommige liberalen, die niet te vinden waren voor de can- didatuur Deen. Laat ik echter er aan toevoegen, dat ook de protést-candi- daat der liberalen, de heer van Bosch het leelijk heeft laten zitten, nog lee- lijker dan de heer Deen zelf. In de andere twee districten zullen de liberalen hun mannetjes behouden ofschoon in district II de heer Hoe- jenbos al aardig naar de herstem mingen begint te loopen. Men heeft voor den heer Deen van alles geprobeerd en massa's geld voor reclame uitgegeven, maar het heeft niet geholpen. Den Haag I is en blijft wijl een gloeiende blos haar wangen bedekte. Jij bemint hem Jij bemint mijn jongen Ja, oom, ik bemin hem reeds sedert jaren Reeds sedert jaren En hij hij Hij beminde mij eens de omstandigheden scheidden ons van elkaar... De omstandigheden Neen, Brun hilde, ik zal het je zeggen, wat je scheiddeNu zie ik alles duidelijk in nu begrijp ik alles! Ik was het, die jullie scheidde dwaasheid, mijn waanzin, mijn jaloerschheid, die hem uit den weg wilde ruimen, die de be wonderende blikken niet verdra gen kon, waarmee zijn oogen je volg den. O, ik dwaas, ik krankzinnige dwaas, die al het ongeluk over ons alleen heeft gebracht 1 Een geweldige ontroering had zich van hem meester gemaakthij drukte de gebalde vuisten tegen het voor hoofd en viel kreunend in zijn stoel achterover. Ik smeek je, beste oom, zei Brunhilde vriendelijk, terwijl ze haar 1 arm om zijn schouders legde, wees rood, want dat de heer Ter Laan gewipt zal worden, door den heer Smeenk, lijkt mij hgogst onwaarschijn lijk. Daarvoor verschillen de stein- mencijfers te veel. Een nieuwe dwaasheid Men heeft toch rare dingen in de wereld en dus ook in onze residentie. AAen heeft b.v. menschen, die blij zijn, als zij een hoed kunnen koopen, die blij zijn als zij zooveel geld bij elkaar hebben, dat zij daarvoor een hoofddeksel kunnen aanschaffen. Maar men heeft ook wel menschen, of liever „menschen in den dop", die zich wat de portemonnaie betreft we! de weelde van een hoed kunnen ver oorloven, maar die er nu eenvoudig geen hebben willen. Is dat niet zonderling Waarom nu, hebben die menschen, die geen hoed kunnen koopen, niet in zich de gedachteIk wil er geen hebben en waarom piet omgekeerd denken de menschen, die nu wel zoo'n ding kunnen koopenkom ik heb er het geld voorik koop er nog een bij Ja, daarover heb ik wel eens zitten philosopheeren, maar tot heden toe is het mij nog niet gelukt, dat waarom te beantwoorden. Wij hebben hier een vereeniging van Haagsche H. B. S. jongedames of te wel „bak- vischjes", die besloten hebben voor den groei van het haar, geen hoed meer te dragen. Ik hoop dan ook, dat zij allen hun overtollige hoofd deksels zullen schenken aan die meis jes, die er nu wel gaarne een zouden hebben, maar die er een missen minder om den haargroei dan wel om de lasten. Ik denk echter wel niet, dat het lang duren zal, want het nieuwtje zal er niet heel spoedig af zijn. Als het maar eens een paar malen onver wacht hevig begint te regenen en als de jongedames maar eenmaal uitge put zijn in het verzinnen van nieuwe coiffeures. Moge dat spoedig het ge val zijn. Dixi. Eerste Kamer. De Eerste Kamer heeft gisteren zon der stemming het wetsontwerp aange nomen, betreffende de pensionneering van gemeente-ambtenaren en hunne weduwen en weezen. Voorts werden eenige kleine wets ontwerpen aangenomen, o.a. dat voor den vrijdom van suikeraccijns voor koekfabrieken. Na de pauze kwam het kustverdedigingsontwerp in be handeling. Eerste spreker was de heer van Voorst tot Voorst, die den heer van Karnebeek, de eenige die in de Tweede Kamer van links vóór dit wetsontwerp stemde, hulde bracht kalm. Denk niet meer aan 't verle den. Laten we niet achterwaarts maar vooruit zien. Laten we Walter hel pen, die thans in de eenzaamheid naar ziel en lichaam lijdt en niet waagt onze hulp in te roepen. Laten wij hem helpen 1 Dat moet thans onze eenige gedachte, onze eenige taak zijn. Ik was het, fluisterde de oude man met bevende stem, die hem in dit ongeluk stortte en hem al dit leed veroorzaakte. Wie daaarvan de schuld draagt, weet God alleen, Die in onze harten ziet, antwoordde Brunhilde diep ont roerd. Wij willen niet beschuldigen, wij willen niet richten, opdat we niet hem helpen en wij willen God bid den, dat Hij zelf geoordeeld worden zal. Wij willen alleen maar dat God onze hulp zegent. Dat is het eenige, wat ons arme menschen te doen overblijft.... De oude man vatte haar hand en kuste die met bijna eerbiedige tee- derheid. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1913 | | pagina 1