i
mm*
WÊA
II Mei
D
Zaterdag-
ïdiende,
IUW
ndel
No.112.
50e Jaargang.
1912.
Feuilleton.
Haaf en Smarf.
scherp
eel
BINNENLAND.
Vi m M BP BEI TAK.
1
er wordt ge-
;d schrijvende
Fransch en
onders letters
rant.
flinke
lett. E. H.
ourant".
de Neder-
ankstoom-
om dienst te
in Indië
l
9
lorna voor af-
Jmlijite sollici-
^ange Vijver-
Spoorkosten
tgstellenden
sn uan een
op
iNOEGING",
,OKE.
VLISSINGSCHE COURANT
Prijs per drie maanden 1.30. Franco per post 1.50.
Afzonderlijke nummers 5 cent. Men abonneert zich bij alle Boek
handelaren, Postdirecteuren of rechtstreeks bij de Uitgevers
Firma F. VAN DE VELDE Jr., Kleine Markt 58.
ADVERTENTIENvan 1—4 regels 0.40. Voor eiken regel
meer 10 cent. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde
advertentie, wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Groote
letters en clichés naar plaatsruimte.
Verschijnt dagelijks,, ultggzofiderd op Zon- @rs Feestdagen,
TELEFOONNUMMER 10,
fibonnemsnts-fódusrfenfiin op aeer ooordeeSige uoorivaarden
Tweede Kamer.
De Kamer ging gister voori met de
behandeling van de Bakkerswet.
Den geheelen dag werd voortgezet
de discussie over de artikelen 1 en
2 met de daarop eergister reeds door
de heeren Schaper, Snoeck Henke-
mans en Borgesius toegelichte amen
dementen en over een nader door
den heer De Visser ingediend amen
dement, om het verbod van nachtar
beid te beperken tot den arbeid in
loondienst, dus om de patroons uit
te schakelen.
De heer De Visser wilde geen
bedrijfsregeling, doch alleen verze
kering van de nachtrust va den bak
kersgezel.
Verder kwam in bespreking een
door den heer Bos voorgesteld sub
amendement, bedoelende om ter ver
wijdering van de belemmering van
het grootbedrijf de mogelijkheid te
openen voor het drieploegenstelsel
met beperkten nachtarbeid.
De heeren Schaper, Elhorsl, Brum-
melkamp en Aalbeise waren voor
radicale afschaffing van den nacht
arbeid en bestreden evenals de heer
Bos, het amendement van den heer
De Visser.
Minister Talma ontraadde de
sub-amendementen van de heeren
Borgesius en Bos, en verklaarde dat
aanneming van het amendement-
Snoeck Henkemar.s of van het amen-
dent-De Visser hem zou noodzaken
de verdere behandeling van het ont
werp niet voort te zetten.
Na verwerping van de amende
menten van de heeren De Visser en
Snoeck Henkemans is het regeerings-
artikel 2 ongewijzigd goedgekeurd,
zoodat het verbod van nachtarbeid
ook den patroon omvat.
De crisis.
Volgens in marinekringen loopende
geruchten, komen voor eene benoe
ming tot minister van marine, in plaats
van den aftredenden minister, vice
admiraal Wentholt, ernstig in aan
merking baron van Asbeck, oud ka
pitein ter zee, thans gouverneur van
Suriname, W. C. J. Smit, kapitein ter
zee, chef van den marinestaf en W.
j. G. Umbgrove, kapitein ter zee.
Lotisico.
De minister van justitie heeft in
gevolge koninklijke machtiging be
schikt op een verzoek om bewilli
ging op statutenwijzigingen der riaam-
looze vennootschap De Eerste Ne-
deriaadsche Maatschappij tot ver
zekering van R sico in Loterijen, ge
vestigd te 's-Gravenhage en in de
wandeling genaamd Lotisico en dit
verzoek van de hand gewezen.
0
43.)
Grootmoeder verrichtte haar werk
zaamheden als gewoonlijk, doch ais
zij voorbij Rainer kwam, zag zij hem
lang en navorschend aan staakte zoo
nu en dan haar arbeid, om haar
hoofd te schudden en diep te zuchten.
