G
BOS.
Vrijdag
6 Juni
ES APPELEN
No. 132
1913
fabriek
ten
ZON EH.
51e Jaargang.
913,
kl-terrein
'lissingen.
:bouw.
IIZIH mi
riefwel.
URGER
bMEESTER
zandee.
Onde Jenever,
ockink,
Lucas Bols>
Joots,
p Zoon
olijn,
Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. j TELEFOONNUMMER 10. j flbonnements- fldoertentiën op zeer uoordeelige ooorioaarden.
BINNENLAND
FEUILLETON
VAH OEN DAK OP DEN TAK.
|GE DELFT 138.
voor Reparatie.
in Vlissingen.
IA,
Zoutelande.
linister van
feede Kamer.
Ischap „ONS
ste geven.
Is Bewijs van
IDAG 6 JUNI
recht, op
Kasten,
Dekens,
en, Lam-
enz.
en 30 ct. per ons.
id verpakt.
1 i s s i n g e n bij
t. per pond.
EN diverse soorten
CUITS, los en in
Aanbevelend,
van al 2 uur in J
n" te spreken.
ian<lel
Teieph. 92.
rradig
ibevelend,
VLISSING5CHE COURAINT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de* U i t g e v e r s
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENT1ËNvan 1—4 regels 0.40. Voor elke regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts twee maal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
De E. N T. 0. S,
Gisterenmiddag is te Amsterdam
de Eerste Nederlandsche tentoonstel
ling op Scheepvaartgebied geopend
in tegenwoordigheid van Prins Hen-
•drik, de ministers van binnenlandsche
zaken, van marine, van waterstaat,
van landbouw, nijverheid en handel
en van koloniën, den Commissaris
der Koningin in Noord-Hoiland en
vele andere autoriteiten.
Deze gebouwen, aan de overzijde
van 'tij, beslaan een oppervlakte van
20.000 vierk. meter, terwijl de ruimte
welke door het geheele tentoonstel
lingscomplex te land en te water
ingenomen wordt, niet minder dan
200.000 vierk. meters teit.
Veel belangwekkends op scheep
vaartgebied is op de tentoonstelling
te bezichtigen, maar ook voor het
vermaak is gezorgd door den weder
opbouw van den Dam van 1583 en
door het stichten van een Lunapark.
Z. K. H. Prins Hendrik, die gister
morgen de tentoonstelling „De Vrouw
1813—1913" met een bezoek had
vereerd, kwam bij tweën op de
E. N. T. O. S. aan. De openings
plechtigheid ging gepaard met rede
voeringen van den voorzitter mr. H.
Smeenge en van den minister van
binnenlandsche zaken mr. Th. Heems
kerk, waarna Z. K. H. Prins Hendrik
de tentoonstelling voor geopend
verklaarde.
Na de opening maakten de ver
schillende genoodigden een rondgang
op de tentoonstelling. Op Oud-Am
sterdam en wel op het Damplein
werden des namiddags 4 uur door
het koor der Koninklijke Oratorium
Vereeniging oud-Hollandsche liederen
ten gehoore gebracht.
Vervolgens werd teruggekeerd naar
het Paviljoen der stad Amsterdam,
waarvan de feestzaal met bekwamen
spoed weder tot expositiezaal was
ingericht, zoodat de genoodigden
nog gelegenheid kregen de inzendin
gen der gemeente Amsterdam vluchtig
te bezichtigen.
Nog geen beslissing.
Nog steeds heeft de minister van
oorlog geen beslissing genomen inzake
de bevordering tot adjudant onder
officier instructeur en de hierdoor
uit een billijkheidsoogpunt nood
zakelijk gebleken bevordering der
oudere sergeant-majoor-administrateur
die reeds aan liet examen voor adj.
onderofficier hadden voldaan.
Verschillende vragen inzake deze
bevordering werden door de brigade
commandanten aan den inspecteur der
infanterie gericht, welke echter niet
konden worden beantwoord.
De inspecteur der infanterie heeft
Roman uit het leven door O. Elster
(Nadruk verboden.)
50.)
En vertel nu dan of neen, ver
tel me niets, wat je pijn zou kun
nen doen. Wij zullen alleen maar
overleggen, hoe ik je kan helpen.
