i mm* WÊA II Mei D Zaterdag- ïdiende, IUW ndel No.112. 50e Jaargang. 1912. Feuilleton. Haaf en Smarf. scherp eel BINNENLAND. Vi m M BP BEI TAK. 1 er wordt ge- ;d schrijvende Fransch en onders letters rant. flinke lett. E. H. ourant". de Neder- ankstoom- om dienst te in Indië l 9 lorna voor af- Jmlijite sollici- ^ange Vijver- Spoorkosten tgstellenden sn uan een op iNOEGING", ,OKE. VLISSINGSCHE COURANT Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50. Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58. ADVERTENTIENvan 1—4 regels 0.40. Voor eiken regel meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote letters en clichés naar plaatsruimte. Verschijnt dagelijks,, ultggzofiderd op Zon- @rs Feestdagen, TELEFOONNUMMER 10, fibonnemsnts-fódusrfenfiin op aeer ooordeeSige uoorivaarden Tweede Kamer. De Kamer ging gister voori met de behandeling van de Bakkerswet. Den geheelen dag werd voortgezet de discussie over de artikelen 1 en 2 met de daarop eergister reeds door de heeren Schaper, Snoeck Henke- mans en Borgesius toegelichte amen dementen en over een nader door den heer De Visser ingediend amen dement, om het verbod van nachtar beid te beperken tot den arbeid in loondienst, dus om de patroons uit te schakelen. De heer De Visser wilde geen bedrijfsregeling, doch alleen verze kering van de nachtrust va den bak kersgezel. Verder kwam in bespreking een door den heer Bos voorgesteld sub amendement, bedoelende om ter ver wijdering van de belemmering van het grootbedrijf de mogelijkheid te openen voor het drieploegenstelsel met beperkten nachtarbeid. De heeren Schaper, Elhorsl, Brum- melkamp en Aalbeise waren voor radicale afschaffing van den nacht arbeid en bestreden evenals de heer Bos, het amendement van den heer De Visser. Minister Talma ontraadde de sub-amendementen van de heeren Borgesius en Bos, en verklaarde dat aanneming van het amendement- Snoeck Henkemar.s of van het amen- dent-De Visser hem zou noodzaken de verdere behandeling van het ont werp niet voort te zetten. Na verwerping van de amende menten van de heeren De Visser en Snoeck Henkemans is het regeerings- artikel 2 ongewijzigd goedgekeurd, zoodat het verbod van nachtarbeid ook den patroon omvat. De crisis. Volgens in marinekringen loopende geruchten, komen voor eene benoe ming tot minister van marine, in plaats van den aftredenden minister, vice admiraal Wentholt, ernstig in aan merking baron van Asbeck, oud ka pitein ter zee, thans gouverneur van Suriname, W. C. J. Smit, kapitein ter zee, chef van den marinestaf en W. j. G. Umbgrove, kapitein ter zee. Lotisico. De minister van justitie heeft in gevolge koninklijke machtiging be schikt op een verzoek om bewilli ging op statutenwijzigingen der riaam- looze vennootschap De Eerste Ne- deriaadsche Maatschappij tot ver zekering van R sico in Loterijen, ge vestigd te 's-Gravenhage en in de wandeling genaamd Lotisico en dit verzoek van de hand gewezen. 0 43.) Grootmoeder verrichtte haar werk zaamheden als gewoonlijk, doch ais zij voorbij Rainer kwam, zag zij hem lang en navorschend aan staakte zoo nu en dan haar arbeid, om haar hoofd te schudden en diep te zuchten. Hildegard had blijkbaar het meest geleden van den plotselingen schrik. Hare wangen waren bleek als de leliën, de kleine mond had de uit drukking van een verkropt weenen en uit de blauwe oogen spraken angst en droefheid. Zwijgend dekte zij de tafel voor het avondeten, doch de manier waarop zij het deed, waar zij nu dit, dan dat had vergeten, waar zij geen ding op de goede plaats zette, bewees dat, hare gedachten verre van haar werk waren. Het werd onrustig voor den „Edel- hof". Het volk, dat uit alle richtingen Samenschoolde, drong te zamen. De De afwijzing is gegrond op de overweging, dat, mede blijkens in hoogste instantie bevestigde rechter lijke uitspraken, de naamiooze ven nootschap bij herhaiing haar werk kring heeft uitgebreid tot het houden van een bij de Loterij wet 1905 ver boden loterij. Uit dien hoofde wordt de ven- noolschap geacht te zijn in strijd met de openbare orde, als hebbende een ongeoorloofde, immers bij de wet verboden oorzaak. Bierverloven. Door de Nederl. Vereeniging tot afschaffing van alcoholhoudende dran ken is aan den minister