Hildegard had blijkbaar het meest
geleden van den plotselingen schrik.
Hare wangen waren bleek als de
leliën, de kleine mond had de uit
drukking van een verkropt weenen
en uit de blauwe oogen spraken
angst en droefheid. Zwijgend dekte zij
de tafel voor het avondeten, doch de
manier waarop zij het deed, waar zij
nu dit, dan dat had vergeten, waar
zij geen ding op de goede plaats
zette, bewees dat, hare gedachten
verre van haar werk waren.
Het werd onrustig voor den „Edel-
hof". Het volk, dat uit alle richtingen
Samenschoolde, drong te zamen. De
De afwijzing is gegrond op de
overweging, dat, mede blijkens in
hoogste instantie bevestigde rechter
lijke uitspraken, de naamiooze ven
nootschap bij herhaiing haar werk
kring heeft uitgebreid tot het houden
van een bij de Loterij wet 1905 ver
boden loterij.
Uit dien hoofde wordt de ven-
noolschap geacht te zijn in strijd
met de openbare orde, als hebbende
een ongeoorloofde, immers bij de
wet verboden oorzaak.
Bierverloven.
Door de Nederl. Vereeniging tot
afschaffing van alcoholhoudende dran
ken is aan den minister van bin-
nenlandsche zaken een adres gezon
den, waarin wordt betoogd, dat in
de betrekkelijk belangrijke afname
van het hoofdelijk verbruik van ge
distilleerd in de laatste jaren het
gunstige resultaat gezien mag wor
den van de van particuliere zijde en
overheidswege genomen maatregelen
tot bestrijding van den sterken drank,
doch dat daarnaast een toename van
het gebruik van bier val! te consta-
teeren.
Den minister wordt nu verzocht
maatregelen te doen ontwerpen en
aanhangig te maken, waardoor krach
tig zal worden opgetreden tegen het
vooral in het zuiden van het land
gesignaleerde „bierkwaad."
Blijkens de dezer dagen verschenen
naam en ranglijst van de gepensioneer
de cfficieren der landmacht van het
Nederiandsche leger zijn er gepen
sioneerd: 41 luitenant-generaals met
een totaal bedrag aan pensioen van
f 120,007 84 generaal-majoors met
f 193,105127 kolonels met f 247,608;
166 luitenant-kolonels met f292,460;
180 majoors met f 272,444369 kapi
teins met f 473,98181 eerste luite
nants met f67,214, en 11 tweede
luitenants met f7154; totaal mei
f 1,673,973.
Huisvlijt in de kazerne.
In de lnfanteriekazerne te Haarlem
is voor rekening der Militaire Can-
tine in den afgeloopen winter voor
onder-officieren, korporaals en man
schappen een cursus in huisvlijt ge
houden onder leiding van den heer
Swart.
Dezer dagen werden aan hen, wier
werk daarvoor in aanmerking kwam,
diploma's en medailles uitgereikt,
welke daartoe door de Afd. Haarlem
van den Volksbond tegen drank
misbruik waren beschikbaar gesteld.
Naar ons gemeld wordt, zai bin
nenkort verschijnen bij LaRivièreen
Voorhoeve fe Zwolle een reisboek
voor Nederland, getiteld „Door Hol
lands watertuin en heuvelland", sa-
enkele groepjes groeiden steeds aan.
Een onderdrukt gemompel werd
vernomen, dat ai meer en meer luider
sprekend werd, toen plotseling een
steen door de ruiten werd geworpen,
zoodat de ruit in honderd scherven
door het vertrek vloog. Hildegard
gaf een luiden gil en Rainer snelde
onder het uitspreken van een ver-
wensching naar het vensternauwe
lijks vertoonde hij zich echter, of een
regen van steenen volgde. „Brand
stichter, ellendige brandstichter 1"
riep men hem toe, slechts afgewisseld
door de gebiedende stem der politie
agenten.
Het volgende oogenblik werd de
deur opengeworpen en kwam een
bediende, bleek van schrik binnen.