Eer je je vader weerziet, moetje hee-
lemaal weer op streek zijn.
Neen, neen Ik kan, ik wil mijn
vader niet terugziensnikte de on
gelukkige. Ik heb hem te slecht be
handeld Ik heb hem in zijn nood,
in zijn ziekte verlaten ik wilde de
armoede niet langer met hem deelen
ik wilde schitteren, beroemd wor
den En nu Wat ben ik geworden
Een verlorene....
Spreek zoo nietalles kan nog
goed worden. Kom, sta opJe moet
kalm worden en je beheerschen, Ma
ry. Door weenen en klagen maakt men
niets goed
Dat heb ik haar ook al gezegd
thans den brigade-commandanten be
richt dat in afwachting van een be
slissing in deze aangelegenheid
door den minister van oorlog welke
beslissing de inspecteur der infanterie
eiken dag tegemoet ziet alléén
bevorderingen zullen plaats hebben
welke zijn ontslaan ten gevolge van
pensionneering e.a.
De inspecteur der infanterie heeft
echter op goede gronden vermeend
de sergeant-majoors instructeur die
aan de beurt komen voor bevorde
ring tot sergeant-majoor administrateur
in overweging te moeten geven niet
te bedanken voor een bevordering
tot sergeant majoor administrateur,
alvorens de plannen van den minister
van oorlog ter kennis zijn gebracht.
Ex. commies en surnumerair der
posterijen en telegrafie.
De directeur-generaal der posterijen
en telegrafie brengt ter kennis van
belanghebbenden, dat in Juli a.s. een
vergelijkend onderzoek zal plaats
hebben voor ambtenaren der poste
rijen en telegrafie, die wenschen te
worden opgeleid voor commies der
posterijen en telegrafie.
Hiervoor worden 20 plaatsen open
gesteld voor mannelijke candidaten.
Mochten echter vrouwelijke ambtena
ren zich reeds op het examen hebben
toegelegd, dan kunnen voor ditmaal
2 van de 20 plaatsen voor haar be
schikbaar worden gesteld.
Verzoeken om toelating tot het exa
men behooren voor 16 Juni a.s. aan
den directeur-generaal te worden toe
gezonden, belegd met een opgaaf van
de werken in het Fransch, Duitsch
en Engelsch ten minste 2 in elke
van die talen welke de candidaat
gelezen heeft.
Nadere bijzonderheden bevat St.ct.
no 129.
Voorts ligt het in de bedoeling om
binnenkort een examen voor surnu
merair der posterijen en telegrafie te
houden, waartoe zullen worden toe
gelaten mannelijke candidaten, die
in het bezit zijn van het einddiploma
van een heogere burgerschool met
vijfjarigen cursus of van een gymna
sium of van andere door den minis
ter van waterstaat hiermede gelijk te
stellen inrichtingen van onderwijs.
De Rotterdamsche stadhuisplannen.
De gemeenteraad te Rotterdam be
handelde gisteravond de stadhuis
zaak. Het voorstel luidde, de keuze
te vestigen op den inzender van het
ontwerp „Spor", en B. en W. alzoo
te machtigen, aan dezen het opmaken
van het definitieve ontwerp op te
dragen.
Er werd nog breedvoerig debat ge
voerd, waarbij drie meeningen op den
voorgrond traden. Zoo wilde men te.
eerst publiek en pers laten oordeelen
zei de Russin bedaard en ernstig.
Maar ze wilde niet naar mij luisteren.
Nu sprong Mary vlug op.
Jullie hebt gelijk! riep ze en
een vonkje van de oude levendigheid
schitterde in haar donkere, diep in
de holten liggende eogen. Ik wil niet
heelemaal ondergaanIk wil nietl
Helpt mij maar steunt mij hebt
medelijden met mij en veracht mij
niet.
Weer begon ze bitter te weenen.
De Russin haalde de schouders op.
Ik veracht niemand, zei ze. Want
ik ken het leven.
Brunhiide nam Mary in haar ar
men en kalmeerde haar met vertroos
tende woorden. Na eenigen tijd werd
Mary's opgewondenheid dan ook wat
minder hevig. Dankbaar giimlachend
zag ze tot Brunhiide op.
