1912. Zaterdag 31 Augustus Gemeentebestuur. en waarlijk blijde dag. Feuilleton. Kromme Wejen. 50e Jaargang, bekendmaking. (31 Aug. 1912.) BINNENLAND» doe!- Vlissingen in 1911. No. 200. VLISSINGSCHE COURANT. Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers S cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgever» Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTIÈN van 1-4 regels 0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Qroofe letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks, uitgezonderd op Zon- en Feestdagen. TELEFOONNUMMER 10. lT<r inza?e liggen van de lijst der Kiesbevoegden voor de Kamer van Kcophandel en Fabrieken. Burg. en Weth. van Vlissingen brengen Ier kennis van belangheb- enden dat de lijst der kiesbevoegden voor e Kamer van Koophandel en Fa- rieken alhier definitief opgemaakt is dat deze lijst gedurende acht dagen „gaande 2 September 1912 vooreen eder Ier Gemeente-Secretarie ter nzage ligt en dat bezwaren tegen die Iqst, elzij die den klager, hetzij d.ie an- ere personen betreffen, binnen acht agen na heden bij de Gemeente unnen ingebracht worden. Vlissingen, 30 Augustus 1912. Burg. en Weth. voornoemd, AN DOORN VAN KOUDEKERKS. De Secretaris, W1TTEVEEN. |uist honderd jaar geleden stonden e legers van den grooten Napoleon, aaronder zich ook zoovele duizen- Nederlanders bevonden, in het i van Rusland, om er den strijd et den kolossus aan te binden. Toen vchlle ons landje onder een onge- ende verdrukking en er zou zeer ig noodig geweest zijn, om het Immer van de kaart weg te "taliën, Honderd jaat later is het Holland - che volk een volk zoo vrij als er einig zijn, is Nederland een wslva- endt en beschaafde staat, welks evolklng rustig voortarbeidt aan de erken van voor uitgang en bescha- waaraan het zich heeft gewijd, Jjn plicht en roeping in de rij der alien meer en meer helder begint in zien. Weik tijdsgew.' icht, dat tijdsgewricht an een eeuwWelk eer. verleden welk een hedenIa die dagen oleindde |an Frederik Helmers zijn "ollandsche Natie," dat uitgebreide n budangewoon vaderlandslieved Pichtstuk, dat vooral in die dagen toe ang toi de harten moest vinden, aatio hij de voornaamste gebeurle- iasen sedert de vroegste tijden be ng, waaraan onze historie zoo rijk Veler haiten bezielde hij door zijn hoone klanken en menige ziel heeft 'i' om met zijn eigen woorden te teken, tot der vaderen moed en acht ontgloeid. In die zangen verplaatst de dichter bij het graf van Willem I, waar 1 met gouden letteren aan den wand 70.) Hij tastte hier rond tot hij de stukjes ats en de overschotten van wijn rood gevonden had, die hij be- ens he' breekijzer in zijn schuii- bracht, ook gleden zijne han- herhaaldelijk over de metalen ik nütVan llel aa"gemunte geld, en ,i„. ,ware een plotselinge ingeving nf. "et Walewski eenige del In ü!f atuklcen in zijn zak glijden, hli liiüi" dan een half uur had ieticM vefh°rgen verblijfplaats in- ff het Waft hom ofcrtf hii hlpi» ten ar J!1 1161 was hem, alsof hij hier tysi er Sev°el van veiligheid had. en L^ioestand nog altijd treu- i|D AJ. ---«ihiiu neg asigu H'-M ®t>8 daa.'j ziïne verschrikkelijkheid Wet S !01 vermeerderd, dat hij IWnnen deze°l lan& hij zich reeds *elke turt f, er8wefken bevond, en «el on Ho da2 of nacht het thans °PPervlakte der aarde zijn ziet gebeReld, dat daar rust de redder van 't verdrukte vaderland. In die zangen verhaalt hij dan den breker van 's lands kluister, schetst hij zijn deugd, zijn moed, zijn wijs beleid, zijn standvastigheid en trouw en zijn dood voor het vaderlandverhaalt hij van Maurits, den groolsten vel iheer in der vadren gulden eeuw, brengt hij het off-r van zijn hart aan al de Oranjes die Nederland uit kleine be ginselen groot hielpen worden. En dan gewaagt hij van een volk van rouw, die de schimmen dier helden wezens door het droef besef van 's aardrijks ramp stoort en stille wee moed doet geboren worden, om dan den iach tejjdoen herleven in 't oog, de rust te doen terugkeeren in de ziel. Din herkent men weer het oude Nederland, door zijn val gelouterd. Ja, gelouterd, dat was ons vaderland wel in de eerste