„O, hemel 1 Nu wordt het erg
stotterde hij. „De politie is er, over
vannacht u moet naar de ge
vangenis
„Wat schreeuwde Rainer, hem
door elkander schuddend. „Naar de
gevangenis ik Wat scheelt je
Ben je gek Wie zegt, dat ik naar
de gevangenis moet
„Iedereen, iedereen 1" riep de ver
slagen bediende. Hoort u dat ge-
mengesteld door een bekend journa
list, onder het pseudoniem Johan van
de Haghe te 's Gravenhage.
Het geeft een interessante beschrij
ving van ons geheels land, verdeeld
in eif hoofdstukken, die ieder een
provincie behandelen. Niet droog,
maar gezellig geschreven in verha-
lenden trant, afgewisseld door allerlei
aardige, historische anecdoten, korte
versjes of gedichtjes, zal dit boek
zoowel voor Hollanders als voor
vreemdelingen van belang zijn.
Het beslaat ruim 200 bladzijden,
en wordt opgeiuislerd door een 40
tal fraaie platen. De prijs bedraagt,
in netsouple bandje gebonden, f 1,50.
Het eerste nummer is verschenen
van „de Watersport," geiiiustreerd
tijdschrift voor de zei!-, roei- en
motorbootsport.
Het is het eerste Nederiandsche
tijdschrift aan de watersport gewijd.
Gedurende de maanden April tot
September verschijnt het tweemaal per
maand, de overige maanden slechts
eenmaal.
Te Londen is de rijke res'aurateur
Wiiliam Harris, bekend onder den
niet zeer weiluidenden naam van
.worstkoning", overleden. Hij was
69 jaren oud. Nergens, zoo heette
het, kon men heerlijker, fijner worst
eten dan bij Harris, en met dit arfi-
kel had hij dan ook voornamelijk
zijn centen verdiend.
Als slagersjongen begonnen, heeft
Harris zich snel opgewerkt. Eerst
begon hij met een klein slagerswin
keltje, breidde zijn zaken steeds meer
uit, vooral door een verstandige re
clame, en bezat eindelijk te Londen
alleen 40 winkels.
Voor eenige jaten heefi hij den
detailhandel echter opgegevenhij
legde zich op worsimakerij in 't groot
toe en werd leverancier voor leger en
marine.
Een der eigenaardigheden van Har
ris was da! hij zijn drie zoons allen
William noemde, terwijl zijn vier
dochters allen den naam Elizabeth
dragen door nummering moest men
ze van elkaar onderscheiden.
Met Kerstmis zond hij aan eiken
politie agent en brandweerman in
de City van Londen een pond worst.
Harris' worst was dus blijkbaar
niet „verdacht" en aan ieder welkom.
In zijn restaurant moest men voor
het extra fijne artikel goed betalen,
maar voor een délicatesse zijn aitoos
gastronomen genoeg te vinden, die
op geen dubbeltje of kwartje zien.
De correspondent van de „Corrie-
re di Sictiia" te New York schrijft in
een zijner laatste brieven over de
voornaamste restaurants in die stad
schreeuw Daar ze stormen de
trappen al op. Het is al te Iaat I"
De uitwerking van deze woorden
was ontzettend. Op Rainer's gelaat
vertoonden zich de sporen van waan
zinnige woede. Het schuim stond
hem op de lippen. Hij stiet den knecht
van zich, zoodat deze tegen den muur
tuimelde, greep een stoel, zwaaide
dien om het hoofd en snelde op de
bineenkomenden toe.
„Vader, vader om 's Hemels
wilsteunde Hidegard, voor hem
nedervallend en zijn knieën'omklem-
mende.
„Hans maak jezelf en ons niet
ongelukkiger 1" riep zijn moeder,
terwijl ze hem vasthield en de armen
van den woesteling greep. Hij herkreeg
zijn zeifbeheersctiing, slingerde den
stoel weg, zoodat deze met een
hevigen slag op den grond viel en
vroeg met bevende sie.n „Wat wilt
ge van mij? Wat heeft de politie in
mijn huis te maken
„U wordt ernstig verdacht, de
stichter van den brand te zijn, en
zult ons dus moeten volgen 1" ant
woordde de chef van de politieagen
ten, verschenen, om hem te arres-
en haait daarin een sterk staaltje aan
van de hooge hotelprljzen en de
duurte der levensmiddelen aldaar.