Hoe gaat het mijn vader vroeg
ze zacht. Vertel mij van hem.
Ze gingen ep de kleine, harde sofa
zitten. Brunhiide hield Mary's han
den vast en vertelde van het kalme,
tevredene leven, dat haar vader, thans
leidde.
vóór de Raad een beslissing nam
2e. de jury verzoeken, een beslist
oordeel uit te sprekenterwijl 3e.
sommigen de voorkeur gaven aan het
ontwerp „Groen en Wit."
Alle bouwkundigen gingen mede
met het voorstel van B. en W.
Nadat de voorzitter dit breedvoerig
had toegelicht en gewezen niet alleen
op het ongewenschte, om eerst 't oor-
deel van het publiek te vragen, maar
tevens ook, dat geen jury bereid
bevonden zou zijn, als voorop ge
staan had, ook het publiek te laten
oordeelen, kwamen de verschillende
moties in stemming en werden met
32 tegen 3 stemmen verworpen.
Daarna werd het voorstel van B.
en W. met 28 tegen 7 stemmen aan
genomen die 7 tegenstemmers gaven
grootendeels de voorkeur aan het
ontwerp groen en wit. De voorzitter
deelde mede, dat de ontwerper Spor
was prof. Henri Evers. Op voorstel
van den heer Verheul werd aan dezen
een telegram van geiukwensch gezon
den. Ook bracht de heer Verheul
hulde aan jury en raadhuis-commissie.
De Engelsche stad Chiswick was
dezer dagen het tooneel van een
niet alledaagsche plechtigheidin
de gemeentekerk liet zekere mijnheer
Robers, één der bekendste aannemers
van bouwwerken aldaar, zijn jongsten
zoon doopen. Dit is op zichzelf niets
ongewoons, maar als men weet dat
mijnheer Robers 74 jaar is en dit de
29ste spruit is, dien hii te doop voert,
is het geval toch niet een, dat lede
ren dag voorkomt. Maar Robers vindt
nog zijn meester in Engeland in den
heer Slack, uit Purley, in hel graaf
schap Surrey. Mevrouw Slack kan er
zich op beroemen de gelukkige moe
der van 29 kinderen te zijn, terwijl
Robers dezen kinderrijkdom niet aan
één huwelijk te danken heeft.
Een Engelsch tijdschrift, dat bij
deze gelegenheid het kinderaantal
van verschillende Engelsche families
nagaat, vestigt er de aandacht op,
dat Thomas Urquhart, een Schot uit
Cromarty, het record slaat, met 35
kinderen. Van deze 35 kinderen, die
allen vroolijk en gezond waren en
waarvan verschillende belangrijke
posities in de maatschappij bekleed
den, waren niet minder dan 25 zoons.
In zijn werk over kinderrijkdom
vertelt Boyle van een Parijschen ad
vocaat, die vader van 45 kinderen
geworden is, terwijl een Franschen
bakker zeven jaren achtereen de eer
te beurt viel vader van een drieling
te worden. Maar het wereldrecord
staat op naam van een Italiaansche,
die te Barcelona woonde. Toen zij
den leeftijd van 60 jaar bereikt had,
had zij volgens de overlevering, 49
HOOFDSTUK XVII.
Het was de oude geschiedenis!
Mary was bezweken voor haar eigen
hartstochtelijke gevoelens, voor haar
eigen lichtzinnigheid en tengevolge van
het vertrouwen in de vleiende woerden
van een man en was, zooals zoo menig
een voor haar, teleurgesteld. Aan wiens
zijde de schuld lag öfaan de zijde
van haar, die aan de influisteringen
en de vleierijen van den man maar
ai te gewillig het oor had geleend,
óf aan de zijde van den lichthartigen
huzarenofficier die aan geen ernstige
verbintenis denkende, de bloem had
geplukt, die zich naar hem toe boog
wie zou dat beslissen
Bij alle twee lag de schuld. En
als de heer von Grimberg gedacht
had, dat hij zijn setiuk! Joor een gel
delijk offer kon boet n, Mary bezat
toch nog zooveel zede ijke kracht om
deze zoogenaamde boete voor zijn
schuld met trots van de hand te wij
zen en liever in de eilende te gaan
dan zijn hulp aan te nemen, nadat
zijn liefde gestorven was.
