bank. 'ring longe&C0, Ontkomen. DEE. anfiën Zaterdag 19 October meisje, Feuilleton. 50e Jaargang. 1912. Iereeniging IMNIA" JtfMA: [epefifie 82'/Ut. per pond. BEKER, :he hypotheek idam berichten, oorradig zijn als K, tot elk gevvensc» BINNENLAND. VAN DEK HAK OP DEK TAK. $0,248, wegen ssende onzer B. DOMMISSE. >ctoberl912, •TGEBOUW, uur. e£um, C. Lüwe. G. AHeinze. U mijn (Duo) G. Hamm. ibe, G. Hoffmann. held, J. H. Bekker. ZE. te, Cath.v.Rennes Isch J. Heuckenreth. te, R. Hol. pezzo-sopraan.) uKunst, J. H. Bekker. n a f 0.75 t» ver- loncertgebouw tot i Uitvoering fl.— •.king op Vrijdag liur. [g 17 October, uur. igd tegen 1 ot 15 [t ROUW. niet bene- P. C. SPECKENS, Kscontrdle. bevelend, ie beveelt zich aan en van ASSURAN- Ipolis te Rotterdam dels, Koopmansgoe- Land-, Rivier- en osje Buskenstraat. L van af 2 our in an" te spreken. men, Agenten dei '.ekrente 4 U lo> "inlichtingen gaaffle SsiERS. Telefoon SI1NGSCHE COURANT. Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTIENvan 1—4 regels ƒ0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgszon.dord op Zon- sn Feestdagsn. TELEFOONNUMMER 10. fibonnaments-Aduertenfiën op zeer ooordeelige oooru/aarden Tweede Kamer. De heer Treub alvorens zijne rede van eergisteren voort te zetten vroeg in de gisteren gehouden zitting verlof even buiten de orde te mogen gaan, omdat, hoewel hij niet behoort lot de naaste vrienden van den heer Goeman Borgesius, het hem genoegen doet dezen te kunnen gelukwenschen met diens buitengewoon jubileum. De heer Borgesius zeide spreker heeft te lang een eerste rol in de po litiek gespeeld en in de politiek te lang eene voorname plaats ingenomen, dan dat hij naast vrienden ook geen tegen standers zou hebben; maar hetzij men vriend of tegenstander van hem is, waardeeren wij allen de groo'e werk- Kracht van den heer Borgesius voor het publieke leven en zijne groote toewijding daarbij door hem betoond. Spreker hield zich overtuigd, dat hij in den geest van de geheele Kamer sprak, wanneer hij den heer Borgesius loewenschte nog een lange werkkracht en dat het land nog vele vruchten zal mogen plukken van zijn arbeid. De voorzitter opmerkende, dat het lot dusver geen gebruik was in de Kamer jubileums te herdenken, wilde echter, nu de heer Treub het jubileum van den heer Borgesius ter sprake bracht, zich volkomen aansluiten bij het door dezen gesprokene, en bij diens wenschen, dat het den heer Borgesius gegeven moge zijn nog lang in de Kamer zijne diensten aan het land te bewijzen. Minister Talrna sloot zich namens de regeering bij die huldiging aan. De heer Borgesius zeide de minister heeft een staat van dienst, waarop ieder staatsman trotscn mag zijn. Wel kwamen diens meeningen meermalen In strijd met die van spreker, maar spreker heeft zich nooit kunnen ont veinzen, dat in hetgeen de heer Bor gesius voorstond, een idealisme door straalde. De minister hoopte dat het den heer Borgesius gegeven zou zijn, nog vele jaren zijne krachten in dienst van het land aan te wenden. Hierna werd voortgezet het alge meen debat over het ontwerp betref fende de Invaliditeits- en Ouderdoms- verzekerlng. De heer Treub bestreed nader het regeeringsstelsel en trad in eene weer legging van bezwaren der regeering tegen vrijstelling van lage loonen van premiebetaling. Wel is dit ook een soort van armenzorg van staatswege, maar daarbij doet zich niet voor üe verslappende werking op het volks karakter, welke, naar spreker eergis teren betoogde, van het stelsel van staatspensionneering te verwachten Is, blqkens in het buitenland opgedane ervaring. Spreker