„Ik heb hier aldus de corres
pondent de spijskaa:ten voor mij
liggen van eenige der meest popu
laire hotels en restaurants. Daarop
vind ik vermeld runderfilet f 2.85,
gebraden schaapsvleesch t 2,40, een
debout f2,40, gebraden kip f2,85,
een portie aardappelen f 0.75. En dat
zijn nu betrekkelijk nog maar een
voudige gerechten. Maar de fijne
proever, die nog iets fijners wil
eischen, kan nog dieper in zijn beurs
tasten. Zoo iemand kan voor een
pastei gerust f3.50 a f4en vooreen
patrijs f5 neerleggen.
Overeenkomstig daarmede zijn na
tuurlijk de prijzen der hotelkamers.
Voor een klein kamertje moes men
minstens f 10 betalen en van den an
deren kant wordt men voor dit hooge
bedrag op zulk een eigenaardige
wijze in zijn persoonlijke vrijheid be
lemmerd, als men zich nauwelijks kan
voorstellen.
in geen geval mag men met den
hoed op het hoofd de koffiekamer
van hel hotel binnengaan en nog er
ger is het wanneer men zijn hoed op
een toevallig bezetten stoel naast zich
neerlegt. Zelfs al zal men maar drie
minuten in de zaal verblijven, moet
men eerst zijn hoed in de gaderobe
afgeven.
Een der rijkste, fijnste en duurste
restaurants te New York ging onlangs
nog liever failliet, dan dat het zijn
gasten zou hebben toegestaan in
kleederdracht onder te doen voor die
der kellners. En ieder, die het res
taurant wilde binnengaan, moest
eerst zijn overjas losmaken, opdat de
portier zich kon overtuigen, dat de
gast een passend costuum droeg.
Eerst na deze inspectie mocht men
het paradijs binnengaan.
In de meeste hotels en restaurants
krijgt men dan ook een pracht en
praal te zien, waar men verstomd
van staat. Hier en daar ziet men zelfs
een illuminatie onder de marmeren
en glazen tafels. Door het tafelkleed
heen schijnen dan de „gekleurde
potjes" en zoodoende wordt de eet
lust ook door prachtig gekleurde
lichtschakeeringen opgewekt."
Gelukkig voor ons, die tot de min
derbedeelden onder de stervelingen
behooren, dat we die kunstmatige
prikkels niet behoeven om een goe
den eetlust te krijgen, en dat een
voudiger en minder kostbare spijzen
ons even goed!, misschien nog beier
smaken, dan die fijne gerechten aan
de lekkerbekken. En we zouden er
ook geen lust in hebben om ons in
zoo'n New Yorksch „paradijs" te laten
bedillen. Vrijheid, blijheidEn daarom
gaan we ma! het mooie weer liever
naar buiten en zingen te midden van
te eren.
„Wie kan een aanklacht tegen mij
inbrengen ?a
„Men heeft u van nacht gadege
slagen, toen u, korlen tijd voordat
de brand was uitgebroken, een ladder
tegen uw tuinmuur piaatstet en dien
beklommen hebt, blijkbaar met het
doel, op deze wijze in het park te
komen".
„En wie beweert, dit te hebben
gezien
„Kruidenlize."
Rainer verschrikte de aanwezigen
door een wild, honend gelach. „En
op de getuigenis van die oude be
ruchte heks arresteert men mij, een
man van onbesproken gedrag
„U wilt zeker de tegen u aange
voerde bewijzen als leugens ver
klaren
„In het minst niet. Ik heb op den
ladder gestaan, doch alleen om naar
mijn knecht Rupert uit te zien, daar
hij zoo lang uitbleef. Toen ik hem
in geen velden of wegen zag, ging
ik weder in huis en weet ik natuurlijk
niet wat buiten in het park is ge
schied."