Een tijdlang verdiende ze bij kleine
rondreizende tooneelgezelschappen
kinderen het leven geschonken.
Een maatregel, welke in Engelsche
kringen door velen, ook waarschijn
lijk door de betrokkenen, de belang
hebbenden zelve, zal worden toege
juicht, isde afschaffing der hof
dames.
Sedert de regeering van koningin
Victoria werd de eeredienst aan het
hof door vier jo^ge dames waarge
nomen. Tegenwoordig zijn er nog
maar drie en deze drie zullen ook
voorloopig nog we! in haar ambt en
waardigheid gehandhaafd blijven,
doch wanneer zij trouwen, zullen zij
niet vervangen werden, doch ont
vangen toch nog het gewone bruids
geschenk van t 12000. Tot dien tijd
genieten zij een jaariijksche apanage
van t 3600, ook deze worden uit de
private kas der Koningin betaald,
inderdaad is cfan ook de aanwezig
heid van zooveel eeredames bij de
tegenwoordige Koningin, die buiten
gewoon eenvoudig is in hare be
hoeften, niet meer zoozeer noodig
als bij koningin Victoria, die als re-
geerend vorstin veel meer te doen
had. De vier eeredames hadden
slechts om de beurt, dus om de twee
maanden, 14 dagen dienst, doch
moesten evenwel allen te zamen
„ontvangen" op bals en ook alle
gala-voorstellingen bijwonen. De eti
quette nu schrijft voor dat zij bij
derg. gelegenheden niet tweemaai
't zelfde toilet mogen dragen. Voor
den gewonen dienst komen zij 's mor
gens tegen 9 uur naar het Bucking
ham Paleis, of naar het Windsor kas
teel of naar Balmoral of Sandring-
ham, om eerst te middernacht weer
vrij te zijn in haar doen en laten.
De dienst bestaat eigenlijk in het
begeleiden van de Koningin, doch
daar Koningin Maria bijna uitsluitend
met hare dochters uitgaat of met de
hertogin van Devonshire, haar per
soonlijke vriendin, zoo brengen de
eeredames eigenlijk den ganschen
dag in verveling door in een salon
van 't paleis, dikwijls zonder dat zij
den geheelen dag één oogenblik de
Koningin zien. Financieel voordeelig
is de post ook niet voor deze jonge
dames, want hare uitgaven en on
kosten overtreffen wel tienmaal hare
inkomsten.
Van de Engelsche dames stappen
wij over op de Fransche vrouw. Deze
is zegt „De Manufacturier", een
specialiteit in het doen van inkoopen.
Maar zij neemt er den tijd voor
en ze koopt liever niets en komt een
paar maal terug, dan dat ze iets
ongeschiktst koopt. Haar handigheid
is bijna een ras eigenaardigheid. De
Franschen in de hoogere standen
verstaan bijna allen zonder uitzonde
ring de kunst, zelf hare japonnen te
knippen, haar hoeden op te maken,
ondergoed te naaien, terwijl zij artisten
haar karig levensonderhoud. Maar
thans was ze reeds weken zonder en
gagement; de wanhoop had haar
naar Berlijn teruggedreven en krach
teloos was ze in de armen van haar
medelijdende vriendin Wera in elkaar
gezakt.
Doch Wera kon in haar eigen ar
moede weinig voor de ongelukkige
doen. Tot haar vader wilde Mary
zich niet wenden. Een ttjdlang leden
de beide meisjes samen honger. Wera
deelde gewillig het weinig, dat ze
bezat, met Mary, maar langer ging
dat niet en daarom besloten ze de
hulp van Brunhiide in te roepen.
Dat alles vernam Brunhiide zoo
langzamerhand. En wat Mary ver
zweeg raadde ze uit haar tranen en
uit den diepen blos,"' welke nu en
dan de wangen der ongelukkige be
dekte. Zij vroeg en onderzocht niet
verder. Wat gebeurd was, was ge
beurd. Hier was 'tniet noodig, de
arme met bittere verwijten te over
stelpen, maar hier gold het t# troos
ten, te helpen, weer op te bouwen, wat
lichtzinnigheid en hartstocht vernietigd
hadden.