beval dus tegenover het regeeringsstelsel aan zijn stelsel —0— 11.) De eigenaardige geur in de kamer hield aan en werkte zeker bedwel mend op mijne zinnen, zoodat ik de onbeteugelde vlucht van hare ver beelding in hit rijk der gissingen met betrekkelijke kalmte volgde. Zoo als ik nu voel, was mij dit, onder gewone omstandigheden, onmogelijk geweest. Voor het overige vond er iets plaats dat genoeg was om mij in de werkelijke wereld terug te bren gen. In de kamer was het vrij donker geworden. De dokter slak eene lamp aan en haaide uit zijn borstzak een étui met kleine Houten doosjes te voorschijn, waarin hij zijne kristalpreparaten placht te bewaren. Eene daarvan opende hij en reikte haar mü ter be zichtiging over. Het doosje was met 6en glazen deksel voorzien en ik kon daarachter een vlok rood kaloen van verplichte verzekering, met vrij stelling van premiebetaling voor ver zekerden beneden zeker loon- mini mum. Spreker criLseerde het verband leggen tusschen uitkeering en premie, en verdedigde het maken van een eenheidsrente ter vermijding van al lerlei onbillijke en hatelijke oude scheidingen. Voorts bestreed hij uit voerig de bezwaren, ingebracht tegen het stelsel van verplichte verzekering, ook voor niet-arbeiders. Wel-is-waar kan hij bij de uitvoering de Radenwet niet gebiuiken; spreker meende echter, dat de bureaucratie er buiten moest worden gelaten en alles moest over gelaten worden aan de particuliere kassen. Spreker betoogde voorts, dat aan zijn stelsel ook niet het gevaar voor invaliditeits-simulatie aankleeft, als bij het regeeringsstelsel het geval is. Hij deeide mede, dat hij bij zijne amendementen een vrijwel geheel ander stelsel tegenover dat van de regeering heeft gesteld. Die amende menten brengen wijziging itf ongeveer honderd artikelen, en maken dat een honderdtal andere artikelen kunnen vervallen. Bij zijne amendementen heeft spreker zich beperkt tot een minimum zijner wenschen, om nog eenige kans op aanneming te hebben, door het bezwaar van meer kosten te ontgaan. In plaats van een staatsbljdrage van 10 millioen gedurende 75 jaren aan te nemen, zooals de regeering wil, zou het volgens spreker beter zijn, rekening te houden met de ge middelde stijging der middelen, en in verhouding daarmede de Staatsbijdrage te doen oploopen en de premiebeta ling te verminderen. Om de middelen behoeft men vol strekt niet het tarief te verhoogan. De regeering wil echter tarief-herziening, onafhankelijk van de kosten, welke de sociale wetgeving medebrengt, en onafhankelijk van de scbatklstbelan- gen. Op die wijze wordt de zaak der arbeidszorg niet gemaakt tot eene zaak van 's lands belang, maar komt alles neer op een p'artijwetgeving, niet in het belang van het land, maar in het belang van partypolitiek bij den stembusstrijd. Voor die machtspolitiek komt de voile verantwoordelijkheid op de regeeringspartljen, tenzij het volk zich nog bijtijds aan dien on- christeiijken greep weet te onttrekken. Na de pauze kwam de heer Hu- genholtz aan het woord, die ont kende, dat het belang van den arbeider eischt de totstandkoming van dit ontwerp en uiteenzette, dat hei voor een betere regeling volstrekt nog niet te laat is. Da arbeider zal geen cent vroeger uitkeering krijgen en hem zal geen enkele dienst bewe zien, waarover fijne lichtgroene kristal len uitgespreid waren. Wat is dit? vroeg ik aan den dokter. Gij hebt ongetwijfeld wel bemerkt, mijnheer Haugthon, antwoordde hij, dat ik dezen avond in eene zeer op gewekte stemming ben. Ik heb daar ook reden toe, want heden ben ik aan het einde