„Die bewering kunt u voor de
al de lux3, die moeder Natuur nu
met kwistige hand ten toon spreidt,
uit volle borst een Meilied
Als de bloemen bloeien,
En de koeien loeien,
Als de boomen groeien,
En de musschen stoeien,
Ala de nachtegaal zijn lied,»
Hooren doet in 't donk're riet,
En ge, dalend langs den vliet,
't Vroolijk vischje dart'len ziet,
Als de staat'ge ooievaar,
Lepelaar of kleppelaar,
Voedsel zoekt voor 't kind'ren paar,
Als de meiskes blozen
'Lijk heel donk're rozen,
En door een lief gekozen,
Zoetkens minnekozen.
Als de bonte kind'renïij,
Juicht van 't heerlijk lent?tij,
Eu ge, liggend in de hei,
Jjuistert naar 't gezoem er bij,
Als het kuiken piept uit ei
En het veulen in de wei
Huppelt onbezorgd en blij
Zouden wij, gij, zij en hij
Dan niet zingen van de Mei
Zoo'n wandeling in de vrije natuur
is heel wat rustiger en veiliger ook
dan in de groote stad, waar men
voortdurend op zijn quivive moet zijn
om niet in gevaar te komen. In
Turkije's hoofdstad heeft men boven
dien nog het gevaar of den tast
der honden.
Konstantmopei is de ssad van de
hondendaar zijn er ongeveer 40—
50000, dus op zichzelf een heeie
bevolking. Het sterftecijfer onder de
honden is daar dan ook heel groot
dagelijks sterven er 60—80. Deze
honden munten uit ais buitengewoon
verstandige, trouwe, onschadelijke
vertegenwoordigers van hun ras. Ze
hebben de stad in districten verdeeld
en beschouwen éen zoo'n gedeelte
als hun vaderland. Een hond, die in
een bepaalde buurt geboren is, kan
moeilijk hesiuiten naar een andere
buurt te verhuizen.
De verhuizing zou hem trouwens
ook niet gemakkelijk vaiien, want hij
zou in de andere buurten een hevigen
tegenstand ondervinden. Honden die
zich naar een ander stadsgedeelte
begeven, worden door de daar geboren
doodgebeten. De grenzen zijn nauw-
keueig bepaaid.
Degene, die zich in Konstantinopel
op een onschuldige manier amuseeren
wil, moet, in éen gedeelte van de
stad staande, een hond die in een
aangrenzende buurt staat, eens met
een stuk brood lokken. Het arme dier
begint te janken en wanhopig met
den staart te kwispelen, om zoo den
wreeden weldoener duidelijk te maken
dat hij niet over de grenzen van zijn
land mag komen. Legt men het brood
toch op het verboden terrein, dan
kijkt de hongerige hond voorzichtig
om zich heen, doet eenige schreden
voorwaarts. Maar op dit oogenblik
begint een andere hond te blaffen,
een groot aantal honden snellen toe
om de grens te verdedigen en de
indringer vlucht hals over kop weg.
rechtbank verdedigen. Daarheen moet
ik u brengen. Volg u ons liever goed
schiks, om groot opzien te vermijden.
Ik heb een wagen mede gebracht en
u kunt den „Edelhof" door een
achterdeur verlaten, de geheele be
volking is op het voorplein op de
been".
„O, dat brutaie, dat lage en ge-
meene volk!" riep Rainer. „Welk
een ijver en wat een vreugde legt
het aan den dag, wanneer het geldt,
zijn naaste eenig leed te verschaffen 1
Ze zijn het niet waardig, dat men ze
den voet dwars zet
„Vooruit, vooruit 1" riepen de po
litiebeambten.
„Ga met God, Hans 1 je bent on
schuldig verdacht en je zult je dus
kunnen rechtvaardigen, dat hoop ik
tenminste. God kan en zal je niet
hebben verlaten", zeide de oude
vrouw, terwijl ze hem de hand
reikte. „Je moedet's zegen en gebed
begeleiden je, jongen I"
Hij wendde zich tot Hildegard. Zij
lag op de sofa en verbergde het aan
gezicht in de kussens, Haar teeder
lichaam beefde geheel en al.
(Wordt vervolgd)