En Brunhiide onttrok zich niet aan
zijn in het vervaardigen van borduur
sels, kant en andere met de hand te
vervaardigen garneeringen. Dit behoort
mede tot hare opvoeding
Een vrouw, die dit alles practisch
in toepassing weet te brengen, die
spaarzaam en verstandig vermag in
te koopen, komt zoodoende, ook al
maakt zij haar toiletten niet geheel
en al zelf, met een veel bescheidener
kleedgeld toe dan een andere, die
haastig koopt en zonder te kunnen
kiezen, in de meeste gevallen alles
aan haar naaister overlaat, in éen
woord, zich geen tijd gunt, over haar
toiletten na te denken.
Hef is door eigen schuld of de
schuld der mode, zoo men wil
dat de schoonheid van vele dames-
halzen heeft geleden. Een verbetering
is echter merkbaar. De voorstanders
van „lage" japonnen vestigen er de
aandacht op, dat de dameshalsjes in
de laatste 5 jaar een verandering ten
goede doormaakten. Vroeger mochten
slechts zeer weinig dames zich de
weelde veroorloven, heur hals onbe
dekt te laten.
De hals heeft zeer geleden onder
de hooge, nauwe halsboorden, doch
langzamerhand herstelde hij zich.
Door de vrijheid werd de hals ron
der, jeugdiger, de rimpels en vlekken
uit de dagen der insnoering verdwenen.
Naar wij in een Duitsch blad lezen,
zal dezen zomer de ontbiooting van
den hals zich nog evolutionneereu
tot een belangrijk stuk schouder, en
kel en alleen uit gezondheidsover
wegingen.
Nu, dat za! met de warme dagen,
zooais we er reeds een aantal moch
ten genieten, ook wel zoo aangenaam
zijn. Wie zich aan de hitte storen,
niet echter de voetballende jeugd
zij voetbalt bij smelttemperatuur zo«
goed als bij knappende vorst.
Zoinervoetbal.
„De Sport" neemt het volgende
versje van Jan de Rijmer op over
het zomervoetbal
Als de beste zomerdagen
Gloeien over stad en land,
Als de velde» en de sleden
Staan ih stagen zonnebrand,
Als de bloemen zaobtkens treuren,
Niemand zich bewegen zal,
Loopen half gare jongens,
Op 'n veld, achter een bal.
Als de mannen en de vrouwen,
En de kindren, en de meid,
Allen om de zwembroek vragen,
Eu een beetje nattigheid,
Als de zon het lieve aardrijk
Zoent met hartstocht-zoenen, fel,
Boen zooveel mesjokke jongens
Aan t geliefde voetbalspel.
Ja, de Hoilandsche jongen is een
wonderlijke snuiter. Hij weet ,van geen
maat houden. Twee, driemalen soms
per dag kruipt hij bij warm weer te
water, alsof dit zijn element is. Vol
wassen menschen toonen zich daaren-
die taak
't Kwam er nu allereerst op aan het
uitgeputte lichaam van de arme Mary
weer op krachten te brengen. Brun
hiide verzocht Wera voor een een
voudig maar voedzaam maal te zor
gen en gaf haar daarvoor geld.
De Russin nam het zwijgend aan,
verwijderde zich en kwam na eenigen
tijd met de spijzen terug, die ze ook
zwijgend op de tafel zette.
Wilt u niet meeëten, juffrouw
Komorowska vroeg Brunhiide vrien
delijk.
Ik dank u, antwoordde de Rus
sin, ging bij haar schrijftafel zitten en
verdiepte zich in een boek.
Gebrek en ontbering waren duide
lijk op het magere gezicht der stu
dente te lezen, maar toch waagde
Brunhiide het niet, verder bij haar
aan te dringen. Zij achtte den trots
der armoede, dit haar ook eens hai
bezield.
Nadat Mary zich verkwikt had, moest
ze weer gaan liggen en weldra was
ze zacht als een kind ingesluimerd.
(Wordt vervolgd.)