gekomen van eene reeks proefnemingen, die ik noodig had voor eene door mij bedoelde groole ontdekking. Ik verkreeg daar bij als toevoegsel eene zelfstandig heid, waarnaar, ik reeds jaren te ver geefs heb gezocht. Gq hebt het nieu we preparaat in uwe handen, het is de zuivere eigenlijke grondstof van het vergif, dat da zoo gevreesde bril slang oplevert. Goede God, dokter Waldstein, riep ik uit, terwijl ik de doos ver op ta fel nederzette, uwe geheele practi- sche scheikunde schijnt slechts op vergilten te doelen 1 Jongeling, mijn doel, mijne taak, mijne eerzucht zijn gevestigd op het doorgronden van het groote geheim des levens, het opsporen van zijnen oorsprong en het ontleden van zijn zen worden, als men dit ontwerp er door jaagt. Dat doorjagen is en blijft niets anders dan een coalitie verkiezingsbelang. Spr. riep de libe ralen op om eens duidelijk te ver klaren of zij, die thans, naar verluidt een concentratie hebben gevormd met Staatspensionneering als een ■der grondslagen, voornemens zijn om, als in 1913 de overwinning wordt behaald, het onderhavige ont werp, dat immers beslist zal worden aangenomen, in te voeren en zoo niet, of de toekomstige liberale re geering dan met Staatspensioen zal komen. Er schijnt toch, als men den heer Tr.ub hoort, zoo iets in de maak te zijn van een minimum-Staatspensioen met vrijwillige verzekering als aan vulling. Spr. betwistte verder uitvoerig, met een beroep o.a. op uitlatingen van dr. Kuyper als hoofd der a. r. partij, dat het a.r. beginsel zou eischen te komen met verplichte verzekering, en betoogt dat daartegenover de a.-r. partij in de praktijk het beginsel van Staatspensionneering heeft aanvaard, waarvoor hij verwijst naar dr. Kuy- per's «Proeve eener pensioenrege ling." Spr. hield een warm pleidooi voor Staatspensionneering, welke de soc.- dem. beschouwen als de rechtmatige teruggave van een deel van het on rechtmatig aan den arbeider ont houden arbeidsproduct. Allerminst beschouwt de arbeider Staatspension neering als een bedeeling. Spr. ontkende tegenover den heer Treub dat Staatspensionneering een demoraliseerenden invloed zou heb ben, tot verslapping van het volks- karakler of tot zorgeloosheid zou leiden. Hierna verdedigde hij Staatspen sionneering tegenover 's minister's loontheorie, waarvan hij de ondeug delijkheid langdurig uiteenzette. De regeering zegt met de ioonen niets te maken te hebben, maar feitelijk grijpt het ontwerp zeer diep in. de loonverhoudingen in. En spr. vraagt waarom alleen de industrie de lasten moet dragen in plaats van de geheele gemeenschap. Uit de directe belas tingen moet het geld gevonden wor den, niet uit het tarief, zet spr. daarna uiteen. Mr. H. Goeman Borgesius. De heer Goeman Borgesius ontving gisteren ter gelegenheid van zijn 35 jarig Kamer-lidmaatschap een stroom van telegrafische en andere geluk- wenschen. In den voormiddag kwamen reeds felecltatle-telegrammen in van de Kamerclub, „De Lib. Unie", een bloemstuk van de redactie van „Het Vaderland", een schriftelijke geluk- wensch namens de Vrijzinnige Kiesver- bestaan. Ik heb het bewustzijn in mij, dat ik bestemd ben, het wonder baarlijke levenselixer te ontdekken. Reeds heb ik groote uitkomsten ver kregen, maar eer ik verder kan gaan moet ik in de donkere geheimen van den dood dringen. De vergiftige stof fen, waarvoor gij zulk een afschuw schgnt te hebben, zijn de grondsla gen, waardoor ik den oorsprong van het leven denk (e kunnen vinden. Terwij! hij deze woorden uilte, nam zijne dochter lachende het doosje op en beschouwde aandachtig de groe ne