van bin- nenlandsche zaken een adres gezon den, waarin wordt betoogd, dat in de betrekkelijk belangrijke afname van het hoofdelijk verbruik van ge distilleerd in de laatste jaren het gunstige resultaat gezien mag wor den van de van particuliere zijde en overheidswege genomen maatregelen tot bestrijding van den sterken drank, doch dat daarnaast een toename van het gebruik van bier val! te consta- teeren. Den minister wordt nu verzocht maatregelen te doen ontwerpen en aanhangig te maken, waardoor krach tig zal worden opgetreden tegen het vooral in het zuiden van het land gesignaleerde „bierkwaad." Blijkens de dezer dagen verschenen naam en ranglijst van de gepensioneer de cfficieren der landmacht van het Nederiandsche leger zijn er gepen sioneerd: 41 luitenant-generaals met een totaal bedrag aan pensioen van f 120,007 84 generaal-majoors met f 193,105127 kolonels met f 247,608; 166 luitenant-kolonels met f292,460; 180 majoors met f 272,444369 kapi teins met f 473,98181 eerste luite nants met f67,214, en 11 tweede luitenants met f7154; totaal mei f 1,673,973. Huisvlijt in de kazerne. In de lnfanteriekazerne te Haarlem is voor rekening der Militaire Can- tine in den afgeloopen winter voor onder-officieren, korporaals en man schappen een cursus in huisvlijt ge houden onder leiding van den heer Swart. Dezer dagen werden aan hen, wier werk daarvoor in aanmerking kwam, diploma's en medailles uitgereikt, welke daartoe door de Afd. Haarlem van den Volksbond tegen drank misbruik waren beschikbaar gesteld. Naar ons gemeld wordt, zai bin nenkort verschijnen bij LaRivièreen Voorhoeve fe Zwolle een reisboek voor Nederland, getiteld „Door Hol lands watertuin en heuvelland", sa- enkele groepjes groeiden steeds aan. Een onderdrukt gemompel werd vernomen, dat ai meer en meer luider sprekend werd, toen plotseling een steen door de ruiten werd geworpen, zoodat de ruit in honderd scherven door het vertrek vloog. Hildegard gaf een luiden gil en Rainer snelde onder het uitspreken van een ver- wensching naar het vensternauwe lijks vertoonde hij zich echter, of een regen van steenen volgde. „Brand stichter, ellendige brandstichter 1" riep men hem toe, slechts afgewisseld door de gebiedende stem der politie agenten. Het volgende oogenblik werd de deur opengeworpen en kwam een bediende, bleek van schrik binnen. „O, hemel 1 Nu wordt het erg stotterde hij. „De politie is er, over vannacht u moet naar de ge vangenis „Wat schreeuwde Rainer, hem door elkander schuddend. „Naar de gevangenis ik Wat scheelt je Ben je gek Wie zegt, dat ik naar de gevangenis moet „Iedereen, iedereen 1" riep de ver slagen bediende. Hoort u dat ge- mengesteld door een bekend journa list, onder het pseudoniem Johan van de Haghe te 's Gravenhage. Het geeft een interessante beschrij ving van ons geheels land, verdeeld in eif hoofdstukken, die ieder een provincie behandelen. Niet droog, maar gezellig geschreven in verha- lenden trant, afgewisseld door allerlei aardige, historische anecdoten, korte versjes of gedichtjes, zal dit boek zoowel voor Hollanders als voor vreemdelingen van belang zijn. Het beslaat ruim 200 bladzijden, en wordt opgeiuislerd door een 40 tal fraaie platen. De prijs bedraagt, in netsouple bandje gebonden, f 1,50. Het eerste nummer is verschenen van „de Watersport," geiiiustreerd tijdschrift voor de zei!-, roei- en motorbootsport. Het is het eerste Nederiandsche tijdschrift aan de watersport gewijd. Gedurende de maanden April tot September verschijnt het tweemaal per maand, de overige maanden slechts eenmaal. Te Londen is de rijke res'aurateur Wiiliam Harris, bekend onder den niet zeer weiluidenden naam van .worstkoning", overleden. Hij was 69 jaren oud. Nergens, zoo heette het, kon men heerlijker, fijner worst eten dan bij Harris, en met dit arfi- kel had hij dan ook voornamelijk zijn centen verdiend. Als slagersjongen begonnen, heeft Harris zich snel opgewerkt. Eerst begon hij met een klein slagerswin keltje, breidde zijn zaken steeds meer uit, vooral door een verstandige re clame, en bezat eindelijk te Londen alleen 40 winkels. Voor eenige jaten heefi hij den detailhandel echter opgegevenhij legde zich op worsimakerij in 't groot toe en werd leverancier voor