jaren der 19r eeuw. De ontzaglijke fouten die men begaan had werden gekend en erkend en men was ten volle bt reid om voortaan eendrachtig samen te werken en het kleinzielig geharrewar te laten varen. Men was ten volle bereid, opnieuw te eikennen de groote verdiensten der Oranjes, door en met wie Ne derland zijn eertijds groote en grooi- sclse plaats onder de volkeren van Europa had ingenomenmen kende te dien einde geen partijschappen meer en zag met smartend verlangen uit naar een geest van vrijheid en orde, die alleen leven kon onder een symbool als Oranje. Tosn werden Nederland en Oranje voor goed ééntoen wist men dat, bij alle dwaling en onvolmaaktheid, tusschen een vorstenhuis en een volk, die meer dan drie eeuwen lief en leed hebben gedeeld, een band ont staat dien men n et straffeloos ver breken kan. En die band bestaat dan ook bij de kern van het volk onver zwakt tot op dezen dag van vreugde en voldaanheid. Het is een onloochenbaar feit, dat Nederland en Oranje niet steeds éen zijn geweestvan des te meer betee- kenis is het, dat de Iood der dingen ditn o'verbreekbaren band gevormd heeft. Sinds Willem de Zwijger, de rijke, grootsch en vroolijk te Brussel levende vorst den droeven ernst des levens had leeren kennen en naar Dillenburg vertrok hebben de lotge vallen van Nederland en Oranje tel kens een merkwaardige overeenkomst gehad en was er telkens, en steeds meer, eenheid van belangen. Uit het natuurlijk verbond, dar zelfbehoud ten grondslag ,had en later herhaaldelijk werd bevesFgd, ontstond een band, althans met een deel van het volk, een band die voortdurend hechter en sterker werd, die zich telkens tot een aanzienlijker deel der ratie uitbreidde en, na verloop van eeuwen, tot we- kon, maar vooral door de geringheid der hoop, dat hij ooit weder het dag licht zou aanschouwen. Zou Baruch terug komen Wei had hij het hem op zijne eigenaardige wijze meermalen beloofd, maar zou hij in slaat zijn zijn woord (e houden Was het niet verschrikkelijk met lichaam en ziel afhankelijk te zijn van de plannen en inzichten eens waan zinnigen Hoe echter, als Baruch eens niet terugkwam, maar in zijne plaats de mannen, die hier werkten Zou er dan nog redding voor den gevangene mogelijk zijn Tusschen hoop en vrees, tusschen moedeloosheid en een ernstig pein zen op middelen tot redding, zweef den Walewski's gedachten onophou delijk heen en weder. Misschien ook, dat deze tijd hem, door het gevaar, waarin hij verkeerde, de eenzaamheid en duisternis, slecht zoo lang scheen. Ten slotte vond hij troost in het ge bed. Op wonderlijke wijze was hij uit het eerste gevaar, dat hem binnen de hut dreigde, gered geworden, waarom ook zou hij dus aan zijn verdere redding wanhopen? fibonnements-Adwerfantiën ©p zeer uoordaeiige uoormaarden zeniijke eenheid leidde. Eerst kwamen nog die vaak grootsche, maar ook vaak dneve tflden, toen Oranje nog een partijleus was en daarom nog niet alles voor hei vaderland kon zijn, wat slechts door de natuurlijke histo rische ontwikkeling der gebeurtenis sen mogelijk zou worden. Juist die natuurlijke ontwikkeling en dat samen opgroeien, waardoor het heden het heden geworden is, waardetren wij het hoogst. Ook bij onze herdenking der treurige dagen van vóór meer dan honderd jaren, zien wij hoe duidelijk dat toen bleek, ook toen wij de nimmer waarachtig gewaardeerde vrijheid en onafhanke lijkheid herkregen. Dat was een tijd perk van verzoening en daarom ook van meer zegen. Er kwam nog wel een lange periode van strijd, maar het was meer geworden de natuurlijke s'rijd der ontwikkeling, die trouwens nog voortduurt en immer za! voort duren. Maar Oranje staat boven de par tijen, staat ook boven hen die, door misbruikte namen verleid en door gansch niet schuldige leiders aange vuurd, ook weer in onze dagen den strijd tegen de natuurlijke ontwikke ling der vrije orde hebben aangebon den. Waar allen te samen werkten, daar zouden wij meer vruchten heb ben geoogst van den boom van het constitutioneele leven, maar al past ons, bij den zeer matigen oogst, op onzen staatkundigen arbeid verkregen, ook moed en nederigheid, al