kristallen. Ik zag, dat hare oogen onder deze beschouwing langzamer hand den vreemden glans verloren en eene zachte, lieflijke uitdrukking kre gen. Het scheen, alsof zij het doo- der.de kristal met eene soort van liefde en teederheid beschouwde, terwijl ik eene huivering van afschrik niet kon onderdrukken. Mijn hoofd werd ook zoo bedwelmd door den fijnen geur in de kamer, dat ik op stond om mij te verwijderen. Vader en dochter drongen op een langer verblijf aan, maar toen zij zagen dat er niets aan te doen was, maakte juffrouw Waldstein op de canapé, eeniging „'s Gravenhage" aan haren oud-voorzilter en een telegram van de Pers-tribune der Tweede Kamer. Ten huize van den jubilaris had een drukbezochte receptie plaats. Vrijzinnige samenwerking. Naar de „Tel." verneemt, zullen op Zaterdag 16 November a.s. de drie vrijzinnige partijen eik in algemeene vergadering beslissen over het door de hoofdbesturen voorgestelde ont- werpprogtam voor de samenwerking in 1913. De Liberale U.iie vergadert dan te Amsterdam, de Vrijzinnig- Democratische Bond te 's Gravenhage en de Bond van Vrije Liberalen Ie Utrecht. Het program wordt de vol gende week gepubliceerd. De berich ten, die omtrent den inhoud er van verschenen, zijn in hooge mate on volledig. Dat was een moeilik geval. Ik bedoel met miss Elizabet Blauvelt te New-York. Sinds eenigen tijd weigeren meer en meer bruiden in Engeland en Ame rika bij baar huwelijk te verklaren, dat ze haar man zullen gehoorzamen. Nu heett dit Vrijdag in New-York plaats gegrepen. Miss Elizabet Blau velt, die met den heer Morri3 Holmes, een rijken bankier uit Boston, voor den predikant stond in de prachtig versierde kerk, zeide, toen de dienst begon, zachtkens tot den geestelijke „Wilt ge het woord „gehoorzamen* weglaten Haar bruidegom, dietlit hoorde, zeide dadelijk: „Zeer zeker niet, dat woord raag niet weggelaten worden". De bruid weigerde al weenend een belofte af te leggen, die met haar overtuiging streed, waarop de heer Holmes zeide: „Ik wil geen vrouw trouwen die niet belooft mij te ge hoorzamen. Ik eisch dat mijn vrouw eiken wensch van mij gehoorzamen zal. De bruid smeekte al weenend haar bruidegom niet te volharden bij dien eisch, welke met haar vrouwelijke waardigheid streed, maar hij volhard de en beiden namen afscheid van elkaar en gingen in afzonderlijke rij tuigen naar huis. Miss Blauvelt wilde dus vrij zijn en geen dienares, ook niet van haar man, al was het misschien slechts in naam. Dat Is zoo de geest van den tijd sn men klaagt er over. Dat de dienst boden zoo schaarsch zijn, komt ook al mede zoo zegt men door den lust tot ongebondenheid, waar door de meisjes de voorkeur geven aan anderen arbeid dan dien van dienstbode. En men maakt zich be- waarvan zij den geheelen avond niet opgestaan was, hare afscheidsbuiging, en de dokter deed mij tot de huls deur uitgeleide. Toen ik buiten kwam, voelde ik eerst eene duizeling, als zoude ik het bewustzijn verliezen, maar de koude lucht deed mij spoedig weder bijko men eti ik begaf mij huiswaarts. Zoo dikwijls ik echter aan hei tooneel dacht, dat ik zoo even had bijge woond, voelde ik eene huivering door al mijne leden gaan. Niettegenstaan de de buitengewone kennis van den ouden man en de schoonheid, het verstand van zijne dochter rezen er argwaan en wantrouwen in mij op Ik besloot toen opnieuw dokter Wald stein nooit weder te bezoeken. Mjjn hart zeide mij, dat de omgang met hem niet goed zou afloopen en de waarschuwingen van mijne verloofde kwamen mij weder voor den geest. Ach, waarom had ik daar niet altijd aan