leger en marine. Een der eigenaardigheden van Har ris was da! hij zijn drie zoons allen William noemde, terwijl zijn vier dochters allen den naam Elizabeth dragen door nummering moest men ze van elkaar onderscheiden. Met Kerstmis zond hij aan eiken politie agent en brandweerman in de City van Londen een pond worst. Harris' worst was dus blijkbaar niet „verdacht" en aan ieder welkom. In zijn restaurant moest men voor het extra fijne artikel goed betalen, maar voor een délicatesse zijn aitoos gastronomen genoeg te vinden, die op geen dubbeltje of kwartje zien. De correspondent van de „Corrie- re di Sictiia" te New York schrijft in een zijner laatste brieven over de voornaamste restaurants in die stad schreeuw Daar ze stormen de trappen al op. Het is al te Iaat I" De uitwerking van deze woorden was ontzettend. Op Rainer's gelaat vertoonden zich de sporen van waan zinnige woede. Het schuim stond hem op de lippen. Hij stiet den knecht van zich, zoodat deze tegen den muur tuimelde, greep een stoel, zwaaide dien om het hoofd en snelde op de bineenkomenden toe. „Vader, vader om 's Hemels wilsteunde Hidegard, voor hem nedervallend en zijn knieën'omklem- mende. „Hans maak jezelf en ons niet ongelukkiger 1" riep zijn moeder, terwijl ze hem vasthield en de armen van den woesteling greep. Hij herkreeg zijn zeifbeheersctiing, slingerde den stoel weg, zoodat deze met een hevigen slag op den grond viel en vroeg met bevende sie.n „Wat wilt ge van mij? Wat heeft de politie in mijn huis te maken „U wordt ernstig verdacht, de stichter van den brand te zijn, en zult ons dus moeten volgen 1" ant woordde de chef van de politieagen ten, verschenen, om hem te arres- en haait daarin een sterk staaltje aan van de hooge hotelprljzen en de duurte der levensmiddelen aldaar. „Ik heb hier aldus de corres pondent de spijskaa:ten voor mij liggen van eenige der meest popu laire hotels en restaurants. Daarop vind ik vermeld runderfilet f 2.85, gebraden schaapsvleesch t 2,40, een debout f2,40, gebraden kip f2,85, een portie aardappelen f 0.75. En dat zijn nu betrekkelijk nog maar een voudige gerechten. Maar de fijne proever, die nog iets fijners wil eischen, kan nog dieper in zijn beurs tasten. Zoo iemand kan voor een pastei gerust f3.50 a f4en vooreen patrijs f5 neerleggen. Overeenkomstig daarmede zijn na tuurlijk de prijzen der hotelkamers. Voor een klein kamertje moes men minstens f 10 betalen en van den an deren kant wordt men voor dit hooge bedrag op zulk een eigenaardige wijze in zijn persoonlijke vrijheid be lemmerd, als men zich nauwelijks kan voorstellen. in geen geval mag men met den hoed op het hoofd de koffiekamer van hel hotel binnengaan en nog er ger is het wanneer men zijn hoed op een toevallig bezetten stoel naast zich neerlegt. Zelfs al zal men maar drie minuten in de zaal verblijven, moet men eerst zijn hoed in de gaderobe afgeven. Een der rijkste, fijnste en duurste restaurants te New York ging onlangs nog liever failliet, dan dat het zijn gasten zou hebben toegestaan in kleederdracht onder te doen voor die der kellners. En ieder, die het res taurant wilde binnengaan, moest eerst zijn overjas losmaken, opdat de portier zich kon overtuigen, dat de gast een passend costuum droeg. Eerst na deze inspectie mocht men het paradijs binnengaan. In de meeste hotels en restaurants krijgt men dan ook een pracht en praal te zien, waar men verstomd van staat. Hier en daar ziet men zelfs een illuminatie onder de marmeren en glazen tafels. Door het tafelkleed heen schijnen dan de „gekleurde potjes" en zoodoende wordt de eet lust ook door prachtig gekleurde lichtschakeeringen opgewekt." Gelukkig voor ons, die tot de min derbedeelden onder de stervelingen behooren, dat we die kunstmatige prikkels niet behoeven om een goe den eetlust te krijgen, en dat een voudiger en minder kostbare spijzen ons even goed!, misschien nog beier smaken, dan die fijne gerechten aan de lekkerbekken. En we zouden er ook geen lust in hebben om ons in zoo'n New Yorksch „paradijs" te laten bedillen. Vrijheid, blijheidEn daarom gaan we ma! het mooie weer liever naar buiten en zingen te midden van te eren. „Wie kan een aanklacht tegen mij inbrengen ?a „Men heeft u van nacht gadege slagen, toen