zijn wij volstrekt niet zonder sci.aamte, wij zijn evenmin zonder dank en hoop en gevoelen ons vrij en gelukkig in den regeerirgsvorm.die mils wij ijver'g naar zijne ontwikkeling streven, de minste gevaren oplevert en de meeste uitzichten op die groote mate van zekerheid, waarin welvaart en voor uitgang de rijkste bronnen vinden. N'emand kan ontkennen dat onze geliefde Koningin echt constitutio neele deugden sieren. Hoe innig leeft zij met ons vo'k mede, en hoeveel hechter is de band, die ons aan het Oranjehuis verbindt, in de laatste dertig jaren geworden, sedert den tijd loen we, als ridders, ons schaar den om den troon der kleine Koningin, die nu reeds zoo ijverig heeft gear beid om een zeer jong leven, dat wij nu reeds liefhebben, te leiden in het rechte spoor. Met de Koningin hebben wij me degeleefd in blijde en droeve dagen, in de jaren der kindsheid, onder moedervleugels en op eigen wieken, ook in die gelukkige ure, toen der bruiden kroon haar op de tokken rustte en zij hart en hand schonk aan den kloeken man, op wien wij als Nederlanders irotsch zijn dat hij tot de onzen behoort. Wij blijven vereenigd in wenschen Hij sliep weder in, doch vreese- lijke droomen martelden zijnen ge- kwelden geest ook in den slaap. Plotseling schrikte hij ep. Wat was dat Hoorde hij niet weder stemmen, schemerde niet licht in de ruimte Walewski ontwaakte volkomen en overtuigde zich, dat hij gelijk had. Voorzichtig hief hij zijn gelaat over den kant en zag twee hem onbekende mannen in arbeiders kleeding, en waarvan de éen een licht droeg. De mannen naderden weder de deur van de hut en Walewski vermoedde niet ten onrechte, dat het dezelfde mannen waren, die hij al ééns had gehoord. Hij spande zijn gehoor in en ver nam het volgende gesprek, waarvan hij den Inhoud groo endeels verstond. Willen wij het nog eens met het slot beproeven? vroeg er éen. Dat he ft toch geen nut, ant woordde de ander, wij krijgen het niet open. Zou het niet mogelijk zijn om op een andere manier binnen te komen Ik zei het u reedshet dak bestaat maar uit opgespijkerde plan ken. Als het ons gelukt met een breekijzer er eenige van los te brijgen, en hopen, God spare ze nog allen lang voor land en volk, pok haar wier overge!ukk:ge levensavond, een leven verFcht van innig meeleven voor de belangen van het nieuw aan genomen vaderland. En laat ons, warr wij ongetwijfeld oprecht zijn in onze wenschen, niet vergeten hoeveel wij er zelf toe kun nen bijdtagen om ze in vervulling te zien gaan. Hoe meer wq streven naar eenheid en vereeniging, hoe minder wij den nadruk leggen op hetgeen verdeelt, hoe ijveriger wij ons In spannen om het vele voor staat en maatschappij te bereiken dat nog voor bereiking vatbaar is, hoe milder wij de krachten verspillen in nutte- loozen partijstrijd, hoe meer uitzicht er beslaat dat Oranje en Nederland steeds inniger te zamen zullen wer- kf n aan de groote en verhevene taak, die voor vorsten en volken is weg gelegd en die niet bij menschen en jaren, maar bij geslachten en eeuwen telt. O Waai uit dan, o vla?, zij een lolk onzer innige bede voor haar die heden verjaart. Wapper vroolijk boven onze juichkreet Lang leve Neeriands geliefde Vorstin Nood in West-lndië. Reeds is gemeld, dat Prinses Juliana medehelpt aan het vlechten van (uil tjes voor den bloemverkoop ten voor- deele der geteisterde bewoners op Cüragao. Daaromtrent nog een aardige bijzonderheid. Al spelende onder het maken der heidebouquetjes, bedacht de Prinses voor de arme menschen in West-lndië eenige bloemstukjes van heide te maken. H. M. de Koningin heeft toen aan elk van 24 opgegeven adressen zulk een bloems'ukje door de P<inses ge maakt doen zenden als bijdrage tot verkoop ten behoeve van het goede Benoemingen. Bij Kon. beslu:t is lo. aan de offi cieren-machinist der le klasse H. J. Lagaaij en G. P. W. Van der Klugt op hun verzoek wegens langdurigen dienst eervol ontslag uit den zeedienst verleend onder toekenning van pen stoen, aan eerstgenoemde met den eersten October 1912 en aan laatst genoemde met den eersten Sept. 1912; 23. aan den officiermachinist der le klasse