gedacht? Terwijl itc mij dit zelfverwijt deed, greep ik naar de rozenknop, die wei nige uren geleden nog zoo frisch was. Zij was verwelkt en dood! zorgd over, wat er, bij zulk een geest, van die jonge menschen moet worden. Maar toch moet men schrijft W. H. V. in „De Getuige" niet te veel in die eene richting zien en de vrouwelijke jeugd in dezen als los zinnig en bandeloos voorstellen. Er kunnen ook andere oorzaken zijn, dan de lust tot ongebondenheid alleen, die de meisjes uit de keukens en kamers, naar de werkzalen en de grootere vrijheid drijft. En die oor zaken zijn er volgens Dr. Rosa Kampf, die een belangrijk boek heeft geschre ven over het leven der fabrieksmeisjes te München, waarin ze de resultaten van een nauwkeurig onderzoek naar beroep en loon en arbeidsvoorwaar den van dienstmeisjes en fabrieksar beidsters neerlegt. En dan stelt ze als een der oor zaken voor den afkeer van dienst- bodenarbeid, de grootere willekeur en 't voldoen aan allerlei persoonlijke wenschen en behoeften in een gezin, tegenover de strenge tucht en orde in een fabriek, waaraan men zich gemakkelijker onderwerpt.Maar vooral ook acht dr. K. een groote oorzaak aanwezig in den zin voor huiselijk heid en gezelligheid die ieder mensch, maar vooral de vrouw, eigen is. Nadat het dagwerk In de fabriek is afgedaan volgt de terugkeer In den ouden huiselijken kring. Waartegen over als een ware kwelling en ver schrikking voor jonge meisjes, het eenzame zitten in de keuken alleen, staat. De schr. meent dat daarom ook de huisindustrie, door den trek naar eigen huiselijkheid iedere vrouw In geschapen, zich zoo hardnekkig hand haaft. Wil men dus die trek naar de fabrieken van onze meisjes legen- gaan, men geve ze dan gezelliger, huiselijk levenneme ze meer op in den kring van bet gezin; richt haar avond- en nachtverblijf huiseiyk In, waaraan nog wel iets ontbreekt. Her haaldelijk hoorden wij ook dergelijke klachten „Over dag gaat het nog wel, dan is er werk en beweging; maar 's avonds in die keuken en 's nachts op dien zolder voel je je zoo alleen." In die woorden zit o.i. veel waars, De trek naar eigen huiselijkheid is de vrouw ingeschapen ook de onder wijzeres, de ambtenares, de verpleeg ster en zoovele anderen gaan er toe over ora een, al is 't ook bescheiden, eigen huishouden te stichten. „Een eigen huishouden stichten," dat gaat niet altoos gemakkelijk; menige jonge man verlangt vurig naar den tijd, dat hij daartoe in staat zal zijn. Maar menige man, menige vader zou zijn gezin best kunnen onderhouden, als hij maar niet zooveel aan Bacchus offerde. Treurig is het te zien, hoe vele ge zinnen door het drinken van de HOOFDSTUK III. Eenige dagen na deze bijeenkomst met dokter Waldstein en zijne doch ter vernam ik van Holdsworth, dat zij Londen verlaten hadden en naar Wales waren vertrokken. Dit verras te mij niet, daar ik kennis droeg van dit voorgenomen uitstapje. Het kwam mij echter toch vreemd voor, dat men mij niet eenige afscheidswoorden ge zonden had. Wanneer Frits ooit vroeger betoo- verd was geweest door Mina Wald stein, dan was dit nu geheel voorbij. Ik geloof, dat hij het denkbeeld niet verdragen kon, dat zij zoo in gewijd was in de scheikunde. Hij bloosde tenminste niet meer, wanneer haar naam genoemd werd, en durf de zelfs mij te plagen, mijne liefde daar geplaatst te hebben. Hoe ik mij hier ook tegen verde digde, hij bleef op zijn stuk staan, en ik zou zeker boos geworden zfln, ware hij niet voor 't overige zulk een vroolijke kameraad geweest. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1912 | | pagina 1