u, korlen tijd voordat de brand was uitgebroken, een ladder tegen uw tuinmuur piaatstet en dien beklommen hebt, blijkbaar met het doel, op deze wijze in het park te komen". „En wie beweert, dit te hebben gezien „Kruidenlize." Rainer verschrikte de aanwezigen door een wild, honend gelach. „En op de getuigenis van die oude be ruchte heks arresteert men mij, een man van onbesproken gedrag „U wilt zeker de tegen u aange voerde bewijzen als leugens ver klaren „In het minst niet. Ik heb op den ladder gestaan, doch alleen om naar mijn knecht Rupert uit te zien, daar hij zoo lang uitbleef. Toen ik hem in geen velden of wegen zag, ging ik weder in huis en weet ik natuurlijk niet wat buiten in het park is ge schied." „Die bewering kunt u voor de al de lux3, die moeder Natuur nu met kwistige hand ten toon spreidt, uit volle borst een Meilied Als de bloemen bloeien, En de koeien loeien, Als de boomen groeien, En de musschen stoeien, Ala de nachtegaal zijn lied,» Hooren doet in 't donk're riet, En ge, dalend langs den vliet, 't Vroolijk vischje dart'len ziet, Als de staat'ge ooievaar, Lepelaar of kleppelaar, Voedsel zoekt voor 't kind'ren paar, Als de meiskes blozen 'Lijk heel donk're rozen, En door een lief gekozen, Zoetkens minnekozen. Als de bonte kind'renïij, Juicht van 't heerlijk lent?tij, Eu ge, liggend in de hei, Jjuistert naar 't gezoem er bij, Als het kuiken piept uit ei En het veulen in de wei Huppelt onbezorgd en blij Zouden wij, gij, zij en hij Dan niet zingen van de Mei Zoo'n wandeling in de vrije natuur is heel wat rustiger en veiliger ook dan in de groote stad, waar men voortdurend op zijn quivive moet zijn om niet in gevaar te komen. In Turkije's hoofdstad heeft men boven dien nog het gevaar of den tast der honden. Konstantmopei is de ssad van de hondendaar zijn er ongeveer 40— 50000, dus op zichzelf een heeie bevolking. Het sterftecijfer onder de honden is daar dan ook heel groot dagelijks sterven er 60—80. Deze honden munten uit ais buitengewoon verstandige, trouwe, onschadelijke vertegenwoordigers van hun ras. Ze hebben de stad in districten verdeeld en beschouwen éen zoo'n gedeelte als hun vaderland. Een hond, die in een bepaalde buurt geboren is, kan moeilijk hesiuiten naar een andere buurt te verhuizen. De verhuizing zou hem trouwens ook niet gemakkelijk vaiien, want hij zou in de andere buurten een hevigen tegenstand ondervinden. Honden die zich naar een ander stadsgedeelte begeven, worden door de daar geboren doodgebeten. De grenzen zijn nauw- keueig bepaaid. Degene, die zich in Konstantinopel op een onschuldige manier amuseeren wil, moet, in éen gedeelte van de stad staande, een hond die in een aangrenzende buurt staat, eens met een stuk brood lokken. Het arme dier begint te janken en wanhopig met den staart te kwispelen, om zoo den wreeden weldoener duidelijk te maken dat hij niet over de grenzen van zijn land mag komen. Legt men het brood toch op het verboden terrein, dan kijkt de hongerige hond voorzichtig om zich heen, doet eenige schreden voorwaarts. Maar op dit oogenblik begint een andere hond te blaffen, een groot aantal honden snellen toe om de grens te verdedigen en de indringer vlucht hals over kop weg. rechtbank verdedigen. Daarheen moet ik u brengen. Volg u ons liever goed schiks, om groot opzien te vermijden. Ik heb een wagen mede gebracht en u kunt den „Edelhof" door een achterdeur verlaten, de geheele be volking is op het voorplein op de been". „O, dat brutaie, dat lage en ge- meene volk!" riep Rainer. „Welk een ijver en wat een vreugde legt het aan den dag, wanneer het geldt, zijn naaste eenig leed te verschaffen 1 Ze zijn het niet waardig, dat men ze den voet dwars zet „Vooruit, vooruit 1" riepen de po litiebeambten. „Ga met God, Hans 1 je bent on schuldig verdacht en je zult je dus kunnen rechtvaardigen, dat hoop ik tenminste. God kan en zal je niet hebben verlaten", zeide de oude vrouw, terwijl ze hem de hand reikte. „Je moedet's zegen en gebed begeleiden je, jongen I" Hij wendde zich tot Hildegard. Zij lag op de sofa en verbergde het aan gezicht in de kussens, Haar teeder lichaam beefde geheel en al. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Vlissingse Courant | 1912 | | pagina 1