H. J. A. Lagaaij met den datum, waarop hij is op pensioen ge steld, verleend den titulaf ren rang van Inspecteur van de Marine Stoomvaart dienst (rang van kapitein luit. ter dan kunnen wij er inkomen, en als we klaar zijn de planken weer vast spijkeren. Niemand zal vermoeden, dat we er op die wijze binnengedron gen zijn. Walewski had, toen hij dit gesprek hoorde, zijne ijzeren stang vastgegre pen en snel bij zichzelven overlegd, dal hij slechts met twee tegenstan ders ie doen had. Misschien gelukte het hem beiden te overweldigen, want de verrassing der bezoekers, die op zijne aanwezigheid niet verdacht wa ren, had hij in zijn voordeel. Als het echter eens éen van hen gelukte te ontvluchten en alarm te maken, wat dan Ik ben niet voor dien weg door hel dak, sprak nu de andere der beide mannen, wij moeten dan de spijkers er weer inslaan, en ge weet hoe het hier klinkt, zoodat allicht de andere wacht boven ons het zou kunnen hooren. Willen wij het nog maar eens met het slot probeeren Ik dacht, dat ge van het slot wel genoeg hadt, luidde het antwoord. De een der beide mannen trad echter nog eenmaal op de deur toe en drukte bij wij re van prref op de klink. Tot zee)3o. het bedrag van het pensioen bepaald voor den officiermachinist Lagaaij op f 2630 's jaarsvoor den officiermachinist Van der Klugt op f 2425 's jaars; 4o. bij den marine stoomvaartdienst bevorderd tot c-fiicier machinist der le klasse met ingang van den eersten September 1912 de officier machinist der 2e klasse O. A. Qsll en met ingang van den eersten October 1912 de offcier machinist der 2e k». K. C. W. E. Hantzsch. Militaire berichten. H.t ligt in het voornemen het inst uctie-bataljon te Kampen op te heffen. De vermoedelijke ophefiing houdt volgens de „Avp." verband met het voornemen van den minister van oor log, om te Kampen een Centrale Ka de,1 school te vestigen voor het wapen der infanterie. Voortaan zouden dan alleen die personen tot een vrijwillige verbintenis bij de korpsen worden toegelaten, welke geschikt worden geacht tot opleiding tot den officiersrang. Da opleiding zal dan worden genoten bij een te Kampen op te richten kadeischool, waar, na een tweejarigen cursus, examen voor den sergeants-rang wordt afgelegd. Voor de 4 plaatsen als adspirant- adminis'.tateur bij de zeemacht hebben zich aangemeld 13 candidates Het geneeskundig onderzoek zal plaats hebben op 3 September as. Blijkens bij het depaitement van marine onlvargan bericht zijn Hr. Ms. torpedobootjagers „Jakhals" en „Bulhond" onder bevel van den luit. ter zee der le klasse F. H. baron van Dedem, 29 dezer van Nieuwediep naar zee vertrokken ter aanvaarding van de reis naar Oost Indië. Hr. Ms. Frislo. De tweede paniserboot van de Kon. Ned. Marine, Hr. Ms. Frisio, zal Don derdag a.s. 's nam. 2 uur, op 's rijks werf te Amsterdam te water worden gelaten. Het schip heeft dezelfde afmetingen als de „Biinio," die den 12en j. I. van stapel is geloopen. (ülf hef Gemeenteverslag.) Vervolg.) Over het Centraalbureel van het plaatselijk net der Algemeene Teie- phoon-Maalschappij, voorheen Rib- bink van Bork Co., werden gedu rende 1911 347409 gesprekken ge voerd. Het aantal gevoerde gesprekken over 1910 bedroeg 254081. Het aantal aangesloten perceelen bedroeg op 31 December 1911 181 zijne verbazing ging de deur open. Walewski bemerkte, dat de beide arbeiders over deze omstandigheid geheel verbluft waren. Hoe i3 dat mogelijk vroeg de een. Gisteren was iedere poging te vergeefs, de deur ging niet open. En nu opent zij zich van zelf. Oek, antwoordde de ander, zij was niet gesloten, we zullen verzuimd hebben op de klink te drukken, an ders moest de deur ook gisteren open gegaan zijn. Zoo moet het wel zijn, zeide zijn metgezel. Hierop verdwenen beiden binnen de hut, en Walewski hoorde het klinken van geld, waaruit hij terecht opmaakte, dat de mannen zich van een gedeelte van het vaische geld voorzagen. Een oogenblik vatte hij het plan op, naar beneden te springen, de deur te sluiten en de beide mannen in de hut gevangen te